...คุณน่ะเมียผมครับ... ตอนพิเศษ ฟิกซ์ - มายด์ “มึงจะกินข้าวก่อนหรืออาบน้ำก่อน”
“อาบน้ำก่อน เหนียวตัวไปหมดแล้ว”
“เอองั้นไปอาบ กูแกะข้าวใส่จานรอ” ผมบอกไอ้มายด์ที่ทำท่าจะนั่งหลับอยู่บนโซฟา ก่อนมันจะเดินลอยๆเข้าไปอาบน้ำ สงสัยวันนี้มันจะเหนื่อยเพราะเห็นมันขายเสื้อยังกะเป็นเจ้าของร้านเอง ทั้งตะโกนทั้งเรียกลูกค้า เรียกว่าทุ่มสุดตัวครับ
“เสร็จแล้วเหรอ ทำไมไวจังวะ มึงอาบหรือวิ่งผ่านแน่”
“อาบดิ ไม่ใช่มึง ไปอาบได้แล้วกูรอกินข้าว”
“กินก่อนเลยก็ได้”
“รอ เร็วๆเลยกูหิวแล้ว” มันว่าก่อนไปนั่งเพ่งสมาธิใส่จานข้าวกดดันผม
“เออๆ แป๊บเดียว” ผมว่าก่อนรีบเข้ามาอาบน้ำ ก่อนที่มันจะหิวตายไม่มีคนให้ผมทะเลาะด้วย
“เสร็จยังวะ” ผมเข้ามาได้ไม่นานมันตะโกนเร่งแล้วครับ
“เสร็จแล้วเช็ดไข่ก่อน” ผมตอบก่อนเอาผ้าเช็ดตัวแขวนแล้วหยิบกางเกงขายาวมานุ่งตัวเดียวแล้วเดินออกมาหามันที่โต๊ะอาหารในห้องครัว
“เร่งไรวะ บอกแล้วให้กินเลย”
“พูดมาก นั่งลงตักข้าวเข้าปากไป” มันว่าก่อนตักข้าวของตัวเอง ผมก็ตักของผมบ้างก่อนต่างคนต่างกินกันเงียบๆเพราะความหิว
“มึงนี่ขาวดีเนอะ” ผมว่าพร้อมกับตาที่จ้องแขนมันไม่ละไปไหน
“มึงจะว่าอะไร พูดมาเลยดีกว่า”
“หึหึ ถ้าเอาไปย่างให้เกรียม กลิ่นคงจะหอมเนื้อคงจะนุ่มดี”
“สัส! กูว่าแล้วความคิดมึงไม่เคยมีดี” ผมว่าก่อนปาแตงกว่าใส่ผม ดีนะรับทัน
“ฮ่าๆๆ ขอบคุณที่ยังให้กูเลือกว่าอยากเป็นอะไร เอาเป็นโลมาน่ารักแล้วกันวันนี้” ผมว่ายิ้มๆผมชอบล้อเวลามันด่าผมว่าสัส!ยังดีกว่ามันด่าว่าเหี้ยครับ เพราะมันยังให้เลือกได้ แต่ถ้าเหี้ยเลยนี้เลือกไม่ได้แล้วครับ ต้องจำใจเป็นเหี้ยผมไม่ค่อยชอบ
“มึงมันประสาท กินเข้าไป จะได้นอนกูง่วงแล้ว”
“เออๆ เล่นหน่อยก็ไม่ได้” ผมว่าก่อนตักข้าวเข้าปากต่อ
ตึ๊งๆ ๆๆ
“ใครแม่งไลน์มาขนาดนี้วะ บ้านแม่งไฟไหม้รึไง” ผมว่าก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นอ่านไลน์ แต่ปรากฏว่าเป็นใครก็ไม่รู้ครับผมไม่รู้จัก แถมถามว่าผมเลิกขายเสื้อรึยัง แม่งรู้ได้ไงว่ะว่าผมไปขายเสื้อ
“มึงคนนี้ใครวะ มึงรู้จักไหม” ผมยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้มายด์ดู
“รู้” มันตอบก่อนล้างจานต่อ
“ใครวะ ทำไมกูไม่รู้จัก” ผมถามงงๆ
“ลูกค้าที่มาซื้อเสื้ออ่ะ”
“ลูกค้า แล้วมีไลน์กูได้ไง??” คำตอบมันยิ่งทำให้ผมงงเข้าไปใหญ่เลยครับ
“ก็กูให้เอง มีไรไหม” มันตอบก่อนคว่ำจานแล้วทำท่าเอาผ้าเช็ดมือ ก่อนมองผมกวนๆ แม่งกวนตีนได้อีก เพื่อนกูทำไมมีแต่คนกวนตีนวะ
“ให้ตอนไหน ให้ทำไม”
“อ้าว ก็กูขายเสื้อแถมไลน์มึงไง ไอ้พรตบอกจะให้ไลน์กู แต่อยู่ๆกูเกิดจำของตัวเองไม่ได้ จำได้แต่ของมึงเลยให้เขาไปก่อน เห็นว่ามึงคงชอบไม่ต้องเสียเวลาขอเอง สวยด้วยนะมึงคนนี้” มันพูดยาวไม่มีหยุดเลยครับ
“หวังดีว่างั้น”
“เออดิ ดูท่ารักสนุกไม่ผูกพันแบบที่มึงชอบเลย” ทำไมเสียงมันแข็งๆวะ โกรธอะไรกูอีกรึเปล่าเนี๊ยะ ผมดิต้องโกรธมัน ชอบเอาไลน์ผมไปแจกคนโน้นคนนี้
“กูเลิกแล้วมึงก็รู้”
“ไม่รู้”
“ทำไมมึงไม่รู้”
“ก็มึงไม่ได้บอก” ทำหน้ากวนตีนอีกครับ
“ก็เห็นอยู่ว่ากูอยู่กับมึงตลอด จะไปมีที่ไหน”
“เรื่องของมึง กูไปนอนดีกว่า” ผมเห็นเหมือนมันจะยิ้ม แต่ก็ไม่ยิ้มก่อนเดินเลี่ยงเข้าห้องนอนไปเฉยเลยครับ
“มึงอย่าเพิ่งหนีดิ แล้วเอาไง คนนี้เนี๊ยะ” ผมตามไปถามไม่ยอมให้มันหนีครั
“อยากคุยก็คุยสิ ไม่ได้ห้าม”
“งั้นถ้าไม่อยากกูบล็อกนะ”
“ไลน์มึงสิทธิ์ของมึง” ไอ้เชี้ยนี่กวนตีนได้โล่ครับ
“ก็เห็นเป็นเด็กมึงไง เลยถามก่อนกลัวบล็อกแล้วแม่งมีปัญหา ถ้าไม่มีกูบล็อกล่ะขี้เกียจคุย เสียเวลานอนกู” ผมว่าก่อนกดบล็อก
“ปิดไฟด้วย” กำลังจะล้มตัวนอน เสียงไอ้มายด์สั่งการมาเลยครับ
“เออ เห็นว่าเป็นเจ้าของห้องนะมึงถึงยอมเชื่อ” ผมว่าก่อนลุกเดินไปปิดไฟ แล้วกลับมาล้มตัวนอนข้างมัน
“จะมากอดทำไมวะ อึดอัด”
“หนาว แอร์มันแรง” ผมตอบพร้อมกระชับแขนที่กอดมันแน่นขึ้น
“กูเบาให้"
"ไม่ต้องขี้เกียจหารีโมท นอนได้แล้ว”
“แต่...”
“เออ นอนเถอะวันนี้โครตเหนื่อย” ผมบอกมันเหมือนทุกคืน ที่ได้นอนกอดตัวนิ่มๆของมัน ไม่รู้เป็นอะไร ผมรู้สึกว่าคืนไหนไม่ได้กอดตัวนิ่มๆ กับกลิ่นหอมประจำตัวมันแล้วผมจะนอนไม่ค่อยหลับ ผมเคยพยายามหาเหตุผลนะ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เลยปล่อยมันไปก่อนครับ วันหน้าค่อยหาต่อ วันนี้หลับก่อนดีกว่า ............
---------------------------------------------------------------------------
จบตอนพิเศษ ขอบคุณที่ติดตามค่า
โพลล์
หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015 (อ่าน 1315763 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก