SENPAI:20
(TOSSAKAN)
เรื่องในคืนที่ยัยบีโทรมาหาผมว่าจะมีงานกีฬาเชื่อมสัมพันธ์ เลยทำให้เมื่อวันนี้พวกผมก็รีบพาพวกเด็กปี 1 กลับกันทันที เพราะว่ามันจะต้องมีซ้อมกีฬาบลาๆๆ ซึ่งพอหักลบเรียบร้อยก็คือเหลือวันซ้อมอีกแค่วันเดียว ก็คือวันนี้ ซึ่งเด็กปี 1 มันก็นั่งทำหน้าอิดโรยง่วงนอนกันไปตามๆกัน รวมถึง…เมียผมด้วย
“นี่พวกคุณ!! นอนกันไม่พอรึไง ทำไมถึงทำหน้าเหมือนกำลังจะตายแบบนั้น! ไปวิ่งรอบสนามก่อนเลยไป 10 รอบ..ปฏิบัติ!!” เมื่อสิ้นคำสั่ง เด็กปี 1 ก็วิ่งตาลีตาเหลือกกันเลยทันที
เมื่อครบ 10 รอบ เด็กปี 1 แต่ละคนก็กลับมาเข้าแถวเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือหอบเป็นหมาหอบแดดกันหมดเลย
“วันนี้พวกคุณจะต้องหาคนลงกีฬาประเภทต่างๆให้ครบ แล้วก็ต้องซ้อมเลย กีฬาเชื่อมสัมพันธ์จะมีวันพรุ่งนี้ …เอาล่ะ ใครอยากเล่นกีฬาอะไร ก็ลงให้ครบๆแล้วรีบไปซ้อมซะ” เมื่อผมพูดจบ พวกฝ่ายกีฬาในคณะก็เข้าไปควานหา(?)ตัวคนลงกีฬาประเภทต่างๆทันที คือหลังจากนี้ ผมไม่สนใจอะไรมากนักหรอก แค่ให้เด็กมันลงกีฬาให้ครบก็พอ ส่วนพวกผมก็ลงชื่อเป็นคนต้นๆเรียบร้อยแล้วว่าจะลงบอลและบาส
“น้องครับ ใครจะลงวอลเลย์บอลชายบ้างครับ ขาดอีก 2 คนครับน้อง” กีฬาอื่นๆดูเหมือนว่าจะเต็มหรือหาคนลงได้แล้ว แต่ว่าคงจะมีวอลเลย์บอลนี่ล่ะมั้ง ที่พอพวกฝ่ายกีฬาพูดแล้วก็พากันหลบหน้า
“พี่ๆๆ ไอ้คิงจะลงพี่ ลงชื่อให้มันเลย” ไอ้ยูมันจะโกนบอกชื่อคิง ดูเหมือนว่ามันจะแกล้งเมียผมมากกว่านะ
“พ่อง! พี่…ผมไม่ลง!” ถึงคิงจะพูดอะไรไปแต่ไอ้มิกซ์ปี 2 ฝ่ายกีฬาก็ไม่สนใจแล้วลงื่อคิงไป แล้วเดินหนีทันที เมื่อได้ชื่อคนลงครบทุกประเภทแล้ว ทุกๆคนก็แยกย้ายไปซ้อมกีฬา พวกผมก็เหมือนกัน เดินออกจากที่ที่ประชุมแล้วไปซ้อมบอลก่อน เอาไว้ไปซ้อมก่อนแล้วค่อยไปหาคิงแล้วกัน
…
“แม่งเหนื่อยฉิบหายเลยว่ะ แต่ก็เอาเถอะ ถ้าโค่นพวกมันได้ ก็สนุกไม่น้อยเลยว่ามั้ยพี่” เสียงของไอ้น็อค เด็กปี 2 คณะผมเอง มันเป็นตัวแทนลงบาส เป็นน้องที่สนิทกับพวกผมอีกคนหนึ่ง พูดขึ้นในขณะที่พวกผมซ้อมเสร็จ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว แต่ก็ยังคงเห็นคนในสนามของกีฬาแต่ละประเภทอยู่
“เป็นอะไร หน้าบูดเชียว” ผมพูดขึ้นเมื่อเห็นคิงเดินเข้ามาในโรงยิมที่พวกผมซ้อมบาส
“คิงไม่อยากลงวอลเลย์อ่ะพี่” พูดพร้อมทำปากยื่น…เดี๋ยวก็จูบปากเจ่อ!
“เล่นไม่เป็นก็เล่นไปเถอะ” ผมบอกพร้อมกับยกมือขึ้นไปขยี้หัวของคิงอบ่างหมันเขี้ยว
“โห่ยพี่! ใครบอกว่ามันเล่นไม่เป็น ตอน ม.ปลาย มันนี่แหละตัวทำแต้มเลย” ยังไม่ทันไร เสียงของไอ้เด็กปากหมานั่นก็ดังขึ้นพร้อมกับยิ้มหน้าบาน แต่คิงนี่สิ หันไปทำท่าจะกระโดดกัดคอไอ้ยูมันอยู่แล้ว
“มึงไม่ต้องพูดเลย ไอ้สัสยู…มึงนี่แหละที่ทำให้กูต้องลำบาก”
“ไม่ต้องไปโกรธมันหรอก แค่เล่นเพื่อคณะนิดเดียวเองไม่ได้หรอ”
“…ก็ได้” คิงพูดพร้อมกับพูดขึ้นเบาๆทำเอาผมอดที่ก้มลงไปจูบปากแดงๆนั่นไม่ได้
“เฮ้ยๆ พวกกูยังอยู่นี่นะเว่ย! อย่าทำให้อิจฉาดิวะ” เสียงของบอมบ์พูดขึ้นแซวพวกผมโดยที่มันไม่รู้ตัวเลยว่าความเลวร้ายกำลังคืบคลานไปหามัน…
และ!
หมับ!!
“เฮ้ย!! ไอ้เด็กบ้า”
“แหมๆๆ ตัวเองจะไปอิจฉาพวกเค้าทำไมล่ะ อยากได้บ้างก็บอก….จุ้บ!” ยูมันกระโดดกอดไอ้บอมบ์แล้วก็จุ้บปากของไอ้บอมบ์ต่อหน้าทีมบาสทั้งหมด
O////////O
“ไอ้เด็กบ้า!! แกตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!” แล้วสองคนนั้นมันก็วิ่งไล่เตะกันเป็นเด็กปัญญาอ่อน
“กลับบ้านกันดีกว่า” ผมบอกคิงพร้อมกับกอดคอเมียของผมออกจากโรงยิม
เมีย ?
คิงเป็นเมียกูหรอวะ ?
ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยไม่ใช่หรอวะ ?
เอาเถอะ ค่อยไปคิดที่บ้าน =________=
“ว่าไง! ไอ้หลานรหัสของกู!!” เมื่อเดินออกจากโรงยิมมาไม่ทันไร ก็มีเสียงที่ผมคุ้นเคยดังขึ้น เมื่อผมหันไปก็อดตกใจไม่ได้
“เฮ้ย! พี่อัฐ พี่คิวบ์ หวัดดีพี่” ผมยกมือไหว้ปู่รหัส(และเมียของปู้รหัส) ทำให้คิงก็ยกมือไหว้ตามอย่างงงๆ
“เอ่อ คิง…นีพี่อิฐ ปู่รหัสพี่….แล้วนี่พี่คิวบ์ ย่ารหัสพี่ 5555….พวกพี่…นี่คิง…หลานสะใภ้ของพวกพี่ไง”
O///////O
“สวัสดีฮะ” คิงยกมือขึ้นไหว้พวกพี่อัฐอีกครั้งพร้อมกับหน้าที่แดงกล่ำ
“อื้อ สวัสดี….นี่เมียมึงหรอวะทศ น่ารักดีนี่หว่า…แต่สู้เมียกูไม่ได้ว่ะ…ฟอด!” พพี่อัฐหัวเราะร่าแล้วหอมแก้มพี่คิวบ์ไปอีกฟอดใหญ่….ก็อย่างว่าแหละ เมียพี่มัน มันก็มองว่าพี่คิวบ์น่ารักกว่าคิง…แต่ก็ต้องใช้คำว่าสูสีเลยล่ะ เพราะถึงแม้ว่าพี่คิวบ์จะตัวเล็ก ขาวๆ น่ารัก แต่นิสัยก็ไม่ยอมใคร ก็น่ารักดี…แต่ถ้าถามผม มก็ต้องบอกว่า….
คิงน่ารักกว่าอยู่แล้วล่ะ!
“พวกพี่มันทำไมเนี่ย”
“ก็มาดูเฉยๆไม่ได้หรอวะ อีกอย่างกูก็แค่เอาเมียมาอวดให้ชาวบ้านเค้าอิจฉาเล่นๆเท่านั้นเอง”
“นี่….แล้วทำไมมึงไม่ปล่อยกูไปหาน้องรหัสหรือไม่ก็ไปดูคณะกูบ้าล่ะ” พี่คิวบ์พูดขึ้น
“ไว้ค่อยไปด้วยกัน ขืนมึงไปคนเดียว โดนใครลากไปข่มขืนจะทำไงวะ” พี่อัฐพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหึงหวง
“ใครจะมาลากกูไปข่มขืนไม่ทราบ กูดูแลตัวเองได้”
“หรอออออ…แล้วทำไมตอนกูข่มขืนมึง…ทำไมมึงได้กูเป็นผัวเฉยเลยล่ะ…หึหึ”
ตอนนี้พวกผม 2 คนรู้สึกเหมือนส่วนเกินในสงครามของพวกเขาสองคนเลยแหะ แต่หลังจากนั้น พี่อัฐก็โดนพี่คิวบ์จิก ตี ทึ้งไปหมด เมื่อหนำใจแล้วก็เดินงอนพี่อัฐออกไปเลย
“เออ เดี๋ยวเจอกันใหม่นะ ว่างๆจะไปแดกเหล้าด้วย…เดี๋ยวกูไปง้อเมียก่อน” ว่าแล้วพี่แกก็วิ่งตามเมียไปเลย
“คิงว่าใ..พวกพี่เค้าดูตลกดีเนอะ”
“อย่าไปสนใจเลย พี่อัฐมันชอบกวนตีนแบบนี้แหละ….เรากลับกันได้แล้วล่ะ จะได้รีบนอนแล้วพรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า”
“อื้ออ”
หลังจากที่ผมไปส่งคิงที่บ้านแล้ว ก็กลับมาที่บ้านเลย ไม่ได้ไปต่อที่ไหน กลับมาก็อาบน้ำกินข้าวเตรียมเข้านอน แต่ก็ยังอดคิดเรื่องของผมกับคิงไม่ได้…..
เราเป็นอะไรกันวะ ?
ผัวเมีย ?
แต่มันข้ามขึ้นไปรึเปล่า ?
ผมเอาเปรียบน้องเกินไปมั้ย ผมทำเหมือนว่าระหว่างเราเป็นแค่พี่น้องกัน แต่ว่ากลับ ‘มีอะไรกัน’ ในขณะที่ความคิดในหัวมันตีกันยุ่ง นั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทำให้ผมหยุดคิดเรื่องนี้ไปก่อน
“ว่าไง…ไอ้น็อค” ผมลืมบอกไปว่าไอ้น็อคน่ะ…นอกจากจะเป็นรุ่นน้องที่สนิทกับพวกผมแล้ว มันยังเป็นแหล่งข่าวที่สำคัญกับพวกผมมาก ไม่ว่างใครจะเรียนเก่ง ใครจะตีใคร ใครมีเรื่องกับใคร วหผมรู้หมดก็เพราะว่ามันเนี่ย…แล้วถ้าอยู่ๆมันโทรมาก็แปลว่า…มีข่าวที่ไม่ธรรมดามาอัพเดท!
“พี่ทศ…ผมมีข่าวมาอัพเดทด้วยล่ะ….มีคนมาจีบเด็กพี่ด้วยล่ะ” เมื่อได้ยินผมก็ขมวดคิ้วทันที
“…จีบคิงนะหรอ ?”
“อื้อ ก็ตอนนี้พี่ควงอยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ ?”
“แล้วทำไมมึงถึงมาบอกกูวะ” ผมถามอย่างสงสัย เพราะว่าไอ้น็อคหรือทุกๆคนจะรู้ว่าผมเป็นคนที่ไม่สนใจหรือให้ความสำคัญกับคู่ควงของผมมากนัก ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ไอ้น็อคมันไม่เคยพูดถึงข่าวเกี่ยวกับคนที่เคยเป็นคู่ควงของผมเลย
“ก็เห็นเฮียเหมือนจะชอบคนนี้อ่ะ ก็เลยมาบอกให้ฟัง เพราะผมได้ข่าวมาจากคนของผมอีกทีว่าตอนที่พวกเราซ้อมบอลกับบาสแล้วคิงซ้อมวอลเลย์บอลอยู่อ่ะ มีเด็กปีหนึ่งของพวกนิติมันมาเกาะแกะคิงอ่ะพี่”
“มึงมีรูปมันมั้ย ส่งมาให้กูดูทาง Line ดิ๊”
“ได้เลยพี่!” แล้วมันก็เงียบไปแปปนึงแล้วก็มีไลน์มาหาผมทันที
“ได้ยังพี่”
“อื้อ รอแปป” ผมว่าแล้วกดดูรูปไอ้คนที่มันกล้ามาจีบเมียผม
“…..”
“…ว่าไงพี่…แดกจุดเลยใช่ป่ะล่ะ…มันชื่อสุครีพ มาคอยให้น้ำให้ขนมเด็กพี่อยู่ตลอดเลย” ผมยอมรับเลยว่าเงิบแดก แต่ว่าผมคิดอะไรบางอย่างได้แล้วล่ะ
“เออ”
“จะให้พวกผมส่งคนไปกระทืบมันมั้ยพี่”
“ไม่ต้อง! ปล่อยให้มันจีบไป….”
“อ้าวพี่..อย่างนี้ก็แปลว่าพี่กะจะสลัดเด็กมันทิ้งอยู่แล้วลอ่ะดิ…เสียดายว่า…ถ้าพี่จะสลัดให้หน้าเหียกนี่…ถ้าไม่เอายกให้ผมก็ได้…ผมเอานะพี่”
“อย่าปากหมาอย่างนี้อีกนะมึง…ไม่ใช่ว่ากูจะสลัดคิงทิ้ง…แต่กูกำลังหาอะไรสนุกๆทำต่างหาก”
“เอ่อ…ผมขอโทษนะเฮีย” เสียงของไอ้น็อคมันฟังดูสำนึกผิด
“ไม่เป็นไร…กูไม่รู้หรอกนะว่ากูคิดยังไง…แต่คนนี้กูบอกเลยว่า….ใครกล้าจีบก็มา ถ้าคิดว่าจะแย่งมันจากกูไปได้!!!”
2 Be Con,
ขอโทษที่หายไป เค้าพึ่งกลับมาจากค่าย เม้นๆให้ด้วยนะ
หัวข้อ: SENPAI อยากได้พี่(รหัส)เป็นสามีไหมครับน้อง! [Yaoi][ตอนที่ 27] จบแล้วค่าาา!! (อ่าน 397466 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก