ลาทีปีเก่า
“ปีใหม่ปีนี้สมาคมชาวจีนในตลาดเขาจัดทัวร์ไปเที่ยวญี่ปุ่นกัน”
แม่เฮียพูดขึ้นมากลางโต๊ะอาหารเย็นวันหนึ่ง
ช่วงวันต้นเดือนธันวาคมของปีเก่า
เป็นประเพณีนิยมไปแล้วครับกับการจัดทริปท่องเที่ยวหาเงินเข้าสมาคม
ปีนี้จัดรับเทศกาลส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เคาท์ดาวน์ต่างแดนทีเดียวเชียว
เห็นมะ โลกเราในปัจจุบันก้าวไปไกลขนาดไหน อาแปะอาอึ้มในตลาดบ้านผม
ยังไปเปิดศักราชใหม่ที่ญี่ปุ่นเลย
“แล้วปีนี้แม่ซื้อทัวร์รึป่าวครับ”
เฮียมี่หยุดกิน เงยหน้าหล่อๆ(..อวยที่รัก..อิ๊ววว )มาถามแม่
แม่เฮียแกซื้อทัวร์ทุกปีหล่ะครับ
ไปเองมั่ง ไปไม่ได้ก็ให้ญาติๆเด็กๆไปแทน
นับว่ามีสปิริต มีส่วนร่วมกับกิจกรรมของสมาคมครับ
แม่เฮียแกเป็นคนดีมีน้ำใจจริงๆครับ(อวยแม่สะมีต่อ...สมบัติจะไปไหนได้)
“แม่ซื้อเอาไว้2ที่ ใครจะไปมั่ง หน่อยอยากไปมั๊ย”
แม่ตอบคำถามเฮีย แล้วหันมาถามผม
“เออ...”
ผมหันไปหาตัวช่วย ครั้นจะแสดงความอยาก ก็ให้กระดาก(เหรอ)
เฮียรู้ใจผม แกพยักหน้าเป็นการเปิดไฟเขียว
ด้วยผมเคยบ่นว่าอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นบ้างไรบ้าง
คือ ถึงแม้ผมจะมีโอกาสไปเยือนยุโรปตอนเฮียไปดูงาน
แต่สถานที่ที่ไปมันมีแต่พวกธรรมชาติ โบสถ์ ปราสาทราชวัง
โบราณสถาน มรดกโลก
มันไม่แนวผมอะ ดูพวกของเก่าอันทรงคุณค่า(แกตาไม่ถึงตะหาก)
อยากดูอยากเที่ยวที่มันคิกขุ อาโนเนะ ให้สมวัย(แหวะ)
มีข้าวของน่ารักๆให้เลือกสรร มีสถานที่สวยๆทันสมัยให้ได้ชม
มีดีสนีย์แลนด์แดนในฝันของเด็ก(เหลือ)น้อยแบบผม
โห...คุณๆคิดภาพผมกะเฮียอีก4-5ปีข้างหน้าสิครับ
2คนรวมกันหย่อนร้อยปีไปไม่มากเลยอ่ะ
ถึงเวลานั้น....จะเล่นเครื่องเล่นทั้งหลายก็คงจะไม่ดีไม่งาม
อาจไม่ปลอดภัยแก่สภาพร่างกายตามวัย(สังขารอะครับ)
และที่สำคัญที่สุด
....อายเด็กหนุ่มๆสาวๆ
“ผมอยากไปอะครับ”
ยิ้มแหยๆให้แม่เฮีย อยากไปอ่า ฟรีด้วยอ่า
“งั้นมี่...แกพาน้องแกไปก็แล้วกัน”
อ้าว...ลดฐานะให้ผมเป็นน้องซะแล้ว...ม่ายอาวววว
ไม่อยากเป็นแค่น้องนี่
เอ...แต่ถ้าพี่น้องท้องติดกันก็โอนะ โหะ โหะ
จิตใต้สำนึกผมมันวนๆเวียนๆแถวๆนั้นหล่ะครับ..ก๊ากกกก
“แต่ไหนแม่ว่าอยาก....”
“เอาตามนั้นแหละ”
เจ๊อ๋องพูดยังไม่จบประโยค แม่เฮียก็ตัดบท
“ไม่ต้องห่วงเรื่องวีซ่าว่าจะทำไม่ทันนะ เดี๋ยวนี้ไม่ต้องใช้แล้ว”
แม่เฮียโชว์พาว ทันสมัยไม่ตกข่าว ทันยุคทันโลก
----
“เฮีย...แม่เฮียอยากไปรึป่าว ผมไม่ไปก็ได้นะ”
หลังกินข้าวเสร็จ อยู่กันตามลำพังหนึ่งต่อหนึ่ง
ก็..สองต่อสองมันรวมเป็นสี่อะ..แป๊ก
“ไม่หรอก ถ้าอยากไปแม่คงบอกแล้วหล่ะ อย่ากังวลเลยครับ”
เฮียแกไม่ค่อยสังเกตหรือผมคิดมากหว่า
----
“อ๋อง...ออนเซ็นนี่มันเหมือนน้ำพุร้อนป่าว”
“ก็คงไม่ต่างกันมากนะอ๋องว่า แต่น่าจะดีกว่า
เขาว่ากันว่า มันเป็นน้ำที่ไหลจากภูเขาไฟหน่ะแม่
ได้ยินว่ามีแร่ธาตุหลายอย่าง
แช่แล้วรักษาโรคได้อะไรประมาณนี้แหละ”
ผมบังเอิญเดินมาได้ยินแม่ลูกคุยกัน
แอบฟังสักนิด(สาบาน)
แกเม้าท์อะไรลูกสะใภ้ป่าว..
ฟังแล้วรู้สึกไม่ดีเลยอะ แม่เฮียคงอยากไปแต่ไม่ยอมบอก
“เฮียพีท ที่บ้านเฮียซื้อทัวร์ปีใหม่ป่าวอะ”
ลองถามเฮียพีทตอนที่เฮียแกมาดื่มกาแฟ(อร่อยๆ)
“ซื้อครับ เตี่ยกับแม่เฮียเขาอยากไป เราถามทำไม
เอ...รึอยากไประลึกความหลังครั้งเก่ากะเฮีย
อืมมม เข้าท่าเหมือนกันนะ ถ่านไฟเก่า ฮะ ฮะ ฮ่า”
เฮียแกเอะใจกับคำถาม แล้วเลยโยงไปเรื่องอัปยศอดสูในอดีต
“บร้า..คิดไปโน่น แล้วถ่านไฟก่งไฟเก่าอะไรกัน ผมกะเฮียเนี่ยนะ
อ๊ะๆ นี่เฮียติดใจอะไรผมป่าวเนี่ย หวาๆๆๆๆ”
ผมทำท่าหวาดๆใส่แก เลยโดนมะเหงก
“โอ๊ย เขกมัยเนี่ย ถ้าสมองเสื่อมรับผิดชอบเลย”
“มากไป มากไป ถ้าจะเสื่อมก็เสื่อมเองหล่ะ
วันๆเวิ่นเว้อเพ้อเจ้อ ว่าแต่บ้านเราใครไปหล่ะ”
“แต่น แต๊น..เฮียมี่กับน้องหน่อยคู่รักบันลือโลกครับผม
หึๆ อิจฉาผมหล่ะสิ”
“อิจฉามากกกก...เฮ้อ คงสนุกหรอกงานนี้”
แกทำหน้าตาเบื่อหน่ายผม แถมยังแกล้งถอนหายใจแรงๆ
“มัยอ่ะ”
“ก็ทัวร์ผู้สูงอายุไง คราวนี้มันทัวร์สุขภาพ ทัวร์รุ่นใหญ่ชัดๆ”
“ห๋า...เฮียพีท..รุ่นเล็กกกกก เฮียยอมรับแล้วเหรอ ฮะ ฮะ ฮ่า”
แล้วผมก็โดนโบกไปอีกหนึ่งที...สม(ควร)
“นี่แสดงว่าเรายังไม่ได้ดูโปรแกรมทัวร์เลยสิ”
“แหะๆ ยังเลยอะครับ”
“หึๆ หวังสินะ พวกดิสนีย์แลนด์ ซอรี่ ไม่มีในสาระบบครับ”
“แล้ว..แล้วบ้านซ้อไก่อะใครไปมั่ง”
ลองๆหาข้อมูล เผื่อเฮียพีทแกขี้อิจฉาแล้วหลอกผม
ชิส์ พวกองุ่นเปรี้ยว
“ก็พ่อตาแม่ยายเฮียนั่นแหละ ไม่ต้องสงสัยเลย
บ้านไหนๆที่ไปก็มีแต่รุ่นเดอะทั้งนั้น”
ยิ่งกว่าทำโพล เจอใครก็ถาม เจอใครก็ไถ่(ถามไถ่)
แล้วก็เจอความจริงดังคำของเฮียพีท
ราวกับชุมนุมผู้สูงวัย แต่ละท่าน...5-6-70ขวบกันเลยอะ
แย่แล้วๆ งานนี้ไอ้หน่อยตายๆ...ไม่เวิร์คแน่ๆ
แทนที่จะได้เที่ยว อาจต้องการเป็นพี่เลี้ยงเหล่าแปะๆอึ๊มๆ
“เฮียๆ ปีใหม่ผมไม่อยากไปญี่ปุ่นแล้วอะครับ”
“อ้าว...ทำไมหล่ะ”
“ก็...ผมว่าแม่เฮียกะเจ๊อ๋องน่าจะอยากไปอะ”
บาปจริงไรจริงผม อ้างมั่วเบย
“งั้นซื้อตั๋วเพิ่มอีกแล้วกันครับ”
“เฮียไม่ใช่รถทัวร์นะ ซื้อเพิ่มไม่ได้หรอก เขาฟิคจำนวนคนแล้ว”
อีกอย่าง ผมคิดถึงดุ๊กดิ๊กอะครับ กลัวจะเหงา หลายวันด้วย”
ขอหน่อยนะลูกชาย ขอเป็นข้ออ้าง..อิอิ
“แน่ใจนะครับ”
“ร้อยเปอร์ครับผม”
พอบอกแม่เฮีย ดูแกดีใจครับ เฮ้อ เกือบไปแล้วผม
หลังจากตกลงกันเรียบร้อย
สังเกตได้ว่า... วันๆ เหล่าลูกทัวร์ทั้งหลายเอาแต่เม้าท์กันเรื่องแจแปน
จนเป็นหัวข้อที่หยิบยกมาคุยกันไปทั้งตลาด
ไหนจะอวดจะโชว์เครื่องกันหนาว...ไหนจะรองเท้ากระเป๋า
ถามความเห็นกันใหญ่ จะเอาเสื้อตัวไหน รองเท้าคู่ไหน กระเป๋าใบไหนไปดี
ถ้าแม่เฮียไม่ได้ไปก็คงตกเทรน คุยกับใครเขาก็จะไม่เข้าพวก
“เนี่ย เพราะเราเลยแม่กับเจ๊ได้ไปญี่ปุ่น”
เจ๊อ๋องแกชมผมอะครับ หรือแกประชดหว่า(กล้าคิดนะแก)
“แหมเจ๊ ค่าทัวร์ก็ตังค์แม่ทั้งนั้นอะครับ”
“แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเราไม่อาสาเฝ้าบ้าน แม่กะเจ๊ก็คงไม่ไป ห่วงบ้าน”
ฮือฮือ ดักคอไว้เลยอะ นอกจากไม่ได้ไปยังต้องเฝ้าบ้านด้วยอ่า
“อยากได้ของฝากอะไร จดมาเลยนะหน่อย ไม่ต้องเกรงใจ”
“ครับๆ”
อืมมม ค่อยยังชั่ว อย่างน้อยก็ยังได้สินน้ำใจ คริ คริ
“วันหยุดไปดิวตี้ฟรีกันครับ เราจะได้ไปเลือกของเอง”
เฮียคงเห็นผมจ๋อยๆที่อดไปเค้าท์ดาวน์ต่างแดน
เลยจะพาไปช๊อปก่อน ใช้พาสปอร์ตเจ๊อ๋องไปซื้อได้ครับ
แต่ต้องจ่ายตังค์เองนะครับ
ซื้อๆ...ทิ้งไว้(เอาไปเลยไม่ได้อะ)
แล้วต้องรอเจ๊แกไปรับของให้ตอนขากลับครับ
เอ...งี้จะเรียกของฝากเหรอ ตังค์ตัว(เฮีย)เอง
ช่างเหอะ คิดมากปัสสาวะเหลือง...ก๊ากกกก
จริงๆไม่ถึงกะว่าทิ้งบ้านทิ้งร้านกันไม่ได้นะครับ
ถึงปีใหม่จะปิดค้าขายก็เถอะ แต่หลายวันเกินก็ไม่ไหวครับ
แม้จะมีแม่บ้านกะคนงานบางส่วนที่รับจ๊อบเฝ้าร้านเฝ้าบ้าน
ปีนี้...แถมออปชั่นเฝ้าหนุ่มน้อยดุ๊กดิ๊กด้วยครับ
“แล้วงี้ปีใหม่เอาไงดีอะเฮีย”
ไม่ได้คิดแผนสำรองครับ
กะว่าได้ไปญี่ปุ่นแน่ๆ
ปีใหม่ทั้งทีอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนก็ดูกระไร
“ค่อยๆคิดก็ได้ครับ อีกหลายวัน”
เฮียแกไม่เดือดร้อนเลย แล้วแต่ผมจะบัญชา..ดีเกิ๊น(อิอิ)
“ที่ไหนๆ ก็คงคนแน่น ที่พักเต็ม”
ผมรำพึงรำพันอย่างปลงๆ
เซ็งว๊อยยยย
วัยผมยังไม่ใช่วัยที่จะอยู่กับเหย้าเฝ้าแต่เตียง..อร๊ายยยย
“ปีใหม่ไปไหนกันมั่งหล่ะตัวเธอ”
ถามเด็กๆในร้านตอนว่างๆ
ปีใหม่ร้านกาแฟปิดชงกาแฟครับ
จะกี่วันก็แล้วแต่(อารมณ์)
อย่างน้อยก็สองวันหล่ะครับ
31ธันวากะ 1มกรา
“เปิ้ลกะแฟนว่าจะพาลูกไปเยี่ยมตายายค่ะ”
น้องเปิ้ลแกไม่ใช่คนที่นี่ครับ
อืมมม กตัญญูใช้ได้ กลับไปไหว้ผู้มีพระคุณ
“ผมกับเพื่อนจะไปปีนภูกระดึงครับ”
ไอ้น้องบอยมันแนวอนุรักษ์ธรรมชาติครับ
แหมๆ ทั้งหน้าตาดี ทั้งจิตใจดี
ไอ้ครั้นจะร้องขอไปด้วยก็เกรงจะไปเป็นภาระเด็กมัน อิอิ
“ผมกะพรรคพวกจะไปเคาน์ดาวน์เซ็นทรัลเวิลด์ครับ
เล็งมาหลายปีแล้ว อยากจะนับถอยหลัง 3-2-1 กะเค้ามั่งครับ”
โห...ไอ้น้องนาย แกจะไปให้โดนเหยียบนะเนี่ย
องุ่นเปรี้ยวอีกตรู
“น้องแอนหล่ะ มีโปรแกรมจะไปไหน”
หันไปหาน้องน้อยของร้าน
“หนูคงไม่ได้ไปไหนแน่เลยเฮียหน่อย ต้องเลี้ยงหลานๆ
ให้พวกผู้ใหญ่เขาไปไหว้พระ9วัดกัน”
น้องแอนเบะปากน้อยๆแบบขัดใจ เออ..เด็กๆทำมันก็ดูน่ารักอะนะ
“หึหึ อย่างน้อยก็ยังมีนังเด็กน้อยที่มันต้องเฝ้าบ้าน คริคริ”
คิดขำในใจ ไงๆก็ไม่ได้มีแต่ผมที่ไร้หนทาง(เที่ยว)
“มัยเฮียหน่อยทำหน้างั้นคะ”
น้องเปิ้ลแกคงงงกับหน้าตาหล่อๆของผม
ที่ตอนนี้มันส่อออกไปในทางชั่วร้าย แสยะๆ
“ป่าวววว”
รีบปรับสีหน้าไม่ให้ขี้เหร่ในสายตาเด็กๆ...โหะ โหะ
“แย่จังเนอะ ยังวัยรุ่นต้องมาเฝ้าบ้านเลี้ยงหลานในวันเทศกาล
เฮ้อ น่าฉงฉานซะจริง”
คนล้มอย่าข้ามครับ ต้องมีความเห็นอกเห็นใจเด็กมัน
“เอ่อ..แต่แค่30ธันวาวันเดียวอะค่ะ ค่ำๆพอคณะทัวร์กลับมา
หนูก็จะไปโต้ลมหนาวที่เขาค้อหน่ะค่ะ”
เฮ้อ....ไปดีมีสุขกันทั้ง4คนเลยจ๊ะ
ไม่ต้องห่วงฉานนนนน
“แล้วเฮียหน่อยหล่ะคะ จะไปเติมความหวานกับเฮียหมอที่ไหนคะ
ได้ข่าวว่าเฮียเปลี่ยนใจไม่ไปญี่ปุ่นแล้วนี่คะ”
น้องเปิ้ลตอกย้ำ อีกสามรอฟัง(ซ้ำ)
“แหมๆ เรื่องแบบนี้จะเอามาคุยมาอวดให้อิจฉามันก็ไม่สมควรหรอกจ๊ะ
ขออุ๊บอิ๊บ งุบงิบกันสองต่อสองจ้า ฮะ ฮะ ฮ่า”
พวกมัน...ไม่รับมุข..ไม่ขำครับ
ทำหน้ารู้ทันว่าผมหามีที่ไปไม่
อยากจะบ้าตาย
ราชการหยุด5วันครับ
เฮียแกเลยมีวันหยุดยาว
“คิดออกรึยังครับ ปีใหม่จะไปไหนกันดี”
เฮียมี่ที่นอนหนุนตักผมถามขึ้นมาในช่วงพักโฆษณาคั่นรายการ
เดอะวอยซ์ไทยแลนด์ รอบชิงชนะเลิศครับ
สงกรานต์สู้ๆ เค้าเชียร์ตัวนะ
“อืมมม ยังอะเฮีย”
ลูบผมหยักศกสีเข้ม ที่ไม่มีผมขาวให้ขัดตาเบาๆ
“เฮียว่าไงอะ มีไอเดียอะไรมั๊ย”
“แล้วแต่เลยครับ จะไปหรือจะอยู่บ้านได้หมด”
เฮียตะแคงตัวมากอดเอวผม แล้วเอาหน้าซุกอยู่ตรงหน้าท้อง
“งี๊ดๆ”
ดุ๊กดิ๊กที่นอนเล่นอยู่ใกล้ๆเงยหน้ามามอง
แล้วลูกชายก็อยากมีส่วนร่วมลุกยืนสองขาหลัง
ขาหน้าสองข้างเกาะที่หัวเข่าผม ดีนาที่ใส่ขายาว ไม่งั้นได้รอยข่วนแน่ๆ
“งื๊ดๆ”
“เฮ๊ย...อย่า ไอ้ดุกฟู ออกไป”
เฮียลุกพรวดออกจากตักผม ลูบผมตัวเองแบบเซ็งๆ
“เปียกเลย ฮึ่ย เดี๋ยวเหอะ”
ลูกชายตัวแสบครับ อยากเล่นกับป๊ะป๋า เอาจมูกเปียกๆดุน เอาลิ้นเลีย
บางแก้วจะขี้ร้อนครับ ชอบแลบลิ้นระบายความร้อน
จมูกก็เปียกชื้นๆ ปากก็มีน้ำยายไหย
“ฮะ ฮะ ฮ่า”
แล้วเจ้าดิ๊กดุกฟูก็โดนระเห็จออกจากห้องรับแขกของบ้านทรายทอง
กลับไปโรงครัว
ได้เวลาหม่ำพอดีครับ รอดตัวไป
ระหว่างที่ลูกชายไปหม่ำๆ
ป๊ะป๋ากับมาม๊าขอตัวไปปรึกษาแผนการปีใหม่กันสักยกสองยก
ถกกันไปถกกันมา
“อ๊า อย่า อร๊ายยยย”
เสื้อผ้าหายโหมะเลย...หุหุ
แบ่งเป็นสองตอนครับผม
ตอนหน้า
"สวัสดีปีใหม่"
ปีม้า....
ม.มี่....คึกคัก
น.หน่อย...ครึกครื้น
รับรอง ระดับนี้แล้ว
ออกนอกสถานที่แน่นอนครับผม
อ้อ....เกือบลืม
ตอนนี้ผมลองเขียนนิยายเรื่องใหม่ เรื่องที่สามแล้ว
ติดตามเป็นกำลังใจกันได้ที่....
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40619.0ขอบคุณครับผม
ป.ล. แทนที่จะเอาเวลาไปทำมาค้าขาย ดูแลลูกเต้า
ดันมานั่งเขียนนิยาย...ฮะ ฮะ ฮ่า
หัวข้อ: รักจริงยิ่งกว่านิยาย ...Happy End......พฤติกรรมการกิน..ตอนต่อ (14/10/58) (อ่าน 594450 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก