CHAPTER 14
“ร่วมห้อง ?” กว่าผมจะหยุดดื่มก็เวลาประมาณตีสอง
หลังจากเหตุการณ์ระทึกขวัญ พอเหล้าเข้าปากไอ้ธามมันก็ไม่ถามอะไรมากเหมือนเคยแล้วครับ แต่เผาวีรกรรมของผมกับมันตอนอยู่ต่างประเทศให้พี่เลี้ยงเด็กฟัง ส่วนไอ้พี่เลี้ยงเด็กก็คุยกับคนเมาอย่างสนุกสนานจนผมสับสนว่ามันเมาด้วยกันรึเปล่า คือคนทั่วไปมักจะคุยกับคนเมาไม่รู้เรื่องไง แล้วไอ้ฟ้าครามนี่เหมือนจะเป็นพวกอัธยาศัยดีเกินเหตุ เจอใครก็สนิทไปด้วยหมด
หรือมันจะดีเฉพาะคนรอบๆ ตัวกูวะ
จะว่าไปแล้วตั้งแต่พระพายยันไอ้ธามนี่ทุกคนดูจะเข้ากับไอ้เด็กนี่ได้ดีไปแล้วนะ...
“มึงนอนนี่นะ” ผมดักทางไว้ก่อน ได้ยินไอ้ธามรับเสียงอ้อแอ้แทบไร้สติ
อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ค่อยๆ ดันกายขึ้นจากโซฟาตั้งใจจะเดินไปที่เตียง เอาหมอนมาให้ไอ้ธามเสียหน่อย แล้วผมจะได้นอนสักที
หมับ!
“คุณเพชรไหวมั้ยครับ”
จริงสินะ... ยังมีไอ้เด็กนี่อยู่นี่นา
“ไหวๆ ไม่เป็นไร”
ผมตอบ เหล่สายตามองมือของเขาที่จับบริเวณต้นแขนผมอยู่และเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าฟ้าครามอีกครั้ง ได้ผล มือของเขาปล่อยทันใด
ผมไม่ได้เมาแล้วหมดสภาพแบบไอ้ธาม แค่เมาแบบมองอะไรก็หัวเราะแล้วก็เดินเซๆ นิดหน่อย สติยังคงอยู่เหมือนเดิมทุกประการ ถึงมันจะพร่าๆ ไปหน่อยก็เถอะ...
“คุณจะกลับยังไง มันดึกมากแล้ว” ผมถามเมื่อนึกขึ้นได้
ฟ้าครามทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกออก “ก็ขับรถกลับแหละครับ”
“ค้างที่นี่ดีกว่ามั้ย”
...ให้ตาย ผมอยากตบปากตัวเองจัง อะไรดลใจให้ผมพูดออกไปวะ
คราวนี้พี่เลี้ยงเด็กทำหน้าตกใจยิ่งกว่าเก่าเสียอีก “คุณเพชรเมามากแล้วแหงๆ” เขาพึมพำเบาๆ คงจะคิดว่าผมไม่ได้ยิน แต่เขาคิดผิด
“ทำไม” ผมเลิกคิ้วถาม “ก็เห็นว่ามันดึกแล้ว ดึกมากด้วย”
ถึงฟ้าครามจะไม่ดื่มอะไรก็เถอะ สติเขาเองก็ยังอยู่ดีครบถ้วน แต่ที่เขาอยู่นี่ก็เป็นเพราะผมเอง จะให้เขาขับรถกลับตอนนี้ก็ดูจะใจร้ายไปหน่อย
ผมถอนหายใจ “หรืออยากขับรถกลับก็ได้นะ”
“...เอ่อ” เขาอึกอัก “ถ้าผมบอกว่าผมไม่อยากจะเป็นอะไรมั้ยครับ”
ผมไม่ได้ตอบ แค่ยักไหล่เป็นเชิงว่าตามใจ “เดี๋ยวไปล้างหน้าล้างตา จะมาช่วยเก็บของ”
บอกตรงๆ ว่าไม่ใช่เขาหรอกที่แปลกใจ ผมยังแปลกใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงต้องบอกให้เขาค้างที่นี่ อันที่จริงแปลกใจตั้งแต่ผมบอกให้เขาอยู่ดื่มกับพวกเราแล้ว ใช่เรื่องปะวะ... แต่ประเด็นคือผมก็ปล่อยให้เขาดื่มและรอทำความสะอาดไปแล้วไง
อืม... บางทีผมควรจะให้โบนัสเขาเยอะๆ ด้วยสินะ ประมาณสองสามนาทีผมก็ลงมาพร้อมกับหมอนของไอ้ธาม เริ่มสร่างขึ้นมานิดหน่อยเพราะล้างหน้าอะไรเรียบร้อยแล้ว
“ให้เขาไปนอนที่ห้องนอนมั้ยครับ” ฟ้าครามเอ่ยถามเมื่อผมลงมา “สภาพไม่จืดจริงๆ”
“ปล่อยมันนอนตรงนี้แหละ”
ผมจัดแจงให้ไอ้ธามนอนในสภาพที่ไม่เหมือนซากศพ จริงสิ ลืมถามว่าพรุ่งนี้มันจะไปทำงานรึเปล่า แต่สภาพนี้มันคงไปทำงานไม่ไหวหรอก
หลังจากนั้นผมก็เริ่มมาช่วยฟ้าครามเก็บกวาด ด้วยความที่พวกเราไม่ได้ทำอะไรวุ่นวายมากเลยใช้เวลาไม่นาน จริงๆ มันก็แค่ล้างจานล้างแก้ว เช็ดโต๊ะอะไรพวกนั้นเท่านั้นเอง
“เอาล่ะ...” ผมพึมพำออกมาเบาๆ เมื่อเสร็จแล้ว “จะได้นอนสักที”
“คุณเพชรครับ” ฟ้าครามเอ่ยเรียกเสียงเรียบ “แล้วผมจะไปนอนไหนล่ะครับ?”
ผมนิ่งไปชั่วครู่ “ไปนอนห้องผมก็ได้ แต่นอนพื้นได้มั้ย”
“เอ่อ ครับ”
จัดการเช็กทุกอย่างอีกทีว่าปิดประตูลงกลอนอะไรหมดทุกอย่างผมจึงเดินขึ้นบันไดโดยมีฟ้าครามเดินตามมา พวกเราไม่ได้พูดอะไรสักคำ
...ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนจับตัวเองใส่พานถวายให้หมอนี่ยังไงชอบกล
ผมจัดการหยิบผ้านวมที่มีอยู่ในตู้มาปูไว้ข้างๆ เตียง แล้วโยนหมอนกับผ้าห่มให้เขา
“อ๊ะ จริงสิ จะอาบน้ำใส่ชุดผมไปก่อนก็ได้นะ” ผมพูดเมื่อนึกขึ้นได้ก่อนจะล้มตัวลงนอน “อย่าลืมบอกที่บ้านด้วยว่าอยู่กับผม เดี๋ยวเขาจะเป็นห่วง”
“อา... ครับ ผมบอกแล้ว”
“อือ ดีแล้วๆ”
ผมหลับตาลงเมื่อได้ยินเสียงตอบรับ ก่อนที่จะได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ ตามมา แต่ ณ จุดนี้คิดออกอย่างเดียวว่าตัวเองจะนอนเลยไม่ได้ลืมตาไปดูสีหน้าฟ้าครามแม้แต่นิดเดียว
พลิกกายไปมาอยู่ชั่วครู่ อาจจะนานอยู่เหมือนกัน ทั้งๆ ที่มันล้าแต่ก็ไม่หลับสักที อาจจะเป็นเพราะผมเป็นพวกตื่นง่าย พอได้ยินเสียงน้ำจากห้องน้ำก็เลยยังนอนไม่หลับ ประมาณสิบห้านาทีเสียงน้ำก็หยุดลง สงสัยเจ้าเด็กนั่นจะอาบน้ำเสร็จแล้ว
“คุณเพชร... หลับแล้วเหรอครับ?”
ยังไม่หลับแต่มันง่วงจนไม่มีเสียงจะตอบแล้ว
ผมรู้สึกถึงแรงทิ้งน้ำหนักลงบนเตียง ผมแทบจะเบิกตากว้างออกมาอย่างตกใจกับการกระทำนั้น คงไม่ใช่ผีขึ้นมานั่งบนเตียงแน่นอน...
ปัญหาเกิดแล้ว! กูกำลังจะโดนทำอะไรวะ! ตุบ!
“เปิดแอร์เย็นขนาดนี้ ไม่ห่มผ้า เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกครับ” ผ้าห่มถูกวางลงมาบนร่าง เรียกได้ว่าโดนห่มแบบคลุมโปง ผมไม่ใช่คนติดผ้าห่มเพราะขี้ร้อน แต่เจออะไรแบบนี้แล้วมันก็...
โอ๊ย แม่งทำตัวเหมือนสาวน้อยวัยสิบสี่เลยว่ะไอ้เพชร! ทั้งที่นอนดึกแต่ผมตื่นขึ้นมาตอนเกือบแปดโมงเพราะคุณปฐพีโทรมา เขาบอกว่าเขาไม่สะดวกที่จะมาเจอลูกในวันนี้เพราะที่บริษัทกำลังมีปัญหา แต่สัปดาห์หน้าเขาจะมา ผมสะลึมสะลืออยู่เลยจับใจความได้แค่นั้น แต่น้ำเสียงเขาก็ดูมีปัญหาจริงๆ ผมเลยได้แต่อวยพรให้เขาโชคดี (ในใจ) ก่อนที่จะนอนต่อ
หลับไปอีกประมาณชั่วโมงนึงผมก็ตื่นขึ้นมาใหม่ รอบนี้ตื่นจริง ผมไม่ใช่คนแฮงค์หนักอะไร แค่มึนๆ เท่านั้น พออาบน้ำเสร็จก็ไม่มีปัญหา แต่พออาบน้ำออกมาเจอคนที่นอนอยู่ที่พื้นแล้วผมก็ได้แต่อมยิ้มอย่างขำๆ
ฟ้าครามนอนขดตัวอยู่บนผ้านวมที่ถูกปูลงบนพื้น ที่ขำที่สุดคือการที่เจ้าพี่เลี้ยงเด็กดึงไอ้ผ้านวมเหล่านั้นมาห่อตัวเองอย่างกับหนอนทั้งที่ตัวเองห่มผ้าอีกชั้นอยู่แล้ว
ขี้หนาวรึยังไงกัน? ผมเดินเข้าใกล้ตำแหน่งนั้น อืม... ก็น่าจะหนาวอยู่หรอกนะ เพราะตำแหน่งนี้มันตำแหน่งแอร์ลงด้วยนี่นา แต่ไอ้มาห่อตัวเป็นหนอนแบบนี้ก็ฮาไปนิดนะ คือลุกขึ้นมาย้ายที่นอนไปก็จบแล้วรึเปล่าวะ
“อือ...~”
ผมสะดุ้งเมื่อจู่ๆ คนที่ขดตัวนอนส่งเสียงในลำคอก่อนที่จะพลิกตัวไปอีกด้าน แต่...
โป๊ก!
อนิจจา บอกแล้วว่ามันนอนที่พื้นข้างๆ เตียงผม และด้วยความที่เตียงผมมันค่อนข้างเตี้ย พอเขาพลิกตัวมันก็เลยกระแทกหัวผมเสียดังลั่นจนผมต้องยกมือขึ้นมาป้องปากกั้นหัวเราะ
“โอ๊ย” พี่เลี้ยงเด็กบ่นพึมพำเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตาขึ้น นิ่งอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะสะดุ้ง
“คะ คุณเพชร!” โป๊ก!
น่าน เจ็บแล้วไม่จำ พอเขาสะดุ้งทีนี้ก็หัวโขกเตียงผมอีกรอบจนได้
“โอ๊ย” เขาร้องโอดโอยเบาๆ “นี่กี่โมงแล้วครับ”
ผมเหลือบมองนาฬิกาที่ตั้งไว้ใกล้ๆ หัวเตียงก่อนที่จะตอบเขา “จะเก้าครึ่งแล้ว” ฟ้าครามทำหน้าโล่งอกนิดหน่อยจนผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถาม “นัดใครไว้เหรอ”
“เปล่าครับ แค่นึกว่าตัวเองตื่นสาย”
“นอนดึกขนาดนั้นจะตื่นสายก็ได้นี่”
“ผมไม่อยากนอนน้ำลายยืดให้คุณเพชรเห็นหรอกครับ” พี่เลี้ยงเด็กทำหน้ามู่ทู่
“เดี๋ยวคุณเพชรก็มองว่าผมเป็นเด็กอีก” ...แต่เช้าเชียว ผมยอมรับว่ารอบนี้รู้สึกผงะนิดหน่อยเหมือนกันกับคำพูดกึ่งๆ น้อยใจของเจ้าเด็กนี่แบบที่มีให้ได้ยินประจำ สุดท้ายผมก็ทำเพียงถอนหายใจนิดหน่อย
“คุณเด็กกว่าผมเกือบสิบปี จะมองว่าคุณเด็กก็ไม่แปลกหรอก”
ผมแกล้งเดินถอยออกมาจากตำแหน่งเดิมอย่างเนียนๆ ขณะที่ฟ้าครามเริ่มดันกายขึ้นมาจากผ้านวม จัดการเก็บทุกอย่างให้ผมอย่างเรียบร้อยตามประสาพี่เลี้ยงเด็กที่ทำหน้าที่ควบแม่บ้านไปด้วย ขณะที่เขาพับผ้านวมเขาก็ได้แต่บ่นอะไรงุงิเหมือนผู้หญิง
“เด็กกว่าแล้วไง...” “ก็ต้องเคารพผมไง พูดแปลกๆ”
ฟ้าครามหันมาทำหน้าตกใจ “ได้ยินด้วยเหรอครับ”
“เออ” ผมตอบเสียงห้วนอย่างนึกหมั่นไส้ “อาบน้ำแล้วใส่ชุดเดิมได้รึเปล่า หรือจะหยิบชุดผมไปใส่ก็ได้นะ มีอยู่ในตู้” ผมพูดต่อ “เดี๋ยวผมจะลงไปดูไอ้ธามมันล่ะ”
“โอเคครับ” เขาได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ตอบผม
ผมเดินออกมาจากห้องนอนตัวเอง นิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่จะยกมือขึ้นกุมขมับอย่างเหนื่อยใจระคนปวดหัวกับตัวเอง
ให้ตาย... ผมต้องเมาค้างแน่ๆ ถึงได้สมองรวนแบบนี้ ตั้งแต่มองเจ้าเด็กนั่นน่ารักไปจนถึงผงะกับคำพูดเชิงเดิมๆ ที่ได้ยินทุกๆ วัน นี่เพราะแอลกอฮอล์ใช่มั้ยที่ทำให้รู้สึกว่าเจ้าเด็กนี่มันเริ่มน่ารักขึ้นทุกทีๆ
นี่มันไม่โอเคเลยจริงๆ
ผมใช่เวลาอีกเป็นนาทีในการตั้งสติก่อนที่จะเดินลงไปที่ห้องนั่งเล่นซึ่งมีเพื่อนนอนอยู่ พอเจอสภาพมันเท่านั้นแหละผมก็ต้องยกมือขึ้นมากุมขมับอีกรอบ แต่รอบนี้ไม่ใช่อะไรนะ กุมขมับเพราะระอากับมันโดยเฉพาะเลยทีเดียว
เมื่อคืนไอ้ธามก็สภาพไม่จืดอยู่แล้วแต่พวกเราก็จัดแจงให้มันนอนบนโซฟาดีๆ ไปทำอิท่าไหนมันถึงตกลงมานอนอยู่ที่พื้นได้วะ
ผมถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปพยุงมัน “ไอ้ธาม ลุกมานอนดีๆ ดิวะ”
นานทีเดียวกว่าผมจะจัดการดันไอ้ธามให้กลับมานอนดีๆ ได้ ไอ้ธามเป็นผู้ชายร่างหมี ตัวเท่าๆ กันแต่มันตัวหนากว่าเยอะ ที่ดูร่างหมีๆ นี่ไม่ใช่กล้ามนะ ไขมันทั้งนั้น
“คุณเพชรครับ”
ดูเหมือนจะจัดการไอ้ธามนานจริงๆ เพราะเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็เจอพี่เลี้ยงเด็กในชุดใหม่ เป็นชุดที่เจ้าเด็กนี่ใส่มาเมื่อวาน
“ไม่เอาชุดผมไปใส่เหรอ”
“ไม่ล่ะครับ มันไม่ได้สกปรกอะไร” ฟ้าครามยิ้ม “งั้นผมกลับก่อน...”
“กินข้าวก่อนมั้ย”
พี่เลี้ยงเด็กทำหน้าตกใจเมื่อผมเอ่ยปากออกมาแบบนั้น ทำหน้าตกใจจนผมต้องขมวดคิ้วอย่างงุนงงว่าตัวเองพูดอะไรผิด
“ได้เหรอครับ?” เขาถามอย่างแปลกใจ
ผมเลิกคิ้ว “ได้สิ เดี๋ยวผมทำให้”
“อ่า ครับ...”
ดูเหมือนเจ้าเด็กนี่จะตกใจจริงๆ ทำไมต้องทำตาโตขนาดนั้นด้วยวะ ผมก็ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ดีๆ เลี้ยงข้าวเด็กหลังจากใช้งานมันแล้วเฉยๆ แค่นั้นเอง หรือว่ามันมองว่ามีความนัยอะไร... ไม่ดีมั้ง...
ผมจัดการทำข้าวต้มง่ายๆ โดยมีเป้าหมายว่าต้องช่วยแก้แฮงค์ของไอ้ธามให้ได้ ทำในปริมาณที่มากกว่าที่เคยทำสำหรับกินกับพระพายสองคน อา... จริงสินะ วันนี้จะต้องบอกพระพายด้วยว่าหลานไปหาคุณปฐพีไม่ได้ ต้องรอเสาร์หน้าแทน
พระพายคงจะเสียใจ... ไม่รู้สิ ผมพยายามจะเป็นทั้งพ่อ แม่ น้าให้แก แต่แน่นอนว่าผมเป็นได้แค่น้า พระพายไม่เคยงอแงบอกว่าอยากเจอพ่อ หรือเอ่ยปากถามผมว่าตอนนี้แม่ของแกไปไหน ซึ่งเด็กวัยแกทั่วไปคงจะไม่เป็นอย่างงี้ พี่สาวผมสอนลูกมายังไงนะ จนตอนนี้พระพายรู้รึยังว่าแกไม่มีวันได้เจอแม่อีกแล้ว แล้วแกรู้รึเปล่าว่าที่ต้องมาอยู่กับผมเป็นเพราะเมียใหม่ของคุณปฐพีไม่ยอมรับ
ผมไม่รู้ฤทธิ์เมียใหม่จากปากพี่สาวผมหรอก พี่เพลงไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง บอกแค่ว่าเขาเลิกแล้วเพราะมีคนท้องกับคุณปฐพี พี่สาวผมก็เซ็นใบหย่าให้โดยดี บอกคุณปฐพีว่าจะดูแลลูกเอง สุดท้ายคุณลดาก็แท้ง ก่อนที่จะมีลูกใหม่ที่ชื่อภาพพิมพ์... ให้ตายเถอะ เรื่องละครไทยแบบนี้ใครจะคิดว่ามันจะเกิดกับพี่สาวของผม แล้วพี่เพลงก็ทำตัวนางเอกยอมเขาเนอะ
ถ้าจะยอมเขา... ก็น่าจะอยู่ดูแลลูกในนานกว่านี้หน่อย หรืออย่างน้อยก็บอกให้ผมกลับมาอยู่ที่ไทยมาช่วยเลี้ยงดู ไม่ใช่ทำแบบนี้ กว่าผมจะรู้เรื่องก็หย่ากันนานแล้วด้วยซ้ำ
“เฮ้ยยยย!” “SH*T!” ผมอุทานเมื่ออยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดังลั่นมาจากชั้นสองขณะตักข้าวต้มใส่จานจนต้องตะโกนขึ้นไป “มีอะไรวะนั่น!”
“คุณเพชรรร คุณธามอ้วก”
“ให้ตาย” ผมสบถเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงตะโกนตอบกลับมาจากด้านบน คนตอบก็ไม่ใช่ใครที่ไหนถ้าไม่ใช่ฟ้าครามที่ยังมีสติอยู่ ก่อนที่จะรีบตักข้าวต้มให้เสร็จและยกถาดขึ้นไปด้านบน “โอ๊ย ไอ้... จะไม่ยอมให้มาดื่มที่บ้านอีกละ” ผมบ่นเบาๆ เมื่อเดินมาเห็นสภาพห้องรับแขกของตัวเอง
ทุเรศ เรื้อน ไอ้ธาม มึงมัน…! ผมเดินหลบเลี่ยงกองขยะส่งกลิ่นเปรี้ยวๆ ไปวางข้าวต้มไว้ที่โต๊ะกินข้าว แล้ววันนี้เสือกทำข้าวต้ม... แหยะ กินไม่ลงแล้ว
“คุณธามไปล้างหน้าล้างตาก่อนเถอะครับ อย่าอ้วกนะครับ อย่า!” เสียงฟ้าครามตะโกนขึ้นมานี่ช่างเป็นสถานการณ์ที่ดูชุลมุนวุ่นวายเหลือเกิน “คุณเพชรคร้าบ มาลากเพื่อนคุณเพชรไปอ้วกหน่อย”
“โอเคๆๆๆ”
ผมรีบเดินไปจับไหล่ไอ้ธามที่กำลังทำท่าเหมือนจะอ้วกเป็นภาระให้ผมเป็นครั้งที่สอง รีบพยุงมันไปที่ห้องน้ำตรงหน้าชักโครกทันที
“แหวะ~”
…ขอบคุณที่มาถึงชักโครกก่อน ขอบคุณจริงๆ
ไอ้ธามอ้วกอยู่พักหนึ่ง ส่วนผมก็นั่งลูบหลังมันอยากทรมานใจ การได้เห็นไอ้ธามเมาจนอ้วกแตกอ้วกแตนนี่ผมไม่ได้เห็นมานานมากแล้วตั้งแต่มันกลับมาไทย ตอนที่ผมได้ดื่มกับมันครั้งล่าสุดมันตั้งกี่ปีมาแล้วว่ะเนี่ย
“มึง.. แค่กๆ” ไอ้ธามเงยหน้าขึ้นมา
“เอ้า ใจเย็นๆ”
“มึง... น้องฟ้าน่ารักเนอะ”
“ห๊ะ” ผมขมวดคิ้ว ร้องออกมาอย่างงุนงง “ฟ้าไหน ฟ้านั่นอ่ะนะ?” ผมชี้ไปทางประตูห้องน้ำ
ไอ้ธามพยักหน้า
“ถ้าได้เด็กแบบนี้มาเป็นแฟนกูจะมีความสุขจนวันตาย” ...แล้วมึงมาบอกกูทำไม
ที่สำคัญคือ... มาบอกกูในห้องส้วมเนี่ยนะ…-------------------------------------
มาช้าเพราะเน็ตพังค่ะ
ทำไมทุกครั้งที่อัพคุณเพชรมันต้องมีเหตุ
หรือว่า... มีอาถรรพ์! Orz
เอาล่ะนะ ไอ้ธามของคุณเพชรจะมาดีมาร้ายหนอ ?
หัวข้อ: SINGLE PAPA คุณพ่อยังโสด (ปก+รายละเอียดหนังสือ / P.22 : 16.02.14) [จบแล้ว] (อ่าน 277318 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก