ตอนที่ 9ชนนน “เบส นนถึงบ้านแล้วนะครับ...เบสอ่ะ ถามได้ว่าบอกทำไม นนกำลังทำหน้าที่แฟนที่ดีนิ......อูยยย เบสตะโกนทำไมอ่ะ ถ้านนหูหนวก เบสต้องเลี้ยงนนตลอดชีวิตด้วย....แต่ถึงบ้า ก็บ้ารักเบสนะ ฮึๆ ฮ่าๆ”
ตอนนี้ผมมีความสุขถึงขั้นระเบิดหัวเราะออกมาอย่างสุดกลั้น แค่จินตนาการถึงหน้าคนที่เพิ่งกดวางสายไป และไม่มีแม้แต่คำล่ำลาให้กัน ว่าคนๆนั้นคงกำลังอายจนแก้มแทบระเบิด จนส่งผลให้หน้าหล่อๆดูดีขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอน
‘อ่า~ อยากเห็นแฟนรูปหล่อของตัวเองตอนนี้จัง’ ถ้าเบสอยู่ตรงหน้านะ ผมจะจับมาฟัดแก้มให้สมกับความน่ารักน่ามันเขี้ยวที่มีเลยเหอะ
‘อ่ะฮ้า คุณได้ยินอะไรมั้ย’ หากฟังไม่ทันผมจะบอกให้อีกครั้งก็ได้ ด้วยผมยกตำแหน่งให้เบสเป็น ‘แฟนรูปหล่อของตัวเอง’ ไปแล้วครับ เพราะผมอุ๊บอิ๊บสุดหล่อมาเป็นแฟนตัวเองเรียบร้อยโรงเรียนชนนนแล้ว ก็ตั้งแต่จูบดูดดื่มของผมกับเบสในรถเมื่อสองวันก่อนนั่นแหละ สุดหล่ออยากมาทำให้ผมเข้าข้างตัวเองว่ามีใจให้ทำไมล่ะจริงมั้ย
แม้แรกได้ยินว่าผมเรียกเค้าแบบนั้น สุดหล่อจะไม่พอใจมากถึงขั้นลงไม้ลงมือหนักๆใส่ผมด้วยก็เถอะ แต่ผมก็อาศัยหน้ามึนทนเจ็บทู่ซี้ ยืนยันสถานะว่าเราเป็นแฟนกัน จนเบสเหนื่อยที่จะออกแรงทำร้ายแฟนอย่างผมไปเอง แต่ผมห้ามอาการฮึดฮัดขัดใจของสุดหล่อ ยามได้ยินผมเรียกแบบนั้นไม่ได้อยู่ดี อย่างเมื่อครู่ก่อนวางสาย แค่ผมหยอดนิดหยอดหน่อย สุดหล่อก็ตะโกนด่าผม เล่นเอาซะหูอื้อไปเหมือนกัน แต่ก็คุ้มครับ กับการได้กัปตันทีมบาสเสน่ห์แรงมาเป็นแฟน
นี่ผมก็ต้องใช้วิทยายุทธหลายกระบวนท่าอยู่ เพื่อกันท่าบรรดาสาวๆหนุ่มๆที่เข้าหาสุดหล่อของผม อย่างช่วงเย็นกว่าจะดึงตัวเบสออกจากน้องฝ้าย และบรรดาแฟนคลับเค้าได้ ก็เล่นเอาผมเหนื่อย เพราะเบสยังคงทำตัวเหมือนหนุ่มโสด เที่ยวแจกยิ้มและรับน้ำใจคนอื่นไปทั่ว เล่นเอาผมควันออกหูไปเหมือนกัน ซึ่งผมก็ได้แต่สะกดคำว่าอดทน เพราะขืนแสดงอาการหวงออกนอกหน้ามากไป ตำแหน่งแฟนที่ผมโมเมมา อาจจะสั่นคลอนและถูกยกเลิกเข้าก็ได้
แต่สุดท้ายสุดหล่อก็เลือกที่จะให้ผมไปส่งบ้าน แม้จะโดนน้องฝ้ายตื๊อและใช้มารยาออดอ้อนแค่ไหนก็ตาม ส่วนเหตุผลที่สุดหล่อเลือกกลับกับผมนั้น ไม่ว่าจะเกิดจากความเต็มใจ หรือเพราะเริ่มรู้สึกตัวจากบางคำพูดของผมก็ตามที แต่การกระทำของเบสก็ทำให้ผมอารมณ์ดีมาถึงตอนนี้
“ไงเรา เดี๋ยวนี้อารมณ์ดีจังนะ มีอะไรดีๆบอกพี่บ้างสิ” คนนี้คือพี่สาวของผมครับ ชื่อ ‘ชนากานต์’ ผมเรียกเธอจนติดปากว่าพี่กานต์ อายุห่างจากผมเจ็ดปี เท่ไม่เป็นสองรองใคร
“อ้าว พี่กานต์หวัดดีพี่ วันนี้กลับบ้านเร็วนะครับ” ผมยกมือไหว้ส่งยิ้มให้พี่สาวคนรองแบบอัตโนมัติ
หลังคำทักทายของผมพี่กานต์ก็กระตุกยิ้มมุมปาก พยักหน้าให้พร้อมโยกหัวผมไปมา ก่อนเดินไปนั่งที่โซฟาตัวข้างๆผม และลงมือถอดเสื้อสูทตัวนอกออก เพื่อส่งให้เด็กรับใช้ที่ยืนรออยู่ข้างๆ ก่อนพี่สาวผมจะพิงหลังเข้ากับพนักโซฟา พร้อมจิบน้ำตะไคร้เย็นๆที่เด็กรับใช้ในบ้านยกมาเสิร์ฟ แถมด้วยการเลิกคิ้วกระตุกยิ้มอย่างเท่ ยามถูกใจในรสชาติละมุนลิ้น พร้อมกลิ่นสดชื่นของสมุนไพรของน้ำตะไคร้
พี่กานต์มียกแก้วในมือขึ้นดูนิดและก้มลงจิบใหม่ ก่อนหันไปคุยเบาๆกับเด็กรับใช้ที่ยืนอยู่ พร้อมรอยยิ้มบางเบาเพียงมุมปาก ก็คงออกปากชมให้คนทำมีกำลังใจล่ะครับ แต่ก็ทำเอาสาวใช้เจ้าเนื้อถึงกลับยิ้มแก้มปริ เป็นปลื้มนักหนากับคุณกานต์สุดหล่อของบรรดาสาวใช้ในบ้าน แม้แต่พี่ชายคนโตของผมอย่างพี่ชนะยังแย่งตำแหน่งนี้จากพี่กานต์มาไม่ได้เลย
จากท่วงท่าไหลลื่นที่ไม่ได้นุ่มนวลเหมือนผู้หญิงทั่วๆไปนัก แต่กลับดูเป็นธรรมชาติสบายตาของพี่กานต์ บวกภาพลักษณ์ของสาวหล่อ หุ่นสูงเพรียวผมซอยสั้นที่ถูกเซ็ทอย่างดี ให้เข้ากับใบหน้าเรียวรูปไข่ พร้อมเครื่องหน้าคมปนหวานนิดๆ ที่ไม่แม้แต่มีเครื่องสำอางสักชิ้นบนใบหน้าใสๆนั่น ทำให้พี่สาวผมคนนี้ดูสมาร์ทน่ามอง ต่างจากสาวๆในวัยเดียวกัน แต่กลับไม่ต่างจากชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมคนไหนสักนิด
ขนาดผมเป็นผู้ชายยังคิดเลยว่า ‘พี่สาวกูโคตรเท่’ ไม่แปลกที่จะมีสาวๆมาทอดสะพานให้ ทั้งๆที่พี่กานต์มีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ตาม แถมยังสวยขั้นเทพธิดา จนหนุ่มๆที่เห็นยังเสียดายแกมอิจฉาพี่กานต์ของผมทั้งนั้น
“พี่ไปส่งอ๋อมแอ๋มที่สนามบินมาน่ะ เสร็จแล้วก็ตรงกลับบ้านเลย” พี่อ๋อมแอ๋มนี่แหละครับแฟนสาวคนสวยของพี่กานต์ พี่สาวผมทั้งรักทั้งหวงมากเลยเหอะ
คุยไปคุยมาผมจึงได้รู้ว่าพี่อ๋อมแอ๋มไปดูงานที่ยุโรป เห็นพี่กานต์ว่าว่าที่พี่สะใภ้ผมไปงานแฟนชั่นวีคของโซนนั้น เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาใช้ในงานของตัวเอง อย่าหาว่าผมคุยเลย พี่อ๋อมแอ๋มน่ะเป็นสไตล์ลิสให้นิตยสารแฟชั่นชั้นนำหลายฉบับในไทยนะครับ และที่สำคัญเป็นสไตล์ลิสที่สวยกว่านางแบบบางคน ที่พี่อ๋อมแอ๋มหาเสื้อผ้ามาให้ถ่ายแบบซะอีกจะบอกให้
ผมเพิ่งรู้ว่าอีกไม่นานพี่กานต์จะให้พี่อ๋อมแอ๋มออกจากงาน มาทำแบรนด์เสื้อผ้าของตัวเองด้วย เห็นว่าในวงการนั้น เสือสิงห์กระทิงแรดมันเยอะ พี่สาวผมจึงทั้งหวงทั้งห่วงพี่อ๋อมแอ๋มสุดสวยเป็นธรรมดา ซึ่งข้อนี้ผมเข้าใจพี่กานต์ที่สุด เพราะสุดหล่อผมก็เนื้อหอมใช่ย่อย แค่มีคนมองเบสด้วยสายตาหลงใหลได้ปลื้มก็ผมเดือดได้แล้ว
“มัวแต่คุยเรื่องของพี่ เราล่ะเป็นไงบ้าง เห็นแม่มาเล่าว่าเดี๋ยวนี้น้องชายพี่ยิ้มได้ทั้งวัน มีอะไรดีๆรึเปล่า หรือว่า...มีแฟนแล้ว” พี่กานต์จุดยิ้มมุมปากส่งมาให้ผม พร้อมแววตาหยอกล้อ เล่นเอาผมที่กำลังเพลินกับเรื่องเล่าของพี่สาวสะดุดลมหายใจขึ้นมาเลย
‘โอ๊ย! แม่นะแม่ เผาลูกชายให้ลูกสาวฟังได้ไงกัน แต่อาการกูออกขนาดนั้นเลยเหรอวะ ว่ากำลังมีความรัก’ คำถามของพี่กานต์เล่นเอารองกัปตันรักบี้อย่างผมอายไปเหมือนกัน ดูเหมือนหน้าผมจะร้อนวูบวาบด้วยนะนั่น เพียงแค่คิดถึงรอยยิ้มของสุดหล่อแฟนหมาดๆของตัวเอง
ผมกลับมาจ้องตาพี่กานต์อีกครั้ง และชั่งใจว่าจะบอกเรื่องเบสดีมั้ย ซึ่งแต่ไหนแต่ไรมา ผมไม่เคยมีความลับกับพี่กานต์เลยสักเรื่อง เพราะผมสนิทกับพี่กานต์ที่สุดในครอบครัว เรียกว่ามากกว่าพี่ชนะพี่ชายคนโตซะอีก อาจจะด้วยอายุที่ผมห่างจากพี่ชนะร่วมสิบปีด้วยแหละ พี่กานต์จึงเป็นเหมือนทั้งเพื่อนและพี่สำหรับผม ก็ผมมันลูกหลงของพ่อกับแม่นี่ครับ
“ก็...ครับ ผมมีแฟนแล้ว...พี่กานต์ ผมปรึกษาไรหน่อยดิพี่” พี่สาวสุดเท่ของผมค่อยๆหุบยิ้มที่มีลง ก่อนแววตาหยอกล้อจะเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นในพริบตา ตั้งท่ารอให้คำปรึกษาผมเต็มที่ สวมมาดนักปรึกษาด้านกฎหมายประจำบริษัทเดินเรือของครอบครัวเราได้เป๊ะเลย
ไอ้ผมเองถึงกลับลอบกลืนน้ำลาย เริ่มทำตัวไม่ถูก ยกมือขึ้นมาเกาหน้าผากและหลบตาพี่สาวเอาดื้อๆ ก็แหมเรื่องที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย มันก็พูดยากเหมือนกันนี่ครับ แต่คนที่น่าจะเข้าใจผมได้ดีที่สุดในครอบครัว ก็น่าจะเป็นพี่สาวผมคนนี้แหละน้า เอาวะ!
“ถ้าผมมีแฟนเป็นผู้ชาย พี่กานต์จะว่าผมมั้ย” ผมถึงกับกลั้นใจรอคำตอบของพี่กานต์
หลังคำพูดผมแล้วพี่กานต์ถึงกลับเงียบและจ้องผมไม่วางตา แถมด้วยการขมวดคิ้วใส่จนผมเริ่มใจเสีย กลัวไปต่างๆนานาว่าพี่สาวจะรับไม่ได้ แต่อีกใจก็ค้านว่าพี่สาวผมไม่น่าจะไม่เห็นด้วยเรื่องนี้ แต่แล้วพี่กานต์ก็หลุดคำถามหนึ่งออกมา คำถามที่ทำเอาผมยิ้มออก
“การที่พี่มีอ๋อมแอ๋มเป็นแฟน แล้วนนรังเกียจพี่มั้ย...นั่นสิ พี่ก็รู้สึกแบบเดียวกับนน ไม่ใช่เพราะว่าพี่มีแฟนเป็นผู้หญิงด้วยกัน แล้วไม่กล้าว่านนหรอกนะ แต่เพราะนนก็คือนน เป็นน้องชายพี่ นนรักชอบใครพี่ก็รักก็ชอบด้วยทั้งนั้น”
ผมรักหญิงหล่อคนนี้จังครับ คิดไม่ผิดที่คิดเปิดใจให้พี่กานต์รู้เรื่องเบสเป็นคนแรกของครอบครัว
หลังจากนั้นพี่กานต์ก็ถามผมใหญ่ว่าแฟนผมเป็นใคร รู้จักกันได้ยังไง และแน่ใจแล้วมั้ยว่ารักชอบมาทางนี้ ไม่ใช่เพราะเห็นเป็นเรื่องแปลกใหม่ใช่มั้ย เจอคำถามนี้เข้าไปไอ้นนอึ้งอยู่เหมือนกันครับ แต่พอนึกถึงหน้าสุดหล่อยอดดวงใจในอิริยาบถต่างๆขึ้นมา ทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ใบหน้าบึ้งๆ และหยาดน้ำตา หรือแม้แต่น้ำหนักหมัดและแรงของฝ่ามือ
ผมเพิ่งรู้ตัวจริงๆก็ตอนนี้ว่า ผมรักและประทับในตัวตนของเบสจริงๆ ยิ่งตอนที่เบสระทวยในอ้อมกอดผม หลังผ่านสมรภูมิจูบดุเดือดด้วยกันแล้ว บวกอาการใจเต้นตึกตักแก้มร้อนผ่าวตอนนี้เข้าไปอีก ผมจึงตอบพี่กานต์ด้วยความมั่นใจมากกว่าทุกคำตอบที่ผ่านมา
“ตอนแรกผมก็สับสนอยู่เหมือนกัน พี่กานต์ก็รู้ว่าผมไม่มีวี่แววทางนี้มาก่อน แต่ตอนนี้ผมมั่นใจมากว่าชอบเบสขึ้นมาแล้วจริงๆ” ผมยิ้มรับรอยยิ้มละมุนของพี่กานต์ แค่สบตาผมก็รับรู้ถึงความเข้าอกเข้าใจของพี่กานต์ที่มีต่อน้องชายอย่างผมแล้ว
“วันหน้านนพาเบสมาให้พี่และครอบครัวเรารู้จักหน่อยนะ พี่เชื่อว่าพ่อ แม่ พี่ชนะ คงอยากรู้จักแฟนนน ไม่ต่างจากพี่นักหรอก”
ผมพยักหน้าพร้อมรับคำพี่กานต์ ด้วยความรู้สึกโล่งอกและมั่นใจขึ้นมาก ว่าความรักของผมคงไม่มีอุปสรรคจากคำว่าครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่เช่นนั้นพี่กานต์คงไม่ดูดีไม่หล่อใสอย่างคนที่กำลังมีความรักหรอก หากครอบครัวเราขัดขวางความรักของพี่กานต์
“คุณกานต์คุณนนให้ตั้งโต๊ะเลยมั้ยคะ” สาวใช้หน้าเดิมเข้ามาถาม หลังจากผมกับพี่กานต์นั่งคุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่อยสักพัก
พี่กานต์ก็ให้ตั้งโต๊ะได้เลย แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน และให้ผมกินไปก่อนล่วงหน้าไม่ต้องรอ ด้วยวันนี้ทั้งพ่อแม่และพี่ชนะไปออกงานการกุศลไม่กลับมาทานข้าวพร้อมเรา
กว่าผมจะเคลียร์รายงานเสร็จก็ปาไปเกือบห้าทุ่ม น้ำท่าก็ยังไม่ได้อาบ ตาก็จะปิด แต่ผมต้องปฏิบัติภารกิจของหัวใจซึ่งขาดไม่ได้อย่างการโทรหาสุดหล่อที่รัก ที่ไม่รู้ป่านนี้จะชิงหลับหนีผมไปรึยัง ปกติผมจะโทรหาเบสประมาณสามทุ่มของทุกวัน แต่วันนี้มัวแต่ติดพันกับรายงานเคมีที่ต้องส่งพรุ่งนี้ จึงเลทไปมากหน่อย แต่สำหรับผมก็เป็นกิจกรรมที่ขาดไม่ได้ไปแล้ว ขอแค่ได้ฟังเสียงนุ่มๆก่อนนอนนิดหน่อยก็ยังดี
“...ทำไมไม่รับวะ หรือว่าจะหลับไปแล้ว” ผมพยายามกดโทรออกหาสุดหล่ออีกหลายครั้ง จนเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา ง่วงก็ง่วง เพลียก็เพลีย แต่ก็ยังอยากได้ยินเสียงแฟนก่อนนอน หรือเบสจะลืมโทรศัพท์ไว้ข้างล่างกัน ปกติโทรไปไม่รับครั้งแรก ครั้งสองหรือสามก็ต้องรับแล้ว แม้ตอนรับจะมีบ่นรำคาญและเร่งให้วางบ้าง แต่เบสก็ไม่เคยวางสายก่อนผมสักครั้ง หรือจะหลับแล้วจริงๆ
ผมตัดสินใจเปลี่ยนแผนอาบน้ำก่อน และกลับมาลองโทรหาเบสอีกครั้ง ตั้งใจไว้ว่าถ้าไม่รับก็คงต้องตัดใจ แต่แล้วผมก็ได้เฮเมื่อปลายสายกดรับ
“เบส...เบสครับ รับแล้วทำไมไม่พูดอ่ะ” สุดหล่อรับสายแต่ไม่ยอมพูดครับ หรือผมจะโดนงอนที่โทรมาผิดเวลา แต่พักเดียวผมก็ได้ยินเสียงขยับตัวจากปลายสาย มันเหมือนเสียงเนื้อตัวเสียดสีไปกับเนื้อผ้าจนต้องเงี่ยหูฟัง และลองเรียกชื่อปลายสายซ้ำอีกครั้ง
“อือ...งืมมม” ชัดเลยเบสหลับไปแล้ว แต่ละเมอรับสายผมแน่ๆ
ผมถึงกลับเผลอยิ้มจนกว้างไอ้ที่ง่วงๆหายเป็นปลิดทิ้ง ยามนึกถึงสุดหล่อหลับตาพริ้มมีโทรศัพท์แนบหู พร้อมปากแดงๆที่งึมงำตอบโต้ ไม่รู้เบสจะนอนน้ำลายยืดรึเปล่าสิ ครึๆ
‘อ๊ากกก! อยากเห็นกับตาจัง สักวันเถอะ ฮึ่ม!’ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว สุดหล่อรับสายทั้งทีลองคุยกับคนครึ่งหลับครึ่งตื่นดูสิ เผลอๆผมอาจจะล้วงความในใจของเบสที่มีต่อผมมาได้บ้างก็ได้น้า
“เบส...นนหล่อมั้ย” คำถามแรกจัดไปครับ มาฟังสิว่าในสายตาสุดหล่อจะมองแฟนแบบผมว่าหล่อป่ะ
“งืม...อือ” ‘ครึๆ อือแปลว่าหล่อ วุ้ย! เล่นเอาเขิน’ ขอเอาหน้าซุกหมอนแป๊บ
“เบส...ไม่โกรธใช่มั้ย ที่นนอุ๊บอิ๊บเอาเบสมาเป็นแฟน แต่อย่าโกรธเลยนะ ก็นนชอบเบสอ่ะ” ผมล่ะอยากรู้ เพราะเห็นตอนปกติทำหน้าเหวี่ยงไม่พอใจใส่ผมประจำ เวลาผมเรียกเค้าว่าแฟน
‘แล้วไมกูต้องลนพูดซะเยอะ แถมสารภาพออกไปว่ารักว่าชอบคนหลับเค้าอีกวะเนี่ย’ ผมก็ได้ถอนใจยาวอย่างโล่งอก ยิ้มปากแทบฉีก เมื่อคำตอบไม่ได้ต่างจากก่อนหน้า ด้วยเสียงอืออองึมงำที่ดังขึ้นจากสุดหล่อ ไอ้ผมมันคนขี้โมเมอยู่แล้วด้วย เพราะงั้นผมเชื่อว่าในใจลึกๆสุดหล่อเต็มใจเป็นแฟนกับผม และไม่คิดโกรธกัน งั้นจัดไปอีกสักคำถาม
“เบส...วันก่อนหึงนนกับไอ้เด็กบิวใช่ป่ะ” ผมแสยะยิ้มยักคิ้วใส่เพดานห้อง เหมือนว่าสุดหล่อมายืนอยู่ตรงหน้า เมื่อนึกถึงอาการของสุดหล่อเมื่อวานขึ้นมา พาลให้หัวใจในอกฟูฟ่อง
เมื่อวานช่วงพักเที่ยงในขณะที่ผมกับเบส และเพื่อนสนิทอีกสอง พ่วงไอ้พี่ฟูมาด้วยอีกหนึ่ง กำลังนั่งกินข้าวที่โต๊ะประจำของกลุ่มผม อยู่ๆไอ้เด็กบิวมาจากไหนไม่รู้ มายื่นโหลลูกอมรูปหัวใจยี่ห้อดังให้ ด้วยท่าทางบิดไปมามีแก้มแดงแถมไม่กล้าสบตากัน แรกเห็นผมดันหลุดขำเปิดยิ้มซะกว้าง เล่นเอาไอ้เด็กนั่นอายม้วนยิ่งกว่าเดิม จนแทบลงไปนอนบิดอยู่กับพื้น และมองผมตาเยิ้มไปเลย
ไอ้อาการไม่ตั้งใจทำของผม ดันทำให้สุดหล่อเข้าใจผิด คิดว่าผมนึกชอบใจที่ไอ้เด็กบิวมาชอบซะได้ ทั้งๆที่ความจริงผมแค่นึกขำกับท่าทางของมันมากกว่า ที่ไม่รู้ว่าจะอายอะไรผมนักหนา ด้วยมันกล้าที่จะเดินมาเปิดเผยความรู้สึกที่มีให้ผมก่อนเองแท้ๆ แต่ก็เล่นเอาสุดหล่อมึนตึงใส่ผมตั้งแต่นั้น จนถึงเมื่อช่วงเย็นของวันนี้
หากไม่ใช่เพราะน้องฝ้ายและบรรดาแฟนคลับถึงเนื้อถึงตัวเบส มากกว่าที่ไอ้เด็กบิวมันทำกับผม และผมแสดงออกด้วยการประชดเล็กๆให้เบสได้รู้สึกตัวแล้วล่ะก็ ไม่มีทางที่สุดหล่อจะยอมคุยและกลับบ้านพร้อมผมหรอก ซึ่งอาการทั้งหมดที่เบสเป็น ผมก็ขอเข้าข้างตัวเองว่าเบสนั้นหึงหวงผม หรือคุณคิดเป็นอื่นกันล่ะ ใช่ม้า~
‘ไหนลองมาฟังคำตอบของสุดหล่อขี้เซาสิครับ ว่าจะตอบผมว่าไง’
“งืม จั๊บๆ...‘หึง’....ใครหึง อืมมม” วุ้ย! ไอ้ผมรึลุ้นแทบตกเตียง ทำไมคราวนี้ไม่อือออเหมือนเคยว้า
“ก็เบสไงที่หึงนน ใช่ป่ะ” ยังครับ ผมยังไม่ยอมแพ้ ขอหยอดอีกสักหน่อย และผมก็สมใจเมื่อสุดหล่ออือออกลับมา
คราวนี้คำถามสุดท้ายแล้ว และเป็นคำถามเด็ดสุดที่ผมยังไม่กล้าถามจากเจ้าตัว ยามที่มีสติครบถ้วน กลัวคำตอบอ่ะครับ แล้วคนหลับจะเหมือนคนเมามั้ยอ่ะ ที่คำตอบมันออกมาจากใจน่ะ
“เบสคำถามสุดท้ายแล้วนะ...เบสรักนนบ้างมั้ย” หลังคำถามเด็ดผมกลั้นลมหายใจรอคำตอบจากสุดหล่อปลายสาย แต่คำตอบที่ได้คือความเงียบ ไม่มีเสียงอือออพอจะให้ผมตีคลุมเข้าข้างตัวเองเหมือนเคย จนผมต้องพรูลมหายใจออกมาอย่างผิดหวัง
เดาได้ไม่ยากว่าสุดหล่อของผมคงหลับลึกไปแล้ว แต่ก่อนที่ผมจะตัดสินใจวางสายอย่างยอมจำนน ก็ต้องให้รีบเอาโทรศัพท์กลับแนบหู เมื่อได้ยินเสียงทุ้มๆดังขึ้นเบาๆ
“...เบส...ก...นน อือออ” เสียงปลายสายกลับไม่ปะติดปะต่อ ขาดหายใจความสำคัญไปได้อย่างน่าเจ็บใจ
“บะ...เบส...เบสว่าไงนะ เบสรักนนใช่มั้ย!?” ไอ้ผมก็รีบละล่ำละลักถามสุดหล่อซะเสียงตื่น ลืมนึกไปว่าคนปลายสายกำลังอยู่ในช่วงสะลึมสะลือครึ่งหลับครึ่งตื่น
ผลก็คือผมเป็นฝ่ายสะดุ้งแทบตกเตียง และเอาโทรศัพท์ออกจากหูแทบไม่ทัน
“ฮึ้ยยย คนจะนอน พูดอยู่นั่น!!”
“บะ เบส เบส โธ่ วางไปซะแล้ว อดรู้เลยกู ชิ!” ผมจิ๊จ๊ะใส่โทรศัพท์ในมือ หงุดหงิดตัวเองที่ไม่รู้จักฟังให้ดีว่าสุดหล่อเค้าตอบว่าอะไร แต่ก็เท่านั้นเพราะทำอะไรไม่ได้
“ ‘เบส...ก...นน’ รึ ไอ้ ‘..ก..’ นี่มันอะไรวะ ‘รัก’ หรือ ‘เกลียด’ รักเกลียด รักเกลียด รักเกลียด โว้ยยย! เบสต้องรักกูสิวะ จะเกลียดได้ไง ฮึๆ ฮ่าๆ เบสรักนน” ผมนอนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง
คุณคิดเหมือนผมใช่มั้ยว่าไอ้ ‘..ก..’ ที่ผมได้ยินน่ะ มันคือคำว่า ‘รัก’ เบสต้องรักผมเข้าแล้วแน่ๆเหอะ ก็ผมนั้นทั้งมาดแมน แสนดี เอาใจเก่ง แถมยังรักเดียวใจเดียวอีก สุดหล่อกัปตันบาสไม่รักไม่หลงก็แย่แล้วเนอะ และมันจะดีแค่ไหนน้า หากผมจะได้ยินคำรักจากปากสุดหล่อด้วยตัวเอง
....................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะสมกับเป็นชนนนคนเข้าข้างตัวเองที่สุดอ่ะ
หน้ามึนอุ๊บอิ๊บสุดหล่อมาเป็นแฟนจนได้ แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่มีใจ
คงไม่มีวันมาถึงขั้นนี้หรอกเนอะ แต่ทุกอย่างย่อมมีที่มาที่ไปค่ะ
อ้อ! ตอนนี้มีตัวละครใหม่มาด้วยน้า และจะเป็นกุญแจอีกดอกหนึ่ง
ของเรื่องค่ะ
สามารถติดตามความหน้ามึนเอาแต่ใจของชนนน
และสุดหล่อมาดเยอะที่โอนอ่อนไปกับไอ้ล่ำดำถึก
ไปซะทุกสถานการณ์กันต่อได้ในวันพุธนะคะ
+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
ปล.ใครที่ถามหาเบสขอให้อดใจรออีกนิดค่ะ เพราะสุดหล่อสัญญา
ว่าจะมาเจอแน่นอนค่า
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักต้องเคลียร์} เบส & นน ...The End...[14/10/59] (อ่าน 291850 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก