มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 17“พรุ่งนี้ไม่ต้องกลับบ้านไม่ได้เหรอ” ผมถามไอ้พรตครับ
พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ มันจะกลับบ้านวันหยุดเสมอ
แต่เดี๋ยวนี้ดีหน่อยมันไม่ค่อยค้างที่บ้านไปช่วงเช้าเย็นก็กลับมานอนคอนโด
ตอนนี้คอนโดมันให้น้องแพรเข้ามาอยู่แทนครับ น้องแพรเป็นน้องสาวมันจำได้ไหมครับ
ที่บ้านมันมีน้องแพรรู้เรื่องของผมกับไอ้พรตอีกคน
เพราะเวลาผมไปส่งมันที่บ้านจะเจอน้องแพรเสมอ
คนอื่นไม่ค่อยเจอครับไม่ค่อยมีคนอยู่บ้าน
“ทำไม” มันถามผมกลับแต่ตาก็ยังไม่ละจากหน้าจอทีวี
“ไปดูหนังกันกูอยากดูหนัง เดี๋ยวพาไปซื้อเสื้อด้วย” ผมบอกมันครับ
อยากไปเที่ยวกับมันบ้าง คบกันมาตั้งนาน ยังไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันเลย อยู่แต่ในห้องกับม.
“แต่กูคิดถึงหมาที่บ้าน” อีกแล้วครับ มันชอบกลับไปเล่นกับลูกหมาที่บ้าน
ผมเคยเห็นแล้วน่ารักมาก ชื่อฝุ่นกับฝิ่นกำลังซน เป็นของน้องแพรซื้อมาไว้แก้เหงาครับ
“ตลอดอ่ะมึง ไม่เคยคิดถึงกูเลย” ผมพูดตัดพ้อมันไปไม่จริงจังเท่าไหร่
บางทีก็น้อยใจมันนะครับ ผมว่าผมทำทุกอย่างเพื่อมันเท่าที่ผมจะทำได้แล้ว
แต่มันก็ทำเหมือนไม่เห็นค่า มันไม่เคยบอกว่ารัก หรือแม้แต่ชอบผมเลย
หลายครั้งที่ผมเคยคิดว่ามันไม่ได้รักผม ที่ยอมคบหรือยอมทนกับผมก็เพราะผมบังคับมัน
จนเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว มันไปเที่ยวงานแสดงภาพถ่ายกับเพื่อนแต่ไม่ได้บอกผม
ผมเลิกเรียนเร็วก็ไปนั่งรอมันที่คณะเกือบชม. มันก็ยังไม่เลิกซะทีผมเลยลองโทรหามัน
แต่มันกลับบอกผมว่าไปเที่ยว ผมถามว่าไปกับใครก็ไม่บอก แล้วตัดสายผม
เรื่องตัดสายนี่บ่อยมากครับ บางครั้งยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย พอมันไม่พอใจก็วางทันที
โทรไปอีกครั้งมันก็ไม่รับ ผมอยากจะตามไปตบหัวมันซักทีแล้วบอกให้มันรับโทรศัพท์
ได้แต่คิดครับแต่ไม่เคยกล้าทำ
หลังจากมันตัดสายผมวันนั้นผมก็เริ่มน้อยใจมันครับ
คือเหมือนว่าโดนหลายๆครั้งจนถึงจุดๆหนึ่ง
ผมก็เริ่มคิดว่ามันแคร์ผมบ้างรึเปล่า
มันชอบทำเป็นไม่สนใจผมแต่เวลาบอกให้มันทำอะไร
มันก็ทำนะครับแม้ว่าจะด่ากลับมาก่อนทำก็เถอะ
เห็นไหมครับว่าบางทีมันก็น่ารัก
ช่วงที่ผมกลับมาคิดทบทวนเรื่องของผมกับมันอยู่ที่ห้อง
ไอ้คิมก็โทรมาชวนไปกินเหล้าร้านพี่มิน
บอกฉลองที่ไอ้นัทหายเจ็บแต่มันยังไม่หายดีนะครับประเด็นจริงๆคือไอ้คิมอยากกิน
ไอ้นัทมาแต่ไม่ได้แตะเหล้าเลยน้ำเปล่าบวกกับแกล้มล้วนๆ
ผมกินเยอะหน่อยเพราะกำลังมีเรื่องให้คิด
กินไปได้ซักพักยังไม่ทันเมาก็มีสาวที่ไหนไม่รู้ครับเข้ามาขอนั่งด้วย
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรอยากนั่งก็นั่งไป
เป็นเรื่องปกติของที่เที่ยวแบบนี้อยู่แล้ว
นั่งไม่นานเธอก็ขอเบอร์ ผมไม่ได้ให้นะครับ
ไม่รู้จะให้ไปทำไมถ้าเป็นเมื่อก่อนผมให้ไปแล้วครับ
แต่ตอนนี้ให้ไม่ได้เดี๋ยวบ้านแตก
พอผมไม่ให้เธอก็มากอดแขนขอเบอร์ผมอยู่นั่นแหละ
ตอนแรกผมก็พยายามเอาแขนตัวเองออกจากแขนผู้หญิงคนนั้นนะครับ
แต่เธอก็มากอดอีก ผมเลยขี้เกียจเอาออกแล้วปล่อยแม่งเกาะไป
ผมกินเหล้าต่อดีกว่า
จนซักพักมีโทรศัพท์โทรเข้ามาหาผู้หญิงคนนั้น
แล้วเธอก็เหมือนจะขอตัวกลับไปนั่งโต๊ะตัวเองแต่ก่อนไปจะโน้มหน้ามาชนแก้มผม
ผมตกใจผงะไปข้างหลังเพื่อหลบ และจังหวะนั้นเองไอ้อาร์มก็พูดขึ้นมาว่าเห็นเหมือนกลุ่มไอ้พรต
มันส่งไลน์มาบอกผมว่าจะไปกินเหล้ากับเพื่อนเหมือนกันครับ
ผมก็ไม่ได้ถามว่าที่ไหน แต่ไม่คิดว่าจะบังเอิญมาเจอกันที่นี่และในสถานการณ์อย่างนี้
เพราะเมื่อผมมองไปทางที่ไอ้อาร์มบอก ก็เห็นสายตาของมันที่จ้องตรงมาที่ผมเช่นกัน
สายตามันเป็นสายตาที่แสดงความโกรธชัดเจนมากครับ
ตั้งแต่ผมรู้จักมันมามันยังไม่เคยมองผมด้วยสายตาแบบนี้เลย
มันจ้องผมแป๊บเดียวแล้วลุกขึ้นเดินออกไปเรียกแท็กซี่
ผมรีบวิ่งตามมันออกมาทันพอดีครับ
พอคว้าตัวมันไว้ได้ก็รีบอธิบายให้มันฟังทันทีว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่ๆ
มันบอกว่าจะกลับบ้านทั้งๆที่ไม่เคยกลับในวันปกติที่ไม่ใช่วันหยุดซักครั้ง
แล้วยังบอกจะเลิกกับผมด้วย เศร้าใจครับ คำว่าคบก็ไม่เคยได้ยินแต่นี่บอกว่าจะเลิก
แต่พอมาคิดอีกที มันคงหึงผมแหละไม่งั้นจะแสดงอาการขนาดนี้เหรอ
ผมก็คิดเข้าข้างตัวเองไว้ครับ ว่าความพยายามของผมใกล้จะเป็นจริงแล้ว
บางทีมันอาจจะชอบผมขึ้นมาบ้างแล้วก็ได้ แต่มันเป็นคนปากแข็งไม่ค่อยยอมรับ
แต่ไม่เป็นไรซักวันผมจะทำให้มันรักผมให้ได้
“เอาเลนส์ด้วย” อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา ผมหลุดจากความคิดของตัวเองที่กำลังคิดอยู่
“อะไรนะ” ผมไม่ได้ตั้งใจฟังมันครับ เลยได้ยินไม่ชัด
“กูบอกว่าพรุ่งนี้ซื้อเลนส์กล้องอันใหม่ให้กูด้วย” มันบอกผมน้ำเสียงหงุดหงิดนิดหน่อยครับ
“งั้นแปลว่ามึงไม่กลับบ้านแล้วดิ” ผมถามมันไปอีกครั้งครับ ดีใจนะนี่
“ เออ ถามมาก” มันตอบผมน้ำเสียงรำคาญชัดเจนเลยครับคราวนี้
“ ครับๆ เดี๋ยวเพิ่มขาตั้งกล้องให้ด้วย” ผมบอกมันอย่างอารมณ์ดี
ในที่สุดผมก็จะได้ไปเที่ยวกับมันซะที แต่คิดแล้วคงหมดเยอะครับงานนี้
“หิวไหม เย็นนี้กินอะไรดี” ผมถามมันอีก
“ เอาต้มจืดมะระ กระเพราะวุ้นเส้นหมูสับ ยำรวมมิตร” มันสั่งรายการผมยาวเลยครับ
เหมือนผมเปิดร้านอาหารเอง ไม่ถามซักคำว่ามีวัตถุดิบหรือป่าว
มันกินไม่ยากครับ แต่ก็กินไม่ง่าย ต้องถามก่อน
บางทีผมทำไปไม่รู้ว่ามันไม่กินโดนด่าครับ
นอกจากผักชีมันยังไม่กินมะเขือสุกแต่มะเขือดิบมันกินนะครับแปลกไหม
แล้วก็มีหอมหัวใหญ่ผมเคยใส่ในยำให้มัน
มันด่าเลยครับบอกว่าเหม็นแล้วให้ผมไปทำให้มันกินใหม่ด้วยนะ
ฤทธิ์มันเยอะครับกับเรื่องของกิน แต่ถ้ามันกินได้มันจะกินเยอะมาก
ไม่อิ่มง่ายๆ ผมเห็นมันทะเลาะแย่งของกินกับไอ้นาวบ่อยๆ
แต่แปลกที่มันไม่อ้วน สงสัยมีกิจกรรมเผาผลาญพลังงานดี หึหึ
“เออ เดี๋ยวกูทำให้” ผมพูดเสร็จเดินเข้าไปในครัวเตรียมทำอาหารให้มันครับ
อ๊อด...อ๊อด.....
เสียงกริ่งหน้าประตูผมดังขึ้นครับ สงสัยเป็นไอ้นาว
เดี๋ยวนี้มันรู้ว่าต้องมาหาไอ้พรตที่ห้องผม มันจะมานั่งเล่นหรือหากับข้าวกินฟรีเวลานี้บ่อยๆ
“ไปเปิดประตูดิ เพื่อนมึงป่าว” ผมบอกไอ้พรตครับ เห็นมันยังนั่งดูทีวีไม่ขยับ
“มึงไปดิ กูดูทีวีอยู่ไม่เห็นเหรอ” ตอบผมแต่ตาก็ยังจ้องทีวี
มันกำลังดูหนังที่ฉายทางช่องเคเบิ้ลครับคงถึงตอนสำคัญพอดี
“กูมือไม่ว่าง ทำอาหารอยู่ ไปเปิดดิ เร็วๆ” ผมบอกมันอีกครั้งพร้อมเร่ง หลังจากได้ยินเสียงกดออดซ้ำ
“เออ ใช้กูนะมึง” ไอ้พรตมันบ่นแต่ก็ยอมลุกไปเปิด
“ใครมาวะ” มันหายไปซักพักแล้ว ไม่ยอมกลับมาดูทีวีต่อผมเลยตะโกนถามมันไปครับ
“กูเอง” ผมหันไปมองหลังจากได้ยินเสียงไอ้อาร์มครับ
มากันครบแก้งค์ทั้ง 4 คน มีไอ้พรตเดินตามหลังเข้ามา
“มากันได้ไงวะ” ผมถามพร้อมกับเดินไปล้างมือ
เห็นมันถือของกันมาเต็ม 2 มือ เป็นเหล้ากับของกินครับ มันเอามาวางในครัว
“นั่งรถมา จากนั้นก็เดินมาขึ้นลิฟท์ แล้วก็เดินต่อเข้ามาห้องมึง” ไอ้อาร์มตอบได้กวนมากครับ
“แล้วซื้อของมาทำไมเยอะแยะ” ผมถามอีกครั้ง
“กูว่าจะมากินเหล้าห้องมึง รอดูบอลคืนนี้” ไอ้โฟมเป็นคนตอบครับ
ผมลืมไปว่าคืนนี้มีบอลคู่สำคัญ
“แต่กูคงไม่ได้กินแล้ว กลับล่ะ” ไอ้นัทเป็นคนพูดครับ
“เฮ้ย ไปไหนอยู่กันก่อนดิ เดี๋ยวกินข้าวเย็นด้วยกัน แล้วรอดูบอลเลย” ผมบอกพวกมันครับ
“คงไม่ ไปเถอะ” ไอ้คิมปฏิเสธ ก่อนชวนไอ้นัท ไอ้โฟมและไอ้อาร์มกลับ
ผมแปลกใจกับท่าทางของแต่ละคนเพราะมันพูดและแสดงท่าทางแปลกๆ
“ทำไม พวกมึงจะไปไหน มีอะไรก็พูดมา” ผมถามมันไปครับ
ตอนนี้ผมเห็นไอ้พรตเดินแยกออกไปดูทีวีของมันต่อไม่ได้สนใจพวกผม
“กูอยากรู้ว่านี่มันหมายความว่าไง” ไอ้อาร์มเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนครับ แต่ผมไม่เข้าใจ
“เรื่องอะไร พูดให้รู้เรื่องดิวะ” ผมบอกออกไปอีกครั้ง
“เด็กนั่นมาอยู่ห้องมึงได้ไง” ไอ้คิมเป็นเจ้าของประโยคนี้ครับ
“เอ่อ....” ผมกำลังคิดว่าจะตอบว่าไงดี
“เอาตามความจริงนะ” ไอ้นัทเป็นคนกดดันผมครับ
“คิดให้ดีๆก่อนตอบ” ไอ้โฟมพูดย้ำอีกครั้ง
“ กูกับมันกำลังคบกันอยู่” ผมตัดสินใจบอกมันออกไปครับ
“ มึงอย่ามาล้อพวกกูเล่น มันเป็นผู้ชายนะ” ไอ้อาร์มมันพูดขึ้นมาเสียงดังเลยครับ
“ที่มึงหายตัวไปบ่อยๆ บอกว่ามีธุระ คือเรื่องนี้ใช่ไหม” ไอ้นัทถามผมบ้างครับ
“เออ” ผมตอบมันไป
“ มึงเลิกหลอกน้องมันซะเถอะ แค่มึงอยากลองของแปลกเท่านั้นแหละ
มึงไม่เคยพอเจอเข้าเลยยังสนุกอยู่ แต่แค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละ
เดี๋ยวมึงก็จะเบื่อแล้วคนที่น่าสงสารที่สุดก็จะเป็นน้องมัน” ไอ้นัทบอกผมอีกครั้ง
“กูไม่ได้หลอก กูรักมัน” ผมบอกพวกมันครับ
ผมแน่ใจแล้วว่าผมรักมัน จากที่ไม่แน่ใจแต่เวลาที่อยู่ด้วยกันมานานกว่า 5 เดือนแล้ว
ทำให้ผมรู้ว่าผมรักมัน และไม่ใช่แค่ความหลงเท่านั้นครับ
“ มึงอย่าหลอกตัวเองเลย มึงไม่ใช่เกย์” ไอ้คิม มันบอกผม
“กูมั่นใจ” ผมยืนยันอีกครั้งครับ
“มึงยืนยันว่ามึงจะไม่เลิกกับไอ้พรตใช่ไหม” ไอ้อาร์มถามผมอีกครั้งครับ
“ เออ ยังไงกูก็ไม่เลิก” คำตอบผมเหมือนเดิม
“งั้นพวกกูคงเป็นเพื่อนกับมึงไม่ได้แล้ว” ไอ้คิมพูดเล่นเอาผมอึ้งเลยครับ
ผมนึกว่ามันรู้เรื่องผมกับไอ้พรตแล้ว และไม่ได้ว่าอะไรเพราะผมกับมันรู้จักกันมานาน
ถ้ามันไม่ชอบหรือไม่พอใจมันบอกผมแล้ว
มันไม่เคยพูดแต่มาบอกว่าจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้ว ผมก็งงสิครับ
“... ทำไม” ผมหลุดถามมันออกไปเสียงเบาๆครับ
“กูไม่เคยมีเพื่อนที่คบผู้ชายด้วยกัน แล้วถ้าวันนึงมึงเลิกกับน้องมันแล้วหันมาสนใจพวกกูล่ะ
กูไม่อยากจะนึกภาพ” ไอ้เชี้ยอาร์มมันเป็นคนตอบครับ
“สัส... กูไม่ได้เป็นเกย์ กูไม่ได้ชอบผู้ชาย กูชอบผู้หญิง และกูชอบแค่มัน” ผมบอกมันครับ แต่ยิ่งพูดยิ่งงง
“ ยังไงพวกกูก็คงเป็นเพื่อนกับมึงเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว กูรับไม่ได้จริงๆว่ะ”
ไอ้อาร์มบอกผมอีกครั้ง ผมหันไปมองไอ้นัท กับไอ้โฟม
มันก็เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอแล้วทำไมพวกมันไม่เข้าใจผม
“กูขอโทษแต่เรื่องนี้กูก็รับไม่ได้ กูเคยเห็นมึงควงแต่ผู้หญิง
พอรู้ว่าแฟนมึงเป็นผู้ชายก็เลยช็อคว่ะ” ไอ้โฟมบอกผมเสียงนิ่งมากครับ
“ไอ้นัท มึงคิดเหมือนพวกนี้ด้วยรึเปล่า” ผมถามไอ้นัทอีกครั้งครับ
“อืม” มันตอบผมเสียงเบา
ผมมองหน้าพวกมันทีละคน จากนั้นก็หันไปมองไอ้พรตที่นั่งอยู่ที่โซฟาไม่ไกลนัก
มันทำเป็นดูทีวีไม่สนใจแต่ผมรู้ว่ามันได้ยินทุกคำพูดของพวกผม
ผมไม่รู้ว่าจะต้องตัดสินใจอย่างไรจะให้เลือกเพื่อนผมก็ไม่อยากเลิกกับมัน
และไม่มีทางเลิกเด็ดขาดถ้ามันไม่มาบอกว่าไม่รักผมและขอเลิกเอง
แต่กับเพื่อนก็คบกันมานานผมคิดว่าเพื่อนทุกคนน่าจะรับได้แต่ผมคงคิดผิด
ผมไม่อยากเสียทั้งเพื่อนและเสียทั้งมัน ผมเงียบไปนาน
“ตกลงว่ามึงไม่เลิกกับมันแน่นะ” ไอ้คิมถามผมอีกครั้งครับ
“อืม กูเลิกไม่ได้” ผมตอบมันเสียงเบาๆ
“แสดงว่ามึงเลือกมันมากกว่าเพื่อนที่คบกันมานานอย่างพวกกู” ไอ้อาร์มพูดบ้างครับ
“ กูไม่ได้เลือก กูไม่เลือกที่จะเสียใครไปทั้งนั้น พวกมึงกับกูคบกันมาตั้งหลายปี
ผ่านเรื่องอะไรกันมาก็เยอะ กูคิดว่าพวกมึงคือเพื่อนแท้ แต่มันกูก็รักและไม่คิดจะเลิก”
ผมปฏิเสธพร้อมอธิบายให้พวกมันฟัง
“ กูคิดว่าพวกมึงคือเพื่อนแท้ที่ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็จะอยู่ข้างกันเสมอ
แต่เมื่อพวกมึงรับไม่ได้ที่กูจะรักมันก็ไม่เป็นไร
กูจะถือว่ามึงทุกคนยังเป็นเพื่อนรักของกู
แม้ว่าพวกมึงจะไม่รับกูเป็นเพื่อนแล้วก็ตาม
ถ้ามีปัญหาอะไรให้กูช่วยก็บอกได้เสมอนะ
กูยินดีและพร้อมจะช่วย แต่กูคงไม่รั้งพวกมึงไว้”
ผมบอกมันไปพร้อมกับรู้สึกว่าขอบตาเริ่มร้อน
ไม่อยากให้ใครได้เห็นความอ่อนแอ
แต่เมื่อต้องเสียเพื่อนที่รักและไว้ใจโดยไม่ได้เตรียมใจ
บางครั้งมันก็ทำให้ผมรู้สึกตั้งรับไม่ทัน
“ถ้ามึงคิดว่าพวกกูเป็นเพื่อนแท้ แล้วทำไมมึงไม่บอกพวกกู
ปล่อยให้พวกกูสงสัยและเป็นห่วงมึงอยู่ฝ่ายเดียว” ไอ้อาร์มเป็นคนถามผมขึ้นมาครับ
ผมมองหน้ามันนิ่งๆว่ามันกำลังจะบอกอะไรผม
“ เพื่อนกันเค้าต้องไม่มีเรื่องปิดบังกันไม่ใช่เหรอ” ไอ้โฟมพูดบ้าง
“ทำไมชอบให้กูรู้เองทุกเรื่องวะ บอกกูบ้างก็ได้” ไอ้คิมบอกผมเสียงนิ่งๆ
“กู... ไม่ได้ตั้งใจปิดบัง แค่กูยังไม่พร้อม” ผมตอบออกไป
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะพร้อม” ไอ้อาร์มถามอีกคับ
“ก็เมื่อกูพร้อมไง” กวนตรีนมันไปครับ ผมว่าผมเริ่มรู้แล้ว ว่าเรื่องนี้มันไม่ปกติ
“ หึหึ กวนตรีนนะมึง” ไอ้อาร์มมันหัวเราะ ก่อนจะว่าผมครับ
“สนุกมากไหม” ผมถามมันไปเสียงนิ่งครับ เดี๋ยวเจอกูเอาคืนบ้าง
“ก็ดี” ไอ้คิมคนตอบครับ
“สัส มึงจะไปไหนก็ไปกันเลย ของที่วางไว้ก็เอากลับไปให้หมด” ผมพูดไล่มันครับ
“อ่าวเชี้ย ไล่แขกได้ไงวะ “ไอ้โฟมมันว่าผมครับ
“แขกอย่างพวกมึง กูไม่ต้อนรับแล้ว
เมื่อไม่ใช่เพื่อนกู ก็ไม่จำเป็นต้องตอนรับ” ผมว่าเสียงดังเลยครับ
“ห่า ทำมาเป็นไล่พวกกู เมื่อกี้ล่ะพูดซะกูซึ้ง” ไอ้นัทบ่นครับ
“เดี๋ยวมึงจะโดนไอ้นัท เอากับเขาด้วยนะ”
ผมหันไปว่าไอ้นัทบ้างครับ สมคบคิดกันดีนัก
“มึงก็บอกอยู่ว่าพวกกูเป็นเพื่อนแท้
แล้วเพื่อนแท้อย่างพวกกูจะทิ้งมึงด้วยเรื่องแค่นี้ได้ไง จริงไหม”
ไอ้นัทมันพูดยาวเลยครับก่อนหันไปถามไอ้พวกที่เหลือ
“เออ สิ” ไอ้อาร์มครับ
“มึงเพื่อนกู” ไอ้โฟมครับ
“มึงคบกูมากี่ปี จะมาเลิกคบด้วยเรื่องเห็บหมาแค่นี้ ไร้สาระวะ” อ่าวไอ้คิมมันเปรียบซะ
“แต่ที่พวกกูทำอย่างนี้ แค่อยากให้มึงรู้ว่าบางครั้งเพื่อนก็สำคัญ
มีอะไรก็บอกกันบ้าง ไม่ใช่ให้รู้กันเองกูอยากได้ยินมึงบอกไม่ใช่รู้จากคนอื่นหรือเห็นเอง”
ไอ้อาร์มได้ทีพูดยาวเลยครับ
“เออ ขอบใจพวกมึงมาก ที่ยังเป็นเพื่อนกับกู
ต่อไปกูมีอะไรจะบอกพวกมึงก่อนนะ ถ้าไม่ลืม ” ผมขอบคุณพวกมัน
ก่อนรับปากว่าต่อไปผมมีอะไรจะบอกพวกมันครับ
“เป็นไงละคร ฉากนี้สนุกไหมวะ” ไอ้คิมหันไปตะโกนถามไอ้พรตครับ
“ไร้สาระ” ไอ้พรตมันตะโกนกลับมาครับ
“เมียมึงนี่ก็นิ่งดีเนอะ บอกให้ทำเฉยๆไว้เดี๋ยวจัดละครให้ดู
แม่งก็นั่งฟังอย่างเดียวจริงๆไม่คิดจะเข้ามาช่วยมึงให้หายโง่ซะหน่อย หึหึ”
ไอ้อาร์มมันว่าก่อนหัวเราะกวนๆ ครับ สรุปแล้วมันรู้เรื่องด้วย มีผมคนเดียวที่ไม่รู้ใช่ไหม
“มาๆกูซื้อของมาเตรียมฉลอง” ไอ้คิมพูดก่อนเดินไปรื้อถุงที่มันซื้อมาครับ
“ฉลองอะไรของมึงวะ” ผมถามไอ้คิมอย่างงงๆ
“ก็ฉลองที่ประเทศของเรามีควายเพิ่มอีกตัวไงครับคุณมึง”
มันตอบพร้อมหยักคิ้วกวนตรีน
“ไอ้เชี้ยคิม เดี๋ยวมึงจะโดน” ผมขู่มันก่อนช่วยกันเอาอาหารไปใส่จาน
ส่วนเหล้ากับน้ำอัดลมเอาไปไว้หน้าทีวีเตรียมดูบอลคืนนี้ครับ
--------- To be Con.--------
ขอโทษค่ะที่ไม่ได้อัพหลายวัน
พอดีเมจิกมีธุระไปต่างจังหวัด
แล้วเนตไม่ดี พยายามอัพให้แล้วแต่ไม่ได้เลย
โพลล์
หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015 (อ่าน 1315794 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก