Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... ตอนพิเศษ
ตินณ์: ตกลงอยากไปแน่ๆ
พรต: แน่ อยากไปพาไปหน่อยนะ
ตินณ์: แต่คนเยอะ มึงไม่ชอบ
พรต: แต่กูยังไม่เคยไปเลย ฟลูมูนอ่ะเดือนนึงมีครั้งเดียวนะ
ตินณ์: เออ ถ้าอยากไปก็จะพาไป เลิกโวยวาย หนังสือไม่เอาลงด้วยเหรอขนอะไรมาเยอะแยะวะ
พรต: หนังสือเทคนิคถ่ายภาพแหละ เอามาอ่านหน่อยจะเปิดเทอมแล้ว
ตินณ์: ขยันดีเนอะ มากูช่วยถือ อะไรตก
พรต: ไหน? (พี่เป็นคนเก็บแต่รูปหงายเลยเห็นว่าเป็นรูปน้องจูบกับนินิว)
พรต: ...
ตินณ์: ...
พรต: คือ...
ตินณ์: เอาของมึงคืนไป (ส่งรูปคืนแล้วเดินนำขึ้นห้อง)
พรต: ฟังกูก่อน รอด้วยดิ
ตินณ์: ช่างมันเถอะ กูเข้าใจ
พรต: เข้าใจว่าอะไรวะ ฟังกูก่อนดิอย่าคิดเอง ก็แค่รูปเก่า
ตินณ์: มึงเคยว่ากูเรื่องนี้ แล้วทำไมทำเอง
พรต: กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังมีรูปนี้อยู่ในหนังสือ
ตินณ์: แต่มันร่วงจากเล่มที่มึงอ่านประจำ
พรต: ก็...
ตินณ์: ยังรักอยู่ใช่ไหม
พรต: ไม่ใช่
ตินณ์: ที่กูทำมันยังดีไม่พอเหรอวะ ทุกวันที่อยู่ด้วยกันมันทำให้มึงรักกูมากกว่าเขาไม่ได้ใช่ไหมมึงถึงยังไม่ลืม
พรต: กูบอกว่าไม่ใช่ไง ฟังกันบ้างสิ กูบอกไม่ได้รักนิวไง กูรักมึงได้ยินไหม
ตินณ์: รักกูแต่มึงก็ยังเก็บรูปแบบนี้ไว้ใกล้ตัว แต่กับกูซักรูปมึงเคยมีติดตัวไหม รูปคู่ซักใบที่มึงเต็มใจถ่ายกูไม่เคยได้แล้วจะให้กูคิดยังไง
พรต: ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น กูอยู่นี่ทั้งคนจะเอารูปคู่ไปทำไม
ตินณ์: งั้นแปลว่าต้องอยู่ห่างกันถึงมีรูปคู่ไว้ให้คิดถึงเหมือนที่มึงทำได้รึไง
พรต: มึงกำลังพาล
ตินณ์: กูไม่ได้พาล แต่ถ้ามึงมาเห็นแฟนตัวเองพกรูปแฟนเก่าไว้ในหนังสือมึงจะรู้สึกยังไง กูบอกเลยว่ากูไม่ได้โกรธมึง แต่กูอึ้งคิดอะไรไม่ออกเลยว่ะ กูยังทำดีไม่พอใช่ไหม กูต้องทำยังไงถึงจะแทนที่เขาได้วะ
พรต: มึงแทนที่ใครไม่ได้ทั้งนั้น กูบอกแล้วไงว่ากูรักมึง รักแต่มึงกูไม่ได้รักเขา ไม่เคยรักด้วย มึงเป็นคนเดียวที่กูรักแล้วมึงจะอยากไปแทนที่คนอื่นทำไม เรื่องมันจบไปแล้วไอ้รูปนี่กูก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ในหนังสือตั้งแต่เมื่อไหร่ กูไม่ได้นั่งเปิดทุกหน้าจะรู้ไหม แล้วร้อยวันพันปีก็ไม่เสือกหล่น เสือกมาหล่นเอาวันนี้นะ
ตินณ์: ถ้าไม่หล่นกูก็คงไม่รู้สินะ
พรต: มึงกำลังหาเรื่อง
ตินณ์: กูไม่เคยหาเรื่องใคร
พรต: ถ้าไม่หาแล้วมึงจะเอายังไง ในเมื่อกูไม่รู้ว่ามันอยู่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจเป็นปีสองปีโดยที่กูไม่รู้หนังสือก็เล่มตั้งใหญ่ ในเมื่อเขาไม่ได้สำคัญกับกู กูก็ไม่ได้ใส่ใจว่าอะไรอยู่ตรงไหน
ตินณ์: แต่มึงมีรูปคู่ ปากจูบกันเลย ปากเลยนะปาก
พรต: ไอ้เหี้ยไม่จบใช่ไหม
ตินณ์: ถ้ากูมีรูปจูบกับคนอื่นบ้างมึงจะจบง่ายไหม ทั้งที่มึงไม่เคยมี
พรต: ไม่!!
ตินณ์: เห็นไหมมึงก็ไม่จบ
พรต: แล้วจะให้กูทำยังไง
ตินณ์: ไม่ต้องทำอะไร กูผิดเองที่นอยด์แดก
พรต: ไม่ต้องเหี้ยไรล่ะ คนทั้งง้อทั้งอธิบายปากจะฉีกบอกไม่ต้องทำไร
ตินณ์: เดี๋ยวกูก็ดีเองแหละ
พรต: มันจะดีเองได้ไง กูง้ออยู่เนี๊ยะอย่าให้กูอารมณ์เสียขึ้นมาบ้างนะ
ตินณ์: ก็กูยังทำใจไม่ได้ที่เห็นรูปมึงไปจูบกับคนอื่น นั่นมันของกู ปากมึง มือมึง ตัวมึงทั้งหมดมันของกู กูหวงรู้ไหม แล้วทำไมต้องถ่ายรูปเก็บไว้ด้วย ทีกับกูไม่เห็นจะมี ไม่ต้องรูปคู่ก็ได้แค่รูปเดี๋ยวมึงยังไม่มี
พรต: มึงจะอะไรนึกหนากับรูปคู่วะ แล้วที่บอกไม่มีอะมึงแน่ใจแล้วเหรอ ถ้าไม่มีแล้วนี่มันรูปหมาที่ไหนห๊ะเต็มโทรศัพท์กูเนี๊ยะหมาที่ไหน มึงแหกตาดูซะก่อนจะมาด่ากูอ่ะ
ตินณ์: ก็มึงไม่ให้กูดู กูจะรู้ไหมล่ะ (เสียงอ่อย)
พรต: ไม่รู้ไม่ใช่แปลว่าไม่มี ไม่ถ่ายไม่ได้แปลว่ากูไม่รักมึง กับไอ้แค่รูปคู่มันก็แค่รูปแค่กระดาษ แต่ตัวกูที่อยู่กับมึงทุกวันมันไม่มีความหมายไงวะ หรือมึงจะเอารูปคู่แล้วไม่ต้องมีกู
ตินณ์: ไม่ใช่!! ก็มึงยังถ่ายกับเขา แต่มึงไม่เคยยอมถ่ายกับกูจะให้กูคิดยังไง
พรต: ก็กูอายเข้าใจไหมกูอาย มึงก็บีบให้กูพูดจนได้เนอะ
ตินณ์: แล้วทำไมกับเขามึงไม่เห็นอาย
พรต: มึงนี่ไม่ยอมจริงๆเนอะ กับเขากูเป็นผู้ชายไงแต่กับมึงมันไม่ใช่ กูไม่อยากเห็นตัวเองว่าทำหน้าตาหน้าเกลียดขนาดไหนเวลาถ่ายกับมึง
ตินณ์: มึงไม่เคยหน้าเกลียด มึงน่ารัก เวลามึงยิ้มเวลามึงอายหน้ามึงแดงหน้ารักจะตาย
พรต: นั่นแหละน่าเกลียดกูไม่อยากเห็นตัวเองเป็นแบบนั้น เพราะงั้นกูไม่ถ่าย
ตินณ์: แต่กูอยากมีบ้าง ถ้าจะให้กูหายนอยด์มึงต้องถ่ายรูปคู่กับกู ด้วยความเต็มใจ!!
พรต: แค่มึงพูดมันก็เรียกว่าบังคับแล้ว
ตินณ์: มึงอยากให้กูหายนอยด์ไหม
พรต: ...
ตินณ์: มึงเต็มใจไหม
พรต: เต็มใจ!! เอามือถือมึงมา
ตินณ์: ของมึงนี่แหละมา ยิ้มด้วย เอาดีๆ เต็มใจหน่อย (นางยิ้มจนเห็นฟัน)
พรต: พอแล้วหลายรูปแล้ว
ตินณ์: ยังจูบด้วย
พรต: จูบอะไร ไม่เอากูไม่ถ่าย อื้ออ... (นางอาย)
ตินณ์: แค่นี้แหละขอบคุณครับ ส่งเข้าเครื่องกูแล้ว
พรต: เฮ้ยมึงตั้งหน้าวอล์ทำไม
ตินณ์: ห้ามเปลี่ยน มีรูปคู่กูมันน่าอายตรงไหน
พรต: ก็กูไม่ได้หน้าด้านเหมือนมึงนิ
ตินณ์: ในที่สุดกูก็มีรูปคู่แล้วเว้ย...
พรต: ประสาท นี่มึงแกล้งนอยด์ใช่ไหม มึงหลอกให้กูถ่ายด้วยใช่ไหม
ตินณ์: กูนอยด์จริงๆ
พรต: แน่ใจ นั่นไงมึงแอบยิ้ม ยิ้มทำไมๆมึงหลอกกูใช่ไหม ไหนมือถือมึงเอามาเลยกูจะลบให้หมด
ตินณ์: อย่าดิ ฮ่าๆ อย่าแย่งเดี๋ยวตกไอ้พรต (เอาชู่เหนือหัว อิน้องยืนบนเท้าพี่แล้วเขย่งจะเอา)
พรต: ไม่ต้องเอามาเลย เอามา
ตินณ์: กำลังจะเอาครับ จุ๊บ! (น้องเงยหน้าจะเอาพี่ก้มลงมาสบตาก่อนจูบ แล้วตวัดตัวแบกขึ้นบ่า)
พรต: ปล่อย จะพากูไปไหนไม่ไป
ตินณ์: ต้องไป กูต้องทำโทษที่หลังจะได้ไม่พกรูปคนอื่นไว้ให้กูแสลงใจ ไม่ต้องดิ้นเลิกทุบหลังกูด้วยกูเจ็บ
พรต: ไม่ไป ปล่อย ปล่อยกู ปล่อยยย อะอื้อออออ.......
ปัง!! (เสียงประตูห้องนอนถูกปิด)