หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015

[lolitar]

นาวคงโดนทำโทษไม่ใช่น้อยนะ

[เคียงใจ]

Moment

พรต: ปีใหม่เที่ยวไหนกันดีวะ
ตินณ์: ไม่ไปคนเยอะ อยู่กรุงเทพนี่แหละรถไม่ติด
พรต: งั้นมึงอยู่คนเดียวกูจะไปเที่ยว
ตินณ์: มึงจะไปกับใคร
พรต: กิ๊ก
ตินณ์: กิ๊กไหน มึงมีกิ๊กเหรอ
พรต: ก็ไม่รู้สินะ (ว่าเสร็จเดินหนีทันที)
ตินณ์: มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน มึงอย่ามาเดินหนี
พรต: กูไม่คุย
ตินณ์: ไอ้พรต มึงจะบอกกูไหม
พรต: อยากรู้ก็สืบเอาเองดิ
ตินณ์: เออ กูจะตามดูมึงตลอด อย่าให้กูเห็นแล้วกัน
พรต: เออกูไม่ให้เห็นหรอก
 (พูดเสร็จส่งไลน์หาเพื่อนสาว : กูชวนมันแล้วมันตกลงว่าจะไปเรียบร้อย ที่ไหนก็ได้
มันว่าจะไปทุกที่ กูบอกแล้วไงว่ามันชวนง่าย หึหึ )



---------------------------------------------------


พรต: อ๊ากกกกไอ้เชี้ยนาวกู....หนาว
นาว:กุกุกูก็จะแข็งแล้ว
คิม: หึหึ หนาวฟันออกปากเลยนะมึง
นาว: ควันเว้ย ถ้าฟันนั่นคนฟันเหยินแล้ว
คิม: เหรอ หนาวมากไหม
นาว: กล้าถามกูจะแข็งตายแล้ว ใครจะเหมือนมึงหนังหนาจนไม่รู้สึกอะไร หรือว่าอยู่กับความเลือดเย็นจนชินวะเลยไม่หนาว
คิม: ปากดี คงอยากโดนใช่ไหม
ตินณ์: พวกมึงจะมานั่งหนาวทำไมกันวะ เข้าเต้นท์ดิ
พรต: ผิงไฟๆ กูหนาว (ปากสั่น ตัวสั่น)
ตินณ์: ดีสมน้ำหน้ามึง กูบอกให้อยู่ห้องอุ่นๆไม่เชื่อ ลากกูฝ่ารถติดมากางเต้นท์บนเขา หนาวต่อไปเถอะ   โอ๊ย!! (พูดเสร็จหันหลังจะเข้าเต้นท์)
พรต: ไอ้เชี้ยขี้บ่น กล้าเดินหนีกูเหรอ (โยนกระเป๋าน้ำร้อนอันเล็กที่กอดไว้ใส่หลัง)
ตินณ์: ถ้าอยากหนาวตายก็เชิญอยู่นี่ตามสบาย (ไม่สนมุดเข้าเต้นท์เลย)
พรต: ไอ้ๆๆ
คิม: มึงจะนอนยัง
นาว: ไปดิ บรรยากาศเริ่มไม่ดีแล้ว นอนเถอะ
พรต: มึงจะไปไหน ไม่ต้องนอน นั่งเป็นเพื่อนกู
นาว: ไม่เอาเว้ย กูไปนอนห่มผ้าอุ่นๆดีกว่า
ฟิกซ์: มันเป็นไรวะ (เพิ่งเดินออกจากเต้นท์)
นาว: ผัวไม่สนใจ
มายด์: หึหึ น่าสงสารมีผัวแต่ผัวไม่สนใจ
พรต: พวกมึงจะไปไหนก็ไป น่ารำคาญ (นั่งงอน กอดเข่าหนาว รอคนมาง้อ)

[krappom]

นั่งรอคนมาง้อมันหนาวนะ ลองมุดเข้าเต็นต์ไปให้คนง้อดูสิ อิอิ

[เคียงใจ]

     
         คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 45
 
     คิม- นาว


“โทรหาแฟนมึงดิ รอไรอยู่” ไอ้พี่คิมสั่งผมเสียงเย็นเลยครับ
หลังจากขับรถมาจอดใต้คอนโดพี่ตินณ์ได้ซักพักแล้ว
แต่ผมยังไม่ได้โทรหาน้องวี
จนพี่คิมทนไม่ไหวต้องเอ่ยปากสั่ง
แต่อย่าดุกูสิ แค่นี้กูก็กลัวจะแย่


“มึงจะคุยอะไรกับน้องวีเหรอ”
ผมถามไอ้พี่คิมเสียงอ่อยเลยครับ ตามประสาคนมีความผิดติดตัว


“หึหึ เสียงเบาทำไม มึงทำอะไรผิดไว้ล่ะ”
พี่คิมหัวเราะสองหึ กวนๆพร้อมถาม
ก่อนยิ้มมุมปาก แบบร้ายๆส่งมาให้ผมทั้งปากทั้งตาเลยครับ


“พี่ก็รู้ความจริงแล้ว ยังจะมาถามอีก”
ผมว่ากลับแต่หลบสายตาพิฆาตที่มองมา
ผมรู้ว่าพี่คิมรู้ความจริงตั้งแต่ไอ้น้องแบตบอกว่าแฟนน้องวีไม่ใช่ผมแล้วครับ
แต่มันคงไม่อยากตอบคำถามเลยบอกน้องที่ชื่อแบตไปว่าเป็นวีคนละวี


“แต่กูอยากรู้ว่าพวกมึงรวมหัวกันหลอกกูทำไม
แล้วกูว่าไม่ได้มีแค่มึงกับไอ้วีแค่สองคน
อย่างมึงนึกเรื่องโง่ๆแบบนี้ไม่ออกหรอก”
เจ็บครับ ด่าได้เจ็บมาก ถ้าไม่ติดว่ารักกูไม่ทนแล้วนะ




“...” เงียบไว้ก่อน ถ้าไม่รู้จะพูดอะไรต้องเงียบครับ
ผมเห็นไอ้พรตทำบ่อยยืมมาใช้หน่อยคงไม่เป็นไร


“โทรหามันเร็วๆ กูไม่ได้มีเวลามานั่งคอยทั้งคืน เรื่องจะได้จบๆ”
เสียงไอ้พี่คิมแข็งโป๊กเลยครับ
ผมหยิบโทรศัพท์มากดโทรหาน้องวีตามเบอร์ที่โทรเข้ามามือไม้สั่นเลย
รอสายไม่นานก็มีคนรับ


“ครับพี่นาว”  เสียงน้องวีรับสาย

“วี พี่มาหาที่คอนโด วีอยู่ห้องไหนเหรอ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปหา”
ผมถามน้องวีทันทีครับ ไม่ต้องเกริ่นใดๆ

“ห้องพี่ตินณ์ครับ”น้องตอบกลับเสียงงงๆ
คงสงสัยว่าผมจะมาหาทำไม
แต่น้องไปอยู่ทำไมห้องพี่ตินณ์วะ
ดีเหมือนกันจะได้ให้ไอ้พรตช่วยหารความผิดผมซะเลยเจ้าแผนการดีนัก
สุดท้ายจะให้ผมรับความผิดคนเดียวได้ไง จริงไหมครับ



“งั้นเดี๋ยวพี่ขึ้นไปหานะ” ผมบอกน้องอีกครั้ง

“ครับ”  ทำไมน้องตอบรับเสียงเกร็งๆวะ

“พี่วางสายนะ”

“ครับ” หลังจากน้องตอบผมกดวางสายทันที ครับ

“น้องอยู่ห้องพี่ตินณ์” ผมหันไปบอกมนุษย์หน้ายักษ์ข้างๆครับ

“มันไปทำอะไรที่นั่นวะ” เหมือนพี่คิมพูดกับตัวเองซะมากกว่าจะถามผม
เพราะหลังพูดจบแกเปิดประตูรถลงไปยืนคอยผมแล้วครับ
ผมก็ต้องลงตามก่อนผมกับพี่คิมจะมุ่งหน้าไปห้องพี่ตินณ์



อ๊อด...อ๊อด...     อ๊อด...อ๊อด...


มาถึงหน้าห้องพี่ตินณ์ได้ ไอ้พี่คิมลงมือกดกริ่งเรียกเจ้าของห้องเลยครับ
ไม่นานพี่ตินณ์ก็เปิดประตูมารับไอ้หน้ายักษ์กับผม

“มาทำไมกันวะ” พี่ตินณ์ถามสีหน้าสงสัยชัดเจนครับ
แต่ได้ข่าวว่าพี่แกไม่ได้ไปเรียนทำไมถึงใส่ชุดนักศึกษาหว่า
ผมอดสงสัยตามความขี้เสือกไม่ได้แต่ยังไม่ถามครับ บรรยากาศยังไม่ให้


“กูมาหาไอ้เด็กนั่น มันบอกว่าอยู่ห้องมึง”
พี่คิมบอกเจ้าของห้องเสียงยังไม่คลายแข็งเท่าไหร่

“เด็กไหนวะ   เด็กมึงเหรอกูไม่เห็นนะ”
พี่ตินณ์ยังกล้ากวนตีนมันอีกครับ ไม่เห็นไอเย็นจากตัวมันรึไง

“กูเพื่อนเล่นมึงไง ไอ้วีอยู่ไหม”
พี่คิมก็กวนตีนกลับหน้านิ่งๆแล้วถามหาน้องวี

“อ่าว มึงไม่บอกแต่แรกว่าไอ้วี อยู่ข้างใน”
พี่ตินณ์พูดพร้อมเดินนำเข้าห้องครับ ตามด้วยพี่คิม
ส่วนผมปิดประตูให้แกก่อนเดินตามเข้าไปเช่นกัน

“อ่าว มึงมาทำไมวะ” ไอ้พรตทักทันทีที่หันมาเห็นผม

“กูก็ไม่ได้อยากมาหรอก แต่มีคนบังคับกูมา”
ผมบอกไอ้พรตพร้อมทำปากยื่นไปทางพี่คิมให้มันรู้ว่าใครเป็นคนบังคับผม
แต่ถึงไม่ทำมันก็คงจะรู้ได้ไม่ยาก เพราะคนที่บังคับผมได้ก็มีไม่กี่คน

“ไอ้วี มึงมีเรื่องต้องคุยกับกู”
เอาแล้วครับ มันเริ่มใช้เสียงขู่เด็กอีกแล้ว
แม่ง!คนแก่กับเด็กทำเก่งใส่ตลอดนะมึง


“เรื่องอะไรครับ” น้องวีมองไอ้พี่คิมงงๆ

“เรื่องที่มึงหลอกว่าเป็นแฟนกับเมียกูไง”
หลังจากพี่คิมพูดจบประโยคน้องหันมามองหน้าผมทันทีครับ
ผมก็ได้แต่ยิ้มแหยๆส่งให้พร้อมความนัยที่ว่า
ช่วยตัวเองก่อนนะน้องพี่ยังเอาตัวไม่รอดเลย


“พี่คิมรู้ได้ไงครับ”  น้องวีถามพี่คิมเหมือนกำลังหาทางออก

“กูก็ไปหามึงที่หอ ไอ้แบตบอกกูว่าแฟนมึงไม่ใช่ไอ้นาว
แค่นี้กูก็รู้แล้วว่าใครที่โกหกกู” พี่คิมพูดเสียงเครียดเลยครับ
แกคงโกรธที่โดนหลอกแต่โทษผมไม่ได้นะ ไอ้พรตคนเดียวเลยตัวดี



“ใจเย็นๆเว้ย ฟังน้องมันก่อน” 
พี่ตินณ์ยกมือขึ้นมาตบบ่าพี่คิมเบาๆสองทีก่อนบอกให้ใจเย็นๆ

“ผมเป็นคนขอร้องน้องมันเองแหละ” ไอ้พรตพูดแทรกขึ้นมาบ้าง
ไอ้ผู้ร้ายจอมวางแผนยอมรับสารภาพแล้วครับ



“เห้ย มึงเกี่ยวกับเขาด้วยเหรอ”
พี่ตินณ์ถามไอ้พรตด้วยสีหน้าแสดงความแปลกใจเลยครับ

“น้อยไปดิพี่ เมียพี่นั่นแหละจอมวางแผนเลย”
ผมใส่เลยครับ เรื่องอะไรกูจะยอมโดนคนเดียว


“สัส! ไอ้นาวเดี๋ยวมึงจะโดน”
ไอ้พรตหันมาส่งอาวุธลับ เป็นนิ้วกลางให้ผมครับ
แต่มึงเก็บไว้เองเถอะกูก็มี ผมได้แต่หยักไหล่สองข้าง
พร้อมทำปากเบะนิดๆพอกวนตีนมันได้


“ตกลงเรื่องเป็นยังไง ใครจะเล่า”
พี่คิมยังไม่เลิกตีหน้ายักษ์แล้วถามหาคนเล่าครับ


“คือ...” น้องวีทำท่าจะเล่าครับ
แต่ผมคิดว่าเรื่องนี้เริ่มจากผม ผมคงต้องเป็นคนเล่าเองจะดีกว่า

“พี่เล่าเองวี” ผมบอกน้อง ก่อนเริ่มต้นเล่า

“ก็พี่แม่งไม่สนใจผมเลย ได้ผมแล้วก็ไปสนใจเอาแต่ควงสาว
ผมก็เลยไปปรึกษาไอ้พรตให้มันช่วย
แล้วไอ้พรตก็ให้น้องวีแกล้งมาเป็นแฟนผม
แต่เรื่องทั้งหมดน้องวีไม่ผิดหรอก
ผมเองที่ผิดดันไปรักคนที่ไม่สนใจตัวเอง”
ผมเล่ายาวเลยครับ ก่อนหยุดพัก



“ใครไม่สนใจมึง รักกูเสือกไม่พูด
แล้วยังมารวมหัวกันหลอกกูอีกนะ”
พี่คิมมองจ้องผมแล้วพูดเรียบๆครับ



“แล้วถ้าพี่รักมัน พี่ทำไมไม่บอกมันล่ะ”
ไอ้พรตถามขึ้นบ้างครับ  ไอ้นี่ก็ไม่เคยกลัวตายเลย


“ถ้ากูบอกไป แล้วมันไม่รักกูจะมองหน้ากันติดไหม
ขนาดกูขอรับผิดชอบเรื่องที่หัวหันมันยังไม่ยอม”
เพราะเรื่องนี้เองเหรอวะที่ทำให้ผมและพี่คิมเสียเวลากันมาตั้งนาน
มัวแต่คิดในมุมของตัวเอง
ถ้าผมไม่ทำแบบนี้พี่คิมมันคงไม่ยอมพูดไปอีกนานแน่ๆ



“ก็ตอนนั้นพี่ไม่รักผม ผมก็ไม่อยากให้มารับผิดชอบ
ถ้าพี่บอกว่ารักก็จบเรื่องไปแล้ว” ผมเถียงกลับบ้างครับ
อยากจิกหัวในความโง่ของไอ้พี่คิมซักที
แม่ง! หลอกใช้งานกูตั้งนานนึกเหรอว่ากูไม่รู้เหรอ
ถึงรู้แต่กูรักเลยยอมหรอก แต่เสือกมาบอกว่าไม่รู้ว่ากูรัก



“อย่าเพิ่งทะเลาะกัน  ใจเย็นๆค่อยๆคุย”
พี่ตินณ์ร้องห้ามขึ้นก่อนที่ผมกับพี่คิมจะหาอาวุธแทงกันตายครับ

“พี่ก็ดูเพื่อนพี่ดิ”  ผมรีบฟ้องพี่ตินณ์เลยครับ

“มึงไม่ต้องมาฟ้องมัน  นี่ของกู”
ไอ้พรตรีบร้องห้ามตั้งแต่ผมยังพูดไม่จบประโยคดด้วยซ้ำ
ไอ้นี่ก็หวงจังวะ แค่ผัวยืมฟ้องนิดฟ้องหน่อยไม่ได้ แร้งน้ำใจมากครับ


“เออ ไอ้ขี้หวง” ผมว่ามัน

“พรตมึงขอโทษไอ้คิมซะ เรื่องนี้มึงผิดยังไงมึงก็เด็กกว่า”
พี่ตินณ์สั่งไอ้พรตเสียงดังเลยครับ
ทำยังกับว่าสั่งมันเสียงดังแล้วมันจะทำตาม



“ขอโทษครับ” เฮ้ย! ผิดคาดครับ
อยู่ๆไอ้พรตเดินไปขอโทษพี่คิมเฉยเลย
ไม่น่าเชื่อไอ้พี่คิมก็เก็กพยักหน้ากวนๆ
เป็นผมไม่ขอโทษแม่งหลอก ท่าทางกวนตีนขนาดนี้



“ไอ้นาว  มึงจะเอาไงก็เรื่องของมึง
กูคงบังคับมึงไม่ได้แต่ถ้ารู้ตัวว่าผิดก็ขอโทษมันซะ”
หลังจากไอ้พรตขอโทษพี่คิมเสร็จ
พี่ตินณ์แม่งมุ่งประเด็นมาที่ผมต่อ นึกว่าจะรอดแล้วเชียวนะ
แล้วดันมาพูดแบบนี้ไม่บังคับก็เหมือนบังคับดีๆนี่เอง
พี่ตินณ์ถือว่าฉลาดในการพูดโน้มน้าวคนมากครับ
สุดท้ายผมก็ต้องขอโทษไอ้พี่คิมจนได้


“ขอโทษ” ผมพูดเสียงเบาๆ ครับ

“เออ รู้ตัวว่าผิดก็ดีที่หลังอย่าเอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่น
ถ้าไม่รักกูกระทืบมึงไปแล้ว แต่ว่าถ้ามึงไม่ทำแบบนี้กูกับมึงคงไม่เข้าใจกันซักที
เอาเป็นว่ากูยกโทษ แต่คืนนี้มึงต้องโดนทำโทษก่อนนะ”
ไอ้พี่คิมตอนแรกก็พูดดูดีนะครับ
แต่ช่วงท้ายแม่งเวลามันพูดหน้าดูหื่นขึ้นมาทันที
ผมนี่ขนหัวลุกเสียวหลังเลย
แค่เมื่อคืนผมยังเจ็บไม่หายแล้วมันยังมีหน้ามาทำหื่นอีก



“ยกโทษให้แล้วก็แล้วกันดิ”
ผมพูดก่อนเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆไอ้น้องวีเลยครับ

“พี่คิม วีก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
น้องวีพูดขึ้นมาบ้างหลังจากเงียบไปนาน


“เออ กูไม่โกรธมึงแล้ว ถ้ามึงไม่คิดจะแย่งเมียกู
กูก็ไม่มีเรื่องจะต้องโกรธ” พี่คิมพูดนิ่งๆ
ผมเห็นน้องวีถอนหายใจเหมือนโล่งอกครับ


“ขอบคุณมากเลยครับ” น้องวีพูดยิ้มๆ ก่อนหันไปหาไอ้พรตบ้าง

“พี่พรต วีมาที่นี่เพราะมีเรื่องจะสารภาพกับพี่” 

“เรื่องอะไรครับ” ไอ้พรตหันมาถามน้องวีนิ่งๆ

“ผมเห็นพี่เหมือนจะไม่พอใจที่ผมคุยกับพี่ตินณ์เมื่อวาน
แล้วลุกออกจากโต๊ะไป ผมเลยไม่สบายใจอยากมาอธิบายครับ
คือจริงๆแล้วผมกับพี่ตินณ์รู้จักกันมาตั้งแต่ต้นเทอมที่แล้ว
พี่ตินณ์เป็นหัวหน้าพี่ว๊ากปีสาม
เวลาผมเข้าทำกิจกรรมผมก็คอยมองตามพี่ตินณ์เสมอ
จนคิดไปว่าตัวเองชอบพี่ตินณ์”

พอน้องวีพูดมาถึงตรงนี้ผมเห็นไอ้พรตหน้ายุ่งเลยครับ
แต่แปลกที่มันไม่โวยวายปกติมันต้องโวยวายไปแล้ว
นี่มันแค่ทำหน้ายุ่งเหมือนรู้เรื่องนี้อยู่แล้วครับ






อ๊อด...อ๊อด...           อ๊อด...อ๊อด...

น้องกำลังจะเล่าต่อ อยู่ๆห้องพี่ตินณ์ก็มีคนมากดกริ่งครับ ขัดจังหวะมาก

“ใครมาอีกวะ วันนี้ห้องกูแขกเยอะฉิบหาย”
พี่ตินณ์บ่นเบาๆก่อนทำท่าจะออกเดิน  ผมเลยอาสาไปเปิดประตูให้เอง

“เดี๋ยวผมไปเปิดเองครับ” ผมพูดเสร็จรีบวิ่งไปที่ประตูเลยครับ
เดี๋ยวพลาดตอนสำคัญ กำลังลุ้นว่าไอ้พรตจะกินหัวน้องวีหรือป่าว หึหึ

“เฮ้ย!  มึงมาทำไมวะ” พอผมเปิดประตูมาเจอไอ้ชิน ยืนอยู่ผมก็งงดิครับ

“นี่ห้องพี่ตินณ์ป่าววะ กูมาตามเมียกูดิ
บอกมาไม่นาน แต่หายเงียบมาเป็นชาติแล้ว”
มันพูดถึงใครวะ ในห้องพี่ตินณ์ผมไม่เห็นมีผู้หญิงซักคน


“มึงมาผิดห้องป่าววะ ที่นี่ไม่มีเมียมึงหรอก”
ผมบอกมันหลังจากคิดดีแล้วว่าในห้องคงไม่มีใครที่จะเป็นเมียมันได้ซักคน

“แต่มันบอกกูว่ามันจะมาที่นี่นะ
งั้นพี่ตินณ์อยู่ไหม ขอกูคุยกับพี่ตินณ์หน่อย”
ไอ้ชินมันยังไม่ยอมเชื่อครับ จะคุยกับพี่ตินณ์


“เอออยู่  เข้ามาก่อน”
ผมพูดพร้อมหลีกทางให้ไอ้ชินเดินเข้ามาในห้อง


“อ่าว มันก็อยู่นี่หว่า ไหนมึงว่าไม่อยู่”
ไอ้ชินยังเดินไม่ถึงหน้าโซฟาเลยครับอยู่ๆมันก็หันมาถามผม
แล้วมันว่าเมียมันอยู่แล้วตกลงเมียมันคนไหนวะ
อย่าบอกนะว่าไอ้พรตพี่ตินณ์ยำตีนเพื่อนกูตายแน่


“เมียมึงใครวะ” ผมถามไอ้ชินอย่างแปลกใจครับ

“พี่ชิน” อยู่ๆไอ้น้องวีก็ลุกจากโซฟาแล้วเรียกไอ้ชินครับ
ที่นี้ไม่ต้องบอกเลยว่าใคร ผมรู้เองเลย แม่งเพื่อนกูเป็นเกย์ไปอีกคนแล้วเหรอวะ


 “หวัดดีครับพี่ตินณ์ ผมมารับไอ้วีกลับ”
ไอ้ชินหันไปพูดกับพี่ตินณ์ที่นั่งอยู่บนอาร์มแชร์ใกล้ไอ้พรต

“อืม กูยังว่าอยู่ว่ามึงปล่อยมันมานั่งอยู่หน้าห้องกูได้ยังไงตั้งนาน”
พี่ตินณ์พูดกับไอ้ชินยิ้มๆครับ


“มันบอกจะมาแป๊บเดียว แต่หายมานานผมเลยขึ้นมาตาม”

“วีมาไม่นานเองเถอะ” น้องวีว่าพร้อมทำท่าค้อนไอ้ชินน้อยๆพอน่ารัก

“ไม่นานอะไร ตัวเย็นหมดแล้ว”
ไอ้ชินก็ว่ากลับพร้อมเอามือแตะตามหน้าน้องวีครับ เห็นแล้วหมั่นไส้เว้ย


“ไอ้ชิน อย่าบอกนะว่ามึงกับน้องวีเป็นแฟนกัน” ผมลองถามไอ้ชิน

“เออ กูเป็นแฟนกับน้องวี แล้วมึงจะทำไม”
ไอ้ชินถามผมกลับพร้อมทำหน้ากวนๆครับ
ถึงผมจะคิดว่าใช่แต่ก็ยังอึ้งกับคำตอบของมัน
ทำไมมันยอมรับง่ายจังวะ


“งั้นที่น้องวีมาอยู่คอนโดนี้ น้องวีพักกับมึงเหรอ"
ผมถามเรื่องที่สงสัยอีกครับ ก็ถ้าหอที่พี่คิมพาผมไปเป็นหอน้องวี
งั้นก็ต้องแปลว่าน้องวีมาอยู่กับไอ้ชิน


“เออ กูมาซื้อคอนโดอยู่ที่นี่ซักพักแล้ว น้องวีก็อยู่กับกูมึงจะทำไม”
ไอ้ชินตอบพร้อมจ้องหน้าผมอย่างหาเรื่องเลยครับ

“ไม่ทำไมหรอกกูแค่สงสัยว่าน้องวีมาพักอยู่กับใคร เพราะกูเคยมาส่งที่นี่” ผมตอบไอ้ชิน

“เออ งั้นก็แล้วไป กลับได้รึยัง” ไอ้ชินตอบผมก่อนหันไปถามน้องวี




“เดี๋ยวครับ ผมยังคุยกับพี่พรตค้างอยู่อีกแป๊บนึงนะครับ”
น้องวีพูดกับไอ้ชินก่อนหันไปทางไอ้พรตครับ


“พี่พรตครับ ผมขอโทษนะครับตอนนั้นผมไม่รู้มาก่อนว่าพี่พรตคบกับพี่ตินณ์อยู่
ถ้ารู้ผมคงไม่คิดแม้แต่จะชอบเด็ดขาด  เรื่องวันที่พี่ตินณ์นัดเลี้ยงสายรหัส
ที่ผมเมาแล้วผมกำลังสับสนเรื่องของพี่ตินณ์กับพี่ชินว่าความรู้สึกไหนกันแน่ที่เป็นความรัก
ทำให้ผมเผลอเกือบจะจูบพี่ตินณ์ แต่ว่าผมยังไม่ได้จูบนะครับ”
พอน้องพูดว่าเคยจะจูบพี่ตินณ์ ไอ้พรตหันควับไปจ้องพี่ตินณ์ตาแทบถลนเลยครับ
พี่ตินณ์ต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นทำท่าว่ากูไม่เกี่ยว
น้องวีก็ต้องรีบพูดว่ายังไม่ได้จูบ ไม่งั้นไอ้พรตกินหัวผัวแน่ครับ



“แต่เรื่องครั้งนั้นทำให้ผมรู้ใจตัวเองว่า ผมไม่ได้รักพี่ตินณ์อย่างคนรัก
เพราะหลังจากเกิดเรื่องพี่ตินณ์ก็ไม่ยอมพูดคุยกับผมเหมือนเดิม
ผมรู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ไม่ถึงกับอยู่ไม่ได้เหมือนกับตอนที่พี่ชินเฉยชากับผม
ผมแค่ชื่นชมพี่ตินณ์เหมือนพี่ชาย เหมือนดารา
ไอดอลที่เราอยากใกล้ชิดเท่านั้นเองครับ
แล้วยิ่งผมมารู้ว่าพี่พรตเป็นแฟนกับพี่ตินณ์ผมยิ่งไม่กล้ายุ่งเลยครับ
ที่พี่ตินณ์ยังยอมคุยกับผมอยู่ทุกวันนี้ก็คงเพราะผมเป็นรุ่นน้อง
และเคยช่วยพี่ตินณ์เอาไว้เท่านั้น
พี่พรตอย่ากังวลใจเรื่องของผมกับพี่ตินณ์เลยนะครับ”
น้องวีพูดยาวพร้อมสบตาไอ้พรตไปด้วยครับ
ผมเห็นถึงความจริงใจจากดวงตาใสๆของน้องว่าไม่ได้โกหกแน่นอน



“ผมขอช่วยยืนยันว่า ตอนนี้วีเป็นแฟนผม
เพราะงั้นไม่ต้องกลัวว่าเขาจะมาสร้างความเดือดร้อนให้พี่อีก”
ไอ้ชินพูดกับพี่ตินณ์บ้างครับ


“พี่ไม่ได้ข้องใจ หรือติดใจเรื่องของวีกับไอ้ตินณ์แล้วหล่ะ
มันบอกพี่แล้ว วีสบายใจได้” ไอ้พรตพูดกับน้องวียิ้มๆครับ

“ขอบคุณครับพี่พรต”

“ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอก ในเมื่อวีไม่ได้คิดอะไรกับมันก็ไม่มีอะไรต้องกังวลใจ
แล้วเรื่องแบบนี้พี่ก็เชื่อใจมัน ยังไงวีก็ยังเป็นน้องชายของพี่เหมือนเดิมนะ”
ไอ้พรตพูดพร้อมเอื้อมมือไปตบบ่าน้องวีเบาๆสองที น้องวีก็ยิ้มรับ



“  จบเรื่องแล้ว งั้นเรากลับกันเถอะพี่หิวข้าวแล้ว” ไอ้ชินเรียกน้องวีกลับห้องครับ


“ครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับ ว่างๆผมจะมาเล่นด้วย ผมพักชั้นล่างนี่เอง”
น้องวีบอกลาไอ้พรตและไอ้ตินณ์พร้อมกัน ก่อนบอกจะมาใหม่

“ครับ เจอกันที่ม.” ไอ้พรตบอกน้องพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้า

“ไปก่อนนะครับที่รัก งานสำเร็จอย่าลืม 3 ข้อของผมล่ะ ”
ก่อนไปยังไม่วายทิ้งระเบิดให้ผมอีกครับ
คำพูดที่น้องพูดกับผม เรียกสายตาเย็นๆของพี่คิมได้เป็นอย่างดี


“รีบไปเลย ก่อนตีนกูจะทนไม่ไหว”
พี่คิมพูดทิ้งท้ายก่อนน้องวีจะเดินออกจากห้อง

“แล้วพวกมึงเมื่อไหร่จะกลับห้องวะ” เสียงพี่ตินณ์ไล่ผมกับพี่คิมครับ

“มึงจะรีบไล่กูไปไหน บอกกูมาก่อนว่ามึงปิดเครื่องทำไม
เขาโทรหาตามงานกันสายจะไหม้” ไอ้พี่คิมถามพี่ตินณ์ครับ


“เอ่อ... โทรศัพท์กูพัง” พี่ตินณ์ทำท่าอึกอักก่อนตอบครับ

“เฮ้ยทำไมพังไวจังวะ มึงเพิ่งซื้อไม่ใช่เหรอ” พี่คิมถามไม่เลิกครับ

“ผมปาโทรศัพท์มันแตกเองแหละ” ไอ้พรตพูดแทรกขึ้นมาบ้างครับ

“เฮ้ย!  เมียมึงทำไมดุจังวะ” พี่คิมหันไปถามพี่ตินณ์เสียงดังอย่างตกใจ

“หึหึ กำลังน่ารัก” พี่ตินณ์หัวเราะสองหึ กวนๆก่อนตอบ



“แล้วมึงเป็นอะไรทำไมไม่รับโทรศัพท์”
ผมถามไอ้พรตบ้างครับ เสือกทำให้เป็นห่วง

“กูลืมไว้ห้อง เมื่อวานกูไปนอนห้องแพรมา”

“กูถึงว่า นี่คงเป็นสาเหตุให้พี่ตินณ์ยังอยู่ในชุดเดิมใช่ไหม”
ผมถามไอ้พรต แล้วมองไปทางพี่ตินณ์อีกครั้ง

“เออ” มันตอบเสียงดังเลยครับ

“แล้วงานเป็นไงบ้างวะ” พี่ตินณ์ถามถึงเรื่องงานกับพี่คิมครับ
แล้วสองคนก็คุยกันเรื่องงาน
ผมกับไอ้พรตเลยเปิดทีวีดู
ไม่นานไอ้ฟิกซ์ก็โทรเข้าเครื่องผมถามว่าติดต่อไปพรตได้ไหม ผมเลยให้มันคุยกัน
ผมอยู่ห้องไอ้พรตจนเกือบห้าทุ่ม  พี่คิมก็ชวนกลับห้องผมครับ



                 ---To Be Con. ---


จบอีกหนึ่งตอนแล้วนะคะ ตอนนี้เขียนนานมาก
ปัญหาเพราะเมจิกตันๆเอง ต้องขอโทษนะคะถ้าไม่สนุกอย่างที่หวัง
ยังไงตอนนี้คงทำให้หลายๆคน มองวีเป็นคนดีขึ้นมาบ้างเนอะ
แล้วก็ถือเป็นการเปิดตัว แฟนน้องวีด้วยเลย ^^

ยังไงเจอกันตอนหน้าหลังปีใหม่ค่ะ
ขอบคุณทุกรีพายและบวกเป็ดเหมือนเดิมจ้า

[Poes]

เหมือนเรื่องกำลังจะลงเอยด้วยดี แล้วนะเนี่ย 

[nokkasaa]

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ

คุณเมจิกจะได้รู้ว่ามี วัยป้าตาดำ ๆ นั่งรอเรื่องนี้อยู่ทุกวี่วัน ฮ่า ๆ

 

[Aomampapeln]

เคลียร์กันลงตัวซะทีลุ้นแทบตายดีใจอ่ะบอกเลย!!
Happy New Yearมีความสุขมากๆๆๆๆนะค่ะ

[greenapple]

ให้อภัยนุ้งวี
จะกลับไปอ่านเรื่องโน้นต่อ555
 

[bobie]

ในที่สุดก็จบได้ด้วยดี
แถมน้องวีก็เปิดตัวแฟนอย่างเป็นทางการ อิอิ

[route rover]

เคลียกันไปแบบแมนๆ 

[HanATarO]

ไม่นึกเลยว่าแฟน วี จะเป็นคนใกล้ตัวเนี่ย

555

[aeecd]

คืนดีกันแล้วววว
กร๊ากกกกส์ ทายถูกอ่ะ ทายถูก อิอิ
เฉลยอีกเรื่องนึงไปเลยนะเนี้ย 555

[shikyu3211]

เคลียปมกันซะที

[jj_girl]

ในที่สุด ชิน ก็ได้เปิดตัวซักที  ฮิ๊วววววววววววววววววววววววว     


แต่ไหงมาเปิดเรื่องนี้ก่อนเรื่องของตัวเองล่ะจ้ะ  ทีเรื่องนี้นะเปิดตัวได้ง่ายดาย ไม่เหมือนเรื่องโน้น กว่าจะรู้แน่ชัดว่าใครเป็นพระเอก เค้าลุ้นซะจนตีนกาขึ้น   ฮ่าๆๆๆๆ  (อ่ะแซวเมจิกขำๆ น๊าาาา)       


รออ่านตอนคิมจัดหนักนาวเพื่อลงโทษ ก่อนที่จะยกโทษให้   

[bulldog17]

เฉลยแฟนน้องวีอย่างเป็นทางการ
ทีนี้ก็อ่านอีกเรื่องได้อย่างสบายอกสบายใจ

[krappom]

เก๊าไม่เคยมองน้องวีไม่ดีเลยนะ >.<

[why yyy]

ขอบคุณ 

[muiko]

ในที่สุดก็ลงตัว
เคลียร์ปัญหาเรื่องน้องวี จบซะที
 

[atcharayee]

รอ นะรอรอบทลงโทษของคิม 

[warin]

ขอบคุณจ้า

[วัวพันปี]

หมดปัญหา คิมนาว
จะไปลุ้นชินวีที่เรื่องโน้น

[lizzii]

เข้าใจกันซะที ^^

[gboykung]

 

[PetitDragon]

น่าจะงอนพี่คิมให้นานๆเลย 

[mild-dy]

คิมนาว
หายงอนกันแบ้ว

[SoN]

^^

[liza sarin]

ลงเอยกันด้วยดี

[inspirer_bear]

ถือว่าเคลียร์กันจบแล้วเนอะ

เย้ๆๆๆ เข้าใจกันซะที หึหึ

[Palmpalm]

ดุกำลังน่ารัก จะหลงเกินไปมั้ยตินณ์

[gookgik]

"กำลังน่ารัก"  แสดงว่าพี่ติณห์ชอบซาดิสต์แหงเลย  ที่เห็นพรต เหวี่ยง วีนแบบนี้

ตอนนี้เป็นงานเปิดตัว พี่ชิน แฟนวีไปในตัว    แล้วเรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดี  ว่าแต่ 3 ข้อที่วีบอกมันคืออะไร อยากรู้