ตอนที่ 17 น้องใหม่ นศ.สพ.
"แม่ครับ ผูกไทด์ให้ดลหน่อยครับ " ดลไปหาผู้เป็นแม่ที่ห้อง เพื่อให้แม่ผูกไทด์ให้ นี่เป็นครั้งแรกที่ดลเปลี่ยนจาก
ชุดนักเรียนกางเกงขาสั้น มาเป็นชุดนักศึกษา กางเกงขายาวสีดำ และแน่นอนว่าดลคงยังผูกไทด์ไม่เป็น
" จ๊ะๆ เดี๋ยวแม่จะสอนให้แล้วดลก้ไปหัดผูกเอานะ อะ ทำแบบนี้นะ" แม่ค่อยๆผูกไทด์ที่คอของดลและสอนดลไป
ด้วย
" อ๋อๆ คับ ดลจำได้แล้วครับ ขอบคุณนะครับ " ดลยิ้มให้ผู้เป็นแม่
" ไหนของแม่ดูชัดๆหน่อยซิ ว่าที่คุณหมอเจ้าก๊อก " แม่แอบแซวดล จริงๆแม่ของดลคงอยากจะแซวว่าหมอหมา
ซะมากกว่ามั้ง
" โหย แม่อะ จะพูดว่าหมอหมาก็บอกมาเหอะ "
" 55 รู้ทันอีกนะ เจ้าลูกคนนี้นี่ "
" งั้นเดี๋ยวดล ไปจัดหนังสือก่อนนะครับ "
"จ้าๆ เร็วๆนะดล เพื่อเวลารถติดด้วย "
"ครับผม " จากนั้นดลก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง ดลมองดูตารางเรียนที่ได้รับมา แต่วันนี้เป็นวันแรก หนังสือ
ก็ยังไม่มี ดลจึงหยิบเอาสมุด (ที่โดนรุ่นพี่ในคณะยัดเยียดให้ซื้อมาตอนไปลงทะเบียน) เพื่อเอาไปจดอะไรเล็ก
น้อย เพราะวันแรกอาจารย์คงไม่สอนอะไรมาก ในขณะที่ดลกำลังเตรียมอุปกรณ์เครื่องเขียนในลิ้นชักโต๊ะเขียน
หนังสือนั้น กระดาษแผ่นหนึ่งก็ตกลงมาบนพื้น มันเป็นกระดาษที่ถูกพับเอาไว้เป็นแผ่นไม่ใหญ่มากนัก ถึงมันจะดู
เก่า แต่ก็ยังคงมีกลิ่นจางๆของกระดาษอยู่ ดลค่อยก้มลงไปเก็บมันขึ้นมาก่อนจะ คลี่มันออกเพื่อดู กระดาษแผ่น
นั้น มีข้อความเขียนไว้สองด้าน ด้านหนึ่งเป็นรายมือของดลเอง ส่วนอีกด้านหนึ่ง รายมือนั้นดลจำได้ดี ไม่มีทางจะ
ลืม ดลอ่านข้อความนั้นอีกครั้ง ถึงแม้ว่าดลจะอ่านมันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่ทุกครั้งที่ดลอ่านมัน น้ำตาก้มักจะ
เอ่อล้นออกมาจากตาทุกที
" ดลจ๊ะ เสร็จหรือยังลูก " เรียกแม่ตะโกนมาจากข้างล่าง
" ครับ ๆ " ดลรีบเช็คน้ำตาและรีบลงไปข้างล่างทันที
" กินข้าวซะก่อนนะดล " แม่เตรียมอาหารมือเช้า เอาไว้ให้ดลเสมอ ถึงมันจะไม่ได้หรูหราอะไรมาก แต่มันก็ทำให้
ดลได้มีอาหารรองท้องก่อนจะไปเรียนทุกเช้า
วันนี้รถเมลล์สายที่ดลนั่งนั้น ไม่ใช่สายประจำที่เคยนั่งทุกๆวัน แต่ถึงแม้มันจะเป็นคนละสาย แต่คนที่ใช้รถ
ร่วมกันก็ไม่ได้มากหรือน้อยต่างกันเลย ดลมาถึงมหาลัยตอนแปดโมงเช้า ยังเหลือเวลาอีกครึ่งชัวโมงก่อนจะเข้า
เรียนวิชาแรก บรรยากาศของมหาลัยในวันแรกของการเรียนดูคึกคักน่าดู เพราะจะมีรุ่นพี่ปีต่างๆมาคอยตอนรับ
น้องๆคณะของตน มีการแจกป้ายชื่อ สมุดเชียร์ต่างๆ บางคนที่หน้าตาน่ารักเป็นที่ถูกใจของรุ่นพี่ก็จะถูกล้อมหน้า
ล้อมหลังมากหน่อย ดลเดินไปเรื่อยก็เจอกลุ่มรุ่นพี่สัตวแพทย์ คอยเรียกหาน้องๆคณะอยู่อย่างสนุกสนาน
" น้องๆ น้องคนนั้นอะ VET หรือป่าวครับ ( Vet เป็นชื่อย่อที่เรียกกันของคณะสัตวแพทย์ครับ) " เสียงรุ่นพี่
ผู้ชายคนนึงเรียกดล
" ชะช่ายครับ " เมื่อดลตอบว่าใช่ เสียงโฆ่ร้องต้อนรับก็ดังขึ้น
"เฮ้ยๆๆ น้อง vet เว้ย เอา โห่ๆๆ หิ้วๆๆ " รุ่นพี่วิ่งเข้ามาจูงดลไปที่ซุ้มแล้วแจกสมุดเชียร์ แล้วเขียนป้ายชื่อให้
" น้องชื่อไรคะ น่ารักจังเลย " รุ่นพี่ผู้หญิงเริ่มแจกขนมจีบรุ่นน้องผู้ชายซะแล้ว
" ชื่อดล ครับ " ดลตอบแล้วยิ้มให้
" น้องดลหรอคะ ต้องระวังพี่ฟ้าไรนะคะ ระวังโดนมันกินคะ มันนิยมเด็กๆคะ 555" เพื่อนรุ่นพี่อีกคนแอบกิน
เพื่อน " แต่พี่อะไว้ใจได้นะคะ น่ารักๆแบบน้องดล พี่รักตายเลย"
"แหม นังส้ม แกว่าแต่แน แกก็นะม้อน้องเค้าเชียว " ฟ้ากัดตอบส้มทันที
" ไปคะ พี่พาไปนั่งกับเพื่อนๆดีกว่านะคะ" ฟ้ารีบพาดลมานั่ง ทำให้เพื่อนผู้ชายโหร้องแซว
" นายๆ ชื่อไรอะ " เด็กหนุ่มคนที่นั่งข้างหลังทักดล
" เราหรอ เราชื่อดลอะ นายละชื่อไร" ดลหันไปพูดกับคนที่อยู่ข้างหลังอย่างเป็นมิตร เพราะดลเองก็กำลังต้อง
การเพื่อนอยู่เหมือนกัน
" เราชื่อ กล้า นะ แล้วก็นี่ เก่ง เบน ชาย " กล้าแนะนำเพื่อนผู้ชายข้างๆอีก 3 คนให้ดลได้รู้จัก
" ดีนะ เราชื่อดลนะ" ดลส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรเช่นเคยให้เพื่อนที่ 3 ทุกคนก็ยิ้มตอนรับไมตรีอย่างยินดีเช่นกัน
" แล้วก็นี่อีกสองสาว ทิพ กับ ปุก "
"ดีจ๊ะ " สองสาวทักดล
"ดีนะๆ "
"อ้าว น้องๆคับฟังพี่หน่อยนะครับ ตอนนี้น้องๆก็แยกย้ายกันไปเรียนก่อนนะครับ แล้ววันนี้ 4 โมงเย็นเรามาเจอกัน
ที่ลานกิจกรรมของคณะนะครับ " รุ่นพี่คนนึงประกาศให้รุ่นน้องได้ทราบทั่วกันก่อนจะปล่อยให้เด้กปี 1 แยกย้ายกัน
ไปเรียน
ดลและเพื่อนอีก 6 คนก็เดินไปด้วยกัน แต่ละคนก็ดูจะไม่ค่อยรู้เรื่องราวภายในมหาลัยนัก เพราะเพิ่งมาเรียนวัน
แรก แต่ดูท่ากล้าจะค่อนข้างรู้จักที่นี่ดีอย่างกับอยู่มาแล้วเป็นปี กล้าเดินพาเพื่อนมาตึกเรียน ทุกคนเริ่มด้วยกัน และ
ดูเหมือนว่า เพื่อนๆคนอื่นๆก็จะเริ่มจับกลุ่มกันแล้ว วิชาแรกยังไม่มีการเรียนการสอนอย่างที่ดลคิดไว้ อาจารย์เพียง
แค่ อธิบายรายวิชาให้ฟังคราวๆเท่านั้นว่าจะต้องเรียนอะไรบ้าง เก็บคะแนนอย่างงัย การเช็คชื่อแบบไหน หรือให้นัก
ศึกษาไปซื้อหนังสือเล่มไหนมาประกอบการเรียน อาจารย์ใช้เวลาเพียงแค่ 45 นาทีก็ปล่อย
" เราจะไปไหนกันก่อนดีอะ อีกตั้งนานอะ กว่าจะเริ่มเรียนชั่วโมงตอนบ่ายอะ" เก่งเอ่ยถามความเห็นของทุกคน
เพราะนี่เพิ่งแค่ 10 โมงกว่าๆเท่านั้น
" นั้นดิ จะไปโรงอาหาร เราก็ยังไม่ค่อยหิวเลยอะ " ปุก ออกความเห็น
" อืมๆ งั้นฉันว่าเราไปนั่งร้านนมกันก่อนดีไหม อยู่ไม่ไกลมากหรอก เดินจากตึกนี้นิดเดียวเอง" กล้าออกความ
เห็น ซึ่งมันทำให้เพื่อนทุกคนในกลุ่มที่เหลือเริ่มสงสัยว่าทำไม กล้ารู้จักที่นี่ดีเร็วจัง เพราะก้เพิ่งจะมาเรียนวันแรก
เหมือนๆกัน แต่ทุกคนยังแทบไม่ค่อยรู้ถึงจุดต่างๆในมหาลัยนัก
" ทำไมนายรู้จักที่นี่ดีจังเลยอะ " ชายถามกล้าอย่างสงสัย
" อ๋อๆ พอดี พี่เราเรียนอยู่ที่นี่อะ เราเคยมาหาพี่บ่อยๆ ตอนแรกม.ปลายอะ เลยรู้จักที่นี่ดี "
" ถึงว่าซินายรู้จักที่นี่ดีอย่างกับเคยอยู่มาเป็นปีอย่างงั้นอะ " เบน เองก้สงสัยอยู่เหมือนกัน
" งั้นเราไปกันเลยนะ " ดลชวนเพื่อนๆลุก เพราะเห็นว่าเพื่อนกลุ่มอื่นๆลุกออกจากห้องไปกันหมดแล้ว
เมื่อทุกคนมาถึงร้านนม ถึงคนก็มาสั่งนมและขนมกันเพื่อไปทาน ทุกคนเลือกได้หมดและเอาขนมกลับไปที่โต๊ะ
ยังเหลือแต่ดลที่ยังคงเลือกเมณูอยู่
" อืม เอาไรดีอะ เอาขนมร้อนกับ ขนมปังปิงละกันครับ " เมือดลสั่งเสร็จ พนักงานก็วางจานขนมปังปิงให้ทันที
ดลเองก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมเร็วจัง สั่งปุ๊ปได้ปั๊ปขนาดนี้ แต่ดลก็ไม่คิดไรมาก จึงหยิบขวดนมขั้นที่วางอยู่เทลงไป
บนขนมปัง
" เฮ้ยๆ ไอ้ตัวเล้ก" เสียงเรียกของผู้ชายคนนึง ดังอยู่ข้างหลังดล แต่ดลเองไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเรียกคนชื่อตัว
เล้กไม่ใช่เค้า
" ไอ้ตัวเล็ก " เสียงนั้นยังดังอยู่ข้างหลัง แถมต้นเสียงยังอยู่ใกล้มากกว่า เมื่อกี้อีก ทำไมดลเริ่มแปลกใจ หันไป
มองคนที่เรียกอยู่ข้างหลัง แล้วกันซ้าย หันขวาว่าคนๆนั้นเรียกคนที่อยู่ข้างๆหรือป่าว แต่ตรงนั้นก็มีแค่ดลกับเจ้าคน
ตัวสุงอยู่แค่ 2 คน
" จะมองหาใครที่ไหนละ ฉันเรียกนายนั้นแหละ ไอ้ตัวเล็ก"
" เรียกฉันหรอ"
" อืมดิ เรียกตั้งนานแล้วเนี่ย "
" โทษที ฉันไม่รู้ว่านายเรียกฉันอะ ก็ฉันไม่ได้ชื่อตัวเล็กอะ "
"เออๆ ไม่ว่านายจะชื่ออะไรก็ช่างเถอะ แต่นายอะกำลังโรยนมบนขนมปังของฉันอยู่นะ "
" ของนายหรอ " ดลดูมีอาการตกใจที่ขนมปังอันนั้นไม่ใช่ของตัวเอง แต่กลับหยิบมาเฉยเลย
" อืมดิ แล้วนั้น นายโรยนมไปแล้วอะ ฉันไม่ชอบกินนม แล้วฉันจะกินงัยละ "
"ขะขอโทษจริงๆนะ ฉันไม่รู้จริงๆอะ" เมื่อดลพูดจบ พนักงานก็เอาขนมปังปิงอีกชุดมาให้ดล
" อะๆ นี่ๆ นายเอาของเราไปแทนละกันนะ " ดลยื่นจานของเค้าให้แทน
" ก็ได้ แต่ฉันจะเอาทั้งสองจาน แล้วนายก็จ่ายตังด้วยนะ โทษฐานที่นายทำให้ฉันต้องรอขนมปังนาน แล้วก็ทำให้
ฉันเสียอารมอะ" พูดจบคนร่างสุงก็หยิบจานไปทั้งสองจาน ดลก็ได้แต่อึ้งอยู่
"ดะเดี๋ยวซิ นะนาย " ไม่ทันเสียแล้ว เจ้าคนร่างสุงเดินไปถึงโต๊ะแล้ว ดลเองไม่อยากจะอะไรมากจึงเดินกลับมา
โต๊ะพร้อมกับแก้วนม อย่างอารมเสียนิดๆ
" อ้าวดล สั่งมาแต่นมหรอจ๊ะ ไม่กินขนมปังหรอ" ทิพเอ๋ยถาม
" จริงๆเราก็สั่งนะ แต่มันไปแล้วอะ"
" ไปไหนอะ " พัดถามขึ้นมาต่อ ดลชี้ไปที่โต๊ะของกลุ่มเจ้าร่างสุงที่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน
" ดลๆ รู้จัก ป่าน ด้วยหรอ " ปุกดูจะตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าคนที่ดลชี้คือป่าน
"ไม่อะ ทำไมหรอ"
" เค้าน่ารักมากเลยนะ สูง ขาว ตี๋ๆ ช่ายปะปุก"
"อืมๆ น่ารักดี ฉันก็แอบเล็งไว้เหมือนกันเลย ฮิฮิ" สองสาวดูจะเข้าขากันได้อย่างรวดเร็ว
จากนั้นทั้ง 7 คนก็กินนมไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน ดูเหมือนว่าพวกเค้าจะสนิทกันได้เร็วมาก ทุกคนยินดี
ที่ได้รู้จักมิตรใหม่
" ทิพๆ ดูผู้ชายคนนั้นดิ โดนมากๆเลยอะ" ปุกชี้ให้ทิพหันไปมองกลุ่มๆนึง ที่เดินอยู่หน้าร้าน มีผู้ชาย 3 คนและ
ผู้หญิงอีก 2 คน ทุกคนดูดีมีระดับ เหมือนลูกคนมีกระตัง เพราะการแต่งตัวมี่พอจะดูฐานะออก
" ไหนๆ ใช่ผู้ชายที่เดินอยู่ตรงกลางปะ " ทิพถามปุก
" อืมๆนั้นแหละๆ หล่อมากๆเลยอะ " ปุกดูจะชื่นชมออกนอกหน้า ทำให้เพื่อนที่เหลือต้องหันไปมองตามว่าคือ
ใคร ที่ปุกดูจะชื่นชมขนาดนั้น แต่พอดลหันไปเห็น แก้งนมของดลก้หลุดออกจากมือ เพราะดลตกใจกับภาพที่ตัว
เองกำลังเห็น เพราะผู้ชายคนนั้นเป็นที่ดลรู้จักดี และดลก็ไม่เคยลืมเค้าเลย เค้าเป็นคนที่อยู่ในหัวใจดลตลอดมา
"อะอั้ม" ดลพูดกับตัวเองเบาๆ
"ทะทำไมอั้มมาอยู่ที่นี่ อั้มเอ็นติดมหาลัยที่ดลกับอั้มสัญญากันไว้ไม่ใช่หรอ แต่ทำไมอั้มมาอยู่ที่นี่ และใส่ชุดนัก
ศึกษาของมหาลัยนี้ " ดลคิดและพูดกับตัวเองอยู่ในใจ และเมื่อกลุ่มนั้นเดินผ่านมายังหน้าร้านในตำแหน่งที่พวก
ดลนั่งอยู่ อั้มก็มองผ่านเข้ามาในร้าน ทำไมสายตาของอั้มและดล สบตากัน ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
