ตอนที่ 39ชนนน “มานั่งทำอะไรตรงนี้” น้ำเสียงอ่อนโยนที่ดังขึ้น ทำให้ผมละสายตาจากของสำคัญในมือขึ้นมองหน้าเจ้าของเสียง ทั้งๆที่ในใจกำลังว้าวุ่นสับสนกับอาการมึนตึง อย่างหาสาเหตุไม่ได้ของแฟนรูปหล่อ ด้วยตั้งแต่สนามบินจนถึงบ้านเรายังไม่ได้คุยกันดีๆสักคำ
“นั่งคิดอะไรไปเรื่อยน่ะพี่กานต์” ผมยกยิ้มเนือยๆให้พี่สาวสุดหล่อ ก่อนจะหลบสายตารู้ทันคู่ตรงหน้า
“ฮึๆ แล้วนั่นอะไร...หืม คันนี้คันโปรดของนนนี่หน่า ใช่มั้ย” ผมส่งมินิเอสเตรทคันโปรดให้พี่กานต์ พร้อมพยักหน้ารับไปด้วย เมื่อพี่กานต์รับไปก็ยกมันขึ้นและหมุนดูรอบคัน ก่อนจะระบายยิ้มสว่างและเงยหน้าขึ้นสบตาผม
“พี่เป็นคนรับมันมาจากเด็กผู้ชายคนหนึ่ง” ผมเลิกคิ้วกับข้อมูลใหม่ที่ได้รู้
ผมพอจะรู้แหละว่ามินิคันนี้ต้องเป็นของใครสักคน และคิดมาตลอดว่าคงเป็นของหนึ่งในบรรดาเพื่อนแก๊งอนุบาลหมีน้อยที่มาเยี่ยมผมที่โรงพยาบาล ช่วงที่ผมตกรถโรงเรียนสมัยวัยเด็กนั่นแหละ เพื่อนผมคงมาเยี่ยมในช่วงที่ผมหลับ จึงถือวิสาสะวางให้ที่โต๊ะข้างเตียง แต่ผมเพิ่งรู้ในวันนี้ว่าพี่กานต์เป็นคนรับมันต่อจากเด็กคนหนึ่ง ทำให้ผมนึกอยากรู้จักเจ้าของที่แท้จริงขึ้นมา และสีหน้าแววตาผมคงแสดงออกชัด เพราะพี่กานต์ถึงกลับหลุดขำ มียกมือมาลูบหัวเกรียนๆของผมด้วย
“ฮึๆ แต่เดี๋ยวนะชื่ออะไร...อืม มีตัวบีอยู่ตรงนี้ด้วย” พี่กานต์ยื่นมินิสีเหลืองที่ถูกหงายท้องจนเห็นอักษรตัวบี ที่ถูกเขียนด้วยลายมือโย้เย้เป็นภาษาอังกฤษตัวพิมพ์ใหญ่ปรากฏจางๆใต้ท้องรถมาให้ผมดู
เรื่องนี้ผมรู้อยู่แล้ว เพราะก่อนหน้าผมได้สำรวจของรักชิ้นนี้ทุกซอกทุกมุมมาแล้ว จึงพยักหน้าเป็นการตอบรับให้พี่กานต์ ซึ่งพี่กานต์เองกลับไปจ้องรถมินิในมือพักใหญ่ มีขมวดคิ้วด้วยแววตาครุ่นคิด เหมือนว่าพี่กานต์กำลังระลึกถึงเหตุการณ์ในครั้งอดีต จนผมเองยังลุ้นไปด้วย พาลให้คิดถึงหน้าบรรดาลูกสมุนในวัยเด็ก แต่ภาพในหัวมันก็เรือนลางเหลือเกิน จากแววตาครุ่นคิดของพี่กานต์กลับแปรเปลี่ยนเป็นกระจางใสในพริบตา อยู่ๆหัวใจในอกผมก็กระตุกวาบอย่างไม่มีสาเหตุ คงเป็นเพราะลุ้นไปกับความจริงที่เป็นข้อสงสัยที่มีมาตลอดตั้งแต่วัยเด็กนั่นเอง จนผมยังนึกขำตัวเองไม่ได้เลย
ดูท่าผมเป็นเอามาก กับแค่จะได้รู้ว่าใครเป็นเจ้าของมินิคันโปรดแค่เนี้ย ถึงกับใจกระตุกไปได้ ทั้งๆที่ก่อนหน้าไม่เคยคิดจะค้นหาความจริง นาทีนี้ให้อารมณ์ประมาณว่า ผมเป็นเจ้าชายที่กำลังตามหาหญิงสาวแสนสวย ผู้ที่เต้นรำกันตลอดคืน แต่กลับวิ่งหนีเมื่อนาฬิกาเดินถึงเวลาเที่ยงคืน และทิ้งรองเท้าแก้วไว้ให้ดูต่างหน้าเลยล่ะ ถ้าได้รู้ความจริงผมมิต้องแต่งงานกับเจ้าของรถมินินี่รึไง ครึๆ
“ตัวบีนี่คือ ‘เบส’ ใช่แน่ๆพี่จำได้แล้ว!” ผมตกตะลึงไปกับสิ่งที่ได้ยิน บีมาจากเบส แต่จะใช่เบสคนที่เป็นแฟนผมรึเปล่า นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ผมถึงกลับเพ้อเบาๆออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“เบสงั้นเหรอ”
“พี่ว่าใช่นะนน ต้องเป็นเบสคนเดียวกับน้องเบสแฟนนนที่อยู่ในครัวตอนนี้นี่แหละ ตอนนั้นเบสว่าไงนะ อ้อใช่! ‘ฝากให้นนด้วยนะครับ ฝากบอกว่าน้องเบสขอโทษ ให้รีบกลับมาเรียนเร็วๆ เบสรออยู่’ ประโยคนี้นี่แหละที่เบสฝากพี่มาบอกนน ตอนที่รับมาพี่ยังไม่ทันพูดอะไรกับน้องเบสซะด้วยซ้ำ เจ้าตัวก็วิ่งกลับขึ้นรถโรงเรียนไปซะก่อน พอมาถึงโรงพยาบาลนนก็หลับอยู่ พี่เลยเอามันวางไว้ที่หัวเตียง เพราะต้องไปเรียนพิเศษต่อ และลืมไปเลยว่าจะบอกนนเรื่องเพื่อนที่ชื่อเบสฝากรถมินิคันนี้มาให้”
เท่าที่ได้ฟังพี่กานต์เล่ามาทั้งหมดก็น่าจะเป็นไปได้ว่าตัวบีนั้นมาจากเบส เพราะเราก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน แถมไอ้หน้าหยกขี้แยก็เป็นต้นเหตุของการตกรถของผมด้วย จึงไม่แปลกที่ไอ้หน้าหยกขี้แยจะให้ของเล่นชิ้นโปรดแก่ไอ้ดำตูดหมึกแทนคำขอโทษ แต่ทำไมเจ้าของตัวจริงถึงไม่ยอมบอกผมเรื่องนี้ มิน่าครั้งแรกที่เบสเห็นมัน สุดหล่อถึงกลับให้ความสนใจมันเป็นพิเศษ แถมยังหลอกถามผมเรื่องที่มาของมินิเอสเตรทคันนี้อีกด้วย มันน่านักปล่อยให้ผมเล่าซะหมดเปลือก แต่ตัวเองกลับเก็บงำความจริงไว้
“ยิ้มออกแล้วสิเรา” ผมเงยหน้าจากของรัก ก่อนจะยกมือลูบปากตัวเอง ซึ่งก็จริงตามที่พี่กานต์เอ่ยแซว ก็นะคนมันดีใจอ่ะที่ได้รู้ว่าสุดหล่อเป็นห่วงผม ถึงขั้นฝากของเล่นชิ้นสำคัญมาเยี่ยมไข้แทนตัว
ผมไม่รู้ตัวเลยว่ามีสิ่งสำคัญที่เชื่อมผมกับสุดหล่อเมียรักไว้กับตัวร่วมสิบสามปี นี่สินะถึงเรียกว่าคู่แท้
“นนรู้แบบนี้แล้วก็อย่ามานั่งงอนอยู่คนเดียวเลย ไปง้อแฟนเถอะ ต่างคนต่างเงียบมันไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น...นนรู้ใช่มั้ยว่าโลกเรามีหลายร้อยล้านคนอาศัยอยู่ บ้างเจอหน้าค่าตากันหนเดียว แม้จะถูกชะตาแค่ไหน แต่พรหมลิขิตกลับเล่นตลกไม่ให้มีโอกาสได้เจอกันอีก ส่วนบางคนเจอกันและมีโอกาสเรียนรู้กัน แต่สุดท้ายก็ต้องพรากจากเพราะไม่ใช่คู่แท้ ก่อนจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปเจอไปทำความรู้จักกับคนอื่นๆต่อ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอคนที่พระเจ้าสร้างไว้ให้คู่กันมั้ย...แต่สำหรับคู่นนและเบสกลับมีโอกาสได้มาเจอกันอีกครั้ง แถมพิเศษตรงที่ทั้งคู่ใจตรงกันและรักกัน นนอย่าให้ความไม่เข้าใจเล็กๆน้อยๆ มาทำลายโอกาสดีๆที่น้อยคนจะได้รับสิครับ”
“ขอบคุณครับพี่กานต์ ผมจะรักษาโอกาสดีๆนี้เอาไว้ เบสก็นะ ไม่ยอมบอกผมเลยว่าเป็นเจ้าของรถคันนี้” หลังได้ฟังคำแนะนำของพี่กานต์ ความรู้สึกที่เคยมึนๆมัวๆในอกผมพลันจางหาย จนถึงขั้นยิ้มไม่หุบไปแล้ว แถมตอนมองรถมินิสีเหลืองในมือ ยังปรากฏใบหน้าของสุดหล่อมาซ้อนทับอีกด้วย ท่าจะเป็นเอามาก
ผมไม่น่าจะกลายเป็นคนคิดมากตั้งแง่กับคนที่ตัวเองรักเลย ไม่งั้นคงไม่ต้องมานั่งหงอยเหมือนลูกหมาที่เจ้าของไม่สนใจหรอก เพราะแค่ผมหน้ามึนตามง้อสุดหล่อเหมือนที่ผ่านมา เบสก็คงยอมคุยกับผมจนได้นั่นแหละ คงเป็นเพราะผมคิดถึงเบสมากเป็นพิเศษ ด้วยไม่เจอหน้าร่วมอาทิตย์ แต่พอได้เจอสุดหล่อดันทำมึนตึงโดยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ จึงทำให้ผมอ่อนไหวเป็นพิเศษ งอนสุดหล่อกลับแบบที่ไม่เคยทำ เมื่อคิดได้ผมจึงเอ่ยขอตัวกับพี่กานต์ และเตรียมตัวไปตามง้อสุดหล่อเมียรักอย่างที่ใจคิด
“ถ้านนไม่รู้ว่าอาการที่เบสแสดงออกวันนี้น่ะคืออะไร พี่บอกให้เอามั้ย” มีรึที่ผมจะไม่อยากรู้ ไอ้นนน่ะมืดแปดด้านหาคำตอบไม่ได้จริงๆ ว่าเบสมึนตึงกับผมเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆเบสกำลังโกรธผมอยู่ แต่เบสโกรธเรื่องอะไรนั้นผมก็สุดรู้
“เบสหึงนนกับน้องเหมยอิง”
“หะ...หึง เบสอ่ะนะหึงผมกับเจ๊เหมยอิง” ยอมรับว่าผมตกใจกับสิ่งที่ได้ยินมาก ประเด็นเรื่องหึงหวงนี่ไม่อยู่ในหัวผมเลยด้วยซ้ำ
หากเบสจะโกรธผมเรื่องที่ผมบังคับให้เจ้าตัวบอกคิดถึงกันเมื่อคืนตอนคุยโทรศัพท์ ยังจะน่าเป็นไปได้มากกว่า เพราะพอสุดหล่อยอมพูดคำว่าคิดถึงกัน ด้วยเสียงกระแทกกระทั้นจบก็ตัดสายผมไปเลย แต่ประเด็นของเจ๊เหมยอิงไม่อยู่ในหัวผมสักนิด ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำตัวยังไงถึงทำให้เบสเข้าใจผิดไปขนาดนั้น
“ใช่ นนอาจจะไม่ได้สังเกต แต่พี่น่ะเห็นเบสมองเรากับน้องเหมยอิง ตั้งแต่เดินออกมาจากเกทด้วยกันแล้ว หน้างี้ซีดจนน่าเป็นห่วง...ฮึๆ ไม่ต้องทำหน้าดีใจเลยไอ้น้องชาย ไปง้อแฟนให้ได้ก่อนเถอะ ป่านนี้ไม่รู้จะคิดมากไปถึงไหนแล้ว ปกตินนต้องตามติดเบสทุกสถานการณ์นี่หน่า แต่วันนี้นนผิดปกติไป พี่ว่าเบสคงใจเสียไปแล้วมั้ง เผลอๆพี่ว่าโกรธนนจริงๆเข้าแล้วล่ะ” ฟังพี่สาวสุดหล่อของผมพูดซะก่อนเถอะ ให้กำลังใจน้องชายมาก จนใจผมงี้ร่วงไปที่ตาตุ่ม
“โธ่ พี่กานต์ อย่าพูดให้ผมใจไม่ดีสิครับ ไม่เอาแล้ว ผมไปดูเบสก่อนดีกว่า” ว่าแล้วผมก็หมุนตัวออกมาท่ามกลางเสียงหัวเราะถูกใจของพี่กานต์ เห็นพี่กานต์วางตัวสุขุมวางมาดนิ่งแบบนั้น ขอบอกว่าเรื่องแกล้งน้องน่ะไม่เป็นสองรองพี่คนไหนๆเชียวล่ะ
...........................................
“น้องเบสคะ พี่ละลายแป้งมันแบบนี้ใช้ได้มั้ยเอ่ย แล้วผักคะน้าหั่นขนาดนี้พอดีมั้ย...น้องเบสคะ เป็นอะไรรึเปล่า” เสียงพี่อ๋อมแอ๋มดังมาก่อนตัว ยามผมเดินเกือบถึงหน้าประตูห้องครัว แต่คำถามสุดท้ายที่ได้ยินนี่สิ ทำให้ผมชะงักเท้าไว้เพียงกรอบประตู แต่ขอยื่นหน้าแอบดูคนที่อยู่ในนั้นหน่อยเถอะ ส่วนใจก็กังวลไม่น้อยถึงอาการของสุดหล่อที่พี่อ๋อมแอ๋มถามเอากับเจ้าตัว
ในห้องครัวมีเบสและพี่อ๋อมแอ๋มที่หันหลังให้ผมอยู่ โดยที่ทั้งคู่หันหน้าเข้าหาส่วนที่ใช้ปรุงอาหาร ทำให้ผมไม่เห็นว่าเบสกำลังมีสีหน้าแบบไหน ถึงทำให้พี่สะใภ้ผมถามคำถามนั้นได้ ส่วนเด็กรับใช้ที่คงมาเป็นลูกมือคอยช่วยลูกสะใภ้ของชลาสินธุ์ทั้งคู่ทำอาหาร ก็โดนผมส่งสัญญาณด้วยการแตะนิ้วชี้ไว้ที่ปากให้เงียบ ยามหันมาเจอผมที่กำลังยื่นหน้ายื่นตาแอบฟังอยู่
“ผมไม่เป็นอะไรครับ...พวกนี้ใช้ได้แล้วครับพี่อ๋อมแอ๋ม ผมว่าเราทำน้ำราดหน้าเลยแล้วกัน เดี๋ยวเส้นที่ผัดไว้จะแข็ง ทานไม่อร่อยไปซะก่อน” เสียงทุ้มนุ่มที่ผมแสนคิดถึงลอยมาเข้าหู แต่ผมกลับจับได้ว่าต้นประโยคนั้น น้ำเสียงสุดหล่อออกอาการเหงาๆไม่น้อย ผิดจากคำว่าไม่เป็นไรไปลิบลับ
‘โธ่ สุดหล่อของไอ้นน’ ผมไม่น่าทำตุ๊ดแตกใส่เมียรักเลยให้ตาย ไม่เช่นนั้นป่านนี้ ผมคงได้ยืนใกล้ๆเบสคอยเป็นลูกมือช่วยทำราดหน้าไปแล้ว
พูดถึงราดหน้าฝีมือเบสที่เป็นที่มาทำให้เกิดปาร์ตี้ราดหน้าในวันนี้ เพื่อเลี้ยงรับการกลับมาของลูกๆบ้านชลาสินธุ์ เพียงเพราะว่าท่านแม่ที่ได้ชิมเมื่อสี่วันก่อนนั้นติดใจในรสชาติ จึงอยากให้ท่านพ่อพี่ๆและผมได้ทานฝีมือสะใภ้เล็กบ้าง เชื่อมั้ยครับว่าวันนั้นท่านแม่ถึงกลับโทรไปอวดผมถึงฮ่องกง ว่าได้ชิมราดหน้าฝีมือสะใภ้เล็กมาอร่อยมาก ทำเอาผมถึงกลับโอดโอยยิ่งคิดถึงสุดหล่อมากกว่าเดิมเลยล่ะ
ถามไปถามมาว่าทำไมท่านแม่ถึงได้ทานราดหน้าฝีมือเบส ผมจึงได้รู้ว่าแม่อรเป็นแม่ที่น่ารักมาก ด้วยท่านไปดูแลสุดหล่อแทนผมถึงบ้านเลย แต่ผมว่าแม่ผมคงคิดถึงสุดหล่อ และคงอยากไปคุยกับนักเขียนในดวงใจด้วยล่ะ วันนั้นเบสจึงทำราดหน้าให้ทานเป็นมื้อกลางวัน แต่แม่ผมจะไม่น่ารักก็ตรงที่ มีมาอวดว่าจับสุดหล่อของผมกอดรัดฟัดเหวี่ยงและหอมแก้มแทนผมด้วยนี่แหละ ทำเอาผมแทบคลั่งอยากกลับมากอดมาหอมและทำอะไรๆมากกว่านั้นด้วยตัวเอง
หากผมจะเอาดีทางด้านนักสืบผมคงตกม้าตายตั้งแต่ปฏิบัติการณ์แรกเลยครับ เพราะไม่เพียงเด็กรับใช้ที่เห็นผมแต่แรกเท่านั้น แต่ตอนนี้มีพี่อ๋อมแอ๋มด้วยอีกคนที่หันมาเห็นผมเข้า คนสวยของพี่กานต์ไม่แสดงอาการแปลกใจให้เห็นสักนิด เหมือนรู้อยู่แล้วว่าอย่างไรซะผมต้องมาหาเบส แต่พี่อ๋อมแอ๋มกลับระบายยิ้มหวานกวักมือเรียกผมเข้าหา โดยที่สุดหล่อไม่เอะใจเลยที่มีผมเข้ามาอยู่ในห้องครัวด้วยอีกคน เพราะกำลังวุ่นกับการปรุงน้ำราดน้ำ
“พี่อ๋อมแอ๋มครับ ขอผักที่หั่นไว้ด้วยครับ” คนถูกเรียกกลับยื่นตะกร้าใบน้อยใส่ผักคะน้าที่ถูกหั่นแล้วมาให้ผม แถมด้วยการรุนหลังให้ผมเดินเข้าใกล้สุดหล่อ ผมจึงจำใจยื่นตะกร้าใบนั้นให้เบส ใจจริงผมทั้งอยากเห็นหน้าอยากคุยอยากกอดเบสซะเดี๋ยวนี้ แต่อีกใจก็ยังหวั่นกับปฏิกิริยาเฉยชาที่เบสแสดงออกก่อนหน้า
“ปรับความเข้าใจกันซะนะคะ พี่ไม่อยู่กวนแล้ว” ผมอ่านปากพี่สะใภ้ได้แบบนั้นครับ ก่อนพี่อ๋อมแอ๋มจะลากแขนเด็กรับใช้ออกไป พร้อมรอยยิ้มเจิดจ้าที่มีให้แก่ผม ทำเอาผมเขินไปเหมือนกันที่โดนใครๆรู้ทันไปซะหมด
“ขอหมูหมักด้วยครับ” ขอมาไอ้นนก็ส่งให้ ยิ่งได้มาอยู่ใกล้สุดหล่อแบบนี้หลังจากไม่เจอร่วมอาทิตย์ ผมรู้ตัวเลยว่าโคตรคิดถึง
ไม่น่าเชื่อเลยว่าแค่อาทิตย์เดียว เส้นผมตรงท้ายทอยขาวๆจะยาวได้ขนาดนั้น และดูเหมือนว่าเมียผมจะผอมลงนิดนึงด้วย เห็นได้จากช่วงบ่าที่แคบลง ไหนจะรอบเอวที่ดูบางขึ้นอีกล่ะ สงสัยสุดหล่อจะหักโหมอ่านหนังสือหนัก ยิ่งไม่มีผมคอยดูแลบังคับให้กินข้าวตามเวลา เจ้าตัวคงไม่ใส่ใจตัวเองสักเท่าไหร่แน่ๆ ไม่ได้การล่ะผมต้องขุนให้เบสกลับมามีน้ำมีนวลเหมือนเดิม
กลิ่นน้ำราดหน้าส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายลอยคละคลุ้งเต็มห้องครัว เป็นสัญญาณว่ากระบวนการปรุงน้ำราดหน้าของเบสเสร็จสิ้นลงแล้ว ผมที่กินมื้อเช้าบนเครื่องมานิดหน่อย ถึงกลับท้องร้องโครกครากไม่ทันรู้ตัว แต่กลับทำให้พ่อครัวรูปหล่อที่เพลินกับการปรุงอาหารหัวเราะเสียงทุ้มออกมา
“ฮึๆ พี่อ๋อมแอ๋มหิวแล้วเหรอครับ ผมตักให้ทานก่อน ดี มั้ย...นน!” เจ้าของรอยยิ้มละไมพูดไม่เป็นประโยคเลยทีเดียวที่หันมาเห็นผมเข้า
ผมจ้องตาสุดหล่อพร้อมส่งยิ้มหวานๆไปให้ เบสถึงกลับชะงักยิ้มมุ่นหัวคิ้วใส่ผมด้วยแววตาสับสน สุดหล่อคงแปลกใจล่ะที่เห็นผมยืนอยู่ตรงนี้ เพราะตั้งแต่ถึงบ้านหลังจากทักทายพ่อพลแม่อรและแม่ผกากับอาวิสุทธิ์แล้ว ผมก็ปลีกตัวออกไปอยู่หลังบ้านคนเดียว ทิ้งสุดหล่อให้อยู่กับคนในครอบครัว
เราสบตากันพักใหญ่โดยที่ผมยังคงพยายามยิ้มอ้อนใส่ตาเมียรัก เบสมองผมนิ่งก่อนจะเมินหน้าหนีสายตาผม และทำทีหันกลับไปปิดแก๊สเก็บของ ทำเหมือนว่าไม่มีผมอยู่ในครัวด้วย ไม่แปลกที่ผมจะถูกเมิน ในเมื่อผมทำตัวเหมือนไม่สนใจเบสก่อน ก็ตอนนั้นผมน้อยใจนี่ครับ แต่ตอนนี้ไอ้นนสำนึกผิดแล้ว ผมเข้าประชิดตัวและรวบกอดสุดหล่อจากข้างหลัง
“นนคิดถึงไอ้หน้าหยกขี้แยจัง เบสล่ะคิดถึงไอ้ดำตูดหมึกบ้างมั้ย.....โครกกกก!” ไอ้กระเพาะไม่รักดีดันมาทำลายบรรยากาศหวานๆที่เจ้าของสร้างซะได้ สุดหล่อมีเหลือบมองมาทางผมแล้วด้วย
“ปล่อย!” เรื่องอะไรจะยอมปล่อยง่ายๆ คิดถึงจะแย่แล้ว
นอกจากผมจะไม่คลายอ้อมกอดตามคำสั่งของเมียรัก ผมกลับเพิ่มแรงมากกว่าเดิม พร้อมรั้งร่างโปร่งเข้าหาอกมากขึ้นด้วย ก่อนจะซุกหน้าฝังจมูกเข้าหาซอกคอหอมๆ และแอบสูดกลิ่นกายที่แสนคิดถึง
คราแรกผมก็กลัวว่าจะโดนสะบัดหรือไม่ก็โดนเบสโวยวายใส่ แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะเบสกลับยืนนิ่งให้ผมกอดให้ผมหอมอยู่แบบนั้น จนผมได้ใจขโมยสูดกลิ่นแก้มใสไปหลายฟอด และเพ้อเหมือนคนบ้าว่าคิดถึงไม่ขาดปาก
“นน...ปล่อยก่อน หิวไม่ใช่เหรอ ผู้ใหญ่รอราดหน้าอยู่ข้างนอกด้วย ปล่อยก่อนเถอะ” ได้ฟังคำแรกผมไม่คิดจะปล่อยสักนิด แต่เมื่อฟังเหตุผลต่อมาของเบส ผมก็จำใจปล่อยในที่สุด
เมื่อผมปล่อยเบสแล้ว เจ้าตัวก็ยังไม่ยอมหันมามองหน้าผมเลย เล่นเอาใจเสียไปเหมือนกัน นึกว่าคงโดนโกรธต่อชัวร์ แต่เมื่อเห็นว่าแก้มใสของเมียขึ้นสีระเรื่อน้อยๆก็ให้นึกดีใจ ว่าที่เบสเงียบคงเพราะกำลังเขิน ผมจึงปรี่เข้าไปช่วยส่งจานให้เบสที่กำลังคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ถูกผัดไว้แล้วลงจาน
สุดหล่อเหลือบตามองผมแวบหนึ่ง ไอ้นนไม่พลาดที่จะส่งยิ้มหวานเอาใจ และผมก็ต้องยิ้มกว้างกว่าเดิม เมื่อจุดแดงๆบนแก้มใสลามไปถึงใบหูขาวๆ ผมไม่น่าปล่อยเวลาแห่งความสุข ที่ได้อยู่กับสุดหล่อเมียรักไปอย่างเปล่าประโยชน์เลย น่าจะเอาเวลาที่มัวแต่งอน มาทำให้เมียอายจนแก้มแดงแบบนี้ซะแต่แรกก็ดี
“อืม...ฝีมือเบสนี่อร่อยสมกับที่คุณคุยไว้เลย” ท่านพ่อหันไปส่งยิ้มกับท่านแม่หลังชิมราดหน้าฝีมือสุดหล่อข้างกายผม
“มันแน่อยู่แล้วค่ะ เพราะถ้าไม่อร่อยจริง ระดับ กนกอร ชลาสินธุ์ ไม่ชวนชิมให้เสียชื่อหรอก คิกๆ” ท่านแม่หัวเราะเสียงพลิ้วพาให้คนร่วมโต๊ะเปิดยิ้มตาม ไม่เว้นแม้แต่สุดหล่อของผม
เล่นเอาไอ้นนเคลิ้มจ้องไม่วางตา จนเจ้าของรอยยิ้มละมุนรู้ตัว เบือนสายตากลับมาจ้องกัน ผมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาดำขลับนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่มารู้สึกตัวก็ต่อเมื่อพี่ชนะสะกิดเข้าที่ท่อนแขน
“นน...นน! น้าผกาถามแน่ะ มัวแต่จ้องแฟนอยู่นั่น เดี๋ยวค่อยไปคุยกันก็ได้ ฮึๆ” ผมถึงกลับแก้เขินด้วยการลูบท้ายทอยหัวเราะแหะๆ
ส่วนสุดหล่อไม่ต้องพูดถึง เพราะแก้มแดงปลั่งก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาใครเข้าแล้ว ก่อนผมจะหันไปส่งยิ้มให้แม่ยายคนสวยอย่างขอลุแก่โทษ ซึ่งแม่ผกาเองก็ไม่ถือสาด้วยยังคงระบายยิ้มเต็มหน้า มีเหล่ตามองลูกชายตัวเองอย่างขำๆด้วย ก่อนแม่ผกาจะส่งคำถามมาให้ ว่าผมไปอยู่ที่นู่นหนึ่งอาทิตย์เป็นอย่างไรบ้าง
“วันๆผมไม่ได้ไปไหนเลยครับ เรียนรู้งานพร้อมพี่ชนะพี่กานต์ เล่นเอาหัวหมุน ถึงโรงแรมก็หลับเป็นตาย คิดถึงบ้าน คิดถึงอาหารไทย ที่สำคัญคิดถึงคนที่อยู่ที่นี่...ทุกคนเลย อยากกลับบ้านตั้งแต่วันแรกเลยครับ” ผมทอดสายตากลับมาทางดวงตาคู่คมของเบส ตั้งแต่หลุดคำว่าคิดถึงคนที่นี่แล้ว เพราะใจจริงผมจงใจบอกสุดหล่อ ว่าคนที่ผมคิดถึงที่สุดน่ะคือเจ้าตัวเค้านั่นเอง
เบสเองทั้งๆที่แก้มแดงก็ยังจ้องตาผมกลับ ซึ่งเจ้าตัวจะรู้มั้ยว่าแววตาที่มองตอบผมนั้นเจือแววหวาน พาให้ผมใจสั่นไปถึงไหนๆ แสดงว่าเบสเองก็คงหายโกรธผมแล้ว ไอ้นนล่ะดีใจจนเนื้อเต้น จนอยากจะคว้าสุดหล่อมาจูบให้รางวัลสักฟอด
“ตานน แม่รู้นะว่าเราน่ะจงใจอ้อนน้องเบสของแม่ แต่เอาเถอะเห็นว่าไม่เจอกันเป็นอาทิตย์ แม่ไม่ถือสาก็ได้” แม่อรแกล้งส่งค้อนให้ผม ก่อนจะส่งยิ้มหวานบาดตาให้สะใภ้เล็กได้อายเล่น แต่ถูกใจผมที่สุดเพราะแก้มใสๆนั่นแดงจนแทบแตกแล้ว
“ราดหน้าอร่อยแบบนี้ เสียดายที่หนูเหมยอิงไม่ได้มาทานด้วย กานต์กับอ๋อมแอ๋มน่าจะชวนน้องมาทานด้วยนะลูก” ผมเงยหน้าสบตาท่านแม่ด้วยความแปลกใจทันที ที่ท่านเอ่ยถึงบุคคลที่ไม่ได้อยู่ในที่นี้
ในเวลาต่อมาผมก็ได้คำตอบว่าการที่แม่อรเอ่ยถึงเจ๊เหมยอิงนั้นมีนัยยะแอบแฝง เพราะระดับคุณนายกนกอรแห่งชลาสินธุ์นั้น คงไม่มีอะไรลอดหูลอดตาท่านไปได้เลย ยิ่งกับบุคคลในครอบครัวอันเป็นที่รักด้วยแล้ว
“อ๋อมแอ๋มชวนน้องแล้วค่ะ แต่น้องเหมยอิงมีนัดกับทางธนอรรถย์ไว้ก่อนแล้ว อืม แต่เห็นว่านัดกับน้องเบสไว้ว่าจะขอมาชิมราดหน้าสูตรพิเศษวันหลังนี่หน่า ใช่มั้ยจ๊ะ” พี่อ๋อมแอ๋มรับลูกท่านแม่ ก่อนส่งลูกต่อให้เมียผมที่นั่งแก้มแดงไม่หายได้เป็นคนตอบแทน
“ครับ” สุดหล่อตอบรับเสียงนุ่ม จนผมเองถึงกลับหุบยิ้มไม่ลง เอาเป็นว่าผมหลงทั้งรูปหลงทั้งเสียง หลงทุกอย่างที่เป็นเบสนั่นแหละ ก็ใครจะไม่หลงกันเล่า รูปก็หล่อ เสียงก็นุ่ม แถมตัวยังหอมไปซะทุกซอกทุกมุม
“อ่า งั้นดีเลย พวกเราจะได้ชิมราดหน้าของน้องเบสอีก ครั้งหน้าเปลี่ยนเป็นเส้นหมี่กรอบทะเลรวมดีมั้ยครับ” สุดหล่อผมไม่มีปฏิเสธอยู่แล้วครับ ตอบรับแม่สามีเสียงนุ่มตามฟอร์ม แถมยังระบายยิ้มหล่อจนผมใจกระตุก อยากจับมาจุ๊บปากแดงๆคู่นั้นจะแย่
“อืม ลืมเลย...ตาชนะ ลูกแนะนำน้องเบสกับน้องเหมยอิงให้รู้จักกันรึยังเนี่ย ลูกชายคนใหม่ของชลาสินธุ์ทั้งคนนะ แต่เอ๋...น้องเบสรู้จักน้องธันว์ใช่มั้ยลูก คู่นั้นน่ะเค้าเป็นญาติดองกันเลยนะจ๊ะ ส่วนตานนเองก็รู้จักทั้งคู่เวลาไล่เลี่ยกัน นี่ก็เพื่อนที่ไทย นั่นก็เพื่อนที่ฮ่องกง ตอนแรกที่รู้ว่าทั้งคู่เป็นญาติกัน พวกเรายังแปลกใจเลยใช่มั้ยคะคุณ แต่ทั้งสามคนก็เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น”
นี่ไงครับนัยยะที่ท่านแม่ผู้แสนปราดเปรื่องของผมได้โยนเหยื่อล่อสุดหล่อไว้ แต่ใบหน้าสวยสง่าของท่านยังคงยิ้มละไม ไม่มีหลุดให้สุดหล่อจับได้สักนิดว่าโดนตะล่อมอยู่ แถมผู้ใหญ่ในนี้ก็ดูจะรู้เห็นเป็นใจกันอย่างดี ที่ช่วยกันประสานรอยร้าวแห่งความเข้าใจผิดของผมและสุดหล่อ อย่างท่านพ่อก็ตอบรับคู่ชีวิตพร้อมกลั้วหัวเราะ และส่งสายตารู้ทันไปให้ จนโดนท่านแม่ตวัดค้อนเล็กๆส่งคืน พาให้ทุกคนกลั้วหัวเราะกับความน่ารักน่าหยิกของคู่ใหญ่ ส่วนอาวิสุทธิ์เองก็ออกรับแทนสุดหล่อที่นั่งเงียบไม่หือไม่อือ และคงเริ่มรู้ตัวแล้วว่าผู้ใหญ่กำลังช่วยกันแก้ต่างให้ผมอยู่อย่างเนียนๆ ด้วยเบสเองนั้นก้มหน้ามองแต่จานราดหน้าด้วยแก้มแดงก่ำจนน่ากัด
“โลกเรานี่ก็กลมอย่างที่เค้าว่าจริงๆ เบสรู้จักกับน้องธันว์ดีครับ เพราะผมเองก็เป็นเพื่อนสนิทกับธนิต พ่อของน้องธันว์น่ะครับ ผมเคยพาตาเบสไปบ้านธนอรรถย์ก็ตั้งหลายครั้งแล้ว ไม่รู้จักกันสิแปลก ดีจังนะครับมองไปทางไหนก็คนกันเองทั้งนั้น ฮึๆ”
เอาเป็นว่างานนี้เรื่องของผมกับเจ๊เหมยอิงคงไม่มีอะไรติดใจสุดหล่อแล้วล่ะ ทั้งแม่อรทั้งอาวิสุทธิ์ช่วยพูดขนาดนี้แล้วนี่เนอะ แต่จะผิดมั้ยถ้าผมจะเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายติดใจประเด็นร้อนของสุดหล่อแทน ผมไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าสุดหล่อเคยไปหาไอ้ธันว์ที่บ้านมาหลายครั้งแล้ว มันน่าน้อยใจชะมัดทีกับผมล่ะ ต้องอ้อนตั้งเท่าไหร่กว่าเจ้าตัวจะยอมมากับผมได้ ทีกับไอ้ธันว์ล่ะไปหามันถึงบ้าน
"เอ้า ตานนเป็นอะไร ทำไมถึงกินมูมมามแบบนั้น ท่าจะอร่อยมากล่ะสิเรา ฮึๆ” ผมสะบัดค้อนใส่ท่านพ่อหนึ่งที ข้อหารู้ทันลูกชายสุดสวาทขาดใจแบบผมดีเกินไป แต่ดันมาแกล้งแซวกลางโต๊ะอาหารซะได้นี่สิ ทำให้สายตาทุกคู่มองมาทางผมเป็นตาเดียว
ผมจึงได้แต่ฉีกยิ้มให้ทุกคน แต่พอสบตากับดวงตาที่เต็มไปด้วยคำถามของเมียรักเข้า ผมเปลี่ยนเป็นสะบัดค้อนเลียนแบบท่านแม่ที่ทำใส่ท่านพ่อเมื่อครู่แทน ผลก็คือสุดหล่อนั่งหน้าเหวอจ้องผมตาค้าง คงแปลกใจกับอาการของผมมากอยู่ล่ะ เพราะเมื่อครู่ผมยังมองสุดหล่อในแบบที่อยากจะจับสุดหล่อกินซะตรงนี้แท้ๆ
“ครับพ่อ แฟนผมทำทั้งทีไม่อร่อยได้ไง กลัวก็แต่เบสจะไปแอบทำให้คนอื่นกินโดยที่ผมไม่รู้นี่แหละ” ทันทีที่จบประโยคผมหันไปส่งค้อนให้สุดหล่อเมียรักอีกที ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินท่ามกลางเสียงหัวเราะของทุกคน ยกเว้นก็แต่กับเบสที่ผมได้ยินเสียงถอนใจแทนน่ะสิ
‘ใช่ซี้ๆๆ ผมทำอะไรก็ผิด ไม่เหมือนไอ้ธันว์นี่ รายนั้นน่ะทำอะไรก็ดูดีดูน่ารักไปซะหมด ผมน่ะตัวก็ใหญ่และดำก็เท่านั้น ใครมันจะมารัก เหอะ!’ ระหว่างที่ผมน้อยใจอยู่คนเดียว กลับมีมืออุ่นมาวางแหมะที่หน้าขา ผมรู้แหละว่าของใคร ไอ้ใจที่เคยน้อยใจนักหนาก็ดันใจง่าย ยอมอ่อนให้กับเจ้าของหัวใจอยู่ดี
ผมเหลือบมองที่หลังมือขาว ก่อนจะไล่สายตาไปตามท่อนแขนยาว จนได้สบตากับดวงตาคู่เรียวแฝงแววง้องอนจางๆ เท่านั้นแหละครับ ไอ้มือไม่รักดีก็คว้าหมับเข้าที่มืออุ่นอย่างที่สมองยังไม่ทันสั่งการ ส่วนริมฝีปากก็อยากจะยกยิ้มใจแทบขาดแต่ผมฝืนเอาไว้ทัน เดี๋ยวสุดหล่อจะได้ใจว่าง้อผมง่ายเกินไป ที่สำคัญผมยังอยากให้สุดหล่อง้อผมต่ออีกนิด จึงตัดใจเอามืออุ่นๆที่กุมอยู่นั้น ไปวางคืนที่หน้าขาเจ้าของและแกล้งเมินกลับ จังหวะนั้นผมได้สบตาท่านแม่ที่นั่งฝั่งตรงข้าม สายตาท่านบอกชัดเลยว่ากำลังหมั่นไส้ผมนักหนา ก่อนท่านจะส่งค้อนให้ผมวงใหญ่ ซึ่งไม่ต้องบอกเลยว่าพฤติกรรมของผมกับเบสตกอยู่ในสายตาแม่อรตลอดเวลา
งานนี้ถ้าเมียรักไม่ตามง้อ บอกได้คำเดียวว่าไอ้นนซวยแน่ เพราะผู้ช่วยเบอร์หนึ่งอย่างแม่อรก็งอนผมแทนสะใภ้เล็กไปแล้วเรียบร้อย แต่เดี๋ยวก่อน! ดูท่าจะไม่เป็นอย่างที่คิดซะแล้ว
“หวงตัวนักรึไงครับ หึ!” เบสกระชากมือผมไปกุมพร้อมเสียงคำรามต่ำ และส่งสายตาเชือดเฉือนมาให้
‘นี่คือวิธีง้อสามีของเมียรูปหล่อใช่มั้ยครับ แต่ทำไมทั้งห้วนทั้งโหดแบบเน้ๆๆๆ ไอ้นนจะเลิกงอนดีมั้ยเนี่ย’
..........................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะอยากจับไอ้ดำตูดหมึกมาฟาดก้นซะหลายๆทีชะมัด อุตส่าห์จะดีจะหวานแล้วแท้ๆ
ดันงอนกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน เพราะคุณจะได้รู้ว่ายามสุดหล่อ
ง้อสามีจะใช้วิธีไหน และทั้งคู่จะเคลียร์ใจกันอย่างไร ติดตามได้ในวันพุธค่ะ
แต่บอกว่าแซ่บและเคลียร์ เคลียร์จริงๆ
+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
ปล.สุดท้ายเจ้าของมินิก็เผยตัวจนได้ และในตอนหน้าเจ้าของมินิคนนี้
ก็จะเปลือยความรู้สึกทั้งหมดเลยล่ะ ห้ามพลาดค่า
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักต้องเคลียร์} เบส & นน ...The End...[14/10/59] (อ่าน 291451 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก