
ผม..ขอโทษครับ ผิดกฏกติกาไปแล้วจริงๆครับ
มัวแต่ชวนคนอ่านคุยเล่นเสียงดัง
ต่อไปจะตั้งใจทำงาน(เขียน)อย่างแข็งขันแล้วครับ
อย่าเพิ่งลบกระทู้ผมนะครับ...ฮือ ฮือ
...

ถ้ามันจะเจ็บแล้วมันจะจบ
เฮียลุกขึ้นยืนข้างเตียง กอดอก จ้องตรงมาด้วยความไม่พอใจ
ในขณะที่ผมนั่งก้มหน้าเงียบกริบ อยู่บนเตียง
“รับมาทำไม เรารับของๆมันมาทำไม หึ”
“เฮีย..ผมไม่ได้คิดอะไรกับเฮียปานนะ เฮียอย่าเพิ่งเข้าใจผมผิด”
สถานการณ์เข้าขั้นคับขัน
“คิดบ้างรึปล่าวว่ามันหมายความว่ายังไง คิดบ้างมั๊ย”
“มันไม่มีอะไรจริงๆครับ เราแค่พี่น้อง”
“เรา เราอีกแล้ว ถ้าหน่อยกับมันคือเรา แล้วเฮียหล่ะ เฮียเป็นใคร”
พลาดไปเต็มๆ คำว่า”เรา” เป็นคำต้องห้ามเมื่อพูดถึงเฮียปาน
คำที่เพิ่มอารมณ์หึงหวงให้ประทุขึ้น เหมือนกองไฟที่ถูกเติมเชื้อเพลิง
“ไม่มีอะไรกับมัน...”
“ครับ ไม่มีแน่นอน ผมยืนยัน”
รอยยิ้มมุมปากที่ส่งมาไม่ทำให้ใจชื้น
เฮียชี้นิ้วมาที่ตัวปัญหา
“ถอดออก ถอดมันออกมา”
“ผม..ผม...”
มือขวาจับเกียร์ไว้แน่น ด้วยไม่ทันคิด ถึงผลที่จะตามมา
“นั่นไง ปากว่าไม่ แต่ไม่ยอมถอด ใจคอจะจับทีเดียวทั้งเฮียทั้งมันเลยสิ”
“ใช่ ผมจับทั้งคู่ แล้วไง พอเฮียทิ้งผมไป ผมก็ยังมีเฮียปาน ไงล่ะ เก่งมั๊ย”
รู้สึกเลวร้ายครับ ไม่ได้รู้สึกสะใจเลย
หากยัดเยียดให้ ผมก็จะรับ
“พูดอะไรออกมา พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง
เราสวมเขาให้เฮียใช่ไหม บอกมาเดี๋ยวนี้”
พุ่งเข้ามาถึงตัว จับต้นแขนผมเขย่าจนเจ็บ
“ทำได้ยังไง มีคนอื่นได้ไง”
เฮียมี่หน้าบิดเบี้ยว ด้วยความโกรธ
“ก็แล้วทำไมไม่คุยกับผมดีๆหล่ะ อยากให้ผมมีอะไรกับคนอื่น ผมก็จะทำให้”
กัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ
จริงๆแล้วไม่ควรประชดแก แต่ผมยังน้อยใจกับเรื่องพี่ฝ้าย
ถึงแม้จะเคลียร์แล้ว มันยังแอบทิ่มแทงใจผมอยู่
“อ้อ...สุภาพ ใจดี ไม่ชอบไม่พอ อยากลองเถื่อนๆแบบมัน หึ”
“ได้หมด ผมยังไงก็ได้ นุ่มนวลก็ชอบ แรงๆก็ได้ เฮียจะทำไม”
แรงมาแรงไป อารมณ์อยากเอาชนะ
“ได้ อุตส่าห์ทะนุถนอม อยากลองแบบดิบๆเถื่อน ชั้นจะจัดให้”
เฮียโถมตัวลงมาทับ
ริมฝีปากร้อนผ่าวจากแรงอารมณ์บดเบียด
ผมเม้มปากแน่นไม่ให้รุกล้ำเข้ามาได้
ฮึดฮัดขัดใจ บีบแก้มผมด้วยมือข้างเดียวอย่างแรง
อีกมือรวบข้อมือผมทั้งสองข้าง ไม่ให้ขัดขืน
“โอ๊ย โธ่เว๊ย กัดทำไมวะ”
ลิ้นที่เข้ามาตอนที่ผมเผลออ้าปาก
เพื่อบรรเทาความเจ็บจากแรงบีบที่แก้ม
….ถูกกัด
“แฮ่ก แฮ่ก”
หายใจไม่ทัน ไหนจะอึดอัดจากตัวเฮียที่ทิ้งน้ำหนักลงทาบทับ
ไหนจะความตื่นเต้น ตกใจ
“อย่ากัดอีกนะ แล้วจะเห็นดีกัน”
จูบรุนแรง หนักหน่วง ลิ้นที่ชอนไชเข้ามา
กลิ่นคาวเลือดในปาก รับรู้ได้
“โอ๊ย เจ็บ”
คราวนี้เป็นผมเองที่ร้องด้วยความเจ็บ
ริมฝีปากล่างโดนกัด ไม่เบานัก เจ็บๆแสบๆ
เลือดคงออก
ผสมปนเปกัน ทั้งเลือดที่ปลายลิ้นเฮีย กับ เลือดที่ริมฝีปากล่างผม
เฮียละจากปากผม
“หึ หึ ไง เร้าใจพอมั๊ย”
“ไม่ได้เรื่อง ไม่รู้สึกเลยสักนิด”
เอาสิ ผมก็คน มีอารมณ์โมโหได้เหมือนกัน
“ได้ จะเอาให้ร้องไม่ออกเลย”
เฮียซุกหน้าลงกับซอกคอผม
“โอ๊ย อย่ากัด”
กัดแรงๆ 2-3 ครั้ง แล้วใช้ลิ้นเลียซ้ำที่รอยแผล
เจ็บอย่าบอกใครเลย
ย้ายไปที่ซอกคออีกข้าง ขบกัดแล้วเลียอีกเหมือนเดิม
เลื่อนหน้าขึ้นมา ขบย้ำเบาๆที่ใบหูสองข้าง
ปลายจมูก
แล้วจูบผมที่ปากอีกครั้ง จูบหนักหน่วงยาวนาน
“แฮ่กๆ”
หอบหายใจเมื่อเฮียผละออกไป
ขยับตัวจะลุกขึ้น แต่ไม่ทัน
เฮียโถมมาทับอีกครั้ง แผงอกเปลือยเปล่า
ผมยันหน้าอกเฮียไว้
ข้างใต้ฝ่ามือผม
หัวใจของเฮียเต้นแรง จนรู้สึก
ทำให้รู้ว่าเฮียตื่นเต้น ไม่แพ้ผม
“จะทำอะไรผม ผมไม่เล่นนะ”
ใจคอสั่น หาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์ที่เริ่มจะเลวร้าย
“แล้วใครว่าเล่นหล่ะ คราวนี้อย่าหวังว่าจะรอดไปได้
ดูสิ ว่าชั้นกับไอ้ปาน ใครมันถึงใจกว่ากัน”
ดึงเสื้อผมออกจากตัว
แล้วมองเกียร์ที่หน้าอกแบบเย้ยๆ
“อย่า...เฮีย ผมขอโทษ ผมไม่มีอะไรกับเฮียปานจริงๆ”
เฮียกอดผมแน่น แล้วกระซิบข้างหู
“ชั้นไม่ใจอ่อนอีกแล้ว จะทำทุกอย่าง ไม่ให้เราเปลี่ยนใจได้”
มือไม้โลมลูบไปทั่วตัวผม
ปัดป่าย ปิดป้อง ดิ้นรน ขัดขืน
สุดท้ายก็เหลือแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่า...ทั้งคู่
บดเบียดเสียดสีจนอารมณ์พลุ่งพล่าน
เผลอกอดรัด ตามหัวใจปรารถนา
สะโพกเฮียถูไถ เร่งเร้า
ฝ่ามือลากไล้ หนักเบา กระตุ้นเตือน
อารมณ์วาบหวามแผ่กระจาย
“อ๊าส์ อืม ซี๊ด เฮีย อ่าส์ อ๋อย”
ร้องคราง กลั้นไม่อยู่
ทำให้อีกคนได้ใจ เร่งเร้า ลุกล้ำ
ฝ่ามือกอบกุม รูดรั้ง จนผมสั่นไหว
“อีกนิด เฮียอีกนิด อ่าส์”
กลับเป็นฝ่ายร้องขอ รอรับความหฤหรรษ์
“เรียกชื่อ เรียกชื่อ เฮีย”
สั่งเสียงพร่า
“อ่าส์ เฮีย เฮียมี่ ผมไม่ไหวแล้ว อูยส์”
หยุดมือ ทำผมค้างเติ่ง
“บอกมา เราเลือกใคร”
“...”
ขาดตอน อารมณ์ถูกฉุดกระชาก
“อื้อ ผมรักเฮียคนเดียว ไม่มีคนอื่น อ๊าส์”
สานฝัน ต่อเนื่อง จนสุขสม
“อ๊าส์ ซี๊ด อูยส์”
ปรือตา มองคนที่ผมรัก
แลบลิ้นเลียน้ำรักที่ฝ่ามือ
ตวัดเลียไปตามซอกนิ้ว
หน้าผมร้อนผ่าว
โจ่งแจ้งเต็มที่
“เฮีย อย่า มันสกปรก”
ฉุดข้อมือห้าม รับไม่ได้
“งั้นขอตรงนี้แล้วกัน”
ก้มลงชิม จากต้นตอ
เสียววูบ
เอาเข้าปาก ดูดดุน จนฟื้นตัว
“อ๊าส์ เฮีย อย่า อย่า มันสกปรก”
ไม่ฟังเสียง เดินหน้าต่อ
มือขยำสะโพก หยอกเอิน จนหนำใจ
ลากไล้ลง ซอกซอน ซุกซน
“ซี๊ด อ๊าส์ อูยส์”
ครวญครางกลั้นไม่ไหว ความสุขรอบใหม่ใกล้เข้ามา
“โอ๊ย เจ็บ ไม่อาว ผมเจ็บ”
นิ้วมือลุกร้ำ บิดหนี ห่างออก
“ชูวส์ อดทนนิดครับ ขอนะ เฮียขอนะครับ”
ออดอ้อนอ่อนหวาน พาอ่อนใจ
พยักหน้าตัดสินใจ พร้อมยอมรับ
“อ๊าส์ อื๊อ โอ๊ย ไม่อาวแล้ว เจ็บ ผมเจ็บ”
สิ่งแปลกปลอมดันเข้ามาแม้แค่ส่วนหัว
ทำผมเจ็บแปลบ แน่นอึดอัด
“นิดเดียวครับ อีกนิด ซี๊ด อ่าส์”
เสียงแหบกระเส่า ร้องขอ
“ฮือ ฮือ ผมเจ็บบบ ฮือ ฮือ เอาออกไป”
“ไม่ คราวนี้เฮียไม่ถอยอีกแล้ว”
ดึงดัน พรวดเดียวเข้ามาจนสุด
“อ๊ากกกกกกกก โฮ โฮ ฮือ ฮือ”
เฮียหยุดรอ มองผม สายตาวิงวอน ขอโทษ
ผมร้องไห้ น้ำตาไหลเต็มหน้า
เผลอจับจี้ตรงหน้าอกแน่น
เหมือนชนวนระเบิดถูกจุด
“เฮอะ ถึงขั้นนี้แล้วยังอาลัยคิดถึงมันใช่ไหม”
กระแทกเข้าออก อย่างไม่ปราณี
ปวดแปลบ แสบร้อน สุดทน
“อย่า ผมเจ็บ ฮือ ฮือ”
เดินหน้าบุกตะลุย ไม่รั้งรอ
“ตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ อาส์ ซี้ดส์”
เสียงกระทบกันของร่างกาย น่าอับอาย
สลับกับเสียงครวญครางสุขสม
“ฮือ ฮือ”
ยกมือปิดหน้า ทรมานเหลือเกิน
“โธ่เว๊ย ร้องไห้ทำไมวะ ห๊ะ”
จับผมพลิกกลับ หันหลัง
สอดมือ จับเอวแน่น
ยกขึ้นรับกับแรงกระแทก
“ตั๊บ ตั๊บ ซิ๊ด อ้าส์ แน่นดีจัง”
หนักหน่วงรุนแรง เนิ่นนาน
จนสุขสม
“อ๊าสสสสสสสสสสสส”
เฮียทิ้งตัว ซบหน้ามาแนบหลังผมที่สั่นสะท้าน
“ฮือ ฮือ ฮือ”
เหน็บหนาวแม้อยู่ในอ้อมกอดของคนรัก
“ถ้ามันจะเจ็บแล้วมันจะจบ
ต้องเจ็บเท่าไรก็ยอม
แต่ถ้าค่อยๆ เจ็บแล้วค่อยๆ ทรมาน
ต่อไปอีกนานแสนนาน”
“แม้รักเธออยู่ แต่ยิ่งรักเท่าไร
ต้องเตือนหัวใจทุกวัน
ว่าถ้าค่อยๆ เจ็บ ถ้าค่อยๆ ทรมาน
ต่อไปอีกนานแสนนาน
ฉันไม่ยอม ฉันไม่ยอม”
ขอบคุณ...น้องอ๊อฟ ปองศักดิ์ครับ
เฮียปานจะรู้มั๊ยนะ
เกียร์..ที่ให้ผมมา
เกียร์...ที่หวังจะผูกมัดผมไว้
เกียร์....
ของเฮีย
กลับผลักผม
ตกลงสู่
ทะเล
น้ำตา
อีกครั้ง

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เสียศูนย์ ศูนย์เสีย ไป1วันเต็มๆครับผม
กลับมาศูนย์ถ่วง สภาพเต็มร้อย พร้อมใช้งาน
ไม่ต้องห่วงนะครับ
เขียนจบแน่นอน
แต่ขออนุญาต
ไม่แจ้งว่าจะลงวันไหนนะครับ
อาจจะไม่ทุกวัน
แต่ยืนยัน
ไม่หลายวัน
ครับผม
เป็นกำลังใจให้กันครับ
