หัวข้อ: ◑﹏◐ ดินต่างฟ้า ♂ รักของเด็กปั๊มกับคุณชาย [ตอน39-40 P.19] - 14/07/60

[♠DekDoy♠]

บอกรักกันเลยยยย รอลุ้นอยู่น๊าาาา

[-west-]

พี่น้องกันเค้าไม่หึง และไม่รู้สึกอยากถูกหึงหรอกนะสุดหล่ออออ

[NJnobu]

หวานกันไป  แต่ไม่เป็นแฟนกันซักที อะไรเนี่ย 

+       

[mentholss]

อยากกรี๊ดให้เล้าแตก กับตอนนี้
หวานกันซะ

[loveaaa_somsak]

คุณชายล้อเล่นมากไป ระวังข้าวทนไม่ไหวนะ

[iammz]

คุณชาย~~ รุกเข้าไปเลยค่ะ >.<

ข้าวมีหึงด้วยนะ นั่นแน่!

ขอบคุณนะคะ +1 ~^^

[kasarus]

ลุ้นว่าใครจะเลิกปากแข็งก่อนกัน

[MK]

คุณชายจะเอายังไง 

ทำไมไม่ทำตัวให้มันชัดเจนกว่านี้นะ

เดี๋ยวบอกข้าวหาคนใหม่เลย
55555555555555555555555

[Ma Lullaby]

  โอยลุ้นๆ เอาไงคะคุณชายขา

น้องแอบหวั่นไหวแทนไอ้ข้าวแล้วนะคะ

นี่มันรักแบบหน่วงๆชัดๆ 

ปล. น้องบวกเป็ดไม่เป็น แต่จะคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[WednesdayAugust]

แงงง ไม่เอาขมๆ ได้ปะคะ
กำลังมีความสุข อ่านที่คนเขียนตอบเมนต์แล้วตีโพยตีพายล่วงหน้าซะงั้น 555

คู่นี้มันกั๊กกันจริงๆ 
อ่านแล้วนึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง "เพื่อนแบบนี้มีคนเดียวในโลก" เลย
คืออ่านจนจบแล้วยังไม่รู้เลยว่าตกลงเอ็งสองคนเป็นอะไรกัน 5555
(แต่เรื่องนี้เรามั่นใจว่าตอนจบน่าจะชัดเจนแหละ  คนเขียนคงไม่ใจร้ายหรอกเนอะ)

[Tamtang]

แง่วๆ ข้าวเป็นรับสินะ ไม่เป็นไร ฟินต่อได้ อิอิ

มาต่อไวๆน๊าา

[Poseidon]

คุณชายยยย  เรื่องนกนี่เรื่องจริง หรือ หลอกให้ข้าวเผยไต๋กันแน่นะ  หุหุ

[lizzii]

แน่ะคุณชายนอกจากหยอดข้าวแล้วยังมีไปหยอดคนอื่นอีกเรอะะะะ

[pharm]

มีงงมีงอน

อย่าให้ข้าวงอนนะคุณชาย

[ice_spok]

พี่ชายกำลังอินในบทข้าวใช่ไหม??

ตอบบ หึหึ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

คู่นี้นี่

หยุดทำให้หัวใจสั่น กับ ใกล้จะหยุดเต้น  เพราะรอลุ้นได้ไหม

555+ แต่เรื่องน่ารักแบบไปได้เรื่อยๆ สนุกดี

[B52]

 :katai1:สั้นจังเลยยังหวานกันได้ไม่เท่าไร มาต่อเร็วนะ

[Lily teddy]

อ่านแล้วอยากให้ข้าวได้เอาคืนคุณชายบ้างจัง เพราะเหมือนข้าวจะโดนคุณชายแกล้งบ้าง หลอกบ้างให้สับสน หวั่นไหวอยู่ฝ่ายเดียวตลอด
(หรือเพราะได้อ่านแต่ฝ่ายข้าวไม่รู้) ส่วนคุณชายก็เอาแต่ขำข้าวไปซะทุกเรื่อง ยิ่งเรื่องยามบอลนี่อีก
มีการแกล้งแนะนำว่าเป็นแฟนด้วย อย่างงี้ข้าวก็ต้องน้อยใจบ้างแหละ จากที่คิดว่าคุณชายเห็นข้าวพิเศษกว่าใคร
กลายเป็นข้าวได้เป็นแค่เพื่อนสนิทที่รักมาก แต่ยามบอลได้เป็นแฟนเลย (ถึงจะรู้ว่าจริง ๆ คุณชายก็เห็นข้าวสำคัญสุดก็เถอะ)
แต่ก็อยากให้มีใครมาจีบข้าวแล้วให้คุณชายหึงสติแตก หรือจ๋อยไปเลยบ้างจัง เหมือนตอนของคุณรัชท์อะค่ะ
แบบอยากเห็นคุณชายสับสนเพราะข้าวเยอะ ๆ บ้างอะค่ะ มันสะใจดี  555 รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนเหมือนเดิมจ้า 

[BlueHoney]

ซึน & ดื้อเงียบ ><
ทนไม่ไหวแล้ว...จิ้นเองดีกว่า คึคึ

[Dee^daY]

ต้องรอให้ ผู้เขียน ถามเนื้อคู่ด้วยตัวเองหล่ะนะ
มันก็เหมือนนกที่บินผ่านอ่ะนะ ..

[AnimajuS]

 

[Mr.กุ๊กกู๋]

ดินต่างฟ้า กับ ท้องทะเลสดใส

   ยามบอลเดินมาพร้อมกับถือกล่องโฟมมา 4กล่อง มีแก้วน้ำอีก 2 ใบบนถาดอาหาร ส่วนอีกมือหนึ่งยามบอลถือขวดน้ำชาเขียวแช่เย็นซึ่งเป็นรสเดียวกับที่คุณชายขื่นชอบขึ้นมาด้วย

   “ขอบใจนะบอล" คุณชายเอ่ยขึ้นหลังจากที่ยามบอลนำอาหารเช้ามาให้

   “ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณชายจะรับอะไรอีกหรือเปล่าครับ" ยามบอลเอ่ยถาม

   “ไม่แล้วล่ะ นี่ก็จะ 6 โมงแล้ว บอลจะออกเวรแล้วนี่" คุณชายเอ่ยขึ้น

   “ครับ" ยามบอลตอบออกมา จากนั้นคุณชายก็ควักตังค์ในกระเป๋าออกมา ผมเห็นคุณชายนับแบงค์พันจำนวน 3 ใบก่อนจะยื่นให้กับยามบอล

   “มาครั้งนี้ฉันไม่ได้ไปเยี่ยมน้องบอสเลย ถือซะว่าเป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันช่วยอยากช่วยนายกับลูกละกัน... อย่าปฏิเสธเลยนะ"

   “เอ่อ... ครับ ๆ" ยามบอลเกาศีรษะอย่างเคอะเขินก่อนที่จะยื่นตังค์มารับเงิน "ขอบคุณนะครับคุณชาย"

   พูดจบก็ยกมือไหว้แม้คุณชายจะมีอายุน้อยกว่าก็ตาม ผมหันไปมองพระอาทิตย์ต่อเพราะไม่อยากให้บอลเขินไปมากกว่านี้พลางคิดในใจว่าคุณชายเองก็มีมุมน่ารัก ๆ แบบนี้ด้วยแฮะ เป็นคนที่จิตใจดีจริง ๆ

   “เอ้อบอล บอลเข้าเวร 4 ทุ่มใช่ไหม" คุณชายเอ่ยถาม

   “ใช่ครับ" ยามบอลตอบออกมา

   “แล้วค่ำนี้ได้ไปไหนหรือเปล่า" คุณชายเอ่ยถามอีกครั้ง

   “ไม่ครับ" ยามบอลก็ตอบออกมาอีกครั้งเช่นกัน

   “ถ้าอย่างนั้นก่อนกลับเดี๋ยวฉันจะซื้อขนมไปฝากนะ" เอาแล้วไง ในที่สุดคุณชายก็หาทางไปบุกบ้านยามบอลจนได้ แม้ผมจะไม่ได้หันไปมองโดยตรง แต่หูของผมก็รับฟังทุกคำพูดของคนทั้งคู่อย่างจับผิด

   “ไม่เป็นไรครับคุณชาย อย่าลำบากเลยครับ" ยามบอลปฏิเสธ น้ำเสียงแสดงออกถึงความเกรงอกเกรงใจอย่างเห็นได้ชัด

   “อย่าปฏิเสธเลยน่า ฉันจะไปเยี่ยมหลานด้วย ไม่เห็นหน้าหลานตั้งหลายเดือนคิดถึงจะแย่...” คุณชายเอ่ยออกมา... ผมชักสงสัยแล้วสิว่าเหตุใดคุณชายถึงดูสนิทสนมกับยามบอลมากมายนัก ทั้ง ๆ ที่ทุกวันหยุดส่วนใหญ่คุณชายก็จะอยู่กับผม ไม่รู้ว่าเอาเวลาไหนมาเที่ยวที่นี่

   “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมจะทำอาหารเย็นรออยู่ที่บ้านดีไหมครับ"

   “ดีเลย งั้นเดี๋ยวสัก 5 โมงถึง 6 โมงเย็นจะแวะไปหานะ"

   “ครับ" ยามบอลตอบรับ "ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับคุณชาย"

   “โชคดีบอล"

   สิ้นเสียงของคุณชาย ยามหนุ่มมาดเข้มก็เดินลงไปจากดาดฟ้าทันที หลังจากนั้นคุณชายก็เขยิบมานั่งเบียดผมใกล้ ๆ จนร่างของเราแทบจะติดกันเป็นสังกะตังอยู่แล้ว

   “ไหนดูซิมีอะไรกินบ้าง" คุณชายเอ่ยขึ้นพลางหยิบกล่องโฟมมาเปิดดูทั้ง 4 กล่อง ซึ่งมีข้าวผัดที่โปะด้วยไข่ดาวและไส้กรอกจำนวน 2 กล่อง ส่วนอีก 1 กล่องเป็นสาลี่และแอปเปิ้ลที่ถูกหั่นมาอย่างเป็นระเบียบ และอีกกล่องเป็นสลัดผักซึ่งมีผักใบเขียวที่น่าขยะแขยงมากมายรวมถึงแครอทและหอมใหญ่ผสมอยู่ในนั้นด้วย

   “บอลนี่รู้ใจฉันจริง ๆ" คุณชายเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัยหลังจากที่เห็นกล่องสลัดผัก

   “รู้ใจอะไรเหรอครับ" ผมเอ่ยด้วยความงุนงง

   “ก็สลัดน่ะสิ" คุณชายหันมามองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ผมพอจะรู้แล้วล่ะว่าคุณชายกำลังคิดอะไรอยู่

   “หยุดเลยนะคุณชาย ผมกินแค่ข้าวผัดก็อิ่มแล้ว" ผมเอ่ยขึ้นก่อนที่จะยื่นมือไปหยิบกล่องข้าวผัด ทว่าคุณชายก็จับมือผมเอาไว้... คุณชายรู้ดีว่าผมไม่ชอบกินผักทุกชนิดยกเว้นเห็ดกับฟักที่ผมพอกินไหว สงสัยจะบังคับให้ผมกินสลัดผักสินะ

   “ข้าว... ผักมันมีประโยชน์นะ อ้าปากเดี๋ยวฉันป้อน" คุณชายเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

   “ไม่ครับ... ไม่กิน" ผมปฏิเสธฉับพลัน

   “ไอ้ข้าว!” เอาแล้วไง องค์คุณชายเริ่มลงแล้ว "ปกติมีแต่พี่เลี้ยงสั่งให้คุณหนูคุณชายกินผัก แต่ทำไมนายมันดื้อด้านต้องให้ฉันสั่งนายให้กินผักฟะ เอ้าอ้าปาก!!!”

   คุณชายเอ่ยประโยคหลังด้วยน้ำเสียงที่ดังก้อง

   “แล้วทำไมคุณชายต้องบังคับผมด้วย ก็รู้ว่าผมไม่ชอบกินนี่" ผมเถียงอย่างไม่เกรงกลัว "ไม่กินผักก็ไม่เห็นเป็นไร กินอย่างอื่นก็มีประโยชน์ทำให้ร่างกายเจริญเติบโตได้เหมือนกัน"

   “คนละครึ่ง" คุณชายยื่นคำขาด แถมในประโยคต่อมายังทำน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจอีก "ถ้าไม่กิน... ฉันก็จะไม่กินข้าวเหมือนกัน ถ้าข้าวไม่ห่วงฉัน ข้าวก็ไม่ต้องกินสลัดแล้วทานข้าวผัดไปคนเดียวเลยก็ได้นะ"

   ผมถอนหายใจออกมาก่อนที่จะตอบตกลง "ก็ได้ครับ"

   “ดีมากเดี๋ยวฉันป้อน ข้าวไม่ชอบหอมใหญ่ ไม่ชอบมะเขือเทศใช่ไหม งั้นกินแตงกวาไปละกัน" คุณชายเอ่ยขึ้นขณะตักแตงกวาที่มีน้ำสลัดสีขาวราดอยู่มาให้

   ผมมองแตงกวาในช้อนด้วยความรู้สึกขยะแขยงยิ่งเห็นน้ำขาว ๆ ที่เปื้อนแตงกวานิด ๆ ยิ่งคิดเลยเถิดไปว่ามันเป็นน้ำอย่างอื่น แต่ท้ายที่สุดผมก็กลั้นใจหลับตาแล้วอ้าปากให้คุณชายได้ป้อนอย่างพอใจ

   “แหวะ" ผมเอ่ยขณะกำลังเคี้ยว ระหว่างนั้นคุณชายก็ตักมะเขือเทศและผักอื่น ๆ ไปกินเช่นกัน

   กว่าที่สลัดผักจะหมดกล่องก็เสียเวลาในการกินไปหลายนาทีเหมือนกัน หลังจากนั้นผมก็รีบหยิบกล่องข้าวผัดมาตักกินแก้เลี่ยนทันที ผมได้ยินเสียงคุณชายหัวเราะ 'หึหึ' ในลำคออย่างสะใจ สงสัยจะดีใจมากสินะที่แกล้งผมได้ ...อย่าให้ถึงทีผมบ้างละกันนะคุณชาย






   นักท่องเที่ยวในยามเช้าค่อนข้างบางตา อาจเป็นเพราะส่วนใหญ่ยังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ๆ ทว่าบนเรือที่คุณชายพามานั่งซึ่งจะพาข้ามไปยังเกาะแห่งหนึ่งก็มีผู้คนโดยสารจนเต็ม ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนต่างชาติเสียด้วย ...ก่อนหน้านี้หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จสรรพคุณชายก็รีบบึ่งรถออกมาจากโรงแรมด้วยความรวดเร็วเพื่อมุ่งไปยังเมืองติดทะเลอีกเมืองที่มีชื่อว่า 'พัทยา'

   “เพิ่ง 7 โมงเองคุณชาย ไอ้เกาะร้อยเกาะล้านอะไรนั่นมันมีอะไรดีกว่าหาดบางแสนหรือฝั่งพัทยาเหรอครับ คนถึงต้องลำบากนั่งเรือข้ามไป" ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัย

   “ไปถึงเดี๋ยวก็รู้ แต่ฉันมั่นใจว่าข้าวจะต้องชอบที่นั่นแน่ ๆ เมาไม่ใช่เหรอนอนพักเถอะ" พูดจบคุณชายก็ใช้แขนพาดคอก่อนจะดันศีรษะของผมให้ซบไหล่ของคุณชาย... ผมบ่นว่าเวียนศีรษะตั้งแต่ 3 นาทีแรกที่เรือออกจากท่าแล้ว คุณชายก็เลยเป็นห่วงมากกว่าปกติ และเป็นโชคดีของผมที่คุณชายเตรียมพร้อมพกยาดมมาให้ด้วย

   ด้วยความง่วงจากการพักผ่อนไม่เพียงพอกอปรกับอาการเวียนศีรษะเลยทำให้ในที่สุดผมก็ผล็อยหลับไป

   “ข้าว ๆ" เสียงคุณชายที่แว่วเข้ามาในหูช่วยปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

   ผมขยี้ตาด้วยความงัวเงีย ก่อนที่จะถามออกไปว่า "ถึงแล้วเหรอครับ"

   “ถึงแล้ว... ไปกันเถอะ"

   “ครับ"

   พูดจบผมกับคุณชายก็ลุกขึ้นพร้อม ๆ กัน... นี่เป็นอีกครั้งที่ผมได้นอนซบไหล่ของคุณชาย ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก จะว่าไปผมก็อยากให้คุณชายมานอนซบไหล่ผมบ้างจัง ผมอยากรู้ว่าแบบไหนมันจะมีความสุขมากกว่ากัน

   คุณชายเดินนำไปข้างหน้าจนกระทั่งไปถึงหัวเรือที่จะต้องก้าวขาออกจากตัวเรือไปขึ้นฝั่ง คุณชายที่อยู่บนทางเดินของฝั่งก่อนก็ได้ยื่นมือมารับทำราบกับว่าผมเป็นผู้หญิงอ้อนแอ้นที่ไม่สามารถช่วยอะไรตัวเองได้อย่างไรอย่างนั้น และด้วยความที่ผมไม่อยากให้เสียน้ำใจผมก็เลยต้องยื่นมือไปตอบรับก่อนที่จะก้าวขาข้ามไป

   ทว่าผมคงจะคิดในแง่ดีเกินไป เพราะขณะที่ผมก้าวขา คุณชายก็แกล้งดึงผมสุดแรง... มันแรงเสียจนผมตกใจและร่างของผมก็ถลาไปตามแรงดึงนั้นจนร่างของผมไปชนกับร่างของคุณชายที่ยืนอยู่ด้านบนสุดแรง

   “ฮ่า ๆ ๆ" แถมคุณชายยังหัวเราะชอบใจอีกต่างหาก "รีบไปกันเถอะ"

   แล้วก็ทิ้งผมเดินนำไปข้างหน้าไม่รอให้ผมต่อว่าได้ทัน... ผมเลยต้องรีบเดินตามไป

   ตลอดทางเดินจากท่าเรือเดินเข้าเกาะจะเป็นทางเดินแคบ ๆ ไม่กว้างมากนัก น้ำทะเลบนเกาะล้านสีฟ้าสดใสจนสามารถมองเห็นปลาน้อยใหญ่ที่แหวกว่ายอยู่ใต้ผืนน้ำได้อย่างชัดเจน พอเพ่งสายตาไปยังชายหาดที่อยู่ไม่ไกลมากนักจากบริเวณท่าเรือ ก็เห็นทรายสีขาวสะอาดกับม้านั่งที่ตั้งเรียงรายเต็มไปหมด
 
   นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่โดยเฉพาะชาวต่างชาติเพศหญิงต่างแข่งกันแต่งชุดว่ายน้ำอย่างน้อยชิ้นที่สุดเพื่อที่จะอวดสีผิวและเรือนร่างอันสวยงาม ส่วนผู้ชายจะเน้นใส่กางเกงขาสามส่วนสบาย ๆ ส่วนเสื้อก็ถอดมันทิ้งเอาไว้สงสัยจะแข่งกันโชว์ร่องกล้ามอันแข็งแกร่งบนเรือนร่างของตัวเอง

   “ข้าว... ห้ามมองคนอื่นนะ เข้าใจไหม" คุณชายหันมากระซิบบอกขณะที่กำลังจะเดินเข้าตัวหาด

   “พูดอย่างกับผมเป็นถ้ำมองงั้นแหละ" ผมย้อนกลับ ปกติผมไม่ใช่คนที่มีนิสัยเพ่งมองใครอยู่แล้ว ไม่ว่าบุคคลผู้นั้นจะหน้าตาดีแค่ไหนก็ตาม ...แต่ขอเว้นคุณชายไว้คนหนึ่งนะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันหางตามักจะเหลือบไปมองคุณชายเสมอ ๆ

   “ก็... เออ ฉันไม่ชอบไง ก็พวกเพื่อน ๆ ที่มหาลัยเห็นใครหน้าตาดีไม่ได้ชอบเหล่มองกันใหญ่ ฉันก็แค่ไม่ชอบ" คุณชายปฏิเสธออกมา

   “หึงผมล่ะสิ" ผมได้ทีก็เลยยั่วโมโหคุณชายสักหน่อย และดูเหมือนว่าจะได้ผลเสียด้วยเพราะคุณชายหันหน้ากลับมามองผมด้วยความฉับไว

   “อะไรวะ ไม่เกี่ยวกับหึงเฟ่ย พูดงี้จะไปไหนก็ไปเลยไป" พูดจบก็แกล้งเดินนำผมไปด้วยความว่องไว

   มีหรือที่ผมจะไม่วิ่งตาม... เกิดหลงทางแล้วติดเกาะอยู่คนเดียวมันจะซวยเอา เงินก็ไม่ได้พกมาสักบาทเพราะคุณชายยินดีออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ผมอยู่แล้ว

   คุณชายก้าวขาฉับ ๆ จนกระทั่งไปถึงต้นหาดที่ทอดมาจากทางเดินของท่าเรือ ทรายที่เกาะแห่งนี้มีความขาวสะอาดผิดกับฝั่งหาดบางแสนลิบลับ พอมองไปน้ำทะเลก็ใสเสียจนผมชักจะอดใจไม่ไว้...

   “คุณชาย... เล่นน้ำกันเถอะ" ผมตะโกนบอกคุณชายขณะวิ่งลงน้ำทะเลสีใสด้วยความตื่นเต้น

   “ไอ้ข้าว" คุณชายตะโกนเรียกผมอยู่บนหาด "ขึ้นมาก่อน...”

   “ทำไมครับ คุณชายกลัวน้ำเหรอครับ" ผมหันหลังไปตอบพลางยักคิ้วกวนบาทาใส่คุณชาย

   “ใครกลัว...” คุณชายตะโกนกลับจากนั้นก็รีบวิ่งลงน้ำและตรงมาทางผมทันที แม้ผมจะไม่เคยเล่นน้ำทะเลแต่ตอนผมก็ชอบไปว่ายน้ำที่หนองน้ำแถวบ้านจึงทำให้ผมมีทักษะการว่ายน้ำที่ดีเยี่ยม

   แต่ดูเหมือนว่าคุณชายก็ไม่น้อยหน้า แม้จะลงน้ำทะเลทีหลังแต่พอถึงจุดที่เท้าแตะไม่ถึงพื้น คุณชายก็ว่ายน้ำตามผมด้วยความรวดเร็ว จนกระทั่ง...

   “หึหึ จับได้แล้ว" มือทั้งสองข้างของคุณชายจับร่างของผมเอาไว้ ก่อนที่จะเปลี่ยนมาโอบกอดจนแน่น "มากล่าวหาว่าฉันกลัว... เพราะฉะนั้นรับโทษนั้นซะ"

   สิ้นเสียงคุณชายก็พลิกร่างของผมให้หันหน้าไปปะทะกับใบหน้าของคุณชาย เสื้อกล้ามที่เปียกปอนเผยให้เห็นสัดส่วนของคุณชายได้อย่างชัดเจน สายตาของคุณชายจ้องผมราวกับกำลังปรารถนาอะไรบางอย่าง เพราะในแววตาคู่นั่นมันฉายชัดถึงความร้อนลุ่มราวกับต้องการให้ผมช่วยทำอะไร

   “คุณชายจะทำอะไร" ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หวาดหวั่น แม้ว่าผมจะตัวเล็กกว่าคุณชายแต่แรงก็ไม่ได้น้อยไปกว่าคุณชายอย่างแน่นอน เกิดคุณชายคิดไม่ซื่อกับผม ผมคงไม่ยั้งมือยั้งเท้าแน่

   คุณชายไม่ตอบอะไรแต่ยิ้มให้ผมหนึ่งทีก่อนที่จะใช้พลังแขนที่โอบรัดร่างของผมพาผมจมดิ่งลงไปในน้ำทันที

   ด้วยความตกใจทำให้ผมรีบหลับตาปี๋ในทีแรก ทว่าพอตั้งสติได้ผมก็ค่อย ๆ ลืมตาก็พบว่าในยามนี้ริมฝีปากของคุณชายกำลังประกบแน่นกับริมฝีปากของผม แม้ว่าผมจะตกใจในสิ่งที่คุณชายทำ แม้คำสั่งที่กลั่นกรองออกมาจากสมองจะสั่งให้ผมปฏิเสธและผลักร่างของคุณชายออกไป ทว่าความรู้สึกข้างในจิตใจกับบังคับให้ผมทำตัวนิ่ง ๆ ไม่ต้องขัดขืนอะไรทั้งนั้น

   ภาพของคุณชายที่กำลังหลับตาพริ้มภายใต้ผืนน้ำในยามนี้มันทำให้ผมรู้สึกแปลก ๆ พอร่างกายตอบสนองว่าผมกำลังมีความสุข แขนของผมที่ทิ้งดิ่งในทีแรกก็ค่อย ๆ ขยับยกขึ้นมาก่อนที่จะโอบกอดร่างของคุณชายด้วยความทะนุถนอม... เช่นเดียวกับแขนของคุณชายที่กำลังรัดร่างของผมเอาไว้อย่างแนบแน่น

   ผมไม่แน่ใจว่าเวลาผ่านไปกี่นาที พอคุณชายลืมตาขึ้นมาคุณชายก็ยิ้มให้ผมก่อนที่จะเอื้อมมือมาขยี้ศีรษะของผมอย่างชอบใจ จากนั้นร่างของเราสองคนก็ค่อย ๆ ลอยขึ้นเหนือผืนน้ำไปพร้อม ๆ กัน โชคดีที่ดวงตาของผมไม่แพ้น้ำทะเลจึงทำให้ผมไม่รู้สึกแสบตาเวลาที่ลืมตาในน้ำ

   “ฉันไม่ได้ตั้งใจ" คุณชายเอ่ยขึ้น... ทั้ง ๆ ที่เมื่อครู่สีหน้าของคุณชายยังแสดงออกถึงความสุขไม่ต่างจากผม ทว่าในตอนนี้คิ้วที่ขมวดมุ่นกลับแสดงถึงความเครียดอย่างฉัดเจน "ฉันขอโทษลืม ๆ มันซะข้าว"

   “คุณชายขอโทษผมทำไม ผมไม่ได้โกรธ" ผมเอ่ยขึ้นพอจะเอื้อมมือไปแตะไหล่คุณชายเพื่อเป็นการปลอบประโลมว่าผมไม่ได้นึกโกรธ แต่คุณชายกลับปัดมือของผมออก

   “ฉันบอกให้ลืม!!!” สิ้นเสียง... คุณชายก็ว่ายน้ำกลับเข้าฝั่งทันที

   ผมได้แต่มองร่างนั้นด้วยความงุนงง พลางคิดไปถึงสาเหตุที่ทำให้คุณชายต้องแสดงออกมาแบบนี้ คุณชายเคยแซวผมเล่น ๆ เสมอว่ารับไม่ได้หากผมกับคุณชายจะรักกัน ไม่แน่ว่าในตอนนี้คุณชายอาจจะกำลังสับสน... สับสนในความรู้สึกของตนเองเหมือนที่ผมกำลังสับสน แต่ผมก็ไม่เคยคิดที่จะปฏิเสธความสุขที่เกิดขึ้นอย่างที่คุณชายกำลังทำ





จบตอน....

[Mr.กุ๊กกู๋]

คุยกับคนอ่านครับ ^^ 

คุณ yymomo :: 555 หยอกกันไปหยอกกันมา สุดท้ายหมาก็จะรู้ตัวช้าว่าหลงรักไก่เข้าแล้วครับ แต่มันจะสายไปรึเปล่า ก็แค่นั้น เอิ๊กๆๆ
คุณ iamnan :: อิอิ รอคุณชายยอมรับความจริงข้อนี้ได้ก่อนนะคร้าบ
คุณ -west- :: >.< นั่นสิครับ หึงกันไปมาด้วย ตอนล่าสุดไปเกาะล้านฮ่าๆยังมีการห้ามให้ข้าวมองคนอื่น
คุณ NJnobu :: โฮะๆๆ เราต้องการเติมความหวานให้มากๆๆ ไปก่อน เรื่องการเป็นแฟนรอไปก๊อนนน คิคิ
คุณ mentholss :: โฮะๆ ตอนล่าสุดหวานกว่าอี๊กก... แต่จบไม่หวานซะงั้นเพราะอิตาคุณชายงี่เง่า ฮือๆ 
คุณ loveaaa_somsak :: ผมว่าตอนนี้ข้าวก็ชักจะทนไม่ไหวแล้วครับดูเหมือนว่าใจข้าวน่ะให้คุณชายไปหมดแล้ว 555
คุณ iammz :: ขอบคุณคร้าบ 555 รุกแล้ว แต่ดั๊นไม่ยอมรับซะงั้น 
คุณ kasarus :: คิคิ ลุ้นต่อไปนะครับ เอิ๊กๆ ดูเหมือนว่าข้าวน่าจะเลิกก่อนนะ
คุณ MK :: 555 เชียร์ให้ข้าวมีคนใหม่เหมือนกันครับ คุณชายจะได้รู้สึกซะบ้าง อ่ะโด่!!!
คุณ Ma Lullaby :: ขอบคุณคร้าบ ได้อ่านคอมเม้นท์ดีใจกว่าได้บวกเป็ดอีก คิคิ เพราะรู้สึกมีการโต้ตอบกันเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ทำให้มีกำลังใจอ่ะครับผม ^^
คุณ WednesdayAugust :: โฮะๆๆๆ(หัวเราะอย่างชั่วร้าย) ตอนแรกว่าจะให้จบชัดเจนน่ะแหละครับ กรั๊กๆ แต่พอเห็นคอมเม้นท์นี้แล้วกล่าวถึงการ์ตูนญี่ปุ่นว่าจบไม่ชัดเจน ชักอยากจะจบแบบนั่นซะแล้วสิ คิคิ
คุณ Tamtang :: มาต่อแล้วครับ ขออภัยน๊า T^T ช่วงนี้อัพช้าเล็กน้อย
คุณ Pe๊aNu๊T :: เป็นความลับของคุณชายครับเรื่องนก ฮ่าๆๆๆ ลองเอาไปใช้กับคนที่แอบชอบดูนะครับ คิคิ
คุณ lizzii :: นั่นซี... สงสัยจะหยอดยั่วให้ข้าวหึงไปงั้นนะครับ คิคิ
คุณ pharm :: 555 งอนไปก็เท่านั้น สุดท้ายข้าวก็ต้องง้ออยู่ดี เพราะคนทำให้งอนมันไม่รู้ตัวหรอก!!!!  (โอ้วเหมือนจะใส่อารมณ์มากไปหน่อย แฮ่ๆ)
คุณ ice_spok :: แน่นอน 555 มีแบบคุณชายมาควงสักคนมีแต่ได้กับได้ ที่แน่ๆได้ตังค์ (เฮ่ยย ไม่ใช่ละ)
คุณ ลิงน้อยสุดเอ๋อ :: ขอบคุณครับผม T__T จะพยายามให้น่ารักๆ ตลอดรอดฝั่งนะคร้าบ กลัวไปไม่รอด แฮ่ๆ
คุณ B52 :: มาต่อแล้วนะคร้าบ T___T ขออภัยนะครับที่หายไปนาน เนื่องจากติดภารกิจ(หนีเที่ยว) อยู่นั่นเอง เหอๆ
คุณ Lily teddy :: ผมจะบอกว่าผมก็กำลังรอบทนั้นอยู่เกมือนกันครับ บทที่ข้าวได้เอาคืนอย่างสะใจ ฮ่าๆๆๆ 
คุณ BlueHoney :: อร๊ากกก... >.<  ซึน เงียบดื้อ คำคำนี้น่ารักจังเลย คิคิ
คุณ Dee^daY :: TT____TT คนเขียนรอเนื้อคู่อยู่คร้าบบบ ฮือๆๆๆ 
คุณ AnimajuS ::  ขอบคุณนะคร้าบ ฝากติดตามตอนต่อๆไปด้วยน๊า

[♠DekDoy♠]

มองหาหนุ่มหล่อ ๆ ล่ำ ๆ ที่ชายหาดซะข้าวเอามาควงแบบให้ทะเลกลายเป็นหวานฉ่ำเลยนะข้าว ไหน ๆ คุณชายก็ไล่แล้วนิ ตัวเองเริ่มก่อนแท้ ๆ ดันมาสั่งให้ลืม มันน่าตบกะโหลกสักสองทีจริง ๆ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องมารับหาคนที่พร้อมจะรับได้มาให้ข้าวควงเย้ยซะให้เข็ด

[B52]

 :a5:อ่านๆอยู่ อ้าวเฮ้ยหมดตอน :เฮ้อ:แหมนึกว่าจะเห็นฉากสวีทของสองคนนี้เยอะๆ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ชายเป๊ก

ยอมรับความจริงซะเถอะ


ปล. ยิ่งอ่านยิ่งชอบ

[WednesdayAugust]

คู่นี้มันกั๊กกันตลอดจริงๆ ขนาดจูบกันแล้วนะเนี่ย
แต่ถ้าคนเขียนจบไม่เคลียร์ล่ะก็ มาเคลียร์กะเราเลยค่ะะะะะะะะ!!!!!!!! 55555 ล้อเล่นแต่โกรธจริง 555
ล้อเล่นจริงๆ ค่ะ จะจบแบบไหนมันก็เป็นสิทธิของคนเขียนอยู่แล้ว
เพียงแค่เราชอบเรื่องนี้มาก ถ้าทำให้เราเสียใจเราก็แค่โดนเหมือนคนที่เรารักทำให้เสียใจเท่านั้นเอ๊งงง
(ใช้วิธีกดดันทางอ้อม กรั๊กๆ)

[lizzii]

คุณชายทำเราสับสนตาม
ตั้งแต่จะเป็นรุกหรือรับ..เอ๊ะ ไม่ใช่ 5555
ตั้งแต่ไปรู้จักบอลได้ไง แล้วไหนจะอาการแบบนี้อีก
เคลียร์มาซะดีๆ เลยยย

[mentholss]

อิตาคุณชายบื่อนี่อารมณ์แปรปรวนจริง สงสัยประจำเดือนจะมา
เอ๊ะ หรือว่าเป็นวัยทอง

[loveaaa_somsak]

ดูจากตอนนี้ข้าวควรเผื่อใจไว้บ้าง