ตอนที่ 2 (คำสั่งรึว่าคำสั่ง)
“.......เฮ้ย...ทำไรว่ะ” ขอหยาบคาย หน่อยเหอะ ไม่ไหวแล้ว เจ็บก้น ปวดเมื่อยตัว ปวดหัว เหนื่อยใจ เซงเว้ย.....
“ถามได้...ก็จูบก็หอมภรรยาไง มันคือหน้าที่ที่ดีและเป็นหนึ่งในหน้าที่ของสามีนะครับ พูดแล้วก็ขออีกซะที” ชายหนุ่มหน้าตาดี เริ่มโน้มหน้าลงมาอีกแล้ว ไม่นะจากปากที่ใครๆก็บอกว่าย้อยและถ้าเกิดไอ้หมอนข้างยังจะจูบเค้าอีกนะมีหวังปากเค้าจะไม่ห้อยถึงคางเลยรึไง
“ไม่เอาออกไปได้แล้ว มาสามีภรรยาอะไรกัน ผมมีเมียอยู่แล้วสะกดเป็นไหมเมียนะเมีย” พูดไปแล้วก็ปวดใจ แต่เพื่อเอาตัวและปากตัวเองให้รอดก็คงต้องยืมสถานะอดีตภรรยาหน่อยแล้วกัน
“บอล...คุณคงจะฟังไม่เข้าใจ คุณเป็นภรรยาของผมเป็นเมียผม เป็นของของผม ผมไม่มีทางให้คุณเป็นของคนอื่นแน่ๆ ถ้าคุณยืนยันอย่างนั้น ผมคนนี้จะทำให้สถานะที่คุณอ้างมามันหายไปเอง” จะน่ากลัวไปไหน ผมกลัวแล้ว จะกันเลยรึไง ตายังกลับมีไฟลุกพรึบเชียว แล้วไอ้ท่อนซุง 2 ท่อนที่รัดตัวเค้าอยู่นะจะแน่ไปไหน แค่นี้ก็เจ็บจะตายแล้วเว้ย...
“ไม่รู้ไม่เข้าใจ แล้วจะปล่อยผมไปได้ยัง ผมอยากเข้าห้องน้ำ” ไม่ไหวแล้วต้องขอหาที่ตั้งหลักรับสถานการณ์ก่อน
“มาผมช่วย”ไอ้หมอนข้างคลายอ้อมกอดออกจากตัวเค้า แล้วเตรียมรุกจะมาช่วยเค้า
“ไม่ต้อง ไปเองได้ แล้วห้องน้ำอยู่ไหน” เสียงของเค้ารู้เลยว่ามันสั่นมาก เพราะว่าความเจ็บตรงจุดเกิดเหตุ และปวดเนื้อปวดตัว รวมถึงภาพของนายหมอนข้างอีก ผ้านวมผืนหนานุ่มเลื่อนหลุดลงมากองอยู่ช่วงเอวทำให้ต้องถึงกับกัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้ จนเค้าได้ยินเสียงเสียดสีของผ้า จึงทำให้รู้ว่าชายหนุ่มได้ลุกออกจากเตียงไปทั้งร่างกายอันเปลือยเปล่าจนเค้าต้องหันหน้าหนี เพียงนาทีเดียวชายหนุ่มก็กลับมาโดยมีชุดคลุมผ้าไหมสีน้ำเงินสวมทับร่างกายของตนมา โดยนำชุดคลุมแบบเดียวกันมาให้เค้าแต่เป็นสีเหลืองอ่อนนำมาสวมใส่ให้เค้า
“อย่าเรื่องมาก จะไปไหมไอ้ห้องน้ำเนี่ย รึว่าจะเล่นสงครามกันบนเตียงดี ผมชอบนะ” ชายหนุ่มผิวขาวตอบกับบอลมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และตามมาด้วยน้ำเสียงที่เจ้าเล่ห์มากมาย ตาที่เป็นประกายจ้องเค้าไม่วางตา
ครูหนุ่มผิวแทนได้แต่ก้มหน้าก้มตา เนื่องจากไม่อยากเสี่ยงกับสวัสดิ์ภาพของเค้าเอง รวมทั้งเค้าขยับร่างกายไม่ไหวจริงๆ มันทรมานไปทั้งตัว โดยเฉพาะจุดนั้น จึงต้องยอมให้คนอีกคนที่เสนอตัว โดยที่เค้าคิดว่าจะพยุงเค้า แต่ที่ไหนได้ ไอ้หมอนข้างกลับอุ้มเค้าขึ้นมาเฉยๆได้ไง แล้วที่ทำให้เค้าจี๊ดก็คือ ท่าอุ้มมันท่าอุ้มเจ้าสาวแล้ว ไม่นะ....
“ไอ้หมอนข้าง ทำไร ปล่อยเลยนะ” ครูบอลรับไม่ได้ มาอุ้มเค้าอย่างนี้ได้ไง
“อยู่เฉยๆ เดี๋ยวไม่ต้องไปมันแล้วไอ้ห้องน้ำเนี่ย เดี๋ยวก็จัดให้ซะตรงนี้หรอก” พูดเฉยๆก็ได้นะ ไม่ต้องว่าหน้าก็มาถึงหรอก
“ชิ ไปสิ” ชิไปสิ ห้องน้ำยังดีกว่านายตั้งเยอะ
“รีบๆอาบน้ำแล้วนะ ออกมาจะได้ทานข้าว ทานยา แล้วนอนพัก” ไอ้คนตัวโตแรงควาย ตะโกนบอกเค้ามา
ไม่โต้ตอบมันหรอก เราเป็นครู เราต้องใจเย็น เฮ้อ...แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า มันเคราะห์กรรมอะไรของเค้านะ ทั้งๆที่พึ่งเลิกกับภรรยามา แล้วทำไมเค้าถึงได้สถานะใหม่ที่ปวดใจไปถึงลำไส้ใหญ่อย่างนี้กัน “สามี” เมื่อบอลได้ทำธุระอันยากลำบากได้อย่างเรียบร้อยระดับหนึ่งแล้ว เค้าก็พยายามจะออกไปจากห้องน้ำ แต่ด้วยขาที่สั่นเทา และบาดแผลอันสาหัส จึงทำให้บอลล้มลงกับพื้น
“โอ้ย เจ็บเป็นบ้าเลย เฮ้ย.....เข้ามาทำไม” เสียงแรกเป็นเสียงของเค้าเมื่อความเจ็บมันส่งผลจากบั้นท้ายตลอดสันหลังไปยังสมอง จนส่งผลที่ดวงตา ทำให้เค้าถึงกับน้ำตาตกได้เลย ส่วนเสียงช่วงหลังคืออาการตกใจของเค้า เมื่อเค้าถูกอ้อมเข้าสู่อ้อมกอดของชายหนุ่ม และถูกอุ้มพามายังเตียงหลังใหญ่ที่ได้รับการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้มีสภาพดีน่านอน
“บอลคุณทานข้าวต้มก่อนนะ แล้วเดี๋ยวทานยาแก้อักเสบกับยาแก้ไข้ไว้ก่อน เริ่มตัวรุมๆแล้วด้วยสิ” ชายหนุ่มใช้วิธีการวัดความร้อนจากการหอมหน้าผากของเค้า
“แล้ว ฟังไม่เข้าใจรึไง ว่าผมมีเมีย มีลูกแล้ว คุณจะทำกับผมอย่างนี้ไม่ได้” บอลเอ่ยปากพูดกับชายหนุ่มอย่างไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้
บอลพยายามหาทางออกให้ตัวเอง เค้าจะมาแหกปากร้องไม่ได้ จะทุบตีชายหนุ่มก็ไม่ได้ เพราะเค้าเหนื่อยเหรอเกิน ผิดหวังจากคนที่ได้ชื่อว่าเมียรัก มีลูกสาวตัวน้อยๆที่ต้องดูแล ยังแม่ที่อายุก็มากแล้ว น้องชายที่ยังเรียนไม่จบอีก ถ้าเค้าโวยวายต่อสู้ ก็คงสู้ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ ดูก็รู้ว่าเป็นคนมีฐานะดีหรืออาจจะดีมากด้วยซ้ำ ดูได้จากแค่ห้องนอนของชายหนุ่มก็ดูดีกว้างขวางกว่าห้องพักที่โรงเรียนจัดให้ครูตั้งสามถึงสี่เท่าด้วยซ้ำไป พอพูดถึงคนที่มีฐานะดีก็ต้องมาคู่กับอำนาจ แค่ดูความเอาแต่ใจก็เกินพอแล้ว พูดไม่รู้เรื่องเลยจริงๆอีตาหมอนข้าง ยิ่งคิดยิ่งเครียด แค่เค้าพึ่งเลิกกับภรรยามา ด้วยเหตุผลที่ทันไม่ได้ เค้าเลยตัดสินใจให้เครื่องดื่มมึนเมาเข้าช่วยให้ตัวเองนอนหลับได้บ้าง ทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยดื่มเลย จะเคยก็ตอนงานแต่ง จากแก้วของเพื่อนรักตั้งแต่เรียนด้วยกันม.ปลาย ขอให้ดื่มให้เพียงแก้วเล็กๆ และเค้าก็ไม่เคยดื่มอีกเลย แต่ทำไมเค้าถึงตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองมีสามีเป็นไอ้หมอนข้างตัวขาว สูงใหญ่ คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ปากเรียวไปได้
“บอลคุณไม่ต้องมาโกหกผม คุณชื่อนายกฤษณะเทพ สุดฤทัย คุณมีภรรยาเป็นนักแสดงปลายแถว ชื่อ จิตตรา สุดฤทัย ซึ่งเป็นนามสกุลเก่าของเธอเมื่อวานนี้ เพราะตอนนี้เธอได้ใช้นามสกุลใหม่จากสามีใหม่ของเธอ และคุณมีลูกสาว ชื่อเด็กหญิงน้ำฟ้า สุดฤทัย รึน้องน้ำฟ้า คุณพ่อกับคุณแม่แยกทางกัน และท่านเป็นครูทั้งคู่ คุณมีน้องชาย 1 คน ชื่อ วิษนุเทพ สุดฤทัย กำลังเรียนปริญญาตรี คุณทำงานเป็นครู อยู่ที่ โรงเรียน.... ห้วยขวาง สอนวิชาเทคโนโลยี คุณจะเอาข้อมูลอะไรของคุณอีกไหม ผมรู้ทั้งหมด” ชายหนุ่มกล่าวด้วยเสียงเรียบรื่น แต่ดวงตาเจ้าเล่ห์และพราวระยับ
“นายหมอนข้าง นายรู้ได้ไง นายเป็นใคร”คุณครูหนุ่มตกใจกับข้อมูลที่นายหมอนข้างกล่าวออกมา
“เอาไว้ผมบอกทีหลังแล้วกัน แต่ให้รู้ว่าผมไม่ได้ชื่อหมอนข้าง เรียกผมว่า วุฒิและก่อนอื่นคุณต้องทานข้าวแล้วทานยาให้เรียบร้อย ถ้าคุณทานข้าวเองไม่ได้ผมจะป้อนให้คุณเอง แต่ด้วยปากนะ”ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับนำข้าวต้นและยามาให้เค้า
ชายหนุ่มบังคับเค้าด้วยสายตาให้ทานข้าวต้ม ซึ่งบอลก็ต้องจำใจทานด้วยความหวาดระแวง และเค้าเชื่อว่าชายหนุ่มต้องทำตามที่พูดไว้แน่ๆ เมื่อทานข้าวต้มและยาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“นอนได้แล้วครับบอล”นายวุฒิสั่งเค้าอีกแล้ว หลายอย่างแล้วนะ แต่บอลก็ไม่กล้าที่จะเถียงเท่าไหร่เพราะเค้าทั้งเหนื่อย เพลีย ปวดเนื้อปวดตัว แถมยังรู้สึกร้อนๆหนาวๆอีก ครูหนุ่มจึงล้มตัวลงนอนด้วยเกินจะต้านทานกับสภาพร่างกายและจิตใจได้ไหว
“คุณจำเอาไว้นะบอล คุณเป็นของผม ผมจะทำให้คุณไปไหนไม่ได้ถ้าขาดผม ผมจะทำให้คุณหลงรักผม เหมือนที่ผมกำลังหลงรักหลงใหลในตัวคุณ” ชายหนุ่มกล่าวกับเจ้าของร่างเล็กกว่าตนที่นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากหลายสิ่งหลายอย่างเมื่อตัวยาออกฤทธิ์จึงทำให้ร่างนี้หลับไปไม่ยากเลย ชายหนุ่มด้วยคำพูดที่แสนเบาแต่หนักแน่นเกินสิ่งใด นายศาตรา พูดคำไหนคำนั้น มันไม่ใช่ประโยชน์บอกเล่า แต่มันเป็นคำสั่งสำหรับเค้าเอง ซึ่งเค้าเต็มใจจะทำมัน
ขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจนะค่ะ หวังว่าจะรับครูบอลกับนายหมอนข้างเอาไว้ในใจกันบ้าง
สำหรับปมของเรื่องนี้คงจะค่อยๆคลี่คลายไปเรื่อยๆค่ะ
พบกันอีกที่ เป็นวันอังคารที่ 8 ตุลาคมนะค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ +1 ให้ทุกคนแทนการขอบคุณ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
