อ่ะ มาต่ออีกตอนละกันนะคร้าบบบ
ตอนที่ 3 วันที่ไม่สบาย
โอ๊ยยยยยยย……….ทำไมมันมึนหัวอย่างนี้ว่ะ
เฮ้ยแล้วไมแขนขาเราไม่มีแรงเลยเนี่ยะ
ตัวก็หนักๆว่ะ ตายแระกูโดนผีอำหรอเนี่ยะ
กูโดนผีหลอกตั้งแต่วันแรกเลยหรอว่ะ
ฮือ นะโม ตะสะ ใปสู่ที่ชอบๆเถอะ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย
เดี๋ยวลูกจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้นะ
ฮือ...... แม่จ๋า พ่อจ๋า ช่วยต้นด้วยคร้าบบบบ ผีมันแกล้งต้นอ่าคับ
"เฮ้ย เฮ้ย ไอ้อ้วน เป็นอะไรว่ะ"
ผมหยุดสวดทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น พร้อมกับค่อยลืมตาดูต้นเสียง
"เฮ้ยยยยย……." .ผมตกใจเลยคับก็ไอ้บ้าภีมมันเอาหน้ามาจ้องหน้าผมสะใกล้เลย
"เป็นบ้าอะไรของมึงอีกไอ้อ้วน กูรำคาญแล้วนะ เพ้อเจ้อทั้งคืนเลยนะมึง"
"ไหนดูดิ ดูอะไรว่ะ"
แล้วมันก็เดินเอามือมาแต่ที่หน้าผากผม เห้ยยยมึงอย่ามาใกล้กูเด่ะ กูกลัวมึงนะ
"มึงไม่สบายนี่หว่าไอ้อ้วน"
แล้วมันก็เดินไปที่เตียงมันคับ
"อ่ะ..... กินสะ " มันโยนอะไรไม่รู้มาให้ผม
" กินสะยาลดไข้กินไปก่อนถ้าไม่หายจะได้ไปหาหมอ เรียนหมออย่ามาทำเป็นโง่ "
อ้าวไอ้เชี่ยนี่หลอกด่ากูป่ะเนี่ยะ รึว่าด่าตรงๆเลยว่ะ
"ขะ .... ขอบใจนะ " ผมตอบมันเบาๆ"
"เออ... กูยังไม่อยากเห็นมึงมาตายที่ห้องนี้ กูขี้เกียจย้ายของแล้วอีกอย่างก็ถือสะว่ากูขอโทษมึงล่ะกัน ที่ทำมึงร้องไห้จนไม่สบาย"
เออ...... มันรู้ตัววุ้ยว่ากูไม่สบายก็เพราะมึงแหละ
"มึงนี่นะ ..มาจากบ้านไม่กี่วันก็ร้องคิดถึงพ่อ สะแล้วว"
" เมื่อคืนมึงเพ้อเรียกพ่อมึงทั้งคืน "
" มึงนี่จิงๆเลยโตเป็นควายแล้วยังติดพ่ออยู่อีก "
ผมเงียบเลยคับ เพราะเมื่อคืนนี้ผมฝันเห็นพ่อคับ มันเป็นภาพความทรงจำดีๆที่สามพ่อแม่ลุกไปเที่ยวกัน เวลานั้นผมรู้สึกคิดถึงพ่อขึ้นมาจับใจ
" กูว่ามึงคงคิดถึงพ่อมึงมากเลยสินะ "
" อืม " ผมตอบมันไปเบาๆ
" เออ แล้วเมื่อวานไมกูเห็นแต่แม่มึงว่ะพ่อมึงไม่ได้มาส่งมึงหรอกหรอ "
" เปล่า ไม่ได้มา "
" อ้าว..แล้วพ่อมึงไปไหนว่ะ"
ผมเงียบ..... ใจมันสั่นหวิวๆไงไม่รู้อ่ะ
"พ่อเราไม่อยู่ " ผมตอบมันไป
" อ้าว..ละ…" ไม่ทันที่มันจะถามผมกลับคับ ผมตอบมันกลับไปก่อนคับ
" พ่อกุไม่อยู่แล้ว พ่อกูเสียไปสามปีแล้ว"
ผมตอบมันออกไปพร้อมกับน้ำตาไหลอาบสองแก้มผมอีกแล้ว
" เฮ้ย..... กูไม่ได้ตั้งใจกูขอโทษนะ ที่กูถามเรื่องพ่อมึง"
" ไม่เป็นไรหรอก "
แล้วมันก็เดินลุกไปที่ตู้มัน
" อ่ะ…" ผมเงยหน้ามองมันทั้งน้ำตา
" เช็ดน้ำตาสะ…โตเป็นควายแล้วยังมาร้องไห้เป็นเด็กๆอีกไอ้อ้วนเอ้ยย "
แล้วมันก็เอามาขยี้หัวผม พร้อมกับส่งยิ้มให้ผม ทำเอาผมรู้สึกดีขึ้นมาทันที ลืมเรื่องเมื่อคืนไปสะสนิทเลย
" อืม ..ขอบใจนะ " ผมตอบมันไป เพราะผมรู้สึกว่ารอยยิ้มมันเหมือนส่งกำลังใจมาให้ผมอย่างมากมายเลยทีเดียว
หลังจากนั้น มันก็เดินไปที่เตียงมันพร้อมกับถอดเสื้อออกและกางเกงออกจนเหลือบ๊อกเซอร์ตัวจิ๋วสีขาวเนื้อบางเบาของมัน
ทำเอาผมแทบกำดาวไหล
โหหหก็แม่ง หุ่นมันโครตดีอ่ะ ผิวมันไม่ขาวมากไม่ดำมากกะลังพอดีอ่ะ เป๊กเลยอ่า
ผิวก็เนียนด้วยอ่ะ หน้าท้องก็เป็นลอนชัดเจนเลน ไม่รู้ผมจ้องมันนานไปรึเปล่า
"เฮ้ย….ไอ้เกย์อ้วนมึงจ้องไรกูว่ะ …เดี๋ยวมึงเจอดี "
" หึๆๆๆ ชอบกูล่ะซี้ " แล้วมันก็เดนเข้ามาใกล้ผมอีก
" 5555555555555 " มันหัวเราะดังลั่นเลยคับ
อารายว่ะไอ้อ้วน กูยังไม่ทำอะไรเลย ดูตัวมึงเด่ะแดงไปทั้งหน้าทั้งตัวแล้วว
ผมอายมันมากเลย ทำไมว่ะร่างกายกูนี่ทรยศกูจิงงง เสียหน้าหมดกู
ยิ่งเกลียดๆมันอยู่ด้วย บอกกับตัวเองไว้ไอ้ต้น มันแกล้งมึง มึงจะไปชอบอารายมันไม่ได้
แล้วมันก็เดินออกจากห้องไปห้องน้ำ
ผมถอนหายใจอย่างแรง นั่งคิดกะตัวเองว่า
กูเป็นอารายไปเนี่ย
อย่าบอกนะเว้ยยไอ้ต้นน ว่ามึงชอบมันสะแล้วว สันดารจิงงง เห็นคนหล่อๆไม่ได้เลย เพิ่งเจอมันวันเดียวเองนะ
แถมมันทำอารายกะเราไว้บ้าง ทั้งด่า ทั้งดูถูก
โอ๊ยยยยยยยยย ยิ่งคิดยิ่งมึนหัวว พอๆๆๆๆๆ
กินยาดีกว่า แล้วผมก็กินยาของไอ้ภีม แล้วก็นอนหลับไปด้วยความมึน
ผมตื่นมาอีกทีไม่รุ้ว่ากี่โมงกี่ยามแล้วว รู้สึกแต่ว่ามันเย็นแล้วแหละ
ตื่นมาก็เห็นไอ้ภีมมันนั่งกระดิกเท้าอ่านการ์ตูนข้างๆเตียงผม
" อ้าว…ตื่นแล้วหรอว่ะไอ้อ้วน "
แล้วมันก็ลุกขึ้นไปที่โต๊ะมัน
" อ่ะ…" มันยื่นกล่องข้าวมาให้ผมคับ ผมก็งงสิคับเงยหน้ามองมันแล้วทำหน้างงใส่มัน
" อ้าว..ไอ้อ้วนกูรู้ว่ามึงหิว…กินสะ "
" ขะ…ขอบใจนะ …ภีม" ผมพูดเบาๆแต่ก้พอที่มันจะได้ยิน
มันหันหน้ามามองผม พร้อมขมวดคิ้วเข้าหากันเหมือนสงสัยอารายบางอย่าง
ผมก็มองหน้ามัน อ้าววกูพูดไรผิดไปอีกว่ะเนี่ยะ มันจะทำอะไรกูอีกเปล่าว่ะเนี่ยะ
" มึงเรียกกูว่าอะไรนะ " มันทำหน้าเข้มถามผม
"กะ .... ก็นายชื่อภีมไม่ใช่หรอ เราก็ผู้เรียกชื่อนายไง"
" 5555555 " เอ้าหัวเราะทำไมเนี่ยกูเรียกชื่อมึงผิดหรอ
" กูคิดว่ามึงจะเรียกกูว่าไอ้ปากหมาไปตลอดสะแล้ว สงบปากสงบคำเป็นเหมือนกันนี่มึง "
ผมไม่อยากตอบโต้อารายมันแล้วคับ เบื่ออ่ะเดี๋ยวไม่รู้จะโดนอารายอีกถ้ามันโมโห
" รีบๆกินสะ เนี่ยะกูรู้นะว่ามึงชอบ " ชอบอารายวะ
พอผมเปิดข้าวกล่องดูก็รู้เลยคับ
เพราะมันซื้อกระเพราไก่ไข่ม้วนมาให้ผม ผมงงนิดหน่อยเลยเงยหน้าที่จะถามมัน
" แล้วนายรู้ได้ไงว่าเราชอบกินไอ้นี่ "
" ก็เมื่อวานกูเห็นมึงไปสั่งที่ร้านป้าโหด กูคิดว่ามึงคงจะชอบกิน"
" กูเดาถูกใช่มะ"
" อืม " ผมตอบมันไปเบา
แล้วผมก็กินอาหารเมื้อนี้อย่างอร่อยมากๆๆๆ เพราะอะไรก็ไม่รุ้สิเน้อออ
พอผมกินข้าวเสร็จเรียบร้อย มันก็มองหน้าผม แล้วมันก็ถามชื่อผม
" เฮ้ย….ไอ้อ้วนมึงชื่ออารายว่ะ "
" ต้น " ผมตอบมันไป
" แม่ง ชื่อโหลชิบเลยมึง"
อ้าววว ด่ากูสะงั้น
" เออ…ไอ้ต้นมึงมาจากไหนว่ะ"
" นครสวรรค์ "
" อืม ถึงว่ามึงเป็นคนจีนหรอว่ะ "( ที่นครสวรรค์คนในตลาดเมืองส่วนใหญ่เป็นคนจีน ขาวๆ ตี๋ น่ารักที่สุดดดดด)
" ทำไมหรอ ผมถามมันด้วยความสงสัย "
" ก็เห็นมึงขาวๆ เหมือนคนจีน แม่งแต่กูว่ามึงเหมือนแป๊ะยิ้มว่ะ" แก้มแดงๆ อ้วนๆ 55555555555555555
อ้าวไอ้นี่ ด่ากูอีกแระ
" และนายอ่ะ มาจากที่ไหน" ผมถามมันกลับบ้าง
" กุเด็กเทพเว้ยย " ชิส์ ทำเป็นคุยโชว์ เด็กเทพแล้วไงว่ะ
" กูนะเว้ยย เก่งแบบเทพเลยนะมึงแต่กุอยากเรียนวิดวะ ว่ะ "
" คะแนนเอนทรานกุเข้าหมอได้สบายๆ แต่กุไม่เอาหรอกเรียนหมอแบบมึง เครียดตาย ชีวิตไม่ท้าทายเว้ยย "
ชิส์ ทำไปเป็นคุย แล้วกุจะคอยดู ไอ้ภีมให้มึงเก่งจิงๆเหอะ
" อืม แล้วไมมึงเรียนหมอว่ะต้น "
" เราอยากเรียนแล้วพ่อเราก็อยากให้เรียนด้วย"
" อืม ….เออแล้วนี่มึงดีขึ้นแล้วใช่มะ"
" อืม ..ดีขึ้นแล้วแหละ"
" นี่มึงเล่นกีฬาบ้างเปล่าว่ะ อ่อนแอไงก็ไม่รู้มึงอ่ะ"
" ก็เล่นนะ ก็เล่นพวก หมากรุก….เปตอง …อารายพวกนี้"
" โหหห…มึงเล่นแต่ละอย่างนี้ใช้พลังงานมากเลยนะเนี่ยะ"
" อ้าวก็เราชอบแบบนี้อ่ะ ใช้สมองดี "
" กูถึงว่า มึงถึงได้อ้วนนน แบบนี้ไง " อ้าววไอ้นี่ คำก้อ้วนสองคำก็อ้วน
" ก็เราไม่ชอบเล่นไอ้พวกแบบนั้นอ่ะ มันร้อนและก็เหนื่อยด้วย "
" เฮ้อ….มึงนี่ มันต้องอย่างกุเฟ้ยยย "
" ฟุตบอล บาส วอลเลย์ …บลาๆๆๆ " กีฬาหลายๆอย่างที่ใช้แรงงานไอ้นี่เล่นหมดแล้วมันก้บอกมันเล่นได้เก่งสะทุกอย่างด้วย
ชิส์ แล้วไมมึงไม่ไปเรียน วิทย์-กีฬา สะเลยว่ะ
" เออ…แล้วเรื่องเมื่อคืนอ่ะ " มันพูดแล้วก็เงียบคับ
" เอ่อ….เออ ทำไมหรอ"
" กูขอโทษ" …มันขอโทษกูแล้วเฟ้ยยย ทำให้กูรู้สึกดีกับมึงนิดนึงแระ
" เวลากูโมโหกูก็แบบนี้แหละ"
" ห๊า…เวลานายโมโหนายจะทำแบบนี้กะทุกคนเลยหรอ"
" เปล่าเฟ้ยยย ….ก็มึงเสือกปากดีกะกูทำไมล่ะมันต้องใช้วิธีนี้เฟ้ยยย "
" แล้วเรื่องที่มึงเป็นเกย์น่ะ กูไม่ได้รังเกียจอารายหรอกนะ กูไมถือเรพราะมึงไม่ได้ขี้รดหัวกูถ้ามึงขี้รถหัวกูเมื่อไรเมื่อนั้นกุเอามึงตายยยยยยยย "
" เออ…แล้วว " ผมกลัวมันจะไปปากโป้งบอกคนอื่นนะสิ สิ่งที่ผมกลัว
" มึงไม่ต้องห่วงเรื่องว่าคนอื่นจะรู้ กูไม่ได้เป็นคนปากโป้งโว้ยยย ถึงปากกูจะเสียบ้าง"
" อืม…ขอบใจนายมากนะ " รู้สึกโล่งอกเว้ยยย
" แล้วเราก็ขอโทษนายเหมือนกันที่ปากเสียใส่นายเหมือนกัน "
" เออ…ไม่เป็นไรเว้ยยย มันก็ปากพอกันทั้งคู่แหละ "
และผมกับมันก็หัวเราะทั้งคู่เลยคับ
ไม่น่าเชื่อนะคับว่าเมื่อวานกัดกันแทบตาย
พอมาวันนี้มันกลับมาดีกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ใช่ …ไม่น่าเชื่อ แล้วมันจะดีอย่างนี้ตลอดไปมั้ยเนี่ยะ
วันนี้เอาเท่านี้ไปก่อนนะ เพิ่งแต่งเสร็จสดๆร้อนๆ ผิดพลาดประการใด ก็ติชมผมด้วยนน้า
ส่วนพระเอกอ่ะ ชื่อ ภีม คับ โทษทีพิมผิดหลายครั้งเลย อิอิ
พรุ่งนี้จะมาอัพให้ใหม่นะคร้าบบบบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
