ตอนที่ 7 รู้ใจตัวเอง
หลังจากวันนั้นผมก็ยังทำตัวเหมือนปกติกับไอ้ภีมเหมือนที่เคยทำ
แต่ช่วงนี้กีฬาเฟรชชี่หมดแล้วอ่ะดิ
ผมก็เลยต้องไปวิ่งกับมันทุกวันแล้วอ่ะ
" เฮ้ยย…มึงอย่าช้าได้มั้ยไอ้อ้วน... วิ่งยังไม่ถึงรอบจะตายแล้วหรออว่ะ " มันตะโกนด่าผมคับมันวิ่งนำหน้าผมไปไกลแล้วคับ
" ก็เราไม่ได้วิ่งบ่อยเหมือนนายนี่ " ผมพูดกับมั้นทั้งที่ตอนนั้นเหนื่อยมากเลยคับ
" เออ…ถ้ามึงไม่ไหวก็เดินๆบ้างวิ่งบ้าง เดี๋ยวกูวิ่งช้าๆรอ" แล้วมันก็หยุดรอผมจนผมเดินไปถึงมันคับ
" เป็นไง…หายเหนื่อยยัง…มันพูดกับผมพร้อมยิ้มให้ผม"
ผมไม่ตอบคับ แถมทำหน้าเย็นชาใส่มันคับ ชิส์อย่าคิดว่ามายิ้มให้กูแล้วกูจะหายโกรธมึงนะ
มันหุบยิ้มเลยคับแถมทำหน้าเป็นหมาหงอยเลยคับ
" เออ …หายเหนื่อยแล้วก็วิ่งต่อ วันนี้วิ่งให้ได้สามรอบนะมึง " แล้วผมกับมันก้เริ่มวิ่งกันคับ
ส่วนมากผมจะวิ่งๆหยุดๆคับ มันก็ต้องวิ่งรอผมคับ
มันบ้าพลังมากเลย ผมวิ่งครบสามรอบแล้วเหนื่อยใจแทบขาดแต่ไอ้บ้านี่มันยังไม่พอคับ
มันบอกให้ผมนั่งพักรอมันก่อน มันยังวิ่งต่ออีกสามรอบคับ ดูทีท่ามันไม่ไดเหนื่อยอารายมากเลย ไอ้นี่แม่งโคตรถึกคับ
ส่วนเรื่องอาหารการกินผมก็ต้องไปกินข้าวกับมันเป็นประจำทั้งๆที่ไม่เต็มใจแต่ทำไงได้ล่ะคับถ้าผมขัดคำสั่งมันผมจะโดนอะไรล่ะ
ผมไม่อยากเสี่ยงหรอกไอ้นี่ยิ่งผีเข้าผีออกด้วย
เวลากินข้าวกับมันก็อีกนั่นแหละมันเป็นคนซื้อข้าวให้ผมตลอด ผมก็ซื้อน้ำคับ
และข้าวที่ซื้อมามันก็ผิดคำสั่งผมทุกครั้งเลย จนหลังๆผมเริ่มชินกับมันแล้วคับ
มึงจะให้กูกินอะไรกุก็กินทั้งนั้นแหละ ไม่อยากมีปัญหากับมัน
แต่ไอ้ที่แปลกไปมันเหมือนจะเอาใจผมมากขึ้น ชอบคุณเรื่องโน่นนั่นนี่ให้ผมขำๆ แต่ผมนะหรอ หึหึไม่มีทาง
ตีหน้าไร้ความรู้สึกใส่มันคับ ทำให้มันหงอยไปสะทุกครั้งเหมือนกัน
ผมกับมันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆคับ จนตอนนี้ก็ผ่านมาร่วมสามเดือนกว่าแล้ว
ที่ผมต้องใช้ชีวิตประจำวันแบบนี้กับไอ้บ้าภีม
ผมไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองผอมลงมั้ยแต่แค่รู้สึกว่ามันไม่ค่อยอึดอัดตัวเอง
เสื้อผ้ากางเกงก็หลวมลงไปค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว
" นี่…ต้นผอมลงรึเปล่า " เมย์ถามผมขณะนั่งรออาจารย์มาสอนคับ
" ไม่รู้สิเราไม่ได้ชั่งน้ำหนักนานแระ …" ผมตอบเมย์ไปคับผมไม่ได้ชั่งน้ำหนักตัวเองมานานมากเลยคับ
" เราว่านายผอมลงนะ ..ดูสิหน้าเรียวขึ้นตั้งเยอะ แขนขาก็เล็กลงไปมากเลยนะ " เมย์ตอบพร้อมจับแขนจับขาผมคับ
" เราก็ว่างั้นอ่ะ…รู้สึกว่าช่วงนี้เสื้อผ้าเราก็หลวมลงไปเยอะเหมือนกัน" ผมตอบเมย์ไปคับพร้อมส่งยิ้มให้เธอ
" เอ่… แต่เราว่านายน่าจะเข้าฟิตเนตนะจะได้เฟริมส์เร็วๆ" กิ๊บเสนอขึ้นมา
"เราว่าเราไม่มีเวลาหรอก…ตอนเย็นเราต้องไปวิ่งอีก"
" เอ้า..ก็ไม่ต้องวิ่งแล้วไปวิ่งที่ฟิตเนสแทน " กิ๊บตอบพร้อมอมยิ้มให้เมย์และเพื่อนที่เหลือ
" ก็เราต้องไปวิ่งกะเมทเราทุกวันนี่.... เราต้องบอกมันก่อนเดี๋ยวมันโกรธเรา"
ผมตอบไปเพราะกลัวไอ้ภีมโกรธถ้าไม่ไปวิ่งกับมัน
"แหม….แคร์กันจังเลยนะ เมทคนนี้อ่ะ" เมย์ถามแล้วยิ้มให้ผม
"ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน..ไม่อยากผิดใจกันนี่ .." ผมตอบแก้ตัวไปก่อนคับ
" นี่เราถามจิงๆนะต้น..นายรู้สึกอะไรกับเมทนายคนนั้นรึเปล่า.." กิ๊บถามผมขึ้นมาคับ
" เฮ้ย..เราไม่ชอบมันหรอก..มันบ้าจะตาย ไม่เอาด้วยหรอก"
ผมตอบแก้ตัวไปก่อนทั้งๆที่ตอนนี้ความรู้สึกที่ผมมีให้มันมันเริ่มแปลกๆแล้ว เรื่องต่างๆที่มันทำกับผมถามว่าโกรธมั้ยก็ยังโกรธนะแต่มันรู้สึกแปลกๆที่วันไหนไม่ได้เจอมันหรือมันมาผิดเวลาอ่ะคับ เค้าเรียกว่าเริ่มผูกพันแล้วมั้ง
" ก็ดี…ถ้านายไม่ได้คิดอะไร…." แล้วเมย์ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยคับ
เย็นวันนั้นพวกเพื่อนสาวของผมมันลากผมไปสมัครฟิตเนสของคณะวิทย์กีฬาคับและมันบังคับให้ผมไปวันนั้นด้วย
ผมเลยต้องรีบกลับหอมารอไอ้ภีมคับต้องขออนุญาตมันก่อนคับ
พอมันมาถึงผมก็บอกมันเรื่องฟิตเนตคับ
" อ่ะ..เออ ภีม คือต่อไปนี้เราไม่วิ่งได้มั้ย " ผมถามมันด้วยเสียงสั่นๆก็กลัวมันโกรธผมนี่
" ทำไม!!! " นั่นไงเอาแล้วว กูตายแน่ มันตะคอกกลับมาสะผมกลัวเลย
" กะ..ก็เพื่อนเราชวนไปเล่นฟิตเนส ที่คณะวิทย์กีฬาอ่ะ"
……………………………
มันเงียบคับ
" เออ..เรื่องของมึง " เออมันให้ไปแล้ววุ้ย
" แต่……" อะไรอีกว่ะ
"กุไปด้วย…" ผมงงเลยคับ
"อ้าวนายสมัครไว้แล้วหรอ…" ผมถามมันด้วยความงง
"เออ…กูสมัครไว้เมื่อสองสามวันก่อน"
"เด็กกูชวนกูไปเล่นนะ.."มันตอบผมมาคับ
ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดๆๆไงก็ไม่รู้เมื่อได้ยินคำว่าเด็กของมันอ่ะคับ
ผมเงียบคับทำเป็นไม่สนใจ
และผมกับมันก็เดินฟิตเนสคับ
พอไปถึงเพื่อนสาวผมรออยู่หน้าฟิตเนสครบทีมเลย
." นี่…ต้นเราอยู่ทางนี้ " ผมหันไปทางต้นเสียงก็เห็นเพื่อนผมโบกไม้โบกมือเรียกผม
" หวัดดี..ภีม " จู่ๆเพื่อนๆผมก็ทักไอ้ภีมคับ
" หวัดดีคับ …พีท เมย์ กิ๊บ แพรว " แหมพูดกับผู้หญิงเพราะเชียวนะมึง แต่เอ๊ะ
" อ้าว…รู้จักเมทเรากันด้วยหรอ " ผมถามเพื่อนผมด้วยความสงสัย
" อ้าว..ต้นไม่รู้หรอว่าภีมนะเดี๋ยวเค้าสนิทกับยัยพีทจะตาย..... เค้าเพิ่งคบกันเป็นแฟนนะ "
ผมอึ้งเลยคับ
แทบจะร่วงไปกองกะพื้นเลย มันชาไปทั้งตัวเลยคับเมื่อได้ยินคำนี้
" เรานึกว่าภีมจะเล่าให้ต้นฟังนะเห็นว่าเป็นเมทกัน" เพื่อนผมมันยิ้มอย่างสนุกสนานแต่ผมสิยิ้มไม่ออกบอกไม่ถูกคับ
" นี่ต้น…เป็นอะไรรึเปล่าหน้าซีดเลย" แพรวถามผม
" ปะ..เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร " เราเข้าข้างในกันเถอะอยากเล่นแล้ว
ผมพูดตัดบทออกไป เพราะไม่อยากให้ใครจับผิดผมได้
พอไปถึงพวกผมก้เล่นอุปกรณ์ต่างๆไปเรื่อยคับ
ระหว่างเล่นผมก้ได้แอบมองพีทกะไอ้ภีมมันกระหนุงกระหนิงกัน เห็นแล้วมันจะร้องไห้ยังไงก็ไม่รู้
เฮ้ย…นี่กูเป็นอะไรว่ะเนี่ยะ ไปสนใจมันทำไมว่ะ
เราเกลียดมันนะโว๊ยยย…ผมพูดกับตัวเองคับ
" นี่ต้น …เป็นอะไนอ่ะพูดอะไรอยู่คนเดียว" จู่ๆ ยัยเมย์โผล่มาจากไหนกผ้ไม่รู้คับมาเล่นลู่วิ่งข้างๆผม
"ปะ…เปล่า เราบ่นว่ามันเหนื่อยอ่ะ"
" อ่อ..อืม " แล้วเมย์ก็เล่นลู่วิ่งต่อ
" นี่ต้น…เธอว่ามะว่าพีทกับภีมเหมาะสมกันเนาะ"
" คนนึงเป็นดาวมหาลัยอีกคนก็เป็นเดือนมหาลัย …อิจฉายัยพีทจริงๆ"
ผมก็หันไปมองยัยพีทกะไอ้ภีมคับ….มันเหมาะสมกันจิงๆแหละทั้งสวยทั้งหล่อ
ผมพยายามไม่สนใจคับเพราะไม่อยากให้เพื่อนๆผมรู้ว่าตอนนี้ผมคิดอะไรกะไอ้ภีม
แล้วผมก็คิดว่าผมไม่มีทางไปขัดขวางความรักของเพื่อนผมแน่นอน
ทุกๆวันๆผมจะต้องเห็นไอ้ภีมมันมาอยู่กับพีทมากขึ้น
ทุกครั้งผมก็จะทนทำเป็นไม่สนใจคับไม่อยากให้ใครจับผิดผมได้
แต่ทุกครั้งไปที่ผมหลบไปร้องไห้ตลอด
ตอนนี้ผมเริ่มรู้แล้วแหละ ว่าผมคิดอะไรกับไอ้ภีม
ไม่รู้ว่าผมรู้ตัวช้าไปรึเปล่า
แต่ตอนนี้ผมว่าผมเป็นได้แค่แอบรักมันข้างเดียวคับ
ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงปลายภาคแล้วคับ
ผมก็ต้องอ่านหนังสือคับแต่โชคดีที่มิดเทอมผมทำคะแนนได้น่าพอใจคับไม่ถึงขนาดท๊อปแต่ก็อยู่ในสิบอันดับต้นๆของคณะคับ
ส่วนไอ้ภีมหรอคับ ผมไม่เห็นมันจะอ่านหนังสือคับ
แต่คะแนนมันออกมามันท๊อปแทบทุกวิชาของวิศวะคับ
มันพลาดภาษาอังกฤษวิชาเดียวที่มันได้น้อยคับ
มันบอกว่ามันเกลียดภาษาอังกฤษคับ
มันเลยไม่อยากเรียนไม่สนใจ
ส่วนเพื่อนๆในกลุ่มผมก็คะแนนดีเหมือนกันคับ
ถ้าเทียบในกลุ่มเก่งสุดเป็น แพรว คับ ตามมาด้วยพีท ผม และก็กิ๊บกับเมย์คับ
แต่ละคนคะแนนไม่ห่างกันมากคับ สองสามคะแนนเอง
จนถึงวันสอบวันสุดท้ายพวกผมก็โล่งแล้วคับ
" เฮ้อออ….สอบเสร็จแล้วดีใจจัง จะได้พักสักที" ยัยเมย์พูดออกมาหลังจากสอบเสร็จ
" นี่ๆๆ…ข้อสอบทำได้มั้ยอ่ะ " ยัยพีทถามคับ
ก็พอได้นะแต่ไม่ถึงขนาดชัวร์หรอก ผมตอบออกไปคับ
อืมเราก็พอทำได้แหละแต่ก็ไม่ชัวร์อ่ะ
" เอาน่า …ไม่เป็นไรหรอก พีท ทำได้อยู่แล้ว "
" นี่ๆๆ…สอบเสร็จแล้วแบบนี้ต้องฉลองหน่อยแล้วว"
" เออ…ดีๆๆ สิ ไปกินส้มตำร้าน ป้า xxx หน้ามอกันนะอยากกินปลาเผาน่ะ " ยัยแพรวบอกสถานที่เลี้ยงฉลองคับ
" อืม.. เอาดิ เราไม่ได้ออกไปกินอะไรด้วยกันนานแระ " ผมตอบไปพร้อมกับส่งยิ้มให้พวกเธอ
แล้วเย็นนั้นพวกผมก็ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกัน
ระหว่างรออาหารนั้น …พีทก็เดินเข้ามากับไอ้ภีมคับ
ผมที่กำลังดื่มน้ำอยู่แทบสำลักเลย
" อ้าว…พีทเอาภีมมาด้วยหรอ แหมๆๆ ขาดกันไม่ได้เลยนะ" ยัยเมย์แซวพีท คับ
" บ้าแล้วเมย์…แค่เห็นภีมสอบเสร็จเหมือนกันก็เลยชวนมาฉลองกับเราสะเลย"
" ขอฉลองด้วยคนนะคร้าบบบบ….คงไม่รังเกียจเด็กวิศวะตัวน้อยๆคนนี้นะคับคุณหมอผู้น่ารักทั้งหลาย"
แหวะ…กูจะอ้วกไอ้ภีม …อยู่กับสาวๆทำตัวน่ารักน่าเอ็นดู
พออยู่กะกูนี่ทั้งปากหมา เถื่อน โหด เชี่ย ไร้ที่ติ
ผมไม่ได้สนใจอารายมันมากคับ พูดคำตอบคำ เฮฮากับเพื่อนๆไปเรื่อยคับ
" อ่าว…ใครสั่งเหล้าเนี่ยะ" ผมถามพวกเพื่อนๆคับ
" แหมๆๆ คุณหมอต้นขา….วันนี้ฉลองนะคะ จะมากินน้ำส้มน้ำแดงได้ไง จิงมั้ยค่ะเพื่อนๆ"
ทุกคนก็หัวเราะร่วนขึ้นมาเลยคับ
" ก็เรากินไม่เป็นอ่ะ " ผมตอบไปเพราะกินเหล้าไม่เป็นคับ
" เอาน่า…นิดหน่อยๆ พวกเราก็กินไม่เก่งหรอก" เพื่อนสาวผมบอกมาคับ
และการฉลองครั้งนี้สรุปแล้วผมเมาคับ หลับไปเมื่อไรไม่รู้
รู้ตัวอีกทีก็มาถึงห้องแล้วว
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าที่หน้าผมมันเย็นๆคับ
ผมค่อยลืมตาขึ้นก็เห็นไอ้ภีมมันกะลังเช็ดหน้าผมอยู่
ผมมองสภาพตัวเองตอนนี้เสื้อผมถูกถอดออกคับแต่กางเกงยังอยู่ แสดงว่ากูยังไม่เสียเวอร์จิ้นเว้ย
" เฮ้ยยย…" ผมรีบลุกขึ้นนั่งคับ ตกใจมากเลย
" นะ..นายจะทำไรอ่ะ " ผมถามไอ้ภีมด้วยกลัวว่ามันจะทำอะไรผมอีก ก็คนมันน่ารักนิ อิอิ
" ก็เช็ดตัวให้ไง…มึงเมาหลับไปตั้งแต่แก้วที่สี่แล้วกูก็เลยต้องลากมึงกลับมาห้องนี่แหละ"
"กูก็กะลังเช็ดตัวให้มึงเนี่ยะ จะได้นอนสบายๆ"
" ไม่ต้องเราจะไปอาบน้ำ" แล้วผมก็เตรียมลุกไปอาบน้ำแต่ก็โดนไอ้ภีมมันจับผมมือไว้
"มึงยังไม่หายโกรธกูหรอ ..." มันพูดกับผมด้วยน้ำเสียงเศร้าๆคับ
หึหึ..นายคิดว่าเรื่องนั้นที่มันเกิดกับเรา เราจะลืมมันง่ายหรอ ไม่มีทางหรอก
ผมพูดได้น้ำเสียงสั่นเครือ ผมนึกถึงเรื่องนั้นทีไรก็พาลน้ำตาไหลทุกที
" กูขอโทษ…กูผิดเอง.... มึงหายโกรธกูนะ" ผมเขย่ามืออ้อนผมเหมือนเด็กๆเลย
" ไม่…เราไม่มีทางยกโทษให้นายแน่ " ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงที่แข็งเพราะความโกรธ
แล้วจู่ๆมันก็ลุกขึ้นมากอดผมจากข้างหลังเอาหน้ามาเกยที่ไหล่ผม
ผมรู้สึกหวิวไงก็ไม่รู้ไม่รู้ว่าดีใจหรืออะไรกันแน่
" มึงบอกกูสิ..มึงจะให้กูทำไง..มึงถึงจะหายโกรธกู " มันทำน้ำเสียงอ้อนที่ข้างหูผมจนผมขนลุกวาบไปทั้งตัว
" นายก็ลบคลิปนั่นทิ้งสะ... นายถึงจะให้อภัยมึง" ผมยื่นข้อแลกเปลี่ยนกับมันคับ
"อ่ะ…" มันยื่นโทรศัพท์มันให้ผมคับ
ผมก็รีบค้นหาคลิปนั้นทันทีเดี๋ยวมันเปลี่ยนใจ
แต่ผมหาเท่าไรก็หาไม่เจอคับ
" นี่…คลิปอยู่ไหน เราหาไม่เจอ" ตอนนั้นผมใจไม่ดีเลยคับกลัวมันเอาไปปล่อยไว้ที่อื่นๆแล้ว
เรามันก็เดินมากอดผมอีกครั้งคับ
" กุลบมันไปตั้งแต่เกิดเรื่องได้ได้สองวันแล้ว …." แล้วมันก็หอมแก้มผมคับ
ผมตกใจผลักมันออกไปเลยคับ
" ไอ้บ้า…." :
:ผมอายหน้าแดงตัวแดงเลยคับ รีบหยิบเสื้อผ้าเตรียมไปอาบน้ำคับ
แต่ไอ้บ้านี่ติดเป็นตุ๊กแกเลย มาเกาะแกะผมอยู่นั่นแหละ
" มึงหายโกรธกูแล้วน้า….ดีกันนะ " แล้วมันก็ชูนิ้วก้อยมันมาให้ผม
ผมก็ลังเลนิดนึงคับ เพราะตอนนี้ผมไม่โกรธมันแล้ว อายมันมากกว่า
" นะ…นะ.." มันเริ่มอ้อนเหมือนเด็กปัญญาอ่อนอีกแล้วคับ
" อืม…" ผมตอบมันไปพร้อมกับเกี่ยวนิ้วก้อยกับมันคับ
" เย้ๆๆ…ดีใจจังหมูน้อยไม่โกรธภีมแล้ววว " ไอ้บ้าภีมมันปัญญาอ่อนไปแล้วคับ
นี่ภีมนายเรียกเราว่าอะไรนะ
"ก็หมูน้อยไง …." แล้วมันก็ยิ้มให้ผม
ผมก็เขิลหน้าอีกคับท่านผู้อ่าน แล้วมันก็มากอดอีกแล้วพร้อมกับหอมแก้มผม
ผมตกใจ และก็นึกถึง เรื่องพีท ขึ้นมาทันที ผมหยุดเลยคับ
" อย่า... ภีม.. นายอย่ามาทำอย่างนี้กับเรานะ เรากะนายเป็นเพื่อนกันบ้าเปล่า มากอดมาหอมได้ไงเป็นผู้ชายเหมือนกันนะโว๊ยยยย"
"ไม่สนใจ…ก็อยากทำ....ทำไม ก็มันน่ากอดนี่นาเหมือนตุ๊กตาหมีเลย"
" เนี่ยะรู้ตัวเปล่าหมูน้อยผอมไปตั้งเยอะแล้วนะเนี่ยะ กอดตอนนี้หลวมไปตั้งเยอะ"
"นี่…ปล่อยเรานะ" ผมเริ่มขัดขืนมันคับ แต่มันก็ไม่ปล่อย
"ถ้าไม่ปล่อยเราจะโกรธอีก" ได้ผลคับมันปล่อยเลยคับ
"ภีม... ขอร้องอย่ามาทำแบบนี้กับเราอีก เราเป็นเพื่อนกัน อีกอย่างนายเป็นแฟนของเพื่อนเรา
เพื่อนเราคงไม่รู้สึกดีด้วยแน่ถ้ารู้ว่านายมาทำแบบนี้กับเรา"
แล้วผมก็เดินออกจากห้องไปเลยปล่อยให้มันทำหน้าเป็นหมาเหงาแบบนั้นแหละคับ
ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่ก็คิดไปต่างๆนาๆคับ เรื่องภีมกับผมมันคงเป็นไปไม่ได้หรอก
ยังไงผมไม่มีทางทำให้เพื่อนผมเสียใจหรอกคับ
ผมคิดไปเรื่อยน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวคับ
" ตัดใจสะไอ้ต้น…มึงนะเป็นได้แค่เพื่อนเค้า ถึงมึงจะรักเค้าก็ตาม เค้ามีตัวจริงที่ดีกว่ามึงทุกอย่าง อย่ามาหวังอาไรลมๆแล้งๆเลย
แล้วมึงก็อย่าลืมนะว่าแฟนมันก็เป็นเพื่อนที่มึงรักด้วย มึงอย่าเห็นแก่ตัวไอ้ต้น…."
ผมพูดกับตัวเองคับโดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนยืนยิ้มแอบฟังอยู่หน้าห้องน้ำ
อ่ะตื่นมาปุ๊ปก็แต่งต่อเลยครับเพิ่งเสร็จสดๆร้อนๆ เดี๋ยวขอเวลาไปกินข้าวก่อนนะตื่นมายังไม่ได้กินอารายเลยน้ำก็ไม่ได้อาบ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วจะมาแต่งต่อนะคับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
