ตอน 3 วอนเมียฟัง
สองทุ่ม ยืนแง่วรอไอ้ห่าโจมอยู่หน้าร้านที่นัดไว้
สองทุ่ม15 ก็ยังยืนรออย่างมีความหวัง
สองทุ่มครึ่ง ก็ยังคงรออยู่ที่เดิม
แต่เมื่อหน้าปัดนาฬิกาตีบอกสองทุ่ม 45 น้องบอมบ์ขอบอกว่า...น้องบอมบ์...จะไม่ทน
ผม ล้วงไอโฟนออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ฟอกสีซีดตัวเก่ง ที่หม่ามี๊สุดที่รักซื้อให้ ก่อนจะจิ้มหน้าจอ แล้วต่อสายตรงถึงไอ้เพื่อนห่ารากที่ปล่อยให้ผมรอมันจนขาแข็ง รอไม่นานปลายสายก็รับ
“ไอ้เหี้ยโจม กูยืนแกว่งเจียวรอมึงจนเจียวเหี่ยวหมดแล้วเนี่ยไอ้สาสส ล่อเมียอยู่รึไงไอ้ห่ารากกก”...โมโหว้อยยยย
/”รู้ได้ไง มีของป่ะเนี่ย...แล้วไปยืนแกว่งทำเชี่ยไร โรคจิตป่ะสัตว์”/กูแค่เปรียบเปรย ใครแม่งจะไปยืนแกว่งจริงๆล่ะไอ้ฟาย
“ไอ้ชิบหาย ทีหลังถ้าจะล่อเมีย ก็โทรมาบอกกูก่อน”
/”ซอรี่ว่ะเพื่อน เพลินไปหน่อย เอ่อไอ้บอมบ์ เดี๋ยวมึงไปผับXXแทนได้ปะวะ กูมีคนอยากให้มึงรู้จัก”/ไอ้โจมพูดด้วยสำเนียงน่าหมันไส้จนผมอยากจะถีบปากแม่งสักที
“ใครวะ”
/”เออน่า เดี๋ยวมึงก็รู้...เดี๋ยวค่อยคุยกัน กูถึงรถล่ะ”/พูดจบแม่งก็ตัดสายไปเลย
ไอ้ห่านี่
ได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายใจ เดินลากสงขารกลับมาที่รถของตัวเอง ก่อนจะขับออกไปยังจุดหมายปลายทางใหม่ ที่ไม่ถึง10นาทีก็ถึง
จอดรถเสร็จผมก็เดินลงด้วยความหงุดหงิดใจเล็กๆ มองเหี้ยไรนักหนา รู้ว่ากูหล่อ... แม่ง!! คนมองเยอะๆแบบนี้นะ ลองให้เมียรักของผมมาเห็นดิ กูซวยอีก...หาว่ากูอ่อยตลอด ห่า!
“ไอ้เหี้ย!!”ผมหันครับทันที...ใครเรียกชื่อจริงกู “บอมบ์”ชื่อเล่นกูมาช้าไปไหมไอ้โจม
“เดี๋ยวกูปั๊ดโบกดับ กูหล่อขนาดนี้มาไอ้ห้งเหี้ยอะไร กระดากรูหู”ตอแหลเบาๆนะกูเนี่ย
“ถุย! เออมึง นี่พี่โกพี่ที่อยู่ห้องข้างๆกู”ไอ้โจมที่โกนหนวดโกนเคราเรียบร้อยแล้วผายมือแนะนำผู้ชายหน้าลูกครึ่งฝั่งยุโรปทีไว้หนวดไว้เคราตามกระแสนิยม...ถ้าผมไว้บ้าง จะเท่ห์แบบพี่แกไหมวะ
“หวัดดีครับพี่”ผมยกมือไหว้ด้วยความผู้ดีที่หม่ามี๊ปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
“ดีๆ”
หลังจากยืนอวดความหล่อกันจนหนำใจแล้ว เราสามคนสามหนุ่มพาวเวอร์พัฟฟ์บอย(กูจองเป็นบับเบิ้ล)ก็เดินเฉิดฉายกันเข้า มาในผับ ดีนะที่ไอ้โจมแม่งเตรียมพร้อม โทรมาจองโต๊ะไว้ตั้งแต่เย็น(มีปัญญาโทรมาจองโต๊ะ แต่ไม่มีปัญญาโทรหากูนะไอ้สันขวาน) ไม่งั้นมีหวังได้นั่งแดกเหล้ากับพื้นแน่ คนเยอะชิบหาย...มึงไม่อยู่บ้านอยู่ช่องกันบ้างรึไง
ผับแม่งเสียงก็ดัง ไฟแม่งก็สลัวๆลายตา ผู้หญิงแม่งก็แต่งตัวห่าเหวอะไร แหวกแม่งจนกูจะเห็นสะดือแล้วเนี่ย ไม่ชอบเลย ผับมาทีไรแล้วใจมันสั่นเจียวมันแข็งทุกที...ไม่รู้ทำไมซันจ๋าถึงชอบมานะ
เอ๊ะ! หรือมันชอบมานั่งดูนม(แบบที่กูนั่งดูอยู่ตอนนี้)
“เออ ไอ้โจมมุมนี้ดีหน่อย เสียงไม่ค่อยดัง”แม่ง กูปวดกกหูไปหมดแล้วเนี่ย
“แดกแบล็คพอนะมึง เมียกูให้มาแค่พันเดียว”ลักษณะจะบริการเมียดี ได้มาใช้แม่งตั้ง1000
ส่วนผมเรอะ แล้วแต่เมียผมมันจะเวทนา เพราะเดี๋ยวนี้หม่ามี๊ผมไม่โอนเงินเข้าบัญชีผมแล้วนะ โอนเข้าบัญชีน้องซันลูกรักตลอด บอกว่าผมมือเติบมีเท่าไหร่ ใช้หมด ไม่รู้จักเก็บ
แต่ดีนะช่วงนี้ปิดเทอมไม่ได้ออกไปไหน ในกระเป๋าเลยยังพอมีอยู่สามสี่พัน
“แล้วตกลงพี่เขาเป็นใคร ชวนมาทำไม”ผมกระซิบกระซาบถามไอ้โจม
“อ๋อ พี่ข้างห้องกู เอากับเมียเสียงดังมาก กูเลยชวนมาด้วย”เงิบแดกเลยสิกู “แต่เหนือสิ่งอื่นใด พี่โกเขามีสิ่งที่เราสองคนไม่มีเว่ย”ทำไม มันมีมดลูกหรอ รึว่ามีจวยสองแฉก “เขาทำให้กูไม่โดนไอ้กรีนกระทืบแถมออกมาแรดกับมึงได้”โอ้ น่าอัศจรรย์ใจ
“ห๊า กรีนไหนวะ”หวังว่าคงไม่ใช่...
“เพื่อนเมียมึง”ไอ้โจมยิ้มกริ่มอยากภูมิใจ ในขณะที่ผมแทบสำลักน้ำลายตายห่า
ขอเท้าความถึงคุณกรีนเพื่อนเมียผมหน่อยนะครับ คือเท่าที่ผมพอจะทราบมานะครับ คุณกรีนนี่เป็นถึงประธานว๊ากปีสาม ที่ถึงจะเป็นผู้ชายตัวบางร่างน้อยแต่ก็หาได้เป็นอุปสรรค์ในการว๊ากเด็กเป็นร้อยๆไม่
คนนี้นะครับ ขนาดเมียผมยังเกรงใจเลย แล้วไอ้คนอย่างผมมันจะไม่กลัวไปได้ยังไง ดูสิครับ ขนาดในความคิดกูเองก็ยังไม่กล้าพูดหยาบคายเลย...กลัวฝังจิตสำนึก
“ตั้งแต่เมื่อไหร่”คิดแล้วขนลุก ราวกับเพื่อนมีเมียเป็นพญามาร
“สองอาทิตย์ก่อน กูมอมเหล้ามัน... ก็มึงดูดิ แม่งน่ารักขนาดนั้น”พูดจบก็ตีหน้าเคลิ้มๆ...อย่างน่าสมเพส
“พวกมึงนี่เป็นรุกทั้งทีเสือกกลัวเมีย...เสียชาติเกิดชิบหาย”พี่โกพูดขำๆ พลางขยับตัวให้เด็กเสิร์ฟวางอุปกรณ์การมอมเมาประสาทลงบนโต๊ะ
“โหพี่ อยากให้เห็นเมียผมก่อน มันเหมือนเมียชาวบ้านที่ไหน”ผมบ่น พลางรับเหล้าที่น้องเด็กเสิร์ฟแกมิกมาให้
“จะโหดจะเถื่อนแค่ไหนมันก็ขึ้นชื่อว่าเมีย นี่แหละเป็นจุดที่เราเหนือกว่า....”พี่โกเอนหลังกับโซฟาพลางจิบเหล้าเบาๆคลอ เคล้าบรรยากาศ...ท่ามากแท้ไอ้ห่านี่ “เวลาเมียโกรธ พวกมึงทำไง”
“ผมก็ ตามใจมัน ไม่ซบตา ก้มหน้าก้มตารับความผิด ไม่เถียง ด่าเหนื่อยมากๆเดี๋ยวมันก็หยุดไปเอง”ผมตอบไป
“ผมก็คล้ายๆไอ้บอมบ์อ่ะ”ไอ้เหี้ยโจม เซลล์สมองมึงมันตีบรึไง ถึงไม่มีปัญญาคิดเองน่ะ
“เจริญ ล่ะพวกมึง ไม่แปลกใจเลยที่เมียมึงมันจะข่มเอา”ถอนหายใจแล้วก็จิบเหล้าต่อ “กูบอกอะไรดีๆให้ ชีวิตคู่มันมีหลายองค์ประกอบที่จะทำให้อยู่กันรอด และหนึ่งในนั้นมันก็เป็นเรื่องเซ็กส์ ถ้ามันโกรธมึงก็จับแม่งล่อดิ แล้วก็ถามว่าหายงอนยัง ถ้าแม่งบอกยัง มึงก็กระแทกต่อ เอาแม่งจนหายงอนนั่นแหละ...แต่เชื่อกูเหอะ หายงอนแม่งตั้งแต่แตกน้ำแรกล่ะ”พูดจบพี่แกก็จิบเหล้าต่อ
ถ้าเอาไปใช้กับซันจ๋า กูจะตายโหงก่อนได้รับปริญญาเปล่าเนี่ย
“พวก มึงแน่ใจได้ไงว่าที่เมียมันทำอยู่ทุกวันนี้ มันไม่ได้ต้องการเลิกกับมึง”พูดถึงตรงนี้หัวใจผมก็เต้นรัวเลยครับ...ไม่นะ ซันจ๋าอย่าทิ้งเค้านะ ฮือออ “อย่าเพิ่งร้องไห้ไอ้ห่า ทุกปัญหามีทางแก้...มึงต้องคิดถึงตัวมึงก่อน ถ้าเมียมึงยอมมึงทุกอย่าง ทำตามทุกอย่างที่มึงสั่งมึงจะเบื่อปะวะ”เออว่ะ “ที่พวกมึงก็ทำก็ใช่ว่าจะไม่ดีนะ แต่กูว่ามันน่าเบื่อ”
คอตกหน้าเหี่ยวเลยกู นี่ซันจ๋าเบื่อผมแล้วหรอ ไม่ยอมอ่ะ เค้าไม่ย๊อมมมมม...แค่คิดว่าซันจ๋าไม่รักผมแล้วน้ำตามันก็พาลจะไหล
“แต่อย่างที่กูบอก ทุกปัญหามันมีทางแก้ มนุษย์มันมีพฤติกรรมการเรียนรู้ เมียก็มนุษย์ มึงก็มนุษย์ ค่อยๆเรียนรู้กันไป...ทุกวันนี้มึงรู้จุดกระสันของเมียกันยังเนี่ย”ปรายตา มองพวกกูอย่างถากถาง
“ซอกคอ รักแร้ รูหู ไร้งี้ปะพี่”ไอ้โจมออกปากถาม
“มันก็ใช่ แต่ละคนจุดมันไม่เหมือนกัน มึงลองคลำหาดีๆ อย่างเมียกูงี้ มันชอบให้ลูบเอว ลูบที่ไรตาเยิ้มทุกที แต่ก็ห้ามยุ่งกับรักแร้มัน ไม่งั้นค_ยมันจะหด”โอ้โห พี่โกแม่งรู้ลึกรู้จริงจนกูอยากจะกราบตีนสีกที “เซ็กส์มันก็เหมือนงานศิลป์ มึงต้องค่อยๆบรรจงใส่ความรักความตั้งใจความสุขลงไปในผลงาน ไม่ใช้จ้องจะระบายแต่ความเงี่ยน ตอนเอาอาจจะมัน แต่ขอให้มึงรู้ไว้เลยว่ามันไม่ตราตรึงใจ”ทั้งที่คุยเรื่องใต้สะดือ แต่ทำไมกูถึงรู้สึกโรแมนติกวะ
“คุยมาตั้งนาน พี่ว่าผมควรทำไงต่อไปอ่ะ...แค่รู้ว่าซันจ๋าอยากจะเลิก ผมก็มึนตึ๊บคิดอะไรไม่ออกละ”
“อย่างแรกมึงเลิกเรียกเมียมึงด้วยสรรพนามปัญญาอ่อนนั่นก่อน...”ไอ้พี่โกพูด ไอ้โจมก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ทำม๊ายยยย กูเรียกเมียว่าซันจ๋ามันผิดตรงไหน
“มันดูหงอ”
โอเค งั้นกูเลิกเลย...
หลังจากเรียนรู้เทคนิคการเอาชนะเมียอย่างมีศิลปะจากไอ้พี่โกคนข้างห้องไอ้โจมที่ เอากับเมียดังมาก(ตามคำบอกเล่าของไอ้โจม)เป็นที่เรียบร้อย ผมกันดันเผลอไปสบร่างบางๆของเมียตัวเองที่กำลังนั่งออเซาะฉอเลาะกับไอ้เหี้ยที่ไหนก็ไม่รู้
นั่นๆ มีชนแก้วกันด้วย ส่งยิ้มหวานให้เมียกูอีกนะไอ้หน้าปลวกเป็ด ถ้าจะเข้าใกล้ขนาดนั้น มึงไม่สิงร่างเมียกูไปเลยล่ะไอ้สันขวาน แม่งหงุดหงิด ซันจ๋านี่ก็อีก ไปนั่งให้มันโอบมันแทะทำไม...ฮึ๊ย!!! โมโห
เอ๊ะ!! รึว่าที่ซันจ๋ามาผับบ่อยๆ ซันจ๋ามาหาไอ้หน้าเหงือกปลานี่ โอ้ววว ไม่จริง จะนอกใจกันทั้งที ซันจ๋าช่วยหาหนังหน้าที่มันสูสีกับหนังหน้าผัวคนนี้หน่อยเถอะ...แต่คงจะหายากหน่อยนะ เพราะกูดันเกิดมาหล่อขนาดนี้
คริ!
ขอโทษนะซันจ๋าที่บอมบ์ทำตัวให้ซันจ๋าต้องเบื่อมาตลอด แต่บอมสาบานและสัญญากับหม่ามี๊ไปแล้วว่าซันจ๋าจะเป็นเมียคนสุดท้ายของบอมบ์ เป็นลูกสะใภ้หนึ่งเดียวของหม่ามี๊ ดังนั้นไม่ว่าจะต้องให้ปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงตัวยังไง บอมบ์ก็จะไม่ยอมเสียซันจ๋าให้ไอ้หน้าหนังตีนกบตนไหนก็ตาม
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ”เสียงเล็กๆดังขึ้นด้านหลัง ผมหันไปมองก่อนฉีกยิ้มให้ผู้หญิงผมลอนยาวที่อยูในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงเล็กน้อย...เกาะอกสีแดง เขาว่าแรงสามเท่า
“เชิญครับ”ผมขยับให้เธอนั่งคงข้างๆ...สงสัยจะไม่ได้โทรมาจองโต๊ะก่อน น่าสงสารจริง
“ชื่ออะไรคะ”เธอกระซิบถามข้างหูผม....โอ้วนม
“บอมบ์”ตอบได้แค่นั้น กูมึนนม
แดกเหล้าต่อดีกว่า เห็นนมทีไรใจแม่งไหวหวั่น....เฮ้ย ถึงกูจะชอบมองนมกับต้นขาสตรี แต่ในชีวิตนี้ กูรักเมียกูคนเดียวนะเฮ้ย
“แหม... ไม่สนใจอลิซเลยหรอคะ”พูดไปเธอก็เขี่ยต้นขาผมไป...อิห่า จะยุ่งอะไรกับกูนักหนาห๊ะสาสส
“ผมมีเมียแล้ว”จิบเหล้าแล้วก็เก๊กหล่อต่อไปกู
“ยิ่งอยากได้”กระซิบข้างหูเสียงกระเส่า แล้วก็ซบลงที่บ่า
ผมล่ะไม่เข้าใจผู้หญิงสมัยนี้จริงๆ ทำแบบนี้มันสนุกนักรึไง
“ไอ้บอมบ์!!!”ผมสะดุ้งสุดตัว ไม่ต้องหันมอง กูก็รู้เลยว่าใคร “คุยงานบ้านพ่อมึงเขาต้องซบต้องโอบกันด้วยหรอห๊ะ”พูดจบก็เข้ามาฉุดกระชากลาก ถูกผมให้ลุก “กลับบ้าน!!!”ชิบหายมองกูกันเต็มเลย
ผมหันไปสบตากับไอ้โจมและพี่โกที่กำลังส่งสายตาเหมือนพยายามจะกดดันผมว่า’อย่าไปยอม’
“ปล่อยก่อนซัน บอมบ์ต้องคุยงานกับเพื่อน”ผมพยายามพูดเสียงเรียบ...ในใจนี่กลัวจนเยี่ยวเหนี่ยวล่ะเนี่ย
“นี่มึงขัดคำสั่งกูหรอ”ซันจ๋าอย่าทำตาดุ ผัวกลัวแล้ว...ฮืออออ “ไม่กลับใช่ไหม ได้!!”โล่งอก ถ้าให้เถียงกันนานกว่านี้ ไม่รู้ผมจะควบคุมตัวเอง(ไม่ให้กลัว)อยู่ไหม
ซ่า!!!
น้ำสีอำพันที่บรรจุอยู่เต็มแก้วถูกสาดมาเต็มหน้า...อิห่า น้ำแข็งกระแทกเบ้าตากู
“พอใจยัง”ผมพูด...แม่งตากูจะเขียวไหมเนี่ย น้ำแข็งเหี้ยนี่ก็กระแทกตามาซะแรงเลยสัส อย่าให้กูรู้นะว่าเป็นน้ำแข็งมาจากโรงไหน กูจะจ้างคนไปเผาแม่ง
"ยัง!"
เพี๊ยะ!!
เบ้าตายังไม่ทันจะหาย แก้มกูก็ได้รับกรรมต่อเลย
ผมหันมองไอ้พี่โกที่กำลังทำหน้าเหมือนจะบอกว่า เมียมึงมีไอดอลเป็นโสรยา จับจูบแม่งเลย
เพี๊ยะ!!
แหมะซันจ๋าของผมนี่ช่างยุติธรรม เพื่อไม่ให้แก้มขวาอิจฉาแก้มซ้าย เจอเข้าไปอีกฉาดเลยกู
“อื๊ออออ”ผมจับจูบตามทฤษฎีที่ปรมาจารย์โกได้สั่งสอนมา
เพี๊ยะ!!
“อื๊ออ”มีแรงตบผมก็มีแรงจูบวะ
เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตบซะหน้ากูงี้สะบัดเป็นไม้กล้องสะบัดชัยเลยห่า
“ตบจูบ ใช่ไหม ได้!!”จะตบอีกหรอ เลือดกูกลบปากล่ะนะ
เพี๊ยะๆๆ
กูทนไม่ไหวแล้วโว๊ยยยยยยยย
“พอ!!”ผมคว้ามือเมียไว้
“ห๊า”ซันหน้าเหวอเผยอปากค้าง ก่อนที่แววตาจะดูเศร้าลง...อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นเลยซันจ๋า
ใจบอมบ์มันเจ็บ
“เค้าขอโทษ กลับบ้านกันเถอะซันจ๋า บอมบ์ชาหน้าจนจะทนไม่ไหวแล้ว”ผมพูดจบ พลันสายตาคนตรงหน้าก็กลับมาแจ่มใสเหมือนเดิม
“เออ!!”กระแทกเสียงใส่ผม...แต่ปากดันยิ้ม “อย่าให้กูรู้นะ ว่าไอ้ตัวไหนมันเสนอหน้ามายุผัวกูอีก...ได้เจอกูแน่!!”ขู่คาดโทษเสร็จก็หันมาดึงหูผม “มึงมานี่”
“โอ๊ยยย ซันจ๋า บอมบ์เจ็บแล้วววว”ผมพยายามบีบน้ำตาอ้อนวอนเมีย
เมียรักหันมามองผมอย่างเมตตา ก่อนจะปล่อยมือจากหูผม...
แล้วจิกหัวที่กูเซ็ทไว้อย่างดีแทน!!
เป็นไงล่ะพวกมึง สะใจกันล่ะสิ ที่ชีวิตกูยังไม่หลุดพ้นน่ะ ฮืออออออ...อิพวกใจบาป
เอ่อ...ว่าแต่ว่า ตอนนี้ซันจ๋าโกรธผมใช่ปะวะ
เอ่ม แล้วกูต้องง้อตามที่ไอ้พี่โกมันสอนมาไหมอ่ะ...คริ!
----
เขียดศรีมาต่อให้แล้วค่ะ
เกิดการลืมไปชั่วขณะว่าเอามาลงในเน้
(ไปล่ะสมงสมองอินี่)
ช่วยกันดันด้วยน๊าคะ
เลิฟๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
