สวัสดีครับผม
วันนี้มีเรื่องขำๆ ไม่มากไม่น้อย
ก็...แค่...เพียงพอ...จะเอามาเม้าท์ให้อ่านกันครับ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ชีวิตบางคน ดิ้นรนจนเกินคำว่าพอดี
ที่มีก็ดูว่าน้อย อะไรได้มาก็ยังไม่ค่อยพอใจ
ฉันอาจจะเป็นอย่างนั้นกำลังแข่งขัน แก่งแย่งชิงกันไป
แต่เหตุที่ฉันไม่เป็นอย่างใคร”
“บังเอิญว่าฉันมีเธอ ก็เลยไม่ค่อยต้องการไขว่คว้าอะไร
ไม่ดิ้นให้ทรมานหวั่นไหว หยุดและมั่นคงกว่าเดิม
ตั้งแต่ที่ฉันมีเธอก็รู้ว่าความต้องการหมดแล้วไม่มี
ไม่ต้องทะเยอทะยานแค่นี้ก็สุข ทุกวันแค่มีเธอฉันยังไงก็เพียงพอ”
ขอบคุณโปเตโต้ครับ
http://www.youtube.com/watch?v=nkbePsrgBvc&list=RD02nkbePsrgBvc------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ลืม
วันครอบครัวของคุณๆคือวันไหนในรอบสัปดาห์
90%ของการสำรวจข้อมูลเชิงลึก(จากไหนกัน....)
วันครอบครัว คือ วันอาทิตย์ครับผม
วันที่ว่างเว้นจากภาระหน้าที่อันหนักหน่วง
วันพักผ่อนของวัยทำงาน วันหยุดของวัยเรียน
กิจกรรมในวันครอบครัว ที่ทุกคนทำร่วมกัน
1. หากไม่อยากออกไปผจญการจราจรติดขัด ที่จอดรถอันจำกัด
ก็แค่ดูรายการทีวีสนุกๆ ทำอาหารกินกัน หรือ สั่งพิซซ่า ไก่ทอด ดิลิเวอรี่
2. บางครอบครัว ออกไปทานอาหารนอกบ้าน บุฟเฟ่ต์ 4จ่าย3 ,3จ่าย2
ดูหนังหม่ำป๊อบคอร์น เดินห้างตากแอร์
3. ครอบครัวที่มีปัจจัยเยอะ ก็ออกต่างจังหวัด ไปนอนชายทะเลเคล้าเสียงคลื่นลม
แต่วันครอบครัวของผมมีสองวันครับ(ธรรมดาไม่เป็นแบบใครเขา)
1.วันครอบครัว(เหมือนทั่วๆไป)
วันอาทิตย์ ทานข้าวพร้อมหน้า พูดคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่บ้านแม่เฮีย
พาแม่เฮียกับเจ๊อ๋องไปทานข้าวนอกบ้านบ้าง ซื้อของบ้าง ตามแต่จะบัญชา
อีกกิจกรรมคือการเยี่ยมเยือนบ้านใหญ่(บ้านอากู๋)
แม้สมหวังกับเรื่องผมแล้ว เฮียก็ยังดูแลครอบครัวผมเหมือนเดิมครับ ไม่ขาดตกบกพร่อง
ความสม่ำเสมอที่ทำด้วยความจริงใจเป็นเกราะกำบังทำให้ไม่มีใครติฉินนินทา
ส่วนแม่ผมอยู่กับไอ้นิวที่กทม.ครับ (พี่ศรียังอยู่บ้านใหญ่แกเป็นภูมิแพ้กทม.)
เดือนนึงไอ้นิวจะมาส่งแม่ที่บ้านใหญ่สักครั้ง
แล้วแต่แม่จะกำหนดว่าจะพักอยู่กี่วัน
ขากลับผมกับเฮียก็รับไม้ต่อ ส่งแม่กลับไปบ้านไอ้นิว
อ๊ะ อ๊ะ ไม่ใช่ว่าผมกับไอ้นิวต่างคนต่างผลักไสนะครับ
เป็นการให้แม่ได้พบปะญาติพี่น้องหรอกครับ
ออกมาสูดอากาศนอกเมืองหลวง มาเจอผู้คน ชาวบ้าน ร้านตลาดที่คุ้นเคย
2.วันครอบครัวของสองเรา(เลี่ยน...เกิ๊น)
วันเสาร์เป็นวันกุ๊กกิ๊กของผมกับเฮีย...แค่สองเรา
เป็นวันที่จะทำกิจกรรมร่วมกัน
กิจกรรมอะไรเหรอครับ ก็แล้วแต่อารมณ์จะบังเกิด(ส่อ)
กิจวัตรประจำวันของผมที่ดำเนินมาตั้งแต่เปิดร้านกาแฟ
วันจันทร์ถึงศุกร์ ตื่นนอน ทำกิจวัตรส่วนตัวจนเรียบร้อย
ก็เดินออกมาจากบ้านทรายทองออกมาที่ร้าน
ช่วยงานแม่เฮียกับเจ๊อ๋องจนเสร็จในช่วงเช้า บ่ายเข้าร้านกาแฟ
เฮียไปทำงานที่รพ.ขับรถไปในตัวเมือง 20กิโลครับ ไม่ไกล
ตอนเย็นเฮียเลิกงานก็ตรงมารายงานตัวที่ร้านครับ
มานั่งจิบกาแฟ เหล่ผม(ชงกาแฟ)
ได้เวลาอันสมควร กลับไปทานข้าว นอนหลับที่บ้านแม่เฮีย
ห้องหอรอรักที่ชิบกะเดลรออยู่อะครับ
ร้านผมปิด ไม่เกิน2ทุ่มครับ
ดึกๆไม่มีใครกินกาแฟหรอกครับ...เดี๋ยว(ตา)แข็งทั้งคืน
เอ....เฮียก็ไม่กินกาแฟดึกนี่นา...อิอิ
ยกเว้นเทศกาล วันพิเศษ พวกเชียร์บอล อะไรงี้ เจ้าของอยากหนุก ก็ปิดดึก(มาก)
น้องเปิ้ลเป็นแคชเชียร์ทำบัญชีที่ร้าน
ไว้ใจได้ครับ น้องจะเป็นคนทำบัญชี ปิดงบวัน
วันเสาร์ตื่นแล้วแวะมาที่ร้านกาแฟ
ดูความเรียบร้อยว่ามีใครจิ๊กตังค์บ้างรึป่าว..555
ถ้าไม่เหนื่อย ก็อาจเข้ากทม.ไปเยี่ยมแม่ ไปเที่ยวห้าง อุดหนุนสินค้า
ให้เงินทองไหลเวียนในประเทศ ทานอาหารอร่อยๆ ดูหนัง หม่ำป๊อบคอร์น
รสหวานเท่านั้น (ยังคงจำกันได้นะครับ พ่อข้าวโพดรสหวานของผม)
ถ้าเหนื่อยก็นอนเกลือกกลิ้งกันที่ห้องพักบนชั้น2อยู่หน้าจอทีวี
คนทานกาแฟอยู่ข้างล่าง จะรู้มั๊ยนะว่าข้างบน.....อร๊ายยย
เบื่อๆก็ออกไปตัวจังหวัดซื้อของ ดูหนัง (ห้างเล็กๆ สีเขียว)
นี่แหละครับ สาเหตุที่ผมไม่อัพเรื่องในวันเสาร์
เฉพาะคืนวันเสาร์จะนอนกันที่ร้านกาแฟครับ
เช้าวันอาทิตย์ตื่นสายได้ตามใจชอบ
ไม่ต้องกระดากสายตาใครๆ ร้านปิดครับ แล้วเย็นๆไปบ้านเฮีย
กินนอนที่นั่น แล้ววนกลับมาวงจรเดิม
ขโมยขโจรรู้หมดเลย นอนร้านกาแฟอาทิตย์ละวันครับผม
แผนกเฮียไม่ต้องอยู่เวรนะครับ ทำงานเวลาราชการเลย
ตอนเรียนก็ไม่ได้คิดไกลถึงขนาดนี้ ไม่ได้เอามาเป็นประเด็นตัดสินใจ
จังหวะทุนว่างพอดีครับ
วันเสาร์ที่ผ่านมาสดๆร้อนๆ
บ่ายนิดๆ อาหารกลางวันย่อยไปบ้างแล้ว
หลังจากตรวจสอบบัญชีที่ร้านกาแฟแล้วอันน้อยนิดเสร็จ
รายได้อยู่ครบ พนักงานไม่มุบมิบ...อิอิ
“วันนี้อยากทำอะไรครับ”
“อืม...ก็หลายสิ่งอยู่นะเฮีย”
สายตายังจ้องหน้าจอ...รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ...หนุกอะ
หลงรักน้องภูมิกับพี่พีทเลยครับผม
อ่านรอบนี้ก็3รอบแล้วครับ อ่านตั้งแต่ยังไม่จบ
“ตอบดีๆครับ จะออกไปไหนรึป่าว”
เฮียหมุนเก้าอี้ที่ผมนั่งให้หมุนกลับหลังมาหา
“โหย...เวียนหัวเลยอ่ะ หมุนเก้าอี้ทำมัยเนี่ย”
หงุดหงิดเล็กๆ กำลังอ่านเพลินๆ
“ฮะ ฮะ ก็เอาแต่อ่านนิยาย สายตาหน่ะ พักมั่งเถอะ”
เถียงไม่ออก จนด้วยหลักฐาน
“ว่าไงครับ หรือจะขึ้นไปดูหนังบนห้อง”
สายตาระริกปิดไม่มิด ขืนขึ้นไปกลัวจะไม่ได้ดูหนัง
แถมยังต้องแสดงเองอีกต่างหาก
“ไม่อาววว”
“จะออกไปข้างนอกหรือจะขึ้นข้างบน เลือกเอา ห้ามนั่งหน้าคอม”
“แหะๆรู้ทัน”
อ๊ากกกก......อยากอ่านน้องภูมิต่อ
“อยากกินสุกี้ อยากกินติ่มซำ อยากกินไอติม
อยากดูหนัง อยากซื้อหนังสือ ของใช้ก็หมดหลายอย่าง”
พอเริ่มนับ...ชักเยอะ
“ถ้าจะทำทั้งหมดก็รีบปิดคอมไปแต่งตัวเลยครับ”
จอดรถที่ห้างในตัวจังหวัด เกือบๆบ่ายสองโมง
เดินจูงมือกันมาจนถึงประตูอัตโนมัติหน้าห้าง
ไม่ใช่อะไรครับ รถเยอะเกิน ผมยิ่งเลิ่กลั่กอยู่ด้วย
“แหมๆ กลัวหายรึไงคะพี่หมอ”
สาวสวยยกมือไหว้ทักทายสองมาตรฐาน
1.ยิ้มหวาน มืออ่อน ชมดชม้อย ระทดระทวย
2.ยิ้มแสยะ ไหว้แข็งๆระดับอก หน้าเชิด
คงไม่ต้องบอกนะครับว่าผมข้อไหน เฮียข้อไหน
รู้เลยว่าตัวผมเองหน้าบึ้งแน่ๆ รับไหว้ พยักหน้าให้หล่อนนิดนึง
“ฮะ ฮะ ไม่ได้หรอกครับวิ รุ่นนี้หกล้มไปเรื่องใหญ่”
เฮียชูมือที่จูงกันอยู่ประกอบคำอธิบาย
“วุ๊ย พี่หมอเนี่ย อารมณ์ขันจริงเชียว”
กรี๊ดกร๊าดถูกใจนาง จนปล่อยมือจากรถเข็นมาทุบไหล่เฮียเบาๆ
“เฮ่ย ปล่อยเลย”
ผมสะบัดมือออก หน้าคว่ำ
“ปริ๊นๆ”
“วิต้องไปแล้วค่ะพี่หมอ บ๊ายบาย เจอกันวันจันทร์ค่า”
ส่งยิ้มหวานให้เฮีย ชายตามองผมเล็กน้อยพอให้เกิดโมโห
แล้วหล่อนก็รีบเข็นรถเข็นออกไปทางที่เสียงแตรรถกดเรียก
“รีบเดินไปไหนครับ”
เฮียรีบเดินตามมาให้ทันผม ที่ตอนนี้จ้ำอ้าวเข้าห้าง
หยิบตะกร้ามาคล้องแขนอย่างกระฟัดกระเฟียด
เดินเร็วๆตามชั้นสินค้า หยิบของใส่ตะกร้าอย่างกระแทกกระทั้น
ไม่ต้องดูหล่ะครับ ราคงราคา โปรโมชั่นอะไรก็ไม่สน
ซึ่งผิดปกติของผมที่กว่าจะเลือกของใช้แต่ละชิ้นต้องเปรียบเทียบราคา
มีอะไรออกใหม่ โปรโมชั่นของแถมต่างๆไม่มีหลุดรอด
เฮียเดินจ๋อยๆตามหลังอย่างกระชั้นชิด
เอื้อมมือมาดึงตะกร้าจะเอาไปถือ
ผมขืนไว้ไม่ให้แกแย่งไปได้...หยิ่ง
ปกติใช้รถเข็นครับ เฮียเข็นตามหลัง ผมมีหน้าที่เลือกของโยนลงรถ
แต่ถ้าตอนนี้ผมเอารถเข็นมาจะทำเดินเร็วๆเชิดๆมันไม่ถนัดอะครับ
การจราจรในซุปเปอร์ไม่อำนวย
สักพักของชักล้น เฮียยืนกอดอกมองมายิ้มๆ หงุดหงิดชะมัด
เหมือนตัวตลกเลยผม
วางตะกร้ากระแทกลงพื้น(เลว)
สะบัดหน้ากำลังจะหันหลังกลับ
กะจะไปเอาตะกร้าใบใหม่
“ตามมาครับ”
เฮียก้มลงไปหยิบตะกร้าด้วยมือข้างหนึ่ง
อีกมือจับแขนผม พาเดินมาที่แคชเชียร์
“ฮึ่ย”
ผมสะบัดแขนออกแต่ก็เดินตาม
ทั้งตัวนอกจากเสื้อผ้า รองเท้า
มีโทรศัพท์เครื่องเดียวครับ
มากับเฮียไม่เคยพกกระเป๋าตังค์..อิอิ
“น้องครับฝากไว้ก่อนนะครับ เดี๋ยวกลับมารับ”
“ห๊ะ”
ตกใจครับ เฮียจะฝากผมไว้กับเด็กแคชเชียร์
เงยหน้ามามอง
เด็กสาววัยกำดัดในชุดพนักงาน หน้าแดง ยื่นมือมารับตะกร้า
เวร...เข้าใจผิด..ว่าโดนทิ้ง
จูงแขนผมเดินเร็วจนเกือบๆลาก
“ไปไหน”
ผมยั้งตัวไว้ ลูกมีพ่อมีแม่ จะมาฉุดกระชากลากถูไม่ได้นะ
“ตามมาครับ ไม่หงุดหงิดนะครับ”
“อร่อยมั๊ยครับ”
คีบเป็ดย่างชิ้นพอคำจิ้มน้ำจิ้มยื่นมาส่งให้ถึงปาก
นั่งกันอยู่ในร้านสุกี้ครับ
“จิ้มอีก..น้อยไป”
สั่งทั้งๆที่กลืนฮะเก๋าในปากยังไม่หมด
“หมูนุ่มมั๊ยครับ”
“อืม ก็ใช้ได้”
อาหารเข้าปากเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมานิดนึง
“ฮะ ฮะ”
เฮียหัวเราะแล้วคีบหมูนุ่มมาใส่ในถ้วยตรงหน้าผม
“แป่ว”
เฮียแกถามว่าเอาหมูนุ่มมั๊ย
ผมดันเข้าใจว่าแกถามว่านุ่มมั๊ย
อิ่มแล้วอารมณ์เป็นปกติ
“วันหลังอย่าพูดแบบนี้อีกนะ ผมไม่ชอบ”
“ครับๆ จะจำไว้ครับ”
“พูดไม่คิดมั่งเลย”
“ขอโทษครับ”
“แล้วกับใครไม่ว่า ดันเป็นยัยคุณวิ”
“แหะ แหะ ไม่ได้ตั้งใจครับ ไม่โกรธนะครับ”
สงสารยัยวิเหมือนกันครับ พี่หมอแกเดินตัวปลิวไปที่รถ
ปล่อยสาวเจ้าเข็นรถหนักๆตามหลัง
เห็นมั๊ย...ชายจริงหญิงแท้ก็ใช่จะเอาใจใส่ดูแลกันมากมาย
ชายแท้อย่างผมยังเดินลอยชายสบายใจเฉิบ
ละเลียดไอติมอีกคนละถ้วย ผลัดกันชิม อิ่มหนำ
เลือกซื้อหนังสือได้ 2-3เล่ม
หลังๆอ่านไม่ทันครับ ยังมีที่บ้านอีกหลายเล่มที่ซื้อมายังไม่ได้อ่าน
มัวแต่อ่านนิยายในเล้า...ฟรีอีกต่างหาก...อิอิ
มันอดไม่ได้อะครับ เจอหนังสือที่น่าสนใจก็เอาไปตุนไว้ก่อน
“เฮีย...ผมอยากดู Escape Plan อะ”
“จัดให้”
สนุกมากครับ ลุ้นจนเหนื่อย
คุณน้าซิลเวสเตอร์ สตอลโลน จับมือกับคุณอา อาร์โนลด์ ชวาร์ แหกคุก
ขับรถกลับร้านกาแฟ
“สนุกมั๊ยครับ”
“สนุกอะ หนังดี”
แล้วผมก็วิจารณ์หนังจนคอแห้ง
“อิ่มมั๊ยครับ”
“มากกกก”
ผมชอบฮะเก๋าที่สุดเลยครับ หย่อยๆ
“หนังสือซื้อมาแล้วอ่านด้วยหล่ะ”
“ไม่พลาด ไอ้หน่อยซะอย่าง วันเดียวจบเล่ม”
“เฮีย”
“เฮ๊ย”
ผมเรียกเฮียเสียงดัง
เฮียเผลอร้องตกใจ
“ฮะ ฮะ ฮ่า”
หัวเราะพร้อมกันในรอบวัน
ผมกับเฮีย
ลืม
ซื้อของใช้
แถมยัง
ลืม
ตะกร้า
ที่ฝากไว้
ก๊ากกกกก
รอยาวไปเสาร์หน้าเลยนะครับ
น้องแคชเชียร์
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มีเรื่องหนุกๆแล้วเจอกันครับผม
คิดถึงทุกคนครับ
หัวข้อ: รักจริงยิ่งกว่านิยาย ...Happy End......พฤติกรรมการกิน..ตอนต่อ (14/10/58) (อ่าน 594640 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก