สิบแปด ...
“ครับพ่อ .. ได้แล้วมาถึงเมื่อวาน … น่า .. เหมือนทุกปีแหละ โอเคครับ บาย”
พิชกดวางสายโทรศัพท์ แล้ววางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะหันมามองคนข้างๆที่ยังนอนกอดซุกหน้าอยู่กับเอวเขา ขนาดเขาขยับตัวมานั่งพิงหัวเตียงก็ยังไม่ตื่น
“เมียขี้เซา …”
พิชไล้แก้มเนียนเบาๆ เมื่อคืน … ฉลองสอบเสร็จนานไปหน่อย กว่าคุณปุณณ์จะได้นอน … อืม .. นักร้องนี่เสียงดีจริงๆ ขนาดครางยังน่าฟัง
….
“อื้อ …”
ปุณณ์ปัดมือซนที่มายุบยับออก แล้วซุกหน้าถูไถกับสีข้างหมอนกิตติมศักดิ์ต่อ
“เฮ้อ .. จะไม่ได้เจอกันสองอาทิย์หรอเนี่ย …”
เพราะพ่อเป็นสถาปนิกทำงานอยู่ที่อเมริกา ส่วนแม่ก็แยกทางไปมีครอบครัวใหม่ ดังนั้นทุกปิดเทอมก็ต้องหอบผ้าหอบผ่อนกระโดดขึ้นเครื่องข้ามแปซิฟิกไปอยู่กับพ่อ ประมาณว่าเรียนรู้ภาษาไปในตัว ทุกปีมันก็ไม่มีปัญหา แต่ปีนี้ดันมีคนมานอนข้างๆด้วยสองเดือนแล้วถ้านับจากที่มีอะไรกันครั้งแรก … เฮ้อ
“คุณปุณณ์ … ไปเที่ยวอเมริกากับผมมั้ย …”
พิชตัดสินใจถามคนที่นอนหนุนตักดูหนังในช่องเคเบิลด้วยกัน คนฟังชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าจากจอทีวีมาจ้องตาคนถาม
“จะไปอเมริกาหรอ”
“ผมต้องไปทุกปิดเทอมน่ะ พ่อส่งตั๋วมาให้เมื่อวาน … อยากไปกับผมมั้ย”
“กี่วัน …”
“สองอาทิตย์ … ไปมะรืนนี้ ผมก็ลืมไปเลยว่าต้องไป”
“ติดงาน … คงไปไม่ได้”
ปุณณ์ขยับตัวลุกขึ้นมานั่งกอดเข่าเอียงตัวพิงไหล่พิชแทน ปล่อยให้อีกฝ่ายโอบเอวก่อนจะไล้มือมาตามเรียวขาที่ไม่มีอะไรปกปิดนอกจากชั้นในตัวเดียว
“เฮ้อ … คิดถึงคุณอกแตกตาย”
“เวอร์น่า .. สองอาทิตย์เอง อื้อ …”
หมดคำพูดเมื่อพิชเอียงหน้ามาประกบปากจูบ มือสากที่ไล้ขาเบาๆ เปลี่ยนมาลูบต้นขาด้านใน สุดท้ายก็รั้งปุณณ์ขึ้นมานั่งคร่อมตัก ….
“จะ .. ทำอะไร … อะ …”
ไม่มีคำตอบ .. แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่ใส่อยู่ตัวเดียว … เปียกชื้น .. เมื่อพิชงับเบาๆที่ยอดอก …
“อื้อ … จะเดิน .. ไม่ .. ไหว .. แล้วนะ”
เมื่อคืนก็สามรอบ ! ถ้าทำต่ออีกนี่ไม่ต้องทำงานแล้วชีวิตนี้ นอนตายบนเตียง !
“ไม่ใส่ก็ได้ … แค่ข้างนอก … นะ … จะไม่ได้เจอคุณนาน … คิดถึงเมียตายห่า คุณล่ะครับ .. ไม่คิดถึงผัวคนนี้หรอ”
“อื้อหือ … พูดจาทะลึ่งมาก .. ใครผัว … อื้อ .. อย่าลูบ ….”
พิชหัวเราะเบาๆ เมื่อคนโวยวายกลายร่างเป็นแมวครวญ แค่ลูบต้นขาด้านใน … ก็ทำให้คุณปุณณ์จอมแสบเป็นแมวจอมยั่ว …
“ก็รู้อยู่นี่ครับ … มีผัวเด็กต้องหมั่นเอาใจ … ”
“คะ … แค่ข้างนอกนะ …. ”
“อะ อา …. ซี้ด …… พิช ….”
ปุณณ์ครางกระสัน สองมือกำผ้าปูที่นอนที่ยังหลงเหลือคราบน้ำจากเมื่อคืน และดูท่าจะเลอะกว่าเดิม สะโพกมนถูกยกสูงขึ้น สองขาอ้าออกกว้าง … เพื่อรองรับ ..
“อา … ซี้ด … เมีย .. จ๋า …”
พิชขยับตอกตัวตนของตัวเองเข้าไปในทางสวรรค์ร้อนผ่าว ที่เข้าง่ายกว่าเมื่อคืน มือหนึ่งจับสะโพกมนไว้มั่น อีกมือก็ใช้ขยับรูดแกนกายของอีกคนไปพร้อมๆกัน
“ระ .. แรงอีก … อา …”
ปุณณ์ซุกหน้ากับหมอนพยายามกลั้นเสียงครางซึ่งไม่ได้ผล … ยิ่งเสียงเนื้อกระทบกันดังเท่าไหร่ มันก็ยิ่งซาบซ่าน … จังหวะของพิช … สมกับเป็นวัยรุ่น .. เอาแต่ใจ ดุดัน .. แต่มัน … เร้าอารมณ์
“ขยับนิด …”
พิชพลิกตัวปุณณ์ให้นอนหงายสองขาพาดบ่าแล้วเริ่มขยับซอยต่อ
“อา …. ซี้ด … คุณ…ปุณณ์ …”
“อื้อ …. ”
สายตาสองคู่สบกัน … ปุณณ์ครางจนหน้าตาเหยเกกับแรงกระแทกที่มีแต่เร็วขึ้น … พิชก็ยิ่งกัดปากด้วยความเสียว ยิ่งเห็นหน้าปุณณ์เวลานี้ยิ่งเสียว …
“ระ .. เรียก .. ผัว .. ได้ มั้ย ..”
พิชกระซิบเสียงแหบพร่า … แค่คำพูดใช้สำหรับกิจกรรมบนเตียง … ที่จะช่วยเพิ่มความเร้า ..
“… ผะ .. ผัว ..จ๋า …”
“ผัว… ใคร …”
“อื้อ … ผัวปุณณ์ ….”
เสียงครางดังประสานกัน พร้อมหยาดน้ำรักที่พุ่งทะลักจนเลอะไปถึงหน้าพิช … และน้ำอุ่นอีกสายที่พุ่งตามกันอัดแน่นในตัวปุณณ์
“หมดแรง .. ไหนบอกข้างนอก … โกหกชะมัด”
“อ่าว .. แล้วที่บอกให้ทำแรงๆ นี่คือยังไง ? … อ่อยผมชัดๆนะเนี่ย”
“ไอ้บ้า … แล้วจะเอาออกได้ยัง … คาไว้ทำไม …”
“เรียกผัวจ๋าอีกรอบก่อนจะเอาออกให้นะคุณ”
“อยากตายหรือไงหา !!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
โอยเมียใครวะ โวยวายได้น่ารักสุดยอด ทำไมแฟนคลับคุณปุณณ์ถึงชอบบอกว่าหล่อ ไม่จริง ไอ้พิชค้านเต็มที่ ไม่เห็นหล่อตรงไหน น่ารักจะตาย … ยิ่งตอนคราง … ยิ่งน่ารักยกกำลังแปด
“อะ … อา .. อย่าตอด … เดี๋ยวตื่นอีกรอบ ..”
“อื้อ …”
พิชกัดฟันแน่นเมื่อคนน่ารักยกกำลังแปดดันตอดรัดซะแน่นตอนถอนตัวออก … ยิ่งกรึ่มๆ อยู่ เดี๋ยวก็ได้เดินไม่ได้จริงๆหรอก !
“คุณ … กินยาก่อน”
สุดท้ายปุณณ์ก็ไข้ขึ้น ดีที่สามวันนี้ไม่มีงาน
“อือ …”
ปุณณ์ลืมตาปรือขึ้นมากินยา ก่อนจะจมลงไปในกองผ้าห่มอีกครั้ง มันทั้งเหนื่อยและเมื่อยไปทั้งตัว โดยเฉพาะช่วงล่างที่ยังปวดระบม
“ขอโทษนะครับ … คราวหลังผมจะเบาๆ …”
“โกหกชัดๆ”
“แหะๆ … นอนนะที่รัก มาจุ้บปากที”
ปุณณ์เอียงหน้าให้พิชจูบย้ำๆหลายที แล้วยกตัวขึ้นให้พิชสอดท่อนแขนเข้ามาใต้คอดึงรั้งเข้าไปในอ้อมกอดอุ่น คืนนี้คงหลับสบาย
พิชลูบผมคนในอ้อมแขนไปมา แต่ไม่ได้หลับแค่อยากนอนกอดปุณณ์ ดังนั้นมืออีกข้างที่ว่างอยู่จึงเล่นเกมส์ในมือถือประสาวัยรุ่นทั่วไป แต่เป็นมือถือปุณณ์นะ
เครื่องใหม่ ที่บังคับให้นักร้องโลวเทคไปซื้อมาใช้ เพราะบางทีคุยโทรศัพท์ไม่ได้ก็ยังมีแอพพลิเคชั่นอื่นๆ ไลน์ วอทแอพ อะไรก็ว่าไป
กดเปิดอ่านแมสเสจที่เคยส่งหาคุณปุณณ์ดีกว่า …
พิชเปิดดูแมสเสจไม่ได้ตั้งใจจะไปอ่านแมสเสจปุณณ์กับใคร เพราะเคยตอบให้ปุณณ์ด้วยซ้ำเวลาเพื่อนดารานักร้องส่งมา เพราะเจ้าตัวขี้เกียจพิมพ์ ยิ่งตอนพิมพ์ส่งไปด่าปัณณ์น้องชายแท้ๆนี่ยิ่งชอบ
แต่ข้อความที่เด้งขึ้นมาพอดีทำให้ต้องชะงักเมื่อมันมีชื่อ … P’ Nint ใคร ? ชื่อนิ้น หรอ หรือ นิล ?
หรือเพื่อนในวงการ ? พิชกดเปิดอ่านข้อความที่มีใจความนสั้นๆ ‘อาทิตย์หน้าไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ’
รุ่นพี่หรอ ? อืม … ก็มีพวกผู้จัดหรือผู้ใหญ่ที่คุณปุณณ์เคยบอกว่าชอบนัดกินข้าวคุยเรื่องงาน … หรือจะเป็นผู้ใหญ่ที่สนิทกัน เอาเถอะ … เรื่องของคุณปุณณ์ นอนดีกว่า
“ฟอด … ฝันดีนะครับ”
ต้องหอมไว้เยอะๆหน่อย เดี๋ยวไม่ได้หอมอีกตั้งสองอาทิตย์ !
- ----------------------------------------------
ทำไมน้องพิชดูไม่ออกคะ ... ว่านั่นมันมือที่สามนะลูกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!
อ่านถึงตรงนี้หลายๆคนอาจจะเริ่มรู้สึกหน่วงๆ ... ประมาณว่าสงสารน้องที่ซื่อมาก ... แล้วก็ลุ้นว่าพี่ปุณณ์จะเอายังไง ... น้องมีความสุขซะขนาดนี้ T___T
ปล. ช่วงนี้ยุ่งๆ แง้ววว คงไม่ได้อัพตอนยาวๆ เอาสั้นๆไปก่อนเนาะ
หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44 (อ่าน 433480 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก