ตอนเย็นชางมินโทรมาหา ผมรับโทรศัพท์แทบไม่ทันแน่ะ
["ฮัลโหล...แจจุงเหรอ..."]
"อื้ม ... หายดีแล้วเหรอ"
["หายแล้ว ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ"]
"ไม่เป็นไร"
ผมอมยิ้มจนแก้มป่อง
["วันนี้ว่างมั้ย"]
"ตอนไหนล่ะ"
ความจริงว่างตลอดแหละ แต่อยากเล่นตัวบ้างจัง อิอิ
["ตอนนี้เลย"]
"นายคิดถึงฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"
["ไม่ใช่ พอดีมีเรื่องอยากให้ช่วยน่ะ"]
"......"
ไม่คิดถึงกันเลยรึไงนะ คนบ้า
["ไม่ใช่นะ คือว่า ถ้าไม่คิดถึงนายฉันก็ไม่โทรหาหรอก"]
เหมือนอ่านใจผมออกเลยแฮะ
"มีไรล่ะ"
["ช่วยแปลงร่างให้พี่ยุนโฮหน่อยสิ นะ เดือนหน้าพี่สาวฉันจะแต่งงาน อยากให้พี่ยุนโฮเค้าดูดีหน่อยน่ะ"]
"แล้วชวนฉันด้วยรึเปล่า"
["แน่นอน นายน่ะน่ารักอยู่แล้ว ไม่ต้องแต่งมากหรอก ช่วยพี่ยุนโฮเค้าหน่อยนะ"]
ผมเงียบไปครู่หนึ่ง...คำชมของชางมิน
ทำไมถึงรู้สึกธรรมดาจัง เหมือนที่คนอื่นพูดไม่มีผิด มันไม่เข้าไปถึงข้างในใจผมเลย
["นะ...แจจุง ได้มั้ย"]
"ด...ได้"
["ขอบใจนะ อีกซักพักพี่ยุนโฮจะถึงบ้านนาย อย่าบอกเขานะ เขายังไม่รู้ตัว บายนะครับ"]
"บาย..."
ทำไมชางมินถึงอบอุ่นได้ไม่ถึงครึ่งหนึ่งของพี่ยุนโฮเลยนะ หรือว่าผมจะรักเขามากเกินไป
***ออด..............................***"หวัดดีแจจุง"
"ดีครับ พี่ยุนโฮ"
พี่ยุนโฮปิดประตูรถให้ น่ารักสุดๆ อยากให้ชางมินทำแบบนี้บ้างจัง
"จะไปไหนเหรอ"
"อืม...ก่อนอื่นก็ต้องไปร้านเสริมสวยก่อน"
"ง่ะ..."
"ทำไม...ไปสิครับ ขับรถเลย ...บรื้นๆๆๆ"
พี่ยุนโฮยิ้มให้จางๆ ผมพยายามมีความสุขต่อหน้าชายคนนี้ เพราะอะไรนะ
"คุณจะทำอะไรผมน่ะ"
"อยู่นิ่งๆเถอะน่า แปปเดียวก็เสร็จแล้ว ไม่เจ็บหรอก อิอิ"
ผมล็อกพี่ยุนโฮไว้กับเก้าอี้ ทรงผมเรียบแปล้ถูกซอยเปิดหูอย่างรวดเร็ว พร้อมทำไฮไลท์ให้เล็กน้อย ไม่ดูโอเวอร์จนเกินไป
"เดี๋ยวมานะ ห้ามหนีไปไหนด้วย"
ผมขโมยแว่นพี่ยุนโฮไป พลางวิ่งไปร้านขายคอนแทกเลนส์อย่างรวดเร็ว
"แว่นผมล่ะ"
พี่ยุนโฮถามด้วยใบหน้าบึ้งตึง เรียกว่างอนจะน่ารักกว่ามั้ง อิอิ
"แว่นผมล่ะ"
พี่ยุนโฮถามด้วยใบหน้าบึ้งตึง เรียกว่างอนจะน่ารักกว่ามั้ง อิอิ
"มันหล่นแตกน่ะครับ ขอโทษ..."
ผมยื่นกล่องคอนแทกเลนส์ให้แทน พี่ยุนโอทำหน้าเหมือนยักษ์มาให้ทันที คงรู้ว่าผมจงใจ
หลังจากจัดหารทรงผมและหน้าตาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมก็พาไปต่อที่ร้านเสื้อผ้า
"อ้าว ยุนโฮ วันนี้ไม่มากับคุณชางมินเหรอ"
พี่ยุนโฮหันไปคุยกับพนักงานสาวอยู่ครู่หนึ่ง ยัยนี่เก่งชะมัด เป็นผมคงจำไม่ได้หรอก แต่ก็นะ เสื้อลายทางยังอยู่นี่นา ร้านนี้เป็นร้านของชางมิน ฉะนั้น เลือกได้ตามสบาย อิอิ
เสื้อผ้าอีก 10 กว่าตัว รวมทั้งผมและพี่ยุนโฮ เข้าไปเบียดกันอยู่ในห้องลองเสื้อ
"ไม่อยากถอดเลย"
พี่ยุนโฮค่อยๆกระมิดกระเมียดแกะกระดุมออกทีละเม็ด...ๆ
"ผมจัดการเอง"
พูดจบ ผมก็ปลดกระดุมให้รวดเร็วดังฟ้าผ่า พี่ยุนโฮร้องเหมือนจะโดนข่มขืนงั้นแหละ แหะๆ
"ผมอายเหมือนกันนะ"
"ไม่เห็นต้องอายเลย"
เสื้อเชิ้ตลายทางถูกล่นออก อกเนียนที่มีกล้ามเป็นมัดของพี่ยุนโฮ ซึ่งอยู่ห่างจากใบหน้าของผมเพียง 10 เซนติเมตร ผมรู้สึกว่าตัวเองหายใจแรงขึ้นรึเปล่านะ
สองคนเราหน้าแดงพร้อมๆกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"หายใจทางอื่นได้มั้ย ขอเสื้อตัวนั้นนะ"
ผมหันหน้าออก พี่ยุนโฮเองก็เอื้อมไปหยิบเสื้อจากอีกมุม
"ว้า! ตัวเล็กไปหน่อย"
ผมช่วยพี่ยุนโฮดึงเสื้ออย่างยากลำบาก พลันใบหน้าของเราอยู่ตรงปลายจมูกของกันและกันเท่านั้น
ไม่ทันรู้ตัว ริมฝีปากของเราก็แนบสนิทเข้าด้วยกัน ผมรู้สึกเคลิ้มจนตาลายไปชั่วครู่ จูบของเราเริ่มกระชับแน่นขึ้น รู้ตัวอีกทีตอนปลายลิ้นของเราสัมผัสกัน
"อ๊ะ!"
ผมผละออกแทบจะในทันที
"คือ...ขอโทษ"
ผมรีบออกจากห้องลองเสื้อทันที ถ้าเขาขอโทษ ก็คงหมายถึงไม่ได้ตั้งใจ แล้วผมยังหวังอะไรอยู่ล่ะตอนนี้
จูบแรกของผม ไม่ใช่ชางมิน
แต่เป็นพี่ยุนโฮต่างหาก...ทำไงดี
จบบทพิเศษ ...ความรักของผม...คิมแจจุง 1
หัวข้อ: ผมรักพี่นะ... ♥ < ผมก็ยังรักพี่อยู่ดี…......แล้วพี่ล่ะ.........> (อ่าน 58241 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก