SENPAI:23
“นี่มึงยอมรับแล้วใช่มั้ยไอ้ซีว่าไปเอากับมันมา!!” พี่เอกลุดขึ้นชี้หน้าพี่ซีอย่างโมโห
“เออ กูเอากัน แล้วมึงจะทำไม กูยืมของมึงมากระแทกรูกูรึไง ! หึ แต่ก็อย่างว่าแหละนะว่ากูจะเอาของเล็กๆของมึงมาให้เสียรูกูทำไม!” พี่ซีก็ใช่ย่อย เล่นเอาซะพี่เอกเลือดขึ้นหน้าเดินเข้ามากระชากพี่ซีแล้วพาออกไปจากห้องทันที….
เมื่อสองคนนั้นออกไป งานก็เริ่มกร่อย แต่ก็ไม่นานนักหรอก ทุกคนก็นั่งดื่มกันต่อเพราะพี่ทศบอกว่าไม่แน่การที่สองคนนี้อยู่ด้วยกัน อาจจะทำให้สองคนนั้นพูดความในใจก็ได้
“นี่ ไอ ไอ้ต้นไปรับไปส่งทุกวันเลยหรอ” อยู่ๆพี่บอมบ์ก็ถามขึ้นเพื่อทำให้บรรยากาศดีขึ้น
“เอ่อ ฮะ พี่ต้นไปรับแล้วก็ไปส่งไอที่โรงเรียนทุกวันเลยฮะ”
“อืมๆ แล้วตกลงไอเป็นแฟนไอ้ต้นหรอ”
O//////O
เจ้าเด็กแสบเขินหน้าแดงเมื่อพี่บอมบ์เล่นถามตรงๆ ไอจึงหันไปทางพี่ต้น แต่พี่ต้นก็ไม่ได้พูดอะไร เอาแต่นั่งดื่ม
“ว่าไงครับ” เมื่อไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน พี่บอมบ์ก็ซักไซร้ไม่เลิก
“เอ่อ คือ…”
“นี่เมียจ๋าจะไปซักไซ้น้องจ๋าของผัวจ๋าทำไมล่ะจ๊ะ มาม๊ะมาหาผัวจ๋าเร้วววววว” ไอ้ยูพูดจาวอนตีนพร้อมกับดึงพี่บอมบ์ไปนั่งตักพี่บอมบ์เองก็พยายามที่จะขัดขืน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตัวเล็กกว่าไอ้ยูมาก จึงโดนไอ้ยูจับล็อคให้นั่งอยู่ที่ตักของมัน
“แล้วก็นะไอ เฮีนจะบอกว่าม๊าบอกให้แกอ่ะไปอยู่อเมริกาเทอมหน้า เพราะม๊าอยากให้แกเรียนภาษาอ่ะ”
!!!
พี่ต้นรีบหันไปมองไอทันที ส่วนไอเองก็หันไปหาพี่ต้นโดยอัตโนมัติเช่นกัน
“อะ…อะไรนะเฮีย แล้วทำไมม๊าต้องส่งไอไปไกลขนาดนั้นล่ะ”
“ก็ม๊าบอกว่าแกอ่ะโง่ภาษาอังกฤษขนาดหนัก เลยจะจับแกให้ไปเรียนที่นั่นเลย”
“ไม่เอานะ ไม่เอานะเฮีย ไอไม่ไปอ่ะเฮีย” ไอเริ่มมีเสียงตะกุกตะกัก แล้วขยับไปนั่งใกล้พี่ต้น
“ก็ไปสิ จะได้ไปเรียนภาษาให้มันดีๆ…” ไอหันไปมองพี่ต้นทันที เมื่อเจ้าตัวที่นั่งเงียบอยู่นานจู่ๆพูดขึ้นมา
“ตะ…แต่…”
“เอาเถอะ เรื่องนี้ค่อยไปคุยที่บ้าน เฮียแต่อยากจะบอกเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ” ไอนั่งเงียบพอๆกันกับพี่ต้น และไม่นานเมื่อทั้งสองคนเริ่มรับรู้ได้ถึงความอึดอัดของกันและกันพี่ต้นจึงชวนไอกลับบ้านโดยอาสาที่จะไปส่งให้ ในที่นี้จึงเหลือพวกผมอยู่กันแค่ 4 คน
“แม่งเอ้ย! ไหนบอกว่าจะมาฉลองให้พวกกู แต่แม่งกลับมีปัญหากันไปหมด พวกมึงสองคนก็กลับไปได้แล้วไป กูจะได้ไปทำธุระของตัวเองซักที”
-/////- ไอ้ธุระที่ว่านี่คือ….
“โห่ว อะไรอ่ะพี่แม่งจะรีบไล่ไปไหนวะ เออกลับก็ได้วะ ไปจ่ะเมียจ๋าเดี๋ยวผัวจ๋าจะพาไปขึ้นเตียง”
โครม!
“สมน้ำหน้า” ผมพูดขึ้นตามความรู้สึกนั้นจริงๆ ก็ไอ้ยูนะสิโดนพี่บอมบ์ถีบจนกระเด็นโทษฐานที่ไปพูดจาวอนตีนใส่เค้าอ่ะนะ
เมื่อสองคนนั้นไปแล้ว ผมจึงรีบหาเรื่องเลี่ยงแต่ก็ต้องชะงักกับสายตาหื่นกามของพี่ทศที่ส่งมาให้อย่างปิดไม่มิดนั่น
“เอ่อ….”
“ไม่มีอะไรมาขวางเราแล้วคิง….ปะ….เดี๋ยวพี่จะพาไปขึ้นสวรรค์….”
ใครก็ได้ช่วยผมด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
(Tossakan)
Rrrrrrrrrrr~
ผมที่กำลังนอนกกเมียอยู่ใช้มือยื่นไปที่โต๊ะหัวเตียงเพื่อหาสิ่งที่มารบกวนการนอนของผมในเช้าอย่างหงุดหงิด
“ฮัลโหลใครวะ” ในตอนนี้ผมไม่สนแล้วล่ะว่าใครเป็นใคร ก็ไอ้คนที่โทรมาแม่งรบกวนการนอน(กกเมีย)ของผมนะสิ ถ้าธุระที่โทรไม่สำคัญนะ เดี๋ยวจะเปิงให้
(“ไอ้สัสทศ…ไอ้ซีอยู่กับมึงรึเปล่า!!”) ผมลุกขึ้นมานั่งอย่างงงๆ เมื่อได้ยินเสียงของบอมบ์ที่โทรเข้ามาตะโกนเข้ามาตามสาย
“หืม…มันจะมาอยู่กับกูได้ไงวะ ก็เมื่อคืนมันโดนไอ้เอกลากออกไป มึงก็โทรไปหาไอ้เอกดิ”
(“ตอนนี้กูกับไอ้ต้นก็อยู่กับไอ้เอกที่ห้องมันเนี่ยแหละ เพราะมันโทรไปหาพวกกูแล้วถามว่าไอ้ซีได้มาหาพวกกูรึเปล่า พวกกูโทรไปหามันที่บ้านเค้าก็บอกว่ามันกลับมาเมื่อตอนเช้ามืดแล้วก็ออกไปตั้งแต่ 8 โมงแล้ว พวกกูไม่รู้ว่ามันไปไหน มหาลัยมันก็ไม่ได้ไป!”) ผมตาสว่างทันทีเมื่อไอ้บอมบ์มันรัวใส่ผมมาเป็นชุด แต่ตอนนี้ผมเริ่มมีความเป็นห่วงเพื่อนเพิ่มมากขึ้นแล้วล่ะ
“เออๆ พวกมึงอยู่ที่ห้องของไอ้เอกใช่มั้ย เดี๋ยวกูลงไปหา” ไอ้ที่บอกว่าลงไปหานี่ก็เพราะว่าห้องของไอ้เอกที่ว่ามันอยู่คอนโดเดียวกันกับผมแต่ว่ามันอยู่ชั้นล่างลงไปจากชั้นของผม 2 ชั้น
“อื้มมม พี่ทศอะไรเอะอะโวยวายแต่เช้า” ผมหันไปมองคิงที่ลุกขึ้นมาขยี้ตาเพราะคงโด้ยินเสียงผมพูดดังไปหน่อยเลยตื่นล่ะมั้ง ผมเลยจัด Morning Kiss ไปก่อนเลย
จุ๊บ!
“ไอ้ซีหายไป เดี๋ยวพี่จะลงไปหาไอ้เอกที่ชั้น 14 คิงนอนไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่กลับมา”
“ห้ะ ? พี่ซีหายไปหรอ งั้นคิงไปด้วย คิงก็เป็นห่วงพี่ซีเหมือนกัน”
“ไหวแน่นะ” เมื่อคิงพยักหน้ารับ ผมจึงช่วยคิงแต่งตัว(แค่ใส่เสื้อผ้าอ่ะแหละยังไม่ได้อาบน้ำ) แล้วรีบลงไปข้างล่างทันที
…
เมื่อเข้าไปในห้อง ผมก็มองไปรอบๆห้อง ก็เห็นไอ้เอกนั่งอยู่ที่เตียงโดยใส่แค่เพียงกางเกงตัวเมื่อคืน นั่งกุมขมับอยู่ แล้วก็มีไอ้ต้นกับไอ้บอมบ์ยืนอยู่ข้างๆ
“มันเกิดอะไรขึ้น บอกกูมาเดี๋ยวนี้…ไอ้เอก…” ผมพูดบอกเสียงเย็น
“ไอ้ซี ‘เล่นเพื่อน’ กับไอ้เอกแล้วตอนนี้ตัวมันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้” เพราะไอ้เอกไม่ตอบ ไอ้ต้นเลยเป็นคนตอบแทนทำให้ผมตวัดสายตาไปมองไอ้เอกทันที
“ใครเป็นคนเริ่ม”
“มัน….มันเอายาปลุกให้กูกิน….”
“เรื่องมีแค่นี้….”
“เอาเหอะ ถ้ามันอยากบอกเมื่อไหร่ เดี๋ยวมันก็บอกเองนั่นแหละ เอาเป็นว่าตอนนี้เราไปหาไอ้ซีก่อนเหอะ”
“เออ แต่ไอ้เอก…กูขอบอกมึงไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าหากไอ้ซีเป็นอะไรเพราะมึง…กูเอามึงตายห่าแน่” ผมชี้หน้าบอกมัน ก่อนที่ผมจะบอกให้คิงกลับไปพักผ่อนแล้วผมกับแก๊งก็พากันไปที่บ้านของไอ้ซีทันที
“สวัสดีครับป้าพร ไอ้ซีอยู่มั้ยครับ”
“เอ๋ คุณหนูซีออกไปตั้งแต่ประมาณ 8 โมงแล้วค่ะ เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไปด้วยค่ะ”
“แล้วไปไหนครับป้า…ป้ารู้มั้ยครับ” ตอนนี้ผมว่าไอ้เอกเริ่มสติแตกแล้วนะ เพราะมันตรงเข้าไปจะเขย่าป้าพรจนพวกผมต้องรีบดึงเอาไว้
“เอ่อ…คุณหนูบอกป้าแค่ว่าเค้าจะไปต่างประเทศน่ะค่ะ แต่ก็ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไร แต่คุณหนูบอกป้าว่าบอกคุณท่านแล้วค่ะว่าจะไปไหน…พวกคุณให้ป้าต่อสายหาคุณท่านให้มั้ยคะ ?”
“รบกวนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ” แล้วป้าพรก็ไปต่อสายโทรศัพท์ให้พวกผม แล้วในที่สุดคุณน้าอรพรรณแม่ของไอ้ซีก็รับสาย
(“ฮัลโหล”)
“คุณน้าครับ นี่ผมทศนะครับ”
(“จ๊ะ ว่าไงตาทศ”) ผมกดเปิดสปีกเกอร์โฟนให้คนอื่นได้ยินด้วย
“เอ่อ คุณน้าครับ คือว่าซีมันไปไหนครับคุณน้าทราบมั้ยครับ”
(“หืม..ซีน่ะหรอ ซีบอกน้าว่าจะไปเรียนต่อที่อเมริกาน่ะจ่ะ แล้วอยู่ๆเค้าก็เก็บเสื้อผ้าไปเลย บอกแค่ว่าถ้าถึงแล้วเดี๋ยวจะโทรหาน้าน่ะ เค้าไม่ได้บอกพวกตาทศหรอจ๊ะ”)
“อ่า ครับ ขอบคุณมากนะครับ ผมไม่รบกวนแล้วครับ สวัสดีครับคุณน้า” เมื่อวางสายแล้วพวกผมก็มองหน้ากันทันที
“แม่งเอ้ย!!” ไอ้เอกสบถออกมาซะเสียงดังทำเอาป้าพรที่เดินเข้ามาถึงกับสะดุ้ง
“เอ่อ ขอโทษนะคะคุณๆ คือว่าป้าลืมไปค่ะว่าคุณหนูฝากจดหมายไว้ให้คุณเอกด้วยค่ะ ป้าลืมน่ะค่ะ ขอโทษนะคะ” ป้าพรพูดพร้อมกับยื่นจดมาให้ไอ้เอก ซึ่งตัวมันเองก็รีบคว้าจดหมายมาเปิดอ่านทันที
“ไม่เป็นไรครับป้า ขอบคุณมากนะครับป้าไปทำงานต่อเถอะครับ” ผมพูดบอก ป้าพรจึงเดินออก ผมจึงหันมาสนใจจดหมายในมือของไอ้เอกทันที
ถึงคนที่กูรัก..
ก่อนอื่นกูคงต้องบอกมึงว่า เรื่องเมื่อคืนกูขอโทษนะ…กูรู้ว่ากูผิดที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเลยทำให้สายสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนของเรามันขาดลง กูรู้ว่ามึงไม่เคยเห็นกูเป็นไปมากกว่าเพื่อน แต่กูก็เจ็บทุกครั้งเลยนะที่มึงเคยจิกกัดกูว่ากูไปเอากับคนนู้นคนนี้ ทั้งที่จริงแล้วกูเก็บตัวของกูเพื่อเอาไว้ให้มึงคนเดียว ถึงแม้ว่ากูจะรู้ว่ามันไม่มีทางก็เถอะ
ฮะ ฮะ แต่ก็นะ ในที่สุดเรื่องมันก็เกิดจนได้ เพราะกูทนไม่ไหวอีกแล้วกับความรู้สึกที่มันอัดอั้นอยู่ข้างใน กูก็เลยพิสูจน์ว่ากูยังบริสุทธิ์อยู่นะ…แต่เพราะอย่างนั้น ตอนนี้กูกับมึงคงไม่เหลืออะไรเลยแม้กระทั่งความเป็นเพื่อน…แต่กูขอล่ะนะ ตอนนี้กูขอเวลามาทำใจซักพัก แล้วกูจะกกลับไป…กลับไปเป็นเพื่อนของมึงเหมือนเดิม หวังว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้วมึงจะให้อภัยกับสิ่งที่กูทำ และมีความเป็นเพื่อนให้เดิมนะ….
แต่ตอนนี้กูขอยืนยันคำเดิมนะ ว่า ‘กูรักมึง’ รักมากนะ และขอโทษทุกสิ่งทุกอย่าง อ่อ แล้วฝากขอโทษไอ้ต้น ไอ้บอมบ์ โดยเฉพาะไอ้ทศด้วยล่ะ มันต้องโกรธกูมากๆเลยแน่ๆ แล้วอีกอย่างกูมาที่นี่เพื่อย้ายมาเรียนต่อ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการเรียนของกูนะ กูจัดการแล้ว
แล้วก็ไม่ต้องตามหากูนะ เพราะยังไงมึงก็หากูไม่เจอหรอก เอาไว้กูพร้อมเมื่อไหร่กูจะกลับไปนะ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันจะอีกกี่วัน กี่เดือน หรืออีกกี่ปีก็ตาม
กูรักมึงมากจริงๆนะเอก
ซีรักเอกนะ
ซี
[/i]
เมื่อไอ้เอกอ่านบรรทัดสุดท้ายจบมันก็ทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ไม่ต่างกับพวกผมที่เหลือ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ร้องไห้ออกมา แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เสียใจนะกับการที่เพื่อนที่รักมากหายไป
กูจะรอวันที่มึงกลับมาพวกกูนะซี….
(Tossakan End)
----------------------------------------------------------------------------------------------
3 เดือนต่อมา
(King)
หลังจากเหตุการณ์ที่พี่ซีหายตัวไป เพราะหนีไปต่างประเทศก็ไม่มีใครเห็นพี่ซีเลย และไม่มีใครรู้เลยด้วยว่าเค้าอยู่ที่ไหน รู้แค่เพียงว่าไปอเมริกา แต่เมืองไหนอะไรยังไงก็ไม่รู้ พวกพี่ทศก็เลยได้แต่รอ…รอเพื่อนของตนเองจะกลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าอีก
วันนี้ผมกลับบ้านมาเพราะป้ารัตน์ป้าแม่บ้านของผมโทรมาบอกว่าช่วงนี้พ่อดูท่าจะไม่สบาย กินอะไรก็ไม่ค่อยจะได้ ได้กลิ่นอะไรก็เหม็นไปหมด แล้วผมรู้แค่ว่าเมื่อ 3 เดือนก่อน พ่อกับป๋า(นาวา) ทะเลาะกันอย่างหนัก จนป๋าเลิกมาหาพ่ออีก พ่อก็เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าอยู่เงียบๆ ผมจึงไม่ค่อยได้ค้างกับพี่ทศเพราะผมรู้ว่าพ่อไม่ชอบอยู่คนเดียว
เมื่อมาถึงบ้านผมจึงเดินขึ้นไปที่ห้องของพ่อทันที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผมเคาะประตู แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับผมจึงลองบอกลูกบิดก็พบว่ามันไม่ได้ล็อคผมจึงถือวิสาสะเดินเข้ามาเลย
“พ่ออาบน้ำอยู่แหะ” เพราะผมได้ยินเสียงน้ำไหลมาจากในห้องน้ำ ผมจึงว่าจะเดินไปนั่งรอที่เตียง แต่สายตาของผมก็เดินไปเห็นซองสีขาวที่หล่นอยู่แถวๆหัวเตียงจึงหยิบมาดู
“ผลการตรวจ….”
“พ่อเป็นอะไรนะ” ด้วยความที่ผมอยากรู้ ผมจึงเปิดซองอ่านโดยลังเลแม้แต่น้อย….
!!!!
“นี่แกจะทำอะไรน่ะ” พ่อที่ออกจากห้องน้ำ รีบเดินมาหยิบกระดาษในมือของผมแล้วไปซ่อนไว้ข้าหลังทันที
แต่มันไม่ทันแล้วล่ะ…..ผมได้อ่านมันจนจบแล้ว
“พ่อท้องได้ยังไง!!!”2 Be Con.
เอาละสิ นังไรท์มาเหนือธรรมชาติอีกและ เอาเถอะ ขอแค่คนนี้คนเดียวละกัน เม้นๆๆด้วยนะ
หัวข้อ: SENPAI อยากได้พี่(รหัส)เป็นสามีไหมครับน้อง! [Yaoi][ตอนที่ 27] จบแล้วค่าาา!! (อ่าน 397467 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก