มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 11- Part Poj -
“มึงถึงไหนแล้ววะ” ผมโทรถามไอ้นาวหลังจากมารอมันที่เมืองทองนานแล้วครับแต่มันยังมาไม่ถึงซะที
“กูใกล้ถึงแล้วเนี๊ยะ รถโครตติดไม่บอกกูก่อนวะจะได้ออกมาเช้าๆหน่อย” มันตอบผมพร้อมกับเริ่มบ่นถึงปัญหาการจราจรที่ติดขัดของหน้าเมืองทอง
“กูก็เพิ่งมาถึง ติดชิบหายแค่นี้แหละถึงแล้วโทรมานะมึง” พูดเสร็จผมกดตัดสายทันที
ตอนนี้ผมมาอยู่ในงาน Motor show แล้วครับคนก็เยอะรถก็ติดกว่าจะเข้ามาถึงงานได้ ขนาดว่าผมมาเช้าแล้วนะ ออกมา 9 โมงกว่าจะถึงก็เที่ยงพอดีไอ้ตินณ์มันปลุกผมตั้งแต่ 7 โมงเช้าแต่กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเส็จก็สายแล้วครับ ออกจากคอนโดมันก็เข้าบริษัทอีกสั่งงานอะไรไม่รู้เป็นนานสองนาน ผมรอจนเกือบจะหลับอีกรอบ
เวลามันทำงานมันเป็นคนที่จริงจังไม่มีการพูดเล่นสั่งอะไรต้องได้ตามนั้นเป็นอีกมุมที่ผมได้เห็น มันเคยพาผมเข้ามาบริษัทบ้างแต่ไม่ได้อยู่นานเข้ามาเซ็นเอกสาร และสั่งงานนิดหน่อย หรือเอารถมันเข้ามาเปลี่ยนอะไหล่ ผมเลยมีโอกาสได้เห็น แต่วันนี้ผมจะได้เห็นมันทำงานทั้งวัน แต่คิดเหรอว่าผมจะนั่งเฝ้ามันทั้งวันผมไม่ได้มาเพื่อจุดประสงค์นั้นแต่ผมมาเพื่อถ่ายรูป
ผมรักการถ่ายรูปไม่ว่าอะไรถ้าผมเห็นแล้วชอบผมก็จะถ่าย แต่ชอบมากเป็นพิเศษคือท้องฟ้ากับทะเล ท้องฟ้าผมชอบเพราะมันมีหลายความรู้สึกแม้ว่าจะเป็นท้องฟ้าเดียวกันแต่ถ้าถ่ายต่างเวลากันความรู้สึกก็ไม่เหมือนกันนะครับ ส่วนทะเลก็เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ผมหลงใหล ผมชอบฟังเสียงของคลื่นที่กระทบฝั่ง ชอบกลิ่นไอทะเล เวลาว่างๆผมมักจะไปถ่ายรูปเสมอ
แต่ช่วงหลังมานี่ผมไม่ค่อยได้ไป เพราะชีวิตของผมโดนคุกคามโดยมนุษย์ตัวใหญ่ที่ชอบขู่บังคับ มันชื่อว่าไอ้ตินณ์หรือไอ้เชี้ยตินณ์นั่นแหละครับ ไม่รู้ว่าผมทำกรรมอะไรไว้กับใครถึงได้มาเจอมันหรือเขาส่งมันมาล้างแค้นผมวะ ผมถึงต้องมีมันวนเวียนอยู่รอบตัวผมสองเดือนกว่าแล้ว ตั้งแต่วันที่ผมไปค้างห้องมันเรื่องมันจะไม่เป็นแบบนี้ถ้าผมไม่เกิดเมาเหมือนมาจนมันต้องลากผมกลับไปด้วย
วันนั้นผมเมามากไม่รู้ว่าไปกับใคร มารู้สึกตัวอีกทีผมนอนอยู่บนโซฟาแล้วผมนึกว่าเป็นห้องไอ้นาวเพราะเวลาเมาผมจะไปค้างห้องมันเสมอ ผมเลยลุกขึ้นถอดกางเกงเหลือแต่บ็อกเซอร์ด้วยความเคยชินและกำลังจะนอนต่อแต่มองไปเห็นโซฟามันนอนไม่สบาย ปวดหลังไปหมด ผมเลยเดินเข้าไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงกับไอ้นาวมันนอนห่มผ้ามิดหัวสบายเลย
แต่พอล้มตัวลงไปผมก็โดนพลิกตัวตกลงข้างเตียง จากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยครับ จนมารู้สึกตัวอีกทีจากที่คิดว่าเป็นไอ้นาวเพื่อนผมดันกลายเป็นไอ้เหี้ยตินณ์มันอยู่เหนือตัวผมและมันกำลังพยายามเข้ามาในตัวผม ผมตกใจและขัดขืนแต่คนมันเมาจะไปสู้แรงคนที่ตัวใหญ่เป็นควายได้ไงสุดท้ายผมกับมันดันมีอะไรกัน ถ้าวันนั้นผมรู้สักนิดว่าเป็นห้องนอนมันผมจะไม่เดินเข้าไปเฉียดห้องมันเด็ดขาด ผมจะทนนอนบนโซฟาแข็งๆหรือพื้นพรมก็ยังได้
แต่เมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วผมก็พยายามจะยุติเรื่องทุกอย่างให้เป็นเพียงความผิดพลาดของคนเมาสองคน แต่มันก็ไม่ให้ความร่วมมือด้วยเลย ผมได้กลับมาใช้ชีวิตเหมือนปกติโดยไม่มีมันมาวุ่นวายเกือบเดือน เป็นเวลาที่ผมรู้สึกสบายใจและต้องการลืมเรื่องราวเลวร้ายทั้งหมด
ช่วงนั้นมีสาวเข้าหาผมเหมือนปกติแต่ที่ไม่ปกติคือผมเองเพราะใครเข้ามาผมก็ตอบสนองให้ทุกคนต่างจากเมื่อก่อนที่ผมเพียงแค่พูดคุยธรรมดา แต่ช่วงนั้นผมไม่คิดอะไรแล้วครับเรามีความสุขร่วมกันโดยไม่คิดผูกพัน ผมต้องการลืมภาพคืนนั้นมันเป็นคืนที่เลวร้ายและผมไม่อยากนึกถึงมันอีก ผมเป็นผู้ชายแต่มันกลับมาทำอย่างนั้นกับผมได้อย่างไร คิดแล้วผมก็ยังแค้นมันอยู่ ผมไม่ได้รังเกียจที่จะมีอะไรกับผู้ชายนะแต่ผมต้องเป็นคนทำสิไม่ใช่เป็นคนที่โดนทำ ชื่อผมออกจะแมนขนาดนี้แม้ใครจะว่าหน้าผมเหมือนผู้หญิงก็เถอะแต่ผมก็ไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของใคร
ผมมีความสุขกับการคิดว่าเรื่องทุกอย่างจะเป็นแค่ความทรงจำที่ไม่น่าจดจำได้ไม่นาน ไอ้เชี้ยตินณ์มันก็กลับเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตผม มันน่ะสันดานเสียชอบบังคับชอบใช้กำลัง แถมมันยังชอบขู่ผมจนผมต้องยอมมาอยู่กับมันอย่างทุกวันนี้ ผมยอมรับก็ได้ว่ามันเก่ง มันทำให้ผมยอมคล้อยตามมันได้ทั้งๆที่เคยคิดหลายครั้งว่าจะไปจากมัน ทำไมจะต้องมาทนในสิ่งที่ไม่ชอบแต่มันก็ทำให้ผมสับสน คนตั้งมากมายทำไมมันไม่ไปชอบเขาไม่ไปตามเขาไม่ไปวุ่นวายกับเขาทำไมต้องเป็นผมด้วย แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าถึงมันจะชอบบังคับชอบขู่ผมแต่มันก็ดูแลผมดีตามใจผมบ้าง จนเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมยังไม่ไปจากมันจนถึงทุกวันนี้
ผมไม่ชอบต้องมานั่งใส่ใจใครมาดูแล คอยเอาใจสารพัดทำให้ผมคบกับใครได้ไม่นาน แม้แต่นิวที่ผมคิดว่าเป็นคนที่ผมรักมากที่สุดในบรรดาคนที่ผมเคยคบมา แต่ผมก็ยังดูแลนิวไม่ดีพอจนนิวต้องไปหาจากคนอื่นตอนที่นิวบอกเลิกความคิดแรกคือผมตกใจนะที่อยู่ๆคนที่กำลังคบกัน รู้สึกว่าไปด้วยกันได้ดีไม่เคยมีปัญหาทะเลาะอะไรกันซักครั้งวันหนึ่งมาบอกขอเลิก
แต่ต่อมาผมก็ทำใจได้และรู้ว่าที่นิวไปสาเหตุเพราะผมดูแลนิวไม่ดีพอนิวเลยต้องไปหาจากคนอื่น แต่ผมก็ไม่เคยถูกใครบอกเลิกมาก่อน ตอนนั้นเสียความเชื่อมั่นในตัวเองไปเลยครับ มันเป็นเรื่องที่ผมไม่อยากนึกถึงมาจนทุกวันนี้และมันก็ทำให้ผมยังไม่อยากคบกับใครจริงจัง
ผมคงยังไม่พร้อมจะดูแลใครแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องการให้ใครมาดูแลผมนะ โดยเฉพาะมันไอ้เชี้ยตินณ์ ใครๆคงคิดว่ามันเป็นคนดีแต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย นอกจากมันจะชอบบังคับ ชอบใช้ความรุนแรง ชอบขู่แล้วมันยังชอบคิดไปเองอีก
มีอยู่วันหนึ่งมันบังคับพาผมไปเก็บเสื้อผมที่คอนโดเพื่อมาอยู่กับมันที่ห้อง แล้วมันดันไปเจอรูปผมกับนิวผมคิดว่าผมเก็บไปหมดแล้วนะ แต่มันยังมีอยู่เลยทำให้ผมตกใจเสียงดังใส่มันโดยไม่ตั้งใจ ผมรู้ว่ามันคิดมากเรื่องผมกับนิว แต่ในเมื่อมันไม่ถามผมก็ไม่อยากพูดถึงถ้าไม่ถามผมจะพูดทำไม มันไม่ถามแต่เสือกเก็บไปคิดมาก เงียบ นอยด์เชี้ยไรของมันไม่รู้ มันดูผิดไปจากปกติไม่วุ่นวายกับผมเหมือนเดิม ผมก็ไม่ได้ห่วงมันนะแค่เห็นแล้วหมั่นไส้มัน เสือกไม่อยากคุยกับกู
หลังจากวันนั้นผมก็ไปถ่ายรูปที่สวนรถไฟกับพวกไอ้นาว ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์แล้วกลับห้องทั้งๆที่พวกมันชวนผมไปกินเหล้าต่อ แต่ผมไม่อยากกินไม่มีอารมณ์ ผมกลับมาถึงห้องห้องไม่มีคนอยู่ผมกดกริ่งแล้วไม่มีคนเปิด ผมก็รอมันหน้าห้อง
รอนานมันไม่ยอมกลับมาซะที แม่ง! บอกให้ผมมาอยู่ที่ห้องแล้วไม่ให้กุญแจกับคีย์การ์ด แถมตัวมันยังกลับช้าให้ผมนั่งคอย ผมคอยไปก็ด่ามันไปด้วยในใจ นั่งรอมันจนเผลอหลับ เพราะเดินถ่ายรูปนานจนเหนื่อย
ถ้าผมรู้ซักนิดว่ามันจะไปกินเหล้าแล้วมันจะเมากลับมา หรือว่าให้ผมคอยนานขนาดนั้นผมไม่มีวันรอเด็ดขาด พอเห็นหน้ามันแล้วอยากด่ามากครับแต่คิดคำด่าไม่ทัน พอมันเปิดประตูเข้ามาได้แม่งจูบผมยังกะตายอดตายอยากมาจากไหนผมก็ไม่ได้ว่าปล่อยให้มันทำไป ไม่รู้จะขัดขืนไปทำไมเพราะสุดท้ายมันก็บังคับเอาจนได้อยู่ดี
ผมรู้สึกว่าพอมันกลับมาจากกินเหล้ามันดูต่างกับตอนเช้าก่อนไปเรียนลิบลับราวคนละคนไม่รู้มันไปรู้อะไรมา แล้วมันก็ถามเรื่องนิวกับผมจนได้ผมก็ตอบตามที่อยากตอบแต่เหมือนคำตอบของผมจะไปโดนต่อมอะไรมันเข้าซักอย่างเพราะหลังจากนั้นมันกลับมาเป็นคนเดิมที่ชอบวุ่นวายกับผมอีกแล้ว เงียบได้ไม่นาน และครั้งนี้หนักว่าเดิมอีกครับมันวุ่นวายกับชีวิตผมทุกอย่าง คอยบังคับผมตลอดแต่ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเท่าไหร่เพราะเริ่มจะชินนิสัยมันขึ้นมาบ้างแล้ว
ผมอยู่กับมันมาเรื่อยๆจนมันขอผมเป็นแฟนตอนนั้นผมไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงถึงตอบตกลงมันไป ผมไม่ได้ชอบมันนะ อย่าเข้าใจผิดแต่ถ้าไม่ตกลงมันก็จะเซ้าซี้น่ารำคาญ จนสุดท้ายก็ต้องบังคับผมให้เป็นแฟนมันอยู่ดี เลยตัดปัญหาตกลงมันไปซะจะได้หมดเรื่อง ไหนๆช่วงนี้ผมก็กำลังว่างพอดีเลยลองคบกับมันดูถ้าไม่ดีก็เลิกเท่านั้น คนอย่างมันจะมาทนผมได้นานแค่ไหนเชียว
“ไอ้พรตหิวข้าวยังวะ” เสียงมันถามผมครับ
“หิว แต่กูรอกินพร้อมไอ้นาว” ผมตอบมัน ตาก็คอยมองพริตตี้สาวๆสวยๆครับ งานนี้มีแต่แจ่มๆ
“เออ งั้นรอมันก่อน แต่ตามึงอ่ะให้มันน้อยๆหน่อย อย่าให้กูรู้ว่ามึงแจกเบอร์ใคร หรือไปอ่อยใครนะ” แม่งเป็นพ่อกูรึไง สั่งกูจัง
“เออ! บอกตัวเองเถอะมึงน่ะ”
“กูทำงานอยู่จะไปมองใคร กูอยู่บูธนี้แหละมึงจะไปถ่ายรูปก่อนไหม แต่อย่าไปไกลนะเดี๋ยวหลง”
“เชี้ย! กูไม่ใช่เด็ก 3 ขวบ แค่อิมแพคกูหลงก็ไม่ต้องมาเรียกกูว่าพรตเลย” งานจัดที่อิมแพคเมืองทองธานีครับ พื้นที่ก็ไม่ได้ใหญ่มากเท่าไหร่เพียงแต่คนเยอะ
“ งั้นมึงรีบหลงนะ กูอยากเรียกมึงว่าที่รัก หึหึ” มันพูดเสร็จหัวเราะกวนตีนผมด้วยนะ
“ไอ้สัส!!!” แม่ง!! ดูนิสัยมัน ชอบพูดเลี่ยนๆใส่ให้กูจะอ๊วก แล้วทำหน้ากวนตีน
“ไอ้พรต” ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่ ได้ยินเสียงเรียกหันไปมอง เจอไอ้นาวมันมากับไอ้มายด์ครับ
“อ้าว มึงมาด้วยกันได้ไงวะ” ผมถามมันอย่างแปลกใจครับ
“กูโทรหาไอ้นาว มันบอกจะมาที่นี่กูเลยขอมาด้วยจะมาส่องสาวไม่ชวนกูเลยนะ” ไอ้มายด์มันตอบผมพร้อมกับว่า
“กูลืม” พอดีวันนั้นว่าจะชวนแต่ดันลืมครับ
“เออๆ ไม่เป็นไรเพราะตอนนี้กูก็อยู่ที่นี่แล้วเป็นไงวะ เจอแจ่มๆบ้างยัง” มันถามครับ
“ยังวะ กูมาถึงแค่ครึ่งชม. เสือกหิวข้าวแล้ว”
“กูก็ยังไม่ได้กิน ป่ะหาที่กินกันก่อนเดี๋ยวค่อยมาส่องสาว” ไอ้นาวมันชวนครับ ผมหันหลังกลับไปมองไอ้ตินณ์ที่ตอนนี้มันต้อนรับลูกค้าอยู่ บริเวณบูธที่มันเอารถยนต์มาจัดแสดง
“จะไปตามก็ไป อย่ามาทำท่าทางแบบนี้ใส่กู” ไอ้นาวมันว่าผมครับแต่กูทำท่าไงวะ
“กูไปทำท่าอะไรใส่มึง” ผมถามมันครับ
“ก็ไอ้ท่าทาง อยากไปแต่ก็ห่วงอีกคน ลังเลๆอยู่นั่นแหละลีลานะมึง ทำอะไรให้ตรงกับใจหน่อย” มันว่าผมมาอีกครับ ปากดีมากเพื่อนผมคนนี้
“ไอ้พรตมึงคอยใครป่าววะ” ไอ้มายด์ถามผมขึ้นมาบ้าง
“อ้าวมากันแล้วเหรอ” ไอ้ตินณ์มันเดินมาตรงที่ผมคุยกันอยู่พอดี ผมเลยไม่ต้องตอบไอ้มายด์
“อ้าวพี่ตินณ์ หวัดดีครับ” ไอ้มายด์รีบไหว้ทักทายมัน
“ หวัดดีครับ พี่ตินณ์ ไปกินข้าวด้วยกันไหม” ตามด้วยไปนาวทักทายพร้อมชวนกินข้าว
“เออ! กำลังหิวพอดีมาแป๊บเดียวลูกค้ารุมจะกินกูอยู่แล้ว ถามเยอะแยะ” มันตอบตกลงพร้อมบ่นลูกค้าที่เข้ามาถามเรื่องรถยนต์ที่จัดแสดงอยู่ แต่คนก็รุมมันเยอะจริงๆนั่นแหละครับทั้งๆที่มีเจ้าหน้าที่คนอื่นแต่ผมก็เห็นเดินมาถามมันคนเดียว ปล่อยให้ลูกน้องยืนเป็นแบคกราวด์อยู่ด้านหลัง
“กินอะไรดีวะพี่” ไอ้นาวถามมันอีกครั้ง
“เออเอาอะไรดีวะ....แถวนี้มีสเต๊กนุติ ข้ามถนนไปหน่อยนึงเอาไหม กูขี้เกียจขับรถออกไปว่ะ รถติดยังกับนรกแตก” มันเสนอร้าน พร้อมกับบ่นเรื่องรถติดอีกแล้วกูฟังตั้งแต่ในรถจนตอนนี้มันบ่นเป็นสิบรอบแล้วครับ ไอ้แก่ขี้บ่นเอ๊ย!
“เอาดิพี่ แต่พี่เลี้ยงพวกผมนะ” ไอ้นาวตกลงพร้อมหาเจ้ามือ ฉลาดมากมึง
“เออ!!! เดี๋ยวกูเลี้ยงเองไปได้แล้วต้องรีบกลับมาดูบูธอีก” มันพูดเสร็จแล้วเดินนำ พวกผมก็เดินตามมันไปครับ
“กูเอาสเต็กไก่พริกไทยดำ” พอถึงร้านไอ้มายด์สั่งคนแรกครับ
“กูเอาสเต็กปลาแซลมอน 2 ที่ สลัดทูน่า ผักโขมอบชีท ซุปข้าวโพด เฟรนฟราย ขนมปังกระเทียม”ผมกำลังสั่งรายการที่ผมต้องการ แต่ทุกคนหันมามองผม และพนักงานรับออเดอร์ทำท่าว่าฟังไม่ทันซะงั้น
“ถ้ามึงกินไม่หมดกูจะจับยัดปาก” แม่งมันขู่ผมอีกแล้วครับ
“เรื่องของกู เอาน้ำแดงด้วยครับ” พูดกับมันเสร็จ ผมก็หันไปสั่งน้ำต่อ
“ขอโทษครับน้ำแดงไม่มีเอาอย่างอื่นได้ไหมครับ” พนักงานแจ้งผมด้วยเสียงสุภาพ
“ เอาแป๊ปซี่ 2 ที่แทน” มันพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ผมจะได้ตอบ ผมเลยมองหน้ามันไปแล้วก็ก้มลงมองเมนูอีกครั้ง ว่าจะเอาอะไรดี
“น้องเอาทีโบนที่นึง” ไอ้นาวเลือกได้แล้วครับ
“เอาสเต็กปลาเพิ่มอีกที่แล้วกันครับ” มันหันไปสั่งพนักงาน
“เอาอะไรเพิ่มสั่งเลย ไม่ต้องเกรงใจกูดูเพื่อนมึงเป็นตัวอย่างสิ” มันบอกไอ้นาว กับไอ้มายด์ แต่แอบกัดผม
“แค่เห็นมันสั่งผมไม่กล้าสั่งเพิ่มเลยพี่” ไอ้มายด์มันว่าครับ แต่ไอ้นาวกลับสั่งเพิ่มยิ่งกว่าผมอีก
“เอาเพิ่มด้วยไหม” มันหันมาถามผมครับ ฟังดูก็รู้ว่ามันประชดกู
“ไม่ กูจะแย่งไอ้นาวกิน” ผมว่าแล้วเริ่มลงมือกิน หลังจากพนักงานทยอยเอาอาหารมาเสิร์ฟ
“กูอิ่ม” ผมบอกมันตอนที่มันพยายามเอาของที่ผมสั่งมาวางตรงหน้าผม แต่ตอนนี้ผมอิ่มแล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งมันนะ เรื่องอาหารเป็นเรื่องสำคัญล้อเล่นไม่ได้ แต่ตอนสั่งผมหิวจัดเลยสั่งเยอะ สุดท้ายก็กินไม่หมดจริงๆ
“แต่มึงสั่ง ต้องกินให้หมด อย่ามาลีลา” บังคับกูอีกแล้วนะ
“ เออ” ผมเริ่มกินอีกครั้ง แต่กินได้ไม่เยอะ กินต่อไม่ได้แล้วถ้ากินอีกหน่อย ผมได้อ้วกใส่หน้ามันแน่
“ ไม่ไหวก็หยุด ที่หลังจะได้รู้ว่าเวลาหิวไม่ต้องสั่งเยอะ ค่อยๆสั่งถ้าไม่อิ่มค่อยสั่งเพิ่ม สั่งมาทีเดียวกินไม่หมดเสียดายของแถมทำให้โลกร้อนขึ้นด้วย เพราะเศษอาหารที่กินไม่หมดก็ต้องทิ้งรอย่อยสลาย”
“ ไอ้เชี้ย บ่นเป็นคนแก่ แค่กูกินเหลือแม่ง!!!” แค่กูกินเหลือบ่นอยู่นั่นแหละ
“ไอ้นาวมึงกินหมดได้ไงวะ สั่งเยอะกว่ากูอีก” ผมหันไปถามไอ้นาว
“กูหิวไง และกูก็รู้ตัวเองว่ากินได้แค่ไหน” เออ รุมกูนะมึง
“อิ่มแล้ว ใครเป็นเจ้ามือก็ไปจ่ายเงิน กูจะไปถ่ายรูปแล้ว” ผมพูดขึ้นลอยๆ แต่มันก็เรียกพนักงานมาเก็บเงิน หลังจากจ่ายเงินเสร็จแล้วพวกผมก็เดินกลับเข้ามาในงานกันต่อครับ
------------ To be Con. ------------[/color]
วันนี้เอาเด็กน้อยมาเสริฟ เบาๆ
รีบมาลงก่อน เพราะเดี๋ยวเช้ามีภาระกิจจร้า
ใครยังไม่นอนก็อ่าน เพลินๆก่อนนอนนะคะ
ขอบคุณสำหรับ reply และเป็ดก๊าบๆที่ทุกคนบวกให้คร่า
ถือว่าเป็นกำลังใจอย่างมากมาย
(เป็ดต้มกินได้ป่าวค่ะ เมจิคกินเจแต่แอบหิว อิอิ)
โพลล์
หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015 (อ่าน 1378513 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก