ตอนที่ 26ชนนน “ธันว์ มึงอย่าทำแบบนี้เลย กูว่ากลับ...” ผมพยายามทำให้ไอ้ธันว์ใจเย็นลงด้วยการเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง แต่ดูท่าจะไม่ได้ผล เพราะยังไม่ทันพูดจบประโยค ชื่อของผมจากน้ำเสียงเย็นๆของไอ้ธันว์ก็ดังขึ้น
“นน! ถ้ามึงไม่เต็มใจ กูไปที่อื่นก็ได้” ไอ้ธันว์พูดจบก็หมุนตัวเตรียมเดินออกจากประตูโรงแรมทันที
ผมและไอ้นลินเข้าไปรั้งมันไว้ ก่อนผมจะละล่ำละลักบอกมัน ว่าผมเต็มใจให้มันได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการฉลองชัยชนะนัดสำคัญ จนมันยอมเดินกลับเข้าไปยังห้องอาหารที่เป็นสถานที่นัดหมายของทีมผม ซึ่งป่านนี้พวกนั้นคงลั้นลากับบุฟเฟ่ต์นานาชาติกันแล้ว
ผมลอบสบตากับสุดหล่อลับหลังไอ้ธันว์ เบสตีหน้าขรึมด้วยแววตาหนักใจ โดยมีไอ้นลินคอยเดินเคียงข้าง ก่อนเบสจะวางมือลงบนไหล่ผม และออกแรงบีบเบาๆเพื่อให้กำลังใจกัน ทำเอาผมหลุดยิ้มพาลลืมเรื่องหนักๆที่เกิดขึ้น
ผมจะไม่อะไรเลยและเต็มใจซะยิ่งกว่าเต็มใจ ที่มีเพื่อนสนิทอย่างไอ้ธันว์มาร่วมแสดงความยินดีกับชัยชนะพิเศษในวันนี้ หากการมาครั้งนี้ของมันจะไม่พ่วงเรื่องวุ่นๆมาด้วย อย่างการขัดคำสั่งแฟนมาเฟียของมันออกนอกบ้าน ในขณะที่เฮียหลี่ผิงกำลังบินมาที่ไทย เพื่อเคลียร์ประเด็นร้อนที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง และไม่ต้องมีใครบอกว่าหายนะกำลังมาเยือนผมเข้าแล้ว เพราะถ้าเฮียหลี่ผิงมาถึงไทย และรู้ว่าผมเป็นคนพาไอ้ธันว์ออกมาล่ะก็...สุดหล่อได้เป็นหม้ายสามีตายแน่ๆเหอะ!
เรื่องทั้งหมดจะไม่บานปลายขนาดนี้ ถ้าคนหนึ่งจะไม่น้อยใจจนพาลไม่ฟังอะไร กับอีกคนจะไม่ร้อนใจด้วยความห่วงหา จนพาลหงุดหงิดและบีบบังคับ ยามที่ฝ่ายแรกโดนเซ้าซี้จากเพื่อนสนิทอย่างผมและไอ้นลิน ให้ยอมคุยโทรศัพท์ที่ถูกต่อมาถึงเป็นร้อยสาย
สุดท้ายไม่ได้เคลียร์แถมบานปลายจนกลายเป็นประชดใส่ ซึ่งผลก็คือไอ้ธันว์ออกมาฉลองกับผมทั้งๆที่เฮียหลี่ผิงสั่งให้มันรอที่บ้าน ด้วยเฮียผมนั้นร้อนใจจนถึงขั้นบินตรงมาจากฮ่องกงด้วยตัวเอง
“นน เราไปฉลองกับเพื่อนๆดีกว่าครับ น้องธันว์กำลังร้อน ห้ามไปจะยิ่งเหมือนเป็นการเติมเชื้อไฟ ตอนนี้เราคอยดูแลน้องธันว์จะดีกว่า และแค่รอให้หลี่ผิงมารับกลับด้วยตัวเองเท่านั้น” แฟนใครน้า ทั้งหล่อและฉลาดคิดฉลาดพูดให้กำลังใจกันเป็นที่สุด ‘ไอ้นนล่ะเป็นปลื้ม’
ในเมื่อเมียรักตั้งใจตักเตือนขนาดนี้ มีรึคนรักเมียมากๆอย่างผมจะขัดขืน แม้ลึกๆจะหนักใจกับเหตุการณ์ที่จะเกิดในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้มากก็ตาม แต่พอได้สบตาเข้าอกเข้าใจและได้เห็นรอยยิ้มบางเบาของเบส ผมก็สบายใจขึ้นก่อนจะเดินเคียงข้างเบสเข้าไปยังส่วนของห้องอาหาร
เหตุการณ์ของไอ้ธันว์ครั้งนี้เปรียบดังตัวช่วยชีวิตรักของผมและสุดหล่อไว้ ไม่เช่นนั้นตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าเบสจะยอมคุยกับผมรึยัง แม้เราจะยังไม่ได้เคลียร์เหตุการณ์ที่ห้องแต่งตัว แต่ผมก็เชื่อว่าคืนนี้เราทั้งคู่จะคุยกัน ด้วยเหตุผลของคนที่รักกันมากกว่าคุยกันด้วยอารมณ์ของคนที่ไม่เข้าใจกัน
“มึงหยุดเลยไอ้ภาส! นี่เพื่อนสนิทกูนะ...ธันว์ นลิน มึงสองคนมานั่งข้างเบสนี่...ไอ้หนุ่ยไอ้ลักษณ์เปลี่ยนที่!” ผมล่ะปวดหัวกับพฤติกรรมพ่อไก่แจ้ของไอ้ภาส ก้อร่อก้อติกกับไอ้สองตัวนี่เกินงามไปแล้ว
ไอ้นลินน่ะไม่เท่าไหร่ ผมเชื่อมันเอาตัวรอดได้ แต่อีกคนที่จิตใจไม่อยู่กับตัวนี่ดิ
“โหหหห ไรวะ หวงแฟนคนเดียวไม่พอนะมึง กับเพื่อนก็ยังหวง นี่กูก็เพื่อนมึงนะ” ไอ้ภาสทำเป็นต่อว่าผม แต่หน้าตาท่าทางแม่งล้อเลียนผมชัดๆ และเพราะมันเป็นเพื่อนผมไง ผมถึงรู้เช่นเห็นชาติมันดี
ผมเลยส่งสัตว์ไปให้มันเลี้ยงสักตัว จนพวกที่เหลือโห่ฮาใส่ ทั้งๆที่ของกินเต็มปากพวกมัน แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ต่อความยาว และไม่สนใจแม้แต่หน้าหงอยๆของไอ้เด็กบิว ที่กำลังนั่งเขี่ยอาหารในจานข้างๆไอ้พี่แหนม และดีที่พวกผมทั้งสี่คนไม่ต้องไปนั่งเผชิญหน้ากับมัน เพราะเรื่องเก่าก็ยังไม่ทันเคลียร์ ผมเองก็ไม่อยากได้เรื่องเพิ่มซะด้วย
“น้องธันว์ น้องนลิน เบส เย็นนี้เต็มที่เลยนะ พี่เลี้ยงไม่อั้น ฮึๆ” เอากับไอ้พี่แหนมมันครับ ที่มันเลี้ยงบุฟเฟ่ต์นี่ก็เพราะเหตุนี้ใช่มั้ย เพราะไม่ต้องกลัวกระเป๋าฉีก พอมันพูดจบก็หัวเราะพร้อมยักคิ้วให้อย่างกวน ผมล่ะหน่ายกับกัปตันไม่เต็มอย่างมัน
ส่วนสามคนที่ไอ้พี่แหนมคุยด้วยก็ตอบรับพร้อมรอยยิ้ม เพียงแต่รอยยิ้มของหนึ่งในนั้น อาจจะดูไม่สดใสดังเคย ไอ้นลินมันเงยหน้าขึ้นสบตาผมด้วยแววตาหนักใจ ก่อนมันจะหันไปชวนไอ้ธันว์ให้ไปตักของกินด้วยกัน มีหลอกล่อด้วยบรรดาเค้กของโปรดที่เป็นของขึ้นชื่อของโรงแรมนี้ ซึ่งไอ้ธันว์ก็ทำเพียงยิ้มเนือยๆ ก่อนจะพยักหน้าให้และออกเดินตามแรงจูงของนลิน โดยมีสุดหล่อข้างตัวผมอาสาตามไปด้วย ซึ่งผมเองยังติดคุยอยู่กับไอ้ภาสที่นั่งเก้าอี้ตัวติดกันกับผม
“นนเอาอะไรเป็นพิเศษมั้ย เดี๋ยวตักมาให้” ผมถึงกลับฉีกยิ้มใส่ตาสุดหล่อด้วยความปลื้มปิติ ที่สุดที่รักมีแก่ใจถามไถ่ด้วยความใส่ใจ แต่มีขัดใจเล็กๆกับเสียงเห่าเสียงแซวไม่เบานักที่ดังขึ้น
“เบสตักไรมาให้ นนกินได้ทั้งนั้นแหละ...รีบกลับมานะ นนคิดถึง” ผมหยอดใส่สุดหล่อด้วยเสียงอ้อนๆ พร้อมส่งสายตาสื่อความนัยยืนยันในสิ่งที่พูด และคงไม่ต้องบอกใช่มั้ยว่าไอ้พวกขี้แซวจะทำเสียงดังขนาดไหน
‘เอาสิ! พวกมึงแซวได้แซวไป กูจะทำให้พวกมึงอิจฉากูยิ่งๆขึ้น ฮ่าๆ’
“ไร้สาระน่ะ!” ดีนะเมียแค่ผลักหัวไม่ยันโครมต่อหน้าไอ้พวกลูกหมา แต่ผมไม่คิดถือสา เพราะรู้หรอกว่าสุดหล่อเค้าทำแก้เขิน แถมผมยังพูดมาจากใจล้วนๆด้วยสิ
ผมมองตามหลังสุดหล่ออย่างขำๆ กับท่าทางปั้นปึ่งทั้งๆที่หน้าแดงก่ำไม่กล้าสบตา
“หึ! หลงเมียเอามากนะมึงน่ะ” ผมล่ะอยากบอกไอ้ภาสนักว่าไม่ใช่แค่หลงมาก แต่ยังรักมากอีกต่างหากล่ะ ซึ่งสิ่งที่ผมทำคือยักคิ้วยักไหล่ให้มันเท่านั้น เพราะไม่คิดเถียงให้เสียเวลา
ผมต้องหุบยิ้มทันควัน เมื่อได้สบตากับไอ้เด็กบิวอีกครั้ง ‘แม่ง! นั่งตั้งไกล ยังเสือกส่งสายตามาให้กูอีก’
“ระวังเกิดเรื่องเหมือนเมื่อเย็นอีกนะพี่” อยู่ๆไอ้หนุ่ยที่นั่งตรงข้ามกับไอ้ภาสก็พูดขึ้นมา
ผมมองตามันก็รู้ได้ทันทีว่ามันต้องรู้ตื้นลึกหนาบางของเหตุการณ์ยุ่งๆเมื่อเย็นเป็นแน่ แถมอาการเหลือบมองไปยังไอ้เด็กบิวนั่นอีก ชัดเลย!
“เกิดไรขึ้นวะ” ไอ้ภาสสอดขึ้นมาเชียว ผมจึงผลักหัวแม่งไปทีข้อหาชอบเสือกเรื่องของชาวบ้าน
“หนุ่ย! เดี๋ยวมึงกับกูค่อยคุยกัน...เอ่อ มึงด้วยก็ได้ เชี่ย! มีสิทธิ์ไรมาทำงอนใส่กูวะแม่ง!” ผมล่ะอยากตบเกรียนไอ้ภาสสักที ทำงอนได้อย่างน่าหมั่นไส้มากเหอะ
‘เมียกูยังไม่เคยงอนขนาดที่มึงทำอยู่ตอนนี้เลย’ เอาน่ะให้ไอ้ภาสมันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เผื่อได้มันมาช่วยเป็นไม้กันหมาระหว่างผมกับไอ้เด็กบิว
“ธันว์ มึงกินหมดเหรอวะ ตักมาขนาดนี้กูนึกว่าเอามาถมที่นะเนี่ย...เอ่อ เออๆ หมดก็หมด ไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนี้เลย กินเลยๆ เดี๋ยวกูไปเอาน้ำมาให้” จะไม่ให้ไอ้นลินมันบ่นได้ไงครับ
ผมเองเห็นจานที่มีสารพัดเค้กและของหวานยังตกใจ และผมก็มีอาการเดียวกับไอ้นลิน ที่ต้องยอมใจอ่อนกับสีหน้าบูดบึ้ง แต่ดวงตากลมๆคู่นั้น กลับสั่นไหวและเคลือบคลอไปด้วยหยาดน้ำตา ที่พร้อมจะหยดตลอดเวลาของไอ้ธันว์เช่นกัน
“กูช่วยกินเอง ของชอบกูทั้งนั้น นลินมึงไม่ต้องไป กูไปเอาน้ำมาให้เอง...ดูมันไว้ดีๆนะมึง” ก่อนลุกออกไปจากโต๊ะ ผมแอบกระซิบบอกสาวแสบเบาๆ และต้องรีบยิ้มใส่ดวงตาขุ่นๆที่มองมาของไอ้ธันว์ ก่อนจะรีบเดินเร็วๆเข้าหาสุดหล่อที่อยู่ตรงบาร์อาหารญี่ปุ่น
“นนช่วยถือกลับโต๊ะนะครับ เบสดื่มชาเขียวเนอะ เดี๋ยวนนไปเอาให้” สุดหล่อเหลือบมองผมแวบเดียว ก่อนจะก้มหน้าไปคีบอาหารญี่ปุ่นต่อ มีพยักหน้าน้อยๆเป็นการตอบรับ
เออแน่ะ! แค่สุดหล่อไม่สนใจ ผมก็ใจฝ่อแล้ว ทีแรกว่าจะถือจานสารพัดอาหารนานาชาติกลับโต๊ะ ก่อนกลับมาเอาน้ำกลับไปเสิร์ฟเพื่อนเลิฟแอนด์เมียรัก เจอท่าทางแบบนี้ของเมียรูปหล่อเข้า ไอ้นนได้แต่ยืนเอ๋อทำอะไรไม่ถูกไปพักหนึ่ง
เมื่อเหลือบมองรอบตัวไม่เจอลูกทีมในระยะสายตา ผมจึงขยับไปชิดสุดหล่อและกระตุกชายเสื้อด้านหลังเบาๆ เบสเองมีชะงักแต่เป็นอยู่แป๊บเดียวก็กลับมาคีบอาหารตามเดิม ผมไม่ละความพยายามจึงกระตุกซ้ำ แถมด้วยเรียกชื่อสุดหล่ออย่างอ้อนๆ
“เบส~ สุดหล่อครับ สนใจนนหน่อยสิ” ได้ผลครับ เบสหันมามองผมนิ่งๆด้วยตาแข็งๆ แต่ผมก็สู้ด้วยการฉีกยิ้มอย่างกว้าง สุดท้ายดวงตาคู่นั้นก็อ่อนแสงลง
“ถือจานพวกนั้นตามมาที่โต๊ะเร็วเข้า” แค่สุดหล่อยอมพูดด้วยไอ้นนก็พอใจแล้วครับ ก่อนผมจะรีบทำตามคำสั่งเบสอย่างแข็งขัน และรีบกลับมาเอาเครื่องดื่มกลับโต๊ะตามความตั้งใจแต่แรก
บรรยากาศคึกครื้นด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ พร้อมบทสนทนาเกี่ยวกับเกมการแข่งขันล่าสุดที่ทีมเราคว้าชัยชนะมาได้ ทำให้ทุกคนบนโต๊ะที่ถูกต่อจนยาว เพื่อรองรับคนร่วมยี่สิบชีวิตชื่นมื่นมีความสุขทั่วหน้า รวมถึงไอ้ธันว์ที่ดูผ่อนคลายกว่าแรกมาถึงมากมาย ดูได้จากรอยยิ้มสดใสและเสียงหัวเราะที่ผมได้ยินเป็นครั้งคราวนั่นสิ ซึ่งสีหน้าและอาการดังกล่าวของไอ้ธันว์ เพียงพอให้ผมได้ทำหูทวนลมกับคำหยอดหวานๆจากลูกทีม และพยายามมองข้ามรอยยิ้มหวานๆ ที่พวกมันเพียรส่งมาให้ไอ้เด็กตัวขาวกับเจ้าแม่บัวงามไม่ขาดสาย
รายหลังผมไม่ห่วงสักเท่าไหร่ ด้วยเชื่อว่านลินไม่มีทางหลงไปกับอาการหมาหยอกไก่งามอย่างแน่นอน แต่ผมก็ไม่ได้ละเลยไอ้นลินนะครับ คอยจับตาดูพวกแม่งทุกฝีก้าวแหละ แม้จะทำทีไม่สนใจก็ตาม ที่สำคัญอย่าหาว่าผมบกพร่องต่อหน้าที่ หรือกำลังหักหลังเฮียหลี่ผิงเลย เพราะผมรู้ว่าพวกมันนั้นแค่ชื่นชมไอ้ธันว์ แต่ไม่ได้คิดครอบครอง ด้วยผมออกจะประกาศตัวว่ามันนั้นมีเจ้าของแล้ว แถมเจ้าของก็หวงมาก พอๆกับที่ผมหวงสุดหล่อคนข้างกายนี่ด้วยเหอะ
“เบสหยิบถุงทองจานนั้นให้นนหน่อยสิ นนเอื้อมไม่ถึง” ทำไมสุดหล่อต้องมองผมอย่างรู้เท่าทันด้วยอ่ะ ผมแค่อยากให้เค้าเอาใจเท่านั้นเอง และผมก็สมหวังเมื่อจานของว่างอย่างถุงทองเหลืองกรอบน่ากินมาวางอยู่ตรงหน้า
“อ้อนนะมีอ้อน ฮึๆ” ผมลอยหน้าลอยตาใส่ไอ้นลินที่ส่งเสียงแซวมาพร้อมเสียงหัวเราะ
“กูไม่ผิด มีแฟนก็ต้องอยากอ้อนแฟนเป็นธรรมดา จริงมั้ยวะไอ้ธันว์” ผมไม่ได้หลุดปากนะก็แค่อยากสะกิดไอ้ธันว์ดูบ้าง
ผลก็คือมันหน้าหงอยขึ้นมาทันตา แถมผมต้องสะดุ้งโหยงเมื่อโดนสุดหล่อหยิกเข้าที่ข้างเอว แต่อาการหน้าหงอยแบบนี้ของมันบอกชัดว่าเริ่มคิดถึงเฮียผมแหละ
“แฟนดีๆเดี๋ยวนี้หายากนะมึง แถมแฟนที่ทั้งดีทั้งหล่อและรักมึงมาก นี่ยิ่งหายากนะไอ้ธันว์” ไอ้นลินจัดไปอีกดอก ทำเอาไอ้คนที่มีแฟนโคตรดีหน้าหงอยหนักกว่าเดิม
ผมจึงลอบอมยิ้มกับสุดหล่อและไอ้นลิน เพราะดูแววแล้วเด็กน้อยของมาเฟียคงเริ่มคิดได้แล้วว่า ต้องใจเย็นและยอมฟังคนที่ได้ชื่อว่าแฟนดูบ้าง ก่อนจะไปเชื่อผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นหน้าคนนั้น
“น้องธันว์ครับ พี่ว่าลองคุยกันก่อนดีกว่า หลังจากนั้นจะโกรธจะแสนงอนก็ไม่มีใครว่า เพราะถ้าหลี่ผิงผิดจริง ทั้งพี่ นน และนลิน พร้อมจะอยู่ฝ่ายเดียวกับน้องธันว์อยู่แล้ว” แฟนใครว้าพูดดีสุดๆ นอกจากเตือนสติ ยังมีแอบหยิกแกมหยอกไอ้เด็กแสนงอนเบาๆด้วย
ไอ้นลินนี่ยิ้มร่าและยกนิ้วให้สุดหล่อของผมเลยทีเดียว ส่วนผมต้องส่ายหัวอย่างหน่ายๆให้กับไอ้ภาสและไอ้หนุ่ย ที่พวกมันไม่ได้รู้เรื่องอะไรแท้ๆ แต่กลับสนับสนุนคำพูดสุดหล่อของผมอย่างจริงจัง แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นก็ทำให้ไอ้ธันว์ตอบรับเบาๆออกมา
“น้องธันว์!!” เสียงนี้ไม่ต้องบอกเลยครับว่าเป็นเสียงใคร และก็ใช่จริงๆด้วย
ผมยังไม่ทันหันไปมอง เฮียหลี่ผิงก็โผล่พรวดมาอยู่ข้างตัวไอ้ธันว์แล้วครับ ทำเอาทุกสรรพเสียงที่เคยเฮฮานั้นเงียบกริบ และทุกสายตาก็จ้องมายังเฮียหลี่ผิงพร้อมบอดี้การ์ดทั้งสองเป็นตาเดียว ผมนี่ถึงกับผวาเมื่อสายตาขุ่นคลักของท่านมาเฟียตวัดมามองกัน
ไอ้นลินเองก็นั่งกระสับกระส่าย มองมาที่ผมทีที่เฮียหลี่ผิงทีอย่างไม่รู้จะช่วยยังไง ด้วยที่บ้านไอ้ธันว์ต้องบอกเฮียหลี่ผิงอยู่แล้วว่ามันนั้นออกมากับผม ซึ่งในความเข้าใจของเฮียหลี่ผิงก็คงโทษผมแล้วล่ะที่พามันหนีเที่ยว แถมไม่มีบอกกล่าวเหมือนอย่างที่ผ่านมา
ในความเป็นจริงผมนั้นอยากโทรไปรายงานเฮียหลี่ผิงตั้งแต่ก่อนออกจากบ้านธนอรรถย์แล้วครับ แต่คำสั่งเด็ดขาดของไอ้ธันว์ที่ห้ามผมและไอ้นลินไม่ให้บอกนี่สิมันค้ำคอ แถมคำขู่อย่างการตัดเพื่อนเข้ามาด้วย หวยจึงออกที่ผมเหมือนในขณะนี้ไงครับ
“เอ่อ คือ เฮียครับ ผม แบบ...” ผมจะโดนมาเฟียเก็บข้อหาพรากสุดที่รักของมาเฟียออกมาแบบไม่บอกกล่าวป่ะวะ ‘เฮียคร้าบไอ้นนกลัวแล้ว ตาเฮียน่ะฆ่าผมได้เลยนะ’
“เฮียหลี่ผิง กลับไปคุยกันที่บ้านเถอะครับ” ผมนี่ถอนใจเฮือกใหญ่เลย เพราะทันทีที่ไอ้ธันว์พูดประโยคนี้ขึ้นมา ผมก็เหมือนหลุดพ้นจากขุมนรก ด้วยเฮียหลี่ผิงหันไปให้ความสนใจไอ้ธันว์แทน
“นลิน นน พี่เบส กลับก่อนนะ กูขอโทษที่สร้างความวุ่นวาย” ผมกับไอ้นลินส่ายหัวพรืดให้ไอ้ธันว์ทันที ส่วนสุดหล่อทำเพียงแค่ระบายยิ้มน่ามองเท่านั้น
หลังจากนั้นไอ้ธันว์ก็ล่ำลาคนอื่นๆ โดยมีมาเฟียหน้าหล่อตาดุตามติดไม่ห่าง ทำเอาพวกแม่งได้แต่พยักหน้าตอบรับเป็นเด็กปัญญาอ่อน เพราะเกรงเจ้าของตัวจริงที่ทำตัวพร้อมขย้ำใครก็ตามที่คิดจะวอแวกับคนของตัวเอง แต่ก็มีไอ้พี่แหนมนี่แหละที่ใจกล้ากว่าใคร เอ่ยรั้งเฮียหลี่ผิงด้วยการชวนกินบุฟเฟ่ต์ด้วยกัน เล่นเอาทั้งวงเงียบอย่างกับป่าช้า แต่ในเวลาต่อมาผมก็โล่งใจ เมื่อเฮียหลี่ผิงเอ่ยขอบคุณและขอผลัดไปก่อน
“ขอบคุณที่ชวน แต่ผมคงต้องขอเป็นโอกาสหน้า วันนี้ต้องขอตัว ผมมาไกลจึงอยากใช้เวลากับแฟนก่อน หวังว่านายคงไม่ว่ากัน” ใครจะกล้าว่าล่ะครับ ซึ่งไอ้พี่แหนมก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
เฮียหลี่ผิงจึงพาไอ้ธันว์ที่หน้าเห่อแดงมีอาการหลบตากลับบ้าน ท่ามกลางสายตาเกือบยี่สิบคู่
“เฮ้ออออ กูไม่เคยเกร็งสายตาใครเท่าแฟนของธันว์เลยว่ะ จะโหดไปไหนวะ ไม่อยากคิดว่าไอ้พวกที่ชอบธันว์จะเจอกับสายตาแบบไหน บรื้อออ ดีนะที่กูถอนตัวทัน” ผมนี่หันขวับไปมองไอ้ภาสทันที และมันก็แค่ยักไหล่ให้
“บุญหัวของมึงแล้ว เฮียกูน่ะมาเฟียของแท้” พูดจบผมก็หันมากินอาหารตรงหน้าต่อ เลิกสนใจหน้าตื่นๆของไอ้ภาสและคนที่ได้ยินคำพูดของผม
การที่เฮียหลี่ผิงมาปรากฏตัววันนี้ก็ดีเหมือนกันครับ ต่อไปจะได้ไม่มีไอ้หน้าไหนมายุ่งกับไอ้ธันว์อีก เอาให้รู้กันไปว่ามันน่ะว่าที่เมียมาเฟียใหญ่
บรรยากาศหลังจากนั้นก็กลับมาเฮฮาเหมือนเดิม จนทุกคนอิ่มท้องอิ่มใจ ไอ้พี่แหนมจึงทำหน้าที่เคลียร์ก่อนจะสั่งแยกย้ายให้กลับ หลังล่ำลากันแล้วผมจึงพาสุดหล่อและไอ้นลินเดินกลับมาขึ้นรถ แต่ระหว่างทางกลับบ้านไอ้นลินดันถามคำถามแทงใจขึ้นมา
“ไอ้เด็กบิวนี่มันยังไงวะ มองมึงตาละห้อย ไหนว่าเคลียร์กันแล้วไง” เอาล่ะสิสุดหล่อเบือนหน้าออกนอกรถแล้ว
“กูก็ไม่เข้าใจ ทั้งปฏิเสธทั้งแสดงออกชัดขนาดนั้นว่ากูรักใคร ไอ้เด็กนั่นก็เหมือนจะไม่ยอมตัดใจง่ายๆ วันนี้ก็เกือบทำกูกับเบสทะเลาะกันแล้วเนี่ย” ได้โอกาสผมก็ระบายออกมาซะยาวเลย แต่ก็ทำให้สุดหล่อหันมามองหน้าผมจนได้
แม้ตาจะดุไปนิดแต่ผมก็พอใจแล้ว อย่างน้อยเบสก็จะได้รู้ว่าผมไม่ได้นิ่งเฉย แต่ได้พยายามดับไฟไปแล้ว แต่ไฟที่ว่ามันยังไม่ยอมดับนี่สิ
“มึงก็ระวังตัวดีๆแล้วกัน เคยได้ยินใช่มั้ยมารยาชายหนึ่งเล่มเกวียนนั้น ร้ายกว่ามารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนนัก อย่าเปิดโอกาสให้ตัวเองเสียเปรียบล่ะ...พี่เบส อย่าหาว่านลินไม่ให้เกียรติพี่เลยนะคะ นลินอยากเตือนพี่นิดนึงค่ะ อย่าไปเชื่อลมปากพวกคนไม่หวังดีเลยน้า เพื่อนนลินน่ะ ทั้งรักทั้งหลงพี่แบบที่นลินแทบไม่เชื่อว่ามันจะเป็นถึงขนาดนี้เลยนะคะ ยังไงก็ฟังๆมันบ้างเนอะ คนรักกันก็ต้องฟังกัน มากกว่าจะไปฟังคนอื่นสิ ใช่ม้า”
ผมล่ะอยากดึงไอ้นลินมาจูบให้รางวัลซะจริง ที่พูดได้ดีพูดได้โดนขนาดนี้ แต่สิ่งที่ผมทำคือการระบายยิ้มยักคิ้วให้มันอย่างขอบคุณเท่านั้น เพราะคำพูดของมันถือว่าช่วยชีวิตรักผมได้เยอะเชียว วัดได้จากสีหน้าครุ่นคิดตามคำพูดมันของสุดหล่อ ก่อนผมจะได้สบตาค้นหาที่แฝงแววอ่อนโยนของเบสเข้า ลางดีมาแต่ไกลแล้วครับ ว่าอย่างไรซะ คืนนี้นอกจากจะได้เคลียร์สิ่งที่ค้างคาสมใจ ผมอาจได้รับรางวัลปลอบใจเป็นบทรักร้อนแรงจากเมียรูปหล่อก็ได้น้า
หากเป็นตามที่ผมหวังไว้ ผมคงต้องขอบใจไอ้ธันว์ที่ทะเลาะกับเฮียหลี่ผิงในวันนี้ และเป็นผู้ให้บทเรียนแก่เราทั้งคู่อย่างไม่ตั้งใจ และที่ขาดไม่ได้คือสาวซ่าด้านหลังที่ช่างพูด พร้อมให้แง่คิดแก่สุดหล่อได้อย่างน่าชื่นชม
ผมนี่โคตรโชคดีและไม่รู้ต้องขอบคุณใครหรืออะไร ที่ทำให้ผมได้เจอและเป็นเพื่อนกับมันสองคน ที่สำคัญยามผมต้องเผชิญปัญหา ก็ไม่มีสักครั้งที่ผมต้องโดดเดี่ยว และในทางตรงข้าม หากมันสองคนมีปัญหาผมคนนี้ก็ไม่คิดจะทิ้งพวกมันอย่างแน่นอน
‘กูขอบใจมึงสองคนว่ะที่เข้ามาเป็นเพื่อนสนิทของกู เพื่อนกูรักมึงว่ะ!’
....................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะเคลียร์ไปหนึ่งคู่ ก็เหลืออีกคู่ที่ดูท่าจะไม่ได้ยากเย็นอะไร (รึเปล่า!?)
ซึ่งต้องตามลุ้นกันต่อในวันอาทิตย์
สำหรับบิว เมื่อตอนที่แล้วกระแสนางแรงมาก แต่ก็นะใสแบ๊วแต่ร้ายลึก
ตัวร้ายละครน้ำเน่าชัดๆ
แถมยังให้ความรู้สึกว่าอยากจะกำจัดนางไปให้พ้นๆ
แต่นางจะยอมตัดใจและไปดีๆหรือไม่ต้องติดตามค่ะ
ส่วนตอนหน้าเบสจะมาเอง ใครที่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่าง2บอ (เบส บิว)
ห้ามพลาดน้า
+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทึกการติดตามค่ะ
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักต้องเคลียร์} เบส & นน ...The End...[14/10/59] (อ่าน 291398 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก