ตอนที่ 6 ขอโทษ
หลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้ผมเกลียดไอ้ภีมมาก
แทบจะไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับมัน
แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นเรื่องยุ่งยาก ทำให้ผมทนอยู่กับมัน
โดยผมจะเห็นมันเป็นอากาศธาตุเท่านั้น
ถ้ามันถามผมก็ตอบแค่นั้น แบบว่าถามคำตอบคำ
มันสั่งให้ผมทำอะไรผมก็ทำทั้งที่ไม่ได้เต็มใจ
มันบอกกฏของมันที่ผมต้องทำเป็นประจำวัน คือผมต้องไปวิ่งกับมันทุกเย็นและผมต้องรอมันกินข้าวกลางวันทุกวัน
เวลากินข้าวก็โดนเพื่อนมันแซวจนผมเริ่มชิน
ผมมักจะพูดกับเพื่อนมันมากกว่ามันคับ
แต่ผมก็พยายามไม่ทำให้ดูผิดปกติคับไม่อยากให้เพื่อนมันถามว่าผมกับมันทะเลาะกันรึเปล่า
ส่วนเรื่องวิ่งตอนนี้มันยังไม่เริ่มคับ
เพราะไอ้ภีมมันต้องเข้าว๊ากของคณะมันทุกวัน
มันกลับมาก็ถามโน่นนั่นนี่ผม ผมก็ตอบให้มันจบๆไปไม่อยากมีปัญหา
แล้วมันก็จะไปอาบน้ำแล้วมันก็นอนเลย ผมดูแล้วว่ามันคงเหนื่อยเหมือนกัน
ก็แอบสงสารมันบางที แต่ผมไม่มีทางญาติดีกับมันหรอก
ทำให้มันไม่ได้มีเวลามาอะไรกับผมมากนัก
ผมจะตื่นแต่เช้าเพื่ออาบน้ำแล้วรีบออกจากห้องก่อนมันตื่น
เพราะไม่อยากเห็นหน้ามันช่วงเย็นก็จะกลับห้องช้าๆ
หรือไม่ก็ไปอ่านหนังสือข้างล่างที่ห้อง study เพื่อรอให้มันหลับแล้วค่อยขึ้นห้อง
ช่วงนี้ที่มหาลัยผมเป็นช่วงที่แข่งกีฬาเฟรชชี่
แต่ละคณะก็ซ้อมแสตนด์เชียร์ ซ้อมกีฬา ทำให้นักศึกษาแต่ละคนไม่มีเวลาอยู่กับหอพักมากนัก
คณะผมเป็นคณะที่ไม่ได้ซีเรียสกับการแข่งขันแสตนด์เท่าไร ทำให้ไม่ได้มีการซ้อมเชียร์กันที่หนักเหมือนคณะอื่นๆ
แต่คณะผมก็เก่งนะ ใครบอกหมอเล่นกีฬาไม่เก่ง เพื่อนๆในคณะเล่นกีฬาเก่งๆทั้งนั้น
โดยเฉพาะบาสเกตบอลกับฟุตบอล ส่วนผมหรอ เหอๆๆ เค้าไม่มีแข่งหมากรุกเนาะ ก็เลยเป็นกองเชียร์ทั่วไป
ผมก็ไปเชียร์บ้างไม่ได้ไปบ้าง แล้วแต่กลุ่มเพื่อนผมจะไปเชียร์
วันนี้ก็เป็นวันที่เค้าจะมีประกวดดาวเดือนมหาลัยด้วย
ผมก็เลยต้องไปดูเพราะคณะผมส่ง พีท เพื่อนในกลุ่มผมลงประกวดดาว
ส่วนเดือนคณะผมก็น่ารักนะแต่เสียอย่างเดียว ตัวเล็กไปนิ๊ด แต่ก็ไม่ได้เล็กมากนะ แต่มันน่ารักมากกกเลย
ผมกับกลุ่มเพื่อนก็เข้าไปนั่งเชียร์พีทที่อาคารเอนกประสงค์ ที่เค้าใช้จัดการประกวด
พวกกลุ่มผมก็ไปนั่งรวมกับเพื่อนๆในคณะ
" นี่ๆๆ…ต้น…แกว่ายัยพีทจะได้เป็นดาวมั้ยอ่ะ " แก้มถามผม
" อืม…ก็ไม่แน่นะที่เราดูพีทก็ถือว่าเด่นเลยแหละอาจจะได้เป็นดาวมหาลัยก็ได้ "
" อืม…ก็ดีนะสิถ้ายัยพีทได้เป็นดาวชั้นก้จะได้เป็นเพื่อนดาวมหาลัยจะได้มีหนุ่มๆมาจีบชั้นสักที "
" นี่ยัยแก้ม…เธอนะ….ที่บอกไม่มีแฟน ชั้นว่าเธอไม่สนใจเองมากกว่านะ ชั้นเห็นคนมาจีบแกก็เยอะนะ และแต่ละคนก็ไม่ได้ขี้เหล่นะ " เมย์บอกกับแก้ม
" ก็แหมๆๆ..มันไม่เป๊กนี่แก…ชั้นนะอยากผู้ชายที่ดูแล้วน่าค้นหานะ …อย่างที่มาจีบๆชั้นนะ ชั้นไม่สนหรอก"
แล้วยัยแก้มก็ทำหน้าเซ็งกะเมย์
" จ้า…..เลือกมากระวังสุดท้ายมันจะไม่มาให้เลือกนะแก้ม" กิ๊บบอกกับแก้มแล้วยิ้มให้
" เออ…นี่ต้นแล้วต้นมีแฟนยังเนี่ยะ " อยู่ๆเมย์ก็ถามผมขึ้นมา
" เฮ้ยยย…เมย์หน้าอย่างเราครายจะมาเอา " ผมบอกเมย์พรางหัวเราะ
" แหมๆๆ ….ต้นบางทีคนอ้วนก็น่าสนใจน๊า "
" บางทีเรายังแอบชอบคนอ้วนๆเลย ดูอบอุ่นดี"
แล้วเมย์ก็มาเกาะแขนผมพรางเอาหัวมาซบทำท่าออดอ้อนเหมือนนางแมวสาวเลย
ผมก็เขิลเลยถึงเป็นผู้หญิงก็เหอะ ตอนนี้หน้าแดงอีกแล้ว
" โหห…ต้นโดนลวนลามแค่นี้หน้าแดงตัวแดงเลย 5555 " กิ๊บหัวเราะผม
" อืมๆๆ…ต้นถามจริงๆนะ นายชอบผู้ชายใช่มั้ย !!! "
อยู่ดีๆแก้มก็ถามผม
ทำตกใจหน้าที่แดงอยู่ซีดทันทีคับ
แล้วเพื่อนผมทั้งสามก็ทำหน้านิ่งๆกัน
เอาแล้วสิกู เค้าต้องรังเกียจกูแน่เลยไอ้ต้น เอาว่ะปฎิเสธไปก่อนเว้ย
" บะ…บ้าดิ…เราไม่ได้ชอบผู้ชายนะ " ผมพูดจาตะกุกตะกักแล้ว
" หรออออ…" เมย์ทำหน้าแบบไม่เชื่อแล้วยื่นหน้ามามองผม
" จะ…จริงๆ " ผมตอบไปเบาๆเพื่อเอาตัวรอด
" แล้วทำไมเราเห็นเธอไปกินข้าวกับเด็กวิศวะที่หล่อๆทุกวันเลยล่ะ "
" เราเห็นเดินจูงมือกันทุกวันเลย อย่ามาโกหกเรา "
" เฮ้ยยย…ไม่จิงนะ มันเป็นเมทเรา มันแค่ให้เราไปกินข้าวเป็นเพื่อนมันแค่นั้นเอง"
"นี่ต้น…เราจะบอกอารายให้นะ พวกเราถึงจะรู้จักกันไม่นาน แต่พวกเราก็รูสึกว่าต้นเป็นเพื่อนที่ดี มีน้ำใจ เป็นเอนใหม่ที่น่ารักของพวกเรา
ถึงแม้ว่านายจะเป็นยังไงเราก็ไม่เคยได้คิดรังเกียจ เรื่องของจิตใจมันเป็นเรื่องที่บังคับกันไม่ได้ ถึงนายชอบผู้ชายนายก็ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน
เรารู้นะช่วงนี้นายแปลกๆไป เราเห็นเหมือนนายมีอารายสักอย่างดูแล้วไม่สบายใจ มีอารายก็อย่าเก็บไว้คนเดียวนะต้น ระบายให้คนอื่นฟังบ้าง
เพื่อนนะ….เค้ามีไว้ทำอะไร " เมย์บอกกับผมทำให้ผมรู้สึกถึงคำว่าเพื่อนแท้ของเพื่อนใหม่กลุ่มนี้มากๆ
ผมน้ำตาคลอขึ้นมาทันที
" เฮ้ย….พูดแค่นี้ก็ซึ้งขนาดนั้นเลยหรอต้น " เมย์บอกผมพร้อมกับเอามือตบไหล่ผมเบาๆ
" เราขอบใจพวกเธอมากเลยนะ…." ผมตอบแล้วยิ้มให้เพื่อนๆผม
" ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา…ใช่มั้ย"
แล้วผมทั้งสี่คนก็นั่งยิ้มหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข
เฮ้อ การที่มีเพื่อนดีๆมันก็ทำให้เราลืมเรื่องเศร้าๆไปได้เยอะเหมือนกันนะเนี่ยะ
" อืม….ต้น…เราว่านายใส่แว่นหนาไปมั้ย …" กิ๊บจ้องหน้าผม
" อ่าว..ก็เราสายตาสั้นนี่นา …" ผมตอบกิ๊บไปพร้อมขยับแว่นไปมา
" เอาออกซิ…." แล้วกิ๊บก้ดึงแว่นผมออกเลย
" เฮ้ยยย….กิ๊บเล่นไรเนี่ยเรามองไม่เห็นนะ"
" อืม……ไหนลืมตาเต็มๆสิ " กิ๊บสั่งให้ผมลืมตาขึ้น
ตอนนี้ภาพมันเบลอไปหมดเลย ก็ผมสายตาสั้นตั้ง 700 กว่าๆแนะ
" นี่ๆๆ…..เมย์..แก้ม..ดุไรนี่สิ " ผมมองไม่เห็นคับว่าพวกเธอทำอะไรกับผมบ้าง
ได้ยินแต่เสียงวิจารณ์หน้าผมไปต่างๆนาๆ
พวกเธอก็จับหน้าผม ดึงเส้นผมของผมปัดซ้ายปัดขวา
ตอนนี้ผมรุ้สึกเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ที่พวกเธอกะลังจับแต่งตัวอยู่
" นี่ๆๆๆ….พวกเธอทำไรเนี่ยะ เรามองไม่เห็นนะ …." ผมบอกพวกเพื่อนๆผมให้หยุดแกล้งผมสะที
" อ่ะๆๆ…..พอแระ " แล้วเมย์ก็เอาแว่นมาใส่ให้ผมเหมือนเดิม
เฮ้อ…โลกสดใสแล้วเฟ้ยย…ทันทีที่ใส่แว่นผก็เห็นโลกชัดเจนเหมือนเดิม
" นี่…เมื่อกี้พวกเธอทำอะไรนะ…" ผมถามเพื่อนๆผมพร้อมกับทำหน้าสงสัย
" ไม่มีอะไรหรอก…เราก็อยากเป้นพี่ม้าอรนภาน่ะ "
" อ้าว..แล้วทำไมอยากเป็นพี่ม้าอรนภาล่ะ" ผมถามพวกเอด้วยสีหน้างงๆ
พวกเธอไม่ตอบผมคับ …เอาแต่อมยิ้ม…ผมไม่ถามต่อแระเพราะตอนนี้เค้าจะเริ่มการประกวดแล้ว
ทำให้ผมมาสนใจกับการประกวดแทน
แต่ละคณะสวยๆหล่อๆทั้งนั้นเลยคับ
ผก็มองไปดูการประกวดไปเรื่อยคับ
พอถึงคณะผมก็ได้เสียงกรี๊ดมากมายคับเพราะดาวและเดือนคณะผมก็สวยหล่อไม่แพ้ใครคับ
โดยเฉพาะ ยัยพีท วันนี้เธอสวยมากก สวยแบบเซ็กซี่ แต่ก็เรียบร้อบ ท่าทางการเดินของเธอไม่แพ้นางแบบมืออาชีพเลย สงสัยเชื้อแม่จะแรงจริงๆ
และผมก็ต้องตกตะลึงเมื่อถึงคณะวิศวกรรมศาตร์ เพราะเมื่อดาวและเดือนออกมาเดินโชว์ตัว
ก็ไอ้เดือนคณะมันนะสิคับ มันคือไอ้ภีม นะสิคับ
เสียงกรี๊ดเสียงเชียร์กระหึ่มคับเพราะพวกวิศวะขนมาเต็มแสตนด์อีกฝั่งเลยคับ
วันนี้ไอ้ภีมหล่อมากกกกกกกกกกกกกกก
มันเซตผมแบบเกาหลี น่ารักมาก เพราะหน้ามันก็ออกแนวเกาหลีอยู่แล้ว
ใครนึกไม่ออกก้ดูรูป ซีมินวู นะคับ หน้าตาอารมณ์นั้นเลย
เพื่อนผมทั้งสามพอเห็นผมเงียบตอนไอ้ภีมออกมาก็ถามผมขึ้นมาเลย
" นี่ๆๆ….ต้น ใช่เมทนายเปล่าอ่ะ "
" อะ..อืม…" ผมตอบไปเบาๆแล้วพวกเธอก็ยิ้มแบบมีเลศนัย นิดๆ
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรคับ ก็ดูการประกวดไปเรื่อยๆ
จนมาถึงรอบแสดงความสามารถพิเศษ
พีท เพื่อนผมเลือกที่จะเต้นประกอบเพลงคับ
เธอเลือกเพลงจังหวะเร็วๆออกแนวเซ็กซี่มากๆ
พอถึงเวลาแสดงเธอออกมากับชุดที่เซ็กซี่มากๆเลย ชุดคล้ายกับชุดของปองเอเอฟที่ร้องเพลง Crazy in love เลยอ่ะคับ
ลีลาการเต้าของพีทเป็นมืออาชีพมากเลย ทำให้ทุกคนอึ้งเลยคับ ไม่คิดว่าเด็กแพทย์จะทำได้ขนาดนี้
หึหึ บอกแล้วเดี๋ยวนี้แพทย์เค้าไม่ได้เฉิ่มๆใส่แว่นหนาเตอะหรอกน๊า
และเมื่อการแสดงของพีทเสร็จ ก็ได้รับเสียงกรี๊กจากทั้งคณะผมและคณะต่างๆอย่างล้นหลาม
" โหยยย…พีทเต้นเก่งจังเลยอ่ะ " ผมบอกเพื่อนๆที่นั่งอยู่คับเพราะตื่นเต้นมากไม่เคยคิดว่าพีทจะเต้นเก่งขนาดนี้
" จะไม่ให้เก่งได้ไงล่ะ..ยัยพีทนะเค้าเรียนเต้นทุกชนิดตั้งแต่ 10 ขวบ เป็นเชียร์หลีดเดอร์ที่โรงเรียนตั้งแต่มอสอง"
ผมก็ถึงบางอ้อเลยทันที่ เพื่อนผมนี่ทำไมเพอร์เฟกแบบนี้เนี่ยะ
ผมก็ดูการแสดงของคณะต่างๆมาเรื่อยๆแต่ละคณะก็แสดงความสามารถกันอย่างเต็มที่
ทำให้ผมรู้เลยนะว่ามหาลัยผมคนหน้าตาดีระดับดาราก็เยอะเหมือนกันนะเนี่ยะ
แล้วก็มาถึงคณะวิศวกรรมศาสตร์ไอ้ภีมมันถือกีตาร์โปร่งออกมาคับ
ผมก็มองมันจากแสตนด์เชียร์ลงไปเพราะผมไม่คิดว่ามันจะเห็นผมหรอก
" สวัดดีคับ…ผมนาย ภีรวัฒน์ XXXXX คณะวิศวกรรมศาสตร์ "
" วันนี้นะคับผมอยากจะมาร้องเพลงเพลงนึง ผมขอใช้โอกาสนี้บอกเค้าคนนั้นให้รู้ว่าผมขอโทษกับสิ่งที่ทำผิดพลาดไป และขอให้เค้ารู้ไว้ว่าทุกอย่างที่ทำไปดเพราะหวังดีและเป็นห่วงเค้ามากๆคับ "
พอมันพูดจบก็ได้รับเสียงกรี๊ดเสียงดห่แซวดังลั่นหอประชุมเลยคับ
ผมไม่ได้คิดอะไรคับตอนนี้ มันคงไม่บ้ามาร้องเพลงให้ผมหรอก
" นี่ๆๆ….ต้นแกดูอารายสิ " กิ๊บหันมาสะกิดเรียกผม
" อะไรหรอกิ๊บ…" ผมหันไปหากิ๊บพร้อมทำหน้าสงสัย
" ก็เมทแกอ่ะ…มองแกอ่ะ…"
ผมก็หันไปมองที่เวทีคับ มันมองมาที่ผมจริงๆด้วย
เฮ้ยย…มันเห็นได้ไงว่ะว่าผมนั่งตรงนี้อ่ะ คนตั้งเกือบพันยังจะมองหาเจออีก
สายตามันมองผมแบบสำนึกผิดเลยคับ…ผมก็มองตอบไปเหมือนอยากให้มันรู้ว่า มึงจะมองกูทำไมกูไม่ยกโทษให้เว้ย
มันเริ่มดีดกีตาร์ intro ขึ้นต้นเพลงคับ
ทุกคนในห้องประชุมต่างเงียบฟังเพลงกันอย่างตั้งใจคับ
ผมก็นั่งเงียบมองดูมันเล่นกีตาร์และก็ฟังเพลงของมันคับ
เพลง ขอโทษ
ทำไปโดยไม่คิด ถ้ารู้ว่าเป็นยังนี้ฉันคิดว่าคงไม่ทำ
เธอคงแคร์ฉันมาก เพราะอย่างนั้นใช่มั๊ย ถึงทำให้เธอเจ็บช้ำ
ก็รู้ว่าฉันเช่นกัน แค่เห็นเธอเป็นยังงั้นโลกนี้ก็พลัน…มืดมน
ฉันจะเป็นเช่นไร ถ้า..บนโลกใบนี้ไม่มีเธออยู่…สักคน
ฉันไม่ทำอีกแล้วได้ไหม ต่อไปฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
เพียงสักครั้งให้เธอได้โปรดฟังคำนี้
ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ
ก็รู้ว่าฉันเช่นกัน แค่เห็นเธอเป็นยังงั้นโลกนี้ก็พลัน…มืดมน
ฉันจะเป็นเช่นไร ถ้า..บนโลกใบนี้ไม่มีเธออยู่…สักคน
ฉันไม่ทำอีกแล้วได้ไหม ต่อไปฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
เพียงสักครั้งให้เธอได้โปรดฟังคำนี้
ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ
ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ
http://www.dseason.com/coolsong/coolsong_play.php?id=974 ( เอาลิ้งไปเปิดเพลงเอานะ ทำแบบเปิดเพลงไปด้วยมะเป็น )
พอไอ้ภีมมันร้องจบก็ได้รับเสียงกรี๊ดเสียงเชียร์เยอะมากเลยคับ
มันเสียงดีมากเลย ออกเทปได้เลยอ่ะ หน้าตาก็ดีด้วย อิอิ
ตัวผมเองพอฟังเพลงก็นึกถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านมา ตลอดเวลาเดือนกว่าๆที่ผมกะมันได้รู้จักกันตั้งแต่วันแรก
ทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีที่มันทำกับผม ผมสับสนเหลือเกินว่าระหว่างมันกับผมมันคิดยังไงกับผมกันแน่
คนอย่างมันจะมาชอบไอ้แป๊ะยิ้มอย่างผมหรอ
ผมไม่รู้สึกตัวเลยว่าน้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไร
รู้ตัวก็เมื่อเมย์มันสะกิดผมพร้อมส่งทิชชู่ให้ผมเช็ดน้ำตา
แล้วเมย์กับเพื่อนๆผมก็ตบไหล่ผมเบาๆเหมือนให้กำลังใจผม
ผมเงยหน้าไปมองมันที่เวทีก็เห็นมันมองมาทีผม
สายตานั้นผมไม่อยากเห็นเลย เพราะมันจะทำให้ผมใจอ่อนให้อภัยมัน
แล้วมันก็เดินเข้าไปหลังเวทีคับ
ผลการประกวดเป็นไปตามคาดคับ ไอ้ภีมได้เป็นเดือนมหาลัยส่วนเมย์เธอก็ได้เป็นดาวมหาลัยคับ
หลังจากดูประกวดเรียบร้อยผมก็แยกกับเพื่อนๆกลับหอทันทีคับ
ตอนนี้ผมรู้สึกสับสน อยากพักผ่อนแล้วคับ ยิ่งคิดเรื่องไอ้ภีมยิ่งปวดหัว
ผมถึงห้องก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้านอนเลยคับ
ผมหลับไปไม่รู้นานเท่าไร
แต่ผมรู้สึกว่าผมกำลังฝันว่าไอ้ภีมมาจับมือผม
แล้วมันก็ ขอโทษผม
แต่สิ่งที่ยิ่งไปกว่านั้นผมรู้สึกว่ามีหยดน้ำหล่นใส่มือผมจนมือเรื่มเปียก
ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ของมัน
แล้วรู้สึกว่ามันก็จูบหน้าผากผมด้วย
ผมไม่กล้าลืมตาคับ อยากให้มันเป็นแค่ฝัน ไม่อยากให้เป็นเรื่องจริงเลย
ทำไมมันต้องมาทำแบบนี้กับผมด้วย
สักพักเหมือนกับว่ามือที่มันจับผมอยู่ปล่อยออกไป และได้ยินเสียงเปิดประตูเบาๆและก็ปิดไปเบาๆเช่นกัน
ผมถึงลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามือผมเปียกจิงๆคับ
ผมน้ำตาไหลเลย สับสนจิง ๆ ทำไม ทำไมนะ ไอ้บ้า ทำไมมึงต้องมาทำแบบนี้กะกรูด้วย
กรูก็คนนะเว้ยย มีจิตใจเหมือนกัน มึงมาทำแบบนี้กูจะรู้สึกอย่างไงไอ้บ้าภีม
ผมค่อยๆหลับตาลงทั้งน้ำตาเอามือผมมาซุกที่หน้าอกผมพร้อมกับหลับลงไปเพราะความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ
วันนี้คงลงแค่นี้นะคับ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ยแต่งนิยายอ่ะ ไงก็ขอบคุณทุกกำลังใจนะคับ
เม้นเยอะๆนะคัยบจะได้มีกำลังใจเขียนต่อนะคร้าบบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
