ตอนที่ 20ภูธิป “เบส นนมาแล้ว~...สุดหล่อครับ หลับแล้วเหรอ!?...คนหล่อใจร้าย ไหนรับปากว่าจะรอไงเล่า!!”
ผมล่ะอยากขำกับน้ำเสียงกระเง้ากระงอดที่ถ่ายทอดหลากหลายอารมณ์ของเจ้าของเสียงที่ดังขึ้นข้างตัว แต่ผมหลุดเสียงใดๆออกไปไม่ได้ เพราะตั้งใจให้นนเข้าใจว่าผมนั้นหลับไปแล้วจริงๆ ผมจึงได้แต่ซุกหน้าและกอดหมอนข้างไว้จนแน่น อาศัยว่าแสงสว่างในห้องเหลือเพียงดวงไฟสีส้มบนโต๊ะหนังสือด้านหลังเราเท่านั้น จึงเป็นการยากที่นนจะจับผิดผมได้ว่าแกล้งหลับ!?
ผมรู้จุดประสงค์หลักของไอ้ดำตูดหมึกในการมานอนค้างบ้านผมคืนนี้ดีหรอกว่า ‘ต้องการ’ อะไร ก็เพราะว่ารู้นี่แหละ ผมถึงต้องแกล้งหลับอยู่แบบนี้ ก็จะมีใครหน้ามึนนอนรอนิ่งๆบนเตียง ทั้งๆที่รู้เต็มอกว่าต้องถูกคนรักจับกินกันล่ะ บอกเลยว่าคนๆนั้นต้องไม่ใช่ผม เพราะมันออกจะรู้สึกกระดากไม่น้อย แถมให้ความรู้สึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายรอคอย และคาดหวังให้เกิดสิ่งนั้นขึ้นในคืนนี้น่ะสิ แต่ผมก็อดยอมรับแบบแมนๆไม่ได้เลยว่า ครั้งแรกของเรานั้น ผมมีความสุขไม่น้อย หากไม่นับความเจ็บจุกในช่วงเริ่มต้น
เหตุผลต่างๆที่ว่ามา มันทำให้ผมพยายามหลีกเลี่ยงการร่วมรักครั้งที่สองของเรามาตลอด แม้จะรู้อยู่เต็มอกยามมองตาว่านนต้องการมัน เรียกว่าผมนั้นทั้งกล้าทั้งกลัว แต่ยังไม่มั่นใจในตัวเองนักที่จะให้มันเกิดขึ้นอีก
หากคุณถามว่าผมไม่สงสารไอ้ดำตูดหมึกนี่บ้างเหรอ ทั้งๆที่ตั้งแต่เราตกลงคบกัน นนคอยดูแลและตามเอาใจใส่ผมมาตลอด ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความรู้สึกให้ผมรับรู้ว่าไม่เป็นที่สนใจ เพราะในความจริงนนออกจะใส่ใจผมจนล้น และบริการจนเกินพอดีซะด้วยซ้ำ เรียกได้ว่าเกือบจะเป็นการก้าวก่ายในชีวิตส่วนตัวผมไปแล้ว แต่ก็อยู่บนความเต็มใจของผมเองด้วยแหละ ซึ่งสิ่งเหล่านั้นคงมีเหตุผลเพียงพอที่ทำให้ผมรู้สึกสงสารนนยามนี้ก็ได้
แต่เหตุการณ์ช่วงหัวค่ำของวันนี้นี่สิครับ ที่ทำให้ผมชักไม่อยากสงสารนายนนขึ้นมาดื้อๆ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่านนไม่ใช่ตัวการ แต่ก็เป็นตัวต้นเหตุอยู่ดี ที่ทำให้ตัวป่วนงานเลี้ยงหมูกระทะของทีมบาสและทีมรักบี้ในวันนี้ อย่างเด็กบิวนั่นมาทำงานเลี้ยงพวกเรากร่อยไม่เป็นท่า เพราะความอิจฉาในตัวผมแบบเด็กๆของเด็กบิวแท้ๆเชียว หากไม่ใช่เพราะบุคลิกขี้เล่นเป็นกันเอง อันเป็นเสน่ห์ของไอ้ดำตูดหมึกคนนี้ เทวดาน้อยของใครๆคงไม่ทำตัวไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก
ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่ง ก่อนจะมีเสียงถอนใจเบาๆดังขึ้น ตามมาด้วยร่างเย็นๆที่กรุ่นกลิ่นสบู่จะขยับตัว จนได้ยินเสียงผ้าที่เสียดสีไปกับร่างกาย ก่อนไฟในห้องจะถูกปิดลง ทำให้ผมเผลอถอนใจเบาๆออกมา ด้วยนึกโล่งอกและรับรู้ได้ว่าวันนี้รอดตัว ไม่ต้องถูกไอ้ดำตูดหมึกจับกินแล้ว แต่ผมนั้นประเมินความเจ้าเล่ห์ของนนต่ำไป
เพราะหลังจากที่นนล้มตัวลงนอนซ้อนหลังผมไม่นาน ผมกลับรู้สึกถึงปลายนิ้วเย็นๆสอดเข้ามาที่ชายเสื้อด้านหลัง พาลให้เกือบสะดุ้งแต่ผมก็ฝืนเกร็งตัวไว้ แกล้งทำเป็นหลับอยู่เช่นเดิม ทำให้เจ้าของฝ่ามือข้างนั้นยิ่งได้ใจ ลูบไล้แผ่นหลังผมช้าๆก่อนจะไต่นิ้วสูงขึ้นๆ จนผมรู้สึกเย็นวาบด้วยชายเสื้อถูกถลกขึ้นตามฝ่ามือ ตามมาด้วยขนทั่วกายลุกเกรียวอย่างห้ามไม่ได้
ภายในใจก็เริ่มว้าวุ่น เพราะตัดสินใจไม่ถูกว่าจะแกล้งหลับต่อดี หรือจะแกล้งทำเป็นตื่นขึ้นมาโวยวายว่าถูกกวนระหว่างนอน ด้วยไม่รู้ว่าวิธีไหนจะให้ผลดีต่อตัวเองมากกว่ากัน
ระหว่างที่ผมชั่งใจอยู่นั้น อยู่ๆร่างผมก็ถูกพลิกให้นอนหงาย จนได้มาสบกับดวงตาแวววาวของคนที่คร่อมอยู่เหนือร่าง แม้ห้องจะมืดแต่ในระยะประชิดที่ใบหน้าเราห่างกันไม่ถึงฟุต ผมก็อ่านความหมายของแววตาคู่นี้ออกหรอกว่าเจ้าของมันคิดอะไรอยู่
“แกล้งหลับเหรอครับสุดหล่อ ตบตานนไม่ได้หรอกนะ” นนพูดจบมียักคิ้วหลิ่วตาใส่ผมด้วย
ผมล่ะหมั่นไส้ไอ้คนรู้ดีหน้าเป็นนี่ซะจริงๆ แม้ใจจะเต้นไม่เป็นจังหวะจากแววตาที่สื่อชัดว่าต้องการกัน แต่ความหมั่นไส้มันมีมากกว่า ผมถลึงตาดุๆเข้าใส่แววตาขี้เล่น ก่อนจะพยายามผลักร่างหนาให้ออกจากตัว แต่ไม่รู้ว่าช่วงนี้ไอ้ดำตูดหมึกนี่มันซ้อมรักบี้หนักไปรึเปล่า เพราะออกแรงดันเท่าไหร่มันดันไม่ขยับสักนิด
ผมจึงเปลี่ยนวิธีใหม่เป็นการพยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดกลายๆนี้แทน แต่ระหว่างที่ผมกำลังจะมุดหัวรอดออกจากท้องแขนนั้น ข้อมือทั้งสองข้างของผมก็ถูกยึดไว้เหนือหัว
“ฮึ่ย! นน! จับทำไม ปล่อย...เอ่อ นน” ผมที่กำลังโวยวายและดิ้นรนด้วยความขัดใจนั้น ก็มีอันชะงัก เมื่อได้สบตากับนนตรงๆอีกครั้ง และหากดวงตาคู่เดียวกันนี้ จะทอประกายแวววาวเจ้าเล่ห์ดังเก่า ผมก็คงไม่หยุด แต่ดวงตาคู่ตรงหน้ากับฉายแววจริงจังปนเจ็บปวด แฝงความไม่เข้าใจด้วยนี่สิ
“เบสรังเกียจนนขนาดนี้เลยเหรอ ที่ผ่านมาก็คิดแบบนี้ใช่มั้ย” ผมได้แต่เงียบและจ้องตาเจ้าของน้ำเสียงระโหย ด้วยตกใจกับความคิดไม่เข้าท่านี้ ซึ่งท่าทีของผมกลับส่งเสริมให้ยิ่งถูกเข้าใจผิดไปใหญ่ จนไอ้ขี้น้อยใจไม่สมตัวปล่อยข้อมือผม ก่อนพาไออุ่นของเรือนกายจากไป
ผมนอนมองแผ่นหลังกว้างของนนที่ลุกขึ้นไปนั่งห้อยขาข้างเตียงอยู่เงียบๆ พยายามทบทวนสิ่งที่แสดงออก และพอเข้าใจอยู่หรอกว่าท่าทีของผม พาลให้นนเข้าใจผิดไปไม่น้อย แต่จะให้ง้อทันทีก็ไม่ใช่ ขอผมดูท่าทีของนนก่อนเถอะ ว่าน้อยใจจริงหรือเป็นแผนของคนเจ้าเล่ห์ เพื่อให้ผมเปิดทางให้เจ้าตัวกันแน่
“ความจริงเบสบอกนนตรงๆก็ได้ว่าไม่ชอบ แต่นนขออย่างเดียว...อย่าบอกให้นนออกไปจากชีวิตเบสเลยนะ” ไอ้ดำตูดหมึกมันคิดไปไกลถึงไหนแล้วนั่น แล้วดูแววตาหงอยเหงาปนเศร้านั่นสิครับ ใครจะใจแข็งทำเฉยอยู่ได้ โดยเฉพาะผม คนที่รู้ตัวแล้วว่าผูกพันและให้ใจหมาป่าเจ้าเล่ห์ตัวนี้ไปแล้วไม่น้อย
ผมตัดสินใจลุกจากที่นอนและขยับไปนั่งข้างๆเจ้าของแววตาสลด ผู้ที่มองมายังผมตลอดหลังจากพูดประโยคบาดใจออกมา ก่อนผมจะวางมือทับหลังมือหนาที่จิกผ้าปูเตียงไว้ และระบายยิ้มบางเบาใส่ตาคู่นั้น พร้อมเริ่มต้นพูดช้าๆกับผู้ชายขี้น้อยใจของตัวเอง
“คิดเองเออเองทั้งนั้น แถมยังมานอยด์เองอีก ที่เงียบไม่ได้แปลว่าใช่ ก็แค่ตกใจ ไม่นึกนี่ว่ารองกัปตันรักบี้จะเป็นพวกขี้น้อยใจขนาดนี้ ไม่สมตัวเลยนะครับ” สำหรับผู้ชายขี้ใจน้อยคนนี้นั้น เพียงแค่เสียงนุ่มๆ รอยยิ้มละมุน และสัมผัสอ่อนโยนจากผมเท่านั้น เค้าก็พร้อมกลับมาร่าเริงขี้เล่นได้ดังเดิมแล้วครับ
“นนเห็นเบสขัดขืน ก่อนจะเงียบไป ตอนที่นนถามว่ารังเกียจกันรึเปล่านี่หน่า...สรุปเบสไม่รังเกียจนนใช่มั้ย งั้น...คืนนี้นนขอรักเบสนะ” ดูท่าแล้วความใจดีของผม ทำให้หมาป่าเจ้าเล่ห์คืนร่างอย่างสมบูรณ์แล้วสิครับ ผมจึงปฏิเสธแบบไม่ทันคิด
นนถึงกลับหุบยิ้มและจ้องผมอย่างจริงจังแทน ซึ่งครั้งนี้ไม่เหลือแววน้อยใจใดๆแล้ว แต่แสดงออกชัดว่าอยากรู้เหตุผลที่แท้จริงมากกว่า ผมจึงได้แต่หลบตาอึกอักขึ้นมาทันที ก่อนจะรู้สึกว่ามือที่ผมกุมไว้นั้น จะเป็นฝ่ายเปลี่ยนมากุมทับไว้แทน และถูกยกขึ้นช้าๆจนจรดกับริมฝีปากชื้น เรียกสายตาผมให้กลับไปจ้องตานนอีกครั้ง
“เบสบอกนนได้มั้ยว่าเพราะอะไร อย่าว่านนลามกหรือเห็นแก่ได้เลยนะ แต่เพราะเราเป็นคนรักกัน เรื่องแบบนี้มันหลีกเลี่ยงไม่ได้นะครับ มันจะดีกว่านี้ถ้าเราพูดกันตรงๆ...เบสไม่มีความสุขเหรอ ตอนที่นนรักเบส”
ผมส่ายหัวช้าๆใส่เจ้าของแววตาอ่อนโยนที่ไร้ซึ่งแววเจ้าเล่ห์แสนชินตา ทั้งๆที่ใบหน้าร้อนวูบวาบกับคำถามตรงไม่มีอ้อมที่ได้ยิน ก่อนผมจะกลั้นใจด้วยกำลังชั่งใจว่าจะบอกสิ่งที่คิดออกไปดีมั้ย แต่สิ่งที่ทำให้ผมพูดออกไปได้ คือประโยคที่ได้ยินต่อจากนี้ต่างหาก
“นนรักเบสมากนะครับ อะไรที่ทำให้เบสไม่พอใจไม่ชอบ นนจะปรับปรุง...เพื่อเรา”
“ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีความสุข แต่ตอนนั้น เอ่อ...มันเจ็บ” สองคำสุดท้ายแทบไม่หลุดไปจากปาก
ผมไม่รู้ว่านนจะทำหน้าแบบไหนยามได้ยินคำตอบ เพราะตัวเองเอาแต่ก้มหน้า ก่อนผมจะตกใจเล็กน้อย เมื่อถูกนนรวบเข้าไปกอด พร้อมคำขอโทษเบาๆด้วยน้ำเสียงนุ่มๆสบายหู ที่ทำให้ผมอมยิ้มออกมากับท่าทางอ่อนโยนของนักรักบี้ตัวหนา และผมต้องยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม เมื่อรู้สึกถึงจูบอุ่นๆที่ติ่งหูไล่มาที่ข้างแก้ม ก่อนจบลงที่มุมปากอยู่เนิ่นนาน ซึ่งผมต้องตกใจมากกว่าครั้งแรกอีก เมื่อนนทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้นต่อหน้าผม ทั้งๆที่กุมมือทั้งสองข้างของผมไว้
“นนขอโทษที่ครั้งแรกของเรา ทำให้เบสไม่ประทับใจ เบสให้โอกาสนนแก้ตัวได้มั้ย” แววตาจริงจังไม่มีเล่นของนน ทำให้ผมนิ่งไปสักพักก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าให้อย่างช้าๆ
ผมแอบกลัวอยู่ว่าเมื่อเอ่ยตกลงไป จะทำให้หมาป่าเจ้าเล่ห์คืนร่างมากระดี๊กระด๊าต่อหน้า หากแต่ความเป็นจริงคือ นนทำเพียงระบายยิ้มอบอุ่นพร้อมคำขอบคุณแผ่วเบา แต่กลับหนักแน่นในความรู้สึกผม เพียงเพราะได้สบตาที่สื่อชัดถึงความจริงใจ แต่คืนนี้ไอ้ดำตูดหมึกขี้ใจน้อยมันจะทำให้ผมตกใจกี่รอบกัน
“อ๊ะ!!...นน! ทำอะไร มันสกปรก!” ผมชักเท้าหนีริมฝีปากของนน ที่อยู่ๆก็ยกเท้าผมขึ้น ก่อนก้มลงไปประทับจูบบริเวณหลังเท้าของผม
“นนรักทั้งหมดที่เป็นเบส ไม่เคยคิดรังเกียจไม่ว่าจะเป็นส่วนไหนของร่างกายนี้” ผมปิดปากสนิทเมื่อได้ฟังคำตอบ ใบหน้าเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ และได้แต่มองการกระทำของนนเงียบๆ ก่อนหัวใจในอกจะเริ่มเต้นแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อนนจ้องตาผมนิ่งๆ พร้อมทั้งจรดริมฝีปากลงที่หลังเท้าข้างเดิมอีกครั้ง ก่อนพรมจูบอย่างช้าๆแบบไม่รีบร้อน ไล่มาตั้งแต่ท่อนขา หัวเข่า จนถึงต้นขาที่ไร้สิ่งปิดกัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมอีกครั้ง และเหมือนผมโดนมนต์สะกดให้จับจ้องเพียงดวงตาคมเข้มที่ฉายแววหวาน จนไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองนั้น เป็นฝ่ายยื่นหน้าเข้าหาใบหน้าคมเข้มตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีก็เปิดปากให้เรียวลิ้นนุ่มๆเข้ามาตักตวงความหวานในโพรงปากไปซะแล้ว
ร่างผมถูกผ่อนลงบนเตียง โดยที่ศึกแห่งการช่วงชิงความหวานของเรียวลิ้นระหว่างเรานั้น กลับทวีความร้อนแรงขึ้น ด้วยต่างเกี่ยวกระหวัดดูดกลืนกันและกันอย่างหิวกระหาย จนสุดท้ายผมต้องเป็นฝ่ายผละห่างเบี่ยงหน้าหนี เพื่อสูดอากาศแทนที่มวลอากาศที่ถูกขโมยไป และปล่อยให้เจ้าของแววตาร้อนแรง ได้ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของผมทั้งบนและล่าง ก่อนผมจะเป็นฝ่ายสำรวจร่างหนาที่เปลื้องผ้าต่อหน้าผม จนค่อยๆเผยกล้ามเนื้อสวยๆต่อหน้าต่อตา
ผิวแทนสีน้ำผึ้งสวยเห็นได้ลางๆในความมืด เรียกร้องให้ผมสัมผัส จนรับรู้ถึงความเรียบตึงใต้ฝ่ามือ พาลให้อยากสัมผัสโดยการลูบไล้ เพื่อให้หลังมือขาวๆได้ตัดกับผิวสีเข้ม ก่อเกิดเป็นความรู้สึกแปลกๆขึ้นในอก ด้วยทั้งนึกรักและหวงแหนเรือนร่างตรงหน้าขึ้นมาจับใจ เมื่อผมละสายตาจากแผ่นอกกว้างขึ้นสบตาคู่คมหวาน หัวใจในอกผมก็กระตุกวาบ ก่อนจะเต้นถี่รัวทั้งเร็วและแรงแทบทะลุอกออกมา เพียงเพราะรับรู้ถึงกระแสความรักความหวงแหนในแววตาของนนที่ใช้มองมายังผม ไม่ต่างจากที่ผมใช้มองนน
“นน...” เพียงแค่ผมยื่นมือออกไป เจ้าของชื่อที่ผมเรียกขานก็เคลื่อนกายเข้าหา
เราสบตากันเงียบๆ ก่อนต่างฝ่ายต่างส่งยิ้มให้แก่กัน และบรรจงมอบจูบหวานๆให้อีกฝ่าย พร้อมดำเนินบทรักที่แสนอ่อนหวาน ด้วยต่างถ้อยทีถ้อยอาศัย ห่วงความรู้สึกของแต่ละฝ่าย โดยเฉพาะนนที่ใส่ใจมอบความสุขให้ผมอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นจูบเร่าร้อนที่แสนปลุกเร้า ยอดอกที่ได้รับความเอ็นดูอย่างเท่าเทียม หรือแม้แต่เบสน้อยกลางลำตัว ที่นนนั้นไม่มีแม้แต่ความรังเกียจอย่างที่ปากว่าไว้ ด้วยทั้งริมฝีปากและฝ่ามือก็เฝ้าถนอมให้ความรักไม่ห่าง จนผมปลดปล่อยนำหน้าทำประตูไปก่อน เรียกได้ว่าทั่วทั้งเรือนร่างของผมไม่มีส่วนไหน ที่ไม่ผ่านตาไม่ผ่านสัมผัสจากนน แม้แต่ช่องทางรักด้านหลังของผมตอนนี้ ก็โดนเจ้าตัวสำรวจไม่ต่างกัน
“นน อ่า~ อะ...อะไร มันเย็น อ๊ะ!” หัวผมหมุนติ้วเริ่มหายใจติดขัดอีกครั้ง เพราะความเย็นที่พาปลายนิ้วยาวๆเข้ามาสำรวจภายในกาย และผมต้องกระตุกวูบเพียงแค่ปลายนิ้วสะกิดโดนบางจุดเข้า
หลังจากนั้นผมก็ไม่ค่อยรู้ตัวเท่าไหร่ รู้แต่ตาเบลอๆ เหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นพล่านไปทั้งตัว และได้แต่เรียกร้องหาคนรัก เพียงเพื่อให้ตอบสนองความต้องการของตัวเองให้ถึงขีดสุด แต่แล้วความสุขที่อยู่แค่เอื้อมก็ล่มสลายลงต่อหน้า เมื่อนิ้วร้อนๆถูกถอดถอนอย่างไม่บอกกล่าว
“...อ่า นน~ นนเร็วหน่อย ตรงนั้น ซี้ดดด อ่า...อ๊ะ! นะ...นน เกิดอะไร แฮ่กๆ ทำไม...” ผมอยากตะโกนและลุกขึ้นโวยวายใส่ไอ้ดำตูดหมึกนี่มากกว่า ที่จะมานอนระทวยต่อว่าไม่เต็มปากเต็มคำอยู่แบบนี้ เพียงเพราะสวรรค์ล่มจนไม่มีแรง นอกจากหอบแฮ่กและมองใบหน้าคมผ่านม่านน้ำตาด้วยความขัดใจ
“ใจเย็นครับสุดหล่อ รอบต่อไป เราจะไปพร้อมกันนะ” สิ้นคำปลอบประโลมจากน้ำเสียงทุ้มนุ่มแล้ว ผมก็ต้องชะงักและเกร็งไปทั้งร่าง ทั้งๆที่ถูกเตรียมพร้อมจากไอ้ตัวดีมาอย่างดีแล้วก็ตาม
หลังจากต้นขาผมถูกแหวกออกกว้าง ผมก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งอันร้อนผ่าว ที่พยายามแทรกผ่านช่องทางด้านหลัง และนนก็พิสูจน์ให้ผมได้เห็นว่าการให้โอกาสเค้าอีกครั้งนั้นไม่เสียเปล่า ด้วยจูบเร่าร้อนที่ถูกป้อนมาให้ผมลืมเลือนความอึดอัดด้านล่าง พร้อมฝ่ามือที่ลูบไล้ไปทั่วตัว เน้นยอดอกและเบสน้อยที่คอพับคออ่อน แต่กลับมาเริงร่าได้อีกครั้งกับการเล้าโลมอย่างใจเย็นของนน จนในที่สุดความอดทนและมุ่งมั่นของนนก็เป็นผล เมื่อผมสามารถรับตัวตนของนนได้จนหมด ถึงต้องใช้เวลาแต่มันก็คุ้ม ด้วยผมแทบไม่รู้สึกเจ็บแสบอย่างครั้งแรกของเรา
“เบส เจ็บมั้ย ไหวมั้ยครับ หมดแล้วนะ” นนพูดไปด้วยกัดฟันไปด้วย ทั้งๆที่ใบหน้าแดงก่ำและแววตาระริกไหว
ผมดูก็รู้แล้วว่าเจ้าตัวกำลังพยายามข่มกลั้นอารมณ์ไว้เต็มกำลัง ไม่ให้ตัวเองบุ่มบ่ามขยับกาย ยามที่ผมยังไม่พร้อม แต่ยังอุตส่าห์ถามผมด้วยความห่วงใย พาให้ผมปลาบปลื้มจนความสุขท่วมท้นหัวใจ ในความรักและความใส่ใจที่คนรักมีให้แก่กัน
“ไม่เป็นไร เบสพร้อมแล้ว นนขยับเถอะ...อ๊ะ! นน~” สิ้นคำผมเหมือนดังเสียงปืนปล่อยตัวม้าแข่ง ด้วยม้าแข่งสีดำตัวเขื่องโจนทะยานวิ่งออกจากคอกด้วยความเร็ว แรงดีไม่มีตก จนผมไม่มีจังหวะให้เอ่ยปากผ่อนปรนสักนิด
“นะ...นน อ่า~ บะ...เบา มัน...อื้อออ” แถมพอจะมีจังหวะให้อุทธรณ์ ระหว่างที่โดนพลิกตัวตะแคงนั้น ผมกลับโดนจูบไปพร้อมๆกับแท่งร้อนที่ถูกแทงพรวดเข้ามาในทีเดียว
หลังจากนั้นผมกลับรู้สึกเป็นฝ่ายถูกควบ และได้แต่ร้องครางจนเสียงหลง ความสุขถูกหยิบยื่นมาถึงมือครั้งแล้วครั้งเล่า ส่วนคนที่มอบความสุขให้ผมนั้น มันอึดอย่างกับม้าศึก แรงดีอย่างกับช้างสาร ไม่รู้ไอ้ดำตูดหมึกมันไปเอาแรงหรือเก็บกดมาจากไหนมากมายนัก เพราะกว่าเราจะได้นอน นาฬิกาก็เดินข้ามวันใหม่มาแล้ว แต่ความจำสุดท้ายของผมที่มีคือคำบอกรักที่แสนหวาน พร้อมสัมผัสอุ่นชื้นที่เปลือกตา
“ขอบคุณครับ นนรักเบส รักเบสมากๆนะ...จุ๊บ...ฝันดีที่รัก”
ผมก็ขอให้ไอ้ดำตูดหมึกคนนี้รัก และอยู่เคียงข้างผมแบบนี้ไปเรื่อยๆแล้วกัน เพราะตอนนี้ผมเริ่มแน่ใจแล้วว่าได้ยกหัวใจให้มันไปทั้งดวงแล้ว ไอ้ดำตูดหมึกขี้ใจน้อยของผม
..............................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะสุดหล่อยอมหมดแล้วจริงๆ
อิจฉาไอ้ดำตูดหมึกจัง
นนโหมดนี้อบอุ่นได้อย่างไม่น่าเชื่อ สุดหล่อบรรยายซะนึกภาพ
ความทะเล้นขี้เล่นไม่ออกเลย มีแต่ผู้ชายอบอุ่นและรักเมียม้ากมาก...เนอะ
ตอนหน้าเรามาดูกันค่ะว่าไอ้ดำตูดหมึกจะโชว์ความทะเล้นความขี้เล่นอะไรอีก
และจะใช้มุกไหนมาหลอกล่อสุดหล่อเมียรักให้ได้รักได้หลงมากกว่าเดิม
ที่สำคัญมาดูปฏิกิริยาของเด็กบิวกัน ว่าจะสิ้นฤทธิ์มั้ย!?
ติดตามได้ในวันอาทิตย์นะคะ
+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
ปล.บอกเลยว่าอ่านทุกเม้นท์ๆละไม่ต่ำกว่า2รอบ และมีความสุขทุกครั้งที่เห็นยอดวิวเพิ่ม
ขอบคุณพวกคุณจริงๆค่ะที่ติดตามนิยายเรา
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักต้องเคลียร์} เบส & นน ...The End...[14/10/59] (อ่าน 291431 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก