SENPAI:03
“พี่ทศใจร้ายที่สุดเลย!! ได้คิงแล้วก็ไม่รับผิดชอบ….ฮืออออออ…คนใจร้ายยยย!!...ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์จะให้ แต่เวลามีอารมณ์อย่างอื่นบอกว่าอย่าก็จะเอาๆ…ฮืออออออออออออออ” หลังจากที่คิงตะโกนออกไปลั่นโรงอาหารแล้ว นอกจากกลุ่มของทศจะหันมามอง ตอนนี้ก็ได้เกิดเสียงดังซุบซิบพูดคุยกันขึ้น เต็มไปด้วยเสียงดังจ๊อกแจ๊กจอแจเต็มไปหมด
“เฮ้ยแก…พี่ทศเค้ามีอะไรกับผู้ชายหรอวะ..ซุบซิบๆ”
“เค้าเปลี่ยนไปชอบผู้ชายแล้วหรอ…เสียดายพ่อเทพบุตรของฉัน…ซุบซิบๆๆ” เสียงสาวๆอีกกลุ่มหนึ่ง
ทศเองก็เดินกลับมาในที่ๆคิงยังคงยืนบีบน้ำตาน่าสงสารอยู่ โดยมียูที่รู้ไต๋กันยืนลูบหัวเหมือนปลอบประโลมเพื่อนไม่ให้ร้องไห้
“มานี่สิ….เดี๋ยวฉันจะพาไปเซ็นต์ที่ห้อง…ตอนนี้มีอารมณ์แล้วล่ะ” ทศที่เดินกลับมากระชากคิงออกจากอ้อมกอดของยูที่ยืนปลอบอยู่อย่างแรงจนตัวคิงปลิวมาติดกับหน้าอกแกร่งของทศ ซึ่งทำให้คิงที่ยังคงมีคราบน้ำตาอยู่แปลกใจไม่น้อยที่ทศดูไม่โกรธ…แต่ดูหื่นแทนน่ะสิ!!
“พี่จะพาคิงไปไหนน่ะ…ปล่อยคิงนะ!!” คิงพยายามยื้อยุดเมื่อโดนทศลากแขนออกมา แต่ไม่เป็นผลเพราะยังไงทศก็แข็งแรงกว่าอยู่แล้ว คิงจึงหันไปหาเพื่อนสนิทเพื่อขอความช่วยเหลือ
“ยูช่วยกูด้วย!!...พี่จะพาผมไปไหน ปล่อยน๊า!” ยูจะวิ่งเข้ามาดึงแขนคิงอีกข้างแต่ทศกลับอุ้มคิงขึ้นไปพาดบ่าโดยไม่แคร์สายตาของคนทั้งมหาลัย แล้วเดินดุ่มๆออกไปจากโรงอาหาร ยูทำท่าจะวิ่งตามไปดันมีกลุ่มของทศที่เหลือมายืนกันไว้
“นายไม่ต้องไปยุ่งกับเรื่องของผัวเมียเค้าหรอก”
“แต่นั่นเพื่อนผมนะ!!” ยูตะโกนใส่บอมบ์อย่างไม่เกรงกลัว
“หึ…ฉันจะบอกอะไรให้นะว่าเพื่อนนายน่ะ เล่นกับใครไม่เล่นดันไปเล่นกับยักษ์อย่างไอ้ทศกัณฐ์น่ะ…มีสิทธิ์รอดยาก” บอมบ์ทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นแล้วเดินออกไปพร้อมกับคนอื่นๆ ยูกัดฟันกรอดเพราะหมั้นไส้ไอ้คนตัวเล็กปากจัดๆอย่างบอมเป็นอย่างมาก แต่เพราะคำพูดของบอมบ์เมื่อกี้ทำให้ยูรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง…
“ยักษ์อย่างนั้นหรอ….” ยูพึมพำอยู่เพียงคนเดียวก่อนที่จะนึกขึ้นได้และวิ่งออกไปนอกโรงอาหาร แต่ก็ไม่รู้ซะแล้วว่าทศพาคิงไปไหน
………………………………………………………………….
“พี่จะพาผมไปไหน…ปล่อยผมลงไปนะ” คิงพยายามทุบหลังของทศอย่างบ้าคลั่งเพราะตัวเองโอนอุ้มพาดบ่าอยู่
“ผัวก็กำลังจะพาคุณเมีย ไปปลดปล่อย ‘อารมณ์’ ไง”
“ปล่อยอารมณ์บ้าอะไร……นี่ปล่อยผมลงไปนะ….เลือดตกหัวแล้วๆๆๆ…ได้ยินม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”
ตุ้บ! โอ้ย!!
“นี่ มันเจ็บนะ โยนลงมาได้ ไอ้รุ่นพี่โรคจิต” คิงร้องลั่นห้องเมื่อทศพาคิงเข้ามาในห้องๆหนึ่งที่คิงไม่รู้จัก แล้วอยู่ๆทศก็โยนคิงลงไปที่โซฟาอย่างแรง ทำให้คิงเจ็บบริเวณสะโพกเป็นอย่างมาก
“คุณอย่ามากวนตีนผมนะไอ้เด็กแคระ”
“บ้านพี่เค้าสอนสรรพนามกันอย่างนี้รึไง…แล้วกล้าดียังไงมาว่าคนอื่นเป็นเด็กแคระห๊ะ”
“ผมเลือกใช้ให้ถูกกับคนต่างหาก อ่อ คุณเมียมาว่าผมฟันแล้วทิ้งนี่นา” ทศพูดพลางเดินเข้าไปคิงที่นั่งอยู่ที่โซฟามาขึ้นจนคิงเริ่มขยับหนี
“นี่ๆๆ อย่าเข้ามาใกล้ผมนะ ออกไป…ขยับออกไปเส๊” คิงที่นั่งอยู่ใช้มือทั้งสองข้างดันหน้าท้องของทศให้ห่างออกไป แต่ก็ไม่เป็นผลเท่าไหร่ เมื่อทศก้มหน้าลงมาใช้ลมหายใจเอยู่แถวๆหูของคิง ทำให้คิงรู้สึกขนลุกซู่
“ก็เมียมาบอกว่าผัวฟันแล้วทิ้งนี่นา…เราเลยต้องมาสานสัมพันธ์กันให้แน่นแฟ้นซะแล้วล่ะ เมียจะได้ไม่เข้าใจผิดอีก”
“ปล่อยเดี๋ยวนี้น๊าาาาาา” คิงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งเมื่ออยู่ทศก็กดตัวของคิงให้นอนลงไปกับโซฟาที่นั่งอยู่แล้วทศก็ก้มลงมาปิดปากที่ร้องแหกปากลั่นห้องนั่นทันที
“อื้ออออออ” ทศใช้มือข้างหนึ่งกดข้อมือเล็กของคิงทั้งสองข้างเอาไว้เหนือหัว แล้วมืออีกข้างก็บีบคางของคิงนิดๆให้อ้าออกแล้วประกบปากเข้ากับริมฝีปากเล็กที่เอาแต่ร้องห้ามอย่างเดียว….ที่ทศทำไปก็แค่อยากจะแกล้งเด็กอวดดีคนนี้เท่านั้น และจริงๆแล้วทศเองก็ไม่เคยที่จะต้องมาจูบมาทำอะไรกับผู้ชายมาก่อน แต่เมื่อได้ลองมาลิ้มลองด้วยการได้มาจูบกับคิงเป็นคนแรก(ที่เป็นผู้ชาย) ทศบดจูบกับกับริมฝีปากเล็กขบเม้มให้บวมเจ่อทำให้คิงรู้สึกถึงรสคาวเลือดฝาดเนื่องจากจูบที่รุนแรง จากตอนแรกที่คิงพยายามดิ้นก็กลายเป็นนิ่งเมื่อด้วยลิ้นหนาล่วงล้ำเข้ามาเกี่ยวกันกับลิ้นของตัวเองจนรู้สึกซ่านแปลกที่อก
เหมือนทศจะรู้จึงปล่อยมือที่กำข้อมือของคิงแล้วเลื่อนมือทั้งสองมาปลดกระดุมเสื้อนักศีกษาของคิงออกทีละเม็ดทั้งๆที่ปากก็ยังไม่ยอมปล่อยให้ปากของคิงเป็นอิสระ
แอ๊ด!!
“เฮ้ย…จะมาเอากันในห้องประชุมคณะเลยรึไงวะ” ในขณะที่ทศกำลังจะปลดกระดุมเสื้อของคิงได้เกือบหมดแล้ว เอกและคนอื่นๆก็เปิดประตูเข้ามาในห้องประชุมคณะจึงทำให้เห็นว่าทศกำลังจูบปากคิงและกำลังจะปลดเสื้อผ้าของคิงก็พูดล้อขึ้นมา เพราะทศบอกว่าไม่เคยสนใจผู้ชาย และในกลุ่มคนอื่นๆก็เป็นไบท์กันหมด มีแต่ทศเท่านั้นที่บอกว่าตนเองเป็นชายแท้เต็มร้อย
“เฮ้ย!! พี่ลุกออกไปนะ” คิงที่พึ่งได้สติก็ผลักทศที่คร่อมตนเองออกแล้วพอก้มมองสภาพตัวเองก็พบว่าตอนนี้กระดุมถูกปลดไปเกือบหมดก็รีบติดด้วยสายตาตื่นๆทันที
“อะไรวะ ไหนบอกไม่สนใจน้องรหัส อุ้ย!!” เสียงที่พูดเป็นเสียงของซีที่เพื่อนคนอื่นฟังก็รู้ว่าซีแกล้งแอ๊บไปงั้นเอง เพราะว่าซีเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ดูจะถูกใจคิงและยู เพื่อนคนอื่นๆได้แต่ส่ายหัวในความแสบของซี และมีทศเพียงคนเดียวที่มองซีอย่างคาดโทษ ซึ่งซีเองก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“อย่าบอกนะว่าพี่เป็น…”
“ใช่ ผมเป็นพี่รหัสของคุณ…แต่ผมบอกไว้ก่อนนะถ้าคุณอยากได้ลายเซ็นผมก็….มาหาผมที่ห้องนี้…เตรียมเสียตัวไว้นะครับ” ทศพูดกระซิบที่ข้างหูของคิง จนทำให้คิงรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุจึงถีบทศจนตกโซฟาแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป แต่ก่อนที่จะออกก็ไม่ลืมที่จะตะโกนด่าทศที่ลงไปนั่งกุมท้องเพราะโดนถีบอยู่ที่พื้น
“ไอ้รุ่นพี่หื่น…มักมากในกาม…กูเป็นผู้ชายเฟ้ย!!”
“เดี๋ยวเหอะมึง ไอ้เด็กบ้า…”
“เป็นไงบ้างมึง” บอมบ์เดินช่วยพยุงทศให้ยืนขึ้น
“แม่ง กูจะเอามันเป็นเมีย(ผู้ชาย)คนแรกให้ได้เลยคอยดู”
“5555 โดนเด็กถีบ น่าสงสารฉิบหาย” ต้นน้ำที่ยืนดูอยู่ก็หัวเราะขึ้น ทำให้ทศหันไปจ้องเขม็ง
“กูขอให้มึงโดนเด็กลูบคมบ้างเหมือนกันนั่นแหละ ไอ้ต้นน้ำ”
“ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เด็กว่าที่เมีย!!!” ทศพูดพึมพำคนเดียวอย่างคาดโทษ
………………………………………………………………………………
ยูที่ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเพื่อนที่ไหนได้แต่ไปนั่งรออยู่ที่ใต้ตึกคณะตั้งแต่ที่คิงหายไปกับทศ และในที่สุดสายตาของยูก็หันไปเจอเข้ากับเพื่อนที่ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนมีใครไปแย่งคู่นอนมัน แถมยังเดินถูปากของตัวเองอย่างแรงเดินเข้ามาหายูอีกต่างหาก
“ไอ้ยู ทำไมมึงไม่ตามไปช่วยกูวะไอ้เพื่อนเลว” คิงจิกตามองยูอย่างคาดโทษ
“ก็กูวิ่งออกมา ก็หามึงไม่เจอแล้วอ่ะ กูก็เลยมานั่งรอมึงอยู่นี่ไง…แล้วนี่มึงเป็นอะไรทำไมเอาแต่ถูปากตัวเองจนถ้ามันหลุดได้นี่หลุดออกมาแล้วนะ
“ก็ไอ้รุ่นพี่เวรนั่นมันจูบกูอ่าดิ แม่งขนลุกฉิบหายเลย”
“ไม่ใช่ว่าเคลิ้มหรอมึง 5555” จริงๆแล้วยูแค่แซวเล่นไปงั้นเอง โดยที่ไม่รู้ว่าคิงถึงกับสะดุ้งเพราะว่านึกขึ้นได้ว่าตนเองเผลอเคลิ้มไปบทจูบของทศจริงๆ
“เคลิ้มบ้านมึงดิ ป่ะกลับบ้าน” คิงเป็นคนเอ่ยออกมาเพราะว่าวันนี้คิงไม่ได้เอารถมาเอง เมื่อเช้าก็ขึ้นรถของยูมาเพราะยูไปรับ
“มึงจะไม่เข้าเรียนเลยรึไงวะ”
“ไม่!! กูอารมณ์เสีย”
Rrrrrrrrrrrrrrrrr ~~
- AI –
“โทรมาทำไม ไม่เข้าเรียนรึไง….ไอ” เสียงโทรศัพท์ข้าวของยูทำให้ยูถึงกับเลิกคิ้ว เพราะคนที่โทรเข้ามานั่นก็คือ ‘ไอ’ น้องชายแท้ๆของยู ไออายุเพียง 13 ปีเท่านั้น ซึ่งเวลานี้น่าจะเป็นเวลาที่ไอจะต้องเรียนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนที่อยู่ในเครือเดียวกันกับมหาลัยนี้ แต่อยู่ห่างออกไปอีก เกือบ 1 กิโลเมตร
(“เฮียมาพาไอเข้าไปหน่อย ยามไม่ให้ไอเข้าไป ฮึก”) เสียงปลายสายพูดขึ้นเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้
“ตอนนี้อยู่ไหน อย่างบอกนะว่า…”
(“ฮึก…อยู่หน้ามหาลัยเฮียอ่า…มารับหน่อย ไม่งั้นไอจะร้องไห้อยู่ตรงนี้แหละ”) เมื่อได้ฟังยูถึงกับกุมขมับกับความเอาแต่ใจของน้องชายตัวเอง
“เออๆ รออยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวจะรีบออกไป..อย่าไปไหนนะ”
(“อื้อ”) เสียงปลายสายตอบรับอย่างดีใจ แล้วยูก็กดวางสาย
“ใครโทรมาอ่ะมึง” คิงถามเพื่อนของตนเองเพราะดูจากหน้าแล้วยูเครียดและเซ็งไม่น้อย
“ไอโทรมา แม่งมามหาลัยได้ไงไม่รู้ จะออกไปรับ ไปกับกูหน่อย” แล้วทั้งสองคนก็รีบจ้ำอ้าวเดินไปที่หน้าประตูมหาลัยก็เห็นเด็กชายตัวเล็กที่สูงเพียง 155 เซนติเมตรกำลังยืนเกาะประตูอยู่
“เย่ๆๆๆ เฮียมาแล้ว เห็นมั้ยลุงยาม ผมมาหาพี่จริงๆ”
“ขอโทษนะครับลุงที่ทำให้ลำบาก” ยูรีบขอโทษขอโพยลุงยามทันที เพราะว่ารู้ดีว่าลุงจะต้องต่อสู้กับไปเด็กแสบอย่างยูอยู่สักพักแล้วแน่ๆ
“ไม่เป็นไรครับ”
“เข้ามานี่เลย….” ไอเดินยิ้มแป้นแล้นเข้ามาหายูและคิง และยูก็เดินจูงมือน้องให้ไปที่รถเพื่อที่จะกลับบ้านทันที
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ หนีเรียนหรอเรา” คิงทักไออย่างหยอกล้อเพราะทั้งสองคนค่อนข้างที่จะสนิทกัน
“วันนี้ครูประชุมครึ่งวันฮะ โรงเรียนเลยปล่อยกลับบ้าน”
“แล้วทำไมไม่ให้คนที่บ้านมารับ เดินมาที่นี่ทำไมเองคนเดียว” ยูพูดขึ้นนิ่งๆ เพราะยูเป็นคนที่ห่วงน้องมาก
“ฮึก….ไอแค่อยากมาหาเฮีย กลับบ้านก็น่าเบื่อ ไอขอโทษฮะ” ไอร้องไห้ออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ยูได้แต่ถอนหายใจหนักๆแล้วดึงน้องเข้ามากอดแล้วลูบหัวปลอบ
“มันอันตราย ถ้าจะมาก็โทรมาหาเฮียก่อนเข้าใจมั้ย”
“ฮึก….ฮะ”
“ไม่ต้องร้องนะเด็กดี เดี๋ยวยูมันจะเลี้ยงเค้กพวกเราสองคน”
“เย่ๆๆๆๆ” ไอที่ก่อนหน้านี้ร้องไห้อยู่ ร้องขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วมีแต่ยูที่ยืนเอ๋อในขณะที่คิงและไอกระโดดกอดกันอย่างดีใจ
“กูบอกตอนไหนวะ” ยูได้แต่ยืนเกาหัวแกรกๆ แต่จะทำยังไงได้เมื่อน้องชายนั้นวิ่งขึ้นไปที่เบาะหลัง และคิงกขึ้นไปนั่งข้างคนขับเรียบร้อย จะทำยังไงได้นอกเสียจากยูจะต้องพาไอและคิงไปกินเค้ก แถมเขาต้องเป็นคนจ่ายเสียด้วย…
2 Be Con.
เม้นๆๆๆ ให้เค้าเยอะๆๆน๊าาาา >//< เค้าชอบเม้นนนน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
