ตอนที่ 16ชนนน “นนบอกจะมารับก็จะมา เบสก็แค่รออยู่ที่ห้องเอง ทำไมต้องดื้อกับนนด้วย” คนเค้าเป็นห่วงหรอกถึงอยากมารับด้วยตัวเอง นี่ก็ยังมีไข้อ่อนๆ ให้หยุดเรียนก็ไม่เอา ‘สุดหล่อดื้อชะมัด’
เราจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนเบสจะกระแทกเสียงใส่ผมด้วยสีหน้าบึ้งตึง และผมก็ต้องเซเมื่อสุดหล่อผลักเข้าที่ไหล่ผมอย่างแรง พร้อมแทรกตัวเดินผ่านผมเข้าประตูห้องเรียนไป ผมจึงได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างภายใต้ชุดนักเรียนของตัวเองด้วยยิ้มเต็มหน้า ในที่สุดผมก็ได้เป็นเจ้าของสุดหล่ออย่างเต็มภาคภูมิ
ยามคิดถึงค่ำคืนอันแสนหวานของเราทีไร หัวใจในอกผมเต้นแรงแทบทะลุอกทุกครั้ง แถมยังไม่สามารถหุบยิ้มได้อีกด้วย ยิ่งคิดถึงช่วงเวลาที่เรารวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ตาสบตา ได้ถ่ายทอดความรักผ่านสัมผัสแห่งผิวกาย ประกอบกับท่วงทำนองเร่าร้อนแห่งรักด้วยแล้ว ความสุขก็เอ่อท้นจากใจผมและแผ่ขยายไปทั่วร่าง มันอิ่มเอมแบบบรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ
“[ป้าบ!]...เฮ้ยยย! ไอ้เชี่ยพี่ฟู เล่นไรวะ” ผมกำลังเคลิ้มเลย ไอ้พี่ฟูดันตบลงมาบนไหล่ผมซะแรง ด่าไปก็แล้วไม่มีสลดยังยิ้มกวนบาทาได้อีก ‘เดี๋ยวกูยุให้กัปตันกูกดมึงซะเลย เชี่ยนี่ ทำฝันหวานกูล่มไม่เป็นท่า’
“มีด่านะมึง กูตบเรียกสติให้แท้ๆ ก็เห็นมองเพื่อนกูแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หรือมึงจะบ้าไปแล้วไอ้นน...ไงวะ ได้กันแล้วสิ ฮึๆ...[ป้าบ!]...ไอ้นน! ลามปามนะมึง” ‘ไอ้พี่เวรใครใช้ให้มึงพูดเรื่องจริง กูเขินสาด’
“พูดมากน่าพี่ ผมไปล่ะ แต่ฝากดูแฟนผมให้ด้วยนะ...อ้อ ดูได้อย่างเดียวล่ะ อย่าคิดแตะเชียว กูหวง!” ผมยักคิ้วส่งยิ้มยียวนให้ไอ้พี่ฟูเป็นการส่งท้าย แม่งยังมีหน้าแสยะยิ้มกลับอีก และผมแทบอยากจะถลากลับเข้าไปถีบยอดหน้ามันจริงๆ จากคำพูดต่อมาของไอ้พี่ที่แสนกวนตีน
“อุ๊บอิ๊บเก่งนะมึง ถามเพื่อนกูก่อนมั้ยว่ามันอยากให้หวงรึเปล่า กูหมั่นไส้มากเข้า จะจับจูบแม่ง!”
“ไอ้เชี่ย แฟนน้องก็ไม่เว้น มึงตาย!....อ่ะ เอ่อ ครับ” เกือบจะเตะตูดไอ้พี่ฟูได้อยู่แล้วเชียว ถ้าไม่เห็นตาเขียวๆของแฟนรูปหล่อเข้า เบสมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ติดอ่างเลยกู
“นนทำไมไม่รีบกลับห้อง” แล้วฟังเสียงเมียผมซะก่อน จะเสียงแข็งไปไหนว้า แค่ตาวาวๆไอ้นนคนนี้ก็กลัวหัวหดแล้วเหอะ
ผมได้แต่หัวเราะแหะๆ และกลับมายืนเรียบร้อยต่อหน้าสุดหล่อ ก่อนจะเอ่ยขอตัวกลับห้องด้วยเสียงเบาหวิวอย่างเกรงใจ ‘ผิดใจกับเมียไม่ดี เดี๋ยวจะยุ่งไม่คุ้มกัน ยอมได้เป็นยอมไว้ก่อน’ ขณะที่ผมหมุนตัวเดินจากมา หางตาดันเหลือบไปเห็นคู่กรณีอย่างไอ้พี่ฟู กลั้นขำตัวงอแทบแดดิ้นลงไปกับพื้น ต่อหน้าสุดหล่อทำไรไม่ได้มาก ผมจะปล่อยไอ้พี่กวนตีนนี่ไปก่อน ‘ฝากไว้ก่อนเถอะมึง กูให้ไอ้พี่แหนมมาฉะปะดะกับมึงแน่’
แม้ไอ้พี่ฟูจะเป็นจุดบอดแห่งอารมณ์สุนทรียามเช้าของผม แต่ผมจะพยายามมองข้ามมันไป เพราะสองคืนกับอีกหนึ่งวันที่ผ่านมา ผมมีความสุขมากเกินกว่าจะเอามันมาใส่ใจ ด้วยช่วงเวลาดังกล่าวนั้น ผมมีสุดหล่ออยู่ข้างกายเรียกว่าเนื้อแนบเนื้อเกือบตลอดเวลา ยกเว้นตอนหาข้าวหายาให้สุดหล่อ และตอนผมแวบเข้าห้องน้ำเท่านั้น คิดดูสิจะไม่เรียกว่ามีความสุขจะเรียกอะไรได้อีก ครึๆ...แต่เดี๋ยวก่อน อย่าคิดกันไปไกลว่าช่วงเวลาเหล่านั้น ผมได้แต่ฟัดสุดหล่อไม่ให้ได้พักได้ผ่อน ผมไม่ใจร้ายขนาดนั้นนะ ‘เมียผมทั้งคน ผมก็ทะนุถนอมของผมอยู่เหอะ!’
แค่ช่วงค่ำคืนที่ผมเปิดซิงสุดหล่อไป ผมก็ไม่ได้ตอกย้ำสถานะความเป็นสามีอีกหรอก รู้อยู่ว่าช่องทางนั้นของเมียผมบอบช้ำไม่น้อย ขยับตัวทีหน้าเบสงี้บิดเบี้ยวอย่างน่าเห็นใจ แม้จะไม่หลุดเสียงร้องใดๆออกมาให้รู้ก็เถอะ ด้วยเป็นครั้งแรกของกันและกัน ถึงเราทั้งคู่จะมีความสุขกับการร่วมรักไม่น้อย แต่ช่วงแรกๆก็มีขลุกขลัก ให้ผมนึกสงสารสุดหล่อจับใจอยู่เหมือนกัน
ส่วนยามเช้าแสนหวาน เราก็แค่บริการกันและกันแค่ภายนอกเท่านั้น ไม่เว้นแม้แต่เมื่อเช้า ‘โอ๊ย! ผมล่ะปลื้ม’ สุดหล่อตามใจไอ้นนไม่มีขัดขืน ให้ทำอะไรก็ว่าง่ายเป็นที่สุด คิดแล้วมันเปรี้ยวปากจนอยาก...
“โอ๊ย!...ไอ้นลินตบหัวกูทำไม เกิดกูตายคามือมึงขึ้นมา ใครจะดูแลแฟนสุดหล่อกูวะ” ทำไมมีแต่คนชอบตบหัวผมวะเนี่ย
ไอ้สาวซ่านี่ตัวดีเลย เอะอะมือมาก่อนเสียงตลอด ส่วนไอ้ตัวขาวตาตี่ข้างๆก็นะ ไม่ช่วยไม่พอยังยืนหัวเราะตัวกระเพื่อมได้อีก นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นว่าที่เมียมาเฟียนะ พ่อจะเตะให้สักป้าบ
“ยังไม่ต้องคิดไปไกลขนาดนั้น เพราะขืนมึงยังช้า แฟนสุดหล่อที่ว่าคงมีคนตัดหน้ามาดูแลแทนแน่ๆ ’จารย์ปล่อยนานแล้ว มึงมัวแต่เหม่ออยู่นั่น”
ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูและตกใจแทบช็อก รู้ได้เลยว่าเป็นอย่างที่ไอ้นลินว่าไว้ทุกประการ ลืมหมดที่ไอ้เพื่อนตัวดีมันตบหัวเข้าให้
“ตายโหง! เจอกันที่โต๊ะเลยนะมึง กูสั่งข้าวป้าไว้ให้แล้ว ฝากเอาให้ด้วย” เจ้านี้ไม่สั่งไว้ไม่ได้กินครับ คนนี่ยืนต่อคิวกันยาวเป็นหางว่าว แต่ผมตีซี้ไว้ไง เลยได้สิทธิ์พิเศษจับจองสั่งไว้ก่อน
สิ่งที่ทำไปไม่ใช่เพื่อเพื่อนเลิฟนะครับ แต่ด้วยผมอยากเอาใจสุดหล่อที่รักมากกว่า เบสจะได้ไม่ต้องรอนานจนโมโหหิว แต่ดูท่าสิ่งที่ผมทำไปจะเหลวเป๋ว เพราะผมเหลดมาสิบนาทีแล้ว ผมไม่น่าเหม่อคิดถึงแต่สุดหล่อเลยให้ตาย ไม่รู้ว่าตอนนี้ลูกแกะแสนน่ารักจะกลายเป็นมังกรพ่นไฟไปแล้วรึยัง
แต่แล้วอาการร้อนรนของผมกลับแปรเปลี่ยนเป็นเลือดในกายเย็นเฉียบ เมื่อมาทันเห็นภาพบาดตาเข้า สุดหล่อของผมโดนยัยไฝหน้าม้าหอมแก้ม!
“เฮ้ย!...ใจเย็น รอดูเฉยๆก่อนเถอะมึง” ผมที่เตรียมพุ่งเข้าหาคนทั้งคู่ที่อยู่อีกฝั่งของห้อง ก็ต้องถลาตามแรงกระชากที่ต้นแขนจากไอ้เจ้าของประโยคนี่
ไอ้พี่ฟูพาผมมายืนหลบมุมข้างประตูทางเข้าห้อง เพราะคำเตือนและสายตาจริงจังที่มันใช้มองผม ผมจึงทำเพียงกระชากแขนคืนและได้แต่ฮึดฮัดขัดใจใส่มัน คนอื่นๆไปไหนกันหมดวะ สงสัยจะรีบไปแดกข้าว จนไม่คิดเป็นห่วงเพื่อนรูปหล่อ ว่าจะโดนหญิงฟาดอยู่กลางห้องเรียนเลยใช่มั้ย
อารมณ์นี้กูเหวี่ยงแม่งหมดแหละ นี่คอยดูนะ อีกสองนาทีถ้าสองคนนั่นไม่แยกจากกัน ผู้หญิงก็ผู้หญิงเถอะ ไอ้นนกระซวกไม่เลี้ยงแน่ สุดหล่อก็อีกคน คืนนี้มีเคลียร์ คงได้เจอไอ้นนภาคมารลงโทษจนได้หรอก
“พี่ฟู ทำไมมึงไม่อยู่เป็นเพื่อนเบสแต่แรกวะ ปล่อยน้องฝ้ายเข้าหาแฟนกูได้ไง” นี่อีกคนที่ต้องโดนผมเหวี่ยง เมื่อเช้าอุตส่าห์ไว้ใจฝากฝังสุดหล่อไว้ด้วยแท้ๆ มันน่านัก กับน้องกับนุ่งไม่มีช่วยเหลือกันเลย
“มึงไม่ต้องทำหน้าจะแดกกูแบบนี้เลย จะโทษก็ต้องโทษแฟนมึงนู่น ไล่กูออกมา บอกว่าจะเคลียร์เอง...มึงเชื่อใจเพื่อนกูหน่อยเถอะ” ผมล่ะอยากตะโกนใส่หน้าไอ้พี่เชี่ยนี่จริงๆ ‘กูเสียแก้มแฟนกูไปทีแล้ว ไมไม่แหกตาดูบ้างวะ’
ไอ้นนท่องไว้ ‘อดทนเชื่อใจแฟน อดทนไว้ใจเมีย อดทนอย่าไปตบชะนี!’ โว้ย กูไม่อยากทนเลย ดูนั่นน้องไฝมันจับแขนสุดหล่อของผมแล้ว และทำท่าจะเข้าไปกอดด้วย ขนาดไอ้พี่ฟูยังชมเลย
“น้องแรงส์! แม่งแดกมากี่ขวดก็ไม่รู้” ‘มึงยังมีหน้ามาตลกใส่กูอีกไงวะ’
“ฝ้าย! หยุด!! พี่บอกแล้วไงครับว่ามีแฟนแล้ว” อั๊ยยะ! ดีมากสุดหล่อของไอ้นน ผลักน้องนางมีไฝออกห่างๆตัวอีกนิดสิครับ อย่าให้คนอื่นมาแตะเนื้อต้องตัวอีก ‘รู้มั้ยไอ้นนหวง’
“ฮึ! แฟนที่เป็นผู้ชายด้วยกันน่ะเหรอคะ ผู้ชายจะสู้ผู้หญิงได้ยังไงกัน ฝ้ายไม่สนหรอก เดี๋ยวพี่เบสก็เบื่อ” ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ ฟังน้องไฝหน้าทนพูดสิครับ ดูถูกเพศพ่อตัวเองชัดๆ
“ผู้หญิงเดี๋ยวนี้น่ากลัวว่ะ...มึงจะไปไหน รออยู่นี่ดีๆสิวะ อย่าดิ้น! เดี๋ยวกูรัดคอแตกเลย”
“อ่อยๆ อู ออม แอ้ว (ปล่อยๆ กูยอมแล้ว)...เฮือกกก” ผมประมาทไอ้พี่ฟูไม่ได้เลย ดูเผินๆเหมือนหุ่นจะบาง แต่พอมันออกแรงรัดคอผมจากด้านหลัง ก็เล่นเอาแทบหมดลม ผมจึงได้แต่ยอมยืนตะกายผนังอยู่ที่เดิมตามคำขู่
“ฝ้ายมีดีกว่าพี่นนตั้งเยอะ พี่เบสไปบอกเลิกพี่นน แล้วมาคบกับฝ้ายเถอะค่ะ นะคะน้า~” มีอ้อนครับมีอ้อน
ผมได้แต่ยืนกำมือแน่นกัดฟันอย่างข่มใจ ไม่ให้ตัวเองเข้าไปลากน้องฝ้ายออกจากการเกาะแขนสุดหล่อ อีกเหตุผลที่ผมยังยืนอยู่ตรงนี้ได้ นอกจากมีความอดทนเป็นเลิศแล้ว ผมยังเชื่อมั่นในตัวสุดหล่อหน้ามนว่าจะไม่ทำให้ผมเสียใจ ด้วยผมรู้ว่าเบสนั้นยกใจให้ผมเกินกว่าครึ่งดวงมาแล้ว เพราะฉะนั้นสุดหล่อน่าจะเคลียร์เรื่องนี้ได้ด้วยตัวเอง และผมก็ไม่ผิดหวัง เมื่อได้ยินคำพูดประโยคต่อมาของเบส
“ฝ้าย! พี่อยากให้ฟังที่พี่พูดบ้าง...ไม่ว่าฝ้ายจะคิดจะพูดยังไง มันไม่มีผลกับพี่หรอกครับ เพราะคนที่พูดแล้วพี่จะฟัง คือคนที่สำคัญกับพี่เท่านั้น ซึ่งพี่มีคนๆนั้นแล้ว และมันไม่ใช่ฝ้าย”
‘ยะฮู้! คนๆนั้นยืนอยู่ตรงนี้ พูดได้เด็ดมากที่รักของไอ้นน’ ผมไม่ได้พูดประโยคดังกล่าวออกไปหรอกครับ ลำพังทำให้ตัวเองหุบยิ้มหยุดใจเต้นให้ได้ก่อน ยังทำได้ยากเลย ซึ่งไอ้พี่ฟูเองยังจับอาการผมออก มันถึงกับตบไหล่ผมซะหลายป้าบด้วยความถูกใจ แถมยังหลุดหัวเราะออกมาซะดัง แต่ทำเอาคนที่เราแอบสังเกตการณ์อยู่รู้ตัว หันมองมายังผมกับไอ้พี่ฟูอย่างตกใจ
สุดหล่อน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะได้แต่จ้องตาและส่ายหัวให้ผมอย่างเหนื่อยใจด้วยหน้านิ่งๆ แต่กับน้องไฝหน้าทนนี่สิครับ หลังจากหายจากอาการเอ๋อแดก ก็แยกเขี้ยวเขม่นใส่ผมอย่างกับนางยักษ์ ก่อนจะสะบัดหน้าพรืด ส่งค้อนวงใหญ่มาให้ และหันไปพูดส่งท้ายกับสุดหล่อยอดดวงใจของผม
“พี่เบสจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ฝ้ายไม่ถือ เดี๋ยวเย็นนี้ฝ้ายไปเชียร์นะคะ” พูดจบน้องไฝสะบัดตูดเดินออกไปจากห้องทันที
ระหว่างที่เธอเดินผ่านผมไม่มองหน้าด้วยนะ เพราะเธอเชิดหน้าผมม้ากระดกจากไป จากโกรธๆเล่นเอาฮาอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ผมหรอกที่หลุดหัวเราะน่ะ แต่เป็นไอ้พี่ฟูคนเดิม
“ฮ่าๆ น้องฝ้ายแม่งฮากว่าที่คิด หมดเรื่องแล้วก็ไปแดกข้าวเถอะว่ะ ฮ่าๆ” ไอ้พี่ฟูหัวเราะปิดท้าย ก่อนหมุนตัวเดินล้วงกระเป๋านำออกไป
ผมยืนรอสุดหล่ออยู่หน้าประตู รู้ตัวเลยว่าตัวเองโคตรมีความสุขจนหุบยิ้มไม่ลง เมื่อเบสมายืนตรงหน้า ผมจึงยื่นหน้าไปกระซิบคำขอบคุณเบาๆข้างหู และรีบกุมข้อมือสุดหล่อให้ออกเดิน เรียกได้ว่าก้มหน้าก้มตาเดินจะถูกกว่า ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเบสว่ากำลังทำหน้าแบบไหน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเขินสุดหล่อขนาดนี้ แค่ได้ยินว่าตัวเองเป็นคนสำคัญของเบส
จนกระทั่งได้ยินเสียงจ้อกแจ้กจอแจนั่นแหละ ผมถึงปล่อยข้อมือที่กุมมาตลอดทาง เมื่อรู้ว่าอีกไม่ไกลจากนี้จะถึงโรงอาหารแล้ว และผมต้องหันไปมองหน้าสบตาสุดหล่อจนได้ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มหูน่าฟัง ประกอบกับใบหน้าขาวใสที่ริมฝีปากกำลังยกยิ้มตาพราวไปด้วย เล่นเอาไอ้นนใจจะขาดอยู่ตรงนี้
“ฮึๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะอายเป็นนะครับ...ไปกินข้าวกันได้แล้วไอ้ดำตูดหมึก! ฮึๆ”
ผมตะครุบใบหูที่กำลังร้อนผ่าวจากไออุ่นของลมปากคนรูปหล่อ ที่คิดไงไม่รู้ยื่นหน้ามากระซิบชิดหูผม ก่อนสุดหล่อจะเดินยิ้มหน้าระรื่นจากไป ทิ้งผมให้ยืนหน้าดำปี๋เพราะเลือดลมวิ่งขึ้นหน้าอยู่คนเดียว
‘เดี๋ยวนะ! เมื่อกี้เบสเรียกผมว่าไงนะ ‘ไอ้ดำตูดหมึก’ งั้นเหรอ’ ทำไมสุดหล่อถึงว่าสามีสุดที่รักได้เจ็บปวดขนาดแน้ๆๆ ‘ไอ้ดำตูดหมึก’ มันคุ้นหูพิลึก
‘...กิ๊วๆ ไอ้ดำตูดหมึก.......หยุดล้อเราเดี๋ยวนี้ ไอ้เด็กขี้แย!’
“เฮ้ยยย!...เย้ยยย!...เฮ้ย! ไรวะ” เสียงร้องตกใจดังเป็นระลอกคลื่นของเราสามคนเพื่อนรัก เริ่มจากผม ไอ้ธันว์จบที่ไอ้นลิน
“โอ๊ย! นลิน มึงตบหัวกูอีกแล้วนะ” ผลของการที่อยู่ๆผมตะโกนออกมา คือโดนเจ้าแม่บัวงามถวายฝ่ามือเข้าใส่
“สมควรโดนแล้วมึง อยู่ๆตะโกนออกมาได้ ดูสิข้าวกระเด็นเต็มโต๊ะเลย” ผมได้แต่หันไปขอโทษไอ้ธันว์อย่างขอไปที และหันมาส่งค้อนให้ไอ้นลินที่ชี้ช้อนในมือใส่หน้าผมอย่างคาดโทษ ก่อนหันกลับมาจ้องสุดหล่อที่นั่งข้างตัวอีกครั้ง
เบสเคี้ยวข้าวช้าๆพร้อมเลิกคิ้วแทนคำถามส่งให้ผม ไม่มีทีท่าเดือดร้อนกับเสียงร้องของผมสักนิด และผมแอบเห็นนะว่าตาคู่เรียวของสุดหล่อน่ะแพรวพราว เหมือนว่ากำลังเจอเรื่องสนุกอยู่ตรงหน้า ทำให้เรื่องที่ผมติดใจ ตั้งแต่เบสเรียกผมว่าไอ้ดำตูดหมึก ค่อยๆชัดเจนขึ้นในความรู้สึก
‘อย่าบอกนะว่าเบสคือ ‘ไอ้หน้าหยกขี้แย’ คนนั้น ไอ้คนที่แย่งน้องเนยไปจากผมในวันวาเลนไทน์’
“ไอ้หน้าหยกขี้แย!”
“ฮึๆๆ” สุดหล่อหัวเราะเบาๆแต่ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ก่อนหันไปดูดน้ำแตงโมปั่นหน้าตาเฉย
‘เฮ้ย! จริงดิ ไอ้หน้าหยกขี้แยคนนั้นกับเบสคือคนๆเดียวกัน มิน่าล่ะ...’ ผมจะทำยังไงกับสุดหล่อจอมกวนคนนี้ดีครับ เบสต้องรู้ว่าผมคือไอ้ดำตูดหมึกมาก่อนหน้านี้แล้วแน่ๆ ซึ่งผมก็เดาไม่ถูกเหมือนกันว่าสุดหล่อรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“หน้าหยกขี้แย!? มึงหมายถึงใครวะนน” เสียงไอ้นลินนำทัพมาก่อนเพื่อน ตามมาด้วยเสียงเล็กๆของไอ้ธันว์
“นั่นดิใคร แต่ไม่น่าเป็นมึงนะ หน้าหยกนี่ใช้กับคนหล่อใช่ป่ะ ฮ่าๆ” ฟังคำพูดคำจาของว่าที่เมียมาเฟียซะก่อนเถอะครับ น่ากัดหูขาดซะจริงๆ
ตอนนี้ไม่ได้มีแต่เสียงหัวเราะของไอ้ธันว์เท่านั้น เพราะทั้งไอ้นลินและไอ้หน้าหยกขี้แยหัวเราะตามมันเป็นแถว ผมโดนไอ้เพื่อนสนิทสองตัวล้อเลียนน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เมียรักหน้าหยกนี่สิครับ เป็นไปกับเค้าด้วย ‘ฮึ่ย! เดี๋ยวเถอะไอ้ดำตูดหมึกคนนี้แหละ จะทำให้หัวเราะไม่ออก จะเอาให้ได้แต่นอนครางอยู่ใต้ร่างเลยเชียว’ อยากปิดบังเรื่องสำคัญกันไว้ดีนัก ไอ้นนถลึงตาใส่ก็แล้ว ส่งค้อนให้ก็ด้วย สุดหล่อก็ไม่มีสนใจกัน กลับหันไปจิ๊จ๊ะกับกิ๊กเก่าอย่างไอ้ธันว์แทนซะได้นี่
ผมจึงยื่นมือไปกุมทับหลังมืออุ่นใต้โต๊ะ พอเจ้าของมือหันมา ผมก็จิ้มมะม่วงส่งให้ถึงปาก สุดหล่อมีผงะห่างนิดจ้องผมอีกหน่อย แต่ยังไม่ยอมอ้าปากรับมะม่วงที่ผมตั้งใจป้อน และคงไม่ต้องเดานะครับ ว่าไอ้สองตัวตรงหน้าเราจะมีปฏิกิริยาอย่างไร เรียกว่าเด็กโต๊ะอื่นๆหันมาตามเสียงโห่ของมันสองตัวเป็นแถวเชียว
“นน! ทำไร” ‘แน่ะ! มีถาม ก็เห็นอยู่ว่าสามีอยากเอาใจภรรเมียด้วยการป้อนมะม่วง’
“ป้อนมะม่วงเบสไงครับ ถามได้” ผมล่ะอยากจะหัวเราะออกมา ให้กับสุดหล่อที่ทำหน้ามุ่ยทั้งๆที่แก้มแดงหูแดงก่ำ มีเหลียวมองไปรอบตัวเลิ่กลั่ก
‘อย่างน่ารักอ่ะ! ไอ้นนแทบจะคลั่งตาย’ งานนี้ถือว่าเป็นการเอาคืนสุดหล่อแบบเบาะๆไปก่อนแล้วกัน อยากปิดบังกันดีนัก รอคืนนี้ก่อนเถอะ ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเบสรู้ว่าผมคือไอ้ดำตูดหมึกตั้งแต่เมื่อไหร่
หลังจากโยกโย้มานาน สุดท้ายสุดหล่อก็ต้องอ้าปากรับมะม่วงชิ้นนั้น เพราะผมก็ไม่ยอมเหมือนกันหากสุดหล่อจะไม่กินมัน ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนสองตัว และเสียงกรีดร้องของแฟนคลับเราทั้งคู่ ตามมาด้วยเสียงโห่จากไอ้พี่ฟูที่ไม่รู้ดังมาจากทิศไหน
ไอ้ผมรึก็ยิ้มแก้มแตก แม้จะโดนสุดหล่อใช้มือผลักหัวให้ก็ตาม แต่ไอ้เศษขนมปังที่ลอยมากลางอากาศ และตกลงใส่หน้าผมพอดีเป๊ะ นี่ของใครวะ ‘โด่! ไม่บอกกันก่อนนี่หว่า ไม่งั้นกูโดดงับเข้าปากแล้ว’
“เกรียนมากไปแล้วนะครับ...ระวังตัวให้ดีล่ะ ไอ้ดำตูดหมึก!” สุดหล่อทำหน้าโหดเสียงเข้มเข้าใส่แก้เขินซะงั้น แต่งานนี้ไอ้นนขอเถอะครับ ขอไม่กลัวสุดหล่อสักวัน
“เต็มที่เลยครับ ไอ้หน้าหยกขี้แยของนน ครึๆๆ” เบสถึงกลับเหวอเมื่อผมไม่มีท่าทีเกรงใจเจ้าตัวเหมือนเคย
สุดหล่อมีหันหน้าหนีและกระตุกมือคืน ก่อนเสจิ้มมะม่วงเข้าปาก กัดเสียงดังกร้วมๆน่ากลัวฟันจะหักแทน แต่มีชำเลืองมาส่งสายตาคาดโทษใส่ผมด้วย
‘ให้มันได้อย่างนี้สิไอ้นน ท่องไว้ว่าอย่าได้กลัวเมีย ใจต้องสู้ หน้าต้องด้าน จู๋ต้องแข็ง เมียถึงจะได้รักได้หลงไม่คลาย’
........................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะตอนนี้หวานกันไปเบาๆก่อนนะคะ และที่ใครกังวลว่าหากนนจำ
ไอ้หน้าหยกขี้แยได้แล้วจะมีมาม่าคงสบายใจแล้วน้า ระดับชนนน
คนที่ทั้งรักทั้งหลงเมียหน้าหยก ไม่มีคิดมากให้เป็นประเด็นหรอก
แต่นนจะคิดอย่างไรได้รู้เร็วๆนี้ค่ะ
ตอนหน้าเรามาดูสิว่าเบสจะมีปฏิกิริยาอย่างไร หากเสน่ห์ของชนนน
ทำเรื่องขึ้นมา วุ้ย! คู่นี้เสน่ห์เหลือล้นไม่แพ้กันเลย ติดตามได้ในวันอาทิตย์นะคะ
+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักต้องเคลียร์} เบส & นน ...The End...[14/10/59] (อ่าน 291474 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก