หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44

[Poes]

ช่วงนี้ขัดใจความโลเล ของปุณณ์จัง  ขออย่างเดียวอย่าทำให้พชเสียใจนะ ไม่งั้น จุดไฟเผาทู้ 

[Maxshu]

คุณแม่แซ่บเกินไปล่ะ คุณปุณณ์ตามบ่ทันเลย

[Satanza321]

คุณปุณณ์นี่นะ น่าจับมาตีก้นให้ลายเลย ไม่ชอบคนนอกใจแต่ตัวเองเริ่มๆล่ะ
คิดถึงพีชอะ รีบๆกลับมานะ เดี๋ยวคุณปุณณ์จะหวั่นไหวยิ่งกว่านี้

[hembetaro]

ดูท่าว่าข้อแรกคุณปุณณ์จะผ่านไปได้เหรอ  เข้าใจว่ายังรักอีหมอคณินทร์อยู่ แต่ทำไมไม่ปฏิเสธของขวัญไปอ่ะ รับมาทำม๊ายยยย

 

[aoihimeko]

มันหน่วงจิตจริงๆ ปุณช่างเป็นคนที่โลเล

อยากร้องไห้แทนพิชผู้แสนซื่อ

หวังว่าการมาของคุณแม่จะทำให้ปุณคิดอะไรได้นะ

กูเบื่อมึงว่ะไอ้หมอคณิน

[Chichi Yuki]

พิชชชชช~~
รีบกลับมาเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้ปุณณ์ที
กลัวว่าพิชกลับมาคราวนี้ปุณณ์จะไม่ได้อยู่กับพิชแล้วอร๊าาาาา
ลุ้นจนใจจะหายแล้ววววววว

[moodyfairy]

หวั่นไหวกับแฟนเก่าหรออออ ,, ให้น้องพิชกลับมาตีก้น !!! 

[kitty08]

ปุณพยายามเอาขี้เถ้าเขี่ยๆ ถ่านไฟเก่าที่มันกำลังคุขึ้นมาอีกน่ะ เพราะพิชน่ะดีที่สุดแล้วสำหรับนายน่ะ หมอณินน่ะเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป ไม่เหมาะกับปุณหรอกอยู่ไปก้อช้ำใจเปล่าๆ นายต้องคิดถึงอนาคตให้มาก ๆ มีแม่พิชมาช่วยเตือนสติก้อดีน่ะ เจ้แกฮาดีแฮะ นายกรนายทำเอาปุณเสียรังวัดเลยน่ะ พิชรีบกลับมาไว ๆ หรือไม่ก้อโทร.มาหาปุณบ่อย ๆ 

[mystery Y]

กฎของคุณแม่พิชเป๊ะมาก! ปุณณ์อย่าทำให้พิชเสียใจนะ

[gayraygirl]

เมื่อไหร่พี่ปุณณ์จะคิดได้ละคะ โลเลเกินไปแล้ว 

[หมูกระต่าย]

โป้ง พี่ปุณณ์

[SoN]

^^

[minjeez]

ปุณณ์ชัดเจนได้แล้วนะ ก่อนที่พิชจะเสียใจ
แต่ชอบคุณแม่มาก เปรี้ยวได้ใจมากเลยค่าาาา

[kokoro]

คุณปุณณ์อย่าใจอ่อนซิ่ รับของเขามาอีก ทำแบบนี้ขัดใจๆ
แต่มีแม่พิชมาแทรกแบบนี้ อาจจะทำให้อะไรๆดีขึ้นอีกนิดละมั้ง
ให้ดีที่สุดคือ ให้หมอคณินทร์รีบๆมีแฟนใหม่ไปซะ
จะได้ไม่มีหยอดให้ปุณณ์ลังเลได้อีก

[sam3sam]

หมอกรทำหน้าที่ได้สมบูรณ์แบบจริงๆ
อยากให้หมอกรปะทะคารมกะไอ้หมอนิณอีกเยอะๆ สะใจดี
มีหมอกรกะเบียร์นิดหน่อยยิ่งกระตุ้นให้อยากอ่านคู่นี้
น่าจะมีเวลาให้ปุณณ์ไปคิดเรื่องที่ปุณณ์ทำวันนี้เยอะๆหน่อย
ดันไปป๊ะกับแม่พิชที่คอนโดซะงั้น
แต่แม่พิชแรงดี

[loveview]

คุณแม่นี่สุดยอดมากกกกก
ปุณณ์อย่าไปยุ่งกับณินเลย น่าสงสารน้องพิช

[TeuyHom]

คุณแม่ เอ้ยยย ลูกพีชเริสจริงๆ งานนี้คงสนุกแน่ๆ เจอกันครั้งแรกก็มาสะเปรี้ยวเรย อิอิ!!

[ka[ze]na]

แม่ลูกพีช ล่อซะหมอณิณ ชิดซ้ายเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[infinitez123]

เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากเรื่องนี้ มาต่อไวๆน้า

[lovenadd]

  คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[day9day]

อ่านทันแหละ วันเดียวอ่านถึงตอนล่าสุดเลย  รอนะครับ

[nunda]

เอาน่า หวั่นไหวกะแฟนเก่า ใครๆเขาก็เป็นกัน
เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น  ใช่มั๊ย?????

[kokilolylove]

 

[bambooiihallo]

ตอนที่ 21

 “เซอร์ไพรส์ครับ”




เสียงดังขึ้นจากข้างหลังพร้อมช่อกุหลาบสีชมพูสวยโผล่มาตรงหน้า




“พี่ณิน มาได้ยังไง ไหนพี่แบงค์บอกว่า ….”




“บอกว่านัดกินข้าวกับเจ้าของแคมเปญ”




คณินทร์วางช่อดอกไม้ลงบนตักปุณณ์ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม




“พี่ณินเป็นเจ้าของแคมเปญ ?”




“ใช่ครับ โรงพยาบาลพี่จะทำสปาเพื่อสุขภาพ แล้วบอร์ดบริหารก็ตัดสินใจเลือกปุณณ์เป็นพรีเซ็นเตอร์”




“…. อ่า ครับ .. แล้วก็ไม่บอกปุณณ์ก่อน”





“งั้นเขาจะเรียกว่าเซอไพรส์หรอครับ สั่งอาหารกันดีกว่า ร้านนี้ปุณณ์ชอบไม่ใช่หรอ อะไรน้า ? ปลากะพงนึ่งมะนาว? กับ ทอดมันกุ้ง”




“พี่ณินก็ต้อง … หอยเชลล์ผัดซอส …”




ทั้งสองชะงักเมื่อทุกอย่างมันเหมือนย้อนกลับไปวันเก่า วันที่ความรู้สึกดีๆยังคงอยู่รอบตัว สายตาสองคู่จ้องสบตากันนิ่งก่อนปุณณ์จะเป็นฝ่ายหลบตา





“ข้อมือ … ดีใจที่ปุณณ์ใส่นะ”





คณินทร์พูดขึ้นมาหลังจากบริการรับออเดอร์เรียบร้อยแล้ว




“มัน .. เหมาะกับงานวันนี้น่ะครับ คือ .. อัดรายการ …”




“อย่าพูดเลย เอาเป็นว่าปุณณ์ใส่พี่ก็ดีใจ”




“ครับ .. แล้วทำไมพี่ณินเลือกปุณณ์ ?”




“ก็พี่แค่เสนอชื่อปุณณ์นะ ผู้บริหารคนอื่นเขาก็เสนอมาสองสามคน แต่ทุกคนก็คิดว่าปุณณ์น่าจะเหมาะที่สุด ก็เลยเป็นปุณณ์แค่นั้นล่ะ …
แต่ส่วนตัวพี่ก็อยากให้เป็นปุณณ์อยู่แล้ว”




“อ่อ .. แล้วปุณณ์ต้องทำอะไรบ้าง คงมีถ่ายแบบทำป้ายโฆษณา บิลบอร์ดอะไรพวกนี้ใช่มั้ยครับ ?”




“พี่อยากให้มีป้ายโฆษณา อยู่ทุกโรงพยาบาลในเครือ มีปุณณ์เป็นพรีเซ็นเตอร์เพื่อเรียกคนเข้ามาใช้บริการสปาเพื่อสุขภาพของเรา แล้วก็
อาจจะมีงานเปิดตัวเล็กน้อยทั่วไป แต่คงไม่ถึงกับทำสปอร์ตโฆษณาทีวี แค่ตามสถานีวิทยุก็พอ ปุณณ์คิดว่าไงครับ ?”





“ก็ต้องแล้วแต่พี่ณินล่ะครับ ปุณณ์ก็เป็นแค่พรีเซ็นเตอร์ถูกจ้าง ให้ทำอะไรก็ต้องทำนั่นแหละ”





“แต่พี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นนายจ้างปุณณ์สักที คิดแต่ว่า …”





“เมนูที่สั่งได้แล้วครับ ปลากะพงนึ่งมะนาว ทอดมันกุ้ง หอยเชลล์ผัดซอส”





“ขอบคุณครับ”





ปุณณ์เอ่ยขอบคุณ





“เฮ้อ … มาซะได้จังหวะพอดี พี่เลยอดบอกรักปุณณ์เลย”




“พี่ณิน .. อย่าพูดอย่างนั้น ปุณณ์ลำบากใจ”




“ปุณณ์รังเกียจพี่หรอครับ”




“พี่ณินก็รู้ว่าเพราะอะไร”




“พี่รักปุณณ์นะ”




“ปุณณ์ … คงรับความรู้สึกพี่ณินไม่ได้”





“มองตาพี่สิครับ อย่าหลบตา แล้วปุณณ์พูดมาเลยว่าปุณณ์ไม่รักพี่แล้ว ปุณณ์ทำได้หรือเปล่า”





“ไม่ …”




“ในเมื่อเรารักกัน .. แล้วทำไมปุณณ์ไม่ยอมรับความจริง”



“มันผ่านไปแล้ว ปุณณ์เดินผ่านมาแล้ว พี่ณิน .. มันผ่านมาแล้ว”



น้ำตาเริ่มรื้นขึ้นกรอบตา ได้แต่ก้มหน้าแล้วกำมือแน่น ย้ำกับตัวเองในใจว่าทุกอย่างมันจบไปแล้ว รักที่เกิดในวันนั้นมันผ่านมาแล้ว




“ปุณณ์ … พี่รักปุณณ์นะ .. รักเหมือนเดิม รักมาตลอด”




“พี่ณิน อย่าพูด … พี่ณินยิ่งพูด มันยิ่งทำให้ปุณณ์เสียใจ”




“ปุณณ์ .. ”




“สำหรับปุณณ์ รักคำเดียวมันไม่พอ … ถึงยังไง ปุณณ์ก็กลับไปหาพี่ณินไม่ได้ ปุณณ์ทำไม่ได้ ปุณณ์มีพิชแล้ว”




“แต่ปุณณ์ไม่ได้รักเด็กคนนั้น !”




“ใช่ ปุณณ์ไม่ได้รักพิช ปุณณ์รักพี่ณิน ตอนนี้ก็ยังรักพี่ณิน”




“ก็กลับมาหาพี่สิปุณณ์ .. กลับมาเป็นเราอีกครั้ง”





“ปุณณ์ยังไม่รักพิชตอนนี้ แต่ต่อไปปุณณ์เชื่อว่าปุณณ์จะรักพิชได้ พี่ณินเข้าใจมั้ย ? ปุณณ์จะเปิดใจกับพิช เราสองคนกำลังเริ่ม พี่ณินเข้า
ใจมั้ยครับ .. ปุณณ์อยากเริ่มใหม่ ปุณณ์ไม่อยากกลับไปจุดเดิมอีกแล้ว”




“ทำไมปุณณ์ทำกับพี่แบบนี้ …”




“พี่ณินถามตัวเองดีกว่า … ว่าวันที่ผ่านมาพี่ณินทำกับปุณณ์แบบนั้นได้ยังไง ทุกอย่างมันเริ่มจากที่พี่ณินคนเดียว แล้วพี่ณินก็คงตอบคำถามนี้ได้ดีที่สุด ปุณณ์ขอตัวนะครับ เรื่องสัญญาอะไรนี่ปุณณ์ว่าเราคงร่วมงานกันไม่ได้”




ปุณณ์ลุกขึ้นจากโต๊ะ รีบเดินออกมา แต่คณินทร์ก็ลุกขึ้นตามกระชากข้อมือรั้งไว้





“ปุณณ์หยุดนะ”





“พี่ณินต่างหากที่หยุด ปล่อยปุณณ์เดี๋ยวนี้ ! พี่ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องตัวปุณณ์นะ !”





“ไม่ปล่อย เรายังคุยกันไม่จบเลยนะปุณณ์ อย่าทำให้พี่โกรธนะ !”





“บอกให้ปล่อยไง ปล่อยปุณณ์เดี๋ยวนี้ !”





“นี่ ! ตาบ้า ทำอะไรลูกชายฉันหา ! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”





ร่างโปร่งบางเดินนวยนาดเข้ามาใช้ส้นสูงราคาแพงกระทืบลงไปแรงๆบนรองเท้าหนังของหมอคณินทร์





“โอ้ย !”





ข้อมือปุณณ์เป็นอิสระทันทีก็รีบมายืนหลังลูกพีชคนสวยในชุดเดรสสีขาวสั้นโชว์เรียวขาและสัดส่วน





“นี่เธอ !”





“ทำไม ! โรคจิตหรอมาฉุดกระชากผู้ชายคนอื่นในร้านอาหารราคาแพงแบบนี้ฮะ ? หน้าตาก็ดีนะ แต่ไม่หน้าเป็นโรคจิตเลย”





“ลูกพีชไปกันเถอะครับ”





“ปุณณ์เดี๋ยวก่อน เรายังคุยกันไม่จบนะ”




“นี่ ! หยุดยุ่งกับลูกฉันได้แล้วย่ะ ! ถ้าตามมานะ ฉันแจ้งความแน่ ! ทุกคนทั้งร้านเขาก็เห็นว่านายน่ะทำร้ายร่างกายเขา เอาสิจะขึ้นโรงพักมั้ยล่ะ !”





คณินทร์มองไปรอบๆ เห็นลูกค้าในร้านโต๊ะอื่น เด็กเสิร์ฟ ต่างมองมาทางนี้ แล้วผู้จัดการร้านก็กำลังยืนกระอักกระอ่วนอยู่ไม่ไกล





“จ่ายด้วยนะ ! ไปเถอะปุณณ์ กลับบ้านกับแม่ คนแบบนี้อย่าไปคุยด้วย น่าเบื่อ โรคจิตชะมัด อ้อ แล้วกรุณามีมารยาทกับลูกชายฉันด้วย !
ทุกคนถ่ายรูปได้นะคะ แม่ปุณณ์เองค่ะ ขอบคุณ !”














“ทำไมคุณเรียกผมว่าลูกชายล่ะครับ ?”





ปุณณ์ถามหลังจากทั้งคู่มาอยู่บนรถปุณณ์เรียบร้อย





“เฮ้อ คิดว่าฉันอยากดูแก่ขนาดนั้นรึไง แต่แฟนลูกก็เหมือนลูก อีตาบ้านั่นบังอาจมาทำร้ายนายได้ยังไงยะ มารยาททรามจริงๆ หนอย จะมา
เยี่ยมร้านอาหารในเครือซะหน่อย เสียอารมณ์”




“ร้านลูกพีช ?”




“ใช่ย่ะ ฉันทำธุรกิจร้านอาหารในเอเชียและออสเตรเลีย แต่สาขาใหญ่อยู่นิวซีแลนด์นะ นึกไม่ถึงล่ะสิ”




“เอ่อ … ก็ดูจากภายนอก …”



“เหมือนคนไร้สาระไปวันๆ อันนั้นฉันรู้ดี และฉันก็ชอบสไตล์นี้ของตัวเองมาก ดีเริศสุดๆ จะได้ไม่มีคนมายุ่งมาก เพราะคิดว่าฉันสวยแต่ไร้สมอง สบายจะตาย !”




“อ่า… ครับ …”




ความคิดคุณเธอแหวกทวีปจริงๆ





“ว่าแต่ นายกับตานั่นเคยเป็นแฟนกันมาหรอ หรือตานั่นตามตื้อนายอยู่ยะ ?”




“เอ่อ … ก็เคยคบกันสักพัก …”




“กี่เดือน เจ็ด หรือ แปด ?”





“ก็เจ็ดหรือแปดล่ะครับ … แต่ไม่ใช่เดือน … ปีน่ะ แหะๆ”





“ต๊ายยยย เจ็ดแปดปี อกอีแป้นจะแตก นี่อย่าบอกนะยังตัดใจไม่ได้ แล้วพิชชี่ล่ะนายเอาลูกชายแสนน่ารักของฉันไปเก็บไว้ซอกหลืบไหน
ยะ”





“ผมพูดตรงๆเลยนะครับ ผมก็ไม่คิดจะกลับไป .. ผมอยากเริ่มต้นใหม่กับพิชจริงๆ”




“เหอะ แต่ดูถ่านไฟเก่ามันยังไม่มอดหมดไหม้ไปเลยนะ ! นี่ฉันต้องมารับรู้เรื่องพวกนี้ด้วยหรอเนี่ย พิชชี่รู้เรื่องนายกับอีตานั่นหรือเปล่า ?”





“ไม่ครับ ผมไม่ได้บอก เพราะว่ามันไม่สำคัญ”




“ไม่สำคัญ ! ฉันจะบ้าตาย ยังแอบมากินข้าวกันเนี่ยนะไม่สำคัญ กล้าพูดนะยะ ไม่รู้ล่ะ ฉันถือว่านายนอกใจพิชชี่ ต้องรับผิดชอบ !”




“ลูกพีช .. ผมขอโทษ …”




“จะเอายังไง จะรับผิดชอบแบบลูกผู้ชายหรือจะให้ฉันประกาศสงครามแม่ผัวลูกสะใภ้ ! รับรองว่าฉันเล่นงานนายหนักแน่”





“ลูกพีชอยากให้ผมทำยังไงครับ …”





“ไม่ยาก ก็แค่ไปบอกความจริงทั้งหมด แล้วลูกชายฉันจะว่ายังไงก็เอาตามนั้น เข้าใจมั้ย ? นายคงไม่คิดว่าฉันจะช่วยเก็บเป็นความลับหรอกนะ ไอ้เรื่องที่นายดอดมาเดทกับแฟนเก่าน่ะ ! ถึงฉันจะทำตัวฝรั่งแต่ทำเนียมไทยนะยะ กล้าทำก็กล้ารับโอเค๊ ?”




“แต่ .. ผมมาทำงาน .. คือบริษัทพี่ณินจะจ้างผม ..”





“นอนเซนส์มาก เรื่องานแต่มาเถียงกันเรื่องส่วนตัว อย่ามาทำตัวเป็นเด็ก เค๊ ? ตกลงจะเอายังไง”





“โอเคครับ …”





“ดี ! รอพิชชี่กลับมา ช่วงนี้ฉันจะถือว่านายอยู่ในช่วง … อืม … อ้อ เฝ้าระวัง !”





“ครับ …”




“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าพิชชี่รู้เรื่อง … จะเป็นยังไง แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าฉันเข้าข้างพิชชี่ร้อยเปอร์เซ็นต์ !”



- ------------------------------------------------------------------------ ---


คิดถึงทุกคนนะคะ <3

[hembetaro]

 

เม้นท์คนแรก

★★★★★

เอาไปห้าดาวสำหรับลูกพีช ตอนแรกนึกว่าคุณปุณณ์จะรีเทิร์นไปกับหมอคณินทร์ซะแระ  หักมุมฉับมาก
อ่ะสำหรับตอนนี้

[Snowermyhae]

คิดถูกที่ไม่กลับไปค่ะ 

ทีนี้ก็รอพิชรู้เรื่อง.... 

[Fellina]

ข้างพิชชี่ 100% ด้วยคนค่ะ ลูกพีช อิอิ
พี่ปุณ ทำตัวดีๆน้าาาา ตอนนี้อยู่ช่วง...เฝ้าระวัง!!! อิอิอิ

[BBnuna]

เริดมากอ่ะลูกพีชชชช
ปล.คิดถึงเรื่องนี้สุดๆ

[KaeM_PonG]

รั ก เ ท อ คุ ณ ลู ก พี ช


 

[Maxshu]

มันต้องยังงี้สิโว้ย คุณแม่ *ชูป้ายอวยคุณแม่*
คุณปุณณ์โลเลเกินไปนะ ถ้าพลาดจากพิช ก็อยากจะสมน้ำหน้าอ่านะ
บอกตรงๆ ทำตัวเองแท้ๆ ใจไม่แน่วแน่ ไม่เด็ดขาด ตรงๆนะ คุณปุณณ์อ่อนแอกว่าหมอปิ้งอีก ชิ!!