หัวข้อ: ผมคือ...นางเอก : บทส่งท้ายสุดท้าย (แถม) 9 ก.ย. 59 (P.153)

[อนาคี99]

(เรื่องสั้น) ผมคือ…นางเอก
ซีนที่ 5


“อุ้ยตายแล้ว รอยแดงเต็มเลยค่ะ น้องยุ”

เสียงช่างแต่งหน้าสาวอุทานขึ้น เมื่อเห็นร่องรอยแดงช้ำรอบต้นคอขาวของสดายุ สาวใหญ่ทำหน้าเขินอายไม่น้อยเมื่อนึกถึงสาเหตุของร่องรอยที่เกิดขึ้นบนตัวของสดายุ แดงพร้อยเป็นจ้ำไปทั่วบนผิวขาวผาด
‘เจ้จะร้องตกใจไปทำไมวะ กำลังทำอารมณ์อยู่แท้ๆ’
สดายุไม่ได้ตอบโต้อะไรออกไป ได้แต่บ่นในใจเล็กน้อยเท่านั้น ร่างที่ยังคงเกือบเปลือยนั้นมีเพียงผ้าคลุมสีขาวคลุมไว้ เพราะอีกเดี๋ยวก็จะต้องถ่ายคิวต่อไปที่แสนจะลำบากใจแล้ว
หลังจากจบคิวแรก อ๊อดให้เวลานักแสดงทั้งคู่ได้พักและทำอารมณ์สำหรับคิวต่อไปอีกยี่สิบนาที ที่ต้องให้เตรียมใจกันเยอะขนาดนั้น เป็นเพราะฉากที่เหลือซึ่งถือเป็นฉากเปิดเรื่องของภาพยนตร์เรื่องนี้นั้นค่อนข้างรุนแรง โดยเฉพาะในเรื่องที่พระเอกทั้งคู่นั้นต้องเปลือยกายและเคลื่อนไหวในท่าทางเฉพาะของการมีเซ็กส์
ถ้าในวงการละครจอแก้วทั่วไป ฉากแบบนี้คงไม่สร้างปัญหาอะไรมากมายเพราะคงเพียงแค่เปลือยท่อนบน อาศัยมุมกล้องเล็กน้อย จากนั้นก็สามารถตัดฉาก หรือแพนกล้องไปทางหัวเตียงบ้าง เพดานบ้างตามอัธยาศัย แค่สื่อสารออกไปให้ครบถ้วนว่าอะไรเป็นอะไรก็เพียงพอ แต่สำหรับภาพยนตร์นั้นมันไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เพราะความสมจริงถือเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ว่าจะเป็นฉากจูบหรือฉากบนเตียง ที่ต้องสามารถสื่อออกไปให้คนดูได้รับรู้ถึงรูปรสกลิ่นเสียงงชัดเจนราวกับมันได้เกิดขึ้นจริง อย่างที่ได้เห็นๆของหนังต่างชาติกันอยู่กันอยู่เนืองๆ

“เมธ ยุ โอเคยัง? พี่จะซ้อมคิวให้ก่อน มาสิ”

ได้ยินเสียงเรียกของผู้กำกับทั้งสดายุและกฤตเมธก็เดินออกมาหาอ๊อดจากคนละมุมเหมือนเช่นเคย ผู้กำกับมากฝีมือแอบส่ายหน้าเล็กๆกับภาพที่เห็น ‘เลิฟซีน’ เผ็ดร้อนวันนี้แม้ดูจะทุลักทุเลไปบ้าง แต่การที่ทั้งคู่เป็นนักแสดงมากฝีมืออยู่แล้ว แถมยังมีความชิงชังในตัวอีกฝ่ายของกันและกันเป็นทุนรอน ดังนั้นการเล่นฉากข่มขืน ดึงทึ้งแบบนี้ทั้งคู่จึงสามารถทำอารมณ์ได้ไม่ยาก แต่ฉากต่อไปที่ต้องถึงขนาดแสดงการมีเซ็กส์เนี่ย คงต้องซ้อมคิวกันก่อน ไม่งั้นอาจต้องเทคกันยับ
‘เฮ้อ สภาพแบบนี้ เดี๋ยวตอนถ่ายฉากหวานๆ รักๆใคร่ๆ มันจะแสดงกันได้มั้ยวะเนี่ย…’

“คิวสองไม่ได้ยาวมาก พี่จะถ่ายยาวแบบไม่มีพักจนจบ ถ้ามีพลาดแม้แต่นิด ถ่ายใหม่ตั้งแต่เริ่มทันที  ถ้าเอ็งทั้งคู่ไม่อยากอยู่ในสภาพนี้นาน ก็จงตั้งใจทำ พี่หวังไว้มากนะว่าจะเทคเดียวผ่าน”
“ครับ”

สองนักแสดงตอบออกมาแบบไม่หนักแน่นนัก แต่อ๊อดก็ไม่ได้อยาก คาดคั้นอะไรมาก เพราะเขารู้ดีว่าตอนนี้ทั้งคู่คงกำลังอยู่ในระหว่างทำอารมณ์ให้พร้อม การคาดคั้นในเรื่องไม่เป็นเรื่องมากๆ อาจทำให้หลุดบทได้

“เดี๋ยวก่อนจะถ่ายยาว พี่จะให้เวลาทำสมาธิอีกสิบนาที ตอนนี้มาจำคิวกันก่อน”

อ๊อดเรียกสติทั้งคู่ก่อน จะพามาที่เตียงในฉากพร้อมอธิบายอารมณ์ที่อยากให้ตัวละครแสดงออกมา ท่าทาง มุมกล้อง โดยมีกมลเป็นคนช่วยบอกท่าทางและการหันเข้ามามุมที่ถูกต้องสวยงามอีกคน

“ก่อนเริ่มถ่ายทำยุดึงเสื้อลงมาให้อยู่ตรงแขนนะ เปลือยไหล่เหมือนคิวที่แล้วน่ะ จากนั้นก็ลงไปนอนขดอยู่แบบนี้นะ…เอ่อมุมนี้เลยนะ ไหนยุลองลงมานอนก่อนดิ๊”

อ๊อดหันมาผลักตัวสดายุลงไปนอนบนเตียงก่อนสาธิตท่าทางให้กฤตเมธดู

“ไหนเมธลองดูสิ อืมอย่างนั้นแหละ ต่อไปยุลองดิ้นดูสิ พยามไถลไปอีกด้านของเตียงให้ได้ แล้วเมธก็กระตุกขาขวาของยุดึงกลับมาให้ถึงกลางเตียง ก่อนจะขึ้นไปคร่อมเมธจับขายุแหวกออกได้เลยนะ อย่าผิดมุมนะ เมธมองกล้องสองตัวนี้ไว้ แล้วกะออกมาให้อยู่ระหว่างตรงนี้ให้ได้ โอเคนะ”
 “ครับ”

รับปากอ๊อดเสร็จ เมธก็ลองโน้มตัวลงไปคร่อม สดายุจึงลองทำท่าหนีตามที่อ๊อดคอยกำกับอยู่ พอถูกเมธดึงกลับมาได้ ก็ถูกจับกดไว้ ตอนซ้อมนี้ยังไม่ต้องถูกจับอ้าขา แต่แค่ซ้อมพลังชีวิตของสดายุก็แทบจะหมดลงแล้ว”
‘ทนไว้ ทนไว้ ทนไว้’

“เอ้อ ดีๆ แบบนั้นแหละถูกแล้ว คราวนี้ซ้อมฉาก ‘กินตับ’ กัน…วุ้ย พูดเองยังเขิน ฮ่าฮ่า”

มีเพียงผู้กำกับอ๊อดที่ขำอยู่คนเดียว โดยที่สดายุกับกฤตเมธไม่ได้ขำตามไปด้วยเลย ฉาก ‘กินตับ’  ฟังแล้วเหมือนจะน่าขำ แต่สำหรับทั้งคู่คำนี้มันทำให้เจ็บจี๊ดจนหางตากระตุกกันเป็นแถว

“มล จะให้ทำท่าแบบไหนแล้วนะ ไหนลองมาสาธิตหน่อยซิ”

พอมาถึงฉากไคลเม็กซ์ อ๊อดหันไปถามกมลผู้เชี่ยวชาญด้านหนังบนเตียงทันที กมลเดินยิ้มอบอุ่นมาหาทั้งสามคน  ก่อนจะพยายามอธิบายให้นักแสดงเห็นภาพตามที่เขาคิดไว้

“อืม…อาจไม่ค่อยเคลียร์เท่าไหร่ งั้นเดี๋ยวผมสาธิตให้ดูนะครับ อ๊อด นอนลงดิ๊”

ที่บอกว่าจะช่วยสาธิตให้ดูนั้นยังเฉยๆ แต่พอตากล้องหน้ามนหันไปออกคำสั่งให้อ๊อดนอนลงนี่ เรียกความประหลาดใจให้กับสองนักแสดงไม่น้อย และไม่ใช่เพียงสองหนุ่มที่แปลกใจ แม้แต่ทีมงานในกองถ่ายเองยังต้องหันไปซุบซิบกัน
ก็หน้าตาดูต่างวัยกันขนาดนั้น ทำไมกมลถึงเรียกคุณผู้กำกับว่า ‘อ๊อด’ เฉยๆได้กันนะ หรือเพราะสนิทกันมาก

“…อ๋อ ผมกับอ๊อดเรารุ่นเดียวกันครับ”
 “….!!!!!!!!!!!!!!????????”

อึ้งกันทั้งกองถ่ายเมื่อได้ยินคำเฉลย  เพราะผู้กำกับอ๊อดนั้น สูงใหญ่ ผิวกร้าน หนวดเคราไม่ยอมโกน ปล่อยขึ้นเป็นตอยาวแถมผมยาวรุงรังที่ผูกไว้ลวกๆนั้นยิ่งทำให้ดูเป็นตาลุงซกมก ไม่เหมือนกับกมลเลยสักนิด ตากล้องหนุ่ม ผิวขาวใส ที่สูงแค่ไหล่ของผู้กำกับอ๊อดนั้น มีผมซอยสั้นเรียบร้อย ปากนิดจมูกหน่อยน่ารักน่าชังยิ่งใส่แว่น อันโตนั่นอีก ยิ่งดูเป็นเด็กน้อยที่อายุไม่น่าจะเกินสามสิบเสียด้วยซ้ำ พอบอกว่ารุ่นเดียวกันคือ อายุสี่สิบสามปี เล่นเอาเหวอกันไปเป็นแถว

“อ๊อดนอนลงตรงนั้น นอนหงายชันเข่าขึ้นด้วย”
 “อือ แบบนี้ใช่ป่ะ”

ถึงจะถูกคนตัวเล็กกว่าสั่งให้ลงไปนอนเป็นนางเอก แต่อ๊อดก็ไม่มีอิดออด ชายหนุ่มยินดีเป็นคนสาธิตอยู่แล้ว เพื่อหน้าที่ของผู้กำกับที่ดี ไม่มีเคอะเขินใดๆทั้งสิ้น จากนั้นกมลก็ขึ้นไปคร่อมร่างยักษ์ของอ๊อดเอาไว้

“เดี๋ยวพอคุณเมธดึงคุณยุมาถึงตรงนี้แล้ว ก็บิดตัวคุณยุขึ้นมาแบบนี้นะครับ จากนั้นก็จบขาอ้าออกแบบนี้ ในมุมนี้จะทำให้ไม่โป้เมื่อถ่ายออกมา”

การอธิบายของกมลเป็นไปอย่างน่าฟัง แต่ท่าทางการสาธิตนั้น เรียกความขบขันให้ไม่น้อย
ผู้กำกับอ๊อดตอนนี้สาธิตเป็นภุมรา นอนหงายเงิบถูกจับแหวกขาอ้าซ่าอยู่ และกมลที่สวมบทเป็นนคินทร์นั้น ก็พยายามจับขาของอ๊อดอ้ากว้าง ใช้สองขาของตัวเองเข้าไปช้อนอยู่ใต้สะโพกหนาๆนั้นในท่าคุกเข่า จากนั้นก็จับสองมือของอ๊อดขึ้นไปทำท่าตรึงไว้เหนือศีรษะ อีกมือก็ทำเป็นช้อนเอวของอ๊อดขึ้น
ในท่าทางแบบนี้ถ้าเป็นคนอื่นอาจดูเซ็กซี่ แต่พอเป็นสองคนที่ดูสลับบทบาทกันอย่างสิ้นเชิงนี้ กลับเรียกเสียงขบขันได้มากกว่า เสียงชื่นชม

“ผมเปลี่ยนท่าทางใหม่เล็กน้อยน่ะครับ เพราะถ้าจะเป็นตามบทจริงๆมันค่อนข้างจะโป๊เกินไป ในท่านี้จะสามารถบังมุมกล้องได้มากกว่าครับ แถมยังดูสมจริงสมจังด้วย”
 “เอ่อ…ขอบคุณครับคุณกมล พี่อ๊อด”

สองนักแสดงหนุ่มเอ่ยขอบคุณออกไปเสียงเครียด แม้ท่าทางที่กมลสาธิตให้ดูนั้นจะเป็นท่าที่สามารถบังมุมกล้องได้ดีที่สุด แต่…มันก็เป็นท่าที่ส่วนสงวนของทั้งคู่จะต้องเสียดสีกันมากที่สุดหากต้องมีการขยับเคลื่อนไหวแน่ๆ

“อีกนิดนะ ยุ เดี๋ยวตอนที่ถึงที่สุดแล้วน่ะพอเมธเขาขยับหนักๆไปสักสิบกว่าครั้ง ยุเตรียมร้องดังๆเลยนะ เราไม่ได้เสร็จสมไปด้วยแต่ต้องจินตนาการเอาไว้นะว่าถูกทำจนอีกฝ่ายเสร็จ ดังนั้นร้องออกมาดังๆ ร้องไห้ออกมาเยอะๆด้วย เข้าใจมั้ย”
 “ครับผมจะ…พยายาม…”
 “แหม…ตอบหนักแน่นหน่อยสิ พี่อุตส่าห์เปลืองตัวสาธิตให้แล้วนะเนี่ย ส่วนเมธ”
 “ครับ?”
 “พอเด้าไปสักพัก เอาแรงๆเลยนะ พอยุเขาร้องออกมาปุ๊บเนี่ย นายต้องเสร็จนะ รู้ใช่มั้ยว่าจะต้องเสร็จยังไง?”
 “เข้าใจแล้วครับ”
 “แล้วพอจบยุต้องสลบไปเลยนะ ตอนสลบเนี่ยช่วยเรียกอารมณ์ว่าน่าสงสารมากๆออกมาหน่อยนะ ประมาณว่าหลับไปพร้อมกับสะอื้นทั้งน้ำตาอะไรทำนองนี้นะ แล้วพอยุสลบไปปึ๊บ เมธอย่าเพิ่งลุกออกมานะ จ้องหน้ายุก่อน แล้วก็ทำหน้าแบบเจ็บปวดนะ เจ็บมากเหมือนจะตายเลย แค่นี้เป็นอันจบคิวสอง โอเคมั้ย?”
 “ครับ โอเค”

 สองหนุ่มรับปากก่อนจะแยกย้ายกันไปทำอารมณ์ก่อนถ่ายจริงในอีกสิบนาทีข้างหน้า อ๊อดค่อนข้างพอใจในสดายุและกฤตเมธมาก เพราะนอกจากในเรื่องการแสดงที่ถือว่ายอดฝีมือทั้งคู่แล้ว  ทั้งคู่ยังเข้าใจอะไรง่าย ไม่ว่าจะอธิบายอะไรให้ก็ซึมซับทำความเข้าใจได้ดี และทำการถ่ายทอดออกมาได้อย่างถูกใจเขาทุกครั้ง ถ้าไม่ติดที่ว่าทั้งคู่ไม่ค่อยถูกกันขนาดนี้ล่ะก็ การถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้คงทำเขาสนุกได้มากกว่านี้อีกโขเลยทีเดียว


“สดายุ”
“….?”

หลังไปฟังการอธิบายคิวสดายุก็เดินกลับมานั่งที่โซฟาตัวประจำที่เขานั่งพักมาตลอดตั้งแต่เริ่มถ่ายทำ ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก เพื่อเริ่มทำสมาธินึกถึงอารมณ์ของตัวละคร ‘ถ้าเขาคือภุมราตอนนี้เขากำลังรู้สึกแบบไหนอยู่กันนะ’ แต่ในขณะนั้นเองจู่ๆกฤตเมธก็เข้ามาเรียกเขาไว้

“ผมจะมาบอกคุณว่าเดี๋ยวตอนที่จะจบคิว ผมจะเป็นคนให้จังหวะคุณเอง คุณจะได้ร้องออกมาได้ตรงกับจังหวะของผม…”
“ไม่จำเป็น”

และก็เป็นอย่างที่กฤตเมธคาดไว้ ว่าสดายุจะต้องปฏิเสธเขาอย่างแน่นอน แต่ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ ว่าไม่น่าจะแส่เข้ามาจุ้นวุ่นวาย แต่เขาก็ทำไม่ได้เสียที อะไรบางอย่างในส่วนลึกคอยผลักดันให้เขาเข้าใกล้สดายุทุกที มันคืออะไรกันนะ

“เฮ้อ…อย่าหาว่าผมวุ่นวายเลยนะ เพราะที่ผมทำไปทั้งหมดก็เพื่อให้งานมันออกมาดีที่สุดก็เท่านั้น”
“ขอบคุณที่หวังดีนะคุณพระเอกดีเด่น วางใจเถอะผมไม่ทำให้งานเสียหรอกน่า”
“งั้น…คุณจะให้ผมขยับแค่ไหน? ผมได้กะแรงถูก คุณจะได้ไม่ต้องเจ็บมาก”

แม้ความหวังดีของเขาจะถูกเมินจนน่าโมโหอยู่บ้าง แต่ตอนนี้กฤตเมธก็พอจะรู้สึกผิดกับอีกฝ่ายอยู่เล็กน้อยที่ในฉากเมื่อครู่เขาอาศัยบทแสดงในการทำรุนแรงกับอีกฝ่ายมากไปหน่อย ดูจากรอยช้ำที่แขนและรอยแดงจ้ำเลือดที่ซอกคอกับแผงอกขาวนั่นเขาก็รู้แล้วว่าเมื่อครู่เขากระทำรุนแรงกับอีกฝ่ายไปไม่น้อยเลยทีเดียว
และที่สำคัญเขาก็เป็นผู้ใหญ่กว่า จึงเป็นเรื่องที่ผิดเป็นสองเท่าที่ไปถือทิฐิเอากับคนที่อ่อนกว่าเกือบหกปีคนนี้ กฤตเมธจึงตั้งใจว่าจะไม่เอามาเป็นอารมณ์อีก และตั้งใจว่าถึงจะโดนอีกฝ่ายกวนอารมณ์แค่ไหน เขาก็จะอดทนไว้ให้ได้

“จะทำแรงไม่แรงก็เรื่องของคุณเถอะ…ผู้ชายแก่ๆจะมีเรี่ยวแรงสักแค่ไหนกันเชียว”

สดายุตอบออกไปโดยที่ประโยคเสียดสีประโยคหลังนั้นเจ้าหนุ่มพูดออกมาแค่เสียงแผ่วๆ เป็นการรำพึงกับตัวเองเท่านั้น แต่แน่นอนว่ากฤตเมธได้ยินชัดเต็มสองหู
‘แก่!? หนอย ไอ้เด็กตะไลนี่!! ฉันอุตส่าห์อดทนแล้วนะ!!’
 
“เอาเถอะยังไงผมจะระวังแล้วกัน ตัวคุณยิ่งช้ำง่ายๆอยู่ เดี๋ยวจะเป็นปัญหาตอนถ่ายฉากอื่น”
“เฮ้อ…คุณกฤตเมธ ไม่ต้องห่วงผมนักหรอกนะ ฉากแบบนี้ผมก็เคยผ่านมาบ่อย ทั้งละครทั้งของจริง ผมรู้น่าว่าผมควรทำยังไง ถ้าคุณอยากช่วยล่ะก็เล่นออกมาให้สมกับเป็นนคินทร์ก็พอ! เพราะถ้าคุณส่งอารมณ์มาให้ผมให้ดีไม่ได้ ผมเองก็จะลำบาก”

กฤตเมธกัดฟันกรอด อุตส่าห์อดทนทำดีด้วย แต่สุดท้ายความหวังดีของเขาก็ถูกเด็กเมื่อวานซืนอย่างสดายุเหยียบย่ำราวกับเป็นสิ่งของไร้ค่า ความอดทนต่ออีกฝ่ายร่อยหรอลงทันที

“อ้อ…จริงสินะ ผมนี่แย่จริงๆ ไปสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำอยู่ได้ คุณสดายุที่ผ่านเรื่องบนเตียงมาอย่างโชกโชน คงไม่หวั่นกับการแสดงธรรมดาแบบนี้อยู่แล้วสินะครับ ผมลืมไป แหม ผมก็แอบกังวลเห็นว่าเพิ่งเข้าฉากกับผู้ชายครั้งแรกอาจจะประหม่า แต่ดูท่าทางแล้ว คุณก็คงชินมาไม่น้อยแล้วเหมือนกันสินะครับ หึหึ เห็นมีข่าวเฉพาะกับผู้หญิง คาดไม่ถึงว่าเบื้องหลังมีแอบกินผู้ชายด้วยเหมือนกัน…”
“กฤตเมธ!!!”

เมื่อได้ยินคำดูแคลนจากอีกฝ่าย สดายุก็ไม่สามารถสะกดความเดือดดาลของตัวเองได้อีก มือขวาของเขากำแน่นเตรียมจะออกหมัดใส่อีกฝ่ายในไม่ช้า แต่สติน้อยนิดพอจะยับยั้งเขาไว้ได้ ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นอีก เขาอาจถูกปลดออกจากภาพยนตร์เรื่องนี้ก็เป็นได้  เมื่อคิดได้ดังนั้นสดายุก็ได้แต่นั่งตัวสั่นสะท้านจากความโกรธขึ้งทบเท่าทวีที่สุมอยู่ในอกแทน
และในขณะนั้นเอง ชายหนุ่มก็นึกอะไรบางอย่างออก…
‘ฉายาเทพบุตรแห่งวงการ ได้มาจากการเป็นพระเอกที่วางตัวดี ไม่มีข่าวฉาวกับสาวที่ไหนแม้แต่คนเดียว…ถึงจะมีข่าวซุบซิบบ้างแต่ก็ไม่เคยเลยเถิดเป็นเรื่องใหญ่โต…’

“คุณ…กลัวสินะ คุณกฤตเมธ?”
“….อะไรนะ?”

กฤตเมธถึงกับขมวดคิ้วมุ่น เมื่อถูกสดายุตอกกลับมาด้วยคำถามที่แสดงว่า เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายที่กลัว

“เข้าในวงการมาตั้งแต่เด็ก จนแก่ป่านนี้แล้ว ผมยังไม่เห็นคุณเคยมีข่าวกับใครบ้างเลย ไม่ว่าจะเป็นข่าววงนอกวงใน เฮ้อ ผมเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมคุณถึงห่วงฉากนี้นักหนา เพราะคุณกลัวนี่เอง หึหึ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพระเอกเนื้อทองของวงการจะเป็นพวก ‘สัตว์กินพืช’

การตอบโต้กลับมาของสดายุคราวนี้ทำเอากฤตเมธถึงกับเงียบอึ้ง เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเล่นงานเขากลับมาด้วยมุกนี้ ทั้งเจ็บใจที่โดนปรามาสถึงเรื่องส่วนตัว ขนาดนี้ และก็สมเพชชายหนุ่มตรงหน้าอย่างมากล้น ที่จนปัญญาตอบโต้ขนาดที่ต้องใช้เรื่องใต้สะดือในการหาเรื่องเขา กฤตเมธรู้สึกสมเพชจนไม่รู้สึกอยากต่อความกับอีกฝ่ายอีกเลย 

"ถึงว่า...คุณกฤตเมธ ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงได้ฉายาว่าเทพบุตรแห่งวงการ...ที่ข่าวฉาวข่าวคาวไม่มี ก็เพราะว่าคุณเป็นได้แค่สัตว์กินพืชเฒ่าๆ ที่กินเป็นแต่ผักนี่เอง! หึหึ อยากให้รุ่นน้องอย่างผมช่วยสอนการกินเนื้อให้ดีมั้ยครับ ผมยินดีเป็นครูให้..."

ยิ่งเห็นว่ากฤตเมธนิ่งเงียบไม่ต่อคำ สดายุก็เหลิงได้ใจ เพราะนึกว่าตัวเองกำลังถือไพ่เหนือกว่า

“เอ้า สองคนนั้นน่ะ พร้อมหรือยัง จะถ่ายกันแล้วนะ”
“ครับ พร้อมแล้ว!!”

สดายุตอบออกไปเสียงดัง ความประหวั่นเมื่อครู่หายไปหมดแล้ว เพราะพอรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าอีกฝ่ายขึ้นมาได้ ชายหนุ่มก็รู้สึกได้ใจขึ้นมาทันที ฝ่ายกฤตเมธเอง ที่ไม่ได้ตอบคำอะไร เดินตามหลังสดายุไปที่เตียงเงียบๆ แต่ในใจที่คุกรุ่นของเขานั้น กำลังวางแผนจัดการเจ้าตัวแสบนี่ให้ได้สำนึกเสียที เพราะเขาปล่อยสดายุลอยนวลมานานเกินไปแล้ว…
‘ในเมื่อเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมพยายามจะปีนเกลียวไม่เลิก เขาคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเพื่อ 'ดัดสันดารพยศ' นี่เสียหน่อยแล้ว!!’

**********************************

ต่อด้านล่างจร๊า

[อนาคี99]

“แอ๊คชั่นนนนน!!!”

ทันทีที่คำสั่งเริ่มการแสดงดังขึ้น สดายุที่นอนขดตัวบนเตียงในสภาพเปลือยกาย มีเพียงเสื้อเชิ้ตขาดๆติดตัวอยู่ ก็ได้แต่นอนขดตัวสั่นสะท้านราวกับสัตว์ตัวเล็กๆอยู่บนเตียงใหญ่โดยที่กฤตเมธเองกำลังยืดตัวขึ้นเพื่อถอดเสื้อของตัวเองออก พร้อมทั้งปลดตะขอกางเกงออกในท่าทางที่แสนจะคุกคาม เมื่อเห็นดังนั้นสดายุก็รีบกระถดกายหนีห่างจากกฤตเมธตามบททันที
‘หนอย…เจ้าเฒ่านี่ เป็นแค่สัตว์กินพืชแท้ๆ ทำไมบรรยากาศมันดูคุกคามจังวะ!!?’

สดายุเผลอรู้สึกกลัวในท่าทีของกฤตเมธอยู่ในใจ และพอถูกมือกำยำกระชากข้อเท้าเขากลับมาที่กลางเตียงในจุดที่ซ้อมกันไว้ ก่อนที่ร่างหนาของกฤตเมธจะแทรกกายเข้ามาตรงกลางหว่างขา เสียงแกรกกรากของซิปกางเกง ที่กฤตเมธกำลังรูดลง เป็นสัญญาณให้สดายุในคราบของภุมรา ออกแรงดิ้นรนอีกครั้ง ปากตะโกนร้องขอความช่วยเหลือไปตามบทบาทด้วยเสียงที่แหบเครืออย่างน่าสงสารเมื่อจับเข่าทั้งสองของเขาถูกกฤตเมธแยกออกกว้าง

“อะ...อะไรน่ะ อยะ...อ๊า!!” 

สดายุในบทของภุมราร่ำร้องออกมาเมื่อถูกทำเหมือนกำลังโดนสอดใส่เข้าสู่ร่างกาย กฤตเมธในคราบของนคินทร์แสดงออกมาได้สมจริงจนเขาเกือบจะเชื่อ สดายุลอบถอนใจเล็กๆเมื่อนึกขึ้นได้ว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นจริง ระหว่างจุดซ่อนเร้นของเขาทั้งคู่มีผ้าบางผืนน้อยๆปิดเอาไว้อยู่ แต่ความบางของมันนั้น มันไม่ได้ช่วยลดแรงสัมผัสลงได้เลยแม้แต่น้อย
‘บ้าจริง’

“ถะ ถอนออกไปนะ...อะ..ออกไป..ขะ..ขอร้องล่ะ อื้ม อ๊ะ”

คำพูดฟังดูลามก จนสดายุเองยังรู้สึกหวิวๆ ไปกับบทบาท ตอนนี้เขาในบทของภุมรากำลังโดน นคินทร์สอดใส่เข้ามาในร่าง แม้จะไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวสดายุเองจริงๆ แต่ชายหนุ่มก็ต้องพยายามจินตนาการถึงมัน จินตนาการถึงความเจ็บปวดรวดร้าวหากถูกอวัยวะบ่งบอกความเป็นชายนั้นบุกทะลวงเข้ามาในร่างอย่างไม่ยินยอม

เอาเข้าจริงความรู้สึกหวาดหวั่นเกี่ยวกับการเมคเลิฟระหว่างผู้ชายด้วยกันนั้น สดายุแทบไม่จำเป็นต้องใช้จินตนาการถึงมันแม้แต่น้อย เพราะในตอนนี้ที่ร่างทั้งร่างของเขากำลังสั่นไหวในท่วงท่าที่หยาบโลนน่าอายเพราะกำลังถูกร่างของกฤตเมธกระแทกกระทั้นเข้าใส่ไม่มียั้ง โดยแสร้งว่ากำลังสอดลึกเข้ามาในร่างเขา   มันคือการแสร้งเล่นไปตามบทบาทไม่มีการสอดใส่จริงใดๆ แค่เคลื่อนไหวให้สมจริงอยู่หน้ากล้องเท่านั้น

แต่แค่นี้ก็เพียงพอให้สดายุหวาดหวั่นพรั่นพรึงโดยไม่ต้องอาศัยจินตนาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขาต้องเผลอสะดุ้งร่างทุกครั้งเมื่อส่วนเร้นลับที่มีผ้าบางผืนน้อยปกปิดอยู่นั้น กำลังถูกของสงวนของอีกฝ่ายเสียดสีโดยไม่ได้ตั้งใจ…

“อึก ชอบไม่ใช่รึไง ที่พูดนี่ก็เพื่อยั่วฉันใช่มั้ยล่ะ คนสกปรก”

คำพูดเชือดเฉือนตามบทบาทของกฤตเมธที่พูดขึ้นพร้อมกับโน้มกายลงแนบชิดร่างข้างใต้กดร่างลงให้แนบชิดเสียดสีกันมากยิ่งขึ้น ก่อนจะเร่งจังหวะเริงร่อน กระทั้นรุนแรงจนร่างสดายุไหวคลอนไปตามจังหวะที่เขาควบคุม กฤตเมธลอบเหยียดยิ้มออกมาน้อยๆ ในมุมอับของกล้อง จุดแข็งของเขาก็คือการสวมบทบาทของตัวละครออกไปได้อย่างสมจริงโดยที่ไม่เสียความเป็นตัวของตัวเอง ชายหนุ่มสามารถตีบทแตกทั้งๆที่ไม่ต้องเพ่งสมาธิกับบทนั้นๆ ผิดกับสดายุ ที่ต้องตัดเรื่องของเขาออกจากหัวทั้งหมด เพื่อที่จะแสดงออกมาเป็นภุมราได้อย่างแนบเนียน และนี่เป็นข้อได้เปรียบของกฤตเมธ ชายหนุ่มคิดพลางจับจ้องคนใต้ร่างอย่างจาบจ้วง ด้วยสายตาโลมเลียอย่างไม่มีปิดบัง
‘เอาสิสดายุ แกจะทำยังไงต่อไป ตอนนี้สัตว์กินเนื้ออย่างแกกำลังโดนสัตว์กินพืชอย่างฉันกินอยู่นะ หึหึ’

 “อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊า อย่า ไม่! อ๊ะ อึก!”

สดายุครางเครือเสียงวาบหวิว ทั้งตามบทบ้าง ทั้งเรื่องจริงบ้าง เมื่อร่างกายถูกกระแทกกระทั้นหนักหน่วง เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น บรรยากาศแห่งเพศรสฟุ้งกระจายไปทั้งห้องโดยไม่ได้ตั้งใจนั้น ทำให้สดายุถึงกับหอบหายใจถี่ระรัว ท่าทางที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ช่างหยาบโลน ร่างสูงใหญ่กว่าของกฤตเมธสามารถตรึงสองแขนของสดายุไว้กับเตียงด้วยมือเดียวอย่างง่ายดาย ส่วนอีกมือก็ช้อนเอวบางไว้เพื่อให้รับกับจุดกระแทกกระทั้นได้เต็มที่
‘บัดซบเอ้ย กระแทกแรงไปแล้วนะไอ้บ้า!!’

ตอนนี้สดายุเองก็เริ่มกลัวขึ้นมาจริงๆแล้ว เมื่อร่างของตนถูกเสียดสีหนักหน่วงขึ้น และส่วนสงวนของเขากำลังมีปัญหา เพราะท่วงท่าที่กำลังทำอยู่นี้ มันทำให้ส่วนต้องห้ามของเขาและกฤตเมธเสียดสีกันอย่างรุนแรงอย่างไม่อาจหลบเลี่ยง และการเสียดสีที่เร่าร้อนเกินไปนี้ทำให้คนที่เริดร้างเรื่องอย่างว่ามาพักใหญ่ๆอย่างสดายุถึงกับต้องกัดฟันกรอด เกร็งร่างจนสั่นสะท้าน เพื่อสะกดกลั้นอารมณ์วูบไหวที่อาจเกิดขึ้นได้

แต่มันก็ช่างยากเหลือเกิน เมื่อส่วนอ่อนไหวถูกเสียดสีซ้ำจากที่อ่อนนิ่มก็เริ่มแข็งตัวขึ้นเล็กน้อย
‘ไม่นะ ไม่เอา อย่าตั้งขึ้นมานะลูกพ่อ! อย่าทำพ่อขายหน้าเด็ดขาดนะลูก!!’

เมื่อรู้สึกถึงส่วนอ่อนไหวที่เริ่มตื่นตัวของสดายุ กฤตเมธก็ลอบอมยิ้มอีกครั้ง สะใจที่อีกฝ่ายมีอารมณ์ไปกับเขาได้ แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อรู้สึกได้ว่าตัวเขาเองก็ตื่นตัวไปด้วยเหมือนกัน แม้จะไม่ได้ตั้งใจแต่การที่จุดไวสัมผัสได้รับการเสียดสีแบบนี้ ไม่ว่าเทวดาที่ไหน ก็ต้องตั้งขึ้นทั้งนั้น กฤตเมธพยายามตั้งสติ คิดไปในทางที่ไม่สร้างความหนักใจให้ตัวเอง แต่แล้ว พอได้ลืมตามองคนใต้ร่างตรงๆอีกครั้ง ความตั้งใจของกฤตเมธก็ขาดสะบั้น

ถึงจะไม่ชอบหน้าคนที่นอนอยู่ใต้ร่างนี้มากนัก แต่กฤตเมธก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า สดายุในตอนนี้ช่างเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ น่าหลงใหลยิ่งกว่าใครที่เขาได้เจอมา ทั้งใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่สะบัดไหวไปมาอย่างไร้ทางหนี แผ่นอกบางที่สะท้านขึ้นหลง ลมหายใจร้อนผ่าว  ยิ่งเห็นก็ยิ่งปลุกเร้าสัญชาตญาณดิบให้พลุ่งพล่าน อยากรุกล้ำ’ อยากเข้าไปสู่ส่วนลึกของคนใต้ร่างนี้ อยากโยกไหวกระแทกกระทั้นให้รุนแรงกว่าขึ้นนี้ อยากทำให้ใต้ร่างเขาสะท้านกายเย้ายวนให้มากกว่านี้ ส่งเสียงร้องหวานหูยิ่งกว่านี้’
อารมณ์ดิบเถื่อนที่จู่ๆก็พลุ่งพล่านขึ้นมา เป็นแรงอารมณ์ขับเคลื่อนให้กฤตเมธขยับกายหนักหน่วงยิ่งขึ้น
‘โถ่เว้ย! เป็นอะไรไปวะเรา!!?’

“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊า”

คราวนี้สดายุร้องออกมาดังลั่น น้ำตาที่หลังไหลออกไปตามบทบาทตอนนี้ยิ่งทะลักทะลาย ทั้งกลัวกฤตเมธที่เคลื่อนไหวอย่างโหดร้าย ทั้งกลัวตัวเองที่มีอารมณ์อ่อนไหวคล้อยตามไปเสียแล้ว และยิ่งกลัวหนักขึ้นไปอีกเมื่อจุดอ่อนไหวของร่างกายกำลังตั้งชันขึ้นราวกับจะปริแตก
บ้าเอ้ย!! ‘ไม่ไหวแล้ว ถ้ามากกว่านี้ เรากลั้นไม่ไหวแน่  อ๊า…พอเสียที จบเสียทีสิ บัดซบเอ้ย!!’

“อ๊า~”

ในที่สุดสัญญาณจากกฤตเมธก็มาถึง ชายหนุ่มกระทั้นกายหนักหน่วงก่อนจะก้มหน้าลงมาหาสดายุพร้อมกระซิบแผ่วผิวที่ได้ยินกันเพียงสองคน
‘ไป!’
 สดายุกรีดร้องเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากถูกให้สัญญาณ ร่างกายที่เกร็งจนสั่นถูกกระทั้นจนเจ็บระบม แต่ก็โล่งใจ เมื่อส่วนอ่อนไหวที่ถูกเสียดสียังคงอดทนต่อไปได้ แม้จะใกล้ระเบิดแล้วเต็มทีก็เถอะ

“อึก...”

กฤตเมธขยับกายเบาๆสองสามครั้ง แสร้งเหมือนว่าเสร็จสมไปแล้วจริงๆ ก่อนจะหยุดนิ่งแล้วจ้องมองสดายุที่นอนสลบตามบทอยู่ใต้ร่าง เขาคิดอะไรไม่ออกเลย รู้เพียงแต่ตอนนี้การถ่ายทำได้จบลงแล้ว งานบางส่วนได้จบลงไปแล้ว

และโดยที่ไม่รู้ตัว กฤตเมธเอื้อมมือชื้นเหงื่อของตนขึ้นลูบใบหน้าชุ่มเหงื่อของสดายุแผ่วเบา ก่อนโน้มลงจุมพิตที่หน้าผากมนนั้นหนึ่งครั้งอย่างลืมตัว

“คัทททททททท!!!”

“เฮ้ออออ”

เสียงคัท มาพร้อมเสียงถอนหายใจโล่งอกของบรรดาทีมงานและตากล้อง โล่งอกที่ฉากนี้ผ่านไปได้ด้วยดี โล่งอกที่จบลงได้เสียที เพราะถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้อาจมีบางคนเป็นลมเพราะเสียเลือดกำเดาเยอะไปก็เป็นได้

“ดีมาก ดีสุดๆ เก่งมากเมธ ยุ จูบที่หน้าผากสุดท้ายนั้นสุดยอดมาก ถ่ายทอดความสับสนของนคินทร์ออกมาได้ดีจริงๆ เยี่ยมๆ”

อ๊อดเอ่ยชมไม่ขาดปาก ทั้งที่ตัวเองยังอยู่ที่หน้าจอมอนิเตอร์

ทีมงานรีบเอาผ้าคลุมเข้าไปห่มสองร่างนั้นไว้ทันที กฤตเมธช่วยเอาผ้าคลุมนั้นคลุมร่างของสดายุไว้ก่อนที่ตัวเองจะถอยออกจากร่างสั่นระริกนั่น ส่วนทีมงานคนอื่นก็ช่วยกันเก็บของและทำงานอื่นๆของตนไปอย่างรู้งาน ว่าตอนนี้ยังไม่ควรเข้าไปใกล้นักแสดงที่เพิ่งแสดงฉากที่ต้องใช้อารมณ์ร่วมสูงอย่างซีนเมื่อครู่ แม้แต่อ๊อดเอง ก็ยังไม่เดินเข้าไปหาเลยด้วยซ้ำ ปล่อยให้สองคนบนเตียงนั่นพักอารมณ์กันสักครู่หนึ่งก่อน

"มันก็แค่การแสดง อย่าคิดมากสิครับ...คุณสดายุ"

กฤตเมธเอ่ยออกไปราวกับจะปลอบ เมื่อเห็นว่าสดายุยังคงนอนนิ่ง ร่างกายยังคงสั่นระริก และใบหน้านั้นยังคงเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาที่ทะลักทลายออกมาเป็นสาย

“ให้ผมช่วยพยุงมั้ย? อยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นว่าสดายุยังคงเงียบงัน กฤตเมธก็พยายามจะช่วยเหลือ ชายหนุ่มเข้าใจดีว่าเมื่อครู่สดายุต้องรับบทหนักแค่ไหน การที่จะปรับอารมณ์ได้รวดเร็วนั้นเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด แม้จะไม่ถูกโรคกัน แต่ในฐานะของเพื่อนนักแสดงที่ยังต้องร่วมงานกันอีกนั้น กฤตเมธจะยอมวางทิฐิของเขาไว้ก่อน และจะยอมให้ความช่วยเหลืออีกฝ่ายอย่างเต็มที่โดยเฉพาะตอนนี้…

“อย่าเสือก! ไม่ต้องมายุ่ง! ไปให้พ้น!”

และทันทีที่แสดงความมีน้ำใจ กฤตเมธก็ต้องถูกตอกหน้าหงายเหมือนทุกๆครั้ง โดยเฉพาะครังนี้ที่สดายุหยาบคายใส่เขาอย่างชัดเจน คำด่าทอนั้นรุนแรงจนกฤตเมธแทบจะทนไม่ได้ นี่ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายกำลังอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชขนาดนี้ล่ะก็เขาคงจะจัดการให้ได้พูดไม่ออกอีกเป็นครั้งที่สองแน่ๆ กฤตเมธกัดฟันกรอดเพื่อข่มอารมณ์พลุ่งพล่าน

แต่ยังไม่ทันที่จะลุกออกจากเตียง กฤตเมธก็นึกอะไรบางอย่างออก
‘หึ…อย่าหาว่าฉันใจร้ายเลยนะ แต่เด็กเมื่อวานซืนอย่างแก ต้องโดนดีซะบ้างถึงจะสาสม!’

คิดได้ดังนั้น กฤตเมธก็ค่อยๆโน้มตัวลงใกล้ร่างที่นอนสะอื้นอยู่ ก่อนจะกระซิบที่ริมใบหูของสดายุเบาๆ

"ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยสอนสัตว์กินพืชอย่างผมให้รู้จักกินเนื้อเป็น...โดยการใช้ซอกคอหอมๆ รสเหงื่อหวานๆ เม็ดลูกเกดละมุนลิ้น กับเนื้อนิ่มๆนั่น ของคุณเป็นการสั่งสอนผม ถ้ายังไงว่างๆก็ช่วยมาสอนผมอีกนะ รสชาดดี ผมชอบ...."


**************************************************************

อร๊ายยยย มาซะดึกเชียว ขอโทษนะคะ
วันนี้ไปลั้ลลาอยู่ข้างนอกทั้งวัน เพิ่งจะได้เข้ามาเขียนต่อนี่แหละค่ะ

ปล. พรุ่งนี้ก็ไม่ได้ลงนะคะ เจอกันอีกทีวันจันทร์เย็นๆนะคะ

รักนะทุกคน
จุ๊บๆ เบ่บี๋

อนาคี99 / Thearboo
 

[❁INDY_FAMILY❁]

 
พูดไม่ออก

[namngern]

  สดายุนี่มันน่าตีปากจริงๆ
คนเขาอุตส่าห์พูดดีด้วย ยังหยาบคายใส่อีก นิสัยเด็กจัง
แต่ตอนนี้ทำเอาฟิน  หุหุ เมธเริ่มหลงเสน่ห์ยุทีละนิดแล้วสินะ
อยากให้สองคนนี้เค้าทำกันจริง  ไม่อิงบทละคร5555
อุ้ยพูดอะไรออกไปเนี่ยะ แสดงถึงความหื่นของตัวเอง5555555
เขินจัง  รออ่านตอนต่อไปนะคะ♥♥

[nunnan]

  ฟินนนนนนนนน

[black-egoistic]

นอนไม่หลับเลยหยิบโทรศัพท์มาเข้าเล้า ได้อ่านพี่เมธพอดีเลย แฮ่ๆ
อ่านตอนนี้ไปนั่งอมยิ้มไป ทั้งที่ตอนเราตามไปอ่านเรื่องของภู่ฉากนี้นี่ทำเอาปี่แตกเลยนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสร้างผลงานสนุกๆ อย่างนี้ออกมาเยอะๆ แล้วก็เป็นกำลังใจให้พี่เมธปราบพยศน้องยุได้เร็วๆ
 

[Rafael]

โอยยย
อยากจิเข้าไปส่องตอนเค้าสองคนถ่ายทำกันเสียจริงๆ

[ชะรอยน้อย]

ฟิน 

[sine_saki]

โอ้ย เมธจะหันมากินเนื้อแล้วเหรอจ้ะ รีบๆเข้านะ เพราะเดือนหน้าก็เข้าเทศกาลกินเจแล้ว เดี๋ยวจะอดแอ้มเจ้ากวางพยศนะจ้ะ

[bulldog17]

ระ ระ ร้อนแรงเกินไปแล้ววว

[becrazie]

  เพิ่มความอยากอ่านต่ออย่างไม่มีสิ้นสุด

  มันจริงอะไรจริง!! 

[♠DekDoy♠]

นายเอกเรื่องนี้ปากไม่ไหวนะ ไร้มรรยาทสุด ๆ

[PORSE]

อยากอ่าน nc แบบจิงๆของคู่นี้จัง

[supizpiz]

อุบ๊ะ คนแก่นี่แรงดีจริงๆ 

[Nopnop]

แฮ่... นี่อุตส่าห์ตื่นรอเลยนะคะ (ไม่ใช่ว่าอ่านหนังสือสอบไม่ทันหรอ)
ชอบคู่นี้มากเลยคะ อยากรู้ว่าสุดท้ายจะลงเอยกันแบบไหน

ปล.นี่อ่านๆไปก็นึกว่าทั้งคู่จะ...กันซะแล้ว คือเหมือนเลยค่ะ อุฮิ 

[B52]

  :haun4:นี่แค่การแสดงเท่านั้นนะเนี้ย ถ้าของจริงจะเป็นยังไงหนอ

[พลอยสวย]

  โว๊ะ ถ้าได้กันจิงจะแซบขนาดไหน

[aorpp]

โอ๊ยยย อยากเป็นเด็กยกไฟที่กองถ่ายนี้จริงๆ
ฟินสุดๆๆ

[badbadsumaru]

ฮือออออ
สงสารยุอ่ะ T^T

[IRIS]

สดายุนี้นิสัยแย่นะ ขนาดตอนนี้ที่ว่าดีขึ้นแล้วยังขนาดนี้ ไม่อยากคิดเลยว่าแต่ก่อนจะแย่จนน่ารังเกียจขนาดไหน

อ่านตอนนี้แล้วแอบสะใจเล็กๆ เก่งแต่ปากนี่หว่า แบบนี้ต้องให้เมธสั่งสอนซะให้เข็ด

[milkshake✰]

เมธดัดนิสัยยุด่วนๆ เลย
แอบโกรธแทนเมธเลยอะ tt'

[mwsign3639]

   จะรอของจริงนะคะ 
แต่งดีมากเลยค่ะ ชอบมากกก 

[sweetbasil]

 :pighaun:เลือดกำเดาพุงสนุกมาก

[fannan]

เจ็บแสบมาก


ทิ้งคำพูดไว้ให้คันใจ



รออ่านตอนต่อครับ

[full69]

 

[mooping-7]

   เอ๊ะยังไง เมธเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับน้องยุหรือปล่าวเนี่ย. 5555

[๛ナーリバス๛]

กรี๊ดดดดดด พ่อสัตว์กินเนื้อ อยากกินเนื้อหวานๆ ของสดายุแล้วล่ะดิ *-*

[Palmpalm]

สัตว์กินพืชแรงดีจริง

รอของจริงอยู่น่าาา

[Nus@nT@R@]

อู้ววววว สองคนนี้ยังคงต้องฟาดฟันกันไปอีกนาน 5555

[MinorMa]

เลือดหมดตัว