คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ ลอยกระทง
“ตินณ์เย็นนี้ไปลอยกระทงกับแม่ไหม” เสียงแม่ผมถามขึ้นหลังจากกินข้าวเย็นเสร็จแล้วครับ ตอนนี้ปิดเทอมผมกลับมาอยู่บ้าน อีกไม่กี่วันก็เปิดเทอมแล้ว อยากใช้เวลากับครอบครัว ช่วงนี้ก็อยู่บ้านบ้างเข้าไปทำงานที่โชว์รูมบ้าง
“คงไม่ได้ไปครับตินณ์ว่าจะไปรับพรตที่บ้านแล้วเข้าไปลอยในม.” ผมบอกแม่ตามที่ตั้งใจไว้ ตอนนี้ไอ้พรตก็กลับไปอยู่บ้านมันเหมือนกัน ไม่ค่อยได้เจอครับ มันจะส่งรูปสีฝุ่นกับหมาบ้านมันอีกตัวชื่ออะไรผมจำไม่ได้มาให้ดูประจำ แต่รูปมันไม่เคยส่งมาเลยนะครับ โทรไปก็ไม่ค่อยรับบอกว่านอนบ้าง กินบ้างสารพัดข้ออ้างแต่ผมชินแล้ว วันนี้ว่าจะบุกบ้านมันชิงตัวออกไปลอยกระทงซะหน่อย
“ แม่ไม่เจอน้องพรตมานานแล้วนะ เมื่อไหร่ตินณ์จะพาน้องพรตมาหาแม่อีกล่ะ” แม่ผมทำท่าว่าอยากเจอว่าที่ลูกสะใภ้บ่อยไปนะผมว่า เมื่อตอนที่กลับจากทะเลก็รีบไปหาผมที่คอนโด ผมก็นึกว่าไปเอาของฝากแต่ไม่ใช่ครับ ไปหาไอ้พรตเอาของฝากจากภาคใต้มาให้มันแทนผมงี้งงไปเลย ลูกไม่เคยมีของฝากแต่ไอ้พรตได้ครับ
“ เดี๋ยววันหลังผมพามาครับ ช่วงนี้มันต้องอยู่บ้าน” ผมบอกแม่
“อ่าว งั้นแม่ไปคุยกับพ่อแม่พรตเลยดีไหมลูก” แม่ผมทำท่าตกใจแล้วถามต่อ
“ ยังไม่ต้องหรอกครับ เพราะบ้านมันมีแค่น้องสาวมันคนเดียวที่รู้ว่าผมคบกับมันอยู่” ผมบอกแม่ตามตรงครับ กลัวว่าถ้าไม่บอกเดี๋ยวแม่ผมบุกไปเองแล้วจะยุ่ง แล้วยิ่งเป็นครอบครัวนักธุรกิจเหมือนกันโอกาสเจอตามงานมีเยอะ
“อ่าว แม่นึกว่าครอบครัวน้องพรตลูกแล้ว ตินณ์ต้องรีบบอกนะลูกอย่าปล่อยไว้นาน”
“ครับแม่”
“แม่ช่วยพูดให้ไหมล่ะ” แม่ผมถามอย่างใจดีเลยครับ
“ไม่เอาดีกว่า ถ้าแม่ไปพูดผมก็เหมือนยังไม่โตซะที ต้องให้แม่ออกหน้าให้” ผมบอกแม่ตามที่คิดครับ เรื่องแบบนี้ผมพูดเองดีกว่า ถ้ายังต้องให้พ่อแม่พูดให้ แล้วพ่อแม่ไอ้พรตจะไว้ใจให้ผมดูแลมันได้อย่างไรจริงไหมครับ
“แหม! ในสายตาแม่ตินณ์ก็ยังเป็นเด็กเสมอแหละ แม่มีลูกคนเดียวนี่ แม่ยังไม่อยากให้เราโตเลย ถ้าโตแล้วก็ต้องทิ้งแม่ไป” แม่ผมว่าพร้อมส่งสายตาค้อนๆมาให้ครับ
“ผมไม่ทิ้งแม่หรอกครับ” ผมเดินเข้าไปกอดและหอมแม่ซะหน่อยกันคุณนายน้อยใจครับ
“ สองแม่ลูกอ้อนอะไรกัน” เสียงพ่อผมดังเข้ามาในห้องนั่งเล่น หลังจากออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก
“คุณดูลูกซิจะไม่ไปลอยกระทงกับเรา” แม่ผมฟ้องพ่อเลยครับ
“ปล่อยลูกไปลอยกับแฟนกับเพื่อนมันเถอะ เราคนแก่ก็ลอยอยู่แถวนี้แหละ” พ่อพูดพร้อมกดเปลี่ยนช่องทีวี
“ก็ได้ค่ะ ขับรถดีๆนะครับแม่เป็นห่วง” แม่ผมหันมาบอกพร้อมยกมือขึ้นลูบหัวผมเหมือนทุกที
“ครับแม่” ผมตอบรับ
“งั้นรีบไปเถอะเดี๋ยวจะดึก ถ้าดึกมากก็ค้างที่คอนโดเลยนะไม่ต้องขับมาบ้านมันอันตราย” แม่ผมบอกให้รีบไป แต่ยังไม่วายสั่งต่อ
“ครับคุณแม่คนสวย” ผมหอมแก้มอีกที ก่อนเดินขึ้นมาบนห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัว
“เปิดประตูให้หน่อย” ผมสั่งไอ้พรตทันทีที่มันรับสาย
“ประตูไรวะ” มันถามกับงงๆ
“ประตูบ้านมึงน่ะ กูมารับไปลอยกระทง”
“ไอ้เชี้ย!! จะมาไม่บอกกู รอแป๊บ” มันด่าเสร็จตัดสายเลยครับ ผมถือว่าเป็นคำทักทายนะ
“มานานยัง” มันถามผมทันทีที่เดินมาถึงหน้าประตู
“เพิ่งถึง” ผมบอกมันพร้อมกับเดินตามมันเข้าไปในบ้าน
“มีใครอยู่บ้างวะ” ผมถามมันหละงจากเดินเข้ามาถึงห้องรับแขก
“ไม่มีกูอยู่คนเดียว”
“อ่าว! ไปไหนกันหมดวะ” ผมถามมันอย่างสงสัยครับ ทำไมมันอยู่คนเดียว
“ลอยกระทงดิ” มันตอบพร้อมทำหน้าแบบผมนี่โง่มากถามคำถามที่เด็กอนุบาลยังตอบได้
“แล้วมึงอยู่ทำไม” ผมถามมันอีก
“จิ๊ กูขี้เกียจไป” มันจิ๊ปากก่อนตอบ แต่ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไป ที่มันไม่ไปเพราะมันรู้ว่าผมต้องมารับมัน มันเลยไม่ออกไปกับครอบครับ
“อ่าว! แล้วมึงจะไปกับกูไหม”
“ห่า! มารับแล้วจะไม่ไปหรือไง กูไปหยิบของก่อน” มันว่าเสร็จเดินขึ้นห้องเลยครับ
ผมรอไม่นานมันก็ลงแล้ว มันเปลี่ยนเสื้อจากเสื้อกล้ามเป็นเสื้อยืด และกางเกงสามส่วน มีแว่นตาเหน็บคอเสื้อมา1 อัน เท่ไปไหนวะเมียกู มันเดินนำออกจากบ้านแล้วเราก็ขับรถต่อมาที่ม.เลยครับ มาถึงก็ 4 ทุ่มกว่าแล้วคนเยอะมาก ที่ม.จัดงานลอยกระทงทุกปี จัดประมาณ 5 วันครับ มีการละเล่น เวลาประกวดร้องเพลง และร้านขายของมากมาย ตรงสระน้ำของม.จะจัดให้มีจุดขายกระทงและลงไปลอยที่สระได้เลย
ผมจอดรถไว้หน้าม.ครับเอาเข้าไม่ได้คนเยอะมาก ขนาดเดินเข้ามาสองข้างทางเป็นร้านค้า และซุ้มเล่นเกมส์ยังแทบหยุดดูอะไรไม่ได้ ต้องเดินไหลไปตามคนอื่นครับ ไอ้พรตนี่ก็เริ่มบ่นแล้ว มันไม่ค่อยชอบที่คนเยอะเท่าไหร่ ผมเดินจับมือมันเลยครับ กลังจะหลงกันเพราะคนเยอะท่าหลงนี่คือรอที่ปลายทางได้เลย ไม่ต้องคิดเดินย้อมกลับไป ถ้าเปลี่ยนมากกว่านี้อีกหน่อยผมว่ามีได้เสียกันแน่ๆ
ในที่สุดผมก็พามันเดินมาจนถึงสระน้ำของม.ได้ครับ แถวนี้ก็คนเยอะอีกเหมือนเดิมแต่ไม่มากเท่าทางที่เดินมา
“มึงทำไมคนเยอะจังวะ”
“ก็แบบนี้ทุกปี มึงทำยังกับไม่เคยมา” ผมว่ามันครับ
“เออดิ กูไม่เคยมา” มันตอบหน้าบึ้งๆ
“จริงอ่ะ มึงไปอยู่ไหนมา” ผมถามมันครับ
“กูไม่ลอย เพราะกูขี้เกียจเจอคนเยอะ” กูว่าแล้วไง แม่งขี้เกียจเจอคน โรคนี้รักษาไม่หาย
“กู คือโชคดีมากว่างั้น ที่ได้รับเกียรติจากมึงมาลอยด้วยเนี๊ยะ”
“เออ จงภูมิใจซะ” มันว่ากลับมาหน้านิ่งๆ
“ครับ ป่ะซื้อกระทงกัน” ผมยอมแพ้ความหน้ามึนของมันแล้วชวนมันเดินไปซื้อกระทง
“อ่าว!!! มาได้ไงวะ” ผมตกใจ ดันมาเจอไอ้คิม ไอ้อาร์ม ไอ้มี่ ไอ้นัท ไอ้โฟมยกเซตเลยครับ แถมมองไปข้างหลังพวกมันยังเจอกลุ่มเพื่อนไอ้พรตอีก
“กูนัดไอ้คิมไว้ แต่ดันมาเจอไอ้นัทกับไอ้โฟม” ไอ้อาร์มเป็นคนตอบครับ
“แล้วไอ้พวกข้างหลังมึงล่ะ” ผมถามต่อทันที
“กูเจอก่อนมึงเมื่อกี้เลย” ไอ้อาร์มว่าพร้อมหันไปมอง
“มึงรู้เรื่องไหม” ผมหันไปถามไอ้พรตครับ
“รู้ดิ เพื่อนกู มันโทรมาชวนแล้วแต่กูขี้เกียจมา” มันว่าก่อนทำท่าจะเดินไปหาเพื่อนแต่ผมจับไว้
“ไหนมึงว่าไม่มาวะ หรือจะมาสวีทกัน 2 คน” เสียงไอ้นาวมันแซวไอ้พรตครับ
“ก็มันไปรับกูที่บ้าน” ไอ้พรตตอบเสียงเบาเลยครับ
“มึงนี่น้า” ไอ้นาวว่าแค่นั้นแล้วเงียบไปครับ
“พวกมึงลอยกันยัง” ผมถามมันครับ เพราะไม่เห็นมีใครถือกระทง
“ยังเลยว่าจะไปซื้อ” ไอ้โฟมเป็นคนตอบครับ
“งั้นไปซื้อด้วยกันเลย เอาที่คนน้อยกว่านี้หน่อยว่า แถวนี้เยอะเกินกูขี้เกียจเข้าไปแย่ง” ผมบอกมันก่อนเดินนำ พวกมันก็เดินตามกันมาครับ
“แถมนี้ไหม” ผมหันไปถาม เพราะเดินมาเกือบสุดทางที่เขาขายกระทงกันแล้วครับ
“เออเอาร้านนี้แหละจะได้ลอยข้างหลังเลยไม่มีคนดีหว่ะ” ไอ้คิมตอบ
“มึงไปเลือก” ผมหันไปบอกไอ้พรตให้มันไปเลือกกระทงครับ
“เออ” มันตอบก่อนเดินเข้าไปเลือก
ไม่นานมันก็เลือกได้มา 1 อัน สวยดีครับ
“มึงทำไมซื้อมาอันเดียว ของกูหล่ะ” ผมถามมันครับ
“จิ๊ ลอยกับกูไม่ได้หรือไง” อ่าวผมโดนเหวี่ยงเลยครับ ก็ผมลืมเพราะปกติผมลอยครับครอบครัวหรือเพื่อนก็จะแยกคนละกระทงตลอด มีปีนี้ได้ลอยกับมันเลยลืมว่าต้องลอยด้วยกัน มันก็น่ารักดีเนอะรู้ด้วยว่าต้องลอยอันเดียวกัน
“เดี๋ยวกูไปซื้ออีกร้านนะ” ผมได้ยินเสียงไอ้นาวเลยหันไปมอง ปรากฏว่าลอยทงที่ร้านหมดแล้วครับ แต่ไอ้นาวยังไม่ได้ซื้อ
“มึงก็ลอยกับพวกกูนี่แหละไม่ต้องไปหรอก” ไอ้ฟิกซ์บอกเพื่อนมัน
“...เออ” ไอ้นาวเงียบไปซักพักก่อนตอบ
“มึงมานี่ ลอยกับกู” เสียงไอ้คิมเรียกไอ้นาวให้ไปลอยด้วยกันครับ
“แต่...” ไอ้นาวทำท่าเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ยังไม่พูด
“มาเถอะ กูไม่จับโยนน้ำหรอก ใครเขาลอยกระทงกัน 3 คน” ไอ้คิมพูดต่อนิ่งๆครับ
“เออ จริงด้วยงั้นกูลอยกับพี่คิมแล้วกัน” มันหันไปบอกเพื่อนครับ
“เออ ตามใจมึง” ไอ้ฟิกซ์ตอบแค่นั้นแล้วเริ่มต้นจุดเทียน
ผมกำลังจะจุดบ้างก็เห็นคนข้างๆมาจากไหนไม่รู้เอากระทงมาลอยใกล้ แต่กระทงตกแต่งด้วยผักสวนครับนะครับ สวยดี ดังอลังการมาก
“ถ้ากูเอาเตาแก๊สใส่ลงไปได้ด้วยกูใส่ไปแล้ว” เสียงที่ผมได้ยินทำให้ผมรู้ว่าคนที่มาลอยใกล้ผมนี้เป็นกระเทยสาวครับ สงสัยชอบทำครัวเลยเอามายกครัวขนาดนี้พอ พูดเสร็จก็หย่อนกระทงลงน้ำครับ
“ว๊าย!!!” เสียงเธอดูตกใจมาก เพราะกระทงที่วางลงน้ำพลิกคว่ำต่อหน้าต่อตา ผมก็ตกใจครับ ทำมาซะสวยลงน้ำยังไม่ได้ 3 วิเลย เธอดูเสียใจนิดๆ แต่ไม่มากเท่าไหร่ เพราะไม่นานก็หันมายิ้มเฉิดฉายและเดินไปหาเพื่อนเพื่อจะลอยโคมต่อ
ไอ้ลอยโคมนี่ผมก็เข้าใจนะครับ แต่ด้วยความเห็นส่วนตัวผมไม่ค่อยสนับสนุนเท่าไหร่ เพราะผมเห็นลอยในกรุงเทพฯ หรือเขตเมืองทีไรมันจะไปไหมสายไฟ หรือต้นไม้ บางทีก็มีชิ้นส่วนของตัวโคมไปติดตามตึกประจำ ขนาดเชียงใหม่ที่โล่งๆเขายังมีปัญหาว่าโคมไฟเข้าไปติดอยู่ในใบพัดเครื่องบินเลยครับ ผมเลยคิดว่ามันอันตราย ผมจะไม่ชอบปล่อยโคมเท่าไหร่ ใครจะปล่อยก็ปล่อยแต่ผมคนหนึ่งที่ไม่ปล่อยครับ เล่ามานานผมว่าผมลอยกระทงของผมบ้างดีกว่า
“ผมเริ่มจุดเทียนกับธูปของตัวเองบ้างและเอาไปให้ไอ้พรตอธิฐาน” มันอธิฐานเสร็จก็ส่งต่อมาให้ผม ผมก็เอามาอธิฐานขอขมาเจ้าแม่คงคา จริงๆต้องมีตัดเล็บตัดผมใส่ลงไปด้วยแต่ผมไม่มีกรรไกรเลยไม่ตัดดีกว่าปีนี้
พอผมอธิฐานและขอขมาเสร็จก็ค่อยก้มลงเอากระทงลอยน้ำพร้อมไอ้พรตครับ มันเอามือวักน้ำให้กระทงลายไปไกลๆ อยู่ดีๆ เกิดลื่นครับจะหล่นน้ำผมก็ตกใจรีบดึง ดีนะดึงทัน
“ขอบคุณ” ไอ้พรตมันพูดเบาๆ เหมือนยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อซักครู่
“เฮ้ย!!! ไอ้นาวไฟๆ” เสียงไอ้มายด์ดังเรียกความสนใจจากคนรอบข้างผมก็หันไปดู
ตู้ม!!!!
เสียงมีอะไรซักอย่างตกน้ำครับ เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก หลังจากผมหันไปตามเสียงที่ไอ้มายด์ตะโกน ผมก็เห็นว่าไอ้นาวที่กำลังเอากระทงขึ้นอธิฐานทำให้ไฟจากเทียนเริ่มไหม้ผมมัน และในเวลาเดียวกันนั้นไอ้คิมแม่งก็ใช่ตีนถีบไอ้นาวลงน้ำครับ สร้างความตกใจ และตกตะลึงจากผู้อยู่ในเหตุการณ์
“เฮ้ย!!!” ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกันเลยครับ
“ไอ้เชี้ย!! ถีบกูทำไม” ไอ้นาวที่ตั้งสติได้ลายคออยู่ในน้ำ หน้าแดงหูแดงเลยครับ สงสัยสำลักน้ำ
“โทษทีกูตกใจ หาน้ำไม่ทัน เห็นในสระมีเลยเป็นแบบที่เห็น” ไอ้คิมก็ตอบเสียงนิ่งๆตามเดิม
“ไอ้พี่เชี้ย” ไอ้นาวยังว่าต่อ เหมือนไม่รู้สาเหตุ
“เทียนในกระทงไหม้ผมมึง” ไอ้พรตบอกไอ้นาวเสียงดัง
“เฮ้ย!! จริงด้วย” ไอ้นาวเอามือขึ้นจับผมตัวเอง ก่อนที่จะร้องตกใจเหมือนเข้าใจสาเหตุที่ไอ้คิมถีบตกน้ำครับ
“ส่งมือมา” ไอ้คิมเดินเข้าไปใกล้ๆที่ไอ้นาวลอยคอแล้วยื่นมือไปให้ไอ้นาวจับ มันก็ลังเลซักพักก่อนยื่นมาจับแล้วไอ้คิมก็ดึงมันขึ้นมาจากน้ำ ขึ้นมาได้ปากสั่นเลยครับคงจะหนาวก็วันนี้อากาศเย็นๆ แถมมันลงไปว่ายน้ำเล่นอีก
“ตุบ” เสียงไอ้คิมถอดเสื้อคุมตัวไอ้นาวครับ เป็นเสื้อยีนต์หนาที่ที่มันใส่อยู่ ไอ้คิมมันมีเสื้อกล้ามข้างในคงไม่หนาวเท่าไหร่ ตอนแรกถ้ามันไม่ถอดให้ ผมก็ว่าจะถอดของผมให้เหมือนกัน แต่คงไม่ต้องแล้วให้พวกมันดูแลกันไป
“ ใส่ไว้ ถือว่ากูขอโทษที่ถีบมึง” ไอ้คิมมันว่านิ่งๆ
“ขอบคุณ” ไอ้นาวก็ตอบแค่นั้นครับ
“พวกมึงเที่ยวไปก่อนนะกูพามันไปอาบน้ำเปลี่ยนชุกก่อน ไม่รู้แดกสาหร่ายไปเท่าไหร่” ไอ้คิมบอกก่อนจะดึงไอ้นาวแยกออกไปครับ
พวกผมก็เดินกันอีกไม่นานก็แยกย้ายกันกลับครับเพราะดึกมากแล้ว แถมคนยังเยอะเหมือนเดิม
“ครั้งหน้ากูอยากลอยที่ทะเล” ไอ้พรตมันบอกผมเบา ตอนนี้ผมพามันกลับมาที่คอนโดครับ คืนนี้ว่าจะข้างคอนโดก่อนเพราะผมขับรถมาแล้วรถติดมาก ถ้ากลับบ้านคงอีกนานกว่าจะถึง
“ทำไมวะ” กูเคยได้ยินคนเล่าให้ฟังว่ามันสนุกดี
“กูก็ว่าคล้ายกันๆ เพียงแต่มันเป็นน้ำในสระ กับน้ำในทะเล” ผมบอกมันก่อนจะตักข้าวกินต่อ
“ไอ้เหมือน” มันว่าพร้อมทำหน้างอนๆครับ
“เออ ถ้ากูไม่ลืมปีหน้ากูจะพาไปลอยที่บางแสน” ผมคิดนิดนึงก่อนจะบอกมันเพราะบางแสนเป็นทะเลที่อยู่ใกล้กรุงเทพที่สุดครับ ขับรถประมาณชั่วโมงกว่าๆก็ถึง
“จริงนะ มึงไม่หลอกกูนะ”
“เออไม่หลอก กูเคยหลอกมึงรึไง” ผมก่อนถามมันกลับ
“ไม่เคย” มันตอบเสียงเบา
“เออ มาหอมที” ผมตอบก่อนขอมันหอมครับ หมั่นเขี้ยว
“เชี้ย!! กูกินข้าวอยู่”
“แป๊บเดียว” ผมพูดเสร็จเอื้อมมือมันโน้มคอเข้ามาหอมเลยครับ
หลังจากนั้นมันก็ตั้งใจกินข้าวได้ซะที ตอนแรกนั่งเขี่ยข้าวไม่ยอมกิน ผมก็นึกว่าเป็นอะไร ที่แท้หาเรื่องเที่ยวยันปีหน้าเลยครับ
“พรต มานอน” ผมเรียกมันหลังจากกินข้าวอาบน้ำเสร็จ รอมันมานอนตั้งนานแล้วแต่มันก็ไม่ยอมเข้ามาซะที มัวแต่นั่งดูทีวีและคุยไลน์กับใครไม่รู้ครับ
“เออ อีกแป๊บนึง” ผมตอบเสียงดัง
“ไม่แป๊บแล้ว มาเร็วอย่าให้โมโห” ผมขู่มันไปครับ
“เออ แม่ง!” ผมได้ยินเสียงมันว่า ก่อนไปในห้องนั่งเล่นจะปิด แล้วตามด้วยตัวมันเดินเข้ามาในห้อง
“นอน” ผมบอกมันก่อนหันไปปิดโคมไฟ มันก็ล้มตัวลงนอนและทำท่าจะหลับ
“พรต” ผมเรียกมันครับ
“หือ...ว่าไง” มันตอบเสียงเหมือนคนจะหลับแล้วครับ
“กูไม่เจอมึงว่ากี่วันแล้ว” ผมถามมันครับ
“ไม่รู้” มันตอบปัดๆ เหมือนรำคาญ คนจะนอนมาถามอยู่ได้
“กูไม่เจอมึงมา 3 วันแล้วนะ มึงคิดว่ากูต้องอดทนแค่ไหน” ผมพูดขนาดนี้คงรู้แล้วนะครับว่าผมต้องการอะไรจากมัน
“อืม เรื่องของมึง” ไอ้เชี้ย!! ไม่ช่วยปลอบใจกูหน่อยวะ
“มึงอย่าเพิ่งหลับกูตามใจจะพามึงไปเที่ยวไงปีหน้า กูขอรางวัลก่อน”
“ให้กูได้เที่ยวก่อนเดี๋ยวให้”
“ไม่เอา ต้องมีมัดจำ” ผมก็บอกมันอย่างไม่ยอม
“มึงนี่ ทำไมหื่นตลอดวะ” มันว่าต่อครับ
“กูไม่ได้หื่น แต่วันนี้จันทร์เต็มดวงนะมึง หมาป่าอย่างกูต้องล่าเหยื่อ แล้วเหยื่อมานอนยั่วบนเตียงกูจะอดใจไหวไหม”
“มึงก็ว่าไปเรื่อย หาทางจะเอากูอย่างเดียว”
“มึงก็รู้ว่ากับมึงกูอดใจไม่เคยไหว”
“เออ จะทำอะไรก็ทำ เร็วๆกูง่วง” เสียงมันตอบแบบง่วงมากแล้ว แต่มีหรือที่ผมจะปล่อยโอกาสไป ตอนนี้ง่วงแต่อีกไม่เกิน 5
นาที รับรองมันตาสว่างแน่ครับ เสร็จโจรอย่างผม หึหึ
“ครับกูจะรีบนะ” ผมตอบมันก็เริ่มต้นลอกคราบคนตรงหน้าทันที คืนนี้อีกยาวไกลครับ
--- จบตอนพิเศษ ลอยกระทง ---
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้ค่ะ
รักคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมค่ะ><
โพลล์
หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015 (อ่าน 1315780 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก