มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 9- Part Tin -
“เฮ้ย! ไอ้ตินณ์เสาร์นี้ไปไหนรึป่าววะ” เสียงไอ้อาร์มตะโกนถามผม
“มีอะไรวะ” ผมยังไม่ตอบแต่ถามมันกลับไปครับ
“กูว่าจะชวนมึงไปเที่ยว พอดีที่บ้านกูเค้าจะไปฮ่องกงกันว่ะ”
“ กูไม่ว่าง ต้องเรารถไปโชว์ ทั้งเสาร์และอาทิตย์เลย พ่อกูไม่อยู่ไปดูโรงแรมที่กระบี่ กูเลยต้องไปงาน Motor show แทน” ผมบอกมันพร้อมกับคิดถึงเมื่อเช้า
พ่อผมโทรเข้ามาบอกว่าจะไปดูงานที่กระบี่หนึ่งอาทิตย์ และดันมีงาน Motor show พอดีต้องเอารถไปโชว์ เรื่องเลยมาตกที่ผม จริงๆงานเริ่มมาหลายวันแล้ว แต่พ่อผมดูอยู่ จนโรงแรมที่กระบี่มีปัญหาพ่อเลยต้องให้ผมไปดู แต่ผมก็พอใจมากกว่าที่จะต้องไปดูงานเกี่ยวกับโรงแรมครับอันนั้นไม่รู้เรื่องเลย
“มึงไม่ลองชวนไอ้พวกนั้น”ผมหมายถึง ไอ้นัท ไอ้โฟม หรือไอ้คิม ปกติวันหยุดวันก็ไม่ค่อยมีอะไรทำกันอยู่แล้วครับ
“กูถามแล้วแต่ไม่มีใครว่างไปกับกูเลยว่ะ กูไม่อยากไปกับที่บ้าน แม่จะหาสาวมาให้กูดูตัวอย่างเดียว นี่กูได้ข่าวว่านัดกับคุณหญิงอะไรไว้ก็ไม่รู้กูล่ะเบื่อจริงๆ” มันบ่นยาวเลยครับเรื่องนี้เป็นอันรู้กัน
บ้านไอ้อาร์มเป็นครอบครัวนักการเมือง เลยต้องการให้ลูกชายได้แต่งงานกับคนที่คู่ควร แม่มันขยันหาผู้หญิงมาให้มันเลือกได้ไม่ซ้ำหน้า แต่มันก็เอาตัวรอดเก่งครับ ผมยังคิดเล่นๆว่าแม่มันจะรีบหาผู้หญิงทำไม หรือกลัวว่ามันจะหาเองไม่ได้ ทั้งๆที่ยังเรียนกันไม่จบเลย
“กูไม่ว่าง ไม่ต้องมาตื้อกู ไปอ้อนสาวๆของมึงให้ไปด้วยก็หมดเรื่อง” พูดเสร็จผมก็หัวเราะขำๆ
“เออ มึงว่าเล่นเดี๋ยวกูทำจริงๆนะมึง” มันว่าพร้อมทั้งยังทำหน้าเบื่อไม่เลิกครับ
“แล้วนี่เมื่อไหร่มันจะมากันวะ” ผมถามหาไอ้พวกที่เหลือครับ ตอนนี้ทำงานกลุ่มกันอยู่ที่ใต้คณะทำกันมาตั้งแต่บ่ายแล้วยังไม่เสร็จ เหลืออีกเยอะแต่มันเป็นงานกลุ่ม กลุ่มละ 8 คน สมาชิกกลุ่มเยอะไหมครับ ยิ่งคนเยอะยิ่งวุ่นวายกว่าจะทะเลาะเลือกหัวข้อ เลือกเนื้อหา ผมปล่อยให้พวกมันทะเลาะกันไปก่อนตกลงได้เมื่อไหร่ผมค่อยเริ่มทำ ไม่เสียพลังงาน ตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้วไอ้3 คนนั้นมันไปซื้อเสบียงครับเพราะคาดว่าจะอยู่ดึกแน่ๆ ใกล้ถึงกำหนดเวลาส่งแล้ว
“ไม่รู้ ก็กูอยู่กับมึงจะรู้ได้ไงวะ ถามแปลก” ไอ้อาร์มหันหน้าที่กำลังจ้องโน๊ตบุ๊คอยู่มาว่าแล้วหันไปเหมือนเดิม ผมเลยหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาไอ้คิมครับ
“เมื่อไหร่มึงจะกลับมาวะ อู้นะพวกมึง” มันรับผมใส่ทันทีครับ
“กูเพิ่งออกมาไม่ถึง 20 นาทีเนี๊ยะนะ สัส!” ไอ้คิมมันว่าพร้อมด่าตบท้ายครับ ผมกวนมันไปอย่างนั้นเองจริงๆแล้วจะโทรไปสั่งขนมเพิ่มครับ
“เออ! กูพูดไปงั้นแหละ เอาน้ำแดงกับแป๊ปซี่แล้วก็ขนมมาเพิ่มให้กูด้วย” สั่งมันเยอะๆครับไอ้คิมบ้านแม่งรวย
“ห่า! สั่งยังกะมึงจะค้างที่ม.เลยเนอะ เดี๋ยวกูซื้อไปให้ ไอ้โฟมเดี๋ยวไปซื้อของเพิ่มด้วย”มันบอกผมเสร็จเหมือนจะไปคุยกับไอ้โฟมต่อแล้วสายก็ถูกตัดไปครับ
นั่งทำงานนานๆเริ่มเบื่อเลยออกมาสูบบุหรี่ ตอนนี้ไอ้พวกนั้นกลับมาแล้วครับ ผมเลยถึงเวลาเปลี่ยนมือมาพักบ้าง มองดูนาฬิกาที่ข้อมือ 6โมงเย็นแล้วครับ ได้เวลาไอ้พรตเลิกเรียนพอดี
ตอนนี้มันก็มาอยู่กับผมได้เป็นเดือนแล้วครับ ช่วงแรกก็ต้องบังคับกัน เวลามันเลิกเรียนก็ต้องไปคอยมันที่คณะ หรือโทรตามมันกว่าจะรับสายก็ต้องโทรหลายรอบบางทีรับก็ไม่พูด กวนตีนผมมากครับ แต่ไม่เป็นไรเพราะคิดจีบมันแล้วต้องอดทนครับ ช่วงหลังๆมานี่ดีหน่อยไม่ต้องบอกมันจะนั่งคอยผมอยู่ที่หน้าคณะให้ผมไปรับ เช้าก็ต้องมาส่งนานๆมันจะกลับไปนอนบ้านมันซักครั้ง
ผมเพิ่งรู้ว่ามันมีพี่ชาย 2 คนอยู่ต่างประเทศทั้งคู่ตอนแรกรู้ว่ามีพี่ชายแต่นึกว่าอยู่เมื่อไทยครับ พี่ชายมันคนโตชื่อ พรีม คนรองชื่อพีช และน้องสาวอีก1 คนน้องสาวนี่ชื่อ ลูกแพรครับ มันเป็นคนเดียวที่พ่อตั้งชื่อให้ มันถึงภูมิใจมากที่ชื่อมันไม่เหมือนชื่อผู้หญิงเหมือนที่แม่มันเป็นคนตั้ง แต่หน้ามันดันเหมือนผู้หญิงแทน หึหึ
น้องสาวมันเรียนอยู่คณะเดียวกับผมครับถามไปถามมากลายเป็นหลานรหัสไอ้คิมซะอย่างนั้น ซวยไปเป็นน้องไอ้คิมถึงมันมีคติว่าไม่จีบรุ่นน้องในคณะตัวเองจะเป็นเรื่องดีแต่ที่ซวยคือมันไม่สนใจเลย มีช่วงที่ต้องเอาของพวกขนมหรือของเล็กๆน้อยไปรับขวัญหลานรหัส ไอ้คิมมันรู้ว่าน้องเป็นผู้หญิงแต่มันเอา M-150 ไปให้น้องเขา พอพวกผมรู้เท่านั้นโครตฮา ก่อนหน้านั้นอีกที่ต้องขอลายเซ็นสายรหัสแม่งก็เล่นตัวมาก กว่าจะหาตัวมันเจอ พอเจอแล้วมันยังให้น้องเขาไปตะโกนบอกรักมันหน้าคณะ โหดสัสมากแต่หลังจากนั้นมันบอกไม่เคยคุยกันอีกเลยครับ
ช่วงรับน้องพวกผมเป็นพี่ว๊ากนะครับ คือผมจะเป็นตะโกน แต่ไอ้คิมกับไอ้โฟมมันแค่ไปยืนทำหน้านิ่งก็พอแล้วครับน้องกลัวพวกมันจนตัวสั่น ส่วนไอ้นัทกับไอ้อาร์มเป็นพี่ระเบียบคอยตรวจระเบียบน้อง พวกผมไม่ได้อยากเป็นนะ แต่โดนบังคับ
ช่วงนี้ผมว่าไอ้คิมก็เริ่มรู้แล้วว่าผมกำลังจีบไอ้พรตอยู่ แต่จีบในแบบของผมคงไม่เหมือนใครนะครับเพราะผมมักจะบังคับมันเสมอ พวกไอ้อาร์ม ไอ้นัท และไอ้โฟมก็คงเริ่มสังเกตแต่ยังไม่มีใครถามครับแต่ไอ้คิมนี่มันมักจะมองผมอย่างรู้ทัน ผมว่ามันต้องไปรู้อะไรมาแน่นอนเพราะมันดูมั่นใจมาก
“เลิกเรียนยังวะ” ผมโทรหาไอ้พรต พอมันรับสายก็ถามทันทีไม่รีรอครับ
“อืม” มันตอบรับตามแบบของมัน
“เดี๋ยวกูไปรับ รอที่เดิมนะ” ผมพูดเสร็จกดตัดสายแล้วเดินเข้ามาที่โต๊ะหยิบน้ำแดงที่สั่งไอ้คิมซื้อกับซาลาเปาไส้หมูสับมาถือเตรียมจะเดินออกมา ไอ้คิมเห็นก็มองเหมือนรู้ทันว่าผมจะไปไหน แล้วยักคิ้วกวนๆส่งมาให้ แล้วก็ได้ยินเสียงไอ้อาร์มทักขึ้นมาก่อนจะได้ไป
“ ไอ้ตินนนนนนนนน มึงจะไปไหน”
“สัส! อย่าเรียกชื่อกูยาวได้ไหม” ผมว่ามันไปเพราะถ้าเรียกยาวทีไรชื่อผมจะกลายเป็นตีนทันที มันรู้แต่ชอบกวนตีนเรียกผมบ่อยๆสงสัยอยากได้
“ฮ่าๆๆ โทษทีแล้วมึงจะไปไหนล่ะ”
“ธุระกูแป๊บดิ เดี๋ยวมา” ผมตอบมัน
“ไอ้ตินณ์มึงนี่ตลอดนะ ซุกเมียไว้ป่าววะ” ไอ้นัทพูดยิ้มๆครับ
“ กูว่าต้องมีแน่ๆ เมื่อไหร่มึงจะพามาแนะนำวะ” ไอ้โฟมเสริมเมียมันทันที
“ถ้ามันพามาจริงพวกมึงจะอึ้ง” ไอ้คิมมาแล้วครับ ประโยคแบบนี้แสดงว่ามันรู้แล้ว
“ห๊ะ ไอ้คิมมึงเคยเห็นแล้วเหรอ อย่างแจ่มเลยสิมึงถึงว่างี้” ไอ้อาร์มถามไอ้คิมด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นมากครับ กูจะให้ตำแหน่งแฟนพันธ์แท้เรื่องชาวบ้านกับมึงแล้วนะ
“หึหึ” ไอ้คิมหัวเราะอย่างมีเลศนัย
“เออๆ ถ้ามีเดี๋ยวพวกมึงก็ได้เห็นเองแหละ กูไปล่ะสายแล้วเดี๋ยวอีกซักพักกูกลับมา” ผมบอกลามันแล้วรีบเดินมาขึ้นรถทันที
……………………………………………………
“เรียนเสร็จนานยังวะ” ผมถามไอ้พรตหลังจากมาถึงหน้าคณะมัน
“ซักพัก มึงมาช้ากูหิว” มันบ่นออกมา ผมเลยยื่นน้ำแดงกับซาลาเปาให้มัน เหมือนว่าผมเลี้ยงกุมารไว้เลยครับกินแต่น้ำแดง
ผมกับไอ้พรตลุกจากโต๊ะเมื่อมันกินหมดแล้ว ต้องพามันไปส่งห้องก่อนครับ ยังไม่ได้บอกมันว่าผมทำงานอยู่ที่คณะ
“อ้าว เพ่ตินณ์หวัดดีคร๊าบบบ” เจอไอ้นาวตรงทางเดินไปรถ มันทักได้เสียงและหน้าตากวนมาก มันส่งยิ้มเหมือนล้อๆมาให้ คล้ายใครวะ
“ทำไมมาด้วยกันได้ล่ะครับเนี๊ยะ” มันถามผมครับ
“เดิน” ผมตอบกวนมันไปบ้าง ไอ้พรตก็ไม่มองหน้าเพื่อนมันเลย
“ถามจริง พี่จีบเพื่อนผมรึเปล่าวะ” มันถามออกมาอีกครั้ง อย่างเสือกๆ
“จากที่มึงเห็นคิดว่าไง” ทีนี้ผมไม่ตอบแต่ถามกลับ
“ผมว่าจีบ แต่อยากได้ความแน่ใจ ครับเพ่”
“ถามเพื่อนมึงเองแล้วกัน” ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากบอกใครนะครับ แต่ตรงนี้ผมอยากให้มันเป็นคนตัดสินใจว่าต้องการให้คนอื่นรู้หรือไม่ มันจะอายหรือป่าวที่ผมตามจีบมันอยู่
“ว่าไงวะ ไอ้พรตช่วยตอบให้กูหายข้องใจหน่อยดิ๊” มันไปเร่งเอาคำตอบจากไอ้พรต ผมว่ามันนิสัยเหมือนไอ้อาร์ม เรื่องของชาวบ้านอยากรู้ไปซะหมด
“....เออ!” ไอ้พรตเงียบไปซักพักแล้วมันก็ตอบแค่นี้ครับ แค่นี้จริงๆเพราะตอนนี้มันรีบเดินไปยืนพิงรถแล้ว ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าหน้ามันแดงครับ สงสัยน้ำแดงที่มันกินเข้าไปมันจะเอาไปเก็บไว้ที่หน้า
“ห๊ะ! เรื่องจริง กูอุตสาห์เผื่อใจไว้ว่าจะไม่ใช่ตั้ง 1 % แม่งยังใช่อีก” ไอ้นาวทำท่าตกใจได้หน้าถีบยอดหน้ามากครับมันเอามือทาบอกเหมือนสาวๆแล้วว่า
“เออ ชัดเจนนะแล้วไม่ต้องเสือกไปบอกใครล่ะ ถ้าอยากรู้ให้ไปถามมันเอง”ผมย้ำให้มันแน่ใจพร้อมกำชับมันไม่ให้บอกใครถ้ามีคนอยากรู้ให้เจ้าตัวมันเป็นคนบอกเองดีกว่าครับ
“ครับพี่ แล้วมันตกลงเป็นแฟนพี่รึยัง” ยังไม่จบครับมันยังอยากรู้อีก
“อันนี้ กูไม่รู้ว่ะไม่ได้ถาม ไปล่ะต้องไปส่งมันแล้วรีบกลับมาทำงานอีก” ผมบอกมันพร้อมกับก้าวเดินมาเปิดรถให้ไอ้พรตขึ้นไปนั่ง
“โชคดีพี่ แล้วเจอกันวันหน้าจะถามให้หมดเปลือกเลย” ไอ้นาวมันว่าพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์มาก
“หึหึ เพื่อนมึงนี่พูดมากเน๊าะ” ผมหันไปพูดกับไอ้พรตเมื่อออกรถมาได้ซักระยะ
“เออ! บางทีกูยังอยากเย็บปากมันเลย” มันจ้องไปที่ถนนแล้วพูดนิ่งๆ
“มึงรู้ว่ากูจีบมึงด้วยเหรอวะ” หลังจากเงียบมาซักพักผมเริ่มชวนมันคุย
“กูไม่ได้โง่” มันตอบทั้งที่ไม่หันมามองหน้าผมเลยครับ
“งั้นตอนนี้มึงเป็นแฟนกับกูนะ”
“ เหี้ย!!! จีบกูติดแล้วเหรอ จะมาเป็นแฟนกู” มันหันมาแล้วครับทีนี้ แต่หน้ามันยังนิ่งอยู่
“กูไปรับไปส่งมึงทุกวัน นอนด้วยกันทุกคืน แบบนี้ยังไม่ติดอีกเหรอวะ” ผมพูดพร้อมอมยิ้มนิดๆครับ
“งั้นมึงไม่ต้องทำ กูจะกลับไปนอนคอนโดกู” มันว่าพร้อมกับหน้ามันที่เริ่มจะโมโหแล้วครับ
“ไม่ได้ดิกูอยากทำให้มึง อยากอยู่กับมึงทุกวัน” ผมว่ากลับ
“...”มันเงียบครับ
“นะมึงเป็นแฟนกับกูนะ”ผมขอมันเป็นแฟนเลยครับ ไม่ต้องโรแมนติกอะไรขอมันในรถนี่แหละครับ โชคดีอาจได้เป็น โชคไม่ดีก็จีบต่อครับผมหน้าด้านอยู่แล้ว
“...”มันยังเงียบอยู่ครับ
“ถ้ามึงเงียบกูจะถือว่ามึงตกลงนะ” ผมคิดเข้าข้างตัวเองแล้วครับ
“เออ!” มันตอบกระแทกเสียงออกมาแล้วหันหน้าไปมองนอกรถ แต่ผมนี่สิครับฉีกยิ้มกว้างปากจะถึงใบหูแล้วมันตกลงเป็นแฟนผมแล้วนะครับ
“มึงตกลงแล้วนะ มึงเป็นแฟนกับกูแล้ว ห้ามเปลี่ยนใจนะ” ผมรีบบอกมันกลัวมันเปลี่ยนใจ
“เออ...อย่าถามมาก น่ารำคาญแต่เป็นแฟนกู ต้องตามใจกู และอย่ามั่ว” มันหันมามองหน้าผมแล้วพูด
“กูไม่เคยเถอะ ตั้งแต่กูได้มึงกูก็มีมึงคนเดียว” ผมบอกมันไป เพราะมันคงได้ยินข้อมูลเกี่ยวกับผมมาบ้าง เมื่อก่อนสาวผมเยอะรายชื่อสาวเพียบ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วครับ ประวัติขาวสะอาดสามารถตรวจสอบได้
“ทำให้ได้อย่างที่ว่าด้วย กูรู้เมื่อไหร่กูจะเลิก”
“ครับๆ มึงก็เหมือนกัน ไอ้ที่กูเห็นอยู่ทุกวันนี้อย่าให้กูรู้ว่าไม่ใช่แค่คุยนะ” ผมเห็นมันคุยกับคนโน้น คนนี้ที่เข้ามาคุยกับมัน แต่คิดว่าคงไม่มีมากกว่าคุย
“กูไปส่งมึงที่ห้อง แล้วกูจะกลับมาทำงานที่คณะต่อนะ” ผมบอกมันเมื่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้บอก
“แวะซื้อข้าวให้กูก่อน” มันให้ผมแวะร้านข้าวก่อนถึงคอนโดครับติดกับเซเว่น มันสั่งกับข้าวเสร็จก็เดินไปซื้อของในเซเว่นต่อ ตอนแรกผมรอที่รถเห็นนานไม่ออกมาซะทีเลยเดินเข้าไปดู เห็นมันถือตะกร้ามีทั้งขนมและน้ำเยอะมากครับ ส่วนตัวมันกำลังยืนสั่งเบอร์เกอร์อีก พอได้ของมันก็เอาไปวางที่เค้าเตอร์คิดเงินแล้วหันมาสั่งผมจ่าย ตอนแรกผมจะแกล้งไม่จ่าย แต่มันทำหน้าบึ้งอย่างหงุดหงิด ผมเลยต้องจ่ายให้มันครับ เดี๋ยวมันโมโหหิวใส่ผมแล้วจะงานเข้าคืนนี้ไม่ได้ฉลองตำแหน่งแฟน
...........................................................................
ส่งไอ้พรตที่ห้องเสร็จก็กลับมาที่มอครับ มาถึงเห็นไอ้นัทนั่งพิมพ์งานโดยไอ้โฟมเป็นคนอ่านให้พิมพ์ตาม ปากไอ้นัทคาบอมยิ้มอยู่กินเป็นเด็กเลยมึง
“หายไปเป็นชาติ กูนึกว่าต้องไปร่วมงานมึงซะแล้ว” ไอ้คิมครับ
“ไอ้เหี้ยคิม ไม่ต้องอวยพรกูยังอยู่ด่ามึงอีกนาน” ผมบอกมันพร้อมยักคิ้วไปหนึ่งที ผมหายไปประมาณ1 ชม.น่าจะได้ สามสาวที่ทำงานกลุ่มเดียวกับพวกผมหายไปไหนแล้วไม่รู้ครับ
“อ้าวแล้ว พิม นิออน มินิ ไปไหนกันหมดล่ะ” ผมเอ่ยถามลอยๆ
“กูให้ไปกินข้าวก่อนวะ เห็นมันดึกแล้ว” ไอ้อาร์มเป็นคนตอบครับ ผมดูเวลาก็ทุ่มกว่าๆแล้ว ผมเลยนั่งทำงานที่ทำค้างไว้ต่อ จนผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทางหางตาเงยหน้าขึ้นมองปรากฏว่าเป็นน้องเมย์ แฟนไอ้นัทครับที่เรียนคณะพยาบาล
“เอ่อ..ตินณ์เห็นนัทบ้างไหมค่ะ” เมย์เอ่ยถามผมพร้อมมีรอยยิ้มส่งมาให้ รูปก็สวย พูดจาก็ไพเราะครับ ผมมองหาไอ้นัท แต่มันไม่อยู่แล้ว ไปไหนวะผมก็มัวแต่ทำงานไม่ได้มองมัน
“เฮ้ย! ไอ้อาร์มไอ้นัทหายไปไหนวะ” ผมเลยลองถามไอ้อาร์มที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
“มันลุกไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้เอง เมย์นั่งรอมันแป๊บนึงนะ” มันตอบผมเสร็จก็หันพูดกับเมย์ต่อ
“เมย์นั่งก่อนสิ” ผมกระเถิบตูดให้เมย์นั่งลงใกล้ๆ เมย์ก็นั่งลงข้างๆผม ประมาณซัก 10 นาทีไอ้นัทกับไอ้โฟมก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกันก่อนไอ้นัทจะเดินแยกมาหาเมย์ที่นั่งอยู่ใกล้ผม
“เลิกเรียนนานรึยังเมย์” ไอ้นัทถามแฟนมัน
“สักพักแล้วนัท เมย์ว่าจะมาชวนนัทไปกินข้าวด้วยกัน แต่เห็นเพื่อนนัททำงานกันเครียดน่าดู ยังไงเมย์ไปซื้อข้าวมาให้ไหม ของเพื่อนนัทด้วยเดี๋ยวเมย์ซื้อมาเผื่อ” เมย์บอกไอ้นัทพร้อมอาสาซื้อข้าวให้พวกผมอย่างมีน้ำใจ
“ไม่ต้องลำบากหรอกเมย์ พวกผมกินขนมกันอิ่มแล้ว” ผมบอกเมย์เนื่องจากนั่งใกล้เลยได้ยินที่เมย์คุยกับไอ้นัท
“กูพักครึ่งชม.ได้ไหมวะ เดี๋ยวออกไปซื้อข้าวให้แล้วมานั่งกินพร้อมกันที่นี่แหละ” ไอ้นัทถามขึ้นมาบ้างหลังจากเงียบอยู่ซักพัก
“ไปเถอะกูเอากะเพราไก่ไข่ดาวด้วย” ไอ้อาร์มบอกอนุญาตพร้อมสั่งรายการอาหารมันทันที
“แล้วพวกมึงเอาอะไรกัน” ไอ้นัทหันมาถามคนอื่นๆ
“เหมือนไอ้อาร์ม” เสียงของผมกับไอ้คิมครับ โรคขี้เกียจคิดเมนูอาหาร
“แล้วมึงล่ะไอ้โฟมเอาไร” ไอ้นัทหันไปถามไอ้โฟมบ้าง เมื่อเห็นไอ้โฟมไม่ยอมตอบ
“กูไม่กิน ไม่หิว” ไอ้โฟมตอบไอ้นัทเสียงนิ่งมากครับ ผมรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆระหว่างมันสองคน
“เออ งั้นกูไปก่อนนะ เดี๋ยวมา” ไอ้นัทพูดเสร็จก็เดินจูงมือเมย์ออกไปเลยครับ
“อ้าวๆ เมียโดนคาบไปแล้วถึงกับซึมเลยนะมึง” ไอ้อาร์มครับ ตัวเสือกหมายเลยหนึ่ง
“ สัส! ทำงานของมึงไป” ไอ้โฟมว่ากลับมาพร้อมทั้งนั่งลงพิมพ์งานแทนที่ไอ้นัท
“เอ่อ... มินิไม่เข้าใจตรงนี้ตินณ์ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม มินิไม่รู้ว่าจะสรุปข้อมูลอย่างไรน่ะ” มินิเดินเอาหนังสือมาถามผม ผมรับมาแล้วดูข้อมูลก่อนเริ่มอธิบาย มินิเป็นเพื่อนในคณะ เป็นคนตัวเล็กผิวขาว หน้าตาน่ารักเหมือนคนญี่ปุ่น ทุกคนรู้กันว่ามินิชอบผม ผมก็รู้เพราะมินิมักเข้ามาคุยกับผม เอาเอกสารมาให้ บางที่ก็ซื้อน้ำซื้อขนมมาฝาก แต่ผมไม่ได้คิดอะไรด้วย ถ้าไม่คิดจริงจังผมจะไม่เอาเพื่อนเป็นแฟนเด็ดขาด เพราะเวลาเลิกกันไปมองหน้ากันไม่ติดครับ แต่ยังไงตอนนี้มินิก็ไม่ได้วุ่นวายจนเกินไป หรือถ้ามินิมาพูดตรงๆ ผมก็คงปฏิเสธไปเช่นกัน
หลังจากผมอธิบายให้มินิฟังเสร็จ มินิก็เดินกับไปนั่งทำงานที่เดิมเงียบๆ จนเวลาผ่านไปซักพักไอ้นัทก็กลับมาพร้อมกับข้าวกล่อง 6 กล่อง และผลไม้เต็มสองมือ พวกผมพอเห็นอาหารเท่านั้นแหละครับวางงานแทบไม่ทัน ไปกินข้าวก่อนครับ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
ไอ้นัทซื้อข้าวมาให้ไอ้โฟมด้วยตอนแรกมันจะไม่กิน แต่ไอ้นัทเดินเอาข้าวกล่องไปแกะให้มันถึงที่มันมองหน้านิ่งๆแล้วยอมลุกขึ้นหยิบข้าวกล้องจากมือไอ้นัทแล้วเดินมากินข้าวกับพวกผม เมย์ก็มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเงียบๆไม่พูดอะไร
หลังจากกินข้าวอิ่มก็เริ่มทำงานกันต่อ เมย์ก็นั่งทำการบ้านของตัวเองใกล้ๆไอ้นัท ส่วนไอ้โฟมก็มาทำงานใกล้ผม ผมก็รีบปั่นงานเพื่อจะได้เสร็จไวๆคิดถึงคนที่ห้องครับ
--------------To be Con. -------------
ทนคิดถึงไม่ไหวเลย
เลยจัดไปอีกหนึ่งตอน
ขอบคุณทุกกำลังใจ
และคำอวยพรจากทุกคนนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015 (อ่าน 1315858 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก