The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018  (อ่าน 439798 ครั้ง)

ออฟไลน์ done_dirt_cheap

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
เพิ่งอ่านค่ะ สนุกดี
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะค่ะ
จะติดตามอ่านต่อไปค่ะ
เพิ่งอ่านได้ สามสี่ ตอนแล้วล่ะ
รีบมาเม้นก่อน  ขอบคุณ ที่ให้แต่งมาให้อ่านกันนะค่ะ
 :katai2-1:

ออฟไลน์ tutankamen

  • ผีสิงประจำเล้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • Facebook ของผมเองครับ
มวยไทย...เลยรึพ่อหนุ่ม 55+

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
มวยไทย นี่กะว่าจะตีมอนฯเองด้วยใช่ไหมเนี่ยยย ก๊งการ์ดไม่ต้องใช้มันละ เฟี๊ยตจะโชว์โหดแล้วว

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
ตอนที่ 16 Physical Training

   “ไม่ทราบว่าต้องการจะเรียนมวยไทยเพื่อจุดประสงค์อะไรครับ เรียนเพื่อลดน้ำหนัก ฟิตหุ่น เรียนเพราะอยากรู้ หรือว่าจะนำไปใช้ป้องกันตัวจริงๆ ครับ” เทรนเนอร์หนุ่มร่างหนาถามเขาเป็นอย่างแรกของบทสนทนา

   “อยากใช้ป้องกันตัวครับ คือ อยากเรียนเพื่อที่จะสามารถไปใช้ต่อสู้ได้จริง ที่นี่มีคอร์สแบบนี้หรือเปล่าครับ” เฟี๊ยตแจ้งเจตจำนง

   “มีครับ มี พี่แนะนำเป็นคอร์สพื้นฐานก่อน 10 ชั่วโมง 10,000 บาท เวลาเรียนตามแต่น้องสะดวกจะนัดเลยครับ”

   “อ่อ ลืมแนะนำตัวไป พี่ชื่อหมูนะครับ เทรนที่นี่มาหลายปีแล้ว พี่จะรับดูเรื่องมวยไทยโดยเฉพาะ เคยผ่านเวทีมวยมาทั้งมวยไทยมวยสากลครับ น้องดูประวัติการทำงานพี่ได้ที่เคานเตอร์ได้เลย” เทรนเนอร์หมูแจงรายละเอียด รวมถึงแนะนำตัวไปในที

   เฟี๊ยตค่อนข้างพึงพอใจกับว่าที่เทรนเนอร์ของเขาพอสมควร เขาอยากได้คนสอนที่ “เป็น” เรื่องมวยไทยจริงๆ เพราะเขาอยากได้ความรู้ไปใช้ต่อสู้จริง ไม่ได้เรียนแค่จะออกกำลังกายเท่านั้น

   “ชั่วโมงละพันเลยหรอพี่ ฟิตเนสแถวที่ทำงานผมแค่ชั่วโมงละ 750 เอง แต่ผมอยากอุดหนุนฟิตเนสประจำเนี่ย ผมเลยมาถามราคาดูก่อน” ความจริงเขาไม่ได้มีปัญหาเรื่องราคาหรอก แต่ติดนิสัยต่อราคาจนชินมากกว่า เขารู้สึกว่าถ้าไม่ต่อราคาสินค้า อาจจะโดนค่าบอกผ่านไปโดยไม่รู้ตัว

   “ถูกแล้วนะครับน้อง ราคานี้ พี่ไม่ได้ตั้งราคาเอง ฟิตเนสเขาตั้งให้ พี่ก็ลดไม่ได้หรอกครับ” พี่หมูตอบ

   “ลดไม่ได้ก็แถมก็ได้พี่ พี่เทรนแถมให้ผมสักสามสี่ชั่วโมงไงครับ” เฟี๊ยตยื่นข้อเสนอที่คิดไว้ในใจ

   “อืมม อย่างนั้นพี่ก็พอจะอะลุ่มอล่วยให้ได้ แต่เทรนเวทเทรนนิ่งธรรมดานะน้อง เทรนมวยให้ไม่ได้ ห้องมวยไทยเวลาเรียนต้องลงเวลาลงคอร์ส เดี๋ยวพี่โดนเล่น พี่ขอแถมเป็นฟรีเวทละกันนะ” ชายหนุ่มตอบหลังจากนิ่งไปชั่วครู่

   “งั้นพี่แถมให้ผม 4 ชั่วโมงนะพี่ เวทเทรนนิ่ง ตกลงตามนี้นะครับ” เฟี๊ยตรีบสรุปทันที

   “โอเค เอาอย่างนั้นก็ได้น้อง แต่เรื่องเวลาต้องนัดกับพี่อีกทีนะ ต้องไม่ให้ชนกับลูกค้าคนอื่น เดี๋ยวพี่โดนเอาไปฟ้อง”

   “โอเคเลยครับผม” เขายิ้มอย่างถูกใจ

   “พี่ต้องบอกไว้อย่างว่า พี่โหดนะน้อง ถ้าน้องอยากเอาไปใช้ได้จริง ก็ต้องเรียนจริง ไหวรึเปล่า” พี่หมูเสริม

   “ลองดูสักตั้งนะพี่ อย่าถึงตายก็พอ”


   “ศิลปะแม่ไม้มวยไทย คือ ศิลปะการต่อสู้ที่ผสมผสานอาวุธ 4 อย่างในร่างกายเข้าด้วยกัน ได้แก่ หมัด เท้า เข่า และศอก โดยอาวุธแต่ละอย่างก็จะมีรูปแบบการต่อสู้ที่แตกต่างกันออกไป สำหรับตัวพี่ พี่คิดว่าองค์ประกอบของการจะเล่นมวยไทยให้ประสบความสำเร็จประกอบด้วย 3 อย่าง อย่างแรกคือ ร่างกายที่แข็งแรง มีสมรรถภาพ อย่างที่สองคือ การจัดตำแหน่งของร่างกายให้ถูกต้อง การใช้อาวุธทั้ง 4 อย่างที่ว่าอย่างเหมาะสม และอย่างสุดท้ายคือ ปฏิภาณไหวพริบในการต่อสู้ การตัดสินใจเลือกรุกรับให้เหมาะสม ผู้ที่ฝึกฝนจนชิน สิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นสันชาติญาณส่วนลึกไปเลย” เทรนเนอร์ของเขาแนะนำศิลปะมวยไทยอย่างคร่าวๆ รวมไปถึงกล่าวโดยภาพรวมถึงสิ่งที่จะต้องเรียนรู้ภายใน 10 ชั่วโมง ซึ่งเขาก็ได้แต่พยักหน้าแสดงการรับรู้

   “เราจะมาเริ่มต้นที่การเคลื่อนที่เบื้องต้นก่อน การรุกและการถอยในมวยไทยจะมีพื้นฐานอยู่ 3 อย่าง ได้แก่ การรุกและการถอยแบบเป็นเส้นตรง การรุกและการถอยแบบฉาก และการรุกและการถอยแบบเป็นวงกลม ซึ่งแต่ละวิธีจะมีการเคลื่อนไหว ลักษณะท่าทาง รวมไปถึงประโยชน์การนำไปใช้ต่างกัน ตอนนี้เฟี๊ยตลองก้าวท้าวตามพี่ ช้าๆ ก่อนนะ ฝึกให้คล่องก่อน เดี๋ยวค่อยเร่งให้เร็วขึ้น”

   ครูฝึกของเขาเริ่มต้นสอนด้วยการสอนการเดินข้างหน้าและถอยหลังแบบพื้นฐานก่อน เฟี๊ยตในชุดวอร์มค่อยๆ ลองก้าวเท้าตามครูฝึกไปตามลำดับ ยอมรับว่ายากไม่น้อย สำหรับคนที่มีทักษะทางด้านกีฬาต่ำอย่างเขา แต่ก็คงไม่ยากเกินไปสำหรับความตั้งใจจริง ที่เขาก็คิดว่าเขาก็มีไม่แพ้ใคร

   “พื้นฐานการเคลื่อนที่ผ่านไปแล้วนะ ต่อไปจะเริ่มต้นฝึกฝนอาวุธไปทีละประเภท วันนี้เอาแค่พื้นฐานก่อน ให้จัดตำแหน่งร่างกายได้ถูกต้อง อย่างแรกนะ หมัด การกำหมัดที่ถูกต้องคือ เอานิ้วชี้ กลาง นาง ก้อยเรียงชิดติดกันแล้วทาบลงบนฝ่ามือ แล้วจึงใช้นิ้วหัวแม่มือซ้อนทับลงไปให้กระชับ ไม่แน่นไม่หลวม กำให้พอดีๆ” พี่หมูสาธิตการกำหมัดที่ถูกต้องให้เขาดู

   “ทักษะการใช้หมัด เราจะแบ่งออกเป็นหลักๆ 4 อย่างคือ หมัดตรง หมัดเหวี่ยง หมัดตวัด แล้วก็หมัดเสย หมัดตรง คือ การปล่อยหมัดไปตรงๆ โดยใช้แรงจากหัวไหล่เป็นหลัก หมัดเหวี่ยง คือ การเหวี่ยงแขนออกไปเป็นครึ่งวงกลม ใช้ในการต่อสู้ทั่วๆไป หมัดตวัด คือ  หมัดที่กวาดไปในวงแคบ คล้ายหมัดเหวี่ยง แต่จะแคบกว่า เน้นใช้สันหมัดต่อยเข้าที่อวัยวะสำคัญของคู่ต่อสู้ ส่วนสุดท้ายคือหมัดเสย คือ การงอศอก และปล่อยหมัดขึ้นเสยขึ้นทางด้านบน หมัดนี้จะเน้นการน็อคปลายคางเป็นหลัก” หลังจากเทรนเนอร์อธิบายการใช้หมัดอย่างคร่าวๆ ก็เริ่มให้เขาลองใช้หมัดต่อสู้ ตามแบบตัวอย่างที่ทำให้ดู เหงื่อเม็ดเล็กๆ เริ่มผุดออกมาตามใบหน้าเขา เฟี๊ยตต้องเคลื่อนที่รุกและถอยตามพื้นฐานที่เรียนไปตอนต้น พร้อมกับปล่อยหมัดแบบต่างๆ เข้าสู้เป้าหมาย ซึ่งก็คือนวมที่พี่หมูถือไว้ แค่นี้ก็ทำเอาเขาเริ่มหายใจหอบซะแล้ว

   หลังจากจบทักษะหมัดแบบเข้มข้นสำหรับเขา (แต่พื้นฐานสำหรับพี่หมู) เขาก็ขอเวลาพักดื่มน้ำและหายใจหายคอให้หายเหนื่อยประมาณ 5 นาที ก่อนจะเข้าสู่บทเรียนต่อไป ซึ่งก็คือการใช้เท้านั่นเอง ครูฝึกสอนเขาว่าการใช้เท้ามี 2 ทักษะหลักๆ คือ การเตะ และการถีบ โดยการเตะจะมีประโยชน์ต่อเป้าหมายที่อยู่ทางด้านข้างลำตัว ในขณะที่การถีบจะมีประโยชน์ต่อเป้าหมายที่อยู่ช่วงกลางของลำตัว พี่หมูแสดงท่าทางที่ถูกต้องให้เขาดู ก่อนจะเริ่มต้นการฝึกอีกครั้ง

   การฝึกฝนการเคลื่อนที่ การใช้หมัด และการใช้เท้าจบลงเมื่อเวลาบนนาฬิกาบอกถึงเวลาที่ล่วงเลยมาครบ 1 ชั่วโมงพอดี เฟี๊ยตในตอนนี้เรียกได้ว่าดูไม่จืด ใบหน้าขาวๆ แดงระเรื่อจนแก้มเป็นสีชมพูเข้ม เสื้อผ้าของเขาในตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ระบายออกมาอย่างท่วมท้น สภาพของเขาตอนนี้ไม่ต่างจากคนที่เพิ่งอาบน้ำมาหมาดๆ เพราะเปียกไปตั้งแต่หัวจรดเท้าจริงๆ

   “วันนี้ก็คงจบแค่นี้นะเฟี๊ยต ไว้คราวหน้ามาต่อเข่ากับศอกกัน”

   “ผมเรียนต่อไปเลยเปล่าพี่ วันนี้ขอ 2 ชั่วโมงเลย ผมอยากเรียนพื้นฐานให้จบภายในวันนี้เลย”

   “สภาพนี้ยังไหวอีกหรอน้อง แค่เดินยังเซเลยมั้งเนี่ย” ครูฝึกเอ่ยแซว

   “พี่อย่าดูถูกผมดิ ผมเล่นฟิตเนสเป็นประจำอยู่แล้ว เดี๋ยวขอผมไปเติมพลังแป๊บ ว่าแต่พี่เถอะ ติดสอนอะไรหรือเปล่า ว่างมั้ยอ่าพี่” เฟี๊ยตพูด

   “ว่างก็ว่างนะน้อง เอางี้ เดี๋ยวเฟี๊ยตไปพักสัก 15 นาทีแล้วกัน เดี๋ยวค่อยมาต่อ เดี๋ยวพี่ทบเวลาให้”

   “โอเคพี่ อีก 15 นาทีเจอกัน” ชายหนุ่มที่ตอนนี้เปียกไปทั้งตัว เดินออกจากห้องฝึกมาเปลี่ยนเสื้อ โดยใส่เสื้ออีกตัวที่ตอนแรกตั้งใจจะใส่ตอนอาบน้ำเสร็จ แต่ตอนนี้คงต้องเปลี่ยนใจหยิบมาใช้ก่อน แล้วค่อยขึ้นไปอาบน้ำบนห้องของเขา นั่งพักได้เกือบ 10 นาที เฟี๊ยตก็ชงเวย์โปรตีนแบบผงกินเป็นพลังงานในการฝึกต่อ ก่อนจะลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาเพื่อความกระฉับกระเฉง ก่อนจะเดินออกไปขึ้นสังเวียนอีกครั้ง

   การฝึกในชั่วโมงหลัง กำลังของเขาอยู่ตัวขึ้นมาก เฟี๊ยตรู้สึกอยู่ตัวกับการเคลื่อนที่พร้อมกับออกอาวุธไปในตัว เขาได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ศอกและการใช้เข่าแบบต่างๆ ชายหนุ่มรู้สึกสนุกมากขึ้น เพราะในช่วงท้ายของการฝึก เทรนเนอร์ของเขาให้เขาลองประยุกต์ทุกทักษะเข้าด้วยกันเพื่อฝึกหัดในการต่อสู้จริง โดยเขาต้องใช้ไหวพริบปฏิภาณทั้งในแง่การรุกและรับ ชั่วโมงการฝึกที่สองของเขาจบลง พร้อมกับความเข้าใจในศิลปะแม่ไม้มวยไทยของเขาขึ้นอีกมาก

   เฟี๊ยตยกมือไหว้ลาครูฝึกของเขา หลังจากที่รูดบัตรเครดิตจ่ายค่าฝึกเป็นที่เรียบร้อย ชายหนุ่มกลับเข้าห้อง แล้วอาบน้ำทันที ระหว่างที่ชำระล้างทำความสะอาดร่างกายไปพลาง สมองก็คิดถึงวิธีที่จะใช้ประโยชน์จากเวลาที่เหลืออีกเกือบๆ 2 ชั่วโมงก่อนจะเข้าเกมอีกครั้ง คืนนี้เขาตั้งใจจะนอนยาวตั้งแต่ 2 ทุ่มไปจนถึง 8 โมงเช้า นั่นแปลว่าเขาต้องรีบเก็บเกี่ยวทุกอย่างที่จำเป็นให้มากที่สุด ก่อนจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในโลกเสมือนอีกกว่า 10 วันเต็ม


จากผู้แต่ง : วันนี้จะไปตีแบตและสังสรรค์กับเพื่อน เลยแวะมาลงให้ก่อนครับ ฮี่ฮี่

 :katai5: :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
ถึงคุณ saruttaya : เฟี๊ยตต้องเก่งที่สุดครับ เพราะคนเขียนเชียร์น้องเฟี๊ยต 55

ถึงคุณ FiZz : การเดินเรื่องกับบทบรรยายผมมีปัญหายังไงหรอค๊าบ ถ้ามันดูเยอะไป ส่วนหนึ่งเพราะผมตั้งใจด้วยนะครับ ผมชอบอ่านนิยายที่มีบทบรรยายเยอะๆน่ะครับ เวลาเขียน เลยอยากถ่ายทอดออกมาตามที่ชอบครับผม

ถึงคุณ Ammie : อาจจะมีเรื่องให้เก่งกว่านี้อีกก็ได้นาครับบบ ฮี่ฮี่

ถึงคุณ jusmine : ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ นะครับบบ

ถึงคุณ done_dirt_cheap : ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะครับ ห้ามหนีกันไปไหน

ถึงคุณ tutankamen : โหดใช่ม๊าาาา อย่าทำเฟี๊ยตโกรธนะ 555

ถึงคุณ mesomeo2 : เฟี๊ยตจะเมพแล้วค๊าบบบ เขียนอวยเฟี๊ยตสุดๆ 555

 :katai4: :katai4: :katai4:

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
พื้นฐานมวยมาแน่นเอี๊ยต 555

ฝึกด้วยยยย ฮึบๆๆ :3125:

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
ความรู้คนเขียนนี่แน่นปึ๊กเลยน้าาาาา

เฟี๊ยตฟิตจังน้อ วันละ 2 ชั่วโมงเลยย :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-08-2013 19:19:54 โดย mesomeo2 »

AnimajuS

  • บุคคลทั่วไป
มาเป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ :mc4:

ออฟไลน์ PiSCis

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
  o13 สนุกมากๆเลยค่ะ จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ ^ ^

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
ตอนที่ 17 Mental Practice

   หลังจากเฟี๊ยตอาบน้ำชำระร่างกายที่เต็มไปด้วยเหงื่อจากการซ้อมมวยไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาก็กลับมานั่งอยู่บนโซฟาชุดตัวเดิม มือของเขากดเปิดโทรทัศน์ให้มีเสียงขับกล่อมห้องที่เงียบเหงาด้วยความเคยชิน ในขณะที่ปล่อยให้ใจล่องลอยไปถึงการวางแผนรับมือกับเกมที่เขาจะต้องกลับไปอีกครั้งในเวลาอันใกล้นี้

   ‘สมรรถภาพร่างกายก็ฝึกแล้ว เรียนมวยไทยนี่ก็น่าจะพอมั้ง ตอนแรกว่าจะเรียนพวกคาราเต้ เทควันโดด้วย แต่คงไม่ไหว เดี๋ยวจะตีกันมั่วซะเปล่าๆ เอาให้รอดไปเป็นอย่างๆ ดีกว่า’ เขาทบทวนในใจ

   ‘เรียนพื้นฐานไปเยอะแล้ว ที่เหลือน่าจะเน้นไปที่การฝึกซ้อมให้กำลังอยู่ตัว แล้วก็เกิดความเคยชิน ไปซ้อมในเกมก็คงได้ เวลาน่าจะเหลืออยู่ แบ่งเวลามาซ้อมสักวันละชั่วโมงละกัน น่าจะโอเค’ เขาวางแผน

   ‘เหลือแต่สมรรถภาพด้านจิตใจ จะฝึกซ้อมยังไงดีเนี่ย คิดไม่ออกเลย ฝึกพลังจิตหรอ ไม่ไหวมั้ง ดูไร้สาระชะมัด มันต้องมีหนทางที่ดีที่เรายังคิดไม่ออกตอนนี้สิ’

   “ฝึกฝนจิตใจ ฝึกฝนจิตใจ พูดถึงฝึกฝนจิตใจแล้วจะนึกถึงอะไรนะ” เฟี๊ยตเผลอหลุดพึมพำออกมาอย่างครุ่นคิด ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปที่ชั้นหนังสือที่อยู่ในห้องนอนเพื่อหาแนวคิดใหม่ๆ ก่อนจะกวาดตามองไปยังหนังสือสารพัดประเภทที่เรียงรายอยู่บนชั้น ไล่ตั้งแต่หนังสือเรียน หนังสือวิทยาศาสตร์ หนังสือปรัชญา หนังสือท่องเที่ยว หนังสือนวนิยาย หนังสือบริหารธุรกิจ หนังสือสอนภาษา หนังสือการ์ตูน ไปจนถึงหนังสือธรรมะ ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมนิ้วเรียวไปหยิบหนังสือธรรมะเล่มหนึ่งที่แม่ของเขาเคยส่งมาให้เป็นของขวัญวันเกิดที่เขาไม่เคยคิดจะแตะมันสักนิด ‘พื้นฐานการฝึกจิต และการกรรมฐานเบื้องต้น’

   ‘หัวใจของพุทธศาสนา คือ การสอนให้พุทธศาสนิกชนประพฤติสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าสร้างแนวทางไว้ให้ 3 อย่าง คือ ให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา การให้ทาน มีจุดประสงค์เพื่อลดความตระหนี่ถี่เหนียวให้ใจเราให้ลดลง ลดกิเลสของความรู้สึกถึงความเป็นเจ้าของ การรักษาศีล มีจุดประสงค์เพื่อให้มนุษย์ไม่กระทำความผิด รักษากาย รักษาใจให้บริสุทธิ์ผ่องใสไปด้วยความดี และสุดท้าย การเจริญภาวนา มีจุดประสงค์เพื่อให้มนุษย์เท่าทันการดำเนินไปของจิต เข้าถึงแก่นแท้ของสัจธรรมของการเวียนว่ายตายเกิด และหาทางดับทุกข์เพื่อก้าวล่วงเข้าสู่นิพพาน’ เขาจับใจความจากการเกริ่นนำของหนังสือเล่มดังกล่าว ขณะที่กลับมานั่งบนโซฟาตัวเดิมเป็นที่เรียบร้อย

   เฟี๊ยตเปิดหาสารบัญเพื่อจะเปิดไปยังหน้าของการฝึกสมาธิเบื้องต้น โดยเลือกที่จะข้ามในส่วนของอื่นๆ ไปก่อน เขาเปิดมาถึงบท ‘การฝึกสมาธิด้วยตนเอง’ เขากวาดสายตาอย่างคร่าวๆ โดยมุ่งไปที่การปฏิบัติเป็นหลัก และเลือกที่จะข้ามในส่วนของทฤษฎีต่างๆ ไปก่อน เขาเริ่มทำความเข้าใจตั้งแต่วิธีการนั่ง วิธีการกำหนดจิต และวิธีแก้ปัญหาต่างๆ เมื่อเกิดความฟุ้งซ่านขึ้นขณะที่กำลังปฏิบัติ

   หลังจากอ่านเนื้อหาซ้ำกันได้ 2 รอบ ชายหนุ่มก็ตัดสินใจปิดโทรทัศน์ รวมไปถึงเดินตรวจตราความเรียบร้อยในที่พักทั้งหมด ด้วยคิดว่าหลังจากนั่งสมาธิเรียบร้อยแล้วคงจะเข้านอนเลย เขาจึงต้องทำกิจวัตรทุกอย่างให้เรียบร้อยเสียก่อนจะเริ่มทดลองนั่งสมาธิดู

   เมื่อตรวจสอบทุกอย่างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาจึงปิดไฟในส่วนของห้องรับแขกและห้องครัว ก่อนจะเดินเข้าสู่ห้องนอน ชายหนุ่มตัดสินใจเลือกนั่งสมาธิบนพื้นห้องแทน เพราะคิดว่าการนั่งบนเตียงนอนนุ่มๆ อาจจะทำให้เขาง่วงมากกว่าจะมีสมาธิ

   เฟี๊ยตก้มลงนั่งขัดสมาธิ โดยใช้เท้าขวาทับเท้าซ้ายตามถนัด มือทั้งสองประสานกันไว้ที่หน้าตัก ยืนหลังตรง ก่อนจะผ่อนลมหายใจช้าๆ หลับตา แล้วเริ่มต้นเข้าสู่การทำสมาธิ


   นานเท่าไหร่ไม่รู้ตั้งแต่เขาเริ่มต้นทำสมาธิมา แต่ตอนนี้ เขาพบว่าจิตใจเขาสงบขึ้นมาก จากช่วงแรกของการเริ่มต้นที่เต็มไปด้วยความฟุ้งซ่าน ใจเขาประหวัดไปถึงเรื่องราวต่างๆ มากมาย คิดถึงเรื่องราวในเกมที่ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรในอนาคต คิดถึงการสมัครงานของเขาเมื่อเช้านี้ คิดถึงทิศทางการทำงานของเขาต่อไปหลังจากนี้ จนไปถึงหญิงสาวที่เป็นแฟนกับเขาคนล่าสุดเมื่อหลายปีที่ผ่านมา แต่หลังจากที่เขาตั้งสมาธิและกำหนดจิตไปที่ลมหายใจเข้าออก เฝ้ามองการเคลื่อนไหวของอากาศที่เข้าและออกไปจากตัวเขา ชายหนุ่มก็พบว่ามันทำให้เขารู้สึกดีอย่างน่าประหลาด

   ‘พุท โธ พุท โธ พุท โธ’ เขากำหนดจิตช้าๆ โดยจะเอ่ยคำว่า ‘พุท โธ’ ตามจังหวะการเข้าออกของลมหายใจไปตามลำดับ

   หลังจากที่กำหนดจิตใจไปไว้ที่ลมหายใจได้สักพัก ความว้าวุ่นของความรู้สึกนึกคิดของเขาก็น้อยลงมาก แต่ก็ยังเรียกได้ว่าไม่ได้หายไปอย่างราบคาบนัก เฟี๊ยตจึงลองตั้งสมาธิ โดยเพ่งความรู้สึกให้เห็นวงกลมสีขาวบริสุทธิ์วงหนึ่งอยู่ตรงหน้า และทำใจจดจ่อไปที่สิ่งนั้นควบคู่กับการกำหนดลมหายใจเข้าออกไปด้วย

   เขาปล่อยใจไปกับความสงบที่เขาเพิ่งค้นพบนั้น จิตใจเขารู้สึกอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก เขาก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกอย่างนี้ แต่เขารู้สึกแต่เพียงว่า เขารู้สึกว่าใจเขานิ่งขึ้นอย่างรู้สึกได้

   มีช่วงหนึ่งระหว่างการทำสมาธิที่เขารู้สึกเมื่อยขึ้นมาที่บริเวณขาทั้งสองข้าง ตอนแรกเขาเกือบจะเลื่อนมือไปนวดขาเพื่อจะคลายความเมื่อยล้าซะแล้ว แต่เขาก็นึกถึงคำพูดในหนังสือถึงวิธีการแก้ไขปัญหาระหว่างการทำสมาธิขึ้นมาได้ เขาจึงลองใช้จิตเพ่งไปที่ขาบริเวณดังกล่าว ก่อนจะกำหนดจิตไปว่า

   ‘ไม่เมื่อยหนอ ไม่เมื่อยหนอ ไม่เมื่อยหนอ’ ความจริงคือความเมื่อยที่มีอยู่ไม่ได้หายขาดไปจากร่างกายเขา แต่มันเบาบางลงจนเขารู้สึกได้ ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะจิตของเขาเท่าทันความเป็นไปของร่างกาย จนรับรู้ได้ว่าความรู้สึกใดๆ กำลังเกิดขึ้นบ้าง เมื่อนำจิตไปขวาง ไปพยายามหยุดไม่ให้มันเกิด มันจึงค่อยๆ เบาบางลง

   หลังจากลองกำหนดจิตไปที่ขาทั้งสองข้างแล้ว เขาจึงทดลองกำหนดจิตไปยังร่างกายส่วนอื่นๆ อีกด้วย ไล่ตั้งแต่ศีรษะ ไปเรื่อยๆ จนถึงปลายเท้า โดยเขาจะกำหนดจิตจนรู้สึกถึงการมีอยู่ของอวัยวะนั้นๆ ความรู้สึกที่เกิดขึ้น จนเขารู้สึกว่าเขารับรู้ได้แล้วจึงเปลี่ยนไปเป็นจุดอื่นๆ ในร่างกายไปเรื่อยๆ เขาค้นพบว่า การตั้งสมาธิไปยังส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายแล้ว เขาจะรู้สึกได้ว่าส่วนนั้นๆ จะมีพลังงานไปสะสมอยู่เป็นพิเศษจนเขารู้สึกแปลกใจ

   เขาตัดสินใจออกจากสมาธิ หลังจากที่รู้สึกว่าเวลาล่วงเลยมาสักพักหนึ่งแล้ว ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นเขาก็พบว่าดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว ทำให้บรรยากาศในห้องเขาเต็มไปด้วยความขมุกขมัว ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลาก็พบว่า เขาได้ทำสมาธิไปกว่าครึ่งชั่วโมงกว่าๆ เขาตกใจไม่น้อย เพราะตอนแรกเขาตั้งใจที่จะลองนั่งดูแค่สิบถึงสิบห้านาทีเท่านั้น

   เฟี๊ยตลุกขึ้นบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบจากการนั่งนานๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปที่เตียงนอน และหยิบนาฬิกาข้อมือจากบริษัท T.L.W. ขึ้นมาสวมใส่ข้อมืออีกครั้ง ทันทีที่นาฬิกาเรือนนั้นสัมผัสกับร่างกายเขา ชายหนุ่มก็รู้สึกได้ถึงคลื่นพลังงานเบาบางเคลื่อนที่ไปตามร่างกายของเขา เขาลองตั้งจิตติดตามไป ก็รู้สึกได้ว่าคลื่นเคลื่อนที่จากข้อมือฝั่งซ้ายที่เขาสวมใส่นาฬิกา ไล่ไปตามร่างกาย โดยผ่านร่างกายส่วนบนลามไปยังแขนฝั่งขวา และลงมาสู่ร่างกายส่วนล่างก่อนจะมาสิ้นสุดที่ปลายเท้าทั้งสองข้างของเขา

   ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนหลังจากที่นาฬิกาแสดงหน้าจอเป็น T.L.W. เรียบร้อยแล้ว ใจเขาเต้นรัวอย่างห้ามไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะเคยไปยังโลกมหัศจรรย์มาครั้งหนึ่งแล้ว แต่เขาก็ห้ามความตื่นเต้นในใจไม่ได้เสียที

   หลังจากนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงนอนร่วมยี่สิบนาที เขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะนอนหลับ ความตื่นเต้นเล่นงานเขาเสียแล้ว ชายหนุ่มจึงตัดสินใจลองตั้งสมาธิดูอีกครั้ง สะกดจิตไปที่ลมหายใจเข้าออกเช่นเคย เพียงชั่วไม่กี่อึดใจความสงบก็กลับมาหาเขาอีกครั้ง ไม่กี่นาทีชายหนุ่มก็เข้าสู้ห้วงแห่งความฝันได้อย่างไม่ยากเย็น


   “The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ ยินดีต้อนรับการกลับมาอีกครั้งค่ะ”
   
   
จากผู้แต่ง : ช่วงนี้งานยุ่งมากเลย ไม่มีเวลาแต่งตอนใหม่เพิ่ม ตอนที่แต่งตุนไว้ก็ใกล้จะหมดแล้ว  :katai1: :katai1: :katai1:

วันนี้แอบมาลงก่อน เพราะว่าจะไปดูคอนเสิร์ต ฮี่ฮี่ เย็นนี้ใครไปดูคอนบ้าง อาจจะคอนเดียวกันนะ แฮ่ๆๆ

เดี๋ยวไว้กลับมาตอบเม้นนะครับ ขอหนีเที่ยวก่อนนนน

 :katai4: :katai4: :katai4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ wi_OoO_wi

  • payaaa payaaa padazz taa
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-1
เพิ่งเข้ามาตามอ่าน  :mc4: :mc4:

ตอนแรกเลย แอบสงสัย เภสัช ตกงาน?????? เอ่อออ จบมาเเล้วเค้าบรรจุงานตาม รพ. ให้ทันทีเลยนะ  :ruready :ruready

รออ่านต่อไป  :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ keniji01

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :a5รอ่านตอนต่อไแอยู่นะครับ

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
คอนเสิรต์ที่ rain กับ pitbull มาป่ะ? คอนเดียวกัน 55555

ออฟไลน์ BBellza

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
 อ่านรอบเดียวถึงตอนปจุบันเลยคับ  ส่วนตัวชอบนะคับ เรียกได้ว่าติดงอมแงมเลยทีเดียวก็ว่าได้

+1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคับ  o13

ส่วนตัวคิดว่าปูเนื้อเรื่องค่อนข้างดีทีเดียวคับ ไม่เร็วแล้วก็ไม่ช้าเกินไป คับผิดไม่ค่อยมี

สนุกมากคับ รอลุ้นตอนต่อไป

นั่งนอนรอคร๊าบบบบ


ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
อ๋าาา คราวนี้ฝึกสมาธิเรอะ :a5:

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
นิยายเกมอื่นไม่เก่งมาแต่ต้นก็เริ่มฝึกในเกม

มีเรื่องนี้ออกมาฝึกนอกเกม ฝึกมวยไทย ฝึกสม่าธิ เก๋ๆชอบค๊า

ออฟไลน์ mink2538

  • เว็บสำหรับคนพันธุ์ Y
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
ชอบแนวนี้มากๆค่า
มาต่อไวๆนะคะ ^^

ออฟไลน์ littlepooh

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
 :ling3: อยากอ่านต่ออ่ะ  :call:  :call:  :call:

ออฟไลน์ PiSCis

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
 :a5: จบตอนแล้วเหรอ? กำลังสนุกเลยอ่ะ รอตอนต่อไปนะคะ  :bye2:

ออฟไลน์ BBellza

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
รายงานตัวรแตอนต่อไปจ้า...

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Damon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
เนื้อเรื่องยืดไปนิดนึงน่ะค่ะ ตัวพระเอกก็ยังไม่โผล่เลย (เอ๊ะ หรือโผล่แล้ว?) แต่งดีค่ะ

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
ตอนที่ 18 Fundamental Pharmaceutical Skills

   ทันทีที่กลับมาสู่โลกของเกมอีกครั้ง นาฬิกาของเขา หรืออีกนัยหนึ่งคือ เกมคอนโทรลเลอร์ก็ได้ส่งสัญญาณเตือนว่ามีคนพยายามติดต่อเข้ามาในช่วงเวลาที่เขาไม่ได้อยู่ในเกมถึง 3 ครั้ง เขากดเปิดดู ก็พบว่าเป็นการติดต่อจาก All Inclusive Drug Store ทั้ง 3 ครั้งเลย ชายหนุ่มจึงตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังร้านขายยาที่เขาคุ้นเคยเป็นแห่งแรก

   “ลุง คอนแทคเข้ามา มีอะไรหรือเปล่าครับ” เฟี๊ยตเอ่ยถามทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในร้านยา

   “อ๊าว หายไปไหนมาตั้งหลายวัน ไม่เอาหรือไง ใบประกาศวิชาชีพอ่ะ” ลุงย้งถามกลับ

   “โหย ลุง มันครบรอบที่ผมจะต้องตื่นพอดี ผมกลับเข้ามาในเกมก็มาหาลุงเป็นคนแรกเลยนะ ตกลงผมผ่านแล้วหรอลุง ไม่ได้ล้อเล่นนะลุง โอ๊ย ผมจะมีเงินเดือนแล้วหรอเนี่ย ดีใจชะมัด” เขารู้สึกดีมาก ถึงแม้ว่าลุงจะบอกเป็นนัยๆ ตั้งแต่สอบแล้วว่าเขาน่าจะผ่าน แต่เมื่อผลสอบออกมาจริงๆ เขาก็อดรู้สึกดีไม่ได้

   “ข้าจะล้อเจ้าเล่นทำไมเล่า เอ๊า นี่ ใบประกาศวิชาชีพของเจ้า ต่อไปเจ้าจะได้ค่าแรงแล้วนะ เงินจะเข้าทุกเช้าที่เจ้าตื่นมาในเกม เวลานอกเกมไม่นับนะ” อาจารย์ของเขายื่นใบประกาศขนาดประมาณเอสี่ให้เขา

   ทันทีที่เขาเอื้อมมือไปรับ ใบประกาศดังกล่าวก็ระเบิดกลายเป็นควันขนาดย่อมๆ ก่อนจะมีกลายเป็นการ์ดพุ่งมาอยู่ในมือเขา


   ชื่อ Fundamental Pharmaceutical Skills (ทักษะทางเภสัชกรรมขั้นพื้นฐาน) ประเภท Talent Card (ไพ่พรสวรรค์) ระดับ 5 ความสามารถ แสดงถึงวิทยฐานะของผู้ถือครอง และใช้ในการรับสิทธิประโยชน์ต่างๆ ตามแต่ที่กำหนดไว้ในแต่ละอาชีพ


   “ว่าแต่ได้ตังค์วันละเท่าไหร่อ่ะลุง” เขาถามอย่างอดไม่ได้

   “วันละ 100 เหรียญ พอไหม ถ้าไม่พอก็ไปสอบขั้นกลางกับขั้นสูง จะได้ได้เยอะกว่านี้”

   ‘100 เหรียญ! 100 เหรียญนี่มันเท่ากับเงินตอนเริ่มต้นเกมเลยนะ ไอ้เฟี๊ยตจะรวยก็คราวนี้แหละ ฮ่าฮ่า’ ชายหนุ่มคิดในใจอย่างร่าเริง

   “ส่วนนี่เป็นของขวัญที่ข้าเคยบอกจะให้เจ้าถ้าเจ้าสอบผ่าน ข้ายังไม่ลืม การ์ดใบนี้สำคัญมากสำหรับนักปรุงยา ไปซื้อก็หลายตังค์อยู่นะ ถือว่าข้าให้เป็นของรับขวัญลูกศิษย์ละกัน อีกไม่นานเจ้าก็คงเดินทางไปจากเมืองนี้แล้ว เอาได้ดูต่างหน้าข้าไปในตัวด้วยละกัน ฮ่าฮ่าฮ่า” ลุงย้งยื่นของให้เขาอีกชิ้น คราวนี้เป็นการ์ดสีน้ำตาลอ่อน ไพ่ตัวตนนั่นเอง


   ชื่อ The Mini Laboratory for Pharmacy Practice (ห้องปฏิบัติการขนาดย่อมสำหรับการปรุงยา) ระดับ 6 ความสามารถ ใช้เป็นอุปกรณ์และสถานที่ในการปรุงยา


   “ลุง อย่าดึงไปเศร้าดิ พูดอย่างกับผมอยากไปจากเมืองนี้อะ ผมอยู่นี่ ผมก็ยังมีลุงนะ ผมไปแล้ว ผมยังไม่รู้จะเจอใครรึเปล่า” เขาบ่น

   “ข้าว่าเจ้าดูเศร้ากว่าข้าอีกนะ เจ้าก็หาพาร์ทเนอร์สักคนดูสิ อย่าบอกนะว่าคิดจะพิชิตเกมคนเดียว ยากนะ หาเพื่อนหรือหาทีมดีกว่านะ อย่างน้อยก็มีเพื่อนช่วยกันคิด ช่วยกันแก้ปัญหา” อาจารย์ของเขาแนะนำ

   ‘ไม่เคยคิดมาก่อนเลยแฮะ เรื่องหาเพื่อนร่วมเล่นเกม ถ้ามีเพื่อนมาช่วยกันเล่นเกม น่าจะเวิร์คนะ อาจจะเคลียร์เกมได้ง่ายขึ้น เงินรางวัลก็แบ่งๆ กันไป อย่างน้อยก็ไม่ต้องมานั่งคิดนั่งทำอะไรคนเดียว น่าสนๆ ’ เฟี๊ยตคิดตามที่ลุงย้งพูด

   “ส่วนเรื่องการใช้การ์ดห้องแลป ก็เหมือนกับกระเป๋าสมุนไพรสี่มิตินะ ลองใช้ดู ไม่ยากๆ ในนั้นมีอุปกรณ์ครบ เอาไว้เก็บยาสำเร็จรูปได้ด้วย ว่างๆ ก็ปรุงทิ้งไว้ก่อน เวลาจะใช้จะได้ไม่ต้องมานั่งทำใหม่” ลุงย้งแนะนำ

   “ขอบคุณมากครับลุง ลุงใจดีอ่ะ ว่าแต่ ของขวัญมีอย่างเดียวหรอลุง ไม่มีอะไรแถมอีกหรอ” เฟี๊ยตเย้าเล่น

   “ขี้งกจริงๆ ไม่มีแล้ว ได้คืบจะเอาศอกจริงๆ เรื่องมากเดี๋ยวจะยึดคืนซะนี่ ฮ่าฮ่าฮ่า”

   “โหย อย่างเดียวก็อย่างเดียวลุง ว่าแต่ วันนี้จะให้ผมมาเรียนกี่โมงดีอ่ะลุง เดี๋ยวผมว่าจะกลับไปกินข้าวที่โรงแรมก่อน เดี๋ยวค่อยแวะมาใหม่” เฟี๊ยตเอ่ยถาม

   “ไม่ต้องแล้ว ข้าไม่มีอะไรจะสอนเจ้าแล้ว เนื้อหาปรุงยาจบเท่าที่สอบนั่นแหละ เมืองนี้เป็นเมืองที่เล็กที่สุด ยาแปลกๆ โรคยากๆ ไม่ค่อยมีให้เห็นหรอก ไว้เจ้าเดินทางไปเมืองอื่น ก็ต้องศึกษากันต่อไป”

   “เอางั้นเลยหรอลุง งั้นเดี๋ยวว่างๆ ผมจะแวะกลับมาช่วยที่ร้านนะครับ ช่วงนี้ผมว่าจะทยอยเก็บการ์ดรอบๆ เมืองดูหน่อย”

   อาจารย์ของเขาพยักหน้าแสดงอาการรับรู้ เขาจึงเอ่ยลา ก่อนจะกลับไปที่โรงแรมเพื่อกินข้าวกลางวัน และวางแผนการเล่นเกมในลำดับต่อไป


   ‘ไบเบิ้ล ถ้าเราจะฝึกสมรรถภาพทางกายกับสมรรถภาพทางใจในเกมนี้ มีวิธีไหนในการฝึกได้บ้าง’ เฟี๊ยตถามไบเบิ้ลในใจ หลังจากที่รองท้องมื้อเที่ยงไปเรียบร้อยแล้ว และนั่งจิบชาต่อในห้องอาหาร

   ‘การฝึกวิชาในเกมนี้มี 3 วิชาหลักๆ นายท่าน วิธีการแรกคือ เข้าร่วมการต่อสู้จริง ความจริงมอนสเตอร์ในเกมไม่จำเป็นต้องใช้การ์ดต่อสู้ก็ได้ เราสามารถใช้ตัวเองสู้ พื้นฐานของมอนสเตอร์ทุกตัวสามารถจัดการได้ด้วยความสามารถของผู้เล่น ยิ่งเลเวลสูงมากขึ้น ก็ย่อมต้องใช้ความเก่งกาจในการเอาชนะมากขึ้นไปตามลำดับ’

   ‘วิธีที่สอง คือ เข้าร่วมการฝึกฝนร่างกายและจิตใจที่โรงฝึกวิชาที่ประจำอยู่ในแต่ละเมือง วิธีนี้จะมีข้อดีคือ การฝึกจะเป็นแบบแผน ง่ายต่อการพัฒนาความสามารถ แต่ข้อเสียคือ จำเป็นต้องเสียเงินเพื่อเข้าร่วม แต่อย่างไรก็ตาม ในการฝึกจะมีแบบทดสอบความสามารถให้ทดลองสอบด้วย ถ้าสอบผ่าน อาจได้รับค่าตอบแทนเป็นเงิน ข่าวสาร หรือการ์ดต่างๆ มาทดแทน’

   ‘วิธีสุดท้าย คือ การฝึกกับอาจารย์โดยตรง วิธีการนี้มีข้อดีคือ ความรู้ที่ได้จะค่อนข้างผสมผสานและหลากหลาย เพราะว่าเป็นการประยุกต์ความสามารถเฉพาะตัวลงในการเรียนการสอนด้วย แต่มีข้อเสียคือ อาจารย์ที่สอนวิชาการต่อสู้ได้ในเกมมีน้อย อาจต้องใช้โชคอยู่มากในการจะได้พบ และอาจจะใช้โชคมากขึ้นไปอีกที่จะให้อาจารย์เหล่านั้นรับนายท่านเป็นศิษย์’

   ‘ในเมืองนี้ มีโรงฝึกวิชาไหม ไบเบิ้ล’ เขาเลือกตัวเลือกได้อย่างไม่ยากเย็น การสู้กับมอนสเตอร์ด้วยตัวเอง ในตอนนี้เขาคิดว่าเขายังไม่ไหวแน่ๆ ส่วนจะไปหาอาจารย์ฝึกนั้น เขาก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหน ขอเริ่มต้นด้วยวิธีพื้นฐานก่อนแล้วกัน

   ‘มีสิ นายท่าน ชื่อ โรงฝึกวิชาการต่อสู้ขั้นต้น อยู่ไม่ไกลไปจากโรงแรมแห่งนี้เท่าไหร่’ แผนที่ทางไปโรงฝึกวิชาปรากฏขึ้นบนหน้ากระดาษเล่มนั้น

   ‘เอาวะ ลุยกันสักตั้ง จะได้รู้ไปว่าวิชาพี่หมูมันของจริงหรือของเก๊!’ ชายหนุ่มตัดสินใจ ก่อนจะดื่มชาอึกสุดท้าย และลุกขึ้นมุ่งหน้าไปแหล่งฝึกวิชาแหล่งใหม่ของเขา


   “โรงฝึกวิชาขั้นต้นยินดีต้อนรับ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” ชายหนุ่มในโรงฝึกวิชาเอ่ยต้อนรับ

   “ผมอยากลองมาฝึกวิชาดูครับ มีรายละเอียดอย่างไรบ้างครับ” เฟี๊ยตตอบ

   “ก่อนอื่น นักเรียนทุกคนต้องสอบเพื่อจัดลำดับความสามารถในการต่อสู้ก่อนครับ หลังจากจัดลำดับเสร็จแล้ว จึงจะเลือกเข้าสู่การเรียนได้ตามความสามารถครับ นอกจากนี้ ทางโรงฝึกวิชายังมีแบบทดสอบสำหรับผู้ที่ต้องการลองวัดฝีมือตัวเองดูครับ ถ้าผ่าน จะได้ของรางวัล โดยของรางวัลจะแบ่งไปตามคะแนนที่ได้จากการทดสอบครับ” เด็กหนุ่มอธิบาย

   “ค่าใช้จ่ายหละครับ” เขาถาม

   “การทดสอบก่อนเรียนไม่เสียเงินครับ ส่วนการเรียนจะเสียเงินไปตามระดับความสามารถที่สอบได้ ยิ่งระดับสูง ค่าเรียนจะแพงขึ้นครับ ส่วนเรื่องการสอบ จะเสียเงิน 100 เหรียญครับ ถ้าสอบไม่ผ่าน แต่ถ้าสอบผ่าน ฟรีครับผม” เด็กหนุ่มหยิบกระดาษแข็งชี้แจงค่าใช้จ่ายการเรียนในระดับต่างๆ

   “ผมลองทดสอบก่อนเรียนวันนี้เลยได้ไหมครับ”

   “ได้ครับ เปลี่ยนชุดฝึกได้เลยครับ ชุดฝึกนี้ให้ฟรีสำหรับทุกคนที่เข้ารับการทดสอบครับ เชิญด้านในได้เลย” เฟี๊ยตเดินตามเด็กหนุ่มเข้าไปในโรงฝึกเพื่อเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย ก่อนจะเข้าสู่การทดสอบก่อนเรียนวิชาการต่อสู้ ‘ถ้าได้เลเวลต่ำสุดขึ้นมานี่ อายแย่ ส่วนใหญ่เขาสอบได้เลเวลเท่าไหร่กันนะ อืม แต่ไม่รู้ก็ดีแล้ว เดี๋ยวกดดัน ฮ่าฮ่า’ เฟี๊ยตบ่นกับตัวเองในใจก่อนจะเดินขึ้นลานประลองการต่อสู้


จากผู้แต่ง : อย่าเร่งให้ตัวเอกสองคนมาเจอกันเลยน๊า พล๊อตมันวางไว้หมดแล้วอ่ะ ไม่อยากเร่ง ไม่อยากตัดตอน เสียดาย T^T ใจเย็นน้าครับ มาช้ายังดีกว่าไม่มานะ แฮ่แฮ่

เพิ่งไปลงเรียนพิเศษภาษาอังกฤษเพิ่ม แถมยังไปลงคอร์สเรียนตีสควอสอีก ชีวิตเหลือเวลาว่างน้อยมั่กๆ

วันนี้ตั้งใจว่าจะปั่นแต่งเก็บตุนไว้ให้ได้สัก 5 ตอน ผลสรุปออกมาว่า เช้ายันเย็นแต่งได้ตอนเดียว 555

ปล. ไปดูเพอร์ซี่แจกสันมา อื้อหือ ไฟในการแต่งนิยายลุกพรึบ ชอบเรื่องเกี่ยวกับเทพนิยายมากเลย ฮี่ฮี่

ออฟไลน์ MaiSwifties

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 49
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
สนุกมากๆเลยค่ะ เพิ่งเข้ามาเห็น

ไม่ค่อยมีให้อ่านเลย แนวแฟนตาซีแบบ boy love

ตามหามานานละ เรื่องที่สนุกๆ มีความสมเหตุสมผล

การบรรยายเรื่องละเอียดดีค่ะ สำนวนการเขียนก็ดี เราชอบเหมือนกันพวกให้รายละเอียดเยอะๆ

เพราะมันดูมีหลักการดี ไม่ดูไร้เป้าหมาย

ว่าแต่ อยากเจอพระเอกแล้วค่ะ อีกนานมั้ย  :o8:

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
ถึงคุณ Wi_OoO_Wi : เภสัชสายที่เฟี๊ยตเป็นตอนแรกเป็นเภสัชสายผู้แทนยาครับ ยังเป็นสายงานของเภสัชที่มีการแข่งขันกันสูงอยู่ครับ ไม่ต้องห่วงนะ ผมหาข้อมูลล่วงหน้าอยู่แล้วครับผมม

ถึงคุณ keniji01 : ตอนใหม่ร้อนๆมาเสิร์ฟละครับผมม

ถึงคุณ saruttaya : แฮ่ๆ ได้ข่าวว่าคอนนั้นบัตรแพง ท่าทางจะรวยนะครับเนี่ย อิอิ

ถึงคุณ BBellza : การมีคนอ่านบอกคนแต่งว่าติดนิยายงอมแงมนี่คนแต่งปลื้มมากเลยนะครับ กำลังใจมาเต็ม

ถึงคุณ mesomeo2 : นุ้งเฟี๊ยตขยันนน ห้าห้า

ถึงคุณ bulldog17 : อยากให้คนอ่านรู้สึกว่ามันเป็นเกมออนไลน์ที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงจริงๆน่ะครับ อิอิ

ถึงคุณ mink2538 : ตอนใหม่มาละครับบบ

ถึงคุณ littlepooh : มาเสิร์ฟตอนใหม่ละฮะ

ถึงคุณ PiSCiS : ตอนใหม่มาแว้ววว

ถึงคุณ mozaey : เนื้อเรื่องต้วมเตี้ยมเตาะแตะเป็นสไตล์ของผมน่ะครับ ห้าห้า

ถึงคุณ อายทำไม : ขอบคุณมากเลยครับ ไม่ท้อๆ กำลังใจมาเต็ม :)

 :katai4: :katai4: :katai4:

ออฟไลน์ tutankamen

  • ผีสิงประจำเล้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • Facebook ของผมเองครับ
เอ้า...สู้ๆ ก้านคอมอนส์เตอร์ดูสักดอก ว่ามันจะลงมั้ย -*-

ออฟไลน์ BBellza

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
 :hao7: :hao7: อ๊ากกกกกก ค้าง ตัดตอนกันอย่างนี้เลยรึ

รอให้รู้ผลทดสอบหน่อยก็ไม่ได้

อ่านยังไม่หายคิดถึงเลย จบตอนซะละ

รอตอนต่อไป... :katai1:

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
ฝึกๆๆ :hao7:

จะเจอคู่ตอนไหนน้อน้องเฟี๊ยตต :กอด1:

ออฟไลน์ dragonassist

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 68
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
ให้มันเป็นไปตามเนื้อเรื่องเถอะค่า ไม่ต้องเร่ง
เอาใจช่วยน้า นิยายคุณน่าติดตามมากเลย  :L2: 




ออฟไลน์ agava1313

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
จอมเวทย์ที่ถูกลืม  :ตามมาอ่านจากเด็กดีเลยนะเนี่ย  o13 ล้อเล่น จริงๆแล้วเห็นนิยายชื่อคุ้นๆเลยลองเข้ามา ที่แท้คนกันเองนี่เอง 55+  :hao7:

ออฟไลน์ thaitanoi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1451
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-2
มาแปะไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยมาอ่านต่อครับ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด