หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44

[EoBen]

อ่านตอนนี้แล้วแบบ เฮ้ย สองคนนี้มันเคยได้กันมาก่อนหน้านี้หรือเปล่า

ทำไมมาเร็วเคลมเร็วจังง

[วัวพันปี]

ไม่เอาพิเศษของใคร  ขอลูกโ :ling1:ดดเน้นๆที่พิชปุณณ์

[Chichi Yuki]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด! ชอบตอนนี้~

แต่เรื่องนี้โครตอึดอัดกว่าเรื่องหมอปิ๊งอีก
พี่ณิณนี่แหละก้างชิ้นใหญ่เลย

[greenapple]

 

[Isomer005]

ฮิ้ววว  หายไปนานกลับมาพร้อมบทรักของเมียแก่บนหญ้า(เทียม)อ่อน ฮ่าๆ
ขอบคุณค่ะ  เริ่ดจริงอะไรจริง 

[yowyow]

 

[fiixtion]

มีแฟนเด็ก รับศึกหนักหน่อยนะ คุณ ปุณณ์   

[blahda]

                                                            "       "



แบบว่าเลือดพุ่งมาก 555555555555

[ทั่วหล้า]

ขอร่วมวงรักเมียแก่ของพิชด้วยคนนะ มาต่อเร็วๆนะครัชรออยู่

[bambooiihallo]

ตอนที่ 17 



   “คุณอ้าขาหน่อยสิครับจะได้เช็ดให้ไง”



   พิชพยายามง้างขาปุณณ์ออกมาจะสิบนาทีแล้ว ปล่อยให้น้ำมันค้างข้างในเหนอะหนะจะตายไป ! แล้วคนชอบอาบน้ำแบบปุณณ์เนี่ยคงหงุดหงิดชัวร์ๆ แต่ก็ไม่ยอมให้เขาทำความสะอาดให้ซะงั้น



   “ไม่ต้องเลยนะ !”



   “เขินอะไรเนี่ย … ของมันเหมือนกันน่าต่างกันอยู่นิดเดียวเอง”



   “อะไร ?”



   หรี่ตามองพิช ไอ้เด็กนี้จะมาไม้ไหน?



   “ของผมใหญ่กว่า … ”




   พลั่ก !




   “ไปตายซะไป !!!!!!!!!!!!!”



   “เอาหมอนมาปาหน้าผมทำไมเนี่ย ! มานี่เลยพูดดีๆไม่ชอบ ต้องใช้กำลังหรอคุณ !”




   แรงคนแก่หรือจะสู้วัยรุ่นใจร้อน สุดท้ายขาขาวๆก็ถูกแยกออก ให้พิชจัดการเช็ดทั้ง ‘ข้างใน’ และ ‘ข้างนอก’ แถมยังเช็ดไปทั้งเนื้อทั้งตัวจนปุณณ์เขินอายเพราะไอ้คนเช็ดมันดันส่งสายตาวิบวับวอบแวบมาให้ตลอด ฮึ่ยยยย เอาหน้ามุดหมอนแม่ง !




   “อ่ะเสร็จละ พรุ่งนี้มีงานหรือเปล่า ผมว่าคุณจะเดินไม่ไหวนะ ?”




   ขนาดเมื่อกี๊ตอนจะประคองเข้าห้องมาปุณณ์ยังเหนื่อยแทบตาย ทำไมไม่อุ้ม ? ตัวปุณณ์ไม่ได้บางเหมือนผู้หญิง แถมเป็นศิลปินที่ต้องเต้นต้องเข้าฟิตเนส … ตัวก็หนาพอกันนั่นล่ะ !




   “ฮื่อ … มีถ่ายแบบตอนเย็น ขอเสื้อผ้าหน่อยหนาว ! นอนทั้งวันมันคงดีขึ้นล่ะมั้ง เพราะใครล่ะ !”





   “อ่าว ไม่โทษตัวเองบ้างหรอคุณ คุณก็ผิดนะครับ”




   “ผิดยังไงไม่ทราบ ?”






   “ยั่วผมทำไมอ่ะ … ผมจิตใจอ่อนไหวนะครับ ถูกคนแก่หลอกจนได้ เฮ้อ … โดนปล้ำเลยเรา”





   พลั่ก !




   “โอ้ยยยย เอะอะก็ปาหมอนใส่ เดี๋ยวปล้ำแม่งอีกรอบเลยนี่ !”




   แค่นั้นแหละคนแก่กว่ายกธงขาวรีบเอาผ้าห่มคลุมโปง ก็ต้องพิชอีกนั่นล่ะที่ไปยกหัวปุณณ์ขึ้นสอดหมอนเข้าไปให้หนุน แล้วก็เดินไปเอาบอกเซอร์มาใส่ให้ ดูแลดียิ่งกว่าตัวเอง จัดการเมียแก่ๆเรียบร้อย ก็ไปจัดการพื้นหญ้าข้างนอก … คราวหน้าจะไม่ทำบนหญ้าละ แม่งเช็ดยาก ! ไม่รู้ ‘น้องน้ำ’ มันกระเด็นไปติดหญ้าใบไหนบ้างล่ะเนี่ย




   ทำความสะอาดเสร็จทุกอย่าง พิชก็เดินหาวเข้าห้องนอน ปีนเตียงไปนอนข้างเมียแก่ๆ แล้วรั้งอีกฝ่ายเข้ามาในอ้อมแขน ปุณณ์ก็สะลึมสะลือเขยิบซุกหน้าเข้าหาแผ่นอกกว้างปล่อยให้พิชลูบหัวเบาๆ … แล้วหลับไปพร้อมกัน




   
   การนอนหลับยาวคราวนี้ตื่นมาต้องยอมรับกับตัวเองจริงๆว่ามันเหมือนมีคนมากดปุ่มรีเฟรช ถ้าไม่รวมอาการปวดหนึบๆที่ยังคงเหลืออยู่ในร่างกายช่วงล่างคงสดชื่นกว่านี้เยอะ




   ปุณณ์มองรอบห้องก็ไม่เจอเจ้าของห้องตัวแสบแล้ว แต่มีโพสอิสใบเล็กแปะอยู่ตรงประตูห้องให้เห็น จึงค่อยๆลุกจากเตียงพาร่างกายตัวเองเดินไปอ่าน




   ‘ผมมีเรียน จะกลับมาบ่ายสองนะคุณ เดี๋ยวพาไปทำงาน มีข้าวมันไก่ในตู้เย็นเอาออกมาอุ่นนะครับ แล้วก็ … น้ำผลไม้ด้วย’




   อ่านแล้วก็ยิ้ม … ไอ้เด็กแสบมันน่ารักน้อยเสียเมื่อไหร่ ไปกินข้าวดีกว่า




   ปุณณ์เดินผ่านโซฟาก็นึกขึ้นได้ว่าวางมือถือรุ่นเก่ากึ้กของตัวเองไว้บนโต๊ะกระจก จึงแวะหยิบก่อนจะเดินต่อไปบริเวณครัว อาศัยช่วงไมโครเวฟทำงานยืนพิงเคาน์เตอร์เชคโทรศัพท์




   มีพวกตารางงานล่วงหน้าสามวันเหมือนเดิม ผู้จัดการเขาเป็นคนส่งมาให้ทุกวันจะได้รู้ว่าเวลาไหนจะว่างไม่ว่าง เวลาส่วนตัวที่ว่างจะได้ไปใช้ตามใจชอบ ส่วนสิบเจ็ดสายที่ไม่ได้รับ …




   ‘ P’ Nint ’




   ตัวชาวูบเพียงแค่เห็นชื่อ พี่ณินโทรมาทำไม





   ปุณณ์รีบกดปิดเครื่องแล้ววางลงทันที ยัง … เขายังคุยกับพี่ณินตอนนี้ไม่ได้ … มันผิด … ผิดต่อพิช … 




   ไม่รู้ว่าตัวเองจมอยู่ในความคิดขนาดไหน เพราะรู้ตัวอีกทีก็เห็นพิชนั่งเท้าคางมองมาจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม





   “มาตอนไหน ?”




   “มาตั้งแต่คุณกำลังกินข้าวแบบไร้วิญญาณนั่นล่ะครับ จนคุณกินหมด วางช้อนลงไปสักพักใหญ่ๆเลยถึงจะรู้สึกว่าผมมานั่งตรงนี้เนี่ย”




   “แล้วก็ไม่เรียก !”




   “ยังไม่อาบน้ำอีกครับ ไปเร็ว คุณต้องไปทำงานไม่ใช่หรอ ? หรือว่า …”




   ปุณณ์เลิกคิ้วเมื่อสีหน้าพิชเริ่มเปลี่ยนเป็นกังวลพยายามจ้องมาทั่วๆตัวเขา




   “อะไร?”




   “หรือมันยังเคล็ดขัดยอก กระดูกคุณล็อค หรือปวดหลัง … แบบ .. เอาจริงๆคุณก็แก่แล้ว … อ่ะเนอะ ?”




   ไอ้เด็กเปรต !




   “คราวหลังอย่ามาแตะแล้วกัน !”




   “โอ๋ อย่างอน ป่ะ ไปอาบน้ำดีกว่า จะใส่ชุดผมก่อน หรือจะกลับห้องครับ ?”




   “กลับ !”




   พิชยังคงทำหน้าระรื่นช่วยโอบเอวประคองปุณณ์ออกจากห้องตัวเองเดินไปที่ลิฟ ชอบใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าบึ้ง ก็คุณปุณณ์แม่งโคตรน่ารักเวลาทำหน้างอ




   “ยิ้มอะไรไม่ทราบ?”




   “ป๊าววว”




   “เหอะ …”




   “โธ่ที่รัก อย่าหน้างอนะไม่เอาไม่หล่อนะเออ โกรธผมหรอ .. ให้หอมแก้มแก้แค้นก็ได้นะ ..”




   “บ้านใครเขาใช้ห้อมแก้มเป็นการแก้แค้นหะ ?”




   “อ่าว .. บ้านเราไง … ไม่ดีหรอ ?”




   แล้วคนถูกถามก็เขินจนหน้าแดง … ไอ้ที่เขาบอกว่ามีแฟนเด็กมันกระชุ่มกระชวยนี่คงจะจริง ! มันขยันหยอดมุกตลอดเลยโว้ยยยย !!




   “ฮ่าๆ แฟนใครหว่าน่ารักจังเลย”




   “ชิ …”











   “อ้าว ปุณณ์พาใครมาด้วย”




   “สวัสดีครับพี่แบงค์ นี่พิชไง น้องคณะวิศวะที่เราไปเล่นเฟรชชี่ไนท์”




   “อ๋อ … เค ไปแต่งตัวเร็ว งั้นเดี๋ยวพิชนั่งรอก่อนแล้วกันนะครับ”




   พิชยกมือไหว้สวัสดีทุกคนแล้วก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งห่างๆจากทีมงาน ไม่เคยเห็นบรรยากาศแบบนี้เลย ทีมงานวุ่นวายไปหมด มีทั้งต่อ
โน้ตบุค ต่อไฟสปอร์ทไลท์ จัดฉาก คุณปุณณ์ก็โดนต้อนเข้าห้องแต่งตัว โต๊ะใกล้ๆก็มีช่างแต่งหน้าเตรียมอุปกรณ์รอ





   “อ้าว ไม่ใช่ทีมงานหรอเรา ?”




   พิชรีบยกมือไหว้ผู้ชายหน้าตาสวยแต่มองอีกทีก็หล่อ




   “สวัสดีครับ เอ่อ ผมพิช .. น้องคุณปุณณ์น่ะครับ”




   “อ๋ออ  อย่าเกร็งดิ พี่ชื่อผืนทราย เรียกทรายก็ได้ ตากล้องน่ะ หน้าตาใช่ได้ว่ะ มาๆ ไปยืนตรงฉาก จะได้ลองเทสกล้องเทสไฟหน่อย”





   “เฮ้ย อย่าดีกว่าครับ … ”




   “เออน่า สตูพี่ พี่ว่าดีก็ดี ไปเร็วไปยืน ถ่ายฟรีไม่คิดตังค์”




   ทรายจัดการกระชากลากถูพิชจนกระทั่งไปยืนอยู่กลางฉากได้สำเร็จ ทีมงานก็มองจ้องมางงๆ




   “มาๆ เชคแฟลชเชคไฟ ขอกล้องหน่อยคุณมิ้น เราน่ะ พิชช้ะ ? เก๊กหล่อได้ตามใจปราถนา”




   “นี่ค่ะบอส ค่าส่งยี่สิบนะคะ”




   กล้องราคาแพงถูกส่งมาให้โดยผู้หญิงคนหนึ่ง




   “งกว่ะ เลขาใครเนี่ย ต้องสั่งเปลี่ยน เอ้าสุดหล่อ ยิ้มนะ 1 2 3 ”




   แชะ !




   พิชแสบตาชั่วขณะเมื่อแสงไฟหรือแฟลชก็ไม่รู้วาบขึ้นมาพร้อมกันรอบตัว มันเซ็ตยังไงให้พอดีกับชัทเตอร์กล้องขนาดนี้เนี่ย




   “เออ ดูดีว่ะ มาๆ อีกรูป คราวนี้อย่ามองกล้องนะ ทำท่าไหนก็ได้ที่ถนัด ขอแบบธรรมชาติๆ”




   พูดน่ะมันง่าย แล้วไอ้ธรรมชาตินี่ต้องทำยังไงวะ ? พิชยืนละล้าละลัง จังหวะเดียวกับพี่ปุณณ์ออกมาจากห้องแต่งตัว สายตาสองคู่สบกัน แล้วปุณณ์ก็กลั้นยิ้มเมื่อเห็นพิชยืนเก้ออยู่กลางฉาก พิชก็เลยยกมือเกาหัวยิ้มเขินๆ ส่งกลับไป




   แชะ !




   “เออ ไอ้เด็กนี่มันหล่อเข้มดีวุ้ย ช่วงนี้มีแต่พวกหน้าใสสไตล์เกาหลี สนใจถ่ายแบบมั้ย? รุ่งเลยนะ”




   “เอ่อ ไม่ล่ะครับ …”




   “คุณทราย ถ่ายคู่ให้รูปนึงได้มั้ยครับ ?”




   ปุณณ์ที่พึ่งลงแค่รองพื้นจนหน้าเนียนเดินเข้ามายืนข้างพิช




   “ได้ๆ ไว้ส่งให้ต่างหาก เอ้ายิ้ม”




   แชะ !




   ปุณณ์ดึงพิชเดินไปดูรูปหลังโต๊ะที่วางโน๊ตบุคไว้ ก็มีทีมงานนั่งอยู่หนึ่งคนเปิดรูปให้ดู … รูปคู่ผู้ชายสองคนตัวเท่าๆกันยืนยิ้มคู่กัน




   “ถ่ายรูปขึ้นจริงด้วยแฮะ”




   “เห็นมั้ย ขนาดปุณณ์ยังเห็นด้วย อนาคตมาเป็นนายแบบนี่รุ่งเลยนะ ไม่สนจริงหรอว้า”




   “ไม่สนจริงๆครับ …”




   “น่าคุณทราย น้องเขาไม่ชอบ อย่าทำคนของผมลำบากใจสิครับ …”




   ทรายอึ้งไปสักครู่ก่อนจะส่งยิ้มรู้ทันกลับมา




   “โอเค๊ .. หวงก็บอกโธ่…”




   “ก็หวงน่ะสิ .. หึหึ”




   พิชก็ได้แต่ยิ้มเก้อรับสายตาล้อเลียนของทราย … ส่วนคนตั้งประเด็น โน่น .. เดินไปแต่งหล่อสบายใจเฉิบ




- -----------------------------------------------------------



พี่ณินก็ยังมาเป็นหนามเล็กๆอยู่ดี เฮ้อ ... ปุณณ์ .. อย่าหวั่นไหวนะสงสารน้องพิช ;_; 

[patchylove]

พี่ปุณต์ห้ามหวั่นไหว้ด็ดขาด ๆๆ

[Maewjunsu]

ป๋าปุณณ์เมียแก่ของน้องพิช อย่าเผลอใจไปกับไอ้พี่ณินนะ สงสารน้องพิช

[แป้งข้าวหมาก]

ยังไงอิหมอณิณก็สู้น้องพิชไม่ได้หรอก
เพราะน้องพิชเด็กกว่า 5555 เนื้อเด็กนุ่มน่ากินกว่านะพีปุณณ์
ที่สำคัญอึดกว่า(มั้ง) ภาษีดีกว่าเห็นๆ...
 

[Roman chibi]

 

[=นีรนาคา=]

อย่านะปุณณ์ อย่าหวั่นไหวเด็ดขาด
พี่ณิณคะ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยค่ะ
อย่ามาทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉานได้มั้ย ห๊าาาาาา!!!
 

[greenapple]

ชอบตอนนี้มากอ่านไปอมยิ้มไป น่ารักคู่นี้ 

[♠DekDoy♠]

คุณปุณณณ์น่ารักมากกกกกกที่ไม่รับสายอดีตที่ไม่น่าจดจำคนนั้น
นุ้งพิชสู้ ๆ นะอย่าหวั่นไหว ถ้าคุณปุณณ์ทำอะไรให้หวั่นอีกก็จับปล้ำ ถ้าเหตุการณ์ปกติก็จับปล้ำ 

[Mafiaziip]

 

อ่านไป ยิ้มไป ชอบๆ น่ารักจริงๆ

ขอร้อง อย่า-หวั่น-ไหว กับพี่ปุณณ์นะ

อย่าทำพิชเจ็บนะ 

[black-egoistic]

เมียแก่แต่น่ารักใช่มั้ยล่า พิช 
คู่นี้น่ารัก เป็นกำลังใจให้ฝ่าฟันอุปสรรค(พี่นิน)เร็วๆนะจ๊ะ

[Rhapsodies21]

อย่าหวั่นไหวนะๆ กลัวจัง  อ่านตอนนี้นึถึงเพลง มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย แต่ต้องเปลี่ยนเป็นผัวเด็กแทน 55 

[TIKA_n]

พี่ปุณณ์ ห้ามหวั่นไหวกับอีตาคณิณเด็ดขาดเลยนะ เจ็บแล้วต้องจำนะพี่ปุณณ์ ทำให้ได้เหมือนน้องปิ๊งสิ
ที่สำคัญ ห้ามทำให้น้องพิชเจ็บปวดเด็ดขาดด้วย ถ้าหวั่นไหวไปกับตาคณิณ พี่ปุณณ์ก็จะเหมือนอีตาคณิณเมื่อก่อนเด้ะ ๆ เลย
ได้แฟนแสนดี น่ารัก ช่างเอาใจขนาดนี้ ต้องรักษาไว้ให้ดี ๆ อย่าให้ความรักครั้งใหม่ ถูกทำลายลง ด้วยความหวั่นไหวกับรักครั้งเก่านะ
ตัดขาดอีตาคณิณทิ้งไปซะ พี่ปุณณ์สู้ ๆ น้องพิชสู้ ๆ
ขอบคุณค่ะ 

[wi_OoO_wi]

พี่ณินณ์คะ เด็กใหม่ๆที่เข้ามาทำงานใน รพ. หล่อจ๊นนนนน  ทำไมไม่ไปจีบ จะกลับมาทำมอย

ได้ผัวเด็กก็ดีอยู่แล้ว จะกลับไปจิ้มน้ำพริกแห้งๆทำไม 

[seaz]

พี่ณินครับ...ขอร้องอย่าโทรมาหาปุณณ์อีกเลย ไม่อยากให้พิชเสียใจ

[Satanza321]

แหมๆเปิดตัวซะ
อย่าหวั่นไหนเชียงนะปุณณ์ ไม่งั้นพิชเสร็จเราอะ อะล้อเล่นนะ
พิชจะเสียใจหนักอะรักปุณณ์ซะขนาดนี้อะ

[mooping-7]

 :laugh:ชอบพิชอะ เมียแก่ๆๆๆ 555555 ประโยคเด็ดของตอนนี้เลย

[Ra poo]

ปุณณ์ได้เด็กแล้ว อย่าทิ้งเด็กนะ!

[หมูกระต่าย]

รักเก่าหรือจะสุขเท่ารักครั้งใหม่  พี่ปุณน์ มองแค่พี่พิชสนใจพี่พิชคนเดียวพอคนอื่นปล่อมันไป

[BBnuna]

 :katai4:ผืนทรายๆ 555ตื่นแต้นตรงจุดอื่น ผืนทรายกับปลายฟ้าใช่มัยอ่า
ชอบคู่นี้ๆ อิอิ

[punchnaja]

อย่านะปุณณ์ เจ็บแล้วจำน๊า

[quiicheh.]

ไม่หวั่นหรอกเนอะคุณปุณณ์ พิชดูแลดีขนาดนี้