(ต่อ)
เอาเป็นว่าวันนี้ไอ้ซินขอเปลี่ยนคำพูด! วันนี้เป็นวันคริสมาส เป็นวันพักทัวร์ยาวก่อนปีใหม่ และเป็นวันที่ไอ้ฝรั่งรุ่นพี่เดินหน้าจีบเจ้าชายของมันอย่างชัดเจนด้วย
“ทำไม่แมทต้องเกาะคุณหมอหนึบแบบนั้นวะพี่ซิน”
คนที่เดือดร้อนนอกจากจะเป็นคุณเจ้าหญิงแล้วยังเพิ่มไอ้เด็กฝรั่งหัวหยิกมาอีกหนึ่ง เอเดนนั่งหน้าหงิกอยู่ข้างนายซินที่เข้าไปแทรกบทสนทนาเรื่องชีววิทยาของแต่ละไฟลั่มของไอ้สองคนนั่นไม่ได้ เด็กฝรั่งไม่ยักกะเคยรู้ว่าไอ้นักร้องอีกวงเรียนจบวิทย์มา...
ถ้าถามถึงความน่ารักของหมอ เอเดนอาจจะให้เต็มร้อย เอาเถอะ...ก็นั่นสเป็คมัน...ไอดอลมัน นายซินอาจจะให้แค่ 30 เปอร์เซ็นเพราะมันชอบแว่นที่เรื่องอื่นด้วย ส่วนไอ้พี่พายและผู้ชายบนโลกอีกเก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าคงให้ติดลบเพราะแว่นมีดีก็แค่ขาว ถ้าไม่บอกว่าเป็นหมอก็คงเหมือนซาลารี่แมนแถวกลางกรุงที่โหนราวรถไฟฟ้ายามเช้านั่นแหละ แต่ไอ้คนที่เป็น0.01บนโลกนี่รวมถึงแมทธิว นักร้องวงเมทัลที่กำลังดังและเป็นวงนำทัวร์อยู่ในตอนนี้ กำลังเดินหน้าจีบน้องชายไอ้ซินอย่างเปิดเผย...ก็คนมันกำลังหลง แค่ไอ้แว่นยิ้มตาหยีพี่แกก็แทบจะกระชากแว่นเหลี่ยมออกแล้วจุ๊บแรงๆ เอเดนผู้เป็นฝรั่งเต็มลูกเข้าใจเหตุผลนี้ดี ด้วยสังคมแบบที่มันอยู่ชอบอะไรก็ต้องคว้าไว้เพราะโอกาสมันมีน้อย ยิ่งไอ้แมทผมเป๋รู้ว่าคุณน้องชายมาหาพี่ชายแค่ช่วงวันหยุดและจะกลับไปเรียนต่อพี่แกยิ่งต้องรีบทำคะแนนมัดใจไว้...ใจของไอ้แว่นที่มีเจ้าหญิงยืนหน้ามึนกำอยู่ก่อนหน้าแล้วหนะนะ ไม่ใช่แค่ช่วงเช้าจะเที่ยง บ่าย หรือเย็นพี่แมทธิวก็เกาะน้องแว่นที่จริงๆแก่กว่าหลายปีเป็นตังเม เกาะจนแว่นผู้ความรู้สึกช้ายิ่งกว่าเต่าพึ่งมานึกเอะใจ แต่ด้วยความถูกคอมันก็ปล่อยไอ้ที่สงสัยอยู่ทิ้งไป
นายซินจอมอดทนผู้เข้าใกล้แฟนตัวเองไม่เกินสิบนาทีก็โดนกันออกนั่งหน้านิ่งอยู่ที่ร้านอาหารใกล้โรงแรม มันปล่อยให้แว่นเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตัวเองมานั่งสั่งอาหารรอ ความจริงมันไม่ได้รู้สึกพิเศษกับวันคริสมาสนัก แต่พอเห็นบรรยากาศของวันคริสมาสจริงๆของประเทศที่มีวันนี้เป็นงานเทศกาลใหญ่กลับรู้สึกดีกับบรรยากาศอบอุ่นของครอบครัว จนเผลอยิ้มแหย่เด็กชายวัยอนุบาลที่อยู่โต๊ะข้างๆไปหน แต่จนแล้วจนรอดอีกคนก็ยังไม่โผล่มา นายซินผู้ใจเย็นเป็นที่หนึ่งเริ่มกระวนกระวายใจจนต้องเรียกพนักงานเช็คบิลทั้งๆที่ยังไม่ได้ทานอะไรสักคำก่อนจะรีบสาวเท้ามาเพื่อพบว่าคนที่รออยู่กำลังถูกรุ่นพี่นักร้องในค่ายกอดตัวกลม นายซินผู้ซึ่งน็อตหลุดจนร่วงกราวเดินเข้าไปกระชากแขนอีกคนเข้ามาหาตัวทันที ก่อนจะลู่ถูลู่ถังคุณเจ้าชายเข้ามาในห้องแล้วเหวี่ยงแว่นเหมือนเป็นลูกอะไรสักอย่างที่กลมๆลงบนเตียง
“ทำอะไรกัน!!!”
มันตะโกนอย่างหมดความอดทน ไอ้ที่แมทธิวเข้ามาเซ้าซี้เข้ามาเกาะหนึบเพราะเหตุผลอะไรก็ตามมันเข้าใจดี แต่เพราะมันไว้ใจ มันให้เกียรติหมอ มันรู้ว่าคนของมันไม่คิดอะไรถึงจะหวงมากแต่มันก็ยอมถ้าแว่นจะหาเรื่องคุยวิชาการห่าเหวที่มันไม่เข้าใจแล้วหัวเราะได้ แต่นี่อะไร...ไม่ยอมไปตามนัดแล้วถึงกับยอมให้คนอื่นเขากอดง่ายๆเนี่ยนะ แว่นผู้ไม่ได้เห็นนายซินน็อตหลุดมานาน รู้ดีว่าตัวเองผิดเรื่องที่ไม่ไปตามนัด...มันคิดได้แค่เรื่องเดียวนั่นแหละ
“ก็แมทมันอยากไปด้วยก็เลยรอ...”
แว่นตอบเสียงอ่อย ตอนที่มันอาบน้ำเสร็จก็ออกมาเจอเพื่อนใหม่กำลังยืนยิ้มอยู่หน้าห้อง ดูท่าจะเมามาจากห้องอื่นด้วย เมื่อรู้ว่าแว่นกำลังจะออกไปกินข้าวก็ขอไปด้วยแต่ขออาบน้ำสักพัก แว่นเข้าใจว่ามันคงไม่ดีเพราะดูท่าเจ้าหญิงของมันอยากอยู่ตามลำพังแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธออกไป เพราะเกรงใจกับคำว่า ‘Please’ ของรุ่นพี่นายซิน แต่พอเพื่อนใหม่ทำธุระส่วนตัวเสร็จกลับไม่ยอมให้มันไปง่ายๆและแว่นก็ไม่ได้ปฏิเสธเหมือนเดิม แมทที่ดูยังเมาอยู่เล็กน้อยเริ่มพูดอะไรที่มันไม่เข้าใจ พอแว่นเริ่มไม่ไหวกับคนเมาแล้วจึงขอตัวอีกรอบแต่ก็โดนฝรั่งตัวใหญ่กอดไว้เสียแน่น จนนายซินมาเห็นนั่นแหละ
“แต่คุณนัดกับผมไว้!!!”
เอาแล้วไง...แว่นผู้ที่ไม่เคยเห็นอีกคนโกรธขนาดนี้มาก่อนในชีวิตกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เพราะบางทีความใจดีและใจเย็นที่มือเบสให้มาทำให้มันลืมนึกถึงอะไรเช่นนี้ เลยเผลอทำตัวลอยชายบ่อยๆ เพราะนายซินโกรธมากที่สุดก็แค่โบกกบาลมันเบาๆแล้วถอนหายใจเฮือกแค่นั้นเอง แต่ครั้งนี้แว่นว่าหนักกว่าทุกครั้งแน่นอน ไอ้เพี้ยนค่อยๆเอื้อมมือไปแตะที่ข้อศอกอีกคนอย่างรู้สึกผิดสุดใจ และก็เป็นอย่างที่คาด นายซินรีบชักแขนออกเหมือนตอนแรกๆที่รู้จักกันไม่ผิด แว่นรู้เลยว่าเพราะคนข้างหน้ากำลัง...ไม่ไว้ใจ
“ขอโทษครับ”
แว่นผู้หน้าเหลือแค่สองนิ้วก้มหน้าแล้วบอกเบาๆแต่ชัดเจนเพราะบรรยากาศในห้องเงียบจนน่ากลัว
“ตามใจคุณเถอะ”
แว่นผู้ห่างหายจากการร้องไห้ไปหลายปีแทบจะเป่าปี่เหมือนเด็กที่ไม่ได้ของขวัญจากซานต้า แต่ต้องมาดูหน้าซานต้าตัวนี้เสียก่อน แว่นเห็นใบหน้านิ่งแบบติดลบล้านแล้วอยากจะคว้านท้องตัวเองตาย แถมวาจารูปโคตรสุภาพนั่นอีก ทุกอย่างทำให้มันมาสำนึกทีหลังอีกครั้ง...ถ้าเป็นมันต้องนั่งรอแล้วกลับมาเห็นเจ้าหญิงกำลังกอดคนอื่นอยู่นี่มีกระโดดก้านคอแบบบัวขาวแน่ๆ หมอเงยหน้าสบตาอีกคนอย่างกล้าๆกลัวๆแต่พอเห็นตาเรียวที่มีแววเสียใจท่วมอกมันก็รีบเดินไปกอดแน่นเป็นลูกหมีโคอาล่า เพราะรู้ว่าคำขอโทษคงช่วงอะไรไม่ได้มันจึงรีบอธิบายอย่างกลัวว่าถ้าช้าไปกว่านี้คุณเจ้าหญิงจะสะบัดมันทิ้งหรือบ่นคำพูดเสียดแทงใจออกมาอีก นายซินค่อยๆสูดหายใจเข้าออก เพราะมันรู้จักนิสัยเพี้ยนๆของคนตรงหน้าอยู่แล้วจึงทำได้แค่ปลง พ่อมันยังเคยบอกว่าหมอแน่จริงที่ทำให้คนเย็นเยี่ยงน้ำแข็งบนเบสแคมป์เอบีซีที่เนปาลอย่างมันเดือดได้
"ทำไมต้องไปทำตัวสนิทกับคนอื่นง่ายขนาดนั้น"
นายซินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิมหน่อยเดียว แว่นจึงยังเกาะหนึบอยู่เหมือนเดิม
"คือ..."
อันนี้แว่นผู้รื่นเริงก็ตอบไม่ได้ อย่างไอ้ออมหรือเพื่อนของนายซินหลายคนแว่นก็เข้าได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยจะต่างอะไรกับแมทธิวเล่า
"ทำไมไม่รู้จักระวังตัวบ้าง อย่างเอเดนก็ทีนึงแล้ว"
"ซิน...."
แว่นเงยหน้าอีกคนที่แววตาอ่อนลงแล้ว แต่มันก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี
"เขาต้องการอะไรบีมรู้ไหมครับ"
คราวนี้แว่นส่ายหน้าอย่างจริงใจ อีกคนจึงสบถแบบที่เห็นได้ยาก
"แม่ง!!!"
พอมานึกดูดีๆแล้วทุกเรื่องที่นายซินถาม ทั้งเรื่องเอเดน เรื่องแมทธิว ทุกอย่างนั่นดูเหมือน...
"นี่อย่าบอกนะว่าหึง"
เอากับมัน...ไอ้แว่นมันพึ่งจะนึกออกว่าเขาหึง อีกคนถอนหายใจเฮือกแล้วตอบเสียงเข้ม
"ใช่!!! ผมหึง หึงมากด้วย"
แว่นยิ้มแหยอย่างนึกไม่ถึงแล้วบ่นหงุงหงิงพลางเอามือบิดจมูกโด่งของคนขี้หึงไปด้วย
"เขาก็เฮฮากันแบบเพื่อน"
คนที่คิดเองเออเองมันคิดได้แค่นี้แหละ ไอ้บีมมันไม่เข้าใจหรอกว่าเขากำลังจีบหรือแม้แต่เขากำลังลวนลาม มันไม่ได้ซื่อแต่มันรับสารเรื่องความรู้สึกได้ไม่ค่อยดี จะยกเว้นแต่สารนิ่งใต้น้ำของคนข้างหน้านี่แหละที่ถึงจะเงียบมันก็แปลความรู้สึกออก
"เพื่อน!?"
นายซินถามย้ำ ความรู้สึกหึงแบบทะลุตากำลังจะกลับมา แว่นยิ้มเผล่ก่อนจะเงยหน้าแล้วจูบที่ไรหนวดสาก...มันกำลังอ้อน อย่างรู้สึกผิดและกวนตีนภายในเวลาเดียวกัน
"ก็เออไง"
นายซินที่จำท่าทางพันแข้งพันขานี่ได้ยิ้มออกมาอย่างเพลียๆ มันแพ้ไอ้แว่นนี่ทุกทีสิน่า
"ให้เขาแตะไปทั่วเนี่ยนะ"
คุณเจ้าหญิงแกล้งสอดมือเข้าไปในเสื้ออีกคน แว่นเบิกตากว้างแล้วก้มหน้างุดแต่ก็ต่อปากต่อคำต่อ เพราะมันรู้ว่าวันนี้ตัวเองผิดจริงๆ
"ไร้สาระน่า ก็ผู้ชายเหมือนกัน"
"ไร้สาระ!?"
นายซินขมวดคิ้วแน่นแล้วมองคนที่ก้มหน้าอยู่กับอก มันหึงแบบมีสติสุดๆ...และดูท่าไม่เสียใจทีหลังแน่ถ้าทำแบบนี้ลงไป
“อื้อ”
คุณเจ้าหญิงโถมตัวเองลงไปบนเตียงจนทับไอ้แว่นไปทั้งตัวแล้วระดมจูบตั้งแต่ปากเสียๆนั่นลามมาถึงซอกคอ ไหปลาร้า และกวาดมือไปทั่วหน้าอกราบเรียบเนียนมือก่อนจะดึงเสื้อยืดตัวหนาออก ด้วยอากาศที่หนาวจนเกินปกติ แว่นที่เปลือยท่อนบนถึงกับผวาแล้วมู่หน้า นายซินยิ้มขำกับท่าทางของอีกคนก่อนจะถอดเสื้อขนยาวของตัวเองแล้วเอาแผ่นอกเปลือยของตนทาบทับลงบนตัวอีกคน แว่นอยากจะบอกเหลือเกินว่าตอนนี้มันเริ่มจะร้อนเสียแล้ว....
นายซินกดจูบที่ปากหนักๆก่อนจะส่งลิ้นลงไปชิมความหวานที่ไม่รู้เบื่อ ซึ่งอีกคนก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มือเบสให้ลิ้นสากกวาดต้อนแล้วดูดดันเสียจนอีกคนแทบจะขาดใจ แล้วจึงใช้ริมฝีปากบางขบเบาๆที่ริมฝีปากล่างอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยว แว่นที่พอจะรู้ว่าอีกคนแกล้งมันจึงดันไหล่หนาออกเบาๆก่อนจะพลิกตัวขึ้นไปอยู่ด้านบนแล้วก้มลงมาจูบหนักๆแทนอย่างเอาใจ นายซินหัวเราะในลำคอแล้วรั้งคออีกคนไม่ให้ผละริมฝีปากออก แว่นผู้ความสามารถด้านนี้ไม่เท่าไอ้คนที่อยู่ข้างล่างเอากำปั้นทุบที่ไหล่ขวาเพราะมันเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว นายซินปล่อยคออีกคนแล้วหัวเราะเบาๆกับสายตาเอาเรื่อง
“เห็นว่ายอมนี่ได้ใจเกินไปนะ”
แว่นแยกเขี้ยวแล้วบ่น นายซินเบิกตาเรียวแล้วพูดเบาๆ
“ผมยังไม่หายโกรธนะ”
คราวนี้เป็นไอ้แว่นที่ถอนหายใจแทน ว่าแต่ไอ้วิธิง้อมันเปลี่ยนมาเป็นเรื่องลามกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ...นายซินยิ้มกว้างให้แล้วไล้มือที่เอวอีกคน แว่นหน้าแดงแจ๋ก่อนจะหยัดตัวขึ้นปลดกระดุมกางเกงตัวเองทั้งๆที่คร่อมอีกคนอยู่นั่นแหละ มือขาวนั่นค่อยๆรูดกางเกงยีนส์สีเช้มลงจากสะโพก ถึงแว่นจะคิดว่าอีกคนคงชินแล้วแต่นายซินเมื่อเห็นผิวขาวๆของอีกคนแล้วกลับไม่เคยห้ามตัวเองไม่ให้ใจสั่นได้เสียที ไอ้แว่นจอมลีลาค่อยๆถอดสกินนี่รัดขาออกอย่างยากลำบาก และนั่นก็ไม่ทันใจคุณเจ้าหญิงเสียด้วย นายซินรวบตัวอีกคนมาแล้วจัดการดึงออกให้อย่างรวดเร็ว...ก็เพราะถอดให้แบบนี้เป็นเรื่องประจำ แว่นหน้าเหวอไปหน่อยแต่ก็เงยหน้ารับรสจูบอีกรอบพลางควานมือไปปลดกางเกงให้อีกคน นายซินครางต่ำในลำคอเมื่อไอ้ที่หมอจับมันไม่ใช่ขอบกางเกง
“เอาคืนหรือไง”
นายซินถอนจูบออกมาแล้วกระซิบที่หลังหูเบาๆ ก่อนจะแอบฝากรอยไว้หน่อย
“ใช่”
แว่นตอบพลางหดคอหนีไปด้วยพร้อมกับงับที่ไหล่อีกคนจนเป็นรอยไปด้วย นายซินหัวเราะเสียงต่ำก่อนจะสาละวนกับการถอดกางเกงตัวเองแล้วเดินไปหยิบอะไรสักอย่างในกระเป๋าแล้วเดินกลับมาทั้งๆที่ใส่ชั้นในแนบเนื้อตัวเดียว เอาเป็นว่าไอ้แว่นเอื้อมมือไปปิดไฟบนหัวเตียงอย่างเร็ว...มันไม่กล้ามองนั่นเอง แสงไฟที่ลอดมาจากข้างนอกทำให้มันรู้ว่า
“คริสมาสนี่หว่า”
ไอ้บีมความรู้สึกช้ามากที่สุด นายซินโถมตัวลงทับทั้งตัวแล้วค่อยบอก
“เมรี่ คริสมาสครับ”
“เฮ้ย...”
ก็คุณเจ้าหญิงเล่นบอกไปด้วยถอดชั้นในชาวบ้านชาวช่องไปด้วยแว่นก็เลยอุทานเสียงดังอย่างที่เห็น นายซินยิ้มให้คุณหมอที่อายุจะสามสิบแต่หน้าตาและนิสัยเหมือนเด็กเกรียนข้างบ้าน ก่อนจะระดมจูบไปทั่วด้วยความรักและคิดถึง ที่มันหึงมากก็เพราะมันคิดถึงมากนั่นเอง ขนาดมันยังนานๆได้เจอที ไอ้พี่แมทเป็นใครไม่รู้มาแย่งเวลาไปเสียเยอะ แถมยังมากอดเจ้าชายของมันอีก นายซินนวดเฟ้นต้นขาและสะโพกสอบของอีกคนอย่างหนักหน่วงด้วยแรงปรารถนาก่อนจะค่อยๆใช้มือหนาที่ชุ่มไปด้วยเจลเย็นป้ายลงบนช่องทางแคบของอีกคน หมอสะดุ้งเฮือกแล้วทำตาโตๆ นายซินยิ้มให้แล้วก้มลงไปปิดจูบเป็นรอบที่หลายสิบ ก่อนจะค่อยๆดันตัวเองเข้ามาพร้อมกับครางต่ำในลำคอ เหงื่อแว่นผุดพรายขึ้นตามหน้าผากแคบ นายซินใช้มือข้างนึงยกสะโพกสอบเข้ารับการสอดใส่ และใช้อีกมือประคองใบหน้ารั้นของอีกคนก่อนจะพรมจูบไปทั่วหน้า
"สุดยอด..."
เสียงแหบพร่าของอีกคนดังออกมา แว่นใช้สองมือปิดริมฝีปากบางที่พูดคำน่าอายของคนที่คร่อมอยู่ด้านบน ใครคนนั่นขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่พอใจ แล้วแลบเลียฝ่ามือขาวเบาๆ ส่งผลให้คนที่อยู่ข้างล่างแดงไปทั้งตัวด้วยความขวยเขิน มือเบสใช้มือข้างที่ถนัดแกะมือของอีกคนออกไปวางที่ต้นคอแทน
"เอาไว้ตรงนี้ดีกว่านะครับ"
เวลาเดียวที่บีมเกลียดคนๆนี้คือ...เจ้าหญิงมันหื่นได้ทำร้ายหัวใจมาก แว่นไม่กล้ามองตาเรียวที่จับจ้องอยู่อย่างรู้ความหมาย ไม่กล้ามองกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวย ไม่กล้าแตะผิวกายที่ร้อนระอุและไม่กล้าแม้แต่จะห้าม เพียงเพราะเหลือบไปเห็นใบหน้าหล่อเหลานั่นกำลังพึงพอใจเป็นอย่างมาก มันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นเกย์เหมือนที่อีกคนบอกขนาดนี้มาก่อนเลย
นายซินมองคนที่เสหน้าหลบสายตา ใครคนนั้นขมวดคิ้วแน่นมันจึงประคองใบหน้านั่นให้ตรงแล้วจูบที่หว่างคิ้วไปที ปากสีแดงช้ำเพราะจูบเมื่อก่อนหน้าไปทีพร้อมกับเริ่มขยับตัวเบาๆ ความคับแน่นและความร้อนภายในตัวของอีกคนทำให้มันหลุดครางในลำคออย่างช่วยไม่ได้ ไม่ต่างจากอีกคนที่กำลังหอบหายใจหนักเสียจนยอดอกกระเพื่อมไปมา นายซินผู้ทนปฎิกิริยาน่ารักไม่ค่อยได้ โน้มตัวลงไปขบเม้มหนักๆพร้อมกับเพิ่มความหนักหน่วงของการขยับสะโพก ร่างกายของแว่นกระตุกอย่างไม่ฟังเจ้าของ มันคว้าคอหนาของอีกคนไว้แน่น ความแข็งขืนที่เสียดอยู่กลางลำตัว ไม่ว่ากี่ครั้ง...มันก็ยังไม่ชินกับความร้อนนั่นเสียที...
นายซินรวบแผ่นหลังของอีกคนขึ้นมากอดแล้วพลิกตัวไปนั่งพิงหัวเตียง คนที่นั่งอยู่บนตักผวาแล้วกอดมือเบสไว้แน่น นายซินก้มลงจูบซอกคอเนียน แล้วไล้มือลงไปวางบนสะโพก หมอที่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรค่อยๆขยับตัวขึ้นลงอย่างรู้งาน พลางเหลือบมองเสี้ยวหน้าของอีกคนที่กำลังฟัดกับคอของตนอยู่ เหงื่อของอีกคนผุดพรายตรงไรผม แว่นเผลอตัวเอี้ยวหน้าไปจูบตรงนั้น ทำให้อีกคนหยุดการกระทำอื่นแล้วผละหน้าออกมาจ้องหน้าแว่นแทน องศาแบบนี้ถึงแว่นจะก้มหน้าอีกคนที่ถูกนั่งทับอยู่ก็มองเห็นได้อย่างง่ายดาย
"อย่าไปใกล้แมทธิวอีกนะ ผมไม่ชอบ "
นายซินกดจูบที่แก้มหมอก่อนจะไล้จมูกไปกดตรงกกหูของอีกคนที่แดงแจ๋ แล้วกระซิบเบาๆ
"นะครับ"
เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ตอบ แถมยังขยับไม่ได้ดั่งใจอีก คุณเจ้าหญิงที่หื่นขึ้นตาจึงขยับสะโพกสวนขึ้นไป ทำเอาแว่นกดเสียงครางไว้ในคอแล้วรีบตอบ
"อึ่ก ขะ...เข้าใจแล้ว"
นายซินระบายยิ้มกว้างให้ก่อนจะกัดปากแดงช้ำนั่นไปหน แล้วจัดการฝังรอยจูบไว้ทั้งตัวของอีกคน การจัดการทั้งหมดนั่นกินเวลาเกือบทั้งคืน ...ให้มันรู้บ้างว่านี่ของใคร!!!
*****************************************
"คุณหมอออออออออ"
เอเดนปรี่มาหาคนในฝันของมันเมื่อเห็นเขาเดินลงมาที่ตรงโถง มันกอดอีกคนโดยไม่สนใจสายตาของคนในโรงแรม รวมถึงคุณเจ้าหญิงที่เดินตามหลังมาด้วย แต่พอจะแอบลวนลามโดยการสูดกลิ่นตรงคอขาวของหมอมันก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง
"คิสมาร์ก?"
ว่าแล้วเชียว.....เด็กฝรั่งแอบคิดว่าวันนี้คุณหมอแว่นมีฟีโรโมนแบบเจ้าสาวหลังคืนเข้าหอเป๊ะ และดูท่าคุณเจ้าบ่าวจะกำลังหวงสุดๆด้วย
"โอ้ว"
ไอ้เด็กหัวหยิกอุทานเมื่อมือเบสคว้าเอวของคุณหมอไปกอดไว้แนบตัว แล้วพูดอะไรบางอย่างด้วยใบหน้านิ่งๆแต่เจ็บปวดเป็นที่สุด
"ต่อไปนายห้ามทำแบบนี้อีก"
คราวนี้เอเดนคิดว่าไอ้พี่ซินมันเอาจริง เด็กฝรั่งเบะหน้าก่อนจะเดินเอาร่างใหญ่ของมันไปอีกทาง
"พี่ฟ้า ผมโดนพี่ซินแกล้ง!!!"
เอเดนยังทำใจกับการพรากคุณหมอไปไม่ได้จริงๆ...เพลียกับมันจริงๆ...
"ทีหลังก็ผลักบ้าง"
คุณมือเบสถอนหายใจเฮือกแล้วบอกคนที่มันกอดเอวไว้แน่น
"ก็นั่นเด็ก"
แว่นเงยหน้ามาบอกอย่างซื่อๆ นายซินเลยได้ถอนหายใจไปอีกเฮือก
"ไม่เด็กแล้วครับ"
ให้ยืนมองคนที่คุณกอดมาทั้งคืนโดนเด็กหนุ่มที่กำลังโตเต็มวัยกอดหนึบดูสิ ถ้าเป็นคุณหน้าคงไม่นิ่งเหมือนไอ้มือเบสแน่
"ก็นั่นน้อง"
แว่นยังเถียงอย่างคิดไม่ถึงความรู้สึกของอีกคน นายซินเอาสันมือสับที่หัวคนหัวรั้นเบาๆ
"ผมก็น้อง"
พ่อคนหล่อยักคิ้วให้ พอเหลือบไปเห็แมทธิวที่เดินยิ้มร่ามามันก็พูดบางคำที่แม้แต่ไอ้แว่นยังกล้าแค่จะคิดแต่ไม่กล้าพูด
"น้องท้องติดกัน"
เวร! ไอ้แว่นอึ้งจนลืมยกมือปิดปากบางๆนั่น เป็นเวลาเดียวกับที่จอมปัญหาสาวเท้ามาถึงตัว
"บีม เมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง"
อยากจะบอกเหลือเกินว่าเพราะเอ็งนี่แหละ เลยทำให้เจ้าหญิงผู้เรียบร้อยของข้าอารมณ์เสียเป็นหมีกินผึ้ง นายซินก็ยังทำหน้านิ่งๆเหมือนเดิม แล้วก็กอดเอวอีกคนไว้แนบตัวแน่นเหมือนเดิม ไอ้แมทที่เมาแล้วจำวีรกรรมตัวเองไม่ได้ยิ้มให้แว่นแล้วถาม
"ฝันดีไหม"
แว่นแค่นยิ้มแล้วพึมพำในใจว่า กูยังไม่ได้นอนเลย... มันเหลือบไปมองคนข้างๆที่ตีหน้านิ่งแต่หมอรู้ว่าคุณเจ้าหญิงกำลังเดือดปุดเลยทีเดียว
"จะว่าอะไรไหมถ้าฉันจะชวนน้องชายนายกินข้าวเช้าไปด้วย"
บางทีฝรั่งก็โง่หน้ามืดตามัว มันยิ้มกระลิ้มกระเหลี่ยคุณน้องชายที่ว่า ไอ้หมอยิ้มแหยแล้วหันไปมองอีกคน
"คงไม่ได้ครับ"
นายซินตอบแล้วถอนหายใจเฮือก ก่อนจะก้มไปหอมแก้มคนข้างกาย แล้วชี้ให้ดูรอยแดงประปรายบนคอ
"พอดีผมหวง"
"อ่า...ตามสบาย"
มือเบสได้ยินเสียงบ่นที่ออกอากาศไม่ได้ไปตามทางก่อนจะก้มลงหอมแก้มอีกคนอีกฟอด แว่นว่าบางทีซินเดอเรลาก็ฮาร์ดคอร์เกินไป...
____________________________________________________________________________________________________
END.
หัวข้อ: ||*Hardcore Cinderella*||เจ้าชายและนายซิน [ประกาศรวมเล่ม หน้า 23 :D] (อ่าน 365445 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก