[เรื่องสั้น]แค่หน้าที่หรือด้วยใจ...(ตอน10 เจ็บจนถึงเมื่อไหร่ 100% 4/2/15)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น]แค่หน้าที่หรือด้วยใจ...(ตอน10 เจ็บจนถึงเมื่อไหร่ 100% 4/2/15)  (อ่าน 82479 ครั้ง)

ออฟไลน์ Miuki_me

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
ส่วนที่เอาไปแปะไว้ที่กระทู้ก่อนลงนิยาย อยู่ในระหว่างเส้น *** นะคะ (ข้อ 1-17 ก๊อปเฉพาะหัวข้อที่ทำตัวทึบไว้ก็ได้
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ


3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป


12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail


16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


*****************************************************************************************

เรียน   ท่านสมาชิกทุกท่านทราบและโปรดดำเนินการอย่างเคร่งครัด

เรื่อง  กฎกติกาและมารยาท

          กรุณาอ่านข้อความข้างล่างที่แนบมาด้วยข้าล่างนี้   ด้วยความระมัดระวังยิ่ง

เพราะเป็นบรรทัดฐานที่พึงยึดและปฏิบัติตามอย่างไม่สามารถพิจารณาเป็นอื่นได้

หากผู้ใดฝ่าฝืน  ทางเราจะดำเนินการลงโทษอย่างเด็ดขาดต่อไป


      จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกัน

                                                                                 นับถือ

                                                                            อิเจ้  โมดุเรเตอร์


..................................................................................................
หวังใจเป็นอย่างยิ่งว่าคงได้รับความร่วมมือจากทุกท่านนะครับ

ถ้าพบเห็นกระทู้ได้ละเมิดกฎข้างต้น Webmaster,Administrator,Moderator สามารถลบกระทู้ดังกล่าวได้ทันที โดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า

หากผู้ได้ฝ่าฝืน การทำการดังกล่าว ทาง Webmaster,Administrator,Moderator จะมี message ไปแจ้งเตือน

หากยังกระทำความผิดดังกล่าวอีก ทางWebmaster,Administrator,Moderator จะลบaccoutสมาชิกท่านนั้นออกจากระบบทันที

ขอบคุณในความร่วมมือ

พูห์

Junrai_Hyper

Global Moderator
.............................................................................

การตั้งกระทู้ลงนิยาย

**********************************************************************************************


บทนำ

"กลับมา เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม" ผมถามพี่เอ
"อะไร นี่คือต้องการอะไร คิดอะไรอยู่" พี่เอถามผม ด้วยน้ำเสียงที่กระด้างขึ้น พี่เอกำลังไม่เข้าใจและกำลังโกรธ
"เคยอยากกลับมาไหม กลับมารับผิดชอบกัน" ผมกลั้นใจถามคำถามที่เคยอยากรู้มาตลอด หลังจากที่เราเลิกกัน
"พี่ไม่เคยคิดเลยนะว่ามีนจะเป็นคนแบบนี้ คืออะไรอ่ะ คือพี่มีอารมณ์ แล้วมีนก็มี แล้วก็ไม่ได้บังคับ จะให้รับผิดชอบอะไร"
ใช่ครับ... หลังจากที่เราเลิกกัน บางครั้งเราก็จะกลับมาเจอกันบ้างและทุกครั้งมันจบลงที่เตียง... ในห้องของผม..
"ถามจริงๆ ตอนนี้มีนกำลังขอให้พี่กลับมา" ผมยังรักเขา รักมาก รักเขา นอนกับเขาคนเดียว
"... ถ้าพี่จะกลับ พี่กลับไปนานแล้ว" พี่เอถอนหายใจเบาๆ "พี่จะรับผิดชอบนะ ถ้าคน ๆ นั้นเป็นคนที่พี่รักอย่างแท้จริง"คำตอบของพี่เอทำให้ผมตัวชา ความรู้สึกคล้ายๆ กับจะหมดแรง ...
"พี่เอรักมีนบ้างไหม" ยังครับ ผมยังดันทุรังอยากรู้ แม้ว่าจะคาดเดาคำตอบจากคนปลายสายได้แล้ว แต่ผมก็ยังอยากรู้
"จริง ๆ แล้ว พี่อาจจะไม่ได้รักมีนเลยก็ได้... อย่าทำให้เรามองหน้ากันไม่ติด อย่าให้พี่มองเราแย่ไปกว่านี้เลยนะ..." พี่เอเงียบคิดสักพัก ก่อนตอบด้วยเสียงหนักแน่น
...ครับพี่... มีนเข้าใจพี่เอแล้ว มีนไม่เคยถูกรัก ที่เราเคยคบกัน ความรู้สึกที่พี่เคยมีให้มีน มันไม่เคยเป็นความจริง... มีนไม่ยื้อพี่แล้ว พี่อาจจะคิดว่ามีนมีอะไรกับพี่หลังจากเราเลิกกัน เป็นเพราะอารมณ์เท่านั้น แต่พี่จะรู้ไหม มีนมีอะไรกับคนที่มีนไม่รักไม่ได้หรอก... ลาก่อนครับพี่ ลาก่อนความรักที่มีค่าสำหรับตัวผมฝ่ายเดียว บางทีความรักที่ยิ่งใหญ่ของผมมันทำให้ผมเจ็บปวดเหลือเกินผมควรจะต้องตัดใจ ผมไม่อาจทนอยู่เป็นแค่ที่ระบายความใคร่จากคนที่ผมรัก ผมไม่อาจอยู่กับคนที่ไม่รักผม ไม่ว่าแต่ก่อนพี่เอจะเคยรักผมไหม มันไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้ในหัวใจพี่ไม่มีผม...ผมจะเลิกรักพี่ ผมจะไปเอง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
...
....

แต่ผมไม่เคยคิดว่าเรื่องมันจะเป็นอย่างนี้ ผมไม่รู้ว่าร่างกายผมเป็นแบบนี้ เช้าวันหนึ่งวันธรรมดา ผมเวียนหัวเป็นลมหน้าที่ทำงาน เพื่อนพาไปโรงพยาบาล และคำตอบของคุณหมอทำให้ผมช็อก... ผมกำลังท้อง!
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-02-2015 22:23:57 โดย Miuki_me »

ออฟไลน์ Miuki_me

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
บทที่หนึ่ง: คนที่รักร้างไกลนั้นเจ็บไม่นาน คนไม่รักใกล้กันช้ำใจยิ่งกว่า

     เฮือก ผมสะดุ้งเฮือกตื่นจากฝันร้าย ฝันถึงพี่เออีกแล้ว ฝันถึงประโยคเดิมๆ คำพูดตรงไปตรงมาที่แสนปวดใจ เขาไม่เคยรักผม เขาไม่เคยคิดจะรับผิดชอบผม ผมขยับกายขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง มือก็นวดขมับให้คลายอาการปวด ก่อนความรู้สึกผะอืดผะอมจะตีตื้นขึ้นมาก จนต้องรีบลงจากเตียงไปอาเจียนในห้องน้ำ


"อ้วก โอ้ก แหวะ อืออ" อาหารทุกอย่างที่ผมกินก่อนเข้านอน ทะลักออกมาหมดจากร่างกาย ผมอ้วกอีกหลายครั้งจนไม่มีอะไรจะออกนอกจากน้ำดีขม ๆ ผมจัดการล้างปากด้วยน้ำตามด้วยน้ำยาบ้วนปาก ก่อนจะหอบสังขารกลับมานอนพิงที่เตียงอีกครั้ง เหนื่อยครับ.. ยอมรับเลยว่าอาการแพ้ท้องของผมค่อนข้างหนัก หันไปมองนาฬิกาข้างเตียงเพื่อจะดูเวลา ตีสี่ครึ่งแล้วสินะ.. นอนต่ออีกนิดดีกว่า ผมเอนกายลงนอนตะแคงขวาอย่างที่ชอบทำประจำ มือวางบนท้องที่เรียบราบของผม ไม่น่าเชื่อ ภายในนั้นมีสิ่งมีชีวิตกำลังขออาศัยเป็นที่อยู่ก่อนลืมตามาดูโลก... ลูกของผม ลูกที่เกิดกับคนที่ผมรักมาก... มือผมลูบเบา ๆ พูดกับลูกอย่างที่ทำเป็นประจำหลังจากรู้ว่าตัวเองตั้งท้อง 9 สัปดาห์แล้วที่มีอีกชีวิตอยู่ในตัวของผม


"ลูกครับ แม่จะดูแลหนูเองนะลูก อย่าดื้อ อย่าทำให้แม่แพ้ท้องมากนักสิ อิอิ นอนนะลูก พรุ่งนี้แม่มีประชุมตอนเช้า..." ผมพูดกับลูกแต่ก็เหมือนกับกล่อมตัวเองไปด้วย ภาพฝันร้ายที่ปลุกให้ผมตื่นกลางดึก ผู้ชายที่เป็นพ่อของลูก น่าแปลกที่ผมไม่เคยโกรธเขาเลย ผมยังรู้สึกดี ๆ และจำความทรงจำที่แสนหวานที่เคยมีอย่างไม่เคยลืมได้ลง พี่เอ... ผมจะดูแลลูกเอง จะไม่ไปรบกวนและจะไม่บอกพี่เด็ดขาด...


ผมตื่นขึ้นมาอีกทีตอนเจ็ดโมงครึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นไปอ้วกอีกสองสามครั้ง อาการแพ้ของผมจะเป็นหนักเฉพาะช่วงเช้าตรู่และจะค่อยทุเลาลงไปในตอนสาย สั่งโจ้กหมูจากร้านข้างล่างคอนโดขึ้นมาเป็นอาหารเช้า กินไปดูข่าวไป พูดคุยกับลูกไป ผมว่าผมเห่อลูกตัวเองตั้งแต่อยู่ในห้องด้วยซ้ำ ฮ่าๆ หมอบอกว่าคนท้องถ้าอารมณ์ดีแจ่มใส จะทำให้เด็กออกมาเป็นเด็กร่าเริง ผมขับรถไปที่ทำงานในย่านธุรกิจของกรุงเทพมหานคร ผมเริ่มงานกันตอนเก้าโมงครึ่งครับ ผมทำงานเป็นนักออกแบบภายในหรือว่ามัณฑนากร ผลงานของผมส่วนใหญ่เป็นแบบโมเดิร์น ผมชอบอะไรที่โล่ง ๆ โปร่งสบาย มาถึงที่ทำงานก็เก้าโมงสิบนาที วันนี้มีประชุมครับ โครงการคอนโดใหม่ย่านสาทร ซึ่งโครงการนี้พี่เอรับผิดชอบอยู่ พี่เอเป็นหัวหน้าของผมอีกที มีพี่วัตรเพื่อนพี่เอ ผม น้องฝ้ายครีเอทีพและบิ๊กรุ่นน้องที่ผมสนิท เราเป็นทีมเดียวกัน


มันเป็นความจริงที่ว่า ผมกับพี่เอทำงานที่เดียวกัน สังคมของเราเป็นกลุ่มเดียวกัน ผมสนิทกับพี่วัตรมากพอๆ กับพี่เอ ผมหนีการเจอพี่เอไม่พ้นและไม่คิดจะหนี เราเลิกกันแล้ว จบกันไม่ค่อยสวย แต่งานคืองานครับ ผมรักงานผมและผมแยกแยะได้มากพอ


ที่ห้องประชุมคนมากันครบแล้ว ผมเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้าย ผมไม่ได้สายนะ ประชุมเก้าโมงครึ่ง แต่ทุกคนมากันเร็วมากต่างหาก ผมเดินไปนั่งที่ติดกับน้องฝ้าย น้องหันมาไหว้ผม ข้างน้องฝ้ายเป็นบิ๊ก พี่วัตรนั่งอยู่ตรงกันข้าม และข้าง ๆ พี่วัตรคือพี่เอ... ผมยกมือไหว้ทั้งสองคนตามปกติ


"ไงเรา ไม่สบายรึเปล่าหน้าซีด ๆ เมื่อคืนนอนดึกหรอ"พี่วัตรผู้ใจดี ถามขึ้นหลังจากรับไหว้ผม


"อ๋อ ไม่ได้เป็นอะไรครับพี่ สงสัยนอนดึกเฉยๆ หน้าเลยซีด"ผมตอบพี่วัตรด้วยน้ำเสียงสดใส
ไม่มีใครรู้เรื่องผมกับพี่เอหรอกครับ


"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วพี่ ตัวก็ผอมบางจนจะปลิว กินเยอะ ๆ หน่อยดิพี่ 5555"บิ๊กชะโงกหน้ามาพูดกับผม พร้อมๆกับฝ้ายที่หัวเราะ


"โอ้ย นี่ก็เยอะแล้ว กินอีกก็ไม่อ้วนหรอก เมตาบอลิซึ่มสูง" ผมพูดติดตลก เราคุยเล่นกันสักพักก่อนเสียงนิ่งของพี่เอจะดังขึ้น


"เอาล่ะ เรามาเริ่มประชุมกันเลยดีกว่านะ...." การประชุมครั้งนี้ก็เกี่ยวกับคอนเซปของโครงการ และรูปแบบที่ลูกค้าชื่นชอบ โครงการเพิ่งเริ่ม เลยต้องวางแผนงานหนักหน่อย กว่าจะประชุมเสร็จก็บ่ายสาม ผมรู้สึกมึนหัวมาก คงเพราะยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง ผมเดินออกมาพร้อมกับบิ๊ก บิ๊กกลับทางเดียวกับผมครับ ปกติถ้าว่างผมก็จะไปส่งมัน


"พี่มีนโอเคป่าวพี่ หน้าซีดกว่าเมื่อเช้าอีกนะ" บิ๊กเอามืดมาแตะ ๆ หน้าผมครับ


"พี่มึนหัวนิดหน่อยอ่ะ" ผมว่าจะรีบกลับไปนอนละ


"เดี๋ยวพี่ เดี๋ยวผมไปซื้อยาให้ พี่ไปรอที่ลานจอดรถก่อนเลย พี่จอดชั้นไหนนะ" บิ๊กมันเป็นเด็กดี มีน้ำใจครับ


"เออขอบใจมาก ชั้น 8A อ่ะ " ผมพูดก่อนแยกกับบิ๊ก อาการมึนหัวหนักขึ้นเรื่อยๆ ครับ จนผมต้องจับกำแพงเพื่อเดินไปที่รถ... วูบ... ตายล่ะผมรู้สึกตัวนะแต่บังคับร่างกายไม่ได้ ตัวผมกำลังจะค่อยๆ ล้มลงผมพยายามจับกำแพงไว้... หมับ มีสองแขนเอื้อมมาพยุงผมไว้ ผมพยายามเงยหน้าขึ้นมอง... เสี้ยวหน้าแค่นี้ผมก็จำได้


พี่เอ...


"มีน มีน ทำใจดี ๆ ไว้" ผมได้ยินนะแต่ผมตอบไม่ได้อ่ะ ก่อนที่ทุกอย่างรอบตัวผมจะดับลง ผมกังวลถึงลูก...
.
.
.


"มีน/พี่มีน" สองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน หลังจากที่ผมรู้สึกตัว


"พี่มีนไปหาหมอไหมพี่ เมื่อกี้พี่เป็นลมไปนะ"บิ๊กพูดต่อ


"อ่า ไม่ต้องหรอกบิ๊กพี่ไม่เป็นไร พี่เอขอบคุณที่ช่วยครับ"ผมหันไปพูดกับพี่เอ ผมกับพี่เอยังคุยกันได้ครับ เรื่องงานและเรื่อง
ทั่ว ๆไป แต่การพูดเล่นหรือคุยเรื่องกันและกัน ทั้งพี่เอและผมต่างหลีกเลี่ยงที่จะพูดกัน พี่เอไม่ตอบแต่พยักหน้านิด ๆ


"บิ๊กพี่โอเคแล้ว วันนี้แกขับละกันนะ " ผมพูดบอกบิ๊ก อยากไปจากตรงนี้แล้วครับ จริงอยู่ที่เรายังร่วมงานกันได้ แต่ถ้าเลี่ยงได้ผมก็อยากจะเลี่ยง ผมเจ็บครับ พี่เอมองผมด้วยสายตาอ่านไม่ออก นิ่งๆ มั้งครับ


"โหยพี่ ไปหาหมอเหอะ หน้าซีดถึงซีดมากอ่ะ" บิ๊กยังรบเร้าไม่หยุด ผมเอามือวางที่ท้องลูบมันเบา ๆ


"ไม่ต้อง พี่ไปมาแล้ว หมอบอกพักผ่อนไม่เพียง" โกหกเหตุผลนี้ดีสุดครับ จะบอกได้ไงว่าผมน่ะ แพ้ท้อง


"มีนไปกับพี่แล้วกัน เดี๋ยวให้บิ๊กขับกลับไป พรุ่งนี้ก็ค่อยขับไปรับมีน สภาพอย่างนี้ไปต่อไม่ไหวหรอก" จู่ๆ พี่เอก็พูดขึ้น พร้อมกับจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ ผมตกใจนิด ๆ แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าออกไป ดีใจนิด ๆครับ ที่เขาเป็นห่วงผม


"ไม่เป็นไรครับพี่ ไปกับบิ๊กก็ได้" ผมตอบ บิ๊กมองหน้าผมที พี่เอทีก่อนจะพูดออกมา


"อย่างนี้ก็ดีเหมือนกันพี่ พี่เอ ฝากพี่มีนด้วยนะฮะ" มันบอกพี่เอ


"อืม" พี่เอรับคำเบา ๆ ก่อนที่บิ๊กจะเอากุญแจรถจากผม และปลีกตัวไป พี่เอพยุงผมไปจนถึงรถ
บนรถไม่มีใครพูดอะไร พี่เอไม่พูด ผมก็ไม่พูด เราสองคนทำเหมือนว่าไม่เคยมีเรื่องราวใด ๆ ต่อกันเลย ซึ่งก็ดีแล้ว ผมหลับไปตลอดทางด้วยความเพลีย


"มีนๆ ถึงแล้ว ลุกไหวไหม" ผมได้ยินพี่เอปลุกทำให้ลืมตาตื่น อา...ถึงแล้ว


"ไหวครับพี่ ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณครับ" ผมหันไปไหว้ขอบคุณพี่เอ ก่อนจะปลดเบลท์และลงจากรถ ผมหันกลับไปไหว้พี่เอ ก่อนจะหันหลังเดินเข้าคอนโด รถของพี่เอยังอยู่ครับ คงจะรอผมขึ้นลิฟต์ ผมไม่หันไปอะไรอีก ก้าวเดินอย่างมั่นคง เหมือนกับใจผมที่อยากจะเลิกยุ่งกับพี่แกเต็มที แม้ว่าผมจะตัดใจไม่ได้ซักครั้งก็ตาม...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีทุกคนนะคะ มิยูกิค่ะ เพิ่งลงเรื่องนี้ที่นี่เป็นครั้งแรก ยังไงก็ติชมได้นะคะ เพราะว่าคำคอมเมนต์เป็นกำลังใจของผู้เขียนค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวน้องมีน เอ้ย มิยูกิด้วยนะคะ

สำหรับคนอ่านที่รัก อยากบอกว่านิยายเรื่องนี้ หน่วงไม่หน่วงไม่รู้ แต่เขียนเองยังสงสารน้องมีน แต่ก็เข้าใจพี่เอ เอ๊ะยังไง? 555555
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-04-2014 19:02:28 โดย Miuki_me »

ออฟไลน์ ชะรอยน้อย

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 973
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
เข้ามารอตอนสองค่ะ อย่าลืมแปะกฎนะคะ

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
ติดตามๆ
อย่าลืมแปะกฏ เดี๋ยวนิยายหาย  เสียดายๆ

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
เป็นคุณแม่ที่มองโลกในแง่ดีนะ ดีแล้วลูกจะได้อารมณ์ดี

ออฟไลน์ MiU

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 229
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-3
ชอบแนวนี้  จะคอยติดตามนะคะ  o13

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14
 :katai5: :katai5: :katai5:
มารอด้วยคนชอบๆๆแนวนี้
อย่าหายไปนะคะต่อให้จบเลยนิยายดีๆแบบนี้

hongyia

  • บุคคลทั่วไป
อ่านตอนแรกก็ชอบเรื่องนี้เลยอ่ะ รับรองตามต่อแน่ ปกติเราไม่ค่อยได้อ่านแนวท้องนะเนี่ย แต่ถ้าทางมันจะหน่วงๆก็เลยอยากอ่าน :mew3:

ออฟไลน์ kuro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 415
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-12
ตามค่ะ หน้าที่คือซื่อสัตย์กับใจนะคะ cr.มู่หลาน

haru1111

  • บุคคลทั่วไป
รออ่านต่อค่ะ สนุกดี ชอบแนวๆนี้  :katai5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ไป๋ไป๋

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
รอติดตามอย่างใจจดจ่อ :mew1:

ออฟไลน์ Miuki_me

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
ติดตามๆ
อย่าลืมแปะกฏ เดี๋ยวนิยายหาย  เสียดายๆ

แปะยังไงอ่ะค่ะ ลองพยายามทำดูแล้ว งงจังเลย ไม่อยากให้หายเหมือนกานนนน

ออฟไลน์ Miuki_me

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
บทที่ 2 : เกือบลืมไปแล้วว่าเราเคยคบกันมาก่อน ไม่อาจจะย้อนเวลาเหล่านั้นให้หวนกลับมาหา

     "ครับพี่ ขอบคุณมากครับ เร็วที่สุดฮะ ผมจะกลับไปอยู่บ้านที่เชียงรายอ่ะครับ ครับ ไม่เป็นไรฮะ ขอบคุณครับ"
ผมวางสายจากฝ่ายบุคคล ก่อนวางไม่ลืมย้ำว่าให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ผมทำเรื่องลาออกตั้งแต่รู้ว่าผมท้องแล้วครับ อยู่ต่อไม่ได้หรอก... พี่เอก็อยู่ ทุกคนก็อยู่ ผมไม่รู้จะบอกยังไง เรื่องลาออกต้องใช้เวลาประมาณเดือนหนึ่ง ซึ่งผมก็หวังว่าอาการแพ้ท้อง กับขนาดท้องผมคงไม่เด่นเกินไปนัก... เมื่อสามอาทิตย์ก่อนผมเป็นลมหน้าที่ทำงาน ยังดีที่ได้บิ๊กหามผมไปโรงพยาบาล วันนั้นผมจำได้แม่นเลยครับ เสียงของหมอที่บอกกับผมว่า


หมอดีใจด้วยนะครับ เอ่อ ว่าที่คุณแม่ หมอกำลังจะบอกว่าคุณมีน กำลังตั้งครรถ์ครับ... หมอว่ามันอาจน่าตกใจไปหน่อย แต่ก็มีเคสหายากนะครับ ที่ผู้ชายจะมีสองเพศ มีรังไข่ของเพศหญิงอยู่ แต่ฮอร์โมนชายแรงกว่า ผลก็เลยออกมาดูเหมือนเป็นผู้ชายน่ะครับ... เอาล่ะใจเย็นๆ หมอจะดูแลให้นะครับ ... ตอนนี้คุณแม่ก็เอาข่าวดีไปบอกคุณพ่อได้แล้วนะครับ


คุณพ่อน่ะหรอ... ข่าวดีงั้นหรอ...ผมเคยคิดนะครับว่าจะบอกพี่เอ ถึงเค้าจะไม่รับหรืออาจจะไม่เชื่อ อย่างน้อยเค้าก็มีสิทธิ์ได้รู้ ลูกเองก็ควรได้รู้ว่าใครเป็นพ่อ... แต่วันนั้น ที่งานเลี้ยงบริษัท พี่เอมาพร้อมกับผู้หญิงน่ารักๆ หมวย ๆ คนหนึ่ง พี่เอแนะนำกับทุกคนว่าเธอเป็น... คนพิเศษ... วันนั้นหัวใจผมแหลกสลาย ความหวังความเชื่อทุกอย่างกับผู้ชายคนนี้หมดลงทันที จะให้ผมแบกหน้าไปบอกเขาหรอครับ... ว่าผมท้องกับเขา ดีไม่ดีเขาอาจจะมองว่าผมกำลังดื้อด้าน ไม่ยอมจบ หาเรื่องผูกมัดเขาไปอีก... อีกอย่างวันนั้นผมเห็นรอยยิ้มพี่เอ รอยยิ้มเหมือนที่เคยยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่อบอุ่นอ่อนโยน ผมมองไม่เห็นที่ของผมกับลูก บางทีให้มันจบไปอย่างนี้ดีกว่า เมื่อลูกโตขึ้น ผมคิดว่าจะเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง....



สามวันต่อมาที่บริษัท...


ผมเดินออกมาจากห้องประชุมพร้อมกับพี่วัตร พี่เอไปไหนผมไม่รู้หรอกครับ สายตาผมหยุดมองตามเขานานแล้ว
"ไปกินข้าวกันนะมีน พี่ไม่ได้คุยกับเรานานแล้ว ตั้งแต่ ตั้งแต่... เอ่อ" พี่วัตรทำหน้าลำบากใจ เขาคงรู้เรื่องแล้ว พี่เอคงบอกเขา

"ช่างมันเถอะครับพี่ มีนไม่คิดอะไรแล้ว เราจบกันแล้วฮะ แต่พี่กับมีนยังเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนี่ฮะ ไปกินที่ไหนดี"ผมบอกอย่างที่ใจคิด ผมไม่หนีความจริงหรอกครับ พี่วัตรยิ้มน้อย ๆ ก่อนพยักหน้าเบา ๆ มือใหญ่ลูกหัวผมเล่นไปมา ดีจังนะคนตัวสูงนี่


"ไป ๆ ร้านเดิมแล้วกันนะ ใกล้ดีจะได้กลับมาทำงานต่อได้" พี่วัตรยิ้มให้ผมจนตาหยี


"พี่วัตรเลี้ยงนะคร้าบบบ" ผมอ้อนพร้อมทำตาปริบ นึกภาพหมาตาโต หางสะบัดไปมา ฮ่าๆ ขำตัวเอง


"ครับผม ไปรถพี่แล้วกันนะ" ผมพูดเบา ๆว่า เย้ พี่วัตรออกเดินอีกครั้ง พร้อมโอบผมเดิมไปที่รถ


ร้านเดิมที่ว่าคือร้านที่ผมมากับพี่เอบ่อย ๆ เมื่อเรายังคบกันอยู่ ผมมองสถานที่เก่าๆ ...โต๊ะมุมนั้น พี่เอเคยดีดกีต้าร์ขอผมเป็นแฟน ...โซฟาตัวโน้น ผมเคยงอนพี่เอ จนเขาต้องหยุดงานมาง้อผมพร้อมกับ ตั๋วหนังที่ผมเปรยๆ ว่าอยากดู... แล้วระเบียงตรงนั้น เขาเคยนั่งรอผมที่เลิกงานดึก เขารอแม้ว่าฝนจะตกและเขาจะเปียก... เอาอีกแล้วคิดถึงเขาอีกแล้ว เมื่อแรกรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน หึหึ ผมลอบยิ้มเยาะใส่ตัวเอง ผมเป็นคนร้องไห้ยากครับ ยิ่งเรื่องของตัวเองยิ่งยาก บางทีผมก็คิดว่าผมความรู้สึกช้า คือมันเจ็บนะครับ แต่ผมไม่เคยร้องไห้ให้พี่เอเห็น ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม... แค่เป็นคนความรู้สึกช้า ไม่ได้หมายความว่าไม่เจ็บ


"มีน  มีน เหม่ออะไร ไปพี่หาโต๊ะได้แล้ว" พี่วัตรสะกิดเรียกผมเบา ๆ


"เปล่าครับ มีนกำลังคิดว่าจะกินอะไรดี ฮ่า ๆ" ผมเดินยิ้มตามพี่วัตรไปนั่งข้างในฝั่งติดแอร์ เราสั่งอาหารไปได้สักพัก ก็มีเสียงผู้หญิงดังมาจากด้านหลังผม


"อ้าววัตร มากินที่นี่เหมือนกันหรอ" ทีแรกผมยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใครครับ แต่พอเห็นพี่วัตรทำหน้าอ้ำ ๆ อึ้งๆ ก็เลยหันไปมอง
ร้านเดิม ๆ ก็เลยต้องเจอคนเดิมๆ งั้นสินะ คนที่มาใหม่คือแฟนพี่เอครับ ผมบอกไปรึยังว่าเธอชื่อฝ้าย ข้างกายเธอก็คือพี่เอ


"อ้าวฝ้าย เอ่อ เรามากินกับน้องน่ะ... ไงวะ" พี่วัตรปรับสีหน้าเป็นปกติ พี่เขาคงเห็นว่าผมไม่เป็นไร เลยสบายใจขึ้น ไพล่ไปทักพี่เอ ผมกลั้นหายใจลึก เรียกกำลังใจ ก่อนหันกลับไปไหว้ทั้งสองคน พี่ฝ้ายน่ารักมาก ตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ พี่เอเองก็สมาร์ท เหมาะสมกันมาก จี้ด.. เจ็บที่หัวใจอีกแล้ว แต่ผมคิดในใจเท่านั้น ใบหน้าของผมยังคงยิ้มให้ทั้งคู่เหมือนปกติ


"เอองั้นเรานั่งด้วยกันดีไหมคะ เอ" เอาแล้ว ตามสเต็ปหนังเป๊ะ พี่ฝ้ายอยากมานั่งกับพวกผม พี่วัตรมองหน้าผมอย่างเห็นใจ


"เอาสิครับ พวกผมก็เพิ่งสั่งเหมือนกัน" ผมตอบกลับยิ้ม ๆ เอาจริงผมแค่อยากเห็นหน้าพี่เอ อยากให้ลูกได้เห็นพ่อ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส ผมคงซาดิสม์ครับ ถ้าเจ็บก็อยากเจ็บให้สุด ๆ ไปเลย หวังว่าสักวันหนึ่งผมคงชาและไม่เจ็บอีก


"ดีจัง น้องเอ่อ ขอโทษนะคะพี่จำไม่ได้" พี่ฝ้ายเอียงคอขอโทษ


"มีนน่ะ" พี่เอพูดสั้น ๆ พี่เอยังคงนิ่งเสมอ นิ่งจนผมไม่เคยรู้ว่าเขาคิดอะไรยังไง


"จ้ะมีนเนอะ อิอิ" พี่ฝ้ายนี่น่ารักนะครับ ยิ่งมองยิ่งเพลิน รู้สึกว่าเธอจริงใจดี ไม่เฟค


"เอ้า นั่งๆ ครับ" พี่วัตรตัดบท ก่อนจะเรียกบริกรเข้ามาเพิ่มเก้าอี้ พี่วัตรย้ายมานั่นข้างผม ไม่นานก็อาหารก็มาเสิร์ฟ ผมมองดูคนทั้งสองกินข้าวกันไปเงียบๆ พี่ฝ้ายคุยเก่งอัธยาศัยดี คุยกับพี่วัตรบ้าง หันมาเอาใจพี่เอบ้าง เผื่อแผ่มาคุยกับผมบ้าง ผมยกมือมาลูบท้องอย่างลืมตัว ลูกจ๋า.. พ่อเขามีความสุขดีก็ดีเนอะ ก่อนที่พี่วัตรจะหันมาตักกับข้าวให้ผมบ้าง ผมยิ้มรับอย่างรู้สึกขอบคุณ ก่อนจะตักอาหารเข้าปาก อุ๊บ.. ผมเหม็นครับ แล้วกำลังจะอ้วก สงสัยคงแพ้อีกล่ะ ผมรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ โดยมีสายตาสามคู่ หนึ่งคู่มองอย่างเป็นห่วง อีกหนึ่งคู่สองอย่างสงสัย ส่วนคู่สุดท้ายผมไม่รู้ครับ ไม่อยากรู้...


"อ้วก โอ้ก แหวะ" ผมเกาะอ่างล้างมืออย่างหวังว่าจะช่วยพยุงตัวเอง นี่ผมแพ้ปลาหมึกเพิ่มอีกอย่างแล้วสินะ


"เป็นอะไรมากรึเปล่า หืม" เสียงดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับมือหนาวช่วยลูบหลัง ผมมองผ่านกระจก พี่เอ เขามาทำไม


"ไม่เป็นไรครับ ผมลืมตัวไปว่าผมแพ้หมึก" ผมตอบก่อนเบนสายตาหนี ล้างปากอย่างลวก ๆ ไม่อยากสบตาเขาครับ ถึงแม้จะผ่านกระจกก็เถอะ


"มีนไม่ได้แพ้นี่ นี่ตกลงเป็นอะไรกันแน่" พี่เอจำได้ครับ ดีจังอย่างน้อยเขาก็ยังจำได้บ้าง อย่างว่าครับ เราคบกันสามปี คงมีความผูกพันกันไม่มากก็น้อย


"ผมไม่เป็นไรจริง ๆ นะครับ พี่เอออกไปก่อนได้เลยครับ ผมจะขออยู่อีกสักหน่อย อุ๊บ.. อ้วก" ผมหันกลับไปอ้วกอีกครั้ง อ้วกจนหมดไส้หมดพุง แหม๋ ลูกจ๋า แล้วแม่จะกินอะไรได้บ้างเนี่ย ผมยกมือลูบท้องอย่างลืมตัว พี่เอตอบอืมเบา ๆ เสียงเท้าพี่เอเดินจากไป


"ปวดท้องหรอมีน" คราวนี้พี่วัตรครับ พี่แกคงเป็นห่วงผม


"ปะ เปล่าครับ พี่วัตรยืนอยู่ผมเกร็งนะครับ อ้วกไม่ถนัด ฮ่าๆ" ผมพูดติดตลก ในใจก็รู้สึกขอบคุณพี่วัตร


"พี่ว่าเราไปหาหมอเถอะ หมับ ปะไปกัน" พี่วัตรไม่สนใจคำพูดของผม


"ดะ เดี๋ยวครับ ไม่ไปครับ ไม่ไป..." สู้แรงเขาได้ที่ไหนครับ พี่วัตรสูงกว่าผมตั้งเยอะ เขาออกแรงกระตุ้นอีกนิด ตัวก็แทบลอยไปตามเขา พี่วัตรพาผมมาที่รถครับ ก่อนจะขับพาไปที่โรงพยาบาลใกล้ ๆ


"พี่วัตรผมไม่เป็นไรจริง ๆ ครับ ปล่อยผมลงป้ายรถเมล์ข้างหน้าก็ได้ครับ ผมจะไปพักที่บ้าน" ผมเหนื่อยครับ อยากนอน


"ไม่ได้ครับ นอนไปก่อนเลยครับ เดี๋ยวถึงแล้วพี่ปลุก" พี่วัตรพูดเรียบ ๆ ก่อนจะยกหูโทรไปหาพี่เอ ให้พี่เอพาพี่ฝ้ายกลับไปเลย บอกอีกด้วยว่าผมไม่สบายมากจะพาไปหาหมอ บอกเขาทำไมครับพี่ ไม่ใช่ว่าบอกไปแล้วเขาจะสนใจ แต่กลัวว่าเขาจะไม่สนใจเลยและมันก็ทำให้ผมเจ็บ ผมอยากอยู่กับเขา อยากเห็นหน้าเขา ก่อนที่ผมจะเดินออกไปจากชีวิตเขาอย่างแท้จริง.. ผมหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน ไม่อยากคิดอะไรแล้วครับ

.

.

.

.


ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ที่โรงพยาบาลครับ ตาผมยังหลับอยู่ เสียงพูดคุยของคนดังขึ้นเบา ๆ ก่อนเสียงประตูจะปิดลง ผมลืมตาก็เห็นว่าพี่วัตรยืนอยู่ข้างเตียง สายตาที่เขามองมาที่ผม ทำไมมันถูกดูเศร้าคล้าย ๆ จะเห็นใจ


"พี่วัตรครับ ผมแค่เป็นลม ทำไมทำหน้าเหมือนผมจะตายล่ะฮะ" ผมพูดติดตลก


"มีน พี่รู้เรื่องแล้วนะ ทำไมมีนไม่บอกพี่บ้าง หรืออย่างน้อย มีนก็น่าจะบอกมัน" เฮือก พี่วัตรรู้ รู้อะไร


"พี่วัตรรู้อะไรครับ ผมก็แค่ร่างกายอ่อนเพลียเฉย ๆ ไม่ใช่หรอครับ" ผมพยายามทำเสียงตลก ๆ


"มีน พี่รู้แล้วว่ามีนท้อง พี่จะบอกเอ มันต้องรับผิดชอบเรื่องนี้" เสียงพี่วัตรเข้มมากครับ เข้มจนผมกลัว...




--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พี่เอก็ยังเป็นพี่เอที่น้องมีนไม่เข้าใจเหมือนเดิมนะคะ เอาจริงๆ ก็ไม่มีใครรู้ว่าพี่เอคิดยังไง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ แล้วจะรีบมาต่อตอนใหม่นะคะ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-04-2014 19:04:48 โดย Miuki_me »

เหนือฟ้ายังมีจักรวาล

  • บุคคลทั่วไป
สนุกดีมาต่อไวๆน่ะคะ

ออฟไลน์ ชะรอยน้อย

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 973
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
ไม่อยากให้พี่เอมารับผิดชอบเลยอ่ะ พ่อแย่ๆแบบนี้มีใช่ว่าลูกจะมีความสุข  :m16:

haru1111

  • บุคคลทั่วไป
ไม่ต้องบอก รอคลอดก่อน แล้วพาลูกไปเย้ย อย่าได้แคร์ ช่างหัวพี่เอมัน   :katai1:

atblueann

  • บุคคลทั่วไป
ติดใจเรื่องนี้อย่างแรก อยากอ่านต่ออีกอ่ะ มันค้างมากๆๆๆอ่ะ
สงสารมีนอ่ะ น่าสงสารจัง เอใจร้ายเกินไป ขอให้เอเสียใจเยอะๆๆ
มีนอย่าไปใจอ่อนให้เอเลยนะ มาต่อเร็วๆๆนะรออยู่อ่ะ อยากอ่าน อยากอ่าน

atblueann

  • บุคคลทั่วไป
ขออีกนิดได้ไหมอ่ะ นอนไม่หลับแล้วอ่ะ มันค้าง

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
โอ๊ยยยย ลุ้นโฮกฮากว่ามีนจะตัดสินใจยังไงต่อ

ไม่อยากให้เอรู้ความจริงเลยแฮะ มันจะยิ่งค้างๆคาๆ ไม่จบกันซักที
มีลูกก็ใช่ว่าจะกลับมาคืนดีกันได้นี่น่า

ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook
ให้มีนไปก่อน

แล้วค่อยรู้ความจริงถึงจะมัน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Satang_P

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-2

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
พี่วัตรอย่าทำเสียเรื่องดิ

ออฟไลน์ hembetaro

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1122
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1
 :mew5: :mew5:

เอิ่ม ... เม้นไม่ออก

อันนี้แค่อยากรู้ไม่เกี่ยวกับนิยายนะคับ

อยากรู้ว่าการที่คนเป็นกะเทยแท้ (แบบที่มีอวัยวะสืบพันธุ์ทั้งของผู้หญิงและผู้ชาย) เหมือนนายเอกนั้น

หากไข่ที่ตกในแต่ละเืดือนไม่มีการปฏิสนธินั้นหากในร่างกายเพศหญิงไข่ก็จะกลายเป็นประจำเดือน

แล้วในเพศชายไม่เหมือนกันเหรอ ไม่มีสัญญาณบอกเหตุเลยเหรอที่จะทำให้นายเอกรู้ตัวว่าร่างกาย

ตัวเองแตกต่างจากเพศชายโดยทั่วไปอ่ะ

ppangssang

  • บุคคลทั่วไป
สองตอนนี่นั่งสูดน้ำมูก ซื้ดๆละ
ปกติไม่ชอบอ่านผู้ชายท้องนะ ฮือออ น้องมีนนน  :sad4:

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
ไม่อยากให้พี่เอรู้ก่อนที่มีนจะไปเลยอ่ะ
หรือถ้ารู้ก็อยากให้มีนใจแข็ง ไม่ให้รับผิดชอบ

ออฟไลน์ NannY

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +125/-1
สงสารมีนนนนนนนน

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14
อยากให้มาต่อทุกวัน มาแล้วอัพวันที่ด้วยนะจะได้รู้

ออฟไลน์ Aoya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 906
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-3
โอ๊ยยยย ชอบอ่ะ
สงสารมีนมากๆ พี่เอก็ใจร้ายทิ้งกันได้ลงเนอะ
อย่าไปแคร์คนที่ไม่รักเราเลย จากนี้เราต้องเข้มแข็งมีชีวิตเพื่อลูกนะ
มาต่อเร็วๆ นะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
พี่วัตรอย่าดิ
ถ้าอิพี่เอมันไม่ยอมรับ มีนจะเจ็บกว่าเดิมนะ

ออฟไลน์ pemiko2012

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
 :hao5:

หน่วงที่ใจ
สงสารมีนจัง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด