ตอนพิเศษนอกรอบ ภาคอนาคต
“คุณแม่ขา” เสียงเรียกพร้อมกับแรงเขย่าที่แขนเบาๆ ยิ่งไม่หันเท่าไหร่แรงเขย่ายิ่งเพิ่มมากขึ้น จะนอนนนนนนนนน
“ตื่นเถอะค่ะ คุณแม่” คราวนี้ทับมาทั้งตัวแผลเก่ายังไม่ทันหายแผลใหม่ก็กำลังจะมา
“ตื่นแล้วค่ะๆ ว่าไงคะ หื้ม” ผมพยายามปรือตาที่หนักอึ้งยิ้มนิดให้เจ้าหญิงน้อยที่อยู่บนตัวผม
“คุณแม่เป็นไรเหรอคะ สีแดงๆเต็มตัวเลย เสื้อก็ไม่ใส่ ไม่สบายเหรอคะ” ไม่ได้ถามอย่างเดียวยังมีการลูบตามรอยอีก จะแก้ตัวยังไงดีไอ้ผัวเวร
“เอ่อ พอดียุงกัดน่ะค่ะ น้องแคลมีอะไรเหรอคะ แล้วคุณพ่อไปไหน” ผมเออออตามพร้อมกับบ่ายเบี่ยงไปเรื่องอื่น
“คุณพ่อกับฟินทำกับข้าวอยู่ค่ะ แล้วก็ให้มาปลุกคุณแม่” บอกเสียงแจ๋วแต่มือยังคงลูบตามตัวผม พอเถอะลูก
“งั้นขอคุณแม่อาบน้ำแปบหนึ่งนะคะ เดี๋ยวคุณแม่ตามลงไป” ผมบอกพร้อมกับจูบหัวอรุณสวัสดิ์เหมือนทุกครั้ง
“ยุงคงตัวใหญ่มากๆเลยนะคะ กัดเต็มหลังเลย” ชะงักกึกเลยกู
“ค่ะ ใหญ่มากกกกกก” ผมขยิบตาให้น้องแคลพร้อมกับลูบหัวเบาๆ น้องแคล ยิ้มแหยงๆให้ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป ฮึ่ม จะเอามีดแทงยุงตายก็งานนี้ล่ะ
“มอนิ่งฮะมัม วันนี้แด๊ดทำของโปรดมัมทั้งนั้นเลยฮะ” เจ้าตัวแสบหันมายิ้มแฉ่งให้พร้อมกับบุ้ยปากไปให้คนข้างๆ
“แต่มัมอยากกินของที่ฟินทำมากกว่า เอาของที่ฟินทำมาให้มัมละกัน” ผมแหล่ตามองนิดๆเดินผ่านไปเหมือนเป็นแค่อากาศ เจ้าตัวแสบหน้าเหวอนิดๆก่อนจะปิดแก๊สลงจากเก้าอี้ไปหาอีกคนที่กวักมือเรียก
“แล้วของแด๊ดล่ะฮะ” หลังจากกระซิบกระซาบกันเล็กหน่อยเจ้าตัวแสบก็ถามขึ้น
“เทให้เจ้ากินจุกินละกัน” ผมบอกเสียงเรียบ เดินไปดูน้องแคลที่กำลังคนซุปในหม้ออยู่ส่วนเจ้าตัวแสบก็กระซิบกระซาบกันต่อก่อนจะทำหน้าตื่นวิ่งออกจากครัวไป ไม่อยากจะอวดลูกผมทำกับข้าวเป็นทุกคนแต่งงานออกเรือนไปไม่มีอดตาย
“งอนไรฟิกอีกอ่ะ” หลังจากส่งหน่วยกล้าตายมาแล้วไม่เป็นผลถึงคราวต้องออกมาเผชิญหน้าด้วยตัวเอง จับหักคอดีไม๊
“เปล่านี่” ผมตอบเสียงนิ่งพยายามเก๊กขรึมเข้าไว้
“จริงอ่ะ อย่าเล่นตัวเลย บอกมาเถอะงอนไรฟิก” ดึงมือผมที่กำลังคนซุปออกพร้อมกับอุ้มผมให้นั่งตกส่งซิกให้น้องแคลไปคนซุปต่อ
“เมื่อคืนทำไรไว้”
“เมื่อคืน?? ทำหลายอย่างอ่ะ โอ๊ยย เจ็บจ๊ะเมียจ๋า” รู้หรอกว่าแค่แกล้งร้องแค่จิกหัวไม่สะเทือนผิวหนังหรอก ด้านจะตาย เชอะ
“อย่างอนเพิ่มนะ บอกมาก่อนงอนไรฟิก”
“ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้เกล”
“อ่อเรื่องนี้เอง ลืมอ่ะ เมื่อคืนเหนื่อยมากก็เลยเพลียหลับไป” ทำหน้ากรุ้มกริ่มส่งสายตา เดี๋ยวเจอควักตาออกมา
“แล้วก็ให้น้องแคลขึ้นไปปลุกเกลนี่นะ เกลอายลูกนะ” ผมว่างอนๆจะจิกหัวอีกรอบแต่โดนรวบมือไว้ซะก่อน
“จะอายอะไร ลูกก็ 2 คนแล้ว น่าจะชิน” ยังไม่หยุดส่งสายตา
“ฮึ ไม่ได้หนังหนาหน้าด้านเหมือนฟิกนี่” ว่าอย่างฉุนๆเลยเจอจูบพิฆาตลงโทษ แต่ชอบนะ อิอิ
“คุณแม่ขา” ผมรีบผลักฟิกออกทันที แม่ง เอาจนได้
“คุณพ่อชอบรังแกคุณแม่ กัดปากคุณแม่บ่อยๆ น้องแคลโป้งคุณพ่อ” ฟิกหัวเราะลั่นแต่ผมนี่แทบจะแทรกแผ่นดินหนี
“ก็ปากคุณแม่น่ากัดนี่คะ จำไว้นะลูกคนที่จะกัดปากเราได้ต้องเป็นคนรักกันและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน แต่ตอนนี้น้องแคลยังเด็กรอโตกว่านี้ก่อนถึงจะเข้าใจ และห้ามทำจนกว่าจะโตเท่าคุณพ่อคุณแม่ เข้าใจไม๊คะ” เหมือนจะดีนะที่พูดออกมา
“เข้าใจค่ะ งั้นเทนนี่ก็เป็นเด็กไม่ดีชอบแอบกัดปากกับจุ๊บแก้มน้องแคล” น้องแคลทำหน้าเข้า แต่ประเด็นมันไม่ใช่อยู่ตรงน้านนนนนนนนน
“ห๊า!!!” ผมนี่ร้องลั่น ช่างบังอาจนักน่ะ หันขวับคอแทบจะเคล็ด ใครบังอาจมาจุ๊บแก้มเจ้าหญิงน้อยสุดที่รักของเดี๊ยนกันฮ้า
“เทนนี่ทำบ่อยเหรอคะ” ฟิกลูบแขนผมปลอบๆ เพราะรู้ว่าผมหวงน้องแคลขนาดไหน
“ก็ บ่อยมั้งคะ เทนนี่บอกว่าทำแบบนี้โตไปน้องแคลจะต้องเป็นของเทนนี เทนนี่จองไว้แล้ว” ช็อกรอบสอง โถ่ลูกแม่มีราคาซะแล้วซิ ยังเด็กอยู่แท้ๆ
“ข้ามศพกูไปก่อนเถอะ” ผมสบถเบาๆ ฟิกส่ายหน้าปรามผมแล้วมองไปที่น้องแคลที่ยืนมองตาแป๋ว
“ต่อไปนี้ห้ามให้เทนนี่ทำแบบนี้อีก รอให้โตก่อน ถ้าเทนนี่ดื้อไม่ยอมบอกไปเลยว่าเดี๋ยวคุณแม่จะจัดการเอง” ผมบอกเสียงเหี้ยมลูบหัวน้องแคลเบาๆ
“ค่ะ” ทำหน้าเหมือนจะงงๆนะแต่ก็รับปาก โถ่ลูกแมมมมมมมมมมมมมม่
“มัมมมมมมมมมมมมมมมม” เสียงเรียกมักจะมาก่อนตัวเสมอ และจะตามมาด้วยเสียงโครมครามขนาดใหญ่
“ว่าไงตัวแสบ ไหนไปไหนมาแล้วถือถุงอะไรมาด้วย” ผมถามเสียงเข้มจ้องหน้านิ่ง เห็นวิ่งออกไปตั้งนานเพิ่งจะกลับมา
“ถะ ถุงยา เมื่อเช้า คะ แคลบอกว่า มะ มัมโดนยุงกัดฟินเลยออกไปซื้อยามาทาให้ ตอนมัมลงครั้งแรกก็ลืมนึกได้ตอนแด๊ดกระซิบบอก” พูดไปหอบไปพร้อมกับยื่นถุงยามาให้นี่ซินะที่หายไปเมื่อกี้ ผมหลับตาพยายามนับ 1-10 ช้าผ่อนลมหายใจหนักๆ
“ขอบคุณครับ” ผมรับถุงยาพร้อมกับปรายตามองคนข้างๆที่ยืนทำหน้ามึน
“โอ๊ยยยย” ผมกระทืบเท้าฟิกพร้อมจิกตาใส่
“คุณพ่อ/แด๊ดเป็นไร” ทั้งสองถามพร้อมกันเดินเข้าไปหาฟิกที่โดดเหย่งๆจับเท้าตัวเอง
“คงโดนยุงกันน่ะลูก เข้าบ้านกันเถอะเดี๋ยวจะโดนกัดเอา เดี๋ยวมัมโทรบอกให้เขามากำจัดยุงดีกว่า” ผมจับมือทั้งสองคนเดินเข้าบ้านไปที่โต๊ะกินข้าว
“เกลลล น้องเกลลล เมียจ๋าาาา” เรียกให้ตายก็ไม่หัน เหอะ
“ขี้งอนจังเล้ยยยยยย” พูดเสียงเล็กเสียงน้อยแต่ก็อุ้มผมไปนั่งตกคือไร
“อย่ามาจับปล่อยเลย”
“เรื่องไร อุส่าลักพาตัวมาได้ อูยยยย” บิดที่ท้องเข้าให้
“ยังจะมาเล่นอีก เกลเป็นห่วงลูกน่ะ มาแบบนี้ไม่ร้องไห้งอแงเหรอ” ผมบอกเสียงสั่นเป็นห่วงลูกใจจะขาด ฟิกนะฟิก หลอกผมว่าจะพาไปเที่ยวตามประสาครอบครัวสุขสันต์พอขึ้นเรือมาเท่านั้นแหละก็สลบเหมือดทันทีตื่นมาอีกทีอยู่ส่วนไหนของโลกก็ไม่รู้
“ไม่หรอกลูกเราโตแล้ว แล้วก็เข้าใจด้วยว่าพ่อกับแม่หนีมาฮันนีมูนต้องการความเป็นส่วนตัว” ไม่พูดเฉยๆนะมีจูบมีไซร้ นี่กูยังโกรธอยู่นะ แต่ชกเพลินๆแล้วแฮะ
“ก็เลยหลอกเกลมาที่เรือนี่ เลียนแบบพี่คิลไง” สติมาทันทีที่โดนบีบหัวนม ผมจิกมือฟิกออกหันไปพูดใส่หน้าอย่างโมโห
“ก็เมียจ๋าอ่ะ เล่นหนีไปนอนกับลูกๆตั้งอาทิตย์หนึ่ง ผัวจ๋าเหงานี่อดอยากตั้งนาน” เหมือนจะยังไม่รู้ชะตาหัวตัวเอง ก็นะตั้งแต่โดนยุงตัวเท่าควายทำรอยไว้เต็มตัวผมก็หอบลูกมานอนด้วยทุกคืนแน่นอนว่าฟิกทำอะไรไม่ได้เพราะฟินที่ถูกฝึกจากพี่คิลปฏิกิริยาจะไวมากนึกถึงเรื่องคราวนั้นแล้วอดขำไม่ได้
แด๊ดจะข้ามไปฝั่งนั้นไม่ได้มัมห้ามเอาไว้เป็นลูกผู้ชายต้องรู้จักอดทนอดกลั่นต่อการกระทำของตัวเอง
ถ้าพูดเฉยๆก็ดีหรอกนี่มีปืน(ปลอม)จ่อที่หัวด้วยเลยนอนเหี่ยวแห้งไปตามเดิม
“แล้วสมควรไม๊ล่ะ ทำไรไม่คิด”
“ก็คิดแล้วถึงได้ทำ”
“ยังจะเล่นอีก”
“เอาน่าๆ ลูกๆป่านนี้คงสนุกจนลืมเราแล้วมั้งอยู่กับนักฆ่ามีของแปลกๆให้เล่นเยอะ”
“นั่นแหละที่เกลเป็นห่วง” เป็นสิ่งที่หน้ากลัวที่สุดเมื่อเจ้าตัวแสบหลายๆตัวมาอยู่ร่วมกันถึงกาลอวสานของโลก
“ตอนนี้ห่วงตัวเองก่อนเถอะ มามะ วันนี้ผัวจ๋าจะชวนลองเอ้าท์ดอร์ในทะเล”
“ไม่มีทางบล่อยเลย”
“ดิ้นให้ตายผัวก็ไม่ปล่อยอดอยากมานานขอสักหลายๆดอกหน่อยนะจ๊ะทูนหัวของผัว”
“ไม่โว๊ยยยยยยยย ปล่อยเลยนะฟิก เกลยังโกรธอยู่นะ อ๊ากกกก อย่าล้วงเข้าไปซิ”
“ก็จะได้เสียวไวๆเมียจะได้หยุดดิ้น”
“ไม่นะไม่ อย่าถอดดดดด ไอ้ผัวบ้าผัวเวรใส่กางเกงให้เกลคืนเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นเกลจะโกรธจริงๆแล้วนะ”
“ตามสบายเลยจ๊ะ เดี๋ยวผัวรอง้อทีเดียว” ลอกคราบผมเสร็จก็โดดลงทะเลทันที โอ้ม่ายยยยยยย ผมยังไม่อยากเป็นเหมือนมิกะหรอกนะ พี่คิ้ลลลลลช่วยหนูด้วยยยยย
ตูมมมมมมมมม แล้วก็กลายเป็นโกโก้ครันนนนนนน
*******************************************
คึดฮอดเราหม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เราคึดฮอดพวกเธอมากมายยยยยยยยยย อิอิ
ไม่ได้หายไปไหนเน้อออ คอมเสียเพิ่งจะได้ฤกษ์ซ่อม จริงๆไม่เชิงเสียงอ่ะ รู้สายชาจมันเสียอีกแล้วรอบที่ 3 เปลี่ยนที่ก็เป็นพัน เลยว่าจะซื้อใหม่ แต่ก็โดนคัดค้าน จนต้องเอามันไปซ่อมเมื่อวาน วันนี้ได้ แล้วก็แต่งตอนนี้ให้เป็นการทักทายแทนความกึดตึง(หรา)
จากนี้ไปเราจะแต่งนิยายตามเดิมแล้วนะฮ้าาาา เร็วช้าอยู่ที่การบ้านที่เซนเซให้มา(เก๊าปี4 แล้วนะ จะมาเล่นๆขี้เกียจๆแบบเดิมมิล่ายแบ้ว)
ปล. นิยายเรายังเปิดรอบสองอยู่นะ มีใครรู้ม้างงงงง สงสัยลืม ปิดโอนวันออกพรรษานะจุ๊
ปล. 2 ภาคนี้เป็นภาคต่อจากตอนพิเศษเล่มนู้นนะฮ้าาาไม่ได้ลงเว็บ อันนี้ไม่มีในเล่มลงให้พิเศษด้วยความพิศวาส อย่างงๆๆ
หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว) (อ่าน 751986 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก