มาอ่านต่อกันเลยจ้าตื่นขึ้นมาก็ไปจัดการกับน้ำฟ้าที่ตื่นนอนรอผมอยู่ก่อนแล้ว ลูกสาวผมส่งยิ้มสดใสให้แต่เช้า
เหมือนเป็นกำลังใจให้ผมสู้ต่อไป
“พ่อบอลขา อรุณสวัสดิ์คะ”เสียงใสทักทายผมยามเช้า
“อรุณสวัสดิ์คะน้องน้ำฟ้า ไปอาบน้ำแปรงฟันกันดีกว่าลูก”ผมเอ่ยออกไป
“คะ”ลูกสาวผมตอบรับเสียงใส
ผมจัดการน้ำฟ้าเสร็จก็ไปจัดการตัวเองบ้าง ก่อนจะไปทานข้าวเช้าที่มีต้นและทศดูแลไม่ห่าง
ทานมื้อเช้าเสร็จต้นก็พาน้ำฟ้าไปส่งที่โรงเรียน ส่วนผมก็กลับเข้าสู่สภาวะปรกติ ซึ่งก็คือนักธุรกิจใหญ่
ที่กำลังเป็นที่จับตามองของวงการธุรกิจทั้งไทยและเทศ อีกทั้งยังเป็นที่หมายปองของสาว ๆ และหนุ่ม ๆ น่ารัก
ค่อนประเทศเป็นคนขับรถไปส่งที่โรงเรียน
“ตามมาทำไมครับ ไม่ไปทำงานรึไง”ผมเอ่ยถามเพราะเห็นไอ้พี่วุฒิแทนที่จะออกรถไป แต่กลับ
ลงจากรถยนต์คนหรูเดินตามผมมาแทน
“พี่จะเข้าไปหาผอ.บอลซะหน่อยนะ”ไอ้พี่วุฒิมันบอกถึงสาเหตุที่ยังคงเดินตามผม
“มีเรื่องงานอะไรรึเปล่าครับ”ผมเอ่ยถามขึ้นทันที
“ไม่ใช่หรอกครับ พี่จะไปฝากฝังเมียพี่ไว้กับผอ.นะครับ”ผมละอยากจะกระโดดเตะปลายคางคนหล่อจริง ๆ ครับ
“หึหึ พี่ล้อเล่นครับ เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับผอ.เรื่องงานนิดหน่อยบอลไปด้วยกันเลยดีกว่านะครับ นำพี่ไปเลย”
พอฟังประโยคนี้แล้วค่อยยังชั่วหน่อย
“ถ้างั้นก็ตามบอลมาเลยแล้วกัน”ผมเอ่ยบอกไอ้พี่วุฒิมันออกไป
“ไม่เอา พี่ไม่อยากเดินตาม แต่ขอเดินข้าง ๆ บอลไปอย่างนี้ได้ไหมครับ”พอไอ้พี่วุฒิมันพูดจบก็เดินตีคู่ผมขึ้นมาทันที
“..................................”ผมไม่มีอะไรจะพูดเลยครับ เลยได้แต่เดินก้มหน้าอมยิ้มไป
ผมพาไอ้พี่วุฒิเข้ามายังห้องที่มีป้ายติดว่าห้องผู้อำนวยการโรงเรียน ก่อนจะเคาะสามครั้งแล้วเปิดเข้าไป
พร้อมขออนุญาตเพื่อเข้าห้อง
“อ้าวครูบอลเองเหรอ”ผอ.เงยหน้าจากเอกสารราชการ
“ครับ พอดีดว่าคุณวุฒิต้องการพบผอ.นะครับ”ผมเลยบอกถึงสาเหตุที่ผมต้องถ่อมาถึงห้องนี้
“อ้าวเหรอ เชิญคุณวุฒิเข้ามาได้เลยครูบอล ”ผอ.สั่งงานผมทันที
“สวัสดีครับท่านผอ.”ไอ้พี่วุฒิมันยกมือไหว้ผอ.ที่รีบลุกออกมาจากโต๊ะทำงานเพื่อมาต้อนรับผู้บริจาครายใหญ่
“สวัสดีครับคุณวุฒิ เชิญนั่งก่อนครับมีอะไรรึเปล่า”ผอ.ยกมือรับไหว้ก่อนจะเอ่ยปากถาม
“คือผมต้องการให้ครูบอลรับผิดชอบงานส่วนเดิม ส่วนเรื่องการก่อสร้างอาคารทางโรงเรียนก็มีผู้ช่วย
อยู่แล้วและยังมีคนจากทางผมเข้ามาช่วยอีก แล้วงานด้านคอมพิวเตอร์อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ได้กำหนดไว้ครูบอลจะทราบดีกว่าใคร ๆ
ผมเลยเห็นสมควรให้ครูบอลกลับไปดำเนินการเรื่องคอมพิวเตอร์ ส่วนเรื่องอาคารก็ให้ครูที่เป็นผู้ช่วยกับคนของผม
ทำงานประสานกัน ท่านผอ.คิดเห็นยังไงบ้างครับ”ที่แท้ก็เรื่องนี้นิเอง
“นั้นนะสินะครับ”ผอ.พยักหน้าเห็นด้วยทันที
“ผมยังต้องการให้ครูบอลพักยังที่พักที่ผมจัดเตรียมเอาไว้ให้”นี้ต่างหากละครับเหตุผลที่แท้จริงของไอ้พี่วุฒิมัน
ไอ้ผมจะอ้าปากพูดก็ไม่กล้าครับ
“ผมก็เกรงใจคุณวุฒิด้วยสิ ต้องคอยให้คนคอยรับคอยส่ง”ผอ.เอ่ยออกมาพร้อมกับทำสีหน้าลำบากใจ
“ไม่เลยครับ ผมเต็มใจทำทุกอย่าง”มันพูดแต่ไม่ได้มองหน้าผอ.เลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองหน้าผม
พร้อมส่งรอยยิ้มมาให้ ดีที่ผอ.ท่านมัวแต่กดโทรศัพท์ภายในเพื่อต่อสายหาครูสวัสดิการเพื่อเอาน้ำมาต้อนรับไอ้พี่วุฒิ
“คนใจบุญอย่างคุณวุฒินิหายากแล้วนะครับ โดยเฉพาะคนหนุ่มสมัยนี้”ผอ.มองไอ้พี่วุฒิพร้อมเอ่ยคำชมออกมา
“ผมคงไม่ใช่คนดีแบบนั้นหรอกครับ ที่ทำทุกวันนี้ก็เพื่อคนสำคัญ”ไอ้ประโยคแรกนะพูดกับผอ.
แต่ประโยคหลังมันเล่นหันมาพูดพร้อมรอยยิ้มให้ผมแทน
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามแต่คุณวุฒิเลยแล้วกัน”ผอ.ยิ้มบอก ก่อนที่นักเรียนฝ่ายสวัสดิ์การจะยกกาแฟ
ขนม น้ำเปล่ามาให้สามชุด ซึ่งมันมีของผมด้วย
ผมเดินออกมาจากห้องของผอ.เพื่อพาไอ้พี่วุฒิไปตรงจุดที่มีกองหิน ทราย และอุปกรณ์ก่อสร้างวางไว้
ตามคำสั่งของผอ.ที่ต้องรีบเข้าประชุมกับส่วนกลางด่วน เลยต้องให้ผมนำทางตามคำขอร้องของไอ้ผู้บริจาคใหญ่ใจบุญ
แทนผอ.
“ทีนี้ก็กลับไปนอนที่คอนโดของเราได้แล้วนะครับ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เป็นสุข
“เดี๋ยวดูก่อน ไม่แน่ถ้าบอลไปพบครอบครัวพี่แล้วอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกก็ได้”ผมเอ่ยออกมา
ถึงมันจะดีขึ้นบ้างแต่ว่าความกังวลใจต่าง ๆ มันก็ยังคงไม่ได้หายไป
“ไม่ต้องกังวล มีผู้ช่วยมือหนึ่งอยู่กับตัวยังไม่รู้ตัวอีก”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยออกมา
“หมายความว่าไงผู้ช่วยมือหนึ่ง”ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“หึหึ เดี๋ยวบอลก็จะรู้เองครับ”มันหัวเราะในคอแถมยังไม่บอกอะไรผมอีกต่างหาก
พอจะเอ่ยปากถามก็เดินมาถึงบริเวณที่ก่อสร้างแล้วเลยต้องเก็บข้อสงสัยเอาไว้
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณบอล”ลูกน้องของไอ้พี่วุฒิที่ถูกส่งตัวให้มาช่วยเรื่องการก่อสร้างอาคาร
เอ่ยทักไอ้พี่วุฒิพร้อมกับทักผมเช่นกัน
“สวัสดีครับธรรม”ผมทักกลับพร้อมรอยยิ้มส่งให้
“ไม่ต้องยิ้มไปทั่วเลยพี่หวง”มันก้มลงมากระซิบกับผมให้ได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น
“สวัสดีครับคุณวุฒิ หวัดดีพี่บอล”เสียงทุ้มร่าเริงเอ่ยออกมา
“หวัดดีมิกกี้ ตั้งใจทำงานจังเลยนะ”ผมทักมิกกี้ หลังจากที่ไอ้พี่วุฒิพยักพร้อมยิ้มน้อย ๆ ส่งให้
“นิดนึงพี่ แบบว่าเค้าเรียกว่าผลพลอยได้ แบบว่าเผื่อได้สองขั้น และความก้าวหน้าทางราชการ”มันตอบกลับมา
“หืม....แล้วไอ้เหตุผลหลักที่ขยันทำงานอ่ะมันคือไร”ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อสงสัยก็ต้องถามไงครับ
“คริคริ เดี๋ยวเอาไว้ให้จัดการเอามาไว้ในมือได้ก่อนแล้วผมจะบอกนะพี่บอล”มันหัวเราะ
ก่อนจะทำท่าเอามาไว้ในมือประกอบ
“นายครับคือผมต้องการแจ้งเรื่องที่พักนะครับ”ธรรมเอ่ยออกมา
“อืม จัดการแล้วส่งเอกสารให้ต้นเลยนะแล้วก็มาเบิกเอา”ไอ้พี่วุฒิมันพยักหน้าเข้าใจ
“ครับนาย”ธรรมตอบรับคำเจ้านายของตัวเองทันที
“ธรรมต้องมาควบคุมการก่อสร้างแล้วมันไกลจากที่พักเดิมเยอะ เลยจะให้มาเช่าห้องพักนะครับ”
ไอ้พี่วุฒิมันตอบผมมาคงจะเห็นสีหน้าสงสัยของผม
“ทำไมไม่ให้ธรรมมาพักที่ห้องของบอลละในเมื่อบอลก็ไม่ได้พัก ไม่ต้องเดินทางไกลเพราะอยู่ในโรงเรียน
ไม่ต้องเสียเงินค่าห้องเพิ่มด้วย”ผมเอ่ยเสนอความคิดออกมา
“นั้นสิ ถ้าอย่างนั้นธรรม นายก็จัดการเรื่องข้าวของเครื่องใช้แล้วเข้าพักห้องของบอลเลยแล้วกัน”
ไอ้พี่วุฒิเลยปากสั่งลูกน้องตัวเองทันที
“แต่ว่านายครับ ผมเกรงใจคุณบอล แล้วก็เกรงว่าจะไม่เหมาะสมด้วย”ต้นเอ่ยพร้อมกับทำหน้าลำบากใจ
“ไม่เป็นไรหรอกธรรม เดี๋ยวผมจะไปบอกผอ.แล้วขออนุญาตเอง”ผมเอ่ยบอกธรรมเพื่อให้สบายใจ
แต่ผมยังรู้สึกว่าสีหน้าของธรรมนั้นดูจะยุ่งยากใจอยู่พอสมควร
“ครับ”ธรรมรับคำ
ผมหันไปหามิกกี้ที่เลี่ยงหลบออกไปเล็กน้อยเมื่อเห็นธรรมคุยกับเจ้านายตัวเอง แต่เท่าที่ผมสังเกต
มิกกี้จ้องธรรมอย่างไม่ปิดบังเลย
“มิกกี้เดี๋ยวพี่ฝากธรรมด้วยนะ ธรรมจะเข้าพักห้องพักของพี่จนกว่าการก่อสร้างอาคาร
รวมทั้งการตกแต่งภายในจะเสร็จ”ผมเอ่ยปากบอก
“ครับ คริคริ”มิกกี้รับปากแทบจะทันที แถมยังหูตาที่ดูจะแพรวพราว ระริกระรี้จนน่าหมั่นไส้
หันกลับมาก็เห็นธรรมที่กำลังกัดปากถลึงตาใส่มิกกี้ที่ยิ้มปากแทบจะถึงรูหู ผมว่ามันจะต้องมีอะไรแน่ ๆ
เดี๋ยวผมต้องจัดการจับมิกกี้มาบี้เอาความจริงให้ได้ เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นผมก็ต้องเดินมาส่งคุณชายเค้า
ถึงประตูรถด้วยเหตุผลกวนประสาทว่า กลัวหลง เชื่อก็บ้าแล้ว แต่ก็ทำอะไรไอ้พี่วุฒิมันไม่ได้ ก่อนที่จะเกิดเรื่อง
กับลูกสาวรัฐมนตรีคนนั้น ไอ้พี่วุฒิมันก็แทบจะไม่ได้ห่างจากผมอยู่แล้ว พอเกิดเรื่องจากที่แทบจะไม่ได้ออกห่าง
กลายเป็นตัวแทบจะติดกัน อีกเหตุผลนึงก็คือเมื่อช่วงเช้าหลังจากที่จัดการอาบน้ำเรียบร้อย ผมก็ได้พูดออกไปตรง ๆ ว่า
เมื่อคืนบอลยอมถูกทำโทษ แต่ไอ้พี่วุฒิก็ผิดเหมือนกันที่โกหกและปิดบัง ดังนั้นไอ้พี่วุฒิก็ต้องยอมรับโทษด้วย
โดยที่ผมกำหนดบทลงโทษของมันด้วยการห้ามมีอะไรกันเป็นเวลาหนึ่งเดือน พอไอ้พี่วุฒิมันได้ยินมันก็โวยวาย
ว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคล ทรมานร่างกายและจิตใจของมัน ผมเลยบอกว่าถ้าอย่างนั้นสามเดือน มันปิดปากเงียบ
ก่อนจะเปิดปากว่า ‘เดือนนึงก็ได้ รอให้ครบกำหนดก่อนเถอะ’ ผมละอยากจะหัวเราะออกมาให้ดัง ๆ เชียว
ผมเดินกลับเข้าห้องพักครูรวมก็ต้องตกใจเมื่อพี่ปลาวิ่งตรงเข้าหาผมจนผมผงะถอยหลัง
“ยัยปลาอย่าวิ่งเข้าไปหาน้องมันแบบนั้นดิ เดี๋ยวคืนนี้บอลก็ได้ฝันร้ายกันพอดี”พี่สุว่าพี่ปลาที่ตอนนี้
เกาะแขนข้างขวาผมหนึบ
“ก็อยากจะรู้นินา”พี่ปลาโต้กลับพี่สุไป
“มีอะไรกันเหรอครับ”ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“แบบว่าพี่อยากจะรู้นะบอล เรื่องคนรักของคุณวุฒิว่าเป็นใคร พี่นะสะใจเป็นบ้าเลยตอนที่ได้ดูข่าวช่วงเย็น
ที่นักข่าวถามนะ แล้วคุณวุฒิบอกไม่ได้เป็นอะไรกับยัยอุ๊จอมกรุเรื่อง ไอ้เราก็ว่าแล้วว่าต้องไม่ใช่แน่ ๆ
คุณวุฒิไม่ได้บอกบอลบ้างเหรอว่าเป็นใคร พี่ละอยากจะเจอจัง แบบว่าพี่อิจฉามากเลย กล้าพูดเพราะ
กลัวว่าคนรักจะเข้าใจผิด”พูดจบพี่ปลาก็มีการบิดตัวไปมา
“ก็ไม่รู้สิครับ”ผมตอบไป แต่ก็เหมือนจะรู้สึกว่าเลือดไหลเวียนบนหน้าด้วยความเร็วสูงจนส่งผลให้รู้สึกหน้าร้อน ๆ
“จริงเหรอ เสียดายจัง พี่นะอยากเห็นซักครั้งว่าคนที่เป็นคนรักเป็นเจ้าของหัวใจของศาสตราเทพ
จะเป็นคนหน้าตายังไง นิสัยยังไง”
“ผมขอตัวไปเตรียมตัวสอนก่อนนะครับ”ผมรีบเอ่ยขอตัวแล้วรีบออกจากห้องพักครูรวมทันที
วันนี้ผมสอนนักเรียนได้ไม่เต็มที่เท่าที่ควร ด้วยความกังวลที่จะต้องไปพบกับครอบครัวของไอ้พี่วุฒิ
ไม่ใช่ในฐานะ เพื่อน น้อง ลูกน้อง แต่เป็นฐานคนรัก จบหมดชั่วโมงสอนของผมก็เดินลงไปเก็บเอกสาร
หยิบงานติดมือกลับไปทำด้วย เดินออกไปรอไอ้พี่วุฒิเพื่อที่จะได้กลับไปชำระล้างกายให้สะอาดแล้วค่อย
เข้าไปบ้านใหญ่ของไอ้พี่วุฒิอีกที
มาถึงคอนโดก็พบว่าน้ำฟ้าอาบน้ำแต่งตัวรอเรียบร้อยดีแล้ว โดยมีต้นนั่งอยู่ด้านข้างคอยดูน้ำฟ้าทำการบ้าน
“พ่อบอล ป๊าวุฒิมาแล้วเหรอคะ เหนื่อยไหมคะพ่อบอลป๊าวุฒิ”น้ำฟ้าวิ่งเข้ามาหาอ้อมแขนผม ที่ผมนั่งลงแล้วอ้าแขนรอรับ
“ฟอด ฟอด หายเหนื่อยแล้วคะแค่ได้หอมแก้มน้องน้ำฟ้าลูกสาวของพ่อบอล”ผมเอ่ยหลังจากหอมแก้มน้ำฟ้าทั้งสองข้าง
“ป๊าวุฒิเหนื่อยจังเลยคะ ขอป๊าวุฒิหอมแก้มน้องน้ำฟ้าหน่อยสิคะจะได้หายเหนื่อยขึ้นมาบ้าง
ฟอด ฟอด ฟอด ฟอด”ไอ้พี่วุฒิพูดขึ้นมาบ้างหลังจากผมพูดจบ แล้วก็จัดการหอมแก้มน้ำฟ้าทั้งซ้ายขวา
แล้วมันลามมาถึงแก้มผมทั้งสองข้างเหมือนกัน
“อะ พี่วุฒิ”ผมเรียกชื่อคนที่ส่งยิ้มกว้างมาให้ด้วยความตกใจ
“เป็นยังไงบ้างคะป๊าวุฒิหายเหนื่อยไหม”น้ำฟ้ายิงคำถามไอ้พี่วุฒิทันที
“หายเหนื่อยเลยคะพอป๊าวุฒิได้หอมแก้มน้องน้ำฟ้า แล้วพอป๊าวุฒิหอมแก้มพ่อบอลนะป๊าวุฒิก็มีพลังขึ้นมาทันทีเลยค่ะ”
ไอ้พี่วุฒิบอกน้ำฟ้าแล้วมองผมยิ้ม ๆ อีกต่างหาก
“จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าหอมแก้มพ่อบอลบ้างดีกว่าจะได้มีพลังเพิ่มขึ้น ฟอดด ฟอดด”
น้ำฟ้าถามด้วยความตื่นเต้น แล้วรีบจับหน้าผมก่อนจะหอมแก้มผมแรง ๆ ทั้งซ้ายขวาตามที่ตัวเองพูดเอาไว้
“เป็นไงคะน้องน้ำฟ้า”ไอ้พี่วุฒิถาม
“โห.....จริงด้วยคะ”น้ำฟ้าร้องดีใจ
“น้ำครับนาย น้ำครับคุณบอล”ต้นเอ่ยบอกพร้อมนำน้ำเย็น ๆ มาบริการผมและเจ้านายของตัวเอง
“ขอบใจนะต้น”ผมเอ่ยบอกต้นไปหลังจากไอ้พี่วุฒิพยักหน้ารับ
“อาต้นคะ น้องน้ำฟ้ากับป๊าวุฒิหอมแก้มพ่อบอลแล้วมีพลังเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ”ผมละอยากจะแทรกตัวหนี
เมื่อน้ำฟ้าบอกต้นออกไป
“ครับ”ต้นรับด้วยสายตาเอ็นดูลูกสาวของผม
“ถ้าอาต้นอยากมีพลังเพิ่มขึ้นต้องไปหอมแก้มอาทศเอานะคะ เพราะพ่อบอลให้แค่น้องน้ำฟ้ากับป๊าวุฒิเท่านั้นที่หอมได้”
พอน้ำฟ้าพูดจบ ทั้งผมและต้นก็ทำสีหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เราเริ่มออกเดินทางจากคอนโดของไอ้พี่วุฒิเพื่อไปบ้านใหญ่ที่ตอนนี้คนในครอบครัวของมันทุกคนรอพบผมกับน้ำฟ้า
ผมรู้สึกตื่นเต้นกังวลต่าง ๆ นา ๆ ว่าถ้าผมได้พบกับพ่อแม่ของไอ้พี่วุฒิแล้ว พวกท่านจะรับได้รึเปล่า
แล้วยังน้อง ๆ ของไอ้พี่วุฒิอีก จะคิดยังไงที่พี่ชายของตัวเองมีคนรักเป็นผู้ชาย
“พ่อบอลขา อย่าทำคิ้วย่นสิคะ”น้ำฟ้าร้องขึ้นก่อนจะใช้นิ้วมือน้อย ๆ กด ๆ นวด ๆ บริเวณคิ้วที่ย่นของผม
“ไม่ต้องคิดมากครับบอลทุกอย่างต้องดีแน่ รับรอง”ไอ้พี่วุฒิปล่อยมือด้านที่ติดกับผมออกจากพวงมะลัย
เพื่อที่จะวางทับแล้วส่งแรงบีบเบา ๆ มาให้เหมือนให้กำลังใจกับผม ผมจึงส่งยิ้มกลับไปให้เจ้าของมืออุ่นคืนกลับไป
เราใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่า ๆ ด้วยการจราจรที่หนาแน่น ไอ้พี่วุฒิมันขับเข้ามาถึงแหล่งที่อยู่อาศัย
ของคนที่มีฐานะ แล้วเลี้ยวเข้าบ้านที่ผมคิดว่าหลังใหญ่ที่สุดมีพื้นที่รอบ ๆ กว้างขวางกว่าทุกหลัง
โห....อะไรมันจะใหญ่โตหรูหราขนาดนี้ เฮ้ย...ผมนี้เหมือนหนูตกยุ้งข้าวสารเลยครับ
“ลงมาได้แล้วครับบอล”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ลงมาเปิดประตูให้ผม
“.....”ผมยังคงหาน้ำเสียงของผมไม่เจอ จริง ๆ แล้วผมก็ทำใจนะครับว่าบ้านของมันนะต้องหลังใหญ่สวยหรูมาก
แต่ไอ้ที่อยู่ตรงหน้าผมนะมันเกินจากที่ผมคิดไว้ไปไกลมาก
“ตามพี่มาเลยครับบอลพวกท่านรอบอลอยู่แล้ว”พอมันพูดว่าพ่อและแม่ของมันรอผมอยู่แล้ว
ขาผมแทบจะไม่มีแรงก้าวตามออกไป
“....................”ผมเดินตามแรงจูงของไอ้พี่วุฒิ โดยที่คนที่จูงผมอยู่นั้นอุ้มน้ำฟ้าเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว
เห็นกระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกันสองคน
“น้องน้ำฟ้าขา พ่อบอลเค้าพูดไม่ได้แล้วลูก”ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ยขึ้น เพราะตั้งแต่รถมันจอดจนถึงตอนนี้
เสียงของผมยังไม่ดังออกมาเลยแม้แต่น้อย
“พะ พูดได้หรอก”ผมเลยแหวไอ้พี่วุฒิมันไปซะทีนึง
มันนำทางผมเข้าไปยังห้องนั่งเล่นที่มีบุคคลที่อยู่ภายในถึงสามคน สองคนแรกผมคุ้นหน้าตาของท่านเป็นอย่างดี
เพราะผมได้ดูสัมภาษณ์ของท่านทั้งสอง ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่ดูจะอายุน้อยกว่าไอ้พี่วุฒิแต่น่าจะแก่กว่าผม
ทั้งสามคนจ้องมองมายังผมด้วยความสนใจ ก่อนจะเบนสายตาลงมาจากหน้าของผม พอผมลองก้มลงดูยังจุดสนใจ
ก็พบว่ามันคือมือผมที่อยู่ในอุ้งมือของไอ้พี่วุฒิมัน ผมรีบบิดมือออกแล้วก้มหน้าไม่กล้าสบสายตาของคนทั้งสอง
“ขนาดจับมือกันให้พ่อแม่และน้องแกได้เห็นเลยนะตาวุฒิ”เสียงทรงพลังเอ่ยถาม จนทำให้ผมรู้สึกตัวสั่น
ด้วยความเกรงกลัว
“คุณพ่อครับ”เสียงไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้น
“ไม่ต้องมาพูด”เสียงเดิมดังขัดขึ้น
“ปู่ยุทธอย่าเสียงดังสิคะน้องน้ำฟ้ากับพ่อบอลตกใจนะคะ”เสียงลูกสาวของผมดังขึ้น ผมตกใจเป็นอย่างมาก
ด้วยน้องน้ำฟ้าเอ่ยออกมา
“ฮาฮ่าฮ่ะฮ่า ปู่แกล้งเล่นหรอกลูก มาให้ปู่ยุทธกับย่าภัทรหอมหน่อยเร็วลูก”เสียงหัวเราะเดิม
แต่ลดน้ำเสียงกดดันลงจนเห็นได้ชัด
“คราวที่แล้วพี่เอาน้ำฟ้ามาฝากพ่อกับแม่พี่เลี้ยงนะ หลงน้ำฟ้ากันหมดทั้งบ้านเลย”ไอ้พี่วุฒิกระซิบอธิบาย
หลังจากปล่อยน้ำฟ้าลงไปหาพ่อกับแม่ของมัน
น้ำฟ้าเข้าไปหาทั้งสามคนก่อนจะแสดงมารยาทที่ดีออกไปด้วยการยกมือและย่อตัวลงสวัสดีอย่างสวยงาม
“พ่อครับ แม่ครับ นี้บอลเป็นคนรักของผมครับ”ผมตกใจมองหน้าไอ้พี่วุฒิที่แนะนำผมอย่างนั้น
แต่สายตาที่ส่งมาให้ผมเป็นสายตาที่หนักแน่นแฝงไปด้วยความอ่อนโยน
“สะ สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า”พอผมค่อย ๆ หันมาด้วยกลัวสายตารังเกียจรึอาจจะสายตาชิงชัง
แต่เมื่อมองเห็นแววตาของท่านทั้งสอง ก็พบได้แต่ความปราณีความเข้าใจ
“ไม่ต้องเรียกลุงกลับป้าหรอกลูก เรียกพ่อกับแม่ดีกว่า เพราะเรานะเป็นคนรักของตาวุฒิไม่ใช่เหรอ”
ท่านเอ่ยแก้ทันที
“ครับ”ผมตอบรับพร้อมกับก้มหน้าลงด้วยความอาย
“บอลครับ แล้วก็นี้ไอ้ภามน้องชายพี่มันแก่กว่าบอลสามปีนะ อีกคนยังมาไม่ถึง”ไอ้พี่วุฒิบอก
พร้อมกับชี้นิ้วไปหาเป้าหมาย
“สวัสดีครับพี่ภาม”ผมยกมือไหว้ผู้ชายที่มีหน้าตาหล่อคมคล้ายไอ้พี่วุฒิที่ส่งรอยยิ้มและสายตาล้อเลียนมาให้
“ครับ”พี่ภามตอบรับแต่ก็ยังคงส่งสายตาล้อเลียนไม่เลิกซะที
“น้องน้ำฟ้าหิวรึยังลูก”เสียงแม่ของไอ้พี่วุฒิถามลูกสาวตัวน้อยของผมที่ตอนนี้ไปนั่งอยู่บนตักของพ่อไอ้พี่วุฒิ
“ยังเลยคะย่าภัทร”น้ำฟ้าตอบเสียงใส
“เหรอ ถ้าอย่างนั้นเล่นเป็นเพื่อนปู่ยุทธไปก่อนนะลูก เดี๋ยวค่อยทานข้าวกัน”แม่ไอ้พี่วุฒิมองน้ำฟ้า
ด้วยสายตาเอ็นดู
“ค่า ปู่ยุทธขาวันนี้คุณครูแมวสอนน้ำฟ้าเต้นด้วยละคะ”น้ำฟ้าชวนพ่อไอ้พี่วุฒิคุย
“เหรอลูก น้องน้ำฟ้าปู่ยุทธซื้อของเล่นมาให้น้องน้ำฟ้าด้วยนะลูก เดี๋ยวตามอาภามไปดูก่อนนะคะ”
เสียงพ่อไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้น
“ตาภามพาหลานไปดูแล้วก็พาเล่นหน่อยนะ”พ่อไอ้พี่วุฒิหันไปบอกพี่ภาม
“ครับพ่อ”พี่ภามตอบรับก่อนจะเดินจูงมือน้ำฟ้าไปยังอีกห้องนึง
เมื่อน้ำฟ้ากับพี่ภามเดินหายไปแล้ว ภายในห้องก็เกิดความเงียบขึ้น ผมก็ก้มหน้าลงเมื่อทั้งพ่อและแม่
ของไอ้พี่วุฒิจ้องมองผมโดยไม่พูดอะไร
“คิดดีแล้วใช่ไหม”เสียงทรงพลังเอ่ยถาม มันไม่ได้ดังมากมายนักแต่มันตรงกับความกังวลของผม
“คิดดีแล้วครับพ่อ ผมรักบอลและไม่คิดจะรักใครอีก”เสียงหนักแน่นของไอ้พี่วุฒิที่มาพร้อม ๆ กับ
มือที่จับกุมเอามือผมเอาไว้ มันทำให้ผมกล้าที่จะเงยหน้ามองท่านทั้งสอง
“แล้วเราละ”แม่ของไอ้พี่วุฒิหันมาถามผม
“ครับ ผมก็รักพี่วุฒิ”ผมตอบได้หนักแน่นขึ้น ก็ในเมื่อไอ้พี่วุฒิมันกล้าที่จะบอกถึงความรู้สึกที่มีต่อผม
ให้พ่อและแม่ของมันได้รับรู้ แล้วผมยังต้องกลัวอะไร ผมมั่นใจว่าไอ้พี่วุฒิมันจะอยู่เคียงข้างผมตามคำสัญญา
สวัสดีคะ กลับมาพบกันอีกครั้งจนได้นะคะ ตุ๊กตาหวังว่าคนอ่านจะไม่หนีหายกันไปไหน
จัดให้คนอ่านทุกคนหวังว่าจะถูกใจกันบ้างนะคะกับสนามที่เร่าร้อน
ขอบคุณทุกกำลังใจทุกบวก ทุกเม้นที่ให้มา
ตอนหน้าพบกันอีกทีวันไหนดีนะ ...........................................................
เดี๋ยวเอาไว้ดูความพร้อมของตัวเองแล้วจะมาบอกอีกทีแล้วกันนะคะ
คนอ่านที่น่ารักทุกคนค่า แล้วพบกันใหม่นะคะ
หัวข้อ: ##เมื่อเมียมันชั่วเลยได้...ผัวมาแทน## ตอนจบจ้า 100% p.53 (16/2/59) (อ่าน 533523 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก