One short Kim - Now
“นาว นาว ไอ้นาว” ผมรู้สึกเหมือนมีคนเรียกและรับรู้ว่ามีอะไรบางอย่างมากระทบหน้าตัวเองเบาๆจึงค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมอง
“เฮ้ย!” สิ่งที่ผมเห็นคือหน้าพี่คิมที่อยู่ใกล้หน้าผมมากครับมากจนตกใจแล้วผลักออกอย่างแรงจนพี่คิมผงะไปข้างหลัง
“เป็นอะไร ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น” เสียงนิ่งหน้านิ่งเลยครับ ผลักนิดผลักหน่อยไม่ได้
“ก็พี่เอาหน้ามาใกล้หน้าผมทำไมล่ะ ผมก็นึกว่าผีอำดิ”
“ผีเชี้ยไรหล่อขนาดนี้”
“แล้วพี่ปลุกผมทำไมเช้าขนาดนี้อ่ะ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบสว่าง” ผมเริ่มโวยวาย เมื่อรับรู้ว่าโดนปลุกตั้งแต่เช้าทั้งที่เมื่อคืนกว่าพี่คิมจะปล่อยให้ผมได้นอนก็เกือบสว่างแล้วครับ
“กูอยากไปว่ายน้ำตอนเช้าอ่ะ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย” ผมได้ยินแล้วอยากจะกลั้นใจตายแม่งปลุกกูไปว่ายน้ำตอนหกโมงเช้าเนี๊ยะนะ มันใช่เรื่องไหมวะ
“พี่คิมเป็นเด็กไงวะ โตเป็นควายขนาดนี้ไปว่ายคนเดียวก็ได้หรอก” ผมว่าหน้าหงิกเลยครับก็คนมันง่วง
“ก็กูอยากให้มึงไปด้วยไม่ได้รึไง ป่ะเร็ว” พี่แกพูดเสร็จดึงแขนผมลุกจากเตียงไม่สนผมที่มีแค่เสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ของแกติดตัวอยู่แค่ชิ้นเดียว
“เฮ้ยๆ พี่คิมเดี๋ยว ใส่กางเกงก่อน” ผมขืนมือไว้ก่อนพูดรัวเร็ว
“ก็ใส่ดิ ใครห้าม” แม่งหันมาพูดแบบนี้น่ากระโดดถีบขาคู่ให้สุดตีนจริงๆครับ ผม
มองเคืองๆแล้วเดินไปใส่กางเกงว่ายน้ำขาสั้น พอใส่เสร็จถึงรู้ว่ามันเหมือนไม่ได้ใส่เพราะเสื้อยืดพี่คิมทิ้งตัวลงไปปิดกางเกงไว้จนมิด เสื้อมันตัวใหญ่เกินไปหรือเจ้าของมันตัวใหญ่วะ ผมใส่แล้วโครตเหมือนคนแคระ มองตัวเองในกระจกอย่างขำๆก่อนเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำทั้งแบบนั้นขี้เกียจเปลี่ยนครับ ยังไงเดี๋ยวก็ต้องกลับมาเปลี่ยนอีกครั้ง
“เสร็จยังวะไปเร็ว” พี่คิมเดินมาเร่งผมหน้าห้องน้ำ ไม่รู้จะรีบอะไรหนักหนา ทะเลก็อยู่ตรงหน้า
“เสร็จแล้วๆ” ผมตอบก่อนออกจากห้องน้ำแล้วตามเดินพี่คิมที่ใส่เสื้อยืดสีดำคอกลมกับกางเกงขาสั้นออกจากห้อง ก็ใส่คล้ายกันทำไมพี่มันดูดีกว่าผมเยอะเลยวะ
“อ้าวไปไหนกันแต่เช้า” เสียงพี่ตินณ์ทักดังออกมาจากห้องครัวที่ผมกำลังเดินผ่านครับ
“พี่คิมจะไปว่ายน้ำครับ”
“อย่างมันน่ะนะว่ายน้ำตอนเช้า” พี่ตินณ์ถามเสียงเหมือนไม่เชื่อที่ผมพูดซักเท่าไหร่
“ทำไมอย่างกูว่ายน้ำตอนเช้าไม่ได้เหรอ” พี่คิมถามกลับเสียงหาเรื่องเลยครับ
“ก็กูไม่เคยเห็นมึงทำไง เลยสงสัย”
“งั้นก็เห็นซะวันนี้แหละ”
“ตินณ์ตื่นเช้าจัง มีอะไรกินมั่งวะ” พี่คิมพูดจบเสียงไอ้พรตก็ดังขึ้นก่อนผมจะเห็นมันเดินเหมือนคนละเมอเข้ามายืนกอดเอวซ้อนหลังพี่ตินณ์ที่ออกมายืนหน้าห้องครัว มันคงยังไม่เห็นผมกับพี่คิมที่เดินมาใส่รองเท้าหน้าบ้านพักแล้ว
“ของโปรดมึงทั้งนั้นแหละ แล้วทำไมมึงตื่นเร็วกูยังทำไม่เสร็จเลย” พี่ตินณ์ถามมันกลับก่อนแกะมือมันออกจากเอวแล้วหันหน้าเข้าหา บรรยากาศทำไมเหมือนมีดอกไม้ล้อมรอบวะ
“ปวดเหยี่ยว ตื่นมาไม่เจอเลยออกมาดู” ไอ้พรตก็ตอบก่อนทิ้งหัวใส่อกแน่นๆของพี่ตินณ์ครับ สงสัยมันจะยังไม่ตื่นจริงๆ ถึงได้ไม่สนใจใครแบบนี้ ผมมองมันอย่างหมั่นไส้ก่อนเลิกสนใจแล้วเดินตามพี่คิมลงหาด
“พี่คิมจะเดินไปไหนไกลขนาดนี้” ผมเรียกพี่คิมหลังจากรู้สึกว่าเดินมาไกลแล้วไม่เห็นพี่คิมจะลงน้ำซักที
“ตามมาเถอะน่า” แกว่าก่อนคว้ามือผมไปจับแล้วเดินนำต่อไปเรื่อยๆ ผมก็เดินตามแรงจูงพร้อมมองทะเลเช้าๆแบบนี้น้ำลง แต่ก็เห็นหาดทรายสีขาวเม็ดทรายละเอียดๆกับน้ำทะเลใสๆสวยมากเลยครับ เดินแบบนี้ก็เพลินดี หลังเดินผ่านชายหาดจนเป็นโขดหินน้อยใหญ่ไอ้พี่คิมก็หยุดเดินแล้วหันมามองผมซักทีครับ
“ถึงแล้ว”
“ฮ๊ะ ถึงแล้วเหรอ ถึงอะไรอ่ะไม่เห็นมีชายหาดหรืออะไรเลย” ผมถามพร้อมมองไปรอบๆ
“ตรงนี้แหละ กูพามาดำน้ำดูปะการัง รอเดี๋ยวนะ” แกพูดเสร็จก็เดินไปทางร้านค้าแล้วกลับมาพร้อมหน้ากากดำน้ำ (Mask) สองอัน
“ให้ดำน้ำตรงนี้เหรอพี่” ผมถามพร้อมรับหน้ากากมาถือ
“เออ ตรงนี้แหละ ใส่เป็นไหม” พี่คิมตอบก่อนถามผม
“ไม่เป็นอ่ะใส่ยังไง”
“แบบนี้ กัดตรงนี้ไว้ เออนั่นแหละ ลองหายใจทางปากดิ ได้ไหม” พี่คิมสอนก่อนใส่ให้ผมดู แล้วมาใส่ให้ผมบ้างเมื่อผมทำท่าใส่
ไม่เป็น ก็ผมไม่เคยใส่นี่ครับ
“อืม” ผมตอบเบาในลำคอพร้อมพยักหน้า พี่คิมก็ยิ้มให้ผมก่อน ใส่ของตังเองแล้วจูงมือผมไปตรงโขนหินแต่เป็นทางลงไปในทะเลครับ ผมเพิ่งเห็นว่าตรงนี้มีทางลง
เมื่อลงมาจนถึงด้านล่างผมถึงรู้ว่าทะเลตรงนี้ช่วงน้ำลงจะสามารถดำน้ำดูปะการังได้ เป็นปะการังน้ำตื้นครับ ผมหันไปมองพี่คิม พี่คิมก็หันมาพบตาผมก่อนพยักหน้าให้ผมเดินลงไปในน้ำที่ลึกขึ้นเรื่อยๆ และจะมีเชือกเส้นใหญ่ให้เราสาวมือตามไปเพื่อดูปะการัง ไม่ต้องตีขาใส่หน้าคนข้างหลัง แต่พี่คิมมันไม่ยอมจับเชือกแต่ดันมาว่ายคู่กับผม ก่อนจะคว้ามือซ้ายของผมไปจับแล้วว่ายไปพร้อมกัน ผมก็ไม่อยากขัดใจว่ายไปเรื่อยๆด้านล่างก็มีปะการังสีสันสวยงามและปลาตัวเล็กๆเต็มไปหมด ผมมองด้วยความตื่นตาตื่นใจไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้จริงๆซักที เคยเห็นแต่ในทีวี หลังจากว่ายไปซักพักก็มาถึงสุดปลายเชือกผมก็ยืนในน้ำเพราะรู้สึกว่าน้ำจะตื้นระดับเอวเอง
“โอ๊ย!!” ทันทีที่เท้าผมสัมผัสอะไรซักอย่างก็ต้องร้องด้วยความเจ็บเพราะเหมือนผมโดนอะไรตำเท้า พอมองดีๆกลายเป็นไอ้ที่รูปร่างคล้ายเม่นมีหนามแหลมๆสีดำครับ ผมคงเหยียบไปโดนเข้า ผมรีบเอาหน้ากากออกจากปากแล้วเดินเขย่งเท้าไปที่โขดหินที่ใกล้ที่สุดแล้วทิ้งตัวลงนั่งทันที
“เป็นอะไร” พี่คิมรีบเดินตามมาหา เมื่อเห็นผมเดินแปลกๆ
“ผมว่าผมเหยียบไอ้สีดำที่มีหนามนั่นอ่ะพี่คิม ปวดอ่ะ” ผมเริ่มหน้าเสียแล้วครับเมื่อหงายเท้าขึ้นมาเห็นเหมือนมีอะไรสีดำอยู่ใต้เท้า 3 จุด
“ไหนดูดิ นี่มันโดนหอยเม่นนี่หว่า” พี่คิมจับเท้าผมหงายดูแล้วทำสีหน้าตกใจให้ผมจิตตกเข้าไปอีก กูต้องตัดตีนไหมวะเนี๊ยะ
“เอาออกไงอ่ะพี่” ผมถามพี่คิมเสียงเริ่มสั่นแล้วครับ ก็ไม่เคยโดนอ่ะ ไม่รู้จักด้วย
“ไม่ต้องเอาออก มันต้องหาหินทุบแล้วเดี๋ยวมันจะหายเอง”
“จริงเหรอพี่” ผมถามอย่างไม่ค่อยอยากเชื่อพี่คิมเท่าไหร่
“จริงดิ กูเคยเรียนมานะ” พี่คิมว่าก่อนเอาหินก้อนพอมือมาทุบลงบนฝ่าเท้าผมเบาๆแล้วขยี้ซ้ำ
“โอ๊ย!! พี่คิมเบา” ผมร้องเสียงดัง ก็มันเจ็บอ่ะ
“ทนหน่อยเดี๋ยวก็หาย” พี่คิมว่าก่อนกดซ้ำ ผมก็แหกปากดิครับ แล้วทันใดนั้นพี่คิมก็เอาปากตัวเองมาประกบปากผมเพื่อปิดกั้นเสียงผมไม่ให้ดังออกไป พี่แกจูบจนผมเริ่มเคลิ้มสติเริ่มไม่อยู่กับตัวแล้วพี่แกก็ถอนริมฝีปากออก
“เป็นไง ดีขึ้นไหม” ผมตั้งสติได้ ก็มองที่เท้าสีดำที่เห็นเมื่อกี้เริ่มจางลงแล้วครับ
“เสร็จแล้วเหรอพี่”
“พอแล้วเดี๋ยวเท้าช้ำ ทิ้งไว้ซักพักคงหาย ไปว่ายน้ำไหมจะได้ไม่ต้องเดิน” พี่คิมชวนผมว่ายน้ำซะงั้นครับ
“ไม่เอาอ่ะ ผมกลัวไปเหยียบมันอีก” ผมบอกปัดอย่างแขยงหอยเม่น
“หึหึ ไม่โดนหรอก มึงกอดคอกูไว้ เดี๋ยวกูว่ายเอง” พี่คิมเสนอ
“จริงนะ” ผมถามกลับพร้อมรอยยิ้ม ทำไมใจดีจังวะ เสนองี้ผมก็ต้องสนองดิครับ
“อืม” พี่คิมตอบพร้อมพยักหน้า ผมเลยหยิบหน้ากากว่ายน้ำที่วางข้างตัวขึ้นมาถือแล้วเดินเขย่งมาขึ้นหลังพี่คิม จากนั้นแกก็แบกผมเดินห่างจากจุดที่ดูปะการังแล้วลงน้ำ จากนั้นแกก็ว่ายน้ำผมก็กอดคอแกเป็นเหาฉลามเลยครับ ที่จริงก็ไม่เจ็บหรอกครับเพราะอยู่ในน้ำไม่ได้เหยียบพื้น แต่อยู่บนหลังพี่คิมก็สบายดีเลยไม่อยากว่ายเอง
“พี่คิมพระอาทิตย์ขึ้นสวยว่ะ” ผมหันไปเห็นพระอาทิตย์กำลังขึ้น และแสงแดดอ่อนๆกระทบผิวน้ำสวยมากเลยครับ น่าจะเอากล้องมาด้วย ผมนึกอย่างเสียดาย
“อืมสวยดี” พี่คิมพูดเสร็จทิ้งตัวลงดำน้ำเลยครับ ผมที่เกาะคออยู่ก็ตกใจเพราะตัวเองโดนดึงลงน้ำก่อนจะถูกดึงแขนให้มาอยู่ข้างหน้าพี่คิมแล้วแกก็จูบผมซะงั้นครับ หรือเรียกว่าแบ่งอากาศดีอ่ะ แม่งพี่คิมชอบทำอะไรบ้าดีเดือดไม่ปรึกษา ถ้าผมสำลักน้ำตายทำไงวะ ผมก็ทุบพี่คิมไปสองทีในน้ำเพราะหายใจไม่ออกแกเลยดันตัวผมและตัวแกเองขึ้นมาหายใจบนผิวน้ำ
“ แค๊กๆๆไอ้พี่คิม ถ้าผมขาดใจตายทำไงวะ” ผมโวยวายทันที
“มึงไม่ตายหรอกน่ากูอยู่นี่ทั้งคน” พี่แกยังมีหน้ามาว่าพร้อมรอยยิ้มกวนๆอีกนะ
“พี่นั่นแหละจะทำให้ผมตาย” ผมว่าก่อนหันหลังหนีแม่งเลย
“กูไม่ปล่อยมึงตายหรอก มึงตายกูจะอยู่แกล้งใครล่ะ” ยังครับยังมาแหย่ผมอีก ทำไมชอบทำให้โมโหก็ไม่รู้
“ก็ไปหาสาวดิ”
“ถ้ากูไปจริง มึงจะเป็นผีมาหักคอกูซะเปล่าๆ”
“พี่คิม!!” ผมหันกลับมาเรียกเสียงดัง
“เออๆ กูล้อเล่นน่า กลับบ้านยังแดดร้อนแล้ว”
“กลับดิ แต่เจ็บเท้ากลับไงอ่ะ” ผมตอบก่อนนึกขึ้นได้ว่ายังเจ็บเท้า
“เออ กูให้ขี้หลังกลับก็ได้ ไม่ต้องทำหน้าเป็นหมาแบบนั้น”
“ไอ้พี่คิมทำไมชอบเปรียบผมก็ตัวอะไรนักหนาวะ”
“หึหึ น่ารักดีมาเร็วหิวข้าว” พี่คิมเรียกก่อนหันหลังให้ ผมก็ไปเกาะคอแกเหมือนเดิมก่อนว่ายเข้าฝั่งแล้วพี่คิมก็แบกผมจากจุดที่ลงไปดำน้ำเดินมาจนเกือบถึงบ้าน ผมว่าระยะทางไกลมากแต่แกก็ไม่บ่นซักคำ
“เหนื่อยไหม” ผมถามพี่คิมข้างหูเบาๆ ก็ตอนนี้อยู่ผมยังอยู่บนหลังแก แต่มองเห็นหลังคาบ้านพักแล้วครับอีกนิดเดียวก็ถึง
“ไม่เหนื่อยแต่หนัก กลับไปกินให้น้อยหน่อยนะ”
“พี่คิม!! อย่าพูดเรื่องอ้วนดิ” ผมรู้ตัวครับว่าน้ำหนักขึ้น แต่พอพี่คิมพูดที่ไรมันจี๊ดใจทุกที
“หึหึ ก็มึงอ้วนจริง”
“พี่คิมไม่หยุดใช่ไหมๆ” ผมว่าก่อนกอดคอแกแน่ๆขึ้นไปอีก
“อื้อหายใจไม่ออก”
“ผมอ้วนไหม ตอบมาเร็วๆ” ผมถามแต่แขนก็ยังไม่คลาย
“ไม่ ไม่อ้วนเลย” พี่แกตอบกระท่อน กระแท่นหน้าแดงแล้วครับ สงสัยหายใจไม่ออกจริง
“ก็แค่เนี๊ยะ” ผมว่าก่อนยอมคลายอ้อมแขนที่รัดคอออกนิดนึง
“กูทิ้งให้เดินเองซะดีไหมวะ แม่ง”
“อย่าๆ ไม่แกล้งแล้ว ขอบคุณนะพี่คิมที่พาไปดูปะการัง”
ผมรีบว่าก่อนเอาหัวซบกับซอกคอพี่คิมแล้วขอบคุณที่พี่คิมพาผมไปดำน้ำ
“ชอบไหม” พี่คิมถามผมกลับเสียงนิ่งๆเดาอารมณ์ไม่ถูก
“ชอบ สวยมากเลย พี่คิมรู้ได้ไงว่าต้องไปที่นั่น” ผมถามอย่างแปลกใจเพราะผมมาก่อนตั้งหลายวันยังไม่รู้เลยว่ามีปะการังให้ดูด้วย
“กูเคยมากับเพื่อนแล้ว ถ้ามึงชอบก็ดีกูจะได้ไม่โดนด่าที่ปลุกมึงแต่เช้า”
“ไม่ด่าแล้วครับ ขอบคุณนะ”ผมว่าก่อนหอมแก้มพี่คิมไปหนึ่งที พี่คิมก็ไม่พูดอะไรแต่ผมเห็นแกแอบยิ้มน้อยๆด้วยครับ แล้วผมก็ถูกแบกมาจนถึงบ้าน พอมาถึงพวกเพื่อนๆก็มารุมถามว่าผมเป็นอะไร พอผมบอกเท่านั้นครับ มีทั้งเสียงด่าว่าไม่ชวน เสียงสมน้ำหน้า และสีหน้าสงสารจากไอ้เดียว แต่เจ็บนี้ก็ถือว่าคุ้มกับการได้ดูปะการังและขี่หลังพี่คิมจนมาถึงบ้านครับ นานๆพี่คิมมันจะยอมผมซักทีแบบนี้ถ้ายังไม่หายผมคงใช้มันอ้อนได้อีกเยอะครับ หึหึ
--- The End One short --- ขอบคุณที่ติดตามและคิดถึงกันค่ะ http://www.youtube.com/v/-977304xvlo
โพลล์
หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015 (อ่าน 1315856 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก