คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 36 “ผมคิดว่าผมเป็นอนาคตของพรตได้ครับ เพราะฉะนั้นเรื่องที่คุณพ่อขอผมคงทำให้ไม่ได้”
มันตอบพ่อผมพร้อมกับจ้องตาท่านนิ่งๆ
“แต่น้องยังเด็ก และบางทีอาจกำลังหลงทาง” พ่อผมถามต่อด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
ดูท่าทางท่านก็ไม่ได้อยากจะกีดกันเท่าไหร่ครับ
“เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้ว่ามันหลงทางรึเปล่า แต่ยังไงตอนนี้ผมก็อยากคบกับมันไปเรื่อยๆ
ถ้าวันหนึ่งมันจะรู้ว่าตัวเองไม่ได้รักผมอย่างที่ผมรัก ผมก็พร้อมที่จะถอยออกมา”
“นายมั่นใจเหรอว่าจะดูแลน้องของฉันได้” พี่พีชถามบ้างครับหลังจากเงียบมาซักพัก
“มั่นใจครับ ผมมั่นใจว่าผมดูแลมันได้ดีไม่แพ้ใคร” มันก็ตอบพี่พีช
“แต่พรตอาจจะสร้างความลำบากให้ตินณ์ หรือตินณ์อาจจะคิดได้ว่าพรตไม่ใช่คนที่ตินณ์ต้องการตอนนั้นคนที่จะเสียใจคือพรต เพราะแม่รู้นิสัยของพรตดีว่าลูกคนนี้ยึดติดแค่ไหน ถ้าวันหนึ่งต้องเลิกกันขึ้นมา แม่กลัวพรตรับไม่ได้ ถ้าจะมีวันนั้นแม่ก็อยากให้มันหยุดซะตั้งแต่ตรงนี้ตอนที่ยังไม่ได้ผูกพันอะไรกันมากมาย” แม่พูดขึ้นบ้างหลังจากเงียบไปนานครับ
ผมรู้ว่าที่แม่พูดเพราะแม่เป็นห่วงผม ผมไม่โกรธท่านเลยที่ต้องการให้ผมเลิกตั้งแต่ตอนนี้ เพื่อไม่ให้เจ็บในวันหน้า
“เรื่องนี้ผมขอเลือกเองได้ไหมครับ ถ้าซักวันผมจะเจ็บเพราะการตัดสินใจในครั้งนี้ ผมก็จะยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ” ผมขอแม่ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
“ผมก็เห็นด้วยว่าถ้าสิ่งนี้เป็นความสุขของน้อง ควรให้น้องตัดสินใจเองนะครับ น้องจะต้องโตขึ้นได้ด้วยตัวเองแน่ๆผมมั่นใจ” พี่พรีมพูดขึ้นมาทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับ อย่างน้อยตอนนี้ผมก็มีพี่พรีมกับลูกแพรเป็นกองหนุนถึงจะไม่ค่อยมีพลังเท่าไหร่ก็ตาม
“พ่อก็ไม่ได้อยากขัดขวางอะไรเราสองคนหรอกนะ แต่แค่อยากให้คิดดีๆก่อนที่จะถลำลึกจนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้” พ่อผมพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่อ่อนโยนมากครับ
“ผมอยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ทุกอย่างครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้พรตผิดหวังหรือเสียใจในตัวผม” มันบอกพ่อกับแม่ผมพร้อมสัญญา ทำกูซึ้งอีกแล้ว
“อืม ยังไงพ่อก็ฝากน้องด้วยนะ” แล้วพ่อผมก็ถอนหายใจก่อนยกผมใส่พานให้มัน
“ถ้าพ่อเห็นด้วยแม่ก็คงไม่ขัดข้องอะไร ยังไงแม่ก็เหลือลูกชายไว้สืบสกุลอีกตั้งสองคน” แม่ผมพูดต่อยิ้มๆครับ
“คุณแน่ใจได้ไงว่าเหลือสอง ผมรู้สึกว่าพักนี้ไอ้ตัวดีก็เริ่มทำตัวแปลกๆนะ อย่าให้เหมือนน้องก็แล้วกัน” อยู่ๆพ่อก็พูดอะไรแปลกๆแล้วมองพี่พีชครับ ที่นี้ทุกสายตาเลยไปรวมที่จุดเดียวกัน
“พ่อก็คิดมากไปรึเปล่าครับ แต่เรื่องแกพี่ยังไม่ยอมรับนะ” พี่พีชรีบปฏิเสธก่อนหันมาพูดกับผมต่อ แต่จะหัวแข็งไปไหนวะ คนอื่นเขาก็เห็นด้วยกันหมดแล้ว
“ได้ไง ทั้งครอบครัวยอมรับกันหมดแล้วเหลือพี่คนเดียวเนี๊ยะ” ผมถามเลยครับ
“แกเป็นผู้ชายนะ จะไปเป็นเมียมันได้ไง แกต้องเอาน้องสะใภ้มาให้พี่สิ ไม่ใช่น้องเขย” ไอ้พี่พีช เห็นนิ่งๆกวนผมแล้วไง
“พี่พีชไม่ดูหุ่น กับหน้าน้องตัวเองเลยเนอะ แต่ใครจะเป็นเขยเป็นสะใภ้ให้น้องตกลงเองดีไหม” พี่พรีมพูดขึ้นมาบ้างครับ
“แพรว่าแล้วว่าพี่พรตต้องมีแฟนเป็นผู้ชาย เพราะหน้าสวยกว่าน้อง” ลูกแพรว่าพร้อมทำหน้าทะเล้นครับ
“พ่อก็แย่งแม่ตั้งชื่อให้ซะแมนเผื่อจะช่วยได้ เห็นหน้าหวานตั้งแต่คลอด สุดท้ายก็ไปเป็นสะใภ้บ้านอื่นจนได้นะเรา ถ้ารู้แบบนี้พ่อยอมให้แม่เค้าใช้ชื่อพายซะตั้งแต่แรกไปแล้ว” พ่อผมพูดติดตลกเรื่องชื่อผมที่พ่อไปแย่งแม่ตั้ง เพราะตอนแรกแม่ตั้งชื่อให้ผมว่าพาย แต่แม่เคยเล่าว่าใช้เรียกได้ไม่ถึงอาทิตย์พ่อก็ขอเปลี่ยนให้ชื่อพรตทันทีเพราะกลัวผมเป็นตุ๊ดตั้งแต่เด็ก แต่ผมก็ชอบชื่อพรตมากกว่าพายนะครับ
“พรตเอ๊ย โตจนพาลูกเขยเข้าบ้านได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ พามาก่อนพี่เราสองคนอีกนะ” แม่ผมพูดบ้างแต่คำพูดของแม่ทำให้ผมน้า
แดงเลยครับ
“ก็พวกพี่เค้าไม่มีใครเอานี่ครับ พรตน่ารักไง หล่อด้วยเลยขายออก” ขอซักทีครับ อยากว่าผมดีนัก ผมก็เลยได้ทีพูดข่มซะหน่อย
“เออ มันทิ้งเมื่อไหร่ อย่าร้องไห้มาหาแล้วกัน” พี่พรีมพูดยิ้มๆครับ
“ไม่ทิ้งแน่นอนครับ” ไอ้นี่ก็บ้าตอบเขาอีก เขาพูดเล่นบ้างเถอะ
“งั้นลูกแพรก็กรี๊ดได้แล้วใช่ไหมค่ะ” อยู่ๆลูกแพรก็ถามขึ้นมาทำเอาทุกคนงงเลยครับ
“เราจะกรี๊ดทำไม” พี่พรีมถามลูกแพรที่นั่งอยู่ติดกันทันทีครับ
“ก็แพรอึดอัดนี่นา ต้องเก็บความลับที่พี่เขาเป็นแฟนกันอยู่ตั้งนาน พอทุกคนรู้แพรก็จะกรี๊ดแบบโล่งใจน่ะค่ะ” แพรหันไปตอบพี่พรีมพร้อมกอดแขน
“เรานะเก็บความลับ แล้วใครที่รีบมาไถเงินพี่เมื่อวาน” พี่พรีมพูดพร้อมเอามือเขลกหัวไปหนึ่งที เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนบนโต๊ะอาหาร
“ถ้าหมดเรื่องแล้วก็ทานกันต่อเถอะ จะได้ไปคุยกันที่ห้องรับแขก” แม่ผมชวนทุกคนกินข้าว ตอนแรกผมนึกว่าจะไม่มีคนกินที่ไหนได้ทุกคนลงมือกินต่อหน้าตาเฉยไม่เว้นแม้แต่ไอ้ตัวการทำงานกร่อยข้างๆผม
“พรต ตินณ์มานั่งใกล้ๆแม่สิ” หลังจากทานอาหารเสร็จ ทุกคนก็เดินออกมาที่ห้องรับแขก ตอนที่กำลังจะไปนั่งโซฟาที่ว่างอยู่แม่ก็เรียกผมกับมันให้ไปนั่งใกล้ๆ
“ครับ” มันรับคำก่อนเดินเข้าไปหาแม่ผม
“ตินณ์ครอบครัวรู้รึยังว่าตินณ์คบกับพรตแบบไหน” แม่เริ่มถามทันทีครับ ตอนนี้เข้าสู่กระบวนการไต่สวนของศาลรึเปล่าไม่รู้ เพราะทุกคนนั่งจ้องมาที่พวกผมสองคนแต่บรรยากาศไม่มาคุเหมือนบนโต๊ะอาหาร
“รู้แล้วครับ คุณพ่อกับคุณแม่ของผมยังอยากมาเจอคุณพ่อกับคุณแม่ของพรตด้วยตัวเอง แต่ผมขอมาคุยคนเดียวก่อน กลัวถ้าให้ท่านมาเลยทางนี้จะตกใจครับ”
“ดีแล้วจ๊ะ ไม่งั้นแม่คงช็อคแน่ๆ เพราะตอนนี้ก็ยังช็อคไม่หาย” แม่ตอบมันยิ้มๆครับ
“ขอโทษครับ ที่ผมเป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้”
“แม่ก็ไม่ได้โทษใครหรอก แค่ทั้งสองคนมีความสุขก็ดีแล้ว ความสุขของพ่อแม่ก็อยู่ที่การเห็นลูกๆมีความสุข” แม่ผมว่ายิ้มๆครับ จริงๆแล้วแม่ผมเป็นคนที่ใจดีนะ แต่น้องกว่าแม่มันนิดถึง เพราะแม่ผมเลี้ยงลูกแบบให้ดูแลตัวเองตัดสินใจเองเลยไม่ค่อยว่าอะไรเท่าไหร่
“ยังไงแม่ก็ฝากพรตด้วยนะจ๊ะ” แม่เอาผมใส่พานให้มันอีกคนแล้วครับ
“ครับ ผมจะดูแลอย่างดี” ผมถือว่ามันรับปากแม่ผมแล้วนะครับ ถ้าผมเสียใจเมื่อไหร่ผมจะกลับมาฟ้องทันที
“พรต ในเมื่อเราเลือกแล้วก็เชื่อฟังพี่เขาอย่าดื้อเหมือนตอนอยู่กับแม่ เพราะไม่มีใครทนเราได้เท่าพ่อกับแม่หรอก ถ้าพี่เขาเบื่อเมื่อไหร่แม่ไม่เอาแล้วนะ” ผมหันมาพูดกับผมบ้างครับ
“มันไม่กล้าเบื่อผมหรอกแม่” ผมรีบว่าทันทีครับ
“ไอ้ตัวแสบ” แม่ว่าแค่นั้นครับ
“ตินณ์ ถ้ามีปัญหากันพ่ออยากให้ใจเย็นๆค่อยๆคุยกัน พ่อไม่ห่วงเราหรอก ห่วงแต่เจ้าพรตใจร้อนไม่ค่อยฟังใคร ถ้าคนหนึ่งเป็นไฟอีกคนก็ต้องเป็นน้ำ พ่อฝากด้วยนะ” พ่อผมพูดกับมันก่อนจะยกมือตบบ่ามันเบาๆสองที
“พี่ดีใจด้วยนะที่มีคนเอาแกซักที” พี่พรีมพูดบ้างหลังจากเงียบมานาน
“ผมเอามันเถอะพี่ อย่าเข้าใจผิด” ผมพูดกำกวมให้ทุกคนส่งสัยเล่นๆครับ แต่จะมีคนสงสัยไหมไม่รู้
“พี่ตินณ์ก็มาเป็นพี่เขยแพรแล้วสิ อย่างนี้ต้องฉลอง ไปเที่ยวกันๆ” ลูกแพรได้ทีเอาเลยครับ ไม่ค่อยเห็นแก่ได้เท่าไหร่เลยน้องผม
“เอาไว้ก่อนเว้ย รวยเมื่อไหร่พาไปเลี้ยง” ผมพูดพร้อมเอื้อมมือไปโยกหัวมันเล่น มันก็ปัดออกพร้อมอุ้มไอ้สีฝุ่นขึ้นมานั่งตัก
“ฉันยังไม่ไว้ใจนายหรอกนะ ว่าจะไม่ทำให้น้องฉันเสียใจ ที่ฉันยอมวันนี้ก็เพื่อความสุขของน้อง แต่เมื่อไหร่ที่ฉันรู้ว่านายทำน้องฉันเสียใจ ฉันจะเป็นคนทำให้นายเสียใจยิ่งกว่า” พี่พีชพูดนิ่งๆ ถึงจะดูว่าดุแต่ผมก็รับรู้ได้ถึงความรักที่พี่พีชส่งมาให้ผมครับ
“ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสผม” มันตอบพี่พีชกลับนิ่งๆ
“ขอบคุณนะครับพี่พีช” ผมเอ่ยขอบคุณพี่พีชเบาที่เข้าใจผม
“แกมันน้องพี่นะเว้ย ถึงพี่จะใจร้ายแต่ก็รักน้องเสมอ” พี่พีชว่าก่อนเดินอ้อมโซฟามาจับหัวผม
หลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็ชวนผมกับมันคุยกันซักพักก่อนแยกย้ายกันไป ดูท่าว่ามันจะเข้ากับพ่อของผมได้ดีเป็นพิเศษเพราะพ่อผูกขาดการสนทนากับมันแบบใครแทรกไม่ได้เลยทั้งเรื่องรถ เรื่องธุรกิจห้างของพ่อ หรือแม้กระทั้งเรื่องพระเครื่องที่พ่อสะสม
ตอนแรกผมนึกว่ามันนั่งเออออไปกับพ่ออย่างนั้นเองแต่ดูไปซักพักไม่ใช่ครับเพราะมันมีความรู้คุยกับพ่อไปเป็นเรื่องเป็นราว ผมซะอีกที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไร ผมกับมันอยู่ที่บ้านจนเย็นถึงกลับคอนโดครับ ตอนแรกแม่จะให้ค้างที่นี่แต่ผมรู้ว่าไอ้ตินณ์มันไม่อยากค้างเท่าไหร่คงเกรงใจที่บ้านผม
“ดีเนอะที่พ่อแม่เรายอมรับได้ไม่อยาก” ผมชวนมันคุยระหว่างขับรถกลับบ้านครับ
“อืม ถ้ารับไม่ได้กูก็เตรียมการมาแล้ว”
“มึงเตรียมอะไรมา” ผมถามมันอย่างแปลกใจครับ
“หึหึ กูก็เตรียมตื้อพ่อกับแม่มึงไง เรื่องอะไรกูจะยอมเสียมึงไป” มันว่าหน้าตายมากครับ
“มึงนี่เนอะ กูก็นึกว่ามีของดี”
“ไอ้ของดีน่ะกูมีอยู่แล้วถ้ากูไม่มีของดี มึงคงไม่หลงกูขนาดนี้หรอก แต่มันต้องเอาไว้ดูกันสองคน” ไอ้เชี้ยยยตินณ์เริ่มลามกอีกแล้วครับ คุยดีๆได้ไม่นานเท่าไหร่พาเข้าเรื่องใต้สะดือตลอด
“มึงนี่ขึ้นสมองไปแล้วเนอะ” ผมว่ามันครับ
“ตั้งแต่เกิดอ่ะกู born to be มาเลย” มันยังมีหน้ามาพูดอย่างภาคภูมิใจนะครับ คือมันเป็นเรื่องน่าภูมิใจตรงไหนวะ
“กูว่าถ้าเป็นไอ้นาวกับพี่คิมมันจะโดนเยอะกว่านี้” ผมบอกสิ่งที่กังวลครับ พอตัวเองโดนแล้วอดนึกถึงมันไม่ได้
“ถ้ามันรักกันจริง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้ แต่ตอนนี้มันรู้ตัวกันรึยังเถอะว่าต่างกันต่างก็รักกันน่ะ มึงก็ช่างไปแกล้งมันเนอะ” เสือกรู้อีกว่าผมแกล้งไอ้นาว คิดว่าไม่มีคนรู้แล้วนะ หึหึ
“ก็มันอยากมาปรึกษาเอง กูเลยขอปั่นหัวพี่คิมซักหน่อยเถอะทำกูกับเพื่อนอารมณ์เสียมาหลายรอบแล้ว” ผมว่าก่อนหยิบ
โทรศัพท์ออกมาอ่านไลน์ที่ไอ้นาวส่งมาถามว่าเป็นไงบ้าง พาลูกเขยเข้าบ้าน มันทั้งอยากเสือกและอยากกวนตีนผมไปด้วยนะ
“มึงก็อย่าไปแกล้งมันมากเลย ช่วงนั้นมันกำลังสับสนมึงก็รู้ที่มันไปสกินเฮดมา เพราะมันสำนึกผิดแล้วไง”
มันเคยเล่าให้ผมฟังแล้วครับว่าพ่อพี่คิมเป็นทหารตอนพี่คิมเป็นเด็กเลยตัดผมทรงทหารเกณฑ์ให้ตลอดและพี่คิมเกลียดทรงนี้มาก พอขึ้นม.ปลายเลยพูดไว้ว่าจะไม่ยอมตัดผมทรงนั้นอีกเด็ดขาด แต่พอเกิดเรื่องตอนนั้นพี่คิมไปตัดสกินเฮด เพราะรู้สึกผิดต่อคำพูดของตัวเองและทำผิดต่อมัน จริงๆผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ไอ้ตินณ์บอกว่ามันเหมือนเป็นการทำสิ่งที่ตัวเองเกลียดเพื่อให้เราไม่ลืมความผิด
“แล้วเมื่อไหร่พี่คิมจะพูดว่ารักเพื่อนกูซะทีวะ” ผมถามมันเสียงดังเลยครับขัดใจมาก จริงๆผมรู้ว่าพี่คิมก็แอบมีใจให้เพื่อนผมตั้งแต่วันที่ไปนาวมาปรึกษาแล้ว เพราะผมมาบอกไอ้ตินณ์มันเลยเล่าว่าจริงๆพี่คิมก็ปรึกษามันเหมือนกันทีนี้ผมเลยกะแกล้งให้พี่คิมหึงเพื่อนผม แต่ก็ไม่คิดว่าจะหึงแรงจนเจ็บตัวแบบนั้น แต่ขนาดเจ็บตัวยังเนียนให้เพื่อนผมดูแลได้อีกนะ
“กูจะรู้ไหมล่ะ มึงก็ไปบอกมันดิให้มันบอกได้แล้ว กูก็รำคาญเหมือนกัน” มันตอบเสียงหงุดหงิดเลยครับ
“ไม่เอาอ่ะ กูอยากให้มันพูดเอง เสือกปากหนักทั้งสองคน ถ้าไม่พูดกูจะปั่นให้หนักกว่านี้อีกมึงคอยดู” ผมบอกมันถึงสิ่งที่ตั้งใจไว้ครับ
“กูว่ามึงอย่าไปยุ่งกับพวกมันเลย”
“ทำไม” ผมถามกลับทันทีที่มันพูดจบ
“ถ้ามันรู้มึงจะโดนไอ้คิม เล่นงานกลับแล้วมึงจะรู้ว่านรกมีจริง” ไอ้เชี้ยขู่ซะกูขนลุกเลย
“เออ กูจะพยายามไม่ยุ่งแล้วกัน” ผมรับปากมันไปก่อน แต่ถึงหน้างานค่อยว่ากันอีกทีครับ
Tru… Tru… Tru…
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ดูหน้าจอเป็นไอ้นาวโทรมาครับ
“มีไร” ผมถามมันหลังจากกดรับสาย
“มึงเลิกกับพี่ตินณ์จริงเหรอวะ” มันถามผมเสียงร้อนใจมากเลยครับ หึหึ ที่มันถามผมอย่างนี้เพราะผมตอบไลน์มันไปว่า “ไม่ผ่าน เลิกกันไปแล้ว” ด้วยความเสือกของมันผมว่าแล้วมันต้องโทรกลับมาไม่เกิน 5 นาที
“มึงคิดว่าจริงไหมล่ะ” ผมถามกวนตีนมันไปครับ
“สัส! กูก็นึกว่าจริง รีบโทรมาจะขอจองพี่ตินณ์ต่อ” ไอ้เชี้ยนาวพูดจาอ้อนตีนกูแล้วไง
“มึงอยากได้มากเลยเหรอ ผู้ชายของเพื่อนเนี๊ยะ” ผมถามมันเสียงนิ่งเลยครับ
“อ่าว ก็มึงว่าเลิกกันแล้วกูก็มีสิทธิ์” ยังมันยังไม่เลิกกวนผมอีกนะ จากที่ว่าจะไม่ด่าสงสัยต้องจัดสักชุด
“กูว่ามึงไปเอาใจผัวที่ห้องมึงเถอะ อย่ามายุ่งกับของๆกู”
“สัส! หวงเพื่อนนะมึง ไม่เคยได้ยินไงผัวเพื่อนก็เหมือนผัวกู” ไอ้เชี้ยนาวเริ่มไว้ใจไม่ได้แล้วครับ ต่อไปนี้ผมจะต้องจับตาดูมันกับไอ้ตินณ์ไว้เป็นพิเศษซะแล้ว เมื่อก่อนไม่เคยคิดนะ แต่พอมันได้เป็นเมียพี่คิมนี่เริ่มพูดจาอยากแดกไอ้ตินณ์ตลอด ไว้ใจไม่ได้แล้วครับ
“สัส! มันไม่ใช่ของสาธารณะ มึงรีบไปอ่อยผัวมึงเร็วๆเลย ก่อนที่พี่คิมจะไม่แลมึง” ผมด่าก่อนว่ามัน
“เออ แค่นี้แหละกูไปดูไอ้ง่อยก่อน เหมือนกูมีลูกเลยหว่ะ”
“ดีแล้วๆหัดดูแลไว้ เผื่อครั้งนั้นมันพลาด ถ้ามึงไม่ได้ป้องกัน กูว่าป่านนี้มึงอาจจะกำลังมีเด็กก็ได้นะ ประจำเดือนมึงครั้งสุดท้ายมาเมื่อไหร่” ผมถามกวนตีนมันไปบ้างครับ
“กูไม่มีรังไข่จะท้องได้ไง” มันถามเสียงงงๆ โง่จริงหรือแกล้งวะ
“อ่าว กูลืมว่ามึงมีแต่ไข่ ไม่มีรัง หึหึ” ว่าเสร็จหัวเราะใส่มันเสียงดังเลยผม
“ไอ้เชี้ยพรต กูว่ามึงเริ่มลามกติดผัวมาแล้วล่ะ” มันว่าผมเสียงดังเลยครับ
“กูว่ามันได้คนเดียวเว้ย แค่นี้แหละ วางแล้ว” ผมว่าเสร็จกดวางสายเลยครับ เสือกมาว่าไอ้ตินณ์ผมว่ามันได้คนเดียวคนอื่นห้ามครับ
“เออ เจอกันที่ม.” มันตอบก่อนวางสายเช่นกัน
“นินทากูรึเปล่า” เซ้นส์แรงมากครับคุณมึง วางสายเสร็จมันถามทันที
“ป๊าวววไม่มี กูคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ” ผมตอบหน้าตาย ใครจะกล้าบอกว่าผมไปเล่นบทคนหวงผัวมา
“กูเชื่อก็แปลก แต่ชั่งมันเถอะ” มันพูดก่อนเลี้ยวรถเข้าคอนโดครับ
“มึงกินข้าวอีกไหม” มันหันมาถามหลังจากลงรถครับ
“ไม่เอาอิ่มข้าว แต่กูอยากกินไอติม ไปเซเว่นกัน” ผมชวนมันทันทีครับ เดินออกจากคอนโดไปนิดหน่อยก็เจอเซเว่น
“อืม แต่อย่าเยอะนะ เดี๋ยวไม่สบาย” มันหันมาบอกก่อนเดินนำ
“ครับ คุณพ่อ” ผมตอบก่อนเดินตามมันไปติดๆครับ
---- To Be Con.----
เจอกันตอนหน้านะจ๊ะ
โพลล์
หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015 (อ่าน 1316127 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก