สวัสดีครับผม
ผมได้เข้าไปดูรายชื่อนิยายโหวตรอบแรกโดยบังเอิญ
ขอขอบคุณ ที่ทำให้นิยายของผมได้มีคนรู้จักมากขึ้น
และขอบคุณทุกคอมเม้นท์ของผู้อ่านทุกท่าน
ที่ทำให้รู้ว่ามีคนรออ่านอยู่
ผมก็จะขอตอบแทนด้วยการเต็มร้อยกับงานเขียนครับผม
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หยุด
"หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้
แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน
หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ
จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว"
"ฉันนั้นรู้ทันที และรักทันที
เธอคือความโชคดีที่เข้ามา
ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น
ชีวิตเหมือนความฝันที่เกิดขึ้นตอนลืมตา"
"ฉันอยากจะหยุดเวลานี้
ตั้งแต่วินาที ที่ชีวิตมีเธอเข้ามา
เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า
นั้นกล้าจะเปิดหัวใจ"
http://www.youtube.com/watch?v=oxHFo3ttc_Y------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
นอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อารมณ์ดี อยู่สักพัก
คิดขึ้นมาได้ว่า...
ของในลิ้นชัก ยังไม่เคลียร์
ของพี่ฝ้าย ชัวร์หรือมั่ว จริงหรือเท็จ
หันไปมองประตูห้องน้ำ ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ
คาดว่ายังพอมีเวลาอีกสักนิด
ผมรีบชะโงกตัวไปเปิดลิ้นชัก หยิบของออกมาดู
กล่องถุงยางอนามัยทั้งสองกล่อง
ยังห่อหุ้มด้วยพลาสติกใส
เช่นเดียวกับกล่องเจลหล่อลื่น
...ยังไม่เคยเปิดใช้ แน่นอน ฟันธง
รีบเก็บของกลับเข้าลิ้นชักเหมือนเดิม
ปิดลิ้นชักแล้วสำรวจความเรียบร้อย
ล้มตัวลงนอน คิดขำอยู่ในใจ
เฮียนะเฮีย ความพยายามของเฮีย...ผมให้เต็มร้อย
แต่ความเนียนนี่สิ เท่ากับ ศูนย์
ดังนั้น...
โทษฐานที่ทำให้หัวใจดวงน้อยของผมทำงานหนัก
โทษฐานที่ทำให้สมองที่ไม่ค่อยได้ใช้งานของผมอ่อนล้า
โทษฐานที่ทำให้ผมเข้าใจผิด
และโทษฐานที่ทำให้ผมกินไม่ได้(มาก)นอนไม่หลับ(นาน)
จะแก้เผ็ดแกยังไงดีนะ
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมา
ตามด้วยเสียงปิดสวิตช์ไฟ
สักพักรู้สึกถึงน้ำหนักที่ทิ้งลงใกล้ตัว
รออยู่นานไม่มีอะไรเกิดขึ้น รอจนรอไม่ไหว(ชักเมื่อยกับการนอนอยู่ท่าเดียว)
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
แล้วตัดสินใจพลิกตะแคงตัวหันไปหา
เฮียมี่นั่งเหยียดขาพิงหัวเตียงอยู่ โดยมีหมอนซ้อนอยู่ที่หลัง
เฮียนั่งนิ่ง สายตาจับจ้องอยู่ที่ผนังห้อง
“เฮียครับ”
ผมชันตัวขึ้น ท้าวศอกข้างหนึ่งลงบนที่นอน
ในท่านี้ทำให้คอเสื้อด้านล่างร่นลงไป
เผยให้เห็นหัวไหล่และเนินอกเล็กน้อยถึงปานกลาง
ไม่ยากครับ เสื้อนอนในสภาพที่ย้วยอยู่แล้ว
โชคดีที่เอาติดกระเป๋ามาด้วย
เหมือนจะรู้ล่วงหน้าว่าต้องใช้
เสื้อนอนตัวโปรด ทั้งเก่า ทั้งย้วย
แสงจากโคมไฟด้านหลังเฮียที่ตกกระทบตัวผม
หากไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป
ความขาวของผิวในร่มผ้าบวกกับความคุ้นเคย
เฮียคงหวั่นไหวไม่มากก็น้อย
“หืม”
เฮียหันหน้ามามองผมงงๆ
คงไม่คิดว่าผมจะเปิดฉากการสนทนาขึ้นมาก่อน
ลูกกระเดือกของเฮียขยับขึ้นลง
แอบกลืนน้ำลายหล่ะสิ ฮะ ฮะ
“เฮียครับ”
ผมเอามือข้างที่ว่างแตะที่ต้นขาแก
ลูบไล้ไปมาแผ่วเบา
“อืม เอ่อ มีอะไร”
ลูกกระเดือกของเฮียขยับขึ้นลงอีกครั้งเร็วๆ
ก็คอเสื้อผมมันยิ่งถ่วงกว้างขึ้นไปอีกจากการขยับตัว
ชายตามองหน้าอกตัวเอง เห็นลูกเกดเม็ดเล็กของผม
รำไรๆ ผลุบๆโผล่ๆ จวนเจียนออกมาชมโลกภายนอก
สายตาแกมองหน้าผมสลับกับหน้า(อก)
ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่ง
เอาแค่หอมปากหอมคอก่อนนะที่รัก ฮะ ฮะ
“เฮีย”
“เรียกอยู่ได้ จะพูดอะไรก็พูดมา”
แกเมินหน้าออกไปจากหน้าผม
แหมๆ พอไม่เห็นหน้า(อก) แล้วเมินเหรอ
“เรามาคุยกันดีๆได้มั๊ยอะ ผมไม่ไหวแล้ว”
พูดเสียงอ้อนๆ แล้วลากลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง
ค้างปลายลิ้นไว้ที่มุมปาก เผยอปากน้อยๆอย่างยั่วยวน
เฮียหันกลับมา ขยับต้นขาเล็กน้อยอย่างอึดอัด
เสียงกลืนน้ำลายดังจนผมได้ยิน
แต่ก็ยังไม่กล้าผลักมือผมออก
“ก็คุยมาสิ”
กอดอกนั่งตัวเกร็งเชียว อิอิ
ผมลุกขึ้นนั่ง ขยับตัวเข้าไปใกล้ตัวแก
นั่งบนส้นเท้าตัวเอง หัวเข่าทั้งสองข้าง
แนบชิดกับต้นขาด้านข้างของแก
มันยิ่งทำให้มือผมที่วางอยู่เลื่อนเข้าไปใกล้จุดศูนย์กลาง
ผมทำไม่รู้ไม่ชี้กับสัมผัสทางกายที่เกิดขึ้น
“ผมมาคิดๆดู เราสองคนคงจะเป็นได้แค่พี่น้องกัน”
“หืม”
เหมือนแกไม่ได้ฟังผม
สายตาแกจับจ้องอยู่ที่มือผมอย่างคาดหวัง(อะไรสักอย่าง)
ผมยกมือขวาแตะปลายคางแกให้หันมามองหน้าผม
มือซ้ายแกล้งไถลเข้าไปจนหลังมือเฉียดฉิว
เป้ากางเกงนอนที่โป่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ว่า...ว่ายังไงนะ”
เสียงเฮียเบาไร้น้ำหนัก แหบพร่า อย่างสกัดกั้นอารมณ์
“ผมว่าผมกับเฮียเรามาเป็นพี่น้องกันเถอะนะครับ”
เฮียละสายตาจากส่วนกลางลำตัว
หันมามองหน้าผม ตาขุ่นเขียว
“หมายความว่ายังไง ห๊ะ”
ขึ้นแล้วครับ(อารมณ์โมโหหรอกนะครับ)
ผมทิ้งตัวลงนั่งพับเพียบบนเตียง
ดึงมือตัวเองกลับมาวางบนตัก
ก้มหน้าลงเล็กน้อย กลั้นรอยยิ้ม
จนเมื่อปรับสีหน้าให้เศร้าสร้อยได้แล้ว
ผมเงยหน้าเอียงคอน้อยๆอย่างน่ารัก
(จำมาจากยัยพี่ฝ้ายครับ)
“ผมไม่แน่ใจอะครับ ว่าตอนนี้ผมรักใครกันแน่”
“อะไรนะ”
สีหน้าแกบอกว่าโมโห ระคนตกใจ
เฮียเม้มปากแน่น จนริมฝีปากเกือบเป็นเส้นตรง
หน้าตาตอนนี้น่ากลัว
แต่ผมไม่กลัวสักนิด
“คือ...เฮีย...เฮียอย่าเพิ่งโกรธผมนะ ผมกลัว”
แกล้งทำเสียงสั่น ตัวสั่น หน้าสลด
“เฮ่ย”
เฮียถอนหายใจหนักๆ คงเต็มกลั้น
แอบสงสารนิดนึง
“คือ..ผม...ผมไม่แน่ใจว่าผมชอบใครกันแน่”
ทำน้ำเสียงสับสน หนักใจ คิดไม่ตก
“....”
“เฮียปานแกก็เกรียนๆอยู่ด้วยแล้วผมสนุก ไม่เครียด”
ผมยกนิ้วชี้ขึ้นมานับหนึ่ง
“พี่โบ้ก็สุภาพ อบอุ่น เอาใจเก่ง อยู่ด้วยแล้วผมสบายใจ”
ยกนิ้วกลางขึ้นมา(ไม่ได้ยกให้ใครน้า)รวมเป็นสองนิ้ว
“เฮียพีทก็สุขุม เป็นผู้นำ คำน้อยไม่เคยว่าให้ช้ำใจ
อยู่ด้วยแล้วผมมีความสุข”
ยกนิ้วนางประกอบรวมเป็นสาม
อยากให้เฮียเห็นหน้าตัวเองตอนนี้จัง
มันบิดเบี้ยว จะยิ้มก็ไม่ใช่จะบึ้งก็ไม่เชิง
ผมโผเข้าไปกอดคอแกแน่น
คือมันกลั้นยิ้มไม่ไหวอะครับ
เดี๋ยวแผนแตก
“เฮีย เฮียอย่าโกรธผมเลยนะ ผมสับสน”
หน้าอกของเฮียที่แนบอยู่กับหน้าอกผม
ทำให้รู้ว่าหัวใจแกเต้นแรงและเร็ว
แกจับเอวผมผลักออก
แต่ผมไม่ยอม กอดคอแกแน่นขึ้น
แล้วลุกขึ้นไปนั่งคร่อมตัก
มี่หน่อยโพสิชั่น...อร๊าย
“ออกไป ลุกออกไป”
เฮียพูดเสียงแข็ง แต่มือที่จับเอวผมไม่ขยับ
“ไม่อาวววว”
ผมเบียดตัวเข้าไปให้แนบชิดกว่าเดิม
จนน้องชายผมดันกับหน้าท้องของแก
สะโพกผมก็ขยับไปมาเหมือนนั่งไม่ถนัด
จนพี่ชายใหญ่ที่กำลังพองตัวอยู่ด้วยความโมโห
สงบนิ่งอยู่จ่ออยู่กับที่ๆคุ้นเคย แม้จะห่างหายไปนาน
ผมก็รู้ว่าพี่ชายใหญ่...คิดถึง
ไอร้อนแผ่ออกมาผ่านกางเกงนอนบางๆ แผ่มาจนรู้สึกได้
“อยู่นิ่งๆ บอกให้อยู่นิ่งๆ”
เสียงเฮียกระเส่า กระซิบอยู่ข้างหูผม
หน้าผมซบอยู่ตรงซอกคอของแก
ผมแกล้งพูดงึมงำ
ปากผมขยับยุกยิกชิดติดลำคอแกเหมือนเป็นความบังเอิญ
สะใจชะมัด คนปากแข็ง
เฮียนั่งนิ่งตัวแข็งอยู่สักพัก
แล้วดันตัวผมออก
“แน่ใจใช่ไหมที่พูดออกมา”
แกมองตาผม จ้องจับพิรุธ
ผมใช้สองมือประคองใบหน้าแกไว้
แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“จุ๊บ”
แกชะงักไปเล็กน้อย
เราไม่ได้สัมผัสกันมานานนับเดือน
“แน่ใจแล้วครับ ผมไม่อยากผูกมัดเฮียไว้
ในเมื่อเฮียก็มีพี่ฝ้ายอยู่แล้ว
ถ้าเราเป็นแค่พี่น้องกัน
เวลาผมไปกับเฮียๆในสต๊อกจะได้ไม่รู้สึกผิด”
เฮียมี่มองหน้าผมอยู่สักพัก
สายตาจับจ้องเหมือนรู้ทัน
จนผมต้องหลบตาไม่กล้าสบ
เฮียหัวเราะในลำคอ อย่างถูกใจ
เงยหน้ามามอง
ให้ตาย...
ทำไมยังยิ้มได้
“หึหึ ได้สิ ทำไมจะไม่ได้”
ผมตกตะลึงหน้าซีด
ไหงมันพลิกล๊อคกลับกลายเป็นแบบนี้
ทำไมเฮียแกยอมง่ายๆ ไม่โวยวาย
แถมยังยิ้มหัวเราะ ไม่ทุกข์ร้อน
รึผมเข้าใจแกผิดไปรึป่าว
แกอยากเลิกกับผมอยู่แล้ว ยังงั้นใช่ไหม
เจ็บไปหมดทั้งใจ
น้ำตาเริ่มจ่อรอจังหวะ
ไม่ทันตั้งตัว
แกผลักผมล้มลงไปนอนหงายอยู่บนเตียง
ผมหมดแรง นอนแผ่ ตาลอย
กายใจไร้น้ำหนัก
หมดสิ้น ความหวังพังทลาย
“หึหึ”
แกทิ้งตัวลงนอนคว่ำทับตัวผมไว้
จูบปากผมแล้วขบแรงๆ
“โอ๊ยผมเจ็บนะ”
“ไหนๆก็จะเลิกกันแล้ว ขอส่งท้ายนะครับ”
“อื้ม พอ อย่า”
ผมจิกข้อมือของเฮียที่กำลังล้วงเข้าไปในกางเกงนอนของผม
และมันก็ ใกล้จะถึงน้องชายของผมแล้วด้วย
โดนไม่ได้ครับห้ามโดนเดี๋ยวผมมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วจะยุ่ง
เสียแผน
แกบีบแก้มก้นผมอย่างแรง
“แค่นี้ทำหวง ไหนคุยว่าเชี่ยว
รสชาติเดิมๆทิ้งร้างไปนาน มาทบทวนกันหน่อยสิ”
“ฮือ ฮือๆ”
ผมเบะปากร้องไห้โฮออกมา
ทั้งกลัวจริงและแกล้งแอ็คติ้งผสมกันไปด้วย
เฮียก้มลงจูบปากผม
จูบแผ่วเบาผิดกับในตอนแรก
ราวกับปลอบขวัญ
หลังจากลงโทษผมยาวนาน
ทำให้ความรู้สึกข้างในของผม รุนแรงมากขึ้น
ยิ่งจูบก็ยิ่งต้องการ
ซึ่งผมคิดว่าเฮียก็น่าจะรู้สึกแบบเดียวกัน
เพราะเฮียหายใจแรงอย่างตื่นเต้น
มือไม้สะเปะสะปะไปทั่วตัวผม
ต่างช่วยกันถอดเสื้อผ้ากันอย่างทุลักทุเล
เฮียจับผมถอดเสื้อแล้วเอาปากกัดหัวนมแรงๆเหมือนหมั่นเขี้ยว
ทั้งเจ็บแต่ก็เสียวมากเลยยอม ให้ทำต่อไป
เฮียใช้มือช้อนก้นผมขึ้น ผมเอาขาไปเกี่ยวเอวแกไว้
ปากก็ร้องครางออกมาเบาๆ
ผมกอดคอแกแน่น
เมื่อพี่ชายใหญ่สอดเข้ามารวดเดียวจนสุด
“อ๊ากกกกก ไอ้เฮียบ้า ผมเจ็บ”
“โอ๊ะ ขอโทษที ก็เห็นว่าประสบการณ์เยอะ
ไม่คิดว่าจะฟิตขนาดนี้ หึหึ”
ทุบหลังแกแรงๆระบายอารมณ์
ปลาหมอตายเพราะปากจริงๆ
“ไอ้บ้า อ๊าส์..”
เฮียยกสะโพกผมขึ้นเล็กน้อยแล้วกระแทกดันเข้าไปอีกครั้ง
ไม่ต้องบอกเลยครับ ว่ามันทั้งเสียวทั้งเจ็บ
แต่ความรู้สึกแรกมันมากกว่า...คริ คริ
“อะ อ๊าๆ อ๊าส์…”
ผมร้องถี่และดังมากขึ้นทันทีที่เฮียเริ่มกระแทกรัวขึ้น แรงขึ้น
แกรั้งตัวผมขึ้นมาจูบปากอีกครั้ง
พร้อมกับเดินเครื่องอย่างเต็มฝีจักร
เสียงครางของผมกับเฮียดังระงม
ไม่รู้ว่าพี่ปัทแกจะได้ยินหรือปล่าว
นาทีนี้ หยุดไม่ได้แล้วครับ
ความต้องการมากพอกัน ไม่มีใครยอมใคร
-
-
-
เด็กเล็กเยอะอะครับ
บรรยายมากเกินเดี๋ยวใจแตก
เอาเป็นว่า
เฮียแกลงโทษผม.....
จน........
ถุงยางของพี่ฝ้ายหมดไป1กล่อง
เอ....
จริงๆน่าจะใช้ของแกให้หมดเป็นการเอาคืนที่ร่วมมือกับเฮียแกล้งผม
แค่นี้แกก็สะโพกครากแล้ว...ไอ้บร้า
ผมนอนหอบหลับตา หายใจเข้าออกอย่างแรง
เฮียกดจูบลงที่หน้าผากผม
แล้วจุ๊บจมูกผมเบาๆอีกหนึ่งที
“หึ หึ ยังจะเป็นแค่พี่น้องอีกมั๊ยครับ”
ผมปรือตาขึ้นมามอง
ตะคอกแกไปด้วยเสียงที่อ่อนระโหย
ราวกับเพิ่งผ่านสมรภูมิรบ
“ไม่ต้องมาขู่ผมเลย”
“แค่พี่น้อง”
“แต่”
“เป็น”
“พี่น้องท้องติดกันนะ”
“ก๊ากกกกกกกกก”
สะใจครับ
เฮียมี่ อ้าปากหวอ
หน้าเหรอ
ตะลึงงัน
(ตามจำนวนนับ...อิอิ)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เอ่อ....
คิดว่าผมควรจะหยุดการแก้แค้นไว้แค่นี้ดีมั๊ยครับ
ยิ่งแก้แค้นมาก
ผมยิ่งเจ็บ(เสียวด้วยอ่า)ตัวมาก
ขอไปคิดทบทวนอีกนิดนะครับ
ทานมื้อเที่ยงกันให้อร่อยครับผม
หัวข้อ: รักจริงยิ่งกว่านิยาย ...Happy End......พฤติกรรมการกิน..ตอนต่อ (14/10/58) (อ่าน 594466 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก