
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ครับผม
นี่แหละครับ
ที่มาของกลัวเฮียจนตัวสั่น เวลาแกหึงหวง น๊อตหลุด
ใครๆก็เห็นใจลูกแมวตัวน้อยๆแบบผมใช่มั๊ยครับ

เช้านี้ก่อนเฮียไปทำงาน เปิดคอมให้อ่านคอมเม้นท์ครับ
"โห...โดนถล่มเละเลย"
"ฮะ ฮะ ฮ่า ทีนี้เฮียรู้รึยัง ว่าอารมณ์หึงหน้ามืด ไร้สติของเฮีย
มันเลวร้าย ทำผมกลัวแค่ไหน"
ได้ทีเช็คบิลเรื่องในอดีต
"ครับ ครับ รับทราบแล้วครับ จะนำไปปรับปรุงในโอกาสต่อไป"
"หึ ยังหวังจะมีโอกาสต่อไปอีก ฝันไปเหอะ อย่าคิดว่าผมจะยอมให้
อาละวาดขาดเหตุผลอีกนะ..เนี่ยยังเจ็บใจไม่หาย"
"โอ๋...ไม่กล้าแล้วครับ กลัวแล้วเมียจ๋า"
"บ้า ไม่อายปากอะนะ คนเรา"
กินมื้อเช้าไป หยอกล้อกันไป
แต่เอ๊ะ...ผมลืมอะไรไป
อ้อ คิดออกหล่ะ
"เฮีย ทำไมตอนที่เจอผมกับเฮียปานที่โรงเรียน แล้วหนีกับกทม.อะ
ไม่ยอมฟังผม โทรฯไปก็ไม่รับ"
"อ้าวๆ ซวยเลย เรื่องอดีตก็ลืมๆไปบ้างเถอะครับ รกสมอง"
"ไม่ บอกมาเลย ตอนนั้นคิดอะไรอยู่"
ชักโมโหจริงแล้วครับ ของขึ้น
"ตอนนั้น คือ เฮีย แหะ แหะ จำไม่ได้อะครับ กินต่อๆ สายแล้วนะ"
"เชอะลืม เชื่อตาย"
นั่งกอดอก หน้างอ ไม่กงไม่กินมันแล้ว
(จริงๆอิ่มจนจุกแล้วครับ อิอิ)
ลุกมานั่งข้างๆ แล้วดึงผมมานั่งตัก
"อย่าเดี๋ยวเสื้อยับ"
โกรธแต่ไม่บกพร่องครับ กลัวเฮียไม่หล่ิอ....อิ๊ววววว
"คืองี้ครับ"
"คิดออกแล้วสิ ไม่โกรธก็ไม่เฉลย"
"จะฟังมั๊ยเนี่ย ไม่ฟังจะไปทำงานแล้ว"
"โอ๋ โอ๋ รุดซิปปากแล้วอะครับ"
ทำท่ารูดซิปที่ปาก
"แล้วซิปเฮียหล่ะ รูดให้รึยังครับ"
ดึงมือผมมาแปะที่.......
อร๊าย อีเฮียบ้า ลามก ไม่ได้ไม่ได้อย่าเคลิ้ม
"เล่ามา อย่าเบี่ยงประเด็น"
"เฮ้อ..เฮียโกรธมากครับ คิดว่าเรานอกใจเฮียเสียแล้ว
ทำใจไม่ได้ ก็เลยขับรถกลับกทม. ขับรถไปหวังให้อารมณ์เย็นลง
แต่พอเราโทรมาฯ ความน้อยใจมันปะทุ อยากให้เรารู้สึกสำนึกบ้างว่า
ใจร้าย หักหลังเฮียได้ลง ฟอด ก็แค่นี้หล่ะครับ"
"แล้วทำไมนานนักอะครับ แล้วชิบกะเดลผิดอะไรด้วยอะ"
"แหะ แหะ แรกๆพยายามตัดใจ ทำทุกอย่าง เก็บรูปออกจากกระเป๋าตังค์
ปิดรูปที่ผนัง ย้ายไปอยู่หอพักมหาลัย แล้วเรารู้มั๊ย...."
"ไม่รู้อะ"
ปากไวเกินผม เฮียบีบจมูกเบาๆด้วยความหมั่นไส้
"เฮียกลับไปหาเราอีกครั้ง สักอาทิตย์นึงหลังจากนั้น
ก็เห็นเรากับมัน ซ้อนรถกัน เราก็นะ หน้าระรื่นไม่ได้ทุกข์ร้อน
เฮียคิดแต่เรื่องเราจนไม่เป็นอันเรียน แล้วช่วงนั้นฝ้ายก็อาการไม่ค่อยดี
เกาะติดอยู่กับเฮีย น่าสงสารมากเลยนะ"
"เชอะ เห็นคนอื่นดีกว่าผม"
"ไม่ใชอย่างนั้น ลองคิดดูสิ โดนข่มขืนมันแย่แค่ไหน"
"ทำไมผมจะไม่รู้ ห๊ะ คิดได้ยังไงว่าผมไม่รู้"
กอดผมแน่น ก้มหน้ายอมรับ
"พี่ฝ้ายแค่โดนคนที่ไม่ได้รักข่มขืน แต่ผม ผม...ฮือฮือ"
"ขอโทษครับ จะทำอะไรเฮียยอมทุกอย่าง นะครับนะ ไม่ร้องนะครับ"
"ฮือ ฮือ ผมโดนคนที่ผมรักข่มขืน ฮือ ฮือ ผมเจ็บน้อยกว่าพี่ฝ้ายเหรอ บอกผมสิ"
"ไปกันใหญ่แล้ว ลืมมันไปไม่ได้เหรอครับ ครั้งเดียว ไม่มีอีกแล้ว เฮียสัญญา"
จูบซับน้ำตาเค็มๆของผม
เค็มจริงครับ มันไหลมาเข้าปากผมอะ
เช็ดไม่เก่งเลยเฮีย...อิอิ
ปลอบกันไป ตัดพ้อกันไป
จนที่โรงพยาบาลโทรฯมาตาม
แหะ แหะ เลวจริงตู
นี่ถ้าคนไข้อาการหนัก หมอมาไม่ทัน
ผมจะตกนรกมั๊ยเนี่ย

นี่แหล่ะ สาเหตุที่เวลา...อะจึ๊ย อะจึ๊ยกัน
ต้องรอผมอนุมัติก่อนทุกกรณี
555555555555555555555

เจอกันรอบดึกครับผม
วันนี้ออกนอกสถานที่ (อีกแล้ว)
ถ้าไม่ทันยกไป
พรุ่งนี้ก่อนเที่ยงครับผม
ข้อสังเกต
"ทำไมเฮียหน่อยต้องก่อนเที่ยงทุกทีเลยอ่ะ"
"ตื่นสายอะครับ"
"เช้าๆไม่คิดทำมาหากินเลยเหรอ"
"แหะ แหะ ให้เฮียทำมา แล้วผมกิน...ง่ายกว่าอะครับ"
ไปแล้วครับ
ขยันทำมาหาให้คนที่บ้านกิน กันนะครับ
