## บันทึกรักสีม่วง ## ตอนพิเศษสุดท้าย [ ๒๑ / ๐๑ / ๒๕๖๐ ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ## บันทึกรักสีม่วง ## ตอนพิเศษสุดท้าย [ ๒๑ / ๐๑ / ๒๕๖๐ ]  (อ่าน 232135 ครั้ง)

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
ตะวันอย่าเล่นตัวนักสิ   ขี้เก๊กเหมือนพ่อจริงๆ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
หวานกัันอีกแล้ว อิจฉาไหมน้องทาน

ออฟไลน์ Peung002

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
กรี๊ดดดดดดดดดด
Moment วันวาเลนไทน์ พ่อปิงปองกะพ่อรพีหวานไม่สร่าง น่าอิจฉาสุดๆ  :ling1:
ส่วนคุณน้องตะวันนี่น่ารักน่าหยิกนะคะเนี่ย
รออ่าตอนพิเศษต่อๆไปนะคะ
ขอบคุณค่ะ นิยายเรื่องนี้สนุกมากจริงๆ

ออฟไลน์ karashi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 428
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
    • นิยาย นิยายแจ่มใส นิยายมือสอง
สิบปีผ่านไปพ่อซันกลายเป็นผู้ชายโรแมนติกไปแล้วสินะ  :-[

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
ความสุข ความอบอุ่น เต็มพื้นที่ในห้องหัวใจ แม้จะ ห่างหายจากการอ่าน เหมือนน้องพลัส. หรือพลีส น๊อ ที่เพิ่งเริ่มเขียนจนจบ อิอิ ลูกกี่ขวบแล้วคร้าบ พี่ก็มีสถานะเป็นลุงแล้วล่ะ

ออฟไลน์ PURE LOVE

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
สนุกมากกกกก ชอบมากเลยค่ะ รักพ่อปิงปองที่สุดเลย
เรื่องนี้ ทำให้เราซาบซึ้งกับความรักของคุณพ่อมาก ๆ ทั้งพ่อปิงปอง พ่อซัน คุณปู่ศูร

โดยเฉพาะพ่อปิงปอง เป็นคนดีเหลือเกิน ทั้งตอนเสี่ยงชีวิตช่วยแม่ของตะวัน ทั้งที่ไม่รู้จัก
รับเลี้ยงดูตะวัน ที่แม้ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แต่รักและให้ความสำคัญกับตะวันมากที่สุด
ความสุขของลูก เหนือสิ่งอื่นใด ยิ่งกว่าความสุขของตัวเอง พ่อแม่แท้ ๆ บางคน
ยังรักลูกตัวเองได้ไม่ถึงเสี้ยวของพ่อปิงปองด้วยซ้ำ แม้ว่าบางครั้ง เหมือนพ่อปิงปอง
จะตามใจตะวันมากเกินไป แต่ที่ทำให้ตะวันไม่กลายเป็นเด็กเสียคน ก็เพราะการอบรมสั่งสอน
ของพ่อปิงปองเช่นกัน ได้คนดี ๆ อย่างพ่อปิงปองเลี้ยงมา มีหรือตะวันจะไม่ได้ซึมซับความดีเหล่านั้น

ส่วนตะวัน ที่ชื่นชมเด็กอายุแค่นี้มาก ก็คือเรื่องที่ ยอมรับสิ่งที่พ่อเป็นได้ ตอนที่พ่อปิงปอง สารภาพ
ว่าเคยเป็นคนที่ถูกเรียกว่า กระเทย มาก่อน เรากลัวว่าตะวันจะรับไม่ได้แล้วทำให้พ่อปิงปองเสียใจมาก
แต่ตะวันไม่ได้เป็นอย่างนั้น ไม่ว่าพ่อปิงปองเป็นยังไง ตะวันก็รัก ความรักที่ตะวันมีให้พ่อปิงปอง
ก็ไม่น้อยกว่าที่พ่อปิงปองมีให้เลย ถึงบางครั้งจะหมั่นไส้ความเอาแต่ใจของตะวันบ้าง แต่เรื่องนี้ ชื่มชมจริง ๆ นะ

มาเม้นเรื่องนี้ก่อน ตอนที่จบแล้ว เพราะกำลังจะไปตามอ่านเรื่อง ทาน ตะวัน ค่ะ
เห็นว่าเป็นเรื่องต่อจากเรื่องนี้ ก็เลยมาอ่านเรื่องนี้ก่อน ไม่ผิดหวังเลย รักพ่อปิงปองกับพ่อซันจัง  :กอด1:
จะไปตามติดความรักของพ่อ ๆ ต่อ ในเรื่องของลูกตะวัน กับน้องดำ เอ๊ย น้องทาน นะจ้ะ

ขอบคุณคนเขียน สำหรับนิยายดี ๆ ที่น่าประทับใจเรื่องนี้มาก ๆ เลยค่ะ   :L1: :pig4:

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14

ออฟไลน์ Tsubamae

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 258
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
อบอุ่น ละมุน ซึ้ง พ่อปิงปองพ่อซัน ตะวันน้องทาน ปู่ศูร พี่วัช
ชอบทุกคนเลย รวมนายการินที่คิดได้ด้วยนะ แอบจิ้นกะปู่ศูรแหละ อิอิ
ตามไปอ่านภาคน้องตะวันน้องทานต่อล่ะ ขอบคุณคุณนักเขียนสำหรับนิยายนะค้าาา

ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook
สนุกมากๆ

เพิ่งได้อ่านจบ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะ

ออฟไลน์ jing_sng

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 761
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
อยากจะบอกว่า ไปอยู่ไหนมาเพิ่งได้อ่าน
แต่คุณคนเขียนจ๋าการตั้งชื่อเรื่องก็สำคัญนะ สารภาพตรงๆ ชื่อเรื่องไม่สะดุดใจเลย
จนได้อ่าน แทบกรี๊ดร้อง อย่างข้างต้น เสียน้ำตาไปหลายหยดเลย  ทุกคนมีเหตุผลรองรับการกระทำ ชอบเรื่องนี้จัง อยากอ่านตอนพิเศษเรื่อยๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ schneesturm_fubuki

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
ดีใจจังที่หลงเข้ามาเจอ ปกติจะอ่านแต่แนวตบจูบ คุณคนแต่ง วางโครงเรื่องดี ใช้ภาษาดี
อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่อแรกที่แต่งรึเปล่า ถ้ามีเรื่องอื่นๆเดี๋ยวจะตามไปอ่านต่อนะคะ

ขอบคุณสำหรับนิยายที่อ่านแล้วอมยิ้มเรื่องนี้ค่ะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
น้องตะวันนี่น่าตีจริงๆ5555

ออฟไลน์ minenat

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1661
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
ตะวันนี้ก็ปากแข็งจังเลย :katai5:

ออฟไลน์ zombi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-5
กว่าจะหวานกันได้เสียน้ำตาไปหลายตุ่ม

แต่บทจะหวาน ก็หว๊านหวานกันจนน่าอิจฉา

ออฟไลน์ Gatjang_naka

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
บทจะน่ารักก็น่ารักมากเลยนะซัน :bye2:

ออฟไลน์ PURE LOVE

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
วันมาฆบูชา ที่จะถึงนี้
จะมีตอนพิเศษของพ่อซันกับพ่อปิงปองไหมคะคนเขียน
คิดถึงจัง อยากอ่านคู่คุณพ่ออีกเยอะ ๆ เลย  :impress:

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
ไม่ได้มาอ่านนานเลย แหะๆ

พ่อรพีน่ารักขึ้นทุกวัน หวานมดไต่ขนาดนั้นลูกจะหมั่นไส้ก็ไม่แปลกหรอกนะคะ 5555

ตอนจบกับตอนพิเศษน่ารักมาก แบบว่ากรี๊ดแตกเลยค่ะ >////<

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

ออฟไลน์ carenaka

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ขอบคุณที่ทำให้อุ่นไปถึงหัวใจ

ออฟไลน์ Pz_ready

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +107/-1



ตอนพิเศษ...วันมาฆบูชา






เสียงสวดทำนองสรภัญญะดังผ่านตามสายกระจายเสียงยามเช้าให้กับผู้คนในละแวกใกล้เคียงได้ยินและร่วมน้อมฟังคำสวดมนต์แม้จะไม่ได้เข้าร่วมพิธีกรรมทางศาสนาที่วัดก็ตาม

ผู้คนมากมายที่กำลังนั่งสงบเสงี่ยมยกมือขึ้นพนม บ้างก็สวดตามเบาๆบ้างก็ฟังเฉยๆเพราะไม่สามารถท่องตามได้ แต่ทุกคนก็ล้วนแต่มารวมกันวันนี้เพื่อจะมาร่วมกันทำบุญตักบาตรในวันสำคัญทางพุทธศาสนาที่ทุกคนนับถือ

วันมาฆบูชา...

สิ้นเสียงสวดมนต์บทสุดท้าย มัคทายกก็บอกผ่านไมค์โครโฟนให้ผู้คนเข้าไปประเคนอาหารที่นำมาถวายให้แก่สงฆ์ ร่างเล็กของอดุลย์และร่างที่สูงกว่าของรพีพร้อมใจกันคลานคุกเข่าเข้าไปและช่วยกันถวายภัตราหารตามแบบพิธี

สงฆ์ที่ได้รับถวายเห็นสองคนก็ยกยิ้มอย่างยินดีให้กับทั้งคู่ ก่อนที่ทั้งสองคนจะค่อยๆคลานกลับเข้าไปนั่งที่เดิมของตัวเอง

ช่วงเวลาที่ปล่อยให้พระสงฆ์ท่านฉันท์อาหารอยู่นั่น ก็มีพระสงฆ์แก่พรรษารูปหนึ่งขึ้นนั่งบนธรรมาสน์เพื่อจะเทศน์ให้เหล่าผู้คนที่นั่งรอได้รับฟัง

“กลับกันก่อนมั้ยครับ?”ร่างเล็กหันเอ่ยถามคนข้างกายด้วยความเป็นห่วง มาวัดทำบุญแบบนี้จำต้องนั่งพับเพียบกับพื้นนานๆ ถึงบาดแผลของรพีจะผ่านมาเป็นสิบๆสีแล้วก็ตามแต่มันยังมีร่องรอยทิ้งเสมอ บวกกับร่างกายที่แก่ชราลงทุกวันทำให้อดเป็นห่วงสุขภาพมากขึ้นตามไปด้วยไม่ได้

“ไม่เป็นไร รอกรวดน้ำก่อนดีกว่า”เสียงทุ้มเอ่ยบอกให้อดุลย์คลายกังวลแม้ตัวเองจะรู้สึกเสียดที่ข้อเข่าเล็กน้อยแต่ก็ยังอยากอยู่ทำบุญฟังเทศน์ฟังธรรมต่อ

“ไม่ปวดขาใช่มั้ยครับ?”แต่ดูเหมือนว่าร่างบางจะไม่ยอมหายสงสัยและใส่ใจฟังเทศน์เท่าไร คนตาคมระบายยิ้มอ่อนโยนส่ายหน้าบอกคำโกหกสีขาวออกไป ก่อนจะเอ็ดให้อดุลย์ตั้งใจฟังคำที่พระท่านสอนจนทำเอาร่างบางเบะปากใส่

“คุณน้าครับ”เสียงของผู้ชายเอ่ยเรียกอยู่ใกล้ๆ พร้อมกับแรงสะกิดที่เข่าขวาทำให้รพีต้องหันไปมอง เป็นเด็กผู้ชายน่าอายุเด็กกว่าลูกชายตัวป่วนของพวกเขาเสียอีก

“ครับ?”รพีตอบขานด้วยความสงสัย เด็กที่เรียกเป็นเด็กผิวค่อนข้างขาว ตากลมโตคิ้วเข้มน่าจะสูงพอๆกับอดุลย์

“พอดีผมได้ยินที่คุณน้าคุยกัน...เก้าอี้ด้านหลังว่างนะครับ พวกคุณน้าไปนั่งกันก็ได้นะครับ”เสียงใสเอ่ยบอกอย่างมีไมตรีจิต ชายสูงวัยทั้งสองหันตามมือเล็กๆที่ชี้ไปก็เจอเก้าอี้พลาสติกสีฟ้าว่างอยู่หลายตัว คงเพราะมีหลายคนเริ่มทยอยกลับกันไปบ้างแล้ว

อดุลย์หันมองรพีก่อนจะพยักหน้าตกลงว่าจะไปนั่งบนเก้าอี้ด้วยกันแล้วจึงหันกลับไปหาเด็กหนุ่มน้อยที่แนะนำ

“ขอบใจนะหนู”อดุลย์ขอบใจทั้งน้ำเสียงและใบหน้า รอยยิ้มที่แม้จะยิ้มแล้วจะแสดงร่องรอยแห่งวัยให้ได้เห็นก็ไม่ได้ทำให้คนคนนี้ดูน่ามองน้อยลงแต่อย่างใด ยังคงเป็นยิ้มที่จริงใจเป็นที่สุดอยู่เสมอ

“ผมช่วยยกของให้นะครับ”เด็กหนุ่มบอกพลางช่วยยกตะกร้าและปิ่นโตที่ว่างเปล่าของทั้งคู่ให้แล้วเดินนำไปที่ที่ว่างเมื่อสักครู่

“ว่าแต่หนูชื่ออะไรครับ?”อดุลย์เอ่ยถามทันทีที่ได้นั่งลงเรียบร้อย

“ผมชื่อริทครับ พวกคุณน้าเป็นคนแถวนี้หรือเปล่าครับ”เด็กริทถามกลับเสียงใส

“อืม พวกเราอยู่หมู่บ้านตรงซอยสามสิบสามน่ะ”

“เอ๋ เหรอครับ...แล้วทำไมผมไม่เคยเห็นพวกคุณน้ามาทำบุญกันมาก่อนเลยอ่ะครับ”รพีดูจะติดใจกับคำถามของเด็กตรงหน้า คำพูดที่ดูราวกับว่าเด็กตรงหน้ามาทำบุญที่วัดแห่งนี้บ่อยจนจำผู้คนที่มาได้ทำให้เกิดความรู้สึกเอ็นดูอีกฝ่ายออกมาอย่างอัตโนมัติ

“พอดีพวกเราไม่ค่อยจะได้มาวัดนี้เท่าไรน่ะทางระหว่างบ้านเรากับทางมาวัดรถมันค่อนข้างเยอะน่ะเลยเลือกไปวัดอีกที่มากกว่า"อดุลย์ตอบยิ้มแย้ม รู้สึกเอ็นดูเด็กตรงหน้าอย่างเดียวกันรพีขึ้นมา

“แล้วเราล่ะ มาบ่อยเหรอ แปลกนะไม่คิดว่าเด็กสมัยนี้จะเข้าวัดเข้าวาเป็นเรื่องปรกติ”รพีที่เงียบมานานถามขึ้นมาบ้าง เด็กริทที่นั่งพับเพียบพนมมือหันกลับไปตอบด้วยเสียงร่าเริง

“ที่จริงตาผมเป็นมัคทายกอ่ะครับ คนนั่นอ่ะๆ”เด็กน้อยชี้ไปที่ชายชราที่นุ่งขาวห่มขาวที่นั่งอยู่ข้างๆอาสนะ

“ผมก็มาวัดกับตาจนมันชินไปแล้วอ่ะครับ”

“ดีแล้ว ทำแบบนี้ต่อไปล่ะ”รพีพูดออกมาอย่างดีใจ ดีใจที่ยังมีเด็กที่คิดดีแบบนี้อยู่ พลางคิดไปถึงเรื่องไร้สาระอย่าเช่น ตอนที่เขาอายุเท่าเด็กคนนี้ ตอนนั้นเขาทำอะไรอยู่? พอคิดแล้วก็อดหัวเราะขึ้นมาคนเดียวไม่ได้

ร่างบางตรงหน้าเห็นคนข้างๆหัวเราะก็เลิกคิ้วมองอย่างสงสัย

“มีอะไรเหรอครับ”เด็กริทถามเพราะจู่ๆคู่สนทนาก็หัวเราะเสียอย่างนั้น รพีไม่ได้ตอบแต่ยิ้มกลับเลยเป็นอดุลย์ที่ต้องตอบแทนอย่างรู้ใจกัน

“เรื่องของคนแก่น่ะครับไม่มีอะไรหรอก”พอได้ฟังคำตอบแบบนั้นคนที่หัวเราะอยู่ก็หยุดกึกทันที ตาคมแสร้งทำดุ ที่ถ้าเป็นแต่ก่อนคนโดนมองคงได้กลัวจนหัวหดแต่ตอนนี้ความน่ากลัวของรพีมันได้หายไปหมดแล้ว

“ฮ่ะฮ่ะ พวกคุณน้านี่น่ารักจังครับ...เอ่อ ผมถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ?”ริทหัวเราะขำเบาๆ เพราะยังคงมีเสียงพระเทศน์อยู่เลยกลัวจะรบกวนคนอื่น

“เอาสิ”อดุลย์ตอบ แกล้งไม่สนใจสายตุดุของคนข้างๆ อมยิ้มกลั้นหัวเราะกับท่าทีของคนที่ถูกปรามาสว่าแก่...เขาก็แค่พูดความจริงเท่านั้นเอง

“พวกคุณน้าเป็นแบบว่า...เป็น...เป็นแฟนกันเหรอครับ?”ริทดูจะกล้าๆกลัวๆที่จะถาม พึ่งรู้จักกันไม่ถึงสิบนาที จะถามเรื่องส่วนตัวแบบนี้ก็รู้ตัวอยู่ว่ามันเสียมารยาทแต่ด้วยความอยากรู้แบบเด็กๆก็เลยอดจะถามขึ้นมาไม่ได้

“...เอ๋ จะตอบเด็กว่าไงดีครับคุณรพี?”อดุลย์ทำไม่รู้คำตอบหันไปแกล้งถามคนข้างๆที่ยังคงงอนกับคำพูดของคนรักอยู่

“ไม่รู้สิ คนแก่ๆอย่างชั้นใครเขาจะอยากจะมารักล่ะ เฮอะ”รพีสุดจะกลั้นขำจนต้องเอามือมาปิดปากกลั้นเสียงไม่ให้ดังเกินไป ขนาดคนไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างเด็กริทยังขำกับคำพูดแบบเด็กน้อยของคนที่ดูอายุแล้วคงจะมากกว่าสามรอบเป็นอย่างต่ำ เผลอๆคงจะเข้ารอบที่สี่แล้วด้วยซ้ำ

“อายพระอายเด็กมั้ยครับเนี่ย ทำงอนเป็นเด็กๆไปได้นะครับ”อดุลย์บอกสียงกลั้วหัวเราะ มือบางคลายพนมมือที่อกก่อนจะเลือนไปกอบกุมคนที่งอนอยู่อย่างแนบแน่นพลางเป็นคำตอบไปในตัวให้กับเด็กตรงหน้าด้วยเช่นกัน

“ดีจังเลยนะครับ”เด็กริทตรงหน้าพูดอย่างแผ่วบาง มองสองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกชื่นชม ตามจริงเขามองเห็นทั้งสองคนนี้ตั้งแต่เข้าวัดมาแล้ว แม้วันพระใหญ่แบบนี้จะมีคนมากหน้าหลายตาแต่เพราะทั้งคู่ดูสะดุดตามากที่สุดจึงทำให้เด็กน้อยสังเกตุได้ไม่ยาก

แววตารักใคร่ของคนทั้งคู่ทำให้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน แต่เพราะสื่อและประสบการณ์ที่มีไม่มากทำให้เด็กน้อยก็คิดว่าคนประเภทนี้ไม่น่าจะมีรักที่ยื่นยาว พอได้เห็นความรักที่อยู่นอกเหนือจากที่สังคมยอมรับเลยทำให้อดที่ตั้งคำถามไม่ได้จริงๆ

“แล้วคุณน้ามาเวียนเทียนตอนเย็นหรือเปล่าครับ?”ริทถามออกมาอีกครั้ง อดุลย์หันหน้ามายิ้มแล้วพยักหน้าตอบ ที่จริงเขาคิดว่าตอนเย็นจะไปเวียนเทียนที่วัดที่เคยไปประจำ ที่วันนี้มาวัดนี้เพราะว่าติดรถลูกชายออกมาจากบ้านแล้วอู่ของตะวันก็ต้องผ่านทางนี้

แต่พอได้เจอเด็กตรงหน้าเลยคิดอยากจะมาวัดนี้ และอาจจะมาที่นี่ต่อไปเรื่อยๆ

“งั้นคุณน้าไม่ต้องเตรียมเทียนมานะครับ เดี๋ยวผมเตรียมไว้ให้ ผมขายเทียนทุกปีล่ะครับ”ริทบอกด้วยรอยยิ้มใสจนคนมีอายุทั้งสองยิ้มตาม นึกเอ็นดูเด็กน้อยตรงหน้าราวกับลูกหลาน สิ่งหนึ่งที่เอ็นดูก็เพราะเชื่อว่าเด็กที่โตมากับวัดกับวาคงเป็นคนที่ดี และพออายุมากขึ้นแล้วมาได้เห็นเด็กดีๆก็เอ็นดูมากขึ้นกว่าเดิม

เสียงพระที่เทศน์จบลงพร้อมๆกับคล้ายว่าเป็นสัญญาณว่าพิธีกรรมทางศาสนาช่วงเช้าจะหมดลง และไม่ช้ามัคทายกที่ได้รู้ว่าเป็นตาของเด็กดีข้างหน้าก็พูดเรื่องเรี่ยไรเงินเข้าบำรุงศาสนา ในระหว่างที่รอให้พระรูปที่มาเทศน์ฉันท์อาหารบ้าง

“ยกเงินขึ้นสาธุซิครับ”อดุลย์ยื่นธนบัตรสีเทาหนึ่งใบให้รพีก่อนที่มือหนาจะหยิบมาทำตาม ทุกวันนี้เงินอยู่เงินกินเงินใช้ทุกอย่างล้วนมาจากอดุลย์เพียงคนเดียว พอเห็นร่างบางเก็บกระเป๋าสตางค์สีดำที่รพีซื้อให้เข้ากระเป๋าก็อดนึกถึงตอนที่เคยเหน็บแหนมเพื่อนรักอย่างไตรเทพไม่ได้

...นี่มึงอยู่ในโอวาทจริงๆนะ กระเป๋าเงินอยู่ที่เมีย ไม่หือไม่อือ เป็นสามีที่ดีจริงๆ...

รพีเคยไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนรักต้องให้ภรรยาเก็บเงินทั้งๆที่ตัวเองหามาอย่างยากลำบาก...แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว...เพราะว่าเป็น ′ครอบครัว′ เงินจะอยู่ที่ใครก็ไม่สำคัญ ตราบเท่าที่ยังได้ใช้ร่วมกัน

“คุณน้ามีน้ำไว้กรวดหรือยังครับ?”เด็กริทข้างหน้าถาม

“ไม่เป็นไรหนูริท พวกน้ากรวดแห้งเอาก็ได้”อดุลย์ตอบ วันนี้ไม่ได้พกของอะไรมามากมาย มีแค่ปิ่นโตหนึ่งเถากับตระกร้าใส่ของเท่านั้นเพราะว่าเขากับรพีจะแวะที่อื่นต่อด้วย

“เดี๋ยวผมไปเอามาให้นะครับ”ดูเหมือนเด็กน้อยไม่ได้ฟังคำอะไรจากผู้ใหญ่ทั้งสองคน อดุลย์ส่ายหน้ายิ้มๆให้หลังเล็กๆที่ค่อยๆคลานไปทางตาของตัวเอง

“น่ารักดีนะครับ”อดุลย์เอ่ยขึ้นมา รพีพยักหน้าตอบเบาๆ

“อืม ดูท่าทางจะเป็นเด็กดี”

“ผมขอชวนหนูริทเขากรวดน้ำด้วยกันเลยนะครับ”รพีหันมองหน้าคนข้างๆ แล้วยกยิ้มขำกับชื่อเรียกที่คนรักเรียกเด็กคนนั้นว่าหนูริท เคยเจอลูกตะวันท้วงติงเรื่องสรรพนามสุดจะเลี่ยนที่อดุลย์ชอบเรียกคนอื่น แต่อดุลย์ก็ไม่เคยจะเปลี่ยนวิธีการเรียก

“ถ้าชาติหน้ามีจริงก็อยากจะได้เกิดมาเจอคนดีๆแบบนี้อีก”เป็นตรรกะที่คงหาคำตอบไม่ได้ว่าชาติหน้ามีจริงหรือไม่แต่การได้รู้จักคนดีๆก็ถือเป็นเรื่องราวดีๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

“แล้วก็...อยากเจอคุณทุกๆชาติด้วยนะครับ”คิ้วเข้มกระตุกกับคำหวานที่นานๆจะหลุดออกมาให้ได้ยินจากอดุลย์ หันไปมองหน้ากลมนวลที่ยิ้มสดใสส่งมาให้ มือที่กอบกุมกันแน่นไม่ยอมปล่อยสอดประสานนิ้วกระชับให้แน่นกว่าเดิม

“ไหนว่าอายพระอายเด็กล่ะหื้ม? ทำไมถึงพูดอ้อนอย่างกับเด็กๆแบบนี้ล่ะ”มือหนาอยากจะยกขึ้นบิดหน้ายิ้มๆให้บูดเบี้ยวด้วยความหมั่นไส้แต่ก็ทำไม่ได้เพราะต้องสำรวมเมื่ออยู่ในสถานที่แห่งนี้ ได้แต่ส่งเสียงหึ้มๆไปตามเรื่องตามราวเท่านั้น

“ก็ถูกแล้วนะครับ ผมยังไม่ ′แก่′ แบบคุณรพีซักหน่อย ไว้ผมแก่เท่าคุณเมื่อไรผมจะพูดแบบนี้ก็ได้ครับ”เสียงกลั้วหัวเราะตอบออกมาอย่างไม่จริงจัง ทำเอาร่างสูงอดไม่ได้ที่จะบกมือมาบิดแก้มของคนตรงหน้าอย่างที่คิดอยากทำไว้เมื่อครู่

...คงต้องอ้อนชั้นแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ จะมาแก่ทันกันได้ยังไงล่ะ...ปิงปอง...

“อยากแก่เท่าชั้นไว้ชาติหน้าแล้วกัน”รพีตอบกลับยกยิ้มเล็กๆให้กับคนที่แสร้งเป็นเจ็บเอามือกุมแก้มของตัวเองเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถปิดรอยยิ้มกว้างของตัวเองได้

“ครับ...ไว้ชาติหน้านะครับ”ทั้งสองคนมองจ้องตากันด้วยความอบอุ่นและอบอวลไปด้วยความรู้สึกดีๆที่ต่างสื่อถึงกัน คำพูดของทั้งสองที่คล้ายจะเป็นคำท้าทายแท้จริงกลับไม่ใช่ต้องการจะท้าอะไรอีกฝ่ายเลยแม้น้อย

ใจความจริงๆของมันที่ทั้งสองรับรู้คือ

แม้...ชาติหน้า...ก็จะกลับมาเจอกันอีกครั้ง...กลับมารักกัน...เช่นนี้...อีกครั้ง






#ขอบคุณทุกคอมเม้นทุกกำลังทุกคนที่อ่านค่ะ

ออฟไลน์ valenna yy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Peung002

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
ว๊าววววววว
แก่ขึ้นๆ แต่คุณรพีกะพี่ปิงปองยังขยันเติมความหวานกันอยู่เลยนะคะ

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ  :hao3:

+1 เป็ดเหลืองโลดเลยค่ะ

ออฟไลน์ junpa

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 322
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
จะรักกันเรื่อยๆ ไปจนแก่ (เอ๊ะ แก่แล้วนี่น่า)
และจะรักกันทุกชาติไป   :-[
 :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Kamung

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :-[  ตามอ่านจนจบ. อยากจะบอกว่าชอบมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
 :katai2-1: :hao7: o13 :bye2:

ออฟไลน์ Dezzerr

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 547
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
หวานกันจริงๆเลย ปริ่มมมม

ออฟไลน์ bradpitt

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1



ขอบคุณเรื่องราวดีดี  ที่มาช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจแฟนคลับ นะครับ

บุญรักษา วันมาฆบูชา ทุกๆท่าน ครับ


 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven


ออฟไลน์ minenat

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1661
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
ซึ้งงง
รักกันไปจนแก่  จนหมดลมหายใจ  ความรักก็ยังคงอยู่แน่นอน
ชอบเรื่องนี้จัง   :L2:

ออฟไลน์ jaja-jj

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 547
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-3
ชอบจังเลยค่ะ รักกันจนแก่ ดูเป็นครอบครัว คนรัก มากๆค่ะ :)

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14

ออฟไลน์ ๐๐ตะวัน๐๐

  • ๐๐๐ลูกตาล๐๐๐
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
อ่านแล้วมีความสุขจัง

อยากมีคนที่จะอยู่ด้วยกันไปจนแก่มั้ง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด