หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44

[latin]

อ่านทันแล้ววววววว

สู้นะพีช รักกัน ต้องเคลียให้เข้าใจ
มีไรต้องบอกต้องพูดกันตรงๆแหละดี

แต่ฝ่ายนั้นก็รักกันมาตั้งแปดปีเลยนะ
หวั่นๆว่าคุณปุณณ์จะกลับไป T^T

[TeuyHom]

ปุณณ์ นะปุณณ์  เฮ้ออออ  สู้ๆกันต่อไปนะ เลือกสักทางนะปุณณ์

[Lonelyนู๋โรนลี่]

ขยี้ๆๆ นี่มันอะไรกันนนนนนฟฟฟฟฟฟ
งานนี้ใครจะยกธงขาวก่อน
งานนี้แนะนำไปถึงเปิดประตูมาจับจูบแล้ว'ขยี้'เลย555

[ReiSei]

เอาเลยพิช  อย่างมากก็แค่เสียคนที่ไม่ได้รักเราไป  อาจจะรักนิด ๆ ก็ได้ แบบว่าสองใจอะ ไม่อยากพูดงี้เลย แต่มันจริงนี่นา ไมทำงี้อะปุณณ์     ปากบอกไม่ใช่แต่สิ่งที่เห็นมันสวนทางนะ  ยังลืมคนเก่าไม่ได้ก็อย่าเพิ่งเริ่มกะคนใหม่เลย สงสารเขา

[Nae_Nae]

   รอนะค้าบบบ รออออ

[Nae_Nae]

รอค้าบบบ รอๆๆๆคุณคนเขียนนนน

[หมูกระต่าย]

เมื่อไรจะมาน้อ

[bambooiihallo]

ตอนที่ 23

บีเอ็มดับบลิวจอดสนิทที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล นาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่มกว่า หวังว่าไอ้หมอบ้านั่นจะอยู่ ! จะตั๊นหน้าแม่งสักทีให้หายแค้น เลิกไปแล้วยังจะกลับมายุ่งทำไม ไอ้ของเก่าตกกระป๋องรอรีไซเคิลเอ้ย ! ไม่ดิห้ามรีไซเคิล ทุบทิ้งแม่ง !




หายใจเข้าลึกๆ ทุบอกดังปั้กๆเรียกกำลังใจตัวเอง มือก็เปิดประตูขายาวๆก็ก้าวออกมาจนยืนหลังตรงข้างรถ แววตามุ่งมั่นเอาจริง



หนึ่ง



สอง



สาม



สี่



ห้า



หก



เจ็ด



แปด



เก้า



สิบ !



สิบเก้าพอดีก็ยืนอยู่หน้าอาคารหลักของโรงพยาบาล เวลานี้คนน้อยนิดเหลือแต่บุรุษพยาบาลที่เข้าเวรรอเข็นเตียงคนไข้ด่วน
ร่างสูงเดินผ่านประตูเข้าไปเจอกับฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่ยืนยิ้มทักทายแม้ในยามวิกาล



“สวัสดีค่ะ ติดต่อเรื่องอะไรคะ ?”



“หมอคณินทร์อยู่มั้ยครับ ?”



“ได้นัดไว้หรือเปล่าคะ เวลานี้ ผอ. ไม่สะดวกรับรองแขกค่ะ”



“ไม่ครับ … เอ่อ ธุระด่วนน่ะครับ”



“งั้นขออณุญาตเรียนให้ ผอ. ทราบก่อนนะคะ ขอทราบชื่อนามสกุลด้วยค่ะ”



“ชื่อ …”



“เดี๋ยวผมรับรองคุณพิชเองครับ ไปทำงานต่อเถอะ”



เสียงบุคคลที่สามเดินเข้ามาพร้อมแตะแขนพนักงานต้อนรับเบาๆ คนเดิมที่พิชเคยเจอ



“คุณ …. กิตติกร?”



“สวัสดีครับคุณพิช มาซะค่ำเลย ไม่สบายหรอครับ”



“เปล่าครับ มาหาคุณหมอคณินทร์”



แววตากิตติกรไหววูบก่อนจะกลับมาเป็นนัยน์ตายิ้มอีกครั้ง



“ผอ. กลับแล้วล่ะครับ ปกติเข้าเวรเช้ามากกว่า คุณพิชฝากเรื่องไว้ดีมั้ยครับ รับรองผมเรียนให้ท่านทราบแน่ๆ”



“อ้อ คุณเป็นเลขาคุณหมอคณินทร์ใช่มั้ยครับ ?”



“ใช่ครับผม”



ปากบางยิ้มแย้มเหมือนที่พิชเคยเห็นมาตลอด แต่วันนี้มันหมั่นไส้แปลกๆ



“งั้นช่วยบอกด้วยนะ ว่าเลิกยุ่งกับแฟนชาวบ้านสักที ไม่ใช่เด็กๆแล้ว หน้าตาฐานะก็ดีมีปัญญาหาแฟนใหม่ไม่ยากหรอกมั้งครับ อย่าลืมนะครับ บอกให้ครบทุกคำ !”



ใบหน้ายิ้มของกิตติกรเปลี่ยนเป็นอึ้งทันที พูดจบพิชก็หันหลังเดินกลับออกมาแม้ใจยังเต้นรัว แต่ความโกรธมันมีพลังทำให้กล้าประกาศกร้าวออกไป ก็แหงล่ะแฟนทั้งคน !










“ไอ้พิช !”



พิชหันขวับเมื่อได้ยินเสียง



“อ้าวพี่ปัณณ์ !”



ปัณณ์ยืนอยู่ไม่ไกลพร้อมแมวสองตัวในอ้อมแขน



“มาทำไรวะเนี่ย/มาทำไรครับ”



“นิดด่าคน / มารับปิ๊ง”



ปัณณ์เลิกคิ้วเมื่อได้รับคำตอบ แถมเจ้าตัวยังทำท่าเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน



“อย่าบอกว่ามาด่าพี่ณิน ?”



“ใช่ ! พี่ปัณณ์คิดดู พอผมไปอเมริกา แม่งก็ดอดมาทำคุณปุณณ์หวั่นไหวอยู่นั่นล่ะ คบกันก็ตั้งนานผมก็เข้าใจนะ ไม่หวั่นบ้างก็แปลกละ”



“เออ ! ไอ้พี่ณินแม่งดีทุกอย่างยกเว้นเรื่องนี้ล่ะ อื้อหือพูดแล้วขึ้นๆ”



ปัณณ์กัดฟันกรอดเมื่อนึกย้อนไปถึงเรื่องราวของตัวเองที่มีไอ้หมอคณินทร์นี่ล่ะมาทำให้วุ่นวายสามตลบแปดตลบกว่าจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งได้



“พี่ปัณณ์ก็คิดเหมือนผมใช่ปะ ว่าเลิกไปแล้วจะกลับมาทำห่าอะไรวะ !”



“เออ มันเป็นอดีตไปแล้วจะกลับมาทำสวรรค์วิมาณอะไร !”



“ยิ่งพูดยิ่งแค้น !”



“เออแค้นมาก !”



“นี่ผมทะเลาะกับคุณปุณณ์มาด้วยนี่ดิ”



“หา ? ทะเลาะกับพี่ปุณณ์ ? เออดี อย่าไปง้อก่อนล่ะ”



“อ่าว ? ทำไมอ่ะ”



เกิดอาการงงเมื่อคนใกล้ตัวปุณณ์ที่สุดดันบอกว่าอย่าไปง้อ



“นิ่งๆไว้สองสามวันรับรองเดี๋ยวก็วิ่งมาง้อ พี่ปุณณ์เป็นพวกถูกชาวบ้านโกรธไม่ได้ จะกระวนกระวายสุดท้ายก็ทำตัวเป็นแมวหงอยหางตกหูลู่
มาง้อเองนั่นล่ะ เชื่อดิ อยู่กันมากี่ปีแม่งแบบนี้ทุกที”



“ไม่ใช่เค้าหายไปจากชีวิตผมเลยนะ ?”



“เฮ้ยไม่หรอก เอางี้กันเหนียว มางานวิ่งมาราธอนดิ ของค่ายเพลงจัดพี่ปุณณ์ต้องมาด้วย อีกสองวันนี้เอง มึงก็มากูก็มาปิ๊งก็มา เดี๋ยวพี่ปุณณ์
ก็มาทักเองล่ะ ก็ถือโอกาสเนียนๆคุย”



“เอางั้นหรอ เออได้เลยพี่ปัณณ์ ขอบคุณมากครับ”



“ไม่ไร ยังไงก็จะดองเป็นญาติกันอยู่แล้ว กูเชีร์ยมึงจะตาย”



ปัณณ์ตบไหล่พิชดังป้าบๆเป็นการย้ำความคิดและความสนิทสนม พิชก็ยกมือไหว้ทูลหัวกวนๆกลับ



“เล่นไรกันเนี่ย ไงครับน้องพิช”



“พี่ปิ๊งสวัสดีคร้าบบ”



“คร้าบ มาโรงพยาบาลทำไมตอนดึก ไม่สบายหรอครับ”



“อ๋อเปล่าครับ แหะๆ ธุระนิดหน่อย งั้นผมกลับละนะ แล้วพี่ๆกลับยังไงครับ ?”



“จักรยานน่ะ บ้านอยู่ไม่ไกลปั่นมารับปิ๊งทุกวัน ออกกำลังกายไปด้วย”



“แต่พี่นี่แอบตูดระบมนะ ปั่นทีก็กระเทือนตูดคนซ้อนชะมัด”



“… โถ่ปิ๊ง .. มันปวดเพราะวันนั้นเราจัดหนั …..”



เพี้ยะ !



“แหน่ะ จัดอะไรครับ ฮ่าๆๆๆๆ”



“ไม่มีอะไรๆ ไปๆกลับได้แล้ว”



ปิ๊งโบกมือหยอยๆหน้าแดงก่ำ กับปัณณ์ที่ยักคิ้วกวนๆ แม้แขนจะแดงเป็นรอยมือ



“โอเคครับงั้นผมกลับละ ไว้เจอกันวันวิ่งนะครับพี่ๆ”



“เจอกันๆ”



พิชขับรถกลับคอนโดด้วยหัวใจพองฟูกว่าเดิม เอาวะยังไงก็ต้องดูกันต่อไป ! กับคุณปุณณ์คงต้องใจเย็นๆก่อน ให้เวลาอีกฝ่ายคิดและทบทวนก่อนดีกว่า



แต่ทว่าเมื่อถึงคอนโดก็ต้องเกิดอาการงงเต๊กเมื่อกองทัพนักข่าวพากันมาอออยู่หน้าคอนโด ทั้งๆนี่ก็ปาเข้าไปค่อนคืน พิชได้แต่จอดรถแล้ว
เดินเลียบไปทางป้อมยามเพื่อสอบถาม



“พี่ครับ เกิดอะไรขึ้นครับ ?”



“อ๋อ เห็นว่าดาราดังที่อยู่คอนโดเราจะแถลงข่าวด่วนเรื่องความรักมั้ง เลยแห่กันมารอนี่แหละ ตื่นเต้นอยู่เนี่ยไม่รู้ลุงจะได้ออกทีวีกับเค้าหรือเปล่า”



ดาราดัง ? คอนโด ก็มีแค่ … คุณปุณณ์ ?



คุณปุณณ์ !!!



“คุณปุณณ์ออกมาแล้ว !!!! คุณปุณณ์คะตกลงใครคะ”



“ไม่ทราบว่าเป็นคนในหรือนอกวงการครับ !”



“คบกันมานานเท่าไหร่แล้วคะ !!!”



นักข่าวจากหลายสื่อพากันยิงคำถาม แฟลชกล้องสว่างวาบออกมารัวๆ



“โปรดเงียบก่อนนะครับ แล้วผมจะเล่าทั้งหมดเอง”



พิชเริ่มก้าวเท้ายาวๆจนเริ่มเป็นวิ่งเพื่อจะเข้าไปดึงคนที่คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ออกมา จะดับอนาคตตัวเองหรือไง ? ก็รู้ว่าข่าวพวกนี้ไม่เหมาะกับอาชีพตัวเอง !



“ผม … มีคนรักนอกวงการแล้วครับ เราพึ่งคบกัน ตอนนี้เรางอนๆกันอยู่ ผมไม่รู้จะทำยังไงนอกจากบอกผ่านสื่อว่า … ดีกันเถอะนะ  สุดท้ายนี้ก็อยากบอกแฟนคลับว่า ขอโทษจริงๆที่ผมออกมาบอกแบบนี้แล้วหวังว่าทุกคนจะเข้าใจครับ ผมก็อายุไม่น้อยแล้ว ขออนุญาตมีแฟนนะครับ ส่วนจะเป็นใครนั้นขอไม่บอกนะครับน้องเขาไม่ใช่คนในวงการครับ”



พูดจบคุณปุณณ์ก็วิ่งกลับเข้าไปในคอนโดแน่นอนว่านักข่าวตามเข้าไปไม่ได้เพราะไม่มีคีย์การ์ด จึงโหวกเหวกโวยวายกันไปตามเรื่องตามราว ส่วนพิชที่ยืนอยู่ด้านหลัง … ยิ้มกว้างจนปากแทบฉีกถึงใบหู










…. คงไม่ต้องรอสองวันสามวันแล้วมั้ง … ขึ้นไปหาคุณปุณณ์เลยดีกว่า !




- ------------------------------------------------------------

ขึ้นไปทำอะไรหรอคะพิช ' '

[BBnuna]

ง้อเลย อิอิ

[anntonies]

ไหนบอกให้รอสักสองสามวันไง ไฉนถึงเร็วแบบนี้

[nutjung19]

กรี๊ดดด ปุณณ์น่ารักที่สุด

[wi_OoO_wi]

ดีกันแล้วว 

น้องพิชชี่วิ่งเลยลูก ปุณณ์เปิดโอกาสเเล้ว 

[mooping-7]

  ง้อผ่านสื่อเลยหรอพี่ปุณณ์ รักจริงก็อย่างนี้ละ คุณณินรู้อย่างนี้แล้วถอยไปให้ไกลเลยจ้าาาา

[mild-dy]

เค้าดีกันแล้ว
ปุณน่ารัก

[lizzii]

คุณปุณณ์มาเหนือเมฆมากก
พิชแกเลิกเล่นตัวซะนะ 55555

[maemix]

ง้อผ่านสื่อเลยนะพี่ปุณณ์
พิชไม่ต้องรอถึง2วันหรอก
พี่ปุณณ์จัดให้ เขาง้ออย่าเล่นตัวมากนะ
รีบไปจัดหนักให้พี่ปุณณ์ได้แล้ว

[mystery Y]

ดูวิธีง้อของปุณณ์ทำเอาพิชรอไม่ไหว ฮ่ะๆ

[TIKA_n]

มันต้องอย่างนี้สิ พี่ปุณณ์ของเรา  แหม่ จากที่ทำเราหน่วงมาหลายตอน
ให้อภัยพี่ปุณณ์เพราะตอนนี้เลยนะจ้ะ มากอดทีซิ  น่ารักมากกก

ง้อน้องพิชออกสื่อซะขนาดนี้ ใครจะใจดำไม่หายโกรธพี่ปุณณ์ได้ จริงมั้ยล่ะน้องพิช

รีบตามไปเคลียร์กับพี่ปุณณ์ตอนนี้ด่วน ๆ เลย เอาให้หายข้องใจกันไปเลยนะ
จะทำโทษพี่ปุณณ์ โทษฐานทำให้น้องพิชปวดใจ สักยกสองยก เราก็ไม่ว่าหรอกนะจ้ะ 
จะเกาะขาเตียง นั่งเป็นสักขีพยานตอนคืนดีกันให้นะ อิอิ 
รอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณคนเขียนนะคะ 

[Zalzah_iP]

คุณปุณณ์น่ารักจัง ><

[ทั่วหล้า]

คุณปุณณ์น่าฟัดอ่าา  >>>โดนพีชถีบ!

[Chichi Yuki]

เออใช่! จะรีบขึ้นไปทำไมคะพีช
ทำแค่นี้มันไม่หายโกรธง่ายๆ หรอกคะ
พี่ปุณณ์บอกว่ามีเรื่องงอนๆ กัน พูดเมื่อเรื่องเล็กเนอะ ทั้งๆ ที่สำหรับพีชแล้วมันเรื่องใหญ่
เพราะไม่แน่ใจว่าวันดีคืนดี วันไหนที่ปุณณ์จะกลับไปคืนดีกับพี่ณิณน์ เรื่องนี้มันไม่แน่นอน
คนที่พึ่งคบมันจะลึกซึ้งเท่ากับคนที่คบกันมานานแน่เหรอคะพี่ปุณณ์

[mur@s@ki]

พี่ปุณณ์คงคิดมากสติแตกหน้าดู ถึงกับยอมบอกสื่อเพื่อง้อแฟน
เข้าทางเลยพิช ลุยยยยยย 5555555555555


 

[Snowermyhae]

ต้องง้อผ่านสื่อ 

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

  สุดยอดมากค่าาาาา เป้นการง้อที่น่ารักมาก เลิกงอนซะนะพิช

[moodyfairy]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด ตัดฉับ !!! 

อยากรู้ใจจะขาดแล้วเจ้าค่ะ ว่าน้องพิชจะลงโทษ อุ้ย จะเจรจากับปุณณ์ยังไง 
รอจ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา

[minjeez]

โอ๊ยยยย คุณปุณณ์ของน้องงง (?) ทำไมน่ารักแบบนี้นะ
ถ้าเป็นพีชนะรักตายเลยคนนี้อ่ะ

[nnA]

 

[kanokkan_kathi]

แอร๊ายยยยยย ตามขึ้นไปเลยค่าาาา รอช้าอยู่ใย

[Piima]

กิ๊วๆ รีบๆขึ้นไปเลยนะคะ เปิดโอกาสขนาดนี้แล้วนะ

[แป้งข้าวหมาก]

รีบเลยพิชไม่ต้องรอ ให้ไวๆ