หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44

[Maxshu]

สองสามวันไม่ต๊อง ไม่กี่นาทีเลยมากกว่านะ 555555

[hembetaro]

เหม่...คุณปุณณ์ง้อออกสื่อ...แรง&น่ารักอ่ะ 

[toshika]

กดลิฟท์รัวๆ ไปหาคุณปุณณ์เลยพิชชี่ 

[Poseidon]

ขึ้นไปจัดหนักเหรอพิช หุหุ

[Poes]

ขึ้นไปให้รางวัลการง้อ สักทีสองที

[♠DekDoy♠]

อ๊ายยย อิอ๊ะ มากมายคุณปุณณ์น่ารักอ่ะ พิชชี่ตามมมมขึ้นไปโลดดดดดดด

[thanza1970]

ง้อออกอากาศซะงั้น  หวานๆ ขนาดนี้ ไม่ใจอ่อนก็เกินไปแล้ว

[aoihimeko]

หึหึ รบกวนคุณกิตติกรไปบอกไอ้หมอเลวนั่นตามที่พิชฝากด้วยนะ

แต่ตอนนี้พี่ปุณณทำดีมากอ่ะ 

รอตอนหน้าที่เขาดีกันแล้วนะ

[=นีรนาคา=]

กรีดร้องงงงงงงงงงง
กะรอคุณปุณณ์มาง้อวันวิ่งซะหน่อย
ที่ไหนได้ เซอร์ไพร์ซมากจ้าาาาา
 

[sukie_moo]

สั้นง่ะ มันสั้นไป   
ให้พิชไปง้องอนพี่ปุณ เอ๊ย ให้พิชขึ้นไปให้พี่ปุณง้อก่อน   

[Yara]

คุณปุณฑ์ ซู้ดดดดดด ยอดดดด น่ารักที่สุด

[black-egoistic]

ดีมากค่ะ คุณปุณณ์
แต่ฮาปัณณ์เจอกับพิชอ่ะ
พอกันทั้งคู่
5555
 

[SoN]

^^

[kitty08]

  ดีจ้าไม่ดราม่านานดีน่ะ หมั่นไส้หมอณินน่ะ ไม่คิดถึงใจคนอื่นเลยเอาแต่ได้อย่างเดียว ปุณนายทำได้ดีมากกกกกกกกเลยน่ะ  :mew1:พิชตามไปจัดการต่อ ตีเหล็กต้องตีตอนร้อนเนี่ยแหละ ได้ใจดี 

[Lonelyนู๋โรนลี่]

นึกว่าจะพ่อแง่แม่งอนอีกสักวันสองวัน แย่จริง

[nunda]

เอาล่ะ เคลียร์กันซะให้เรียบร้อย
จะได้ไม่ต้องมีอะไรค้างคาใจกันอีก
สู้ๆทั้งสองคนนะ

ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไป ^^

[Hooh]

ดีใจที่แมวยังไม่ตาย
รออ่านเพราะอยากได้ยินข่าวไอ้ปลาทูเท่านั้นเลยนะเนี่ย

[loveaaa_somsak]

เคลียร์กัน หวานมันฉันคือเธอ

[newyniniw]

เบ่ยยยย มาต่อแว้ววววว คิดถึงคุณปุณณ์ พิชก็ด่าไม่ไว้หน้าล่อเอาเลขาอึ้ง 5555 โสนะน่าาาาา คุณปุณณ์เล่นประกาศออกสื่ออย่างนี้พิชมันก็ดีใจดิ เดี๋ยวได้รางวัลหรอก *ยิ้มกว้างตามพิช*

 

[sam3sam]

ถ้าปุณณ์จะง้อได้น่ารักขนาดนี้
รีบขึ้นไปคืนดีแล้วก็ให้รางวัลปุณณ์แบบจัดเต็มเลยนะพิช
รู้สึกสะใจอ่ะที่พิชตอกหน้าเลขาไอ้หมอณินไป
ถึงจะเป็นการฝากไปบอกไอ้หมอณินก็เถอะ
แต่คำพูดมันชวนให้สะใจจริงๆ

[ทั่วหล้า]

กรุบกริบกรุบกริบ คิคิ

[bambooiihallo]

ขอบคุณทุกคอมเม้นค่า

[NRedu]

รออยู่น๊า

[หมูกระต่าย]

พี่พิชใสเกียร์หมาไปหาพี่ปุนณ์ด่วนเลย

[oilzii]

ว้ายๆ ขึ้นไปเลยพิชชี่

[yowyow]

ตอนหน้า....

[bambooiihallo]

Special : Valentine





“ที่รักตื่นเร็ว”



“… จะ นอนน่า … ”



ผมเอียงหน้าหลบเมื่อคนขี้เซาดันพลิกตัวปัดป่ายมือไล่ผมที่ไปรบกวนเวลานอนอันแสนมีค่าของเขา แล้วก็ทำปากแจ้บๆซุกหมอนนอนต่อ



“ที่รัก .. ตื่นเถอะครับ”



“อือ …..”



ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้จริงๆ มีแฟนขี้เซาช่างน่ารักน่าฟัดจริงๆ แต่จะฟัดตอนนี้ก็คงไม่ได้ไม่งั้นไม่มีแรงไปทำอย่างอื่นแน่ๆ วันนี้โปรแกรมเยอะซะด้วย



“ปุณณ์ถ้าไม่ตื่นพิชปล้ำแล้วนะ”



ผมเขยิบเข้าไปเท้าแขนกักคนขี้เซาไว้ใต้ร่าง หึหึ



“อะไรเล่า … เมื่อคืนไม่ได้นอนเลยนะ … อย่าพึ่งกวนสิ”



“งั้นถือว่าอนุญาต”



ผมซุกหน้าลงฝังจมูกตัวเองกับซอกคอหอมกรุ่นทันที อา .. สบู่ยี่ห้อนี้หอมจริงๆด้วย



“ฮื้อออออ อย่า …”



คนขี้เซาเริ่มย่นจมูกเขยิบหนี ตาเริ่มหรี่เล็กน้อย



“ก็ตื่นสิ …”



ผมไล้ลิ้นเลียไปลำคอขาวลากขึ้นไปที่ใบหูขบสลับใช้ฟันขบเม้ม



“โอเค ตื่นก็ตื่น.. ลุกเดะ”



“พูดดีๆดินี่ผัวนะ”



“ทะลึ่ง !”



ป้าบ ! โดนฟาดซะเต็มแรงเลยครับ ฮ่าๆ สุดท้ายภรรยาแสนขี้เซาของผมก็เขยิบลงจากเตียงพาร่างที่มีแค่ชั้นในยี่ห้อดังเดินเข้าห้องน้ำช้าๆ
… ทำไมมีชั้นในแค่ตัวเดียว ? … ทำไมเดินลากขาเล็กน้อย …




แหะๆ .. เมื่อคืนหนักไปหน่อยอะนะ ก็วันวาเลนไทน์ทั้งทีนี่ครับ ?




แต่เมื่อวานผมกับเขาก็แทบไม่ได้เจอกัน เทศกาลแบบนี้มันช่วงทำเงินของปุณณ์เขา ก็ต้องออกอีเวนท์มากมายหลายแหล่ผมก็นั่งเล่นเกมส์อยู่บ้าน ทำนั่นนี่โน่นไปเรื่อย วันนี้ล่ะถึงจะได้ไปทำไอ้พวกกิจกรรมคู่รักสักที ซึ่งแน่นอนว่าไม่เหมือนคู่อื่นหรอกครับ เพราะแค่ขยับตัวคนทั้งประเทศก็พอจะคุ้นหน้าคุ้นตาภรรยาผมกันซะอย่างนั้น




ผมปล่อยให้ปุณณ์ใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวเต็มที่ตามสะดวกประสาคนชอบดูแลตัวเองนั่นล่ะครับ เป็นชั่วโมง ผมก็เดินลงมาจากชั้นสองจัดการเตรียมของใช้ เสื้อผ้า ของกินทั้งหลายแหล่ไปใส่ท้ายรถ เชคปลั๊กไฟว่าดึงออกหมดยัง น้ำปิดยัง ปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อย ปุณณ์ก็ลงมาพอดี



หล่อเหมือนเดิมขนาดใส่แค่เสื้อยืดกางเกงสามส่วนมีแว่นกันแดดยี่ห้อเดียวกับที่ผมใช้และเซ็ตผมเล็กน้อย ออร่าจับจริงๆ



“หิวอ่ะ”



“ไว้ไปกินกลางทาง ร้านต้มเลือดหมูตรงสายสี่มะ ? ไม่ได้กินนานละ”



“อื้อ ง่วงชะมัด”



“ไปนอนต่อบนรถไปที่รัก”



“โอเค พิช”



“หือ”



“ลืมอะไรปะวันนี้ ?”



ผมยกยิ้มเล็กน้อยเมื่อคนถามทำปากยู่มองไปทางอื่น หึหึ



“ไม่ลืม … มามะ”



ผมเดินเข้าไปรั้งเอวปุณณ์เข้ามาก่อนจะเอียงหน้าประกบจูบลงไปบนเรียวปากเบาๆย้ำๆ รู้สึกได้ถึงสองแขนที่ยกขึ้นโอบคอผม ปากปุณณ์เผยอรับลิ้นร้อนของผมเข้าไปเกี่ยวกระหวัดชิมจนดูดซับกลิ่นหอมเย็นของยาสีฟันก่อนจะผละออก



“มอนิ่งครับแฟนพิช”



“มอนิ่งครับปุณณ์”



เราสองคนหัวเราะเบาๆก่อนจะพากันเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันนี่ก็เป็นเรื่องที่เราทำกันทุกวันครับ มอนิ่งคิส อิอิ





วันนี้ผมกับปุณณ์เราแพลนกันจะไปเดทในที่ที่ชาวบ้านเค้าไม่ไปกันหรือไปก็น้อยเต็มทีครับ นั่นก็คือไปท้องฟ้าจำลองครับ เพราะผมไม่เคย
ไปปุณณ์ก็ไม่เคย ไม่รู้ว่าผ่านวัยเด็กมาได้ยังไงเหมือนกันเลยตกลงกันว่าควรจะไปสักหน่อย คนน้อยมีแต่เด็ก





หลังจากแวะกินข้าวเรียบร้อยระหว่างขับรถเข้าเมืองก็ไม่แปลกใจครับ แฟนผมหลับ หลับแบบหลับสนิท ก็เคยน้อยใจนะน่าจะได้ใช้เวลานี้คุยกันเล่นกันบ้าง แต่ให้เค้าได้พักผ่อนดีกว่า





ท้องฟ้าจำลองก็ไม่ต่างจากที่ผมคิดเท่าไหร่ เป็นห้องมืดที่มีหลังคาโค้ง กับที่นั่งรอบๆให้นั่งเอนหลังแหงนหน้ามองดูดาว มีเจ้าหน้าที่เสียงทุ้มบรรยายแล้วก็เครื่องทำกลุ่มดาวต่างๆ ทั้งดาวจักรราศีดาวนั่นนี่โน่น



ปุณณ์นั่งพิงไหล่ผมทำตาแป๋วมองไปตามที่เค้าบรรยายก่อนจะเริ่มหาวออกมา



“ง่วงอีกแล้วหรอ”



“อื้อ .. เสียงเค้าชวนง่วง”



“ไม่สนุกหรอ”



“สนุกสิ … แต่คงนอนไม่พอมั้ง ขอโทษนะ”



“ขอโทษทำไม ไม่เห็นเป็นไรเลย”



“ไปไหนก็หลับตลอด ทุกทีเลย”



ปุณณ์ซุกหน้าลงงับท่อนแขนผมเล่น แฟนผมเค้าชอบโทษตัวเองว่าทำงานเยอะ เบียดบังเอาเวลาที่จะใช้ร่วมกับผมไปนอนอีก แต่ผมคนนี้ไม่ได้เด็กเหมือนตอนเราคบกันแรกๆแล้วครับ ผมกลับคิดว่ามันดีนะที่เค้าหลับสบายเวลาอยู่กับผม แสดงว่าเค้าวางใจ รู้สึกปลอดภัยที่ได้นอนอยู่ใกล้ผม



“ปุณณ์หลับสบายก็โอเคแล้ว”



“แฟนใครน่ารักชะมัด ห้ามไปรักคนอื่นนะ”



“อยู่กันมาจะห้าปีละ เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันละล่ะ โดนคนแก่ล่ามโซ่ไว้ซะงั้นอ่ะ”



“ไม่แก่ซะหน่อย …”



“ยังหล่อได้เพราะโบท็อกซ์หรอกโถ่ …”



“ไอ้พิช !”



“ชู่ววว เบาๆสิที่รัก”



“ชิ …”



หึหึ กวนกันวันละนิดจิตแจ่มใสจริงๆนะเออ …







หลังจากจบการชมท้องฟ้าจำลองที่แฟนผมหลับไปตั้งแต่ครึ่งทางผมก็พาเขาไปสปาร์ที่เราสองคนเป็นสมาชิกอยู่ครับ วันนี้คนน้อยด้วย



“ทำไมพามาสปาร์ ?”



“พักผ่อนไง ทำงานเหนื่อยๆหลายวัน นวดหน่อยจะได้หายเมื่อย”



“เป็นห่วงกันหรอคุณแฟนนน”



ปุณณ์บิดจมูกผมเล่น หึหึ ก็ห่วงอ่ะดิ ยิ่งแก่ๆสังขารมันโรยราไปตามเวลานะครับ แต่พูดออกไปตรงๆคงโดนถีบแน่เลย



“อยากเอาใจไง ไปเร็วไปนอนหลับให้สาวๆนวดให้ไป เดี๋ยวไปเดินเล่นรอ”



“อ่าวไม่นวดด้วยกัน?”



“ไม่ล่ะ มีหนังสืออยากได้พอดี เดี๋ยวไปเดินรอ”



แถวนี้มันมีศูนย์การค้าใกล้ๆน่ะครับ จริงๆผมกะว่าจะไปหาอะไรเล็กๆน้อยๆมาให้ปุณณ์ในวันวาเลนไทน์บ้าง แต่งานผมก็ยุ่งเหมือนกัน พึ่งกลับจากคุมงานต่างจังหวัดก็ไม่ได้เตรียมอะไรให้เค้าเลย ปุณณ์เค้าก็โตแล้วประสาผู้ใหญ่ไม่ได้เรียกร้องอะไร ผมขอใช้สิทธิ์ความเป็นเด็ก
เป็นฝ่ายหาให้แล้วกัน



เดินไปสิครับ สามรอบก็มีแต่พวกร้านขนม กาแฟ ไอติม ช็อคโกแลต ซึ่งปุณณ์ไม่ชอบช็อคโกแลตเท่าไหร่ แล้วผมก็คิดว่ามีร้านนึงช่วยผมได้ …  ไดโซะ







“กลับไปสั่งพิซซ่ามากินที่บ้านดีปะ ? อยากกิน”



แฟนผมที่ดูสดชื่นขึ้นเยอะหันมาถามเมื่อเราขึ้นรถมานั่งคู่กัน



“เอาดิ พรุ่งนี้ต้องไปขึ้ถรถตีสี่อีกละ เฮ้อ เมื่อไหร่โปรเจคนี้จะจบ โคตรเซ็ง”



“เอาน่า เจอกันวันเสาร์อาทิตย์ก็ดีกว่าไม่ได้เจอนะ”



ผมยังอายุการทำงานน้อยก็เลยโดนส่งไปทำโปรเจคของบริษัทที่อยู่โคตรไกลบ้าน นั่งรถไปกับเพื่อนร่วมงาน นอนในหอพักของพนักงาน ปุณณ์ก็เลยโหมงานหนักพอกัน จะได้ต่างคนต่างยุ่งลดความคิดถึงกันไป



“ค้าบ .. เอานี่ สุขสันต์วันแห่งความรัก”



ผมเอี้ยวตัวไปหยิบกระถางกุหลาบปลอมไซส์เล็กวางบนตักปุณณ์



“หือ …”



“ชอบปะ ?”



“ชอบบ ไม่คิดว่าจะได้นะเนี่ย เตรียมไว้ให้หรอ ?”



“รถน้ำด้วยนะมันจะได้ออกดอกเยอะๆ ฮ่าๆ”



“กลัวจะราขึ้นมากกว่า ขอบคุณนะ”



“หกสิบบาท ไดโซะ”



“ก็ว่าอยู่ .. ดูไม่น่าแพง”



“ผิดหวัง ?”



“ไม่อ่ะ … ชอบ ของแพงได้มาเยอะละ ของจากแฟนนี่สิไม่ได้มีมาให้บ่อยๆ”



อื้อหือแฟนผมพูดจาน่ารักมั้ยล่ะ?



“ก็จะให้บ่อยๆได้ไง หัวใจก็เอาไปหมดแล้ว ตัวก็ได้แล้ว เมื่อคืนยิ่งได้ไปหลายรอบด้วย”



“ไอ้พิช !”



“จ๋าเมีย”



“คืนนี้นอนนอกห้อง !”



“ไปนอนนอกห้องแล้วใครจะกอดเมีย? อกอุ่นๆมีให้ซุกแค่เสาร์อาทิตย์นะบอกเลย”



“ปากนี่น่าตีจริงๆ”



“ตีด้วยปากนะ มามะจุ้บๆ”



“ไอ้บ้าเอ้ย ..”



ปุณณ์ยื่นหน้ามาจุ้บปากผมเบาๆก่อนจะผละออกไป เรามองหน้ากันไปมาสักพักผมก็ขยับไปจุ้บปากคืนสองที ก่อนจะขับรถกลับบ้านเรา …  รถผมมันเกีร์ยออโต้ .. ระหว่างทางก็เลยดึงมืออีกคนมากุมไว้ตลอดทาง



วาเลนไทน์ที่ไม่ใช่สิบสี่กุมภา วาเลนไทน์ที่ไม่มีของขวัญราคาแพง วาเลนไทน์ที่แค่ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน  มันก็แค่เป็นวันธรรมดาอีกหนึ่งวันที่เรารักกันเหมือนเดิม



- -----------------------------------

เป็นตอนพิเศษหลังจากเค้าคบกันไปหลายปีนะคะ อิอิ >_< ได้แรงบันดาลใจมาจากพ่อแบมซื้อดอกกุหลาบในไดโซะให้แม่นี่ล่ะค่ะ 55555

รักไม่ต้องหวานมาก แต่รักกันนานๆนะเอออ <3 <3

[Meen_Emp]

ปุณณ์กับพิชหวานอ่ะ 
น่ารักเว่อร์
 

[black-egoistic]

พ่อคุณแบมโรแมนติกจังนะ ยกนิ้วให้เลย
 
พ่อเราแม่ตัดผมสั้นผ่านมาสามวันเพิ่งทัก "ตัดผมเหรอ"
55555 ล่อซะแม่งอนต้องง้อกันยาวเลย
แม่บอกไม่ทักยังดีซะกว่า 55

 

[aoihimeko]

หวาน.......หวานกันจริงๆ

น่ารักที่สุดอ่ะคู่นี้