หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015

[cinpetals]

ตอนนี้มางุ้งงิ้งกันเบาๆ
แอบมีเรื่องมินิมาให้เคลียร์ อิอิ
ตอนหน้าตอนจบแล้วอ่าาา ฮือออออออออ

[liza sarin]

สามเดือนเลยนะติณน์ไม่คิดถึงพรตเหรอ

[Sohso]

ยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลายคู่พี่ตินณ์กับพรต

คิมนาวก็จิกกัดกันเหมือนเดิม ไม่ว่าก่อนหรือหลังเป็นแฟนก็ไม่ค่อยต่างกัน

[kitwiphat]

จะจบแล้วหรอรู้สึกหวั่นๆๆๆนิยายดีมากน่าจะต่ออีกหน่อยมีตอนพิเศษเพิ่มนะคู่ของคิมกับนาวหรือฟิกอะไรแบบนี้  ขอบคุณครับนิยายดีดี                ผิพิ

[КίmY]

แอร๊ยยย   พรตเราโตขึ้นเยอะเลยนิ   
รอนะฮะ  :')

[๐๐ตะวัน๐๐]

พรตน่ารักขึ้นทุกวันเลยน่ะ

[เคียงใจ]

     

             คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 50

            -  presented by นายพีระพล  -


“พวกมึงวันนี้ไปถ่ายรูปที่สนามหลวงเป็นเพื่อนกูหน่อย”
เสียงไอ้นาวชวนผม ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ไปเป็นเพื่อนมันถ่ายรูปที่สนามหลวงครับ


ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งอยู่หน้าคณะหลังเลิกเรียนช่วงบ่าย
ตินณ์บอกว่ามีธุระต้องเข้าโชว์รูมเลยมารับผมไม่ได้ให้ผมกลับพร้อมไอ้นาว
วันนี้มันเอารถมาเอง เลยได้โอกาสชวนพวกผมไปถ่ายรูปที่สนามหลวง

ช่วงนี้มีงานที่ต้องส่งอาจารย์หลายชิ้นครับ ส่วนมากจะเป็นพวกงานภาพถ่าย
อย่างภาพถ่ายที่แสดงถึงแรงบันดาลใจ ภาพแสงและเงา
หรืออย่างชิ้นล่าสุดจะเป็นนวัตกรรมกับธรรมชาติ
อาจารย์ต้องการให้ถ่ายโดยดึงความทันสมัยของนวัตกรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงไป
กับธรรมชาติว่ามันสามารถอยู่คู่กันได้อย่างไรครับ


ไอ้นาวมันเลือกไปถ่ายที่สนามหลวงแต่ของผมเป็นสวนรถไฟที่เก่าครับ
ถ่ายเสร็จแล้วตอนนี้กำลังเลือกภาพที่ถูกใจ

“กูขี้เกียจไปหว่ะ วันหลังไม่ได้เหรอ” ไอ้มายด์ตอบคนแรกเลยครับ

“วันหลังเชี้ยไรหล่ะ กำหนดส่งอีก 2 วัน ขอเวลากูเลือกรูปบ้างเถอะ จะให้ถ่ายเสร็จส่งเลยรึไง”
ไอ้นาวว่าก่อนดึงป๊อกกี้จากมือไอ้มายด์ที่กำลังจะเข้าปากไปกินหน้าตาเฉยครับ

“สัส!! จะเข้าปากกูอยู่แล้วมึงยังแย่งเนอะ” ไอ้มายด์เริ่มโวยวายครับ

“ของแค่นี้แบ่งไม่ได้ไงวะ อย่ามาขี้หวง”
ไอ้นาวว่าก่อนเอื้อมมือจะไปหยิบกล่องขนมที่ว่างข้างหน้าไอ้มายด์
แต่เจ้าของคว้าไว้ก่อนและทำท่าพ่นน้ำลายลงกล่องครับ โครตสกปรก


“เอาดิ ทีนี้กูให้” ไอ้มายด์ว่าก่อนส่งกล่องขนมให้ไอ้นาวครับ

“อี๋ มึงทำแบบนี้ใครจะแดกของมึง” ไอ้นาวว่าพร้อมแสดงสีหน้ารังเกียจอย่างชัดเจนครับ

“นี่แหละที่กูต้องการ อย่ามาขอกูแดกแล้วกัน”
ไอ้มายด์ยิ้มกวนตีนก่อนหยิบป๊อกกี้ขึ้นมากินครับ

“ไอ้ฟิกซ์แล้วมึงไปไหม” ผมหันไปถามไอ้ฟิกซ์ที่ตอนแรกมันคุยโทรศัพท์กับทางบ้านอยู่
พอผมเห็นว่าคุยเสร็จแล้วเลยถาม

“ไปไหนกันวะ”

“ไปสนามหลวง ไอ้นาวจะไปขายของ” ผมตอบไอ้ฟิกซ์ ก่อนหันไปยักคิ้วให้ไอ้นาวหนึ่งที

“เฮ้ยอย่างมันแจกฟรียังไม่มีใครเอา แล้วขายเขาคงซื้อไปกระทืบมั้ง” ประโยคนี้ของไอ้มายด์ครับ

“แหม อย่างกูถ้าขายต้องได้เป็นล้านเว้ย” ไอ้นาวอวดอ้างตัวเองเสียงดังเลยครับ

“มึงน่ะ ฟรีแถมตังค์กูยังคิดอีก”ผมว่ามันก่อนเอาเท้าถีบขามันเบาๆ
มันก็ถีบกลับครับไม่เคยจะยอมผมเลยให้ตาย

“แล้วตกลงพวกมึงจะไปกันไหมวะ” ไอ้นาวถามต่อ

“เออไปก็ไป กูไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว” ไอ้มายด์หลงเป็นเหยื่อไอ้นาวรายแรกครับ

“ไอ้ฟิกซ์ก็ต้องไปดิ ถ้ามึงไป” ผมหันไปถามไอ้มายด์

“เออดิ คนขับรถส่วนตัวกูเลยนะ ไม่ไปกูหักเงินแม่ง”

“มึงให้เงินกูจังแหละ น้ำมันก็ไม่ช่วยกูเติม"
 ไอ้ฟิกซ์ว่าก่อนเอื้อมมือหยิบป็อกกี้จากมือไอ้มายด์เข้าปากตัวเอง
พวกผมก็สบตากันแล้วกลั้นหัวเราะครับ ไอ้ฟิกซ์ก็มองงงๆ


“พวกมึงหัวเราะอะไรกันวะ” ไอ้ฟิกซ์ทนสงสัยไม่ไหว


“หึหึ กูเพิ่งรู้ว่าพวกมึงรักกันมาก ถึงได้ไม่รังเกียจกระทั่งน้ำลายไอ้มายด์”
ผมบอกพร้อมหัวเราะเสียงดังไม่ไหวจะกลั้นขำครับเจ็บท้องไปหมดแล้ว

“น้ำลายอะไรวะ” ไอ้ฟิกซ์ยังไม่เข้าใจ

“ก็ไอ้เชี้ยมายด์แม่งหวงกู มันพ่นน้ำลายลงขนมทั้งกล่องแล้ว รวมที่มึงกำลังกินด้วย”
ไอ้นาวเป็นคนให้ความกระจ่างแก่ไอ้ฟิกซ์ผู้โง่เขลาครับ

“ไอ้เชี้ย แล้วไม่มีใครบอกกูวะ”
ไอ้ฟิกซ์รีบวางขนมในมือที่ยังกินไม่หมดแล้วโวยวายทันทีครับ
ไอ้มายด์ก็ได้แต่หัวเราะและยักคิ้วกวนตีนไอ้ฟิกซ์ครับ

“มึงไม่ต้องเลยไอ้มายด์ เสือกไม่บอกกู ทำอะไรเป็นเด็กๆ” มันว่าไอ้มายด์เสียงดัง

“เรื่องของกู” ไอ้มายด์พูดก่อนยักไหล่ให้แล้วไม่สนใจมันอีก
ไอ้ฟิกซ์ก็ได้แต่ทำหน้าเครียดแค้นแบบทำอะไรมันไม่ได้ครับ


หลังจากตกลงกันได้แล้วพวกผมก็ออกเดินทางไปสนามหลวงกันครับ
ไอ้ผมจะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะไม่ได้เอารถมาแล้วก็ไม่รู้จะรีบกลับไปทำไมด้วยครับก็ตินณ์มันไม่อยู่ห้อง
แวะไปถ่ายรูปที่สนามหลวงบ้างก็ดีครับ

พอมาถึงคนไม่เยอะเท่าไหร่ พวกผมแยกย้ายกันถ่ายรูป
หามุมหานายแบบนางแบบเป็นคนที่เดินผ่านไปมาแถวนี้แหละครับ
ส่วนมากผมจะได้เป็นรูปท้องฟ้า รูปวิว และนกพิราบครับ


“ไอ้พรตเสร็จยังวะกลับเถอะ มืดแล้ว”
เสียงไอ้นาวตะโกนเรียกผมมองไปเห็นยืนรอกันครบแล้วครับ

“เออ เสร็จแล้ว” ผมตอบก่อนเดินไปหาพวกมันที่ยืนรออยู่
ผมไม่ได้ตั้งใจถ่ายอะไรเป็นพิเศษเห็นสวยก็ถ่ายตามประสาคนชอบเล่นกล้องครับ

“กลับกันเลยไหม”ไอ้นาวถาม ผมดูเวลาเกือบจะทุ่มนึงแล้วครับ

“กลับเลย” ผมตอบก่อนออกเดินนำมาที่รถครับ คนอื่นก็ทยอยเดินตามกันมา
พวกผมมารถคันเดียวกันครับประหยัดน้ำมัน
รถไอ้ฟิกซ์จอดทิ้งไว้ในม. เดี๋ยวต้องกลับไปส่งมันที่ม.ก่อน



“ไอ้พรตสรุปพี่ตินณ์ฝึกงานที่ไหนวะ”
ผมกำลังนั่งฟังเพลงเพลินๆ เสียงไอ้มายด์ถามขึ้นมาจากเบาะด้านหลังครับ

“กูว่าไม่พ้นแถวนี้หรอก ใครจะยอมห่างกัน” ไอ้ฟิกซ์ว่าบ้างครับ

“ฝึกที่ดาวอังคาร” ผมตอบกวนตีนมัน

“อย่ามาตลกไอ้พรต บอกมาที่ไหน” ไอ้นาวขี้เสือกขึ้นมาบ้างครับ

“พี่คิมไม่ได้บอกมึงไง มันฝึกที่เดียวกับพี่คิมนั่นแหละ” ผมว่าไอ้นาวก่อนเฉลยครับ

หลังจากเรื่องนี้เป็นประเด็นถกเถียงกันระหว่างผมกับตินณ์อยู่หลายวัน
ในที่สุดผมก็บังคับให้มันสละสิทธิ์ฝึกงานที่ภาคใต้ได้สำเร็จครับ
แต่มันยังต้องฝึกงานที่โรงกลั่นเหมือนเดิมแต่เป็นโรงกลั่นที่กรุงเทพฯครับ แถวบางนา
ถึงผมจะคิดว่ายังไกลอยู่แต่ก็ใกล้กว่าภาคใต้
ตอนมันไปเดินเรื่องของสละสิทธิ์อาจารย์ก็ว่ามันยกใหญ่ครับ
กลัวว่าจะเป็นการเสียโอกาสต่างๆพยายามโน้มน้าวมันให้ไป
แต่มันก็ยืนยันของฝึกที่กรุงเทพฯ  ให้มันรู้บ้างว่าใครใหญ่ หึหึ



“ถ้าที่เดียวกับพี่คิม มึงก็สบายเลยดิ”
ไอ้ฟิกซ์ยื่นหน้ามาตรงกลางระหว่างผมกับไอ้นาวที่นั่งด้านหน้าแล้วพูดขึ้น
แต่ผมไม่เข้าใจว่าผมจะสบายยังไงวะ


“กูจะสบายยังไง” ผมถามมันครับ

“อ่าวก็ถ้าพี่ตินณ์ไปที่เดียวกับพี่คิม มึงก็ให้พี่คิมเป็นสายให้มึงได้ไงว่าพี่ตินณ์มีสาวมาจีบหรือป่าว”

“เออว่ะ กูไม่ได้คิดตรงนี้เลย สงสัยต้องไปติดต่อพี่คิมไว้ก่อน” ผมรับมุขมันครับ
เหมือนพูดเล่นนะ แต่ผมคิดจริง ถึงจะเชื่อใจมันแค่ไหน แต่สมัยนี้ผู้หญิงร้ายจะตายครับ
เห็นได้ตามหน้าหนังสือพิมพ์หรือสื่อสาธารณะทั่วไปที่ผู้ชายออกมาร้องไห้
เพราะผู้หญิงถ่ายรูป ถ่ายคลิปมาแฉ ถ้าเกิดมันพลาดขึ้นมาไม่ว่าด้วยสาเหตุอะไรผมก็ซวยไปดิครับ
เรื่องไหนป้องกันได้เราควรป้องกัน ดีกว่าคอยไปตามแก้จริงไหมครับ



“กูว่าที่มันไม่คิดเพราะมันจะไปตามดูผัวเองหว่ะ”
ไอ้นาวว่าก่อนพวกมันจะพากันหัวเราะลั่นรถครับ
ผมก็มองเฉยๆไม่อยากจะต่อปากต่อคำไม่งั้นไม่จบง่ายครับ



“ไปไหนมา”ผมเปิดประตูห้องเสียงตินณ์ถามดังมาจากโซฟาเลยครับ

“ไปถ่ายรูปที่สนามหลวงมา” ผมบอกก่อนเดินเข้าไปใกล้ๆ
วันนี้มันใส่กางเกงยีนต์ขายาวกับเสื้อยืดที่ผมซื้อให้ครับ
ดูเซอร์ๆเพราะผมมันเริ่มยาวอีกแล้วมันเป็นโรคไม่ค่อยไปตัดผมเองต้องให้ผมบังคับ
ชอบปล่อยให้ยาวลงมาปิดตา ผมมองแล้วน่ารำคาญแต่มันก็ยังชอบไว้ครับ


“กินข้าวมารึยัง” มันเอื้อมมือมาจับผมไปนั่งตัก ผมขี้เกียจขืนเพราะยังไงมันก็ดึงได้อยู่ดี

“ยังไม่ได้กิน” ผมตอบพร้อมกับปัดมือมันที่เอาแต่มาป้วนเปี้ยนที่ริมฝีปากผมครับ

“อืม กูก็ยังไม่ได้กิน รออยู่โทรหาไม่ติด” มันบอกผมก่อนเอาปากตัวเองมาชนปากผมเบาๆ
เดี๋ยวนี้มันชอบเป็นแบบนี้ครับ แต่พอมันบอกว่าโทรไม่ติดผมเลยเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาดู
ปรากฏว่าแบตหมดครับ ถึงว่ามันไม่โทรหาผมเลยทั้งวัน ไม่รู้แบตหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่

“งั้นไปอาบน้ำกูพาไปกินข้าวข้างนอก”

“กินในห้องไม่ได้เหรอวะ” ผมไม่อยากออกไปข้างนอกแล้วครับ เพิ่งเข้ามา

“ไม่มีของในตู้ กูขี้เกียจทำด้วย ไปกินข้างนอกนะ”

“เออ ก็ได้วะ งั้นกูอาบน้ำเปลี่ยนชุดแบบนึง
ร้อนมากอยู่ชุดนี้มาทั้งวัน เหม็นเหงื่อ” ผมบอกมันก่อนจะลุกออกจากตักครับ

“เหม็นที่ไหน หอมจะตาย” มันว่าก่อนก้มลมมาดมที่ซอกคอผมครับ
ผมก็ได้แต่ย่นคอหนีเพราะจั๊กจี้ มันก็ตามใหญ่เลยครับ

“หอมจนตายไปเลยดิ ฮ๊ะๆ ตินณ์ไม่เอากูจั๊กจี้” ผมบอกก่อนรีบลุกเลยครับ

“หึหึ” มันหัวเราะก่อนหยิบรีโมทมากดเปิดทีวีดูระหว่างที่รอผมอาบน้ำ
ไม่นานผมก็อาบเสร็จและพร้อมออกจากห้องครับ
ผมเลือกใส่กางเกงยีนส์และเสื้อกล้ามก่อนทับด้วยเสื้อกันหนาวแขนยาวมีฮู๊ดข้างหลังสีดำ
ตอนนี้อากาศข้างนอกยังหนาวอยู่ครับ

พอมันเห็นผมเสร็จเรียบร้อยก็กดปิดทีวี และเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์กับกุญแจรถก่อนออกจากห้อง

“ไปไหนวะ” ผมถามมันเมื่อรู้สึกว่ามันขับรถมาไกลและเริ่มออกนอกเมือง


“ถึงแล้วก็รู้เองครับ หลับไปก่อนก็ได้ ถึงแล้วเดี๋ยวเรียก”
มันตอบก่อนตั้งใจขับรถต่อไปไม่สนใจผม
ผมก็เลิกสนใจมันหันไปมองวิวข้างทางครับ
ไม่นานผมก็เริ่มแน่ใจว่ามันจะพาผมไปที่ไหน
แต่ไม่ถามอีกครับเดี๋ยวถึงแล้วก็รู้ว่าผมเดาถูกหรือป่าว


“พากูมาที่นี่ทำไม” มันจอดรถหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง
เป็นร้านอาหารริมหาดบางแสนครับ
บรรยากาศถือว่าดีมากลมเย็นๆจนไข่สั่น มือผมนี่เย็นไปหมดจนจะแข็งเลยครับ
น้ำค้างก็กำลังลง ดันขับรถมาตั้งไกลเป็นชั่วโมงเพื่อมากินข้าวเนี๊ยะนะ
มาถึงก็จะปาเข้าไป 4 ทุ่มแล้วครับ



“พามากินข้าว ไปเถอะเข้าร้านกัน”มันบอกก่อนเดินนำเข้าร้านครับ ผมก็เดินตาม

“กี่ที่ครับ” พนักงานร้านถามมัน

   “ 2 ที่ครับ  ” มันบอกพนักงาน ก่อนที่เขาจะพาผมและมันมานั่งมุมด้านใน
ที่คนไม่พลุกพล่านมีความเป็นส่วนตัว มีเสียงเพลงเบาๆ รับกับลมทะเลที่พัดเข้ามา

   “เอาอะไรสั่งเลย” มันบอกก่อนยื่นเมนูให้ผม
ผมก็รับมาแล้วสั่งรายการที่อยากกินเยอะเลยครับ
มาทะเลทั้งที ผมจัดเมนูกุ้งของโปรดไม่ยั้ง


   “เอาแค่นี้เหรอเอาอีกไหม” มันหันมาถามอีก เมื่อผมบอกพนักงานว่าเอาแค่นี้

   “ไม่เอาแล้วแค่นี้พอ แล้วมึงไม่สั่งเหรอ”
ผมตอบก่อนถามมันกลับเมื่อไม่เห็นว่ามันจะสั่งอะไรซักอย่างครับ

   “ไม่เอาแค่ที่มึงสั่งก็เลี้ยงคนได้เป็นสิบ กูกินกับมึงแล้วกัน” มันว่าก่อนนั่งคอยอาหาร
ไม่นานอาหารที่สั่งก็ทยอยมาเสิร์ฟครับ ผมเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปอาหาร 2 รูปแล้วอัพไอจี
ว่ามากินอาหารที่บางแสน ไอ้นาวรีบมาเม้นท์ไวเวอร์มากครับ
มันเม้นท์ด่าที่ผมไม่ชวนมันมาด้วย แต่ผมจะชวนยังไงในเมื่อตัวเองก็มาแบบงงๆ
หลังจากอาหารมาครบผมกับมันก็เริ่มลงมือกินครับ ผมกินจนแน่นก็ของชอบนี่ครับ



   “อิ่มแล้วเหรอวะ” มันถามเมื่อเห็นผมวางช้อนและซ่อม

   “อืมอิ่มมาก”

   “ถ้าไม่อิ่มมึงคงแดกจานเข้าไปด้วยแน่” มันว่าผมก่อนยิ้มๆกวนๆครับ

   “กลัวเขาปรับมึงหมดตัวดิ ไม่งั้นกูแดกแล้ว” ผมบอกมันก่อนยักคิ้วตอบ
มันก็ได้แต่ยิ้มแล้วเรียกเช็คบิลครับผมยังไม่เข้าใจว่ามันเป็นอะไรขึ้นมา ถึงพาผมมาถึงบางแสน
แต่ก็ยังไม่ได้ถาม ตอนนี้ก็เดินตามมันกลับมาที่รถครับ

มันขึ้นไปนั่งรอบนรถผมก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งตาม
ก่อนมันจะขับรถออกจากร้านไปตามริมทะเลเรื่อยๆครับ
ผมมองวิวในเวลากลางคืนที่มีคนมานั่งสังสรรค์ กินเหล้าเป็นกลุ่มๆ



   “มึงง่วงหรือยัง”

   “ยังถามทำไม” ผมตอบก่อนหันไปมองหน้ามันครับ

   “ไปเดินเล่นให้ย่อยกันหน่อยไหม” มันบอกผมพร้อมรอยยิ้ม ที่นี้ผมยิ้มเต็มหน้าเลยครับ

   “ได้เหรอ กูไปเดินริมทะเลได้เหรอ” ผมถามมันเสียงตื่นเต้นครับ

   “อื่มได้สิ” มันบอกพร้อมชะลอรถเข้าจอดริมถนนที่ติดกับแนวต้นมะพร้าว
เดินผ่านแนวต้นมะพร้าวไปหน่อยก็จะเป็นทะเลครับ

   “กูน่าจะเอากล้องมาด้วยเนอะ” ผมเดินเลียบชายหาดพร้อมกับมันไปเรื่อยๆ
ทะเลที่มืดสนิทดูน่ากลัวเหมือนกันครับ แต่ผมกลับชอบที่จะมาทะเล
ไม่ว่าจะเป็นทะเลช่วงกลางวันหรือทะเลช่วงกลางคืน



“ตินณ์” ผมไม่ได้ยินเสียงมันตอบที่ผมถามเลยหันมองข้างๆตอนนี้ไม่มีมันแล้วครับ
มองกลับไปตามทางที่ผมเดินมาก็ไม่มีแม้แต่เงาของมัน
ส่วนที่เป็นชายหาดจะมีไฟให้ความสว่างอยู่บ้างเป็นระยะแต่ผมก็มองไม่เห็นมันครับ


“ตินณ์อยู่ไหน” ผมลองเรียกอีกครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ
เรื่องที่มันจะเดินลงน้ำไปไม่มีทางครับ
ผมแค่แปลกใจว่าอยู่ๆมันหายไปไหนไม่บอกผมวะ



“ตินณ์อยู่ไหนวะ กูไม่เล่นนะเว้ย”
ผมตะโกนเรียกมันอีกครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบเหมือนเดิม
ผมเลยเดินย้อนกลับมาทางเดิมพร้อมเรียกมันไปเรื่อยๆครับ


แล้วในที่สุดผมก็เห็นมันครับมันนั่งอยู่บนพื้นทรายในมือมีกีต้าร์มันหันมามองผมแล้วยิ้ม
ผมกะว่าจะเดินเข้าไปด่ามันที่กล้าทิ้งผมให้เดินคุยคนเดียวเหมือนคนบ้า
แต่แค่ผมก้าวขาจากจุดที่หยุดยืนเพียงก้าวเดียวมันก็เริ่มดีดกีตาร์และร้องเพลง
สายตาของมันก็มองสบตาผมตลอดเวลาครับ


                  http://www.youtube.com/v/6hQ91pqxcYY
                            ( จิ้มจึ๊กๆเพื่อเข้าถึงอรรถรสสูงสุดจร้า )

   
รู้ไหมว่าเราเจอกันครั้งแรกตอนไหน
ความทรงจำเกิดขึ้นเมื่อไหร่
เมื่อไหร่ที่ทำให้เราสองคนเริ่มหวั่นไหว


หรือจะเป็นในตอนที่คุณต้องนอนเสียใจ
หรือว่าตอนที่เราต้องไกล
มันทำผมได้รู้ว่าคิดถึงแต่คุณ


และในตอนนี้ ในเวลานี้
ล่วงเลยมานานเป็นปี
ให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรัก


ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว

คืนวันที่เราเคยมีแต่ความเหงาใจ
เมื่อมีคุณเข้ามาชิดใกล้
ก็อบอุ่นใจดังไฟที่ร้อนตอนเหน็บหนาว
และในตอนนี้ในเวลานี้
ล่วงเลยมานานเป็นปี
ให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรัก


ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว


ลืมเรื่องราวที่ได้เคยบอบช้ำ
ทิ้งมันแล้วโยนมันไปไกล
แล้วในวันพรุ่งนี้ก็จะมีแค่เพียงเรา
ไม่มีใครต้องเหงา และไม่มีใครต้องเศร้า
สองเราเดินเคียงกันไป


ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว


ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว
Cr. – Musketeers


มันร้องไปยิ้มไปครับ ผมนี่เริ่มใจสั่นแล้ว แต่ก็ยังเดินเข้าไปใกล้มันมากขึ้นเรื่อยๆ
ปกติมันไม่เคยร้องเพลงให้ผมฟังเลยนะครับ
แม้ว่ามันจะเคยไปช่วยร้องเพลงที่ร้านพี่มินบ้าง แต่มันก็ไม่เคยให้ผมไปด้วย
แถมตอนอยู่ห้องผมบอกให้ร้องให้ฟังมันก็ไม่ยอมร้องครับ


ผมค่อยๆเดินเข้าไปจนถึงตัวมันแล้วนั่งลงใกล้ๆ มันก็ยังร้องต่อไป
ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองเริ่มร้อนและมือก็เย็นมากเลยครับ
ไม่รู้เป็นเพราะอากาศหรือว่าอะไร ยิ่งตอนที่มันร้องว่า
“ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ  ว่าจะรักแค่คุณว่าจะรักแค่คุณเท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว”


ผมไม่รู้ตัวว่าน้ำตาของตัวเองไหลออกมาตอนไหน
รู้อีกทีตอนที่มันหยดลงบนหลังมือของตัวเองแล้วครับ
อาจจะด้วยบรรยากาศและอะไรหลายๆอย่างทำให้ผมรู้สึกอ่อนไหว และใจเต้นแรงขนาดนี้
แค่เพลงๆเดียวแต่ผมรู้ว่ามันตั้งใจร้องให้ผมและมันจะทำตามนั้นจริงๆ
ถึงมันจะไม่ได้พูดออกมาแต่ดวงตาของมันกำลังบอกผมทุกอย่าง
เหมือนกับว่าตอนนี้ผมตกอยู่ในมนต์สะกดของเสียงเพลงเลยครับ



                 ต่อด้านล่างค่ะ

[เคียงใจ]

“Happy Anniversary สุขสันต์ครบรอบ 1 ปีของเราครับ”
มันพูดหลังจากร้องเพลงจบครับ

“ขอบคุณนะที่ร้องเพลงนี้ให้กู” ผมบอกมันเบาๆหน้ายังไม่หายร้อนเลยครับ

“ชอบเพลงนี้ไหม” มันถามผมพร้อมร้อยยิ้มยังไม่จาง

“อืม...ชอบ” ผมตอบเบาลงไปอีกครับ โครตเขิน

“กูมีอะไรจะให้มึงด้วย แบมือมาสิ”
หลังจากมันพูดจบผมก็ยื่นมือขวาออกไปตรงหน้ามัน
พร้อมกับแบรอรับของฟรีเลยครับ แห่ะๆ ผมไม่ได้ขี้งกนะ

มันก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนยื่นออกมาข้างหน้า
ในระดับเหนือมือผมแต่ยังกำไว้ครับ มันไม่ยอมปล่อย
ตอนนี้เรานั่งอยู่ข้างๆกันบนพื้นทรายโดยไม่กลัวกางเกงเลอะเลยครับ


“เร็วดิลีลาหว่ะ” ผมว่ามันยิ้มๆ แกล้งมันครับ

“หึหึ” มันหัวเราะสองทีก่อนคลายมือที่กำไว้แล้วสิ่งที่อยู่ในมือมันก็ค่อยๆห้อยลงมาครับ
เป็นสร้อยคอสีเงินเส้นเล็กๆไม่ใหญ่มาก ลายแบบที่วัยรุ่นกำลังนิยมครับ

“รักษาดีๆนะครับ” มันพูดพร้อมกับปล่อยนิ้วโป้งที่กดปลายสร้อยไว้ให้หล่นใส่มือผม

แล้วสิ่งที่สัมผัสกับมือผมก็ไม่ได้มีแค่จี้จากสร้อยเพียงอย่างเดียว
แต่มันมีแหวนอีกสองวงหล่นลงมาด้วยครับ
ผมมองสิ่งที่อยู่ในมืองงๆก่อนเงยหน้าขึ้นไปมองมันใหม่


“สร้อยคือของขวัญครบรอบ 1 ปีของเรา แต่แหวนกูจองมึงไว้ก่อนนะ"
มันพูดพร้อมร้อยยิ้มเล็กๆแต่ผมกางแขนโผเข้าโอบรอบคอมันแล้วครับ
มันก็กอดตอบผมแน่นเหมือนกัน


“กูใส่ให้นะ”มันพูดขึ้นเบาๆด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ
ผมเลยผละตัวออกแล้วยื่นแหวนสองวงที่ร้อยอยู่ในสร้อยให้มันครับ
มันก็รับเอาไปแกะแหวนออกแล้วเอาสร้อยมาใส่ให้ผม
ที่จี้เป็นแผ่นเงินมนๆ แผ่นบางๆเขียนไว้ว่า Anniversary 1 year T&P ครับ


“ขอมือหน่อยครับ”

“กูไม่ใช่หมาจะมาขอมือ” ผมบอกมันก่อนยักคิ้ว

“หึหึ” มันแค่หัวเราะก่อนเอื้อมมือมันมาจับมือผมไปสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายครับ
แปลกนะครับแหวนขนาดพอดีกับนิ้วผมเลย

“กูจองไว้ก่อนนะ จบเมื่อไหร่ค่อยแต่ง” ไอ้เชี้ยพูดซะกูเขิน แต่มันจะแต่งเข้าไปได้ไงวะ

“แต่งได้ซะที่ไหนล่ะ” ผมว่ามัน

“ผู้ชายกับผู้ชาย เขาแต่งกันเยอะแยะไป” มันว่าผมก็ได้แต่เงียบครับ

“ขอบคุณนะ” ผมบอกมันบ้าง มันก็ได้แต่ยิ้มรับแล้วยื่นแหวนอีกวงที่ใหญ่กว่าของผมมาให้ครับ
เป็นแหวนลายเดียวกับผมเห็นข้างในแหวนสลักไว้ว่า T&P

ผมนี่หน้าเริ่มร้อนขึ้นมาอีกแล้วครับ มันก็ยื่นมาซ้ายมาข้างหน้า
ผมก็จับก่อนค่อยๆสวมแหวนให้มันนิ้วเดียวกับผม
 

"I don't regret the things I have done or the things
I have chosen not to do because what ever I've done,
 I must have done something right
because I ended up with you. I love you"

(กูไม่เคยเสียใจในสิ่งที่ได้เลือกหรือทำไปแล้ว
นั่นเพียงเพราะทุกๆ สิ่งที่กูได้ทำคงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว
ในเมื่อวันนี้กูมีมึงอยู่เคียงข้าง กูรักมึงนะ)


ผมพูดจบก็เอี้ยวตัวและเอื้อมแขนไปกอดมันอีกครั้ง มันก็กอดตอบผมครับ
อ้อมกอดของมันอบอุ่นเสมอสำหรับผม
ผมรู้สึกดีทุกๆครั้งที่ได้อยู่ในวงแขนของมันไม่ว่าจะเป็นยามหลับหรือยามตื่น
เพราะที่ตรงนี้เป็นของผมและมันก็จะเป็นของผมตลอดไป


มันรู้ว่าผมเป็นคนขี้อายเวลาแบบนี้ถึงเลือกที่จะใช่ภาษาอังกฤษในการบอกมัน


“กูก็รักมึงเหมือนกันครับ ในที่สุดมึงก็บอกรักกูสักทีนะ นึกว่าต้องรอจนแก่ซะแล้ว”
มันพูดข้างหูผมเบาๆก่อนค่อยๆผลักผมออกเพื่อสบตา ตอนนี้มันยิ้มเต็มหน้าเลยครับ
ยิ้มแก้มแตกเลยทีเดียวแค่กูบอกรักนี่ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นวะ



ถึงผมจะไม่เคยบอกรักมันเลยก็ตาม ตั้งแต่คบกันมา 1 ปี
ผมไม่เคยบอกรักมันตรงๆซักครั้งเลยครับ ถ้าผมจำไม่ผิดผมเคยบอกว่าชอบมันตอนผมเมา
แล้วก็บอกว่ารักมันต่อหน้าพ่อแม่ผม และอีกครั้งคือต่อหน้าพ่อแม่มัน
นอกนั้นผมใช้การกระทำล้วนๆครับไม่ใช่ว่าผมไม่อยากบอกรักมันหรอกนะครับแต่ผมอาย
ผมไม่รู้ว่าจะบอกมันตอนไหนยังไง และถ้าบอกไปเกิดมันได้ใจ
เห็นว่าผมรักแล้วไม่ยอมตามใจเอาใจผมแบบทุกวันนี้ทำไงล่ะครับ หึหึ


“ใครบอกมึง หูฝาดหรือป่าว” ผมถามมัน

“กูได้ยินเต็มสองหูเลยครับ”

   “หึหึ มึงหูฝาดแล้วเสียงลมทะเลมั้ง” ผมบอกมัน

   “พรต... มึงบอกกูอีกครั้งนะกูอยากฟัง” มันเรียกผมแล้วหยุดไปนิดนึงก่อนพูดขึ้นมาใหม่ครับ
แต่มันจะขอให้ผมบอกรักมันอีกเนี๊ยะนะ แค่นี้หน้ากูก็จะระเบิดอยู่แล้ว

   “หึ ไหนว่าได้ยินเต็มสองหูไง” ผมปฏิเสธมันทั้งคำพูดทั้งสายหน้าไปพร้อมกันเลยครับ

   “นะครับ อีกแค่ครั้งเดียว พูดให้กูฟังหน่อยสิ” มันอ้อนทั้งน้ำเสียง และสีหน้าเลยครับ




   “อืม กูรักมึง พรตรักตินณ์นะได้ยินชัดไหมครับ”
ในที่สุดผมก็ทนการอ้อนของมันไม่ไหว บอกมันไปอีกครั้งครับ

   “กูรักมึงที่สุดเลยพรต ขอบคุณนะ
ขอบคุณมากๆเลยที่มึงตัดสินใจยอมคบกับกูในวันนั้น
กูรู้ว่ามึงไม่เต็มใจและกูก็อยากให้รู้ไว้ว่าถึงตอนนั้นมึงจะไม่เต็มใจเป็นแฟนกู
แต่กูจะทำให้มึงเต็มใจอยู่กับกูทั้งชีวิต”

พอมันได้ยินผมบอกว่ารักมันอีกครั้งมันก็กอดผมแน่นขึ้นจนแทบหายใจไม่ออกเลยครับ
แล้วที่มันพูดแบบนั้นมันไม่รู้รึไงว่าตอนนี้ทั้งใจผมมีแต่มันแล้วครับ


   ผมยอมรับเลยครับว่าตอนแรกที่ผมกับมันได้เจอกันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจดจำเท่าไหร่
ผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย แถมมันยังมาบังคับ ข่มขู่แถมคอยตามตื้อจนน่ารำคาญ
แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันกลับค่อยๆเข้ามาแทรกในชีวิตประจำวันของผมทีละน้อย
จนผมเริ่มรักมันตอนไหนก็ไม่รู้ครับ รู้ตัวอีกทีก็รักมันไปแล้ว ขาดมันไม่ได้ไปแล้วครับ


   เรื่องวันนี้ผมก็ไม่คิดว่ามันจะจำได้ด้วยซ้ำว่าเป็นวันที่ผมตอบตกลงเป็นแฟนกับมันในรถ
เพราะเหตุการณ์นั้นไม่ได้มีอะไรที่โรแมนติกน่าจดจำซักอย่างครับ
แต่มันก็จำได้และยังพาผมมาที่ทะเลอีก


   “กูจะอยู่กับมึงจนมึงเบื่อ ถึงมึงเบื่อจนไล่กูกูก็ไม่ไป
กูบอกแล้วไงมึงไม่มีสิทธิ์ทิ้งกู กูเท่านั้นที่มีสิทธิ์ทิ้งมึงและกูก็ยังไม่มีความคิดที่จะทิ้งด้วย
เพราะฉะนั้นมึงมีแค่หน้าที่รักกูให้มากๆก็พอ”

   “ครับกูจะรักมึงเพิ่งขึ้นทุกวัน”




   “กูถามหน่อยได้ไหมว่าทำไมต้องมาที่ทะเลบางแสน” ผมถามมันถึงเรื่องที่ตัวเองสงสัยครับ


   “ก็มึงชอบทะเล วันนี้หลังจากกูไปรับแหวนกับสร้อยที่สั่งทำ
กูก็กะว่าจะพามึงไปค้างที่ระยองซักคืน เพราะมึงบอกว่ายังไม่เคยไป
แต่พอถึงห้องทั้งห้องเงียบสนิท มึงยังไม่กลับ แถมโทหาก็ปิดเครื่อง
โทรหาไอ้นาวก็ปิดเครื่องเหมือนกัน กูก็เลยนั่งรออยู่ที่ห้อง
จนมึงกลับมาถึงก็มืดแล้ว เลยได้แค่ทะเลบางแสนอย่างที่เห็นนี่แหละ
มันอธิบายยาวเลยครับ แต่พอผมรู้เหตุผมและยิ่งมารู้ว่ามันนั่งรอผมอีกยิ่งรู้สึกผิดครับ


   “มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมถามมันครับ

   “บ่าย”

   “งั้นแปลว่าไม่ได้เข้าโชว์รูม”

   “เข้าไปเช็ครถเฉยๆเพราะกูกะจะขับไประยอง”
ไอ้เชี้ย ว่างแผนเก่งกว่าผมอีกครับ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยซักอย่าง
มันเริ่มน่ากลัวซะแล้วครับ หลังจากนี้ต้องคอยระวังมันบ้างแล้ว

   “มึงมันจอมวางแผนเนอะ”

   “คงไม่เท่ามึงหรอก” มันว่ากลับพร้อมรอยยิ้มครับ แต่วันนี้มันจะยิ้มเยอะไปไหมวะ

   “กูขอโทษนะที่ไม่รู้ว่ามึงคอย แถมไม่มีอะไรให้มึงซักอย่าง” ผมขอโทษมันอีกครั้ง

   “ไม่ต้องขอโทษกูหรอก กูได้แล้วล่ะ” มันพูดพร้อมเลยยิ้มเจ้าเล่ห์ครับ

   “อะไรวะ” ผมถามมันครับ

   “ไม่บอก รู้แค่ว่ากูได้รับแล้วก็พอ” ผมอยากเอาเล็บข่วนหน้ายิ้มๆของมันจริงๆครับ
แม่งถามไม่ตอบทำเป็นมีลับลมคมใน

   “ป่ะกลับกันเถอะตี 2 แล้ว” มันดูนาฬิกาข้อมือก่อนชวนผมกลับครับ

   “อืม ไปดิ” ผมบอกมันก่อนลุกขึ้นปัดเศษทรายที่เกาะตามกางเกง
มันก็หยิบกีต้าร์มาถือและปัดเศษทรายนิดหน่อยก่อนจูงมือผมออกเดินครับ
ถ้าวันต่อๆไปนับจากนี้มันจะยังคงจับมือผมแล้วเดินเคียงข้างกันไปแบบนี้ตลอดก็คงจะดีนะครับ
ผมเดินตามพร้อมรอยยิ้มและกระชับมือที่ประสานกันให้แน่นขึ้นอีกนิด
วันข้างหน้าจะเป็นยังไงไม่สำคัญขอแค่ในวันนั้นยังมีมันอยู่ตรงนี้ก็พอ





              --- จบ ---












                       แล้วตินณ์ล่ะ








                    งั้นไปดูฝั่งพี่ตินณ์อีกนิดเนอะ








                     -  presented by นายกฤษตินณ์ -



   “ง่วงไหม ง่วงก็หลับได้เลยนะเดี๋ยวถึงแล้วกูปลุก”
ผมบอกมันหลังจากขับรถออกมาจากบางแสนได้ซักระยะแล้วครับ
ตอนนี้ผมขับรถไปด้วยอีกมือหนึ่งก็กุมมือมันไว้บนตักตัวเองครับ
มันเอาหัวซบกับหัวไหล่ผมเหมือนจะหลับ ผมหันไปมองตามันก็เคลิ้มๆแต่ไม่ยอมหลับ


   “ไม่เอากูอยู่เป็นเพื่อนมึง” มันพูดก่อนเอามืออีกข้างที่ว่างจับจี้จากสร้อยที่คอขึ้นลูบเบาๆ

   “ชอบไหม”

   “อืม  มึงรู้ขนาดนิ้วกูได้ไง” มันถามมันเสียงเบาๆเหมือนคนกำลังจะหลับ
แต่ผมรู้ว่ามันไม่หลับและคอยคำตอบของผมอยู"

   “กูเก่งไง มือมึงกูจับอยู่ทุกวันจะไม่รู้ได้ไง” ผมตอบมันก่อนตั้งใจขับรถกลับคอนโด
ตอนนี้ถนนโล่งมากผมเลยเหยียบมากกว่าปกติไม่นานก็มาถึงคอนโดครับ




   “อาบน้ำอีกไหม” ผมถามไอ้พรตหลังจากเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
ก่อนไปมันอาบไปรอบนึงแล้วครับ



   “อาบเหนียวตัว ลมทะเลแม่งแรง”  มันว่าเดินเข้าไปในห้องนอน สงสัยไปอาบน้ำครับ
ผมเลยเดินไปรินไวน์ปี 90 ที่พ่อเพิ่งให้มาใส่แก้ว ก่อนเดินกลับมานั่งจิบที่โซฟาครับ
อากาศข้างนอกยังหนาวอยู่ตอนแรกก็เริ่มอุ่นขึ้นมาแล้วนะครับ
แต่สองสามวันมานี้อากาศเย็นลงอีกแล้ว ต้องจิบไวน์เรียกความอบอุ่นในกระแสเลือดกันซะหน่อย



   “มึงมาอาบน้ำดิ จะได้นอน” เสียงไอ้พรตเรียกผมดังมาจากประตูหน้าห้องนอนครับ
ผมหันหลังกลับไปมองเห็นมันกำลังยืนเอาผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวเช็ดผมที่เพิ่งสระ
ตัวมันก็มีชุดหลุมยาวทสีขาวเพียงตัวเดียว สงสัยมันเพิ่งอาบน้ำเสร็จยังไม่ได้แต่งตัว
แบบนี้รู้เลยครับว่าข้างในชุดคลุมต้องไม่มีอะไรนอกจากตัวขอมมันแน่นอนครับ
แค่คิดความหื่นของผมก็พวยพุ่งขึ้นมาเต็มสมองแล้วครับ หึหึ


   “อีกแป๊บนึง กูจิบไวน์หมดก่อน” ผมบอกมันแล้วชูแก้วไวน์ในมือให้ดู

   “มึงกินตอนนี้เนี๊ยะนะ”

   “อืม สักหน่อยไหม” ผมถามมัน

   “ไม่เอากูแปรงฟันจะนอนแล้ว” มันว่าแต่ก็เดินเอาผ้าเช็ดหัวเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ

   “มานี่กูเช็ดให้” ผมเรียกมันให้นั่งหันหลังบนพรมตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของผมครับ
มันก็นั่งแล้วเอื้อมมือไปหยิบรีโมทกดเปิดทีวี มือมันก็กดเลือกช่องไปเรื่อยๆ
ผมก็เอาผ้าขนหนูบนหัวมันขยี้กับเส้นผมนุ่มๆของมันเบาๆ


“อื้อ...ตินณ์กูจั๊กจี้” เสียงไอ้พรตมันว่าพร้อมย่นคอหนีผม
ก็ผมอดใจไม่ไหวเช็ดไปเรื่อยๆแล้วเห็นต้นคอขาวๆ
เลยก้มลงเอาหน้าไซ้สูดดมกลิ่นความหอม
ของแชมพูและสบู่เด็กที่มันใช้เป็นประจำครับ


   “หอมจังเมียใครน้า”ปากผมว่ามือก็ดึงมันให้ลุกขึ้นมานั่งตักแล้วครับ มันก็ขัดขืนนิดหน่อย

   “ตินณ์ มึงจะทำอะไรกูง่วงนอนนี่มันจะตี 4 แล้วนะเว้ย”
มันรีบพูดรัวลิ้นพันกันให้วุ่ยเลยครับ หลังจากเห็นเคล้าลางว่าคืนนี้จะไม่ได้นอน
เพราะทันทีที่ดึงมันขึ้นมานั่งตักได้ผมก็ซุกไซ้ซอกคอหอมๆของมัน
มือก็เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ล้วงเข้าไปในเสื้อคลุมของมันแล้วครับ


   “ไม่ต้องนอนหรอก พรุ่งนี้เช้าค่อยนอนนะ”
ผมเงยหน้าขึ้นพูดปากชิดริมฝีปากมันก่อนจะเอาประกบเลยครับไม่ปล่อยเวลาให้มันได้ปฏิเสธ

   “อื้มมมม...ตินณ์” เสียงมันครางยาวเลยครับ
หลังจากผมไล่ต้อนปลายลิ้นร้อนๆพลิกพลิ้วหยอกล้อกับลิ้นของมัน
มันจูบเก่งยังไงก็ยังจูบเก่งเหมือนเดิมไม่มีผิดครับ

   “มึงอยากเหรอ” มันผละหน้ามามองจ้องตากับผมนิ่งๆนิดนึง
ก่อนถามตาปรือๆเซ็กซี่มากเลยครับ
หน้ามันแดงๆไม่รู้เพราะความอาย
หรือว่าเพราะการจูบดุเดือดที่เพิ่งจบไปกันแน่ครับ

   “ที่สุดเลยครับ” ผมตอบก่อนเอาปากไปชนปากมันเบาๆหนึ่งที
ไม่รู้เป็นอะไรช่วงนี้ผมชอบเอาปากของตัวเองไปชนปากมันครับ

   “งั้นมึงอยู่เฉยๆ วันนี้กูจะกินมึง”
มันพูดก่อนเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ของผมกระดกไปนิดนึง
สงสัยย้อมใจครับ จากนั้นมันก็ดื่มอีกแล้วหันมาเอาปากประกบปากผม
ความร้อนของไวน์ค่อยๆไหลจากปากมันเข้าสู่ปากผมแล้วไหลลงคอ


มันเป็นจูบที่อ้อยอิ่ง หวานละมุนและยังมีความมึนเมาผสมคละเคล้าไปด้วยครับ
มือมันก็จัดการดึงทึ้งเสื้อยืดของผมขึ้นจากเอวหลุดออกจากคอได้อย่างรวดเร็ว
จากนั้นมันก็ไปวุ่นวายปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงยีนต์


ผมก็ให้ความร่วมมืออำนวยความสะดวกให้เมื่อมันพยายามจะถอดกางเกงยีนต์
หลังจากมันลุกขึ้น ผมยกสะโพกเพื่อให้กางเกงถูกถอดออกโดยง่าย
ตอนนี้เสื้อผ้าของผมปลิวหลุดจากร่างทีละชิ้นๆ
จนหมดเหลือแต่กางเกงในสีขาวที่ปกปิดลูกชายเพียงชิ้นเดียว


ผมเอื้อมมือไปจะปลดสายคาดเอวที่ชุดคลุมอาบน้ำของมัน
แต่มันดันปัดมือผมออกไม่ให้ยุ่งวุ่นวายตัวมันซะงั้น


“กูบอกอยู่เฉยๆไง วันนี้กูจะกินมึง” เสียงมันดุผมครับ

พอดุเสร็จก็เอาปากตัวเองมาประกบกับปากผมอีกครั้ง
ก่อนจะไล่ระดมพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้า ซอกคอใบหู
และเลื้อยลงต่ำไปตามบ่าไหล่ มันขบเม้มทำรอยตามร่างกายผมอย่างเมามันส์
ไม่รู้อยู่ๆคึกอะไรร้อนแรงขึ้นมาซะเฉยๆครับ



มือมันก็ลูบไล้ไปทั่วร่างผมก่อนจะค่อยๆจับลูกชายของผม
ที่ตอนนี้นอนนิ่งสงบอยู่ในกางเกงในสีขาวตัวน้อย มันคลึงเล่นทั้งๆที่อยู่นอกกางเกง
ลูกชายผมที่ทำท่าว่ารู้จักกับคนที่มาทักทายเป็นอย่างดี มันค่อยๆขยายตัวขึ้นต้อนรับ
และลำตัวที่มีขนาดใหญ่ของไอ้เจ้าลูกชายก็ดันกางเกงในให้โป่งพองขึ้นทันตา


แถมส่วนหัวตัวยังชูชันออกมาจากขอบกางเกงอีกครับ
ไอ้พรตมันขึ้นมานั่งทับบนตักผมอีกครั้งโดยหันหน้าเข้าหาผมและเอาขาเกี่ยวเอวผมไว้
ก้นงอนๆของมันที่ทับลงมาบนลูกชายที่กำลังตื่นตัวจนปวดหนึบ
ยิ่งทำให้ปวดมากขึ้นไปอีกเพราะความเสียดสีและยั่วยวนของมัน


มันเริ่มกลับมาไซ้ตามลำตัวผมอีกแล้วครับมือไม้ก็ลูบไล้ไปทั่ว
ก่อนมันจะดันให้ผมเอาหลังพิงผนักโซฟาและมันจัดการล้มลงเอาลิ้นค่อยๆไล้วนราวนม
และค่อยๆครอบริมฝีปากลงบนตุ่มที่แข็งเป็นไตของผมครับ


     ต่อด้านล่าง อีกนิดนึงค่ะ

[เคียงใจ]

   

   “อืมมมม......”  ผมได้แต่ครางเสียงพร่า เสียวโคตรกับการเล้าโลมของมันครับ
ก็มันเล่นทั้งดูด ทั้งดุนแถมขบเม้มลงมาบนนมให้ผมได้เสียว
และเกร็งหน้าท้องเป็นระยะครับ เมื่อมันเล่นจนพอใจมันก็ค่อยๆลุกออกจากตักผม
ลงไปยืนข้างล่างแล้วก้มตัวลงไล้มือใกล้ลูกชายของผม


แล้วเริ่มพรมจูบจากต้นขาด้านในต่ำลงไปเลื่อยๆโครตเสียวเลยครับ
เวลามันเหลือบตาขึ้นสบตากับผมนี่ไม่รู้จะบอกว่ายังไง ก็มันยั่วมากครับ


พอมันพรมจูบตามขาจนพอใจ มันก็วกกลับขึ้นมา
ไล้ปลายลิ้นตามแนวไร้ขนอ่อนที่หายเข้าไปในกางเกงตัวจิ๋ว
ก่อนมันจะไล้ลิ้นตามไปอย่างหยอกล้อและมันก็เอามือมาจับเจ้าลูกชาย
ที่ตอนนี้มันพร้อมรบเต็มที่แล้วบีบนวดเบาๆจากนอกกางเกง

ไอ้พรตลากลิ้นลงมาจนถึงส่วนปลายลูกชายผมที่โผล่พ้นของกางเกงในออกไปทักทายอากาศด้านนอก
มันค่อยเอาลิ้นแตะส่วนหัวครับ


   “ซี๊ดดดด.........พรต” ผมครางเสียวเพราะมันเล่นระรัวลิ้นกับส่วนปลายอย่างไม่ปราณีผมเลยครับ


เมื่อมันเห็นว่าผมคราง มันก็เหลือบตาขึ้นมองผมก่อนจะรั้งกางเกงในตัวจิ๊วลง
ให้ลูกชายตัวใหญ่ของผมออกมาได้ทั้งตัว จากนั้นก็เอาริมฝีปากอุ่นๆเข้าครอบครอง
ผมก็แอ่นสะโพกขึ้นรับกับริมฝีปากที่ขยับขึ้นลงเป็นระยะ จากช้าๆก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ
บางครั้งมันก็หยุดแล้วปล่อยลูกชายผมให้เป็นอิสระ
แล้วหันไปสนใจเล่นกับลูกบอลกลมๆสองลูกแทน
มันทั้งดูดทิ้งเม้มจนผมแอ่นสะโพกสูงเพราะความเสียวครับ



   “อืมมมม......พรต กูไม่ไหวแล้วกูต้องการมึง”ผมร้องขอมันเสียงพร่าเลยครับ

ก็มันเล่นทรมานผมจนแทบระเบิด เมื่อมันได้ยินเสียงผมร้องขอ
มันก็ค่อยๆถอดกางเกงตัวน้อยของผมออกจากก้น เผยให้เห็นเจ้าลูกชายได้เต็มๆตา
เพราะฟังภายในห้องรับแขกยังสว่างโร่เลยครับ


เมื่อกางเกงตัวน้อยของผมหลุดพ้นปลายเท้าไอ้พรตก็ผละตัวจากระหว่างขาทั้งสองข้างของผม
ลุกขึ้นยืนผมก็มองตามงงๆก่อนที่จะเห็นมันค่อยๆปลดสายผ้าที่รัดเอวมันอยู่
ทำให้ชุดคลุมของมันค่อยๆแยกออกจากกัน
แล้วมันก็ปล่อยให้เสื้อคลุมสีขาวเลื่อนหลุดออกจากตัวช้าๆ
ทุกการเคลื่อนไหวของมันอยู่ในสายตาของผมครับ
ผมได้บันทึกภาพทุกอย่างที่เกิดขึ้นผ่านม่านตาไว้ในสมองเรียบร้อยแล้วครับ


ตอนนี้ร่างกายของมันไม่มีเสื้อผ้าติดกายซักชิ้น
ผมยิ่งมองยิ่งยั่วยวนชวนให้อยากเอาเจ้าลูกชายที่ปวดหนึบเข้าไปฝังร่างอยู่ในตัวมันครับ
มันก้าวขึ้นมาบนโซฟาอีกครั้งและนั่งลงบนขาของผม
โดยหันหน้าเข้าหากันมันจับลูกชายตัวใหญ่ของผมไว้ในมือนุ่มๆของมัน
แล้วนำลูกชายของตัวเองมารวบให้ชิดลูกชายผม
แล้วใช้มือทั้งสองข้างกอบกุมพร้อมค่อยๆขยับขึ้นลงครับ



   “อ่ะ...อื้มมม.......”เสียงมันครางเบาๆ ผมก็กัดปากตัวเองสกัดกั้นเสียงครางเหมือนกันครับ
ตอนนี้ตูดผมแทบจะไม่ติดเบาะโซฟาเพราะความเสียวที่ได้รับจากส่วนกลางของร่างกาย
ความเสียววิ่งแล่นจากปลายเท้าขึ้นถึงหัวเลยครับ
ผมปล่อยให้มันทำตามใจตัวเองไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าจะทนไม่ไหว
อยากปลดปล่อยก็เอื้อมมือไปจับมือมันไว้ให้หยุด



   “พอก่อนครับ ต่อไปพี่จะแสดงตัวอย่างให้ดูบ้าง”
ผมพูดจบจับมันพลิกลงนอนยาวบนโซฟาเลยครับ มันก็มองหน้าผมงงๆ


   “หมดเวลาของมือใหม่แล้วครับ ต่อไปเป็นของจริงนะ”
ผมบอกมันก่อนยิ้มใส่ตาไอ้พรตแล้วเอื้อมมือไปคว้าขวดไวน์มาเทลงบนตัวไอ้พรตไม่เยอะเท่าไหร่ครับ
จากนั้นผมก็ยกขึ้นดื่มจากขวดแล้วเอาไปกรอกปากมันบ้างครับ

เป็นจูบที่ร้อนแรงดุเดือดเมื่อผมส่งไวน์เข้าปากมันแล้วสำรวจจนแน่ใจว่ามันกลืนลงไปจนหมดแล้ว
ผมก็เลื่อนตัวลงมาชิมไวน์ที่อยู่ตามลำตัวไอ้พรต จากซอกคอก็เลื่อนไปที่เหนือหน้าอก



ผมทั้งชิม ทั้งดูด ทั้งเม้มทำรอยไว้ตามลำตัวให้เป็นหลักฐานว่าไอ้พรตมันเป็นของผมครับ
แล้วก็มาถึงยอดอกที่มีตุ่มแข็งเป็นไตสีชมพูอ่อนๆ
ที่ผมเห็นเมื่อไหร่ก็อดที่จะอยากชิมความหวานของมันซะทุกครั้งไม่ได้
ว่าแล้วผมก็ก้มลงชิมซะหน่อย ลิ้นร้อนๆของผมค่อยๆวนรอบฐานก่อนครอบลงไปแล้วดูดดึงอย่างหมั่นเขี้ยว 


   “ซี๊ดดด  อะ... อื้มมมตินณ์...” เสียงไอ้พรตครางแล้วกดหัวผมให้ลงลิ้นเล่นกับหัวนมมันมากยิ่งขึ้นครับ
มือผมที่ว่างก็นำไปลูบไล้ลูกชายมันเล่นเบาๆเป็นการหยอกเอิน
ตัวมันสั่นน้อยๆเมื่อผมลากลิ้นลงไปตามลำตัวและแยงลงในสะดือบุ๋มๆของมัน


   “อืมมม” เสียงมันยังครางต่อเมื่อผมไล่จูบลงมาตามหน้าขาแบบที่มันทำกับผม
แต่ผมจูบไปจนถึงปลายเท้าของมันที่นอนทอดตัวอยู่บนโซฟา และไล่ขึ้นมาตามขาด้านใน
ก่อนไปเจอลูกบอลกลมๆสองลูกสีอ่อนผมเล่นเอาปากเข้าครอบบ้าง
ที่นี้ไอ้พรตแอ่นตัวขึ้นตูดไม่ติดเบาะเลยครับ



   “โอ๊ะๆๆซี๊ดด   โอ๊ยยยยตินณ์ เสียว...”
มันร้องพร้อมกับพยายามเอามือดันหัวผมออกจากลูกบอลกลมๆที่ผมกำลังเล่นอย่างหลงใหล
เมื่อมันไม่ยอมให้เล่นต่อผมก็เลื่อนขึ้นไปเล่นกับน้องชายของมันที่ต้องนี้คงจะน้อยใจผมเต็มที่
เพราะมันกำลังร้องไห้มีน้ำใสๆ ซึมออกมา ผมค่อยๆแตะลิ้นร้อนลงไปชิมรสชาติของน้ำใสๆ
ที่ปริ่มส่วนหัวแดงก่ำอย่างแผ่วๆ ทำเอามันร้องครางดังกว่าเดิมพร้อมแขม่วท้องจนขึ้นเป็นลอน




“อ่า..ซี๊ดดด......” เสียงมันตอนนี้เซ็กส์ซี่โคตรเลยครับ
ค่อยวนลิ้นสัมผัสไปรอบหัวหยัก ก่อนจะรัวลิ้นโจมตีส่วนปลาย และเมื่อเห็นหน้ามันเหยเก
ผมจึงเบี่ยงริมฝีปากหลบไปไล่เลียตามลำตัวของลูกชายสุดที่รักมันแทน
ตอนนี้ตามใบหน้ามีเม็ดเหงื่อปรากฏขึ้นทำให้มันยิ่งดูเซ็กส์ซี่เพิ่มขึ้นไปอีกครับ
แล้วก็ถึงเวลาที่ผมครอบครองสิ่งที่เต้นตุบๆอยู่ตรงหน้าให้เข้าไปอยู่ในอุ้งปากอุ่นๆแทน
เมื่อผมครอบครองมันทั้งหมดก็เริ่มขยับปากขึ้นลงตามความยาวเหมือนทุกครั้ง
มันก็ช่วยขยับแอ่นสะโพกตามจังหวะผมทันที ลูกชายของมันเข้าลึกมากครับ



“โอววว..อืมมม..ตินณ์!!”
 เสียงครางอย่างเสียวซ่านพร้อมชื่อของผมหลุดออกมาจากริมฝีปากมันอย่างต่อเนื่อง
ผมยิ่งเร่งสปีดการขยับเพราะเสียงเรียกชื่อผมทำให้อารมณ์ของผมพุ่งสูงขึ้น
ผมขยับต่อไปเรื่อยๆพร้อมความเร็วที่เพิ่มขึ้น
ก่อนไอ้พรตจะเอามือจิกหัวผมแล้วแหงนหน้าหลับตาพริ้ม


“อ๊ะ...กุ...กูเสร็จแล้ว อืมมม”แล้วไอ้พรตก็ปลดปล่อยน้ำอุ่นๆเข้าคอผมเป็นระลอกครับ
ผมก็ดูดรีดจนหมดแล้วกลืนลงคอ

“ตินณ์มึงกินอีกแล้วเหรอ ทำไมไม่คายออกมาวะ”
มันปรือตาขึ้นมาถามผมเมื่อไม่เห็นผมคายลูกๆที่มันปลดปล่อยออกมา

“หึหึ  หวานอร่อยดีหว่ะ” ผมยิ้มก่อนตอบมัน
ครั้งแรกที่ผมลองกินผมรู้สึกว่ามันฝาดๆแปลกๆแต่พอหลายครั้งเข้ามันก็อร่อยดีครับ
รสชาติหวานจนผมติดใจอยากกินซะทุกครั้งแล้วครับ




ตอนนี้มันเสร็จนำผมไปก่อนแล้ว ไอ้ลูกชายตัวดีของผมก็อยากปลดปล่อยบ้าง
ตอนนี้มันกะตุกหงึกหงักอยากเข้าไปในตัวคนที่นอนหมดแรงเต็มที่แล้วครับ
ผมก้มลงจูบปากมันเบาๆและหอมแก้มมันไปหนึ่งที
ก่อนจะเอื้อมมือลงไปปลุกลูกชายของมันให้ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง


“พรตทำให้กูบ้างนะ” ผมกระซิบขอมันข้างหูเมื่อเห็นว่า
ลูกชายมันเริ่มมีอารมณ์ตามการปลุกเร้าของผมแล้วครับ
มันหันมามองหน้าผมงงๆ ผมเลยนั้งบนโซฟาแล้วจับมันนั่งตักหันหน้าเข้าหาตัวเองอีกครั้ง
ก่อนค่อยเอานิ้วมือนวดคลึงช่องทางด้านหลังของมัน

“อื้มมมม........”มันเริ่มครางอีกครั้งเบาๆ ผมก็นวดคลึงแรงขึ้นก่อนค่อยๆกดนิ้วลงไป

“ตินณ์ เจล...เจลด้วยเจ็บ” มันร้องเลยครับเมื่อผมจะเพิ่มนิ้วเข้าไป ผมหยุดก่อนตอบ

“เจลหมดครับ ทนหน่อยนะ” ผมบอกมันก่อนค่อยๆเริ่มกดนิ้วอีกครั้ง
จริงๆแล้วเจลไม่ได้หมดหรอกครับแต่ผมขี้เกียจลุกไปหยิบให้เสียเวลา
ก็ตอนนี้ไอ้ลูกชายผมมันบวมเป่งแทบจะระเบิดได้อยู่แล้วครับ


“โอะ... โอ๊ยยย” เมื่อผมถอนนิ้วออกมาแล้วขยับตัวมันขึ้น
นำเจ้าลูกชายเข้าไปจ่อที่ช่องทางส่วนสงวนของไอ้พรต
ก่อนจะค่อยกดส่วนหัวเข้าไปไอ้พรตร้องเสียงหลงเลยครับ น้ำตาก็ปริ่มๆขอบตา


“ทนนิดนึงนะครับ” ผมบอกก่อนจะค่อยๆจับตัวมันที่นั่งอยู่บนตักให้ค่อยๆทิ้งตัวลงมา
แล้วรับเอาลูกชายตัวเขื่องของผมเข้าไปจนหมด


“อึก..อะ...อื้อ” เมื่อไอ้พรตทิ้งตัวนั่งลงมาจนลูกชายผมเข้าไปนอนสงบนิ่งอยู่ในตัวมัน
แล้วมันก็หยุดการเคลื่อนไหวแล้วเอาแขนกอดรอบคอผมไว้นิ่งๆครับ
ผมก็กอดเอวมันไว้เฉยเพื่อให้มันได้ปรับตัว

“ตินณ์...ไปที่เตียงได้ไหมกูอึดอัด” มันถามผมเบาๆที่ซอกหู

“รอบต่อไปนะครับ รอบนี้พี่จะสอนประสบการณ์บนโซฟาไง”
พอผมตอบเสร็จก็เริ่มจับเอวมันขยับขึ้นลงเบาๆ
มันก็กัดปากทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ ผมเห็นแล้วก็สงสารนะครับ
เพราะตอนนี้ลูกชายผมสัมผัสกับความฝืด
และความเสียวที่แล่นจากเจ้าลูกชายไปที่กระดูกสันหลังเลยครับ
ความหื่นมันมีมากกว่ายังไงก็ทนหน่อยนะจ๊ะเมียพี่


“อืม..อืออ่า” ไอ้พรตเริ่มครางและมันก็กลายเป็นเสียงครางอย่างพึงพอใจของเราทั้งคู่
ที่ประสานกันอย่างสอดคล้อง มือมันก็จิกบ่าผมทุกครั้งที่ผมขยับเอวสวนรับกับการลดสะโพกลงมาของมัน


“อะ..อ่ะ..ซี๊ดดดดด.....” เสียงมันร้องดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อผมขยับเอวมันแรงขึ้นเรื่อยๆ

“ติ...ตินณ์กูมะ...ไม่ไหวแล้ว ...กูไม่มีแรง”เสียงมันบอกผมตะกุกตะกัก
ตามการขยับตัวเมื่อผมเห็นมันท่าทางจะไม่ไหวจริงๆ
จากที่มันปลดปล่อยไปรอบนึงแล้วแถมยังต้องมาเป็นฝ่ายขยับเอง
คงจะเหนื่อยผมเลยจับมันลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มมันไว้ในอ้อมแขน


ส่วนกลางลำตัวยังเชื่อมกันอยู่และขยับอย่างต่อเนื่องเพื่อไม่ให้อารมณ์ขาดตอน
แล้วผมก็ค่อยๆว่างมันลงบนโซฟาในท่านั่งแล้วเอาขาทั้งสองข้างของมันพาดบ่าผม
เมื่อได้ท่าที่ต้องการผมก็เริ่มซอยอีกครั้งครับ

   
   “ซี๊ดดดดดดด  เบาตินณ์ เบาๆ” เสียงมันบอกพร้อมมือที่กำลังเกี่ยวคอลดลงมายันหน้าอกของผมข้างนึง
เพื่อให้ลงความเร็วของการขยับตัว”


“พลั่บๆๆ..พลั่บบบๆๆ ” จังหวะกระแทกไม่ได้ลดลงแต่อย่างไร
ยิ่งมันร้องผมยิ่งรั่วกระชันขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์
ซึ่งมันก็แอ่นตัวหยัดขึ้นรับทุกจังหวะของผม จนขาผมแทบหมดแรง



ผมจับมันเปลี่ยนท่าอีกครั้งโดนการเอาขามันลงจากไหล่
แล้วค่อยดันตัวมันให้ล้มลงนอนราบไปกับโซฟา
แล้วผมตามขึ้นไปอยู่ตรงกลางหว่างขาทั้งสองข้าง
จับขาข้างนึงมาพาดบ่าอีกครั้งก่อนผมจะเริ่มขยับตัวใหม่ใส่แรงเข้าไปเน้นๆเลยครับที่นี้


“อะ..อึก...ซี๊ดดดดดดด” มันก็ร้องไปผมก็ประกบร่างบดคลึง
ส่ายเสยอย่างเมามันส์ก่อนโน้มตัวลงไปจับหน้ามันรับจูบในขณะที่บั้นเอวก็ยังอัดรัวถี่ยิบ
อย่างรุนแรงไม่มียั้งครับ


“พลั่บๆๆ พลั่บบๆๆ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นลั่นห้องรับแขกอีกครั้ง

“โอ๊ยยย...ซะ..ซี๊ดด..อ่าาา”
 เสียงครางของมันดังขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์อย่างไม่กลัวเส้นเสียงอักเสบ
ผมเสยใส่กระชั้นเร็วขึ้นเมื่อเห็นมันเริ่มเกร็งตัว
มือจิกไหล่ผมแน่นจนผมคิดว่าเลือดคงไหลแน่นอน
แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจที่จะบอกให้มันเลิกจิกไหล่ครับ


ตอนนี้ผมต้องการแค่ส่งมันให้ได้ขึ้นสวรรค์ไปก่อน
ผมขยับเร็วและเน้นๆ จนมันทนไม่ไหวกระตุกพ่นสิ่งที่กักเก็บไว้ออกมา
เลอะหน้าท้องของมันและของผมด้วยครับ
การปลดปล่อยของมันทำให้ช่องทางด้านหลังที่ลูกชายผมหลบซ่อนอยู่บีบรัดและตอดผมอย่างแรง
จนต้องกัดฟันกรอดเพราะความเสียว



“โอววว อะ  อืมมมมมมมมม” ผมเสยสะโพกเข้าใส่เน้นๆส่งท้ายอีกสองสามที
ก่อนจะกดแช่นิ่งปล่อยให้ส่วนปลายกระตุกปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นอุ่นๆให้ไหลเข้าไปในตัวมันจนหมด
ผมทิ้งตัวซบหน้าไปที่ซอกคอมันอย่างหมดแรงเลยครับ


“ตินณ์ลุกไปอาบน้ำนอนกันเถอะ”
เสียงไอ้พรตบอกผมเบาๆหลังจากผมนอนนิ่งๆไม่ยอมขยับไปไหนได้ซักพัก

“ลุกแล้วครับ” ผมตอบไอ้พรตก่อนที่หน้าของมันจะแดงขึ้นเรื่อยๆ
เพราะมันรู้ว่าที่ลุกน่ะไม่ใช่ตัวผมแต่เป็นไอ้เจ้าลูกชายที่ไม่เคยพอ
ที่ตอนนี้มันเริ่มขยายตัวอีกครั้งในของตัวของไอ้พรตที่ผมยังไม่ได้ถอดถอนออก

“ตัดทิ้งซะดีไหมวะ” ไอ้พรตทำเสียงดุขู่ผมฟ่อๆเลยครับ

“ตัดแล้วใครจะทำให้มึงครางละครับ มันทำให้มึงมีความสุขนะ”
ผมบอกก่อนจะจุ๊บปากมันไปหนึ่งทีแล้วแกล้งขยับเอวเบาๆ


“ไอ้หื่น”มันว่าหน้ายังไม่หายแดงเลยครับ


“หึหึ ไปที่เตียงเนอะ” ผมหัวเราะก่อนชวนมันไปต่อที่เตียง
มันก็พยักหน้าแล้วหลบตาผมเลยครับ น่ารักชิบหายเมียใครวะ
ผมค่อยๆช้อนตัวไอ้พรตขึ้นอุ้มทั้งที่ลูกชายยังไม่ถอดออกจากตัวไอ้พรต
แล้วขยับเดินตรงไปที่ประตูห้องนอน เป้าหมายคือเตียงนอน
ไอ้พรตกัดปากตัวเองและทำหน้าเหยเกทุกครั้งที่ผมก้าวขาเดินครับ
สงสัยคืนนี้คงไม่ได้นอนจริงแล้วครับ
แต่ไม่เป็นไรนอนเช้าก็ได้เพราะพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่มีเรียน หึหึ









“ตี๊ดๆๆ  ตี๊ดๆๆ”

ผมเอื้อมมือไปกดปิดเสียงนาฬิกาปลุกก่อนที่ไอ้พรตจะตื่นครับ
ผมตั้งเวลาไว้ตอน 11 โมง เพราะผมต้องลุกขึ้นมาทำอาหารให้ไอ้พรตกินก่อนเที่ยง
เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็หกโมงเช้าแล้วครับ เรียกว่าสว่างคาตากันเลยที่เดียว


 หลังจากสายตาผมปรับตัวกับแสงแดดสว่างจ้า
ที่ส่องเข้ามาทางประตูกระจกตรงระเบียงห้องได้
ผมก็เอามือไอ้พรตที่พาดหน้าอกผมอยู่ออกแล้วลุกขึ้น
เดินไปดึงผ้าม่านบังแสงให้ไอ้พรตครับเดี๋ยวมันจะร้อน

ตอนนี้ผมใส่เพียงกางเกงขายาวตัวเดียว แต่ก็ยังไม่โป๊ไม่ต้องกลัวครับ
ผมเดินกลับมาที่เตียงแล้วก้มลงหอมแก้มคนที่ยังนอนซุกตัวขี้เกียจตื่นอยู่ในผ้านวมผืนใหญ่
หน้ามันตอนนอนน่ารักดี ดูไม่มีพิษมีภัย เหมือนเป็นเด็กๆเลยครับ
แต่ตอนตื่นก็ยังน่ารักนะ แต่น่ารักบวกหน้าถีบนิดๆครับ


พอผมได้หอมไอ้พรตเหมือนทุกวันเป็นที่เรียบร้อยผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
จัดการล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อยก่อน
เอาแปรงไอ้พรตมาบีบยาสีฟันไว้ให้แล้วออกไปทำกับข้าวครับ
ต้องทำกับข้าวก่อนค่อยกลับมาอาบน้ำไม่งั้นกลิ่นจะติดตัวผมไม่ค่อยชอบ


ผมเริ่มหาของในตู้เย็นว่ามีอะไรพอจะทำให้มันกินได้บ้าง
แล้วก็ไปเจอของที่พอจะทำได้ มื้อนี้ทำแกงจืดเต้าหู้หมูสับ
ผัดผักรวมมิตรกุ้งและหมูกระเทียมให้มันคงพอครับว่าแล้วผมก็เริ่มลงมือทำ


ทุกๆวันผมก็ทำแบบนี้เป็นประจำ ไอ้คิมเคยถามผมว่าเหนื่อยไหม
เบื่อไหมที่ต้องดูแลไอ้พรต คอยเอาใจและทำให้มันเกือบทุกอย่างเหมือนตอนนี้
ผมบอกมันไปว่าผมไม่เคยทำสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ หรือถ้าเบื่อก็เลิกทำ
แต่ที่ทำอยู่นี้มันคือความสุขที่ได้เห็นไอ้พรตมันยิ้ม มันกินอาหารที่ผมทำอย่างเอร็ดอร่อย
ถ้ามื้อไหนที่มันคิดไม่หมดนี่สิผมถึงจะคิดมากว่าไม่อร่อยเหรอ ไม่ถูกปากเหรอหรือมันไม่สบายเป็นอะไร
ถ้าไอ้พรตเบื่ออาหารนี่คือเรื่องใหญ่ครับ เพราะปกติกินเหมือนยัดนุ่นเท่าไหร่ไม่เคยเต็ม


ไอ้พรตไม่เคยขอให้ผมทำทุกอย่างให้มันแบบนี้แต่ผมเต็มใจทำครับทำมาตั้งแต่แรกจนชินแล้ว
ผมทำอาหารเป็นเพราะตอนเด็กๆผมอยู่กับคุณยายที่ต่างประเทศ ท่านก็ไม่รู้จะสอนใครเลยสอนผม
ไอ้ผมไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเป็นคนไทยไปอยู่ใหม่พูดกับใครไม่เป็น
เลยอยู่แต่กับยายจนได้สูตรมาเยอะและติดชอบทำอาหารไปเลยครับ


เรื่องคุณยายผมทำไมไปอยู่ต่างประเทศก็เพราะป้าผม
หรือพี่สาวแม่ได้สามีเป็นคนต่างชาติแล้วย้ายไปอยู่กับสามี
เสร็จแล้วก็มาชวนคุณยายผมไปอยู่ด้วยครับ
พอคุณยายผมไปนานเข้าก็คิดถึงผมเลยขอให้ผมไปเรียนที่นู้นเลย
แม่ผมก็ให้ไปอยู่หลายปีเหมือนกันครับจนทนคิดถึงไม่ไหวไปรับผมกลับเองเลย
เกิดสึกยายชิงหลานแม่ชิงลูกกันด้วยครับ



“อืม ตื่นนานแล้วเหรอ” ไอ้พรตเดินสะลึมสะลือเข้ามาในครัว
หัวยุ่งเลยครับ มันอ้าปากหาวแล้วถามผมไปด้วยหึหึ น่าฟัดชะมัด
ตอนนี้มันใส่กางเกงขายาวกับเสื้อกล้ามที่ผมจับมันใส่เมื่อตอนเช้าครับ


“ซักพักเอง ยังไม่เสร็จเลย มึงไปอาบน้ำก่อนไป”
ผมบอกมันพร้อมกับมือก็เร่งหั่นผักไปเรื่อยๆกลัวมันจะหัว

“ง่วงว่ะ” ผมตัวแข็งมือหยุดหั่นเลยครับ
ก็ไอ้พรตมันเดินเข้ามาซ้อนข้างหลังแล้วเอามือกอดเอวและเอาหัวซบที่ไหล่
ก่อนบ่นว่าง่วง  มันยังไม่ตื่นดีหรือไงวะทำตัวแปลกๆ

“ง่วงก็ไปนอนต่อก่อนเดี๋ยวเสร็จแล้วจะไปเรียก”
ผมบอกพร้อมกับเอามือตัวเองไปวางทับมือมันที่กอดเอวผมอยู่แล้วลูบแหวนที่ผมให้มันมือคืนเบาๆ


“ไม่เอาปวดหัว” ทำไมมันอ้อนจังวะ โครตน่ารัก

“แล้วจะทำอะไรครับ” ผมดึงมันจากข้างหลังให้มาอยู่ข้างหน้าแล้วเปลี่ยนเป็นสวมกอดมันแทนครับ

“มึงไปนอนเป็นเพื่อนกูดิ” ไอ้เชี้ยพูดแล้วช้อนตาขึ้นมองผมหน้าแดง คือกูหลงเลย

“งั้นกินข้าวก่อนเนอะค่อยไปนอนต่อ” ผมบอกมันก่อนจุ๊บปากคนช่างอ้อนไปหนึ่งที

“อืม” มันตอบก่อนหลับตาแล้วเอาหน้าเอียงมาซบอกผม

“ไปล้างหน้าก่อนแล้วดูโทรศัพท์รอก็ได้เสร็จแล้วเดี๋ยวเรียกนะ” ผมบอกมัน

“อืม” มันตอบรับเบาๆก่อนเดินลอยๆเข้าไปในห้องนอน ผมก็ลงมือทำอาหารต่อครับ

พูดถึงความน่ารักของมันไม่ได้มีแค่นี้นะครับ
เมื่อวานผมเผลอได้ไปเห็นอะไรบางอย่าง
ที่ผมถือว่าเป็นของขวัญครบรอบ1ปีที่ผมกับมันคบกันมา
ที่มันถามผมแต่ผมยังไม่ได้บอกมันว่าผมได้รับอะไร
ก็เมื่อวานหลังจากที่ผมกลับมาจากไปเอาแหวนที่สั่งทำไว้


ผมก็มารอมันที่ห้องแต่รอนานมันก็ไม่ยอมกลับมาซักที
ผมเลยโทรหาแต่ก็ดันโทรไม่ติด ผมเลยนั่งรอมันต่อไปจนเริ่มเบื่อ
เลยจะไปเอารูปที่มันถ่ายตอนไปเที่ยวเขาค้อมาดูเล่นๆ


ผมเข้าไปหาในห้องอีกห้องที่เมื่อก่อนผมบอกไอ้พรตว่าใช้เก็บของ
แต่จริงๆไม่มีอะไรหรอกครับเป็นห้องนอนที่ผมเอาไว้ให้เพื่อนๆมานอนเวลาแวะมาค้างที่นี่
แต่พอไอ้พรตมันรู้มันจัดการดัดแปลงห้องรับแขกผมเป็นห้องล้างรูปของมันเลยครับ
ไม่รู้อะไรนักหนาเต็มห้องไปหมด ผมไม่ค่อยได้เข้ามาหรอกครับ
เพราะเดี๋ยวจะไปโดนอะไรมันพังเข้า ของมันมีแต่อุปกรณ์เกี่ยวกับการถ่ายรูปล้างรูปราคาแพงๆทั้งนั้น



พอผมเข้าไปได้ก็หาอัลบั้มรูปที่ต้องการ เมื่อเจอผมก็กำลังจะออกจากห้อง
แต่สายตาดันไปเห็นอัลบั้มรูปอันใหญ่ที่มันวางไว้บนโต๊ะดูเหมือนจะสำคัญเพราะมันมีกุญแจล็อคอย่างดี
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผมบวกกับไอ้พรตคงลืมล็อคกุญแจผมเลิกแอบเปิดดู
แค่หน้าแรกเท่านั้นครับทำผมตัวชาเลย และยิ่งเปิดหน้าต่อๆมามันทำให้ผมยิ้มแก้มแตก
จนหาทางหุบยิ้มไม่เจอเลยครับ


ก็ทั้งอัลบั้มเต็มไปด้วยรูปของผมเพียงคนเดียวแถมมันเป็นรูปที่มีคำบรรยายใต้รูป
ตั้งแต่สมัยที่ผมยังไม่ได้เป็นแฟนกับมันจนเป็นแฟนกันครับ
รู้สึกจะเรียงตามลำดับเวลาที่ผมรู้จักมัน

รูปแรกเป็นรูปที่มันถ่ายไอ้นาวแต่ติดผมไปนิดนึง
คิดว่าผมจะอยู่ปี 2 ครับ ยังไม่รู้จักมัน มันเขียนใต้รูปว่า
“เข้ามาในเฟรมกูตั้งแต่ปีหนึ่งเลยนะมึง”

จากนั้นก็เป็นรูปที่ผมรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง รูปที่ผมนั่งดูทีวี ทำอาหาร ทำงาน
หรือแม้กระทั้งนอนหลับมันก็ถ่ายไว้หมดเลยครับ
บางรูปผมรู้ว่ามาจากกล้อง บางรูปมาจากโทรศัพท์ไม่รู้มันแอบถ่ายตอนไหน
แต่ก็พอรู้ว่ามันอยู่จุดไหนเวลาถ่าย ผมดูไปยิ้มไปแอบขำคำบรรยายใต้รูปมันครับ


มีทั้งชมว่าผมหล่อบ้าง หน้าเหี้ยบาง  ว่าผมทำหน้าดุมันบ้างโครตตลก
จนมาถึงรูปสุดท้ายเป็นรูปผมกับมันเพียงรูปเดียวในบรรดารูปทั้งหมดที่มี
ในรูปผมกำลังนั่งมองมันที่กำลังก้มหน้าทำการบ้านกับเพื่อนอย่างตั้งใจ
เหมือนผมแอบมองมันด้วยสายตารักใคร่อย่างปิดไม่มิด


น่าจะไอ้นาวเป็นคนถ่ายครับเพราะในรูปไม่มีไอ้นาวคนเดียว
นอกนั้นเพื่อนมันอยู่ครบ แล้วมันเขียนใต้ไว้ว่า


“ครบหนึ่งปีแล้วนะที่มึงขอคบกับกู ไม่รู้มึงจำได้ไหมแต่กูจำได้
ไม่ว่านานเท่าไหร่กูก็ยังจำวันนั้นได้เสมอ
ถึงกูจะชอบด่าชอบว่า ขี้เหวี่ยงขี้วีน เอาแต่ใจตัวเองแค่ไหนมึงก็ไม่ว่ากู
และอดทนกับกูมาตลอดจนครบปีนึงแล้วขอบคุณนะ
กูก็รักมึงไม่ต่างกับที่มึงรักกูหรอกถึงไม่บอกแต่กูรู้ว่ามึงดูออกใช่ไหม
ถ้ามีปีที่หนึ่งก็ต้องมีปีต่อๆไปอยู่กับกูไปเรื่อยๆล่ะ รักมึงนะไอ้แก่ขี้บ่นของกู”


รูปนี้มันเขียนยาวกว่ารูปอื่นเลยครับเหมือนมันจะเพิ่งเอามาใส่ด้วย
เพราะมันจะเขียนวันที่ทุกรูปและรูปนี้ลงวันที่เมื่อวานที่คบรอบ 1ปีพอดีครับ

ยิ่งผมเห็นแบบนั้นผมยิ่งรักมันเพิ่งขึ้นเรื่อยๆแบบที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า
จากที่คิดว่ารักมันมากแล้วยังจะรักมันมากกว่าเดิมได้อีก


แต่เหมือนมันค่อยๆเข้ามาเติมเต็มความรู้สึกรักของผมทุกๆวัน
จากการกระทำแสนธรรมดาของมัน มันไม่ต้องทำอะไรพิเศษเลย
ก็สามารถทำให้ผมหลงรักมันได้ขนาดหนักเลยครับ


ผมไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่ามันจะจำวันที่ผมขอมันเป็นแฟนได้
เพราะมันไม่มีอะไรน่าจดจำ แถมยังเป็นในรถที่ผมเหมือนจะพูดเล่นๆไม่จริงจัง
แต่มันกลับจำได้และให้ความสำคัญ ผมยอมรับครับว่าผมโครตดีใจเลย



เมื่อวานเป็นวันครบรอบหนึ่งปีที่ผมคบกับมัน
ก็เหมือนเป็นการเริ่มต้นที่เราจะก้าวไปด้วยกันจนมีปีที่ สอง สาม สี่ เรื่อยๆครับ
ตอนนี้ผมกับมันถือว่ายังเป็นวัยรุ่นที่ความคิดอาจจะยังไม่รอบคอบเท่าไหร่
แต่เวลาและประสบการณ์จะช่วยให้ผมกับมัน
สามารถใช้ชีวิตคู่ที่เพิ่งเริ่มต้นนับหนึ่งได้อย่างมั่นคงครับ




“พรตกับข้าวเสร็จแล้ว”
ผมเรียกมันแต่ไม่ได้ยินเสียงมันตอบรับเลยเดินเข้ามาดูมันในห้องนอน
ปรากฏว่ามันหลับไปอีกแล้วครับ


“พรต พรตครับตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว” ผมเรียกมันอีกครั้ง
ไม่อยากให้กินข้าวผิดเวลามากครับเดี๋ยวจะปวดท้อง

“อื้อ...เสร็จแล้วเหรอ กูเผลอหลับ” มันลืมตาขึ้นมาถามผม

“เสร็จแล้วไปแปรงฟันเร็ว”



“ตินณ์อุ้มไปหน่อยสิ” มันบอกพร้อมวาดแขนโอบรอบคอผมเลยครับ


“พี่คิดค่าบริการหลังการอุ้มนะครับ”
ผมพูดจบก้มหัวลงจุ๊บปากมันอีกหนึ่งที่
ให้หายหมั่นไส้คนขี้อ้อนแล้วอุ้มมันขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำครับ


               --- The End.---


   คุณน่ะเมียผมครับ ในที่สุดก็เดินทางมาถึงตอนจบแล้วจ้า

ไม่รู้ว่าตอนจบจะเป็นที่ถูกใจหลายๆคนหรือป่าว > ______<
เมจิกต้องขอขอบคุณทุกๆคนที่เปิดเข้ามาอ่าน และร่วมเดินทางกันมาถึงตอนสุดท้าย
และคนที่ตกหล่นหายไประหว่างทางมากๆเลยนะคะ
ถึงแม้จะมาไม่ถึงตอนจบแต่ก็ขอบคุณที่ครั้งนึง
เคยเข้ามาติดตามอ่านและเม้นท์เป็นกำลังใจจนเมจิกดำเนินเรื่องมาถึงตอนจบได้

เรื่องนี้จบแล้วยังไงก็ฝากติดตามเรื่องอื่นๆด้วยนะจ๊ะ

ปล. 1.ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทั้งแต่คอมเม้นท์แรกจนถึงคอมเม้นท์สุดท้ายค่ะ
      2. ขอบคุณบวกเป็ดก๊าบๆทุกตัว
      3. เมจิกจะเขียนมาถึงตอนนี้ไม่ได้แน่ๆถ้าขาดทุกคน ขอบคุณจริงๆจากใจค่ะ ที่ติดตามและเป็นกำลังใจเสมอค่ะ
      4. ถ้าเคยตอบอะไร หรือทำอะไรให้ใครไม่สบายใจ ต้องขออภัยไว้ ณ. ที่นี้ค่ะ
      5.เรื่องคำผิด มีเยอะมีแยะทั้งเรื่องซึ่งตอนสุดท้ายก็ยังคงมี ขอโทษจ้า
       บางคำเมจิกก็คิดว่ามันถูกเพราะไม่เคยรู้ ก็ได้มารู้ที่นี่ขอบคุณผู้ที่ให้แสงสว่างทุกท่านค่ะ
      6.ช่วงนี้สถานการณ์บ้านเมืองไม่ค่อยปลอดภัย ดูแลตัวเองนะคะ
      7. คิดถึงเมจิกบ้างนะคะ แวะมาทักมาทายกันได้เสมอ
      8. ไปดีกว่าก่อนที่มันจะเยอะไปกว่านี้ รักทุกคนเสมอค่ะ

   


แจ้งข่าวเรื่องการทำหนังสือ คุณน่ะเมียผมครับ


จากตอนแรกที่เมจิกไม่คิดว่าจะร่วมเล่ม แต่มีหลายๆท่านสอบถามเข้ามาเพราะอยากสะสมเป็นหนังสือเก็บไว้
เมจิกก็ดีใจที่มีคนชื่นชอบขนาดอยากได้เป็นรูปเล่ม เลยมีความคิดอยากทำให้เก็บสะสม

เมจิกจึงขอสอบถามว่ามีท่านใดที่มีความต้องการอยากได้เป็นหนังสือเพื่อเก็บสะสมหรือไม่ค่ะ
สอบถามไว้ก่อนแต่ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะทำหรือป่าว    ขอตัดสินใจอีกครั้งนะคะ

ถ้ารวมเล่มก็คงยังไม่ใช่เร็วๆนี้เพราะถ้ารวมเล่ม
เมจิกก็มีความคิดว่าอยากจะแต่งตอนพิเศษ
โดยตอนพิเศษที่คิดไว้ถ้ามีการรวมจะเป็นตอนไปแคมป์
และเป็นตอนพิเศษของตินณ์พรต 10 ตอนโดยประมาณ
และคู่คิมนาว เข้าฝากตัวกับพ่อผัวแม่ผัวอีกประมาณ 5 ตอนค่ะ
ยังไม่แน่นอนนะคะ อาจเปลี่ยนแปลงได้
และคิดว่าถ้าทำเป็นรูปเล่มคงจะแบ่งเป็น 2 เล่ม


    อย่างไรรบกวนทำโพสำรวจให้เมจิกนิดนึงนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ


 

[lizzii]

หวานนนน
จบแล้วคงคิดถึงก๊วนนี้แน่ๆ เลยย

[ladiiz]

หวานมากกกกกกกกก
ฟินมากกกกกกก
จบได้สวยมากค่าาาาา
คงคิดถึงคู่นี้มากๆแน่เลย

รอเรื่องอื่นๆอยู่นะ รีบมาอัพเร็วๆ 55555

[บูมเบส]

อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบแบบว่าประทับใจทั้งเนื้อเรื่องและคนแต่งคือคนแต่งมีวินัยมากคือ
มาต่อได้แบบต่อเนื่องไม่ทำให้รอ ยังไงก็ขอบคุณคนแต่งนะครับที่ทำผลงานดีๆมาให้รับชม

[GETIIZ]

ขอบคุณมากค่ะสำหรับผลงานดีๆ
มันมีทั้งความสุขเศร้าเคล้าน้ำตาปะปนกันไป เพราะแบบนั้นมันถึงเป็นความรัก
หลังจากนี้คงคิดถึงทุกๆคนในเรื่องนี้แย่เลย
ยังไงก็ขอบคุณมากจริงๆค่ะ 

[maemix]

ปิดท้ายเรื่องด้วยความหวานพี่ตินณ์พรต
ซึ้งกับความรักของทั้งสองคน สักพักความหื่นมาเยือน
  อ่านไปซับน้ำลายไป มันแซ่บ

ขอบคุณเมจิกที่แต่งนิยายให้ได้อ่านกัน น่ารัดจริงๆ
ติดตามกันในเรื่องต่อไปจ้า

[snowboxs]

ถึงพรตจะปากแข็งแต่รักติณมากนะ
แต่ตอนจบได้ใจมากเลย พรตอ้อนน่ารัก

ขอบคุณสำหรับเรื่องราว(นิยาย)ดีๆด้วยนะคะ

[kitwiphat]

อยากได้มากมีความสุขการอ่านเรื่องนี้รวมเล่มเลยนะครับผมจะซื้อเก็บอยากให้เพิ่มตอรคิมกับนาวเยอะๆๆๆๆจะไดสนุกผมจะติดตามทุกตอนนะคาฟ

[Monkey D]

จบแล้วหรอ  เห้อซึ้งอ่ะ ชีวิตจริงจะมีอย่างงี้ไหมเนี้ย
รักกันให้นานๆนะทุกคู่เลย
แฮปปี้ครับ

[pemiko2012]

 

ฟินนนนนนนนน
ขอแฟนแบบพี่ติณสักคนนี่คือที่สุดล่ะ5555
อะไรจะรักได้รักดีขนาดนี้คะ น่ารักเกิน น้องจะไม่ทน
รักกันไปนานๆเน้ออ
พรตก็น่ารักขึ้นตลอด ๆ ขยันอ้อนนะ555
มีพัฒนาการเยอะสุดในเรื่องเลยเราว่า โตขึ้นเยอะ

อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะ
ถ้ามีโอกาศพิเศษๆเอาตอนพิเศษๆมาให้อ่าน จะดีใจมาก คิคิ(แอบเรียกร้องเบาๆ)

ขอบคุณนะคะ ที่แต่งนิยายๆน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่าน
ถึงจะเม้นบ้างไม่ได้เม้นบ้าง
แต่เราก็ติดตามตลอดๆเท่าที่เวลามีเลยนะ^^
สนุกมากๆค่ะ แล้วจะติดตามเรื่องอื่นๆต่อไป

[route rover]

พรตอ้อนมาก น่ารักที่สุด ... คงคิดถึงคู่นี้ไปอีกนาน 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ขอบคุณผู้แต่งมากค่ะ 

[bobie]

หวานส่งท้ายกันเลยนะตินณ์พรต
โรแมนติกมากเลย ชอบบบบ
รู้สึกยังไม่อยากให้จบเลย
แต่ก็นะ ถึงเรื่องนี้จบแต่จะรอติดตามเรื่องต่อไปเรื่อยๆน้า ^

[kinjikung]

อิจฉา ๆ ตาลุกเป็นไฟเลยตอนนี้
สำหรับเรื่องดี ๆ อีกเรื่องนึง สนุกมาก

[duckool]

ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ
อาจแสดงตัวบ้าง ไม่ได้แสดงตัวบ้าง
แต่ก็ขอขอบคุณคนเขียน ทีเขียนเรื่องดีๆ และสนุกมาให้อ่าน
ขอบคุณค่ะ. 

[พลอยสวย]

  จบจิงอ่าาา แง๊

[❝CHŌN❞]

จบลงแล้ว ขนตอนพิเศษมาให้อ่านกันเยอะๆนะคะ
ตอนจบก็สมกับเป็นคู่นี้ดี ชอบมากเลยหละคะ
เรื่องนี้ครบทุกรสชาติจริงๆ ขอบคุณนะคะ

[วัวพันปี]

 
สนุกค่ะ 

[kunt]

แหม แหม จบซะหวานแบบเลือดโชกเลยนะ 

[::UsslaJlwaJ::]

อ่านตอนจบแล้วน้ำตาคลอเบ้าซึ้งมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ รอตอนพิเศษค่ะ 

[iammz]

ฉลองครบรอบคบกัน 1 ปีได้น่ารักมาก ๆ ค่ะ
จบได้อย่างประทับใจ

ขอบคุณมาก ๆ นะคะ^^

[princessangle]

น่ารักมากกก อ่านแล้วแอบซึ้งเล็กๆ กับความน่ารักของทัังคู่เลย 

[Kyu.Min]

ฟินสุดๆเขินๆ