คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 32 “กูมีอะไรจะบอก” ผมกลั้นใจบอกไอ้พรตหลังจากนั่งเงียบมาได้ซักพัก
ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายหลังจากเลิกเรียนตอนเที่ยง พวกผมออกมาหาอะไรกินกันในห้างแห่งหนึ่งไม่ไกลจากม. เปิดเทอมมาได้เดือนกว่าๆแล้วครับ ปิดเทอมแค่ 3 สัปดาห์ก็เปิดเทอมแล้ว ผมไปเที่ยวซะ 1 สัปดาห์จากนั้นก็ กลับไปอยู่บ้านไม่นานก็เปิดเทอมแทบไม่ได้รู้สึกว่าปิดเทอมเลย เวลาผ่านไปไวมาก แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าชีวิตผมช่วงหลังๆมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะ ทั้งที่ผมไม่อยากจะยอมรับหรอกนะ แต่ก็ต้องยอมรับ เมื่อผมตัดสินใจยอมรับมันแล้วผมก็ออกหาผู้ช่วยทันที
“อืมมีอะไร” ไอ้พรตถามผมทั้งที่ตายังมองเมนูของหวาน
“กูคิดว่ากูกำลังมีความรัก” ผมบอกไอ้พรตเบาๆ
“ห๊ะ!!!” เสียงไอ้พรต ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ ดังขึ้นพร้อมกันครับ
“มึงว่าไงนะ” ไอ้พรตเลิกสนใจเมนูหันมาถามผมทันที
“กูบอกว่ากูกำลังมีความรัก” ผมบอกมันอีกครั้งเสียงดังกว่าเดิมนิดนึง
“ใครวะ ที่เป็นคนโชคร้าย” มันถามผมใหม่
“...” ผมเงียบไม่กล้าบอก ก็เตรียมใจมาแล้วนะ แต่พอถึงเวลาต้องบอกผมกลับไม่กล้าขึ้นมาเฉยๆ
“ตกลงว่าใครวะ” ไอ้มายด์ถามผมบ้างครับ
“เอ่อ...ก็” ผมยังอั้มอึ้งไม่กล้าบอกมัน
“มึงจะบอกไหม ถ้าไม่บอกกูจะได้กลับ” ไอ้เชี้ยฟิกซ์ไม่รอให้ผมทำใจนานเร่งเร้าทันที
“เชี้ยไม่ให้เวลากูทำใจเลย” ผมว่ามันเสียงดังเลยทีนี้
“กูรู้ว่ามึงคิดมาแล้วถึงตัดสินใจมาบอกกู จริงไหม” มันพูดนิ่งๆก่อนถามผมกลับ
“เออ”
“แล้วตกลงว่าใครวะ” ไอ้พรตถามบ้างครับ
“พี่คิม” ผมพูดเบามากแทบไม่มีเสียงออกจากริมฝีปากของผม แต่ผมคิดว่าพวกมันคงได้ยินเพราะทุกคนสตั้นตัวเองนิ่งไปเลยครับ แม่งทำเหมือนเจอผีหลอก แต่ก็ไม่แปลกเพราะผมยังกว่าจะยอมรับได้ก็นานมากเลยครับ
“คือกู...” ผมกำลังจะพูดต่อ
“มึงแน่ใจนะ” ไอ้พรตถามแทรกขึ้นมาก่อนครับ
“กูว่ากูแน่ใจ” ผมตอบมันนิ่งๆ
“มึงพูดเล่น” จากไอ้ฟิกซ์
“มึงล้อกูเล่นใช่ไหม มึงคงไม่เป็นเหมือนไอ้พรต” จากไอ้มายด์ครับ ดูหน้ามันเหมือนโดนผีหลอกกลางวันแสกๆ
“กูพูดจริง” ผมยืนยันอีกครั้ง
“มันเกิดขึ้นได้ยังไงวะ” ไอ้พรตถามผมด้วยใบหน้ายังไม่หายอึ้งเท่าไหร่
“ก็ตั้งแต่มึงเริ่มให้ไอ้พี่คิมเข้ามาในชีวิตกู กูคิดว่ากูรำคาญไม่อยากเห็นหน้า อยากให้หมดหนึ่งเดือนไวไว มึงเชื่อไหมตอนนั้นไอ้พี่คิมทำตัวน่ารำคาญมากทั้ง วุ่นวาย ชอบสั่ง ชอบบังคับ หน้าก็นิ่ง ถามอะไรถ้าไม่ถูกใจก็ไม่ตอบ ตอบทีก็เหมือนพิกุลจะร่วงจากปาก ทำร้ายร่างกายกู ไม่เคยฟังที่กูพูด และยังแถมกวนตีนกูอีก” ผมหยุดพักหายใจนิดนึงครับความดีไอ้พี่คิมมันเยอะพูดซะเหนื่อยเลย
“อืม...ไม่มีข้อดีเลย” ไอ้มายด์พูดแทรกความเงียบขึ้นมา
“เออ กูไม่เคยคิดว่าจะรัก หรือสนใจไอ้พี่คิมเลยนะ แม้ว่ากูกับมันจะเคยมีอะไรกันแล้วอย่างที่พวกมึงรู้ก็ตาม” ผมพูดต่อ ตอนนี้พวกมันรู้กันหมดแล้วครับว่าผมเคยโดนพี่คิมแอบกินตับ
“แต่มึงเชื่อไหม กูไม่รู้ว่าเพราะอะไร พอกูรู้ตัวสายตากูจะไปหยุดที่ไอ้พี่คิมเสมอ ตั้งแต่หลังครบหนึ่งเดือนพี่คิมก็หายออกไปจากชีวิตกู ที่กูเจอครั้งสุดท้ายก็วันที่แม่งถีบกูตกน้ำนั่นแหละ
มันทำราวกับว่าช่วงเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นเพียงการที่กูหลับ แล้วพอตื่นมาเรื่องทั้งหมดคือความฝัน กูอยู่ห้องมองไปทางไหนก็เห็นแต่ภาพของมันที่ซ้อนทับกับของในห้องกู แม่งมีภาพมันเคยดูทีวีที่โซฟา ไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง หรือแม้กระทั้งชงกาแฟอยู่ตรงไหน เมื่อเชื่อไหมกูหยุดความคิดตัวเองไม่ได้
กูพยายามจะลืมแล้วนะ แต่ยิ่งพยายามลืมก็เหมือนกับความทรงจำมันชัดขึ้นมา และส่วนมากก็จะเป็นช่วงเวลาดีๆที่มันเคยทำให้กูมันชัดกว่าเวลาที่มันร้ายหว่ะ อย่างตอนกูป่วยมันก็ดูแลกู ตอนที่ทะเลมันก็ดูแลตามใจกูทุกอย่างไม่เคยร้ายกับกูอีกเลยนะ ยกเว้นวันที่มันถีบกูตกน้ำแต่หลังจากนั้นมันก็พากูกลับห้องมาค่อยอยู่เป็นเพื่อนกูจนกูอาบน้ำกินยาเสร็จถึงกลับ” ผมเล่าสิ่งที่อยู่ในหัวผมก่อนหยุดเพื่อพยายามกลั้นความรู้สึกอีกครั้ง
“ถ้าแค่นั้นกูว่ามันอาจจะเป็นความใกล้ชิดหรือป่าว” ไอ้พรตถามผม หลังจากมันนั่งฟังอย่างตั้งใจมาซักพัก คงเห็นผมเริ่มจริงจังมันเลยไม่ทำเล่นๆ
“กูก็เคยคิดเหมือนมึง กูเลยยังไม่บอกใครกับความรู้สึกของกูที่เริ่มเปลี่ยนหลังกลับจากทะเล จนเปิดเทอม มึงเชื่อไหมกูมองหามันตลอด และกูก็ได้เห็นว่ามันมีความสุขดีไม่มีความทุกข์ร้อนกับเรื่องของกูเลย
กูเสียใจนะ แต่ก็ยังไม่ได้ครึ่งของวันที่กูเห็นเขาจูบกับผู้หญิงในรถ และอีกสองวันเจอควงผู้หญิงอีกคนที่ห้าง โรคเสือกเรื่องชาวบ้านของกูดันทำงานวันนั้น กูตามมันไปเชื่อไหมมันขับรถเข้าโรงแรม” ผมหยุดเล่าเมื่อภาพวันนั้นลอยเข้ามาในความคิดของผม และผมรู้สึกว่าผมจะถามว่าพวกมันเชื่อไหมเยอะเกินไปแล้วในวันนี้
“ มึงคิดว่ารักเขามากไหม” ไอ้พรตถามผมอีกครั้ง
“ไม่รู้ว่ะ กูเคยคิดว่ามันเป็นผู้ชายนะจะไปชอบมันได้ไง สาวสวยๆอึ๋มๆที่กูเคยชอบไปไหนหมด แต่เวลากูนึกถึงสาวๆหน้ามันก็ลอยทับเข้ามา กูก็แค่เครียด ไม่รู้จะปรึกษาใครและไม่อยากเก็บไว้คนเดียวแล้ว”
ผมบอกมันเรื่อยๆแบบไม่รู้จะปิดบังไปทำไม ผมใช้เวลาเกือบสองเดือนกับการถามใจตัวเอง เมื่อผมคิกว่ารักก็บอกว่ารัก แต่ถามว่ารักแค่ไหน ผมก็บอกไม่ได้เหมือนกัน
“กูดูแล้วว่ามึงคงรัก แต่ความรักของมึงมากจนสามารถมองข้ามคำว่าเพศไปได้ไหม เพราะถ้ามึงกับพี่คิมเป็นแฟนกัน มึนจะมีเรื่องให้ปวดหัวตามมาอีกเยอะ” ไอ้พรตมันพูดเสียงนิ่งๆครับ นี่แหละครับรุ่นพี่ผู้มีประสบการณ์ต้องวางตัวนิ่งอย่างผู้มีภูมิ
“กูว่ากูรับได้นะ พวกมึงยังผ่านไปได้เลย” ผมบอกมันยิ้มๆครับ
“กูกับตินณ์มันเป็นลูกนักธุรกิจทั้งสองคน แต่มึงกับพี่คิมไม่ใช่” มันพูดแค่นั้นแล้วหยุดแต่ผมก็เข้าใจที่มันพูดนะ
“มันเป็นเรื่องในอนาคตหว่ะ”
“แต่กูอยากให้มึงคิดดีๆก่อน ถ้ามึงแน่ใจกูจะไม่ห้ามเลย และจะช่วยมึงจีบพี่คิมด้วย” ไอ้พรตพูดน้ำเสียงและใบหน้านี่จริงจังเวอร์มากครับ มันเครียดกว่าผมคนมาปรึกษาอีก
“กูมั่นใจ มึงช่วยกูนะ” ผมคิดนิดนึงก่อนตอบ
“เออ แม่งกูบอกมึงแล้ว ว่าถ้าได้ลองซักครั้งจะติดใจจนไม่สามรถกลับมาเป็นแบบเดิมได้ แล้วไงวะปากบอกไม่ พอโดนไปเชี่ยเถอะหลงเขาเลยนะมึง” ไอ้พรตก็รับปากครับก่อนเหน็บผม แต่ผมทำเป็นไม่ได้ยินไว้ก่อนครับ ถ้าด่ากลับเดี๋ยวมันไม่ช่วย
“แต่กูสงสัย” ไอ้มายด์พูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
“สงสัยเชี้ยไรอีก มันก็พูดขนาดนี้แล้ว” ไอ้ฟิกซ์หันไปว่า
“แล้วมึงจะจีบพี่คิมทำไม มึงก็ไปบอกให้เขารับผิดชอบมึงเลยดิ” ไอ้มายด์ถามพร้อมทำหน้าเป็นหมางง
“กูไม่ต้องการความรับผิดชอบ กูจะจีบให้มันมารักกู จบป่ะ” ผมบอกมันก่อนยักคิ้วกวนตีน ตอนนี้สบายใจแล้วได้ระบายสิ่งที่เก็บไว้เดือนกว่าๆซะที
“เออ กูไม่สงสัยแล้ว” ไอ้มายด์รีบตอบเลยครับ
“แล้วมึงจะช่วยมันยังไง” ไอ้ฟิกซ์หันไปถามไอ้พรตบ้างครับ
“ก็ไม่เห็นยาก ไปดักที่คณะเลย จีบเหมือนที่พวกมึงจีบผู้หญิงนั่นแหละ ตื้อเท่านั้น” ไอ้พรตมันว่าพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์
“เอ่อ กูคงพูดอะไรไม่ได้ คนมันมีประสบการณ์โดนผู้ชายจีบนิ” ไอ้มายด์พูดเสียงนิ่งๆแต่สามารถเรียกตีนไอ้พรตได้ครับ
“มึงจะไปจีบมันเหมือนที่ไอ้ตินณ์จีบกูก็ได้นะ” มันว่าหน้าตาเรียบๆแต่ผมสนใจครับเพราะมันไม่เคยบอกเลยว่าพี่ตินณ์จีบมันได้อย่างไร
“พี่ตินณ์จีบไงวะ” ไอ้มายด์ทนไม่ไหวถามก่อนเพื่อนเลยครับ
“บังคับ” มันพูดแค่นั้นผมรู้เลย แม่งไอดอลผมนี่ก็เผด็จการเหมือนกันนะหรือจะไปบังคับพี่คิมดี งั้นก็ไม่ต่างกับให้มารับผิดชอบผมดิ ไม่เอาดีกว่า
“งั้นก็ไม่เอา” ผมบอกมันเลยครับ
“มึงจะเริ่มปฏิบัติการ แซ่บชายเมื่อไหร่” ไอ้มายด์ถามหน้านิ่งแต่คำถามเชี้ยไรวะ
“ปฎิบัติการอะไรวะแซ่บชาย” ผมถามมันงงๆครับ
“อ่าวก็ เรากำลังจะพามึงไปจีบผู้ชาย ถ้าจีบติดมึงก็ได้แซ่บแน่ๆ กูเลยตั้งชื่อให้ว่าปฏิบัติการแซ่บชาย โอเคไหมวะ” มันอธิบายก่อนหันไปถามไอ้ฟิกซ์ ไอ้นี่ก็ไม่มีขัดเพื่อนมันเลย เออ ออ ตลอด
“กูว่าต้องเป็นปฏิบัติการ ลวงผัวให้รัก” ไอ้พรตเสนอชื่อเข้าประกวดบ้างครับ แต่ชื่นมันสนตีนมากบอกเลย
“ไอ้พวกเชี้ยไม่ต้องตั้งชื่อ แค่นี้กูก็หมาพอแล้ว กูว่ามันต้องทำของใส่กูแน่เลยไม่งั้นคนอย่างกูจะไปรักคนร้ายๆอย่างไอ้พี่คิมได้ไงวะ” ผมว่ามันก็ถามสิ่งที่สงสัยครับ
“กูบอกให้ไหม” มาอีกแล้วครับ ไอ้พรตถามก่อนทำหน้าแบบผมรู้เลยว่าคำตอบมันไม่ใช่เรื่องดี
“ว่าไงวะ” ไอ้มายด์เห็นนิ่งๆก็ขี้เสือกเหมือนกันครับ
“ก็...ไอ้นาวมันหลงรักในรอยตีนพี่คิมอะดิ โดนถีบไปทีศรรักปักอกเลยมึง หึหึ” แม่งพูดเสร็จหัวเราะหน้าโดนตีนกูเหมือนกัน
“ อ่าวมึงชอบความรุนแรงเหรอวะ” ไอ้ฟิกซ์ถามผมบ้างครับ
“เชี้ยไม่ใช่เว้ย” ผมว่ามัน
“งั้นมื้อนี้มึงเลี้ยงหนมหวานกูเลย” ไอ้มายด์รีบหาโอกาสกินของฟรีครับ
“เออ เอาไรก็สั่งอย่าแพง” ผมบอกมันครับ
“โห แค่นี้ทำงก เดี๋ยวมึงก็ได้เป็นสะใภ้นายพลแล้วมึงไม่ต้องกลัวจน มาๆฉลอง” ไอ้ฟิกซ์ว่าบ้างครับ
“แม่งปากดี มันจะชอบกูไหมยังไม่รู้เลย” ผมว่ามันก่อนหยิบเมนูมาดูของหวานบ้างครับ
“ กูว่าโอกาสที่มึงจะได้ผัวเป็นตัวเป็นตนมีเยอะว่ะ เพราะถ้าพี่คิมมีอะไรกับมึงได้งั้นแปลว่าไม่ใช่เรื่องยากหรอกที่จะทำให้
เขารักมึง” ไอ้พรตพูดก่อนกางเมนูบางครับ
“แต่มันเมานะเว้ย” ผมยังเถียงมันครับ
“ลองจีบดูดี๋ยวก็รู้ กูเอาไอศกรีมชาเขียวถั่วแดง” ไอ้พรตว่า ก่อนเริ่มสั่งกางทีหลังแต่สั่งก่อนเพื่อนเลยครับ
“เฮ้ยมึงสั่งผิด” ไอ้มายด์อยู่ก็หันไปว่าไอ้พรตสั่งผิดคนสั่งก็งงดิครับ ของมันจะกินไปว่ามันสั่งผิด
“เชี้ยไรของมึงไอ้มายด์กูชอบของกู” ไอ้พรตเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ ดังไม่ว่าเรื่องของกินของมัน
“กูรู้ว่ามึงชอบทุกอย่างที่เป็นชาเขียว แต่มึงต้องสั่งถั่วดำดิ สั่งถั่วแดงได้ไง” พอไอ้มายด์พูดจบเท่านั้นครับ เรียกเสียงหัวเราะจากคนในโต๊ะทันทียกเว้นไอ้พรต
“สัส! เก็บไว้กินเองเถอะ” ไอ้พรตว่าก่อนเริ่มหาของหวานต่อ แม่งแดกเยอะกูจะมีเงินจ่ายไหมวะ สงสารพี่ตินณ์ทนเลี้ยงมันได้ไง
หลังจากนั้นผมก็ต้องเลี้ยงของหวานพวกมันทั้งที่ยังไม่ทำห่าไรให้ผมเลย เหมือนผมจะเสียรู้พวกมันยังไงไม่รู้ครับ กินเสร็จก็แยกย้ายกันกลับไอ้พรตนี่พออิ่มพี่ตินณ์แม่งโทรเข้ามาพอดี เลยให้มารับที่ห้างสุดท้ายเห็นว่าจะไปดูหนังงกันต่อ
ตอนนี้ผมมานั่งอยู่ใต้คณะวิศวะครับ บรรยากาศแปลกๆผมไม่ค่อยได้เข้ามาที่คณะนี้เท่าไหร่ แต่วันนี้ผมต้องมานั่งอยู่ที่โต๊ะใต้คณะเพื่อรอไอ้พี่คิมครับ ไอ้พรตสั่งว่าวันนี้ไม่ต้องขับรถมา
เมื่อเช้ามันเลยให้พี่ตินณ์เข้าไปรับผมออกมาพร้อมกัน มันบอกมันไปรู้เรื่องเด็ดมา แต่ไม่ยอมเล่าให้ผมฟังครับ บอกถ้ามันอารมณ์ดีเมื่อไหร่จะเล่า ตอนแรกผมก็อยากรู้แต่พอมันท่ามากผมเลยรำคาญ ชั่งแม่งมันเบื่อเก็บไว้เมื่อไหร่ก็เล่าเอง
“เฮ้ยๆ เป้าหมายมาที่ 12 นาฬิกา” ไอ้มายด์แหกปากเสียงดังเลยครับ ผมมองตามเห็นไอ้พี่คิมกำลังเดินมา
“ไอ้เชี้ยมายด์เสียงดังขนาดนี้กูว่ามึงไปหาประชาสัมพันธ์ประกาศเลยเถอะ” ผมว่ามันพร้อมเอาตีนสะกิดเบาๆ
“พวกมึงมาทำไรที่นี่วะ” ไอ้พี่คิมเดินมาพร้อมเพื่อนก่อนถามทันทีที่ถึงโต๊ะ
“พาไอ้นาวมาจีบคนคณะนี้” ไอ้พรตตอบไวก่อนเพื่อนเลยครับ
“ใครวะ” พี่คิมก็ถามต่อทันที
“หึหึ ถ้าติดพี่ก็รู้เองตอนนี้ปล่อยมันจีบไปก่อน ว่าแต่พี่ไปไหนต่อป่าว” ไอ้พรตบอกก่อนถามต่อ
“ไม่กูจะรีบกลับไปนอน” พี่คิมก็ตอบนิ่งๆ ตามแบบของมัน
“งั้นดีเลย เมื่อเช้ามันมากับผมแต่ตอนนี้ผมไม่ว่างจะพาไอ้ตินณ์ไปตัดขน ฝากพี่ไปส่งมันหน่อยสิครับ” ไอ้เชี้ยกูว่าแล้วทำไมเมื่อเช้าไม่ให้กูเอารถมา แล้วตัดขนคือไรวะ
“ตัดขนคือไรของมึง” ไอ้ฟิกซ์สงสัยเหมือนผมเลยครับ
“หึหึ ตัดผมนั่นแหละมึงเห็นไหมยาวจนกูรำคาญตา กูจะพาไปไถข้างซะหน่อย” มันตอบพร้อมมองผมบนหัวพี่ตินณ์อย่างรำคาญตา
“มึงก็พูดดี ทีเวลานั่นก็ทั้งจิกทั้งดึงหัวกู ไม่เห็นเคยบ่น” พี่ตินณ์พูดนิ่งๆหลังจากยืนฟังเงียบๆมานานแต่ผมว่าแกหาเรื่องโดนด่ามากกว่า เพราะตอนนี้หน้าไอ้พรตแดงล่ามไปยันหูแล้วครับ ตลกดี
“มึงแม่ง ยืนเงียบๆไปเลย” ไอ้พรตไปไม่เป็นเลยครับ
“ตกลงมึงเอาไง ให้กูไปส่งไหม” ไอ้พี่คิมถามผมบ้างครับ
“ส่งดิ ก็ตามนั้นผมไม่มีรถ” ผมรีบบอกทันทีครับ
“แล้วคนที่มึงมาจีบเจอเขาแล้วรึไง ถึงจะกลับ” ยังมีการถามเรื่องนี้อีกครับ ผมนึกว่าลืมไปแล้ว
“เจอแล้วดิถึงกลับ ไม่งั้นก็มาเสียเที่ยว” ผมบอกก่อนลุกจากเก้าอี้
“ไปกลับบ้านกัน” ผมชวนไอ้พวกเพื่อนๆกลับบ้านครับ
พวกมันก็ลุกจากโต๊ะหน้าคณะวิศวะแล้วแยกย้ายกันกลับ
ผมก็เดินตามพี่คิมมาที่รถ เสียงไลน์ผมดังเลยหยิบมาดูเป็นไอ้พรตครับมันส่งมาว่า “ภารกิจแรกสำเร็จ” ผมก็เลยส่งกลับไปว่า “เออมึงเก่ง” ก่อนเก็บลงกระเป๋ากางเกง
“มึงได้เบอร์เขายัง” นั่งรถมาได้ไม่นานพี่คิมก็ถามขึ้นมาครับ
“เบอร์ใครพี่” ผมไม่รู้ว่าพี่แกหมายถึงเบอร์ใคร อยู่ๆก็ถามขึ้นมา
“เบอร์คนที่มึงไปจีบน่ะ” ก็มึงไง ผมตอบในใจครับ เสือกถามเสียงหงุดหงิด ผมไปทำอะไรให้มันวะแค่ให้มาส่งดันทำเสียง
หงุดหงิด
“มีแล้ว” ผมตอบก่อนนั่งมองข้างทางไปเรื่อยๆ
“มึงจริงจังเหรอ” ยังถามต่ออีกครับ ติดใจอะไรนักหนา ปกติเคยชวนคุยก่อนที่ไหน
“อืม” ผมตอบแค่นั้น รุ่นพี่พรตสั่งมาครับว่าถ้าถามอะไรเรื่องนี้ให้ตอบน้อยที่สุด หรือทำเป็นไม่อยากตอบ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ก็เชื่อมันไว้ก่อนมันคือผู้อาบน้ำร้อนน้ำเย็นมาก่อนครับ
มันก็เงียบไปบ้างแต่ความเร็วรถแม่งเพิ่มขึ้นอีกแล้วครับ ผมต้องไปบอกไอ้พรตแล้วว่าให้เปลี่ยนวิธี อย่าเอาชีวิตผมมาเสี่ยงเลย ถ้าเป็นรถมอไซต์ป่านนี้หัวผมคงหลุดไปแล้วครับ ตีผีไปไหมวะ
“รถมึงไปไหน” อยู่ๆก็ถามขึ้นมาซะงั้นผมกำลังเพ่งสมาธิอยู่กับเข็มความเร็วเลยตกใจสิครับ
“ว่าอะไรนะ” ผมถามอีกครั้ง
“กูถามว่ารถมึงไปไหน ถึงต้องให้ไอ้พรตมารับ ทำไมถามแค่นี้ต้องตกใจ ใจลอยไปหาใคร” มันถามอีกครั้งก่อนว่าประชดผมรึเปล่าวะ ฟังคล้ายๆอย่างนั้นแต่ผมก็ไม่แน่ใจ
“รถเสีย ยังไม่ได้เอาไปซ่อม” ผมบอกแค่นั้น
“เออ งั้นพรุ่งนี้กูมารับ มีเรียน 10 โมงใช่ไหม”อัยยะกูคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมแม่งรู้เวลาเรียนเทอมใหม่กูด้วย ถ้าเป็นเทอมที่แล้วกูไม่แปลกใจเพราะมันมารับทุกวัน แต่เทอมนี้มันรู้ได้ไงวะ
“พี่รู้ได้ไงว่าผมเรียน 10 โมง” ผมถามเลยครับ ไม่ชอบสงสัยนาน
“ไอ้ตินณ์บอกต้องมาส่งเมียมัน กูเลยคิดว่ามึงคงเรียนพร้อมกัน” แดกแห้วไปเลยครับ กูไม่น่าหวังแต่เดี๋ยวตอนแรกมันบอกจะมารับ แค่นี้ก่อนก็ได้วะ
“อืม เวลานั้นแหละมารับผมด้วยแล้วกัน” ผมพูดแค่นั้นเพื่อไม่เป็นการเสนอตัวจนเกินไปครับรุ่นพี่สั่งมาอีกเช่นเดิม หึหึ
ไม่นานมันก็ขับรถมาถึงหอผม พอผมลงเสร็จ มันก็ขับรถออกไปทันที
ผมมองจนรถมันลับตาจากนั้นก็เดินผิวปากขึ้นห้องอย่างสบายใจครับ
----To be Con.----เมจิกถามนิดนึงนะคะ ว่าชอบจัดบรรทัดแบบนี้
หรือว่าแบบเดิมมากกว่าค่ะ
เพราะเดิมเมจิกตัดสั้นเพื่อการอ่านง่าย ในโทรศัพท์หรือไอแพด
แต่แบบนี้เหมือนจะได้อารมณ์มากกว่า (หรือคิดไปเอง 555 )
ลงต่อให้แล้วนะจ๊ะคิมนาวตามสัญญา ><
เจอกันตอนหน้าจร้า
ลืมเปลี่ยนหัวกระทู้ประจำ สม่ำเสมอมาก อิอิ
โพลล์
หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015 (อ่าน 1316081 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก