สวัสดียามบ่ายครับผม
ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ครับ
วันๆทำไมผมมีเรื่องราวอะไรๆ มาเล่ามากมายเหรอครับ
หากคิดบวกผมก็...ช่างเป็นคนละเอียดอ่อน ละเมียดละไม
รู้จักเก็บเกี่ยวร้อยเรียงสิ่งต่างๆรอบตัว ช่างสังเกตไม่ปล่อยผ่าน
หากคิดเชิงลบ...แกมันคนจุกจิก จู้จี้ หยุมหยิม คิดเล็กคิดน้อย
เวิ่นเว้อ เพ้อเจ้อ ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
คุณๆหล่ะครับ....
วันหนึ่งๆ หลังจากหักลบเวลานอนแล้ว
10กว่าชั่วโมงที่เหลือ มีเรื่องราวอะไรๆกันบ้างมั๊ยครับ
หันกลับมาใส่ใจชีวิตประจำวันตรงหน้ากันเถอะครับ
อย่างน้อย....ต้องมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นบ้างหล่ะครับ
เช่นนาทีนี้...อ่านเรื่องฮาๆ หาสาระไม่เจอ ที่ผม(ช่างกล้า)นำเสนอ
เผลอๆ เรื่องราวของคุณเองอาจจะน่าสนใจกว่าใคร
แล้วใยไม่เอามาแชร์กันบ้าง...อยากรู้เรื่องชาวบ้าน...อิอิ
“โอ้ชีวิตมีอะไรตั้งเยอะแยะ
มีเกิดแก่เจ็บตายคล้ายๆ กัน
แต่สิ่งที่มีไม่เหมือนคือความฝัน
อยู่ที่ใครจะล่ามันให้อยู่มือ
คนเป็นคนย่อมปะปนด้วยชั่วดี
ในศักดิ์ศรีมีทั้งจนและร่ำรวย
มีความรักเป็นเรื่องราวอันสดสวย
ความผิดหวังเป็นแค่เรื่องธรรมดา
ฟ้าเบื้องบนน้ำเบื้องล่างดินขวางหน้า
ข้ามไปเถิดไขว่คว้าความใฝ่ฝัน
มีชีวิตเกิดมาแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
อย่าปล่อยมันซังกะตายไปวันๆ”
(ขอบคุณ น้าแอ๊ด...คนล่าฝัน...คาราบาว)
http://www.youtube.com/watch?v=rC-YDZ1LH7Q------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สู้ศึก...
แล้วก็มาถึง...ตอนที่ลอยคอ รอคอย(อีกแล้ว)ครับ
น้องๆหนูๆที่ต่ำกว่า18ปี อ่านแล้วอ่านผ่านนะครับ
อย่าเก็บเอามาคิดคำนึง...อิอิ
“เฮียจะพาผมไปไหนเนี่ย”
ผมนั่งรถ ฟังเพลงรักเพลินๆ เหลียวมองถนนหนทางรอบตัว
ยิ่งเวลาผ่านไป...ยิ่งเข้าสู่การจราจรใจกลางเมืองหลวง
คับคั่งด้วยรถยนต์หลากหลายยี่ห้อ แม้ในวันหยุดสุดสัปดาห์
ทำไมยังไม่ออกจากกทม.สักที
“คืนนี้ไม่กลับบ้านนะครับ”
เฮียหันมาตอบ แจกยิ้มที่มุมปาก แถมยักคิ้วข้างหนึ่งกวนๆ
แล้วสายตาผู้ล่าที่ไม่ได้เห็นมาเกือบอาทิตย์ก็บังเกิด
ทำเอาผมหวาดระแวงกับ...อนาคตอันใกล้
ภายนอกไร้แสงอาทิตย์....ใกล้ค่ำ
จวนได้เวลาหมาป่าขย้ำลูกแกะ...อร๊ายยย
“เอ้อ...จะเอา...งั้นเหรอ...เฮีย”
ถามเสียงสะท้าน หวั่นไหว หวาดกลัว(เว่อร์เกิน)
ตรงข้ามกับกริยาก้มหน้าซ่อนรอยยิ้ม คริ คริ
แอบซ่อนทั้งสีหน้า ซ่อนทั้งความนัยในถ้อยคำ ที่ล่อแหลม
เปิดทาง ชี้ช่อง ชักชวน ยั่วยวน เต็มพิกัด
แค่คิดก็รู้สึกถึงน้องชายที่ลิงโลด ลั๊นลา
ใจเย็นครับ หน่อยน้อย รักษาอิมเมจบ้างไรบ้าง
อย่าเยอะ ไม่ดี ไม่งาม
ทุกท่านอย่าเป็นกังวล(เหรอ)ครับ
ไม่ต้องห่วงว่าที่บ้านเฮียจะรอเราสองคนนะครับ
คืนวันเสาร์เป็นธรรมเนียมปกติของ...น้องหน่อยกับเฮียมี่
ที่จะนอนหลับพักผ่อน สิงสถิตอยู่ที่ร้านกาแฟครับผม
รถเปิดให้สัญญานไฟเลี้ยวซ้าย บนถนนวันเวย์สายหนึ่งย่านพญาไท
แล้วเคลื่อนตัวเข้ามาจอดสงบนิ่งที่ลานจอดรถของโรงแรมมีชื่อ
(โรงแรมไหนไม่มีชื่อหล่ะ...แป๊ก)
เวลามีธุระต้องพักค้างที่กทม.สองเราจะพักที่บ้านเฮีย
แต่ก็มีบ้าง บางทีอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ก็จะมาพักที่นี่
บ่อยไม่บ่อย ก็แค่แคชเชียร์ไม่ขอค่ามัดจำก่อนล่วงหน้า
“ทำไมไม่บอกกันก่อนหล่ะเนี่ย”
“บอกก่อนเราก็ไม่เซอร์ไพรส์สิครับ”
“เซอร์พ้งเซอร์ไพรส์ อะไรกัน ของใช้เสื้อผ้าก็ไม่ได้เตรียมมา”
หงุดหงิดไม่น้อยครับ
ครีมทาหน้า อะไรต่อมิอะไร จะเอาที่ไหนใช้
ผมยิ่งเยอะกับพวกเครื่องประทินโฉมอยู่ด้วย
ไหนจะบิ๊กอาย ขนตาปลอม บราเสริมซิลิโคน กางเกงในยกสะโพก
แหะๆ....ไม่ใช่หล่ะ ขืนใช้แม่เฮียกับเจ๊วาแกจะรุมประชาทัณฑ์ผมหน่ะสิครับ
“นี่ไงครับ”
เฮียเปิดกระโปรงรถ ยกกระเป๋าเดินทางใบเล็กออกมา
หน้าตาภาคภูมิใจในความรอบคอบ
“เฮ้อ”
ไม่อยากจะต่อว่า...ให้เสียบรรยากาศที่เฮียอุตส่าห์ครีเอท
ไม่อยากจะคิด....สภาพข้าวของที่แออัดเป็นปลากระป๋องอยู่ในกระเป๋าตุงๆ
แล้วก็ตามคาด
เฮียแกเก็บเสื้อผ้า...ยัด...ใส่กระเป๋าจริงๆครับ
จะมีแก่ใจ พับสักนิดก็หาไม่
ยับย่นยู่ยี่ เกินจะทนใส่ไหว
ของใช้ส่วนตัวของผม ก็คงกวาดของที่วางหน้าโต๊ะเครื่องแป้งมา
หมดๆกัน บางขวดปิดไม่สนิท
ของเหลวข้างในไหลซึมออกมาเลอะเทอะ เละเทะ
บางขวดสวย บอบบาง หายาก ผลิตมาจำกัด
ขนาดตัวผมจะหยิบจะจับ ยังต้องทะนุถนอมราวกับเปลือกไข่
กลัวจะเกิดรอยตำหนิ หมดสวย หมดคุณค่า
แทบไม่อยากสำรวจความเสียหายจาก...การแพ็คกระเป๋าของมือใหม่
ดีนะที่ยังรู้จักใส่ของใช้มาในถุงพลาสติกแยกจากเสื้อผ้า
ผมนั่งกอดอกหน้างอเป็นตะขอกัปตันฮุค อยู่บนเตียงกลางห้อง
มองค้อนเฮียที่คุยอยู่กับแม่บ้านหน้าประตู
เฮียกำชับให้รีดเสื้อผ้าที่เอามาจากบ้านให้ทันใส่พรุ่งนี้
“ของใช้ครบมั๊ยครับ”
ยื่นหน้าจ๋อยๆมาใกล้ หลังจากเสร็จธุระเรื่องเสื้อผ้า
“มีแต่ครีมอะ อุปกรณ์ห้องน้ำไม่มีเลย”
นี่แหละผลของการไม่เคยต้องจัดกระเป๋าเดินทางเอง
“ลงไปซื้อข้างล่างเลยนะ”
ชี้หน้าเฮียอย่างเคืองๆ รับผิดชอบซะดีๆ
(ทำดีไม่ได้ดี หากไม่มีวิจารณญาณ..อิอิ)
“ครับๆ ออร์เดอร์มาเลยครับ”
หยิบกระดาษ ดินสอของรร. (ที่นี่ใช้ดินสอครับ)จากโต๊ะข้างเตียง
จดของใช้จำเป็นสำหรับทริปคืนนี้..คริ คริ
“ฟอดๆ เฮียไปแป๊บเดียวครับ”
เฮียหอมแก้มแทนการล่ำลาอย่างอาลัยอาวรณ์
เพื่อลงไปช๊อปที่ร้านเซเว่นข้างล่าง ข้างๆโรงแรม
สบู่ ครีมอาบน้ำ แชมพู ของโรงแรมมันก็หอมใช้ได้นะครับ
แต่ไม่ค่อยถูกใจผม ที่แอบมากเรื่อง
“เดี๋ยวครับ”
ดึงแขนเฮียไว้ได้ทัน ก่อนแกจะเปิดประตูออกไปสู่โลกภายนอก
“เอ้อ...คือ....”
“หืม จะเอาอะไรเพิ่มเหรอ ขนมมั๊ย หิวป่าวครับ”
ยังจับแขนแกไม่ปล่อย เสก้มหน้ามองพื้นพรม
จะบอกแกยังไงดีหล่ะ อายปากไม่ใช่น้อย
“ว่าไงครับ”
เฮียเชยคางผมขึ้นมาสบตา
“ก็..จง เจล อะไรงี้ไง วู๊ จะไปก็รีบไปเลยป่ะ”
สะบัดสะบิ้ง กะบึงกะบอน แล้วเดินไปนั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ที่เตียง
“ฮะ ฮะ นอนรอได้เลยที่รัก จะรีบวิ่งไปเลย”
ทำท่าทางเหมือนนักวิ่งลมกรด ออกตัวจากเส้นสตาร์ท
หน้าตาทะลึ่งทะเล้น น่าหมั่นไส้
อร๊ายยยยยย.....
เกลือกกลิ้งทั้งหน้าทั้งตัวลงบนเตียง
รอคอยเฮียมาแสนนาน...อิอิ
เอ....ครั้นจะอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณเตรียมความพร้อม...อุปกรณ์ก็ยังไม่ครบ
นอนเล่น มองไปรอบๆ สายตาผมสะดุดกับกระเป๋าที่เฮียจัดมา
ลุกไปหยิบ ตั้งใจจะเอาไปเก็บให้เรียบร้อยที่โต๊ะวางของข้างประตู
ซิบที่รูดปิดไม่สนิท ทำให้มองเห็นของที่ยังหยิบออกมาไม่หมด
ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเดินทาง
เจอ...
กระเป๋าเครื่องสำอางใบย่อม
เป็นกระเป๋าแนวสปอร์ตของผู้ชาย
ไม่ใช่ของผม แต่เหมือนๆจะเคยเห็น
เรามีกันอยู่เพียงสองคน (เป็นเพลงเชียว...อารมณ์ดีสินะ)
ไม่ต้องสงสัยว่าจะเป็นของใครนอกจากเฮีย
รูดซิบกระเป๋า ข้างในแบ่งช่องเก็บของอย่างเป็นระเบียบ
มีตาข่ายจัดทำเป็นสัดส่วน ปกป้องข้าวของที่บรรจุ
ไม่ให้กระทบกันจนแตกเสียหาย
สิ่งของที่นอนสงบนิ่งอยู่ ได้แก่...
หลอดสีฟ้าคุ้นตา
กล่องกระดาษแบนๆ ขนาดเดียวกับกล่องหมากฝรั่ง
แค่สองอย่าง แต่มากชิ้น
กล่องที่จัดมามากมาย แม้จะไซส์เดียวกันแต่หลากแบบหลายสไตล์
ปริมาณเพียงพอต่อให้ต้องเดินทางรอบโลก
อร๊ายยยย
นิรโทษกรรมให้จำเลย(รัก)ของผมดีมั๊ยเนี่ย
“ก๊อกๆ”
ผมเยื้องย่างไปเปิดประตูใจให้ที่รัก
“มาแล้วครับ ของครบทุกอย่างตามบัญชา”
เฮียยื่นถุงในมือมาให้ หลังปิดและล๊อคประตูห้องเรียบร้อย
ผมรับมา ก้มหน้าดูของในถุง สำรวจคร่าวๆ น่าจะครบ
“ยังไม่ครบ”
ผมแกล้งทำหน้านิ่ง ไม่พอใจ
“ก็ตามที่จดมาแล้วนะ เอ...ขาดอะไร”
เฮียเกาหัวงงๆ อีกมือล้วงไปหยิบใบออร์เดอร์ในกระเป๋ากางเกง
บิลเซเว่นล่วงหล่นตกลงบนพื้นห้อง
ตามมาด้วย
.....แสตมป์
“ฮะ ฮะ เรานี่จริงๆเลย”
เฮียขยี้หัวผมเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“เฮียก็รู้อะ ว่าผมตามล่าแสตมป์เซเว่นอยู่
เนี่ยจะหมดเขตแล้วด้วย”
เป็นเหมือนผมมั๊ยครับ
ชอบจริงๆ กะอีพวกของแจก ของแลก ของแถม
ทั้งๆที่ ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เอาไปใช้สักเท่าไร
เอามารกบ้านซะงั้น
“อาบด้วยครับ”
เฮียนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว(ใครนุ่งผ้าหลายผืนยกมือขึ้น..แป๊ก)
ทำหน้าขอความเมตตา
“ไม่ได้ รอก่อน ผมอาบแป๊บเดียว”
แข็งใจปฎิเสธ คนโง่ เรื่องแบบนี้มาขอได้ไง
แล้วจะให้ผมตอบตกลงโต้งๆเหรอ อายตาย
ผลัดกันอาบน้ำจนเสร็จเรียบร้อย
เวลาของคนรักกันก็มาถึง
สองแขนของเฮียโอบรอบเอวผมจากทางด้านหลัง
ผมที่นั่งทำหน้าแดง ใจเต้นแรงอยู่บนเตียง
ราวกับคืนส่งตัว...อร๊ายยย
ห่างเหินกันไปนานหลายวัน ก็ทำให้ตื่นเต้นดีเหมือนกันนะครับ
เฮียยกตัวผมขึ้นมานั่งตัก แล้วกอดผมแน่น
ความอบอุ่นที่คุ้นเคยแผ่ซ่านในความรู้สึก
“รักนะครับ”
เฮียกระซิบบอกฃ้างหู
เสียงหัวใจเฮียเต้นเป็นจังหวะเดียวกับหัวใจของผม
หัวใจของเราถึงแม้จะเป็นคนละดวง
แต่เมื่อมาอยู่แนบชิดกัน มันหล่อหลอมรวมกัน
ราวกับเป็นหัวใจดวงเดียวกัน
เหมือนหัวใจดวงใหญ่ที่คล้องเก็บ...บันทึกรักของเรา
“ผม...ผมก็รักเฮีย”
หน้าผมร้อนผ่าวเมื่อหันหลังกลับไปสบตากับเฮีย
สองแขนของผมยกขึ้นโอบต้นคอด้านหลังของเฮีย
เฮียรั้งเอวผมเข้ามาแนบชิด
ขาข้างหนึ่งของผม วาดผ่านหน้าตักเฮียไปโดยไม่ตั้งใจ(สาบานมั๊ย)
เป็นเรื่องแล้วครับ
ท่าบังคับ
ท่ามาตรฐาน
ท่าบอกรัก
ท่าถนัด
ท่าประจำ
-
-
-
พอแล้วเหรอ
ล่อแหลม
ไม่สมควรเปิดเผย
รับไม่ได้...ใช่ป่าว
อ๊ะ...อ๊ะ
ผมรู้ว่าพวกคุณส่วนใหญ่
เกือบลืมหายใจ
ใครแอบอ่านในที่ทำงาน
กรุณาระมัดระวังสีหน้าด้วยครับ
เดี๋ยวคนข้างๆจะหาว่า...หื่น...อิอิ
ต่อๆ.....
“ขอนะครับ”
เฮียจะถามทำไมเนี่ย
ปลอดคนซะขนาดนี้
สถานที่ก็เอื้อฝุดฝุด
“ได้มั๊ย”
เสียงเฮียเซ็กซี่ชะมัดจากสัมผัสทางการได้ยินของผม
“นะ..ครับ”
เสียงแหบพร่า ตามมาด้วยฝ่ามือร้อนๆที่สอดเข้าไปใต้เสื้อผม
ตัวผมสั่นสะท้านด้วยความปรารถนาที่กดเก็บมานานเกือบสัปดาห์
“จูบผมสิ”
ผมหน้าแดงแน่ๆ สองแก้มร้อนผ่าว
ดีนะที่มีเพียงแสงสลัวที่เล็ดรอดผ่านม่านหน้าต่างชั้นใน
ที่เป็นผ้าบางใส
มองเลยออกไปนอกหน้าต่าง บนชั้นสูงของโรงแรม
ไม่มีสิ่งก่อสร้างมาบดบังให้ระคายสายตา
ดวงดาวระยับบนท้องฟ้า กระพริบราวกับล้อเลียน
ดวงจันทร์ทอแสงนุ่มนวลขับกล่อม
“หน่อย...หน่อย..มองอะไรครับ”
แป่ว....
ผมรีบระดมจูบไปทั่วหน้าเฮีย แก้เขิน
(เข้าใจแก้ไขสถานการณ์นะเรา..จีเนียส)
“ฮะ ฮะ ฮ่า”
เฮียหัวเราะชอบใจ
แล้ว…
แล้วเฮียก็ไม่รีรออีกต่อไป....
ริมฝีปากแดงๆของเฮียประทับลงบนปากผมด้วยความทะนุถนอม
เป็นการเปิดประเดิมศึกรักในคืนนี้
“อ๊ะ”
เสียงผมรอดไรฟันออกมาเมื่อโดนผลักเบาๆให้นอนลง
ตามมาด้วยตัวเฮียที่ขึ้นมาทาบทับ
“รักนะครับ”
ผมพยักหน้าตอบรับเออออ คล้อยตามแรงปรารถนา
มือเฮียทำหน้าที่ต่อไปไม่ลดละ
จับขอบกางเกงบ๊อกเซอร์ของผม
รั้งมันลง ดึงมันออกจากปลายขา
เท่านั้นแหละครับ
ทนไม่ไหวแล้ว...
พร้อมใจผละออกจากกัน
ถอดทึ้งเสื้อผ้าของตัวเองออกจากตัว
แล้วผวาเข้าหากันอย่างรวดเร็ว
เฮียพลิกตัวลงนอนให้ผมเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมอยู่ด้านบน
นอนยิ้มมองหน้าผมที่ตกใจในลีลาแปลกใหม่ของเฮีย
“เต็มที่เลยครับ ไม่ต้องยั้ง..หึๆ”
อ๊ากกก เฮียรู้แน่ๆเลย
“เฮีย..ผม...ผม...”
ไปไม่เป็นเลยผม จะอายก็ไม่ใช่ จะกระดากก็ไม่เชิง
เก้อๆเขินๆ
“รู้สึกดีรึป่าว”
เฮียลูบแก้มผมที่ชะโงกอยู่เหนือตัวแก
“พูดอะไรเนี่ย”
ผมขยับตัวจะลุกออกจากตัวแก
อายโคตร….
“ปากแข็ง”
เฮียลุกขึ้นนั่งแล้วดึงตัวผมลงมานั่งคร่อมตัก(ท่าเดิม)
จูบหวานๆนุ่มนวลที่มอบให้
ทำผมคลายกังวลกับความลับคับอก
เฮียเลื่อนจมูกลงมาที่ซอกคอ สูดดมกลิ่นจากตัวผม
มือลูบไล้ไปทั่วทั้งหน้าอกเปล่าเปลือย
ริมฝีปากร้อนๆขบเม้มลูกเกดผมทั้งสองข้าง สลับไปมา
ดูดดึง ไล้เลีย ขบกัด ลูบคลำ ขยำขยี้
“อื้อออ อู๊ยยย หยุดก่อน”
ผมเผลอส่งเสียงคราง ก่อนจะร้องห้าม
ผมหอบหายใจหนัก เฮียรุกหนักรุนแรงเหลือเกิน
ความเสียวซ่านที่แล่นไปทั่วตัวทำผมไร้เรี่ยวแรง
ไม่อาจต้านทานความต้องการได้
เฮียไม่ฟังในสิ่งที่ผมบอก
กลับรุกเร้าต่อไปไม่หยุด
ว๊ากกกก
เลื่อนมาถึงส่วนสำคัญของผมแล้ว
ไม่ไว้หน้าแม่เลย
หน่อยน้อย..ชูคอรอคอยสัมผัส อย่างท้าทาย
ผมหายใจไม่ทั่วท้อง
เรามองสบตากันในความสลัว
ผมกอดคอเฮียแน่น
ในขณะที่เฮียดันตัวผมให้นอนราบลงบนเตียงนุ่ม
เล้าโลมกัน จนสาแก่ใจ
คราวนี้คงจะเป็นของจริงเสียที
ผมมองเห็นทุกอย่างได้ถนัดตา
ร่างกายของคนที่ผมพร้อมเดินเคียงข้างเปลือยปล่าวอยู่ตรงหน้า
ผมไม่อาจจะละสายตาไปไหนได้เลยแม้เสี้ยววินาที
เสียงผมร้องครางดังระงมบ่งบอกให้รู้ถึงความเสียวซ่านที่กำลังได้รับ
ทำให้อีกคนได้ใจเมื่อเห็นท่าทีตอบสนอง
เฮียลดตัวลงต่ำ
ใช้ปากครอบครองน้องชายผม
ดูดดุนอยู่สักพักแล้วถอนปากออก
เปลี่ยนมาใช้ลิ้นลากเลีย
ทำผมเสียวซ่าน พ่ายแพ้ต่อความต้องการ
สองมือผมจับหัวของเฮียที่อยู่กลางตัวผม
ดึงเข้ามาให้ชิดกว่าเก่า ลึกกว่าเดิม
จังหวะเข้าออกกระชั้นถี่ขึ้น เร็วขึ้น
“อ๊า อู๊ยยยย เร็ว เฮียเร็วอีก อื๊อออ ซี๊ดดดด”
ผมเคลิบเคลิ้ม อารมณ์บรรเจิดถึงขีดสุดจนเผลอออกคำสั่ง
เฮียเองก็คงพอใจผลงานของตัวเอง
เฮียใช้ลิ้นดุน พลางห่อปากรูดขึ้นลงไปมาให้เร็วขึ้น
เพื่อส่งผมไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง
“อ๊ะ...อ๊าส์..เฮียๆ..อ๊าสสสสส”
ผมครางออกมาสุดเสียงเมื่อถึงฝั่งฝัน
น้ำรักล้นเอ่อออกมาจนเลอะไปทั่วบริเวณปากและที่นอน
เฮียแลบลิ้นเลียรอบปาก จนผมหน้าชา
ยังไม่ทันตั้งหลัก
พี่ชายใหญ่ดุนดันอยู่แถวช่องทางคุ้นเคย
สองนิ้วที่กำลังสอดใส่กวาดเป็นวงกว้างขยับเข้าออกไปมาเบา ๆ
ความฝืดเคืองทำให้เฮียต้องมองหาบางอย่างช่วยเสริม
เจลหล่อลื่นทำหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดี
เฮียกดพี่ชายใหญ่ที่สวมใส่เกราะกำบังเป็นที่เรียบร้อยพร้อมรบ
กดเข้าไปโดยไม่รีรอ ความคับแน่นของช่องทางขยายตัว รอรับ
“อ๊า...อู๊ยยยย...อ๊ากกก”
ความเจ็บแทรกมาพร้อมกับความเสียวซ่าน
บอกไม่ถูกว่าเป็นยังไง
แต่ก็ชอบ...ไม่ยอมถอย
คิดอยู่ในใจว่า
“สู้ว๊อยยยย”
“อดทนหน่อยนะ”
เฮียลูบแก้มปลอบผมเบาๆ
แกพยายามอย่างมากที่จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด
ที่เกิดจากความคับแน่นในช่วงแรก
เฮียไม่เคยเห็นแก่ตัว (ยกเว้นเวลาน๊อตหลุด)
มือเฮียลูบไล้ไปทั่วทั้งแผ่นอก เคล้าคลึงอยู่บริเวณลูกเกด
ริมฝีปากปากขบเม้มอยู่ไม่ห่าง
พร้อมทั้งดุนดันพี่ชายใหญ่ลึกเข้าไปในช่องทางที่ห่างหายไปหลายวัน
ผมผวาเมื่อรู้ตัวว่าพี่ชายใหญ่ดั้นด้นเข้ามาจนสุดทาง
เฮียออกแรงเล็กน้อยขยับไปมาเป็นจังหวะเชื่องช้าและอ่อนโยน
“อ๊ะ....อ้า...ซี๊ดดด”
ทนไม่ไหวแล้วครับนาทีนี้
ทั้งๆที่เพิ่งสุขสมไปก่อนหน้า
ผมส่งเสียงร้องครางไม่หยุด แผ่นหลังราบลงบนเตียงนอน
ในหัวตอนนี้ ภาพเคลื่อนไหวจากแผ่นซีดีมันผุดขึ้นมา
ยิ่งเร้า ยิ่งกระตุ้น
ผมเกร็งตัวตั้งรับ
แล้วตามติดเมื่อข้าศึกถอยออก
ดีกว่าครั้งไหนๆ
เฮียรุกมา ผมเต็มใจรับไม่หลีกหนี
เฮียถอยกลับ ผมตามติดประชิดตัว
โอย....มันส์หยด
เมื่อเห็นว่าผมออกศึก สู้ไม่ถอย
ข้าศึกก็ออกแรงเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัวจากที่เคย
มือเฮียกระชับสองขาผมให้ยกสูง
สอดใส่พี่ชายใหญ่ลงไปอีกครั้ง
แล้วกระแทกสุดตัวขึ้นลงตามจังหวะ
“ดีมั๊ยครับ”
เฮียถามเสียงหวานอย่างเอาใจ
มืออีกข้างกอบกุมน้องชายของผมไว้ แล้วออกแรงขยับรูดรั้ง
ทั้งเสียวซ่านระคนสุขสม
มองเห็นดวงตาอบอุ่นของเฮีย
กำลังปรือปรอยเพราะความสุขไม่น้อยไปกว่ากัน
เฮียเร่งจังหวะเร็วกว่าเก่า จนหอบหายใจถี่รัว
ความสุขมากมายแล่นริ้วไปทั่วตัวทั้งสองคน
“ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ..อื้อออ”
ผมทั้งครางทั้งร้องออกมาแทบฟังไม่ได้ศัพท์
มือผมยันพื้นเตียงไว้ตั้งรับแรงที่เฮียกระแทกเข้ามา
“ผมจะ..อะ อ้า”
ร้องออกมาได้เท่านั้นเมื่อทั้งหมดที่ฝืนทนไว้ได้พังทลาย
ของเหลวสีขุ่นเปรอะลงบนหน้าท้อง ต้นขา และที่นอน
เฮียยิ้มให้ผมที่ปลดปล่อยไปก่อนเป็นครั้งที่สอง
หันมาจูบผม
เฮียถอนพี่ชายใหญ่ออกมา ดึงเกราะป้องกันออก
ก่อนจะหันมาให้ได้ระดับตรงหน้าผม
“นะครับ”
เฮียส่งเสียงอ่อนหวาน สายตาเว้าวอน
ผมเก้ๆ กังๆ แต่ก็ทำหน้าที่
นึกถึงภาพในซีดีแล้วทำตามไม่บกพร่อง
“อืมม”
เฮียส่งเสียงพอใจ
ผมรู้ครับ(จากการศึกษาผ่านสื่อลามก) ว่า....
ริมฝีปากผมที่ครอบลงบนพี่ชายใหญ่
หากมองจากมุมบนแล้วช่างยั่วยวนนัก
สะโพกเฮียพริ้วไหวไปตามแรงจังหวะ
ใช้มือข้างหนึ่งเชยคางผมให้เงยมาสบตากัน
“เก่งเกินไปแล้วนะรู้มั้ย”
เฮียบอก พลางส่งเสียงครางในลำคอ
สองมือออกแรง เร่งให้ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้น
ปลายทางของความสุขมีแต่ความหอมหวาน
ของเหลวสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมา
แม้จะผละออกทัน แต่ก็ยังเลอะแก้มผม
เฮียรวบตัวผมเข้ามากอดด้วยความรัก
จูบซับเม็ดเหงื่อที่ขมับ
บอกรักผมจนสุดหัวใจ
และสัญญาว่าจะดูแลผมให้ดีที่สุด
“ขอบคุณนะครับเฮีย”
น้ำตาผมซึมออกมากับคำบอกรัก
ที่ช่วยเติมเต็มบางอย่างในหัวใจ
นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าความสุขที่มาจากความรัก
เฮ้อ...
ผมว่าผมเอาดีทางเขียนหนังสือ
บรรยายบทอัศจรรย์พันลึก...น่าจะเวิร์ค
ไม่ต้องถามว่าเรารักกันกี่ยก
ถึงแม้ผมจะนำไปก่อนในช่วงแรก
อร๊ายยย
อารายกาน
จะเจาะลึกกันเชียวเหรอครับ
บอกใบ้ให้ก็ได้ครับ
ไม่มีท่าไหน แบบไหน ที่ศึกษามาแล้วไม่ได้ทดลอง
อิอิ
แต่ว่า....
นี่มันแค่วันเสาร์นะครับ
แล้ว...วันอาทิตย์หล่ะ
จะทำอะไรซ้ำซากมันไม่ใช่น้องหน่อยสิครับ
พักหายใจกันก่อนนะครับ
ผมเขียนเองยังหัวใจจะวาย
ไม่รู้ว่าคนอ่าน
จะกลืนน้ำลาย...เอื๊อกๆ
เลือดกำเดากระฉูด..ปู๊ดๆ(เหรอ)กันรึป่าว
พักกันแป๊บนึง
ให้น้องหน่อยแต่งต้วก่อนนะครับ
เดี๋ยวเป็นหวัด...อิอิ
หัวข้อ: รักจริงยิ่งกว่านิยาย ...Happy End......พฤติกรรมการกิน..ตอนต่อ (14/10/58) (อ่าน 594598 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก