หัวข้อ: Under the blue sky ใต้ผืนฟ้าสีคราม :: SP-HNY2016(31/12/58 p.12) +แจ้งข่าวหน้าแรกค่ะ

[Bear Company]

ขอบคุณค่ะ 

[Linyu_ta]

ฮือออ อ ออ จบแล้วหรออ หายไปเคลียร์งานไม่เท่าไหร่น้องธีร์กับโชชิ่งจบเลยซะอย่างงั้น  ไม่ยอมนะคนแต่ง ยังอยากอ่านต่ออีกเรื่อยๆ ยังไม่หายคิดถึงเลยจริงๆน้า ไม่สงสารกันหรอ  #โหมดอ้อนต้องมา

แต่จบแล้วไม่จบเลยเนอะ คนแต่งใจดีเดี๋ยวก็มีตอนพิเศษมาให้อีกเรื่อยๆโนะ อิอิ ... จบได้น่ารักมากเลยค่ะ ยิ้มแก้มปริเลย โชธีร์น่ารักมากกกกก อ่านไปก็เขินไปนะตอนท้าย แต่ก็ยังอยากเห็นมากกว่านี้ เอ๊ะ? ฮ่าาา เป็นกำลังใจให้โชธีร์นะจ๊ะ สองคนนี้ยังคงต้องผ่านอะไรไปด้วยกันอีกเยอะเนอะ เรื่องครอบครัวยังยากที่จะคาดเดาว่าครอบครัวของแต่ละฝ่ายจะยอมรับได้ไหม (แต่ของธีร์ดูน่าจะง่ายเพราะน้องธาเป็นสาววาย ฮ่าา ฮานางมาก) ก็ให้โชธีร์ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่าเนอะ เหมือนในชีวิตจริงที่ไม่ใช่ทุกคนจะกล้าพูดความจริงกับครอบครัว และก็ไม่ใช่ทุกครอบครัวที่จะยอมรับได้ คอยดูแลกันไปอย่างนี้นานๆ ให้ครอบครัวทั้งสองฝ่ายค่อยๆซึมซับและยอมรับเองเนอะ สู้ๆน้าาา ^^v

ต่อจากนี้คงคิดถึงตัวละครเรื่องนี้แน่ๆเลย เดี๋ยวไว้จะแอบอู้งานไปอ่านน้องเจบ้าง อิอิ ขอบคุณคนแต่งที่แต่งนิยายน่ารักๆมาให้อ่านกันนะคะ บรรยายเก่งมากค่ะ ดูเรียบๆแต่ไม่น่าเบื่อ อ่านแล้วอยากกลับไปเป็นเด็กมหาลัย(ปล่อยแก่ทำไม?) ขอบคุณทุกตัวละครที่ทำให้หัวเราะได้ในเวลาเครียดๆ เป็นกำลังใจให้คนแต่งกับทุกตัวละครนะคะ 

[litlittledragon]

อยากอ่านเรื่องของซอลอะ...

เขียนเรื่องของเจจบช่วยเขียนเรื่องของซอลต่อด้วยเถอะนะ
 (แต่อย่าบอกว่าเจสุดท้ายก็คู่กับซอลนะ)

[samsung009]

 

[dukdikdukdik]

พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี้ย T^T

สนุกมาก ๆ เลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป รู้สึกใจเต้นแรง ลุ้น ๆ ดี

ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ เรื่องนี้ค่ะ (^_^)

[KARMI]

 

[FortuneTeller]

เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่อ่านจนจบแล้วต้องขอแสดงความคิดเห็น...
ปกติจะแค่อ่านแล้วขอบคุณคนเขียนอยู่ดังๆในใจ (นิสัยไม่ดี 55)

แต่เรื่องนี้ น่ารักมากจริงๆค่ะ นุ่ม ละมุน ค่อยเป็นค่อยไป น่ารักที่สุดเลย
อ่านแล้วเนื้อเพลง  'ช่างหวานละมุม อบอุ่นอยู่ในหัวใจ' ดังก้องอยู่ในหัวตลอดเลย )

ขอบคุณมากนะคะ สำหรับเรื่องราวดีๆน่ารักๆแบบนี้
ที่จริงตอนแรก แอบหวังว่าจะได้เห็น ซอล คู่กับเจ หรือพี่หมี
แต่ไม่เป็นไรค่ะ อย่างนี้ก็น่ารกมากดีแล้ว... ขอบคุณนะคะ ^^

[mmilds]

น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แงงงงงงงงงงงง ไม่รู้จะพูดอะไร
คือมันเป็นฟิคแนว Feel good มากๆเลยค่ะ เรียบๆง่ายๆ ไม่หวือหวา
แต่น่าร้ากกกกกกกกกกกกก โชน่ารักมากเลยยยย
ทำไมรักธีร์ได้ขนาดนี้ ปล. เราก็ชอบโชเหมือนกับธีร์นะ ที่เวลาพิมพ์ชื่อก็พิมพ์ถูกทุกครั้ง
เหมือนคนที่ใส่ใจ เวลามีคนพิมพ์ชื่อเราผิด เราก็แอบเซงๆเหมือนกันค่ะ 55555555
คือโชน่ารักง่ะ ไม่รู้จะพูดอะไร นิยายเรื่องนี้ อ่านละมันรู้สึกดีจังเลยน้าาาาาา

อยากให้มีต่ออีกเยอะๆ เลย ไม่ว่าจะเป็นภาคสองหรือว่าตอนพิเศษอะไรก็ได้
อยากรู้ว่า ต่อจากนี้ทุกคนจะเป็นยังไงบ้างน้าาาาา
ถ้าแอบมาเห็นความเห็นนี้ก็ช่วยสนองให้เค้าหน่อยน้าาา 5555555
ชอบโชมากๆเลย

ตอนแรกแอบคิดว่ากฤษณ์จะคิดอะไรกับธีร์ซะอีก ชอบความเป็นเพื่อนของสองคนนี้
แต่บางทีแอบรู้สึกว่ากฤษณ์นี่หวงเหมือนเป็นพ่อจริงๆค่ะ 5555555555 น่ารักดี
และก็ไม่คิดว่าเจจะจริงจังกับธีร์ขนาดนี้ แต่ก็น่ารักดี

อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วทำให้เครียดกับชีวิตมหาลัยเข้าไปอี๊กกก
ต้องทำโปรเจค ต้องพรีเซนต์ ตอบคำถาม ถ้าถึงคราวตัวเองบ้างแล้ว คงเครียดมากๆแน่ๆ
เราคงไม่ใช่แบบซอล ธีร์ ที่เก่งกาจหรือว่า เจที่พูดเก่ง 555555555555
รู้สึกว่า มันใกล้ถึงเวลาของเราละ ต้องขยันๆบ้างละ ไม่งั้นตายแน่ๆ

สงสารทั้งโชทั้งธีร์ ตอนที่เหมือนจะทะเลาะกัน
และดีใจที่สุดท้ายธีร์ก็หลุดจากความกลัว แล้วก็เริ่มที่จะเรียนรู้คำว่ารักจริงๆ
ฮิ้วววววววววว ว

และสุดท้ายขอยืนยันคำเดิมว่า โชน่ารักมากจริงๆค่ะ
และตลกน้องธามากเป็นสาววาย 555555555555555
แงงง ไม่อยากให้จบเลย อยากได้ตอนพิเศษจริงๆนะคะ

ปล. ขอบคุณทีมีนิยายน่ารัก ๆ รู้สึกดี ๆ แบบนี้ให้อ่านนะคะ
จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะ
 

[คุณอัง]

ขอบคุณคุณผู้เขียนนะคะสำหรับนิยายดีๆ
สนุกมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีมากกกกก . .
ทั้งคู่ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่รีบร้อน ค่อยๆซึมซับความรู้สึกแบบนี้  ชอบมากจริงๆค่ะ


น่ารักมากๆ ฮิๆ . . ขอบคุณอีกครั้งนะคะ 

[velvetronica]

[SP] 'silent sweet' (chothee)



ฝูงชนจำนวนมากคราคร่ำไปทั่วสนามหน้าคณะ ไอแดดของฤดูร้อนช่างโหดร้ายแต่กลับไม่มีใครยอมแพ้ กันตธีร์ผู้เมาคนง่ายเป็นปกติจึงได้แต่ทำหน้าสยดสยอง


"นัดช่างไว้ยังไง" วีรินทร์หันมาถามเมื่อเดินถึงตึกคณะ

"...หน้าประตูตึกกลาง" เขาตอบหน้ามึนจนเพื่อนต้องหันมาคว้าแขนแล้วลากให้เดินตามไป


แต่เดิมเพื่อนคนสวยของเขาตั้งใจจะไม่มางานรับปริญญาเนื่องจากไม่อยากเสียค่าเช่าชุดและค่าใช้จ่ายอื่นๆ แต่สุดท้ายจิรณัฐที่ลงทุนถึงขั้นบินกลับมาจากอเมริกาก็เข้ามาโวยวายจนต้องยอมมาในท้ายที่สุด

และพอเอาเข้าจริง ตอนเช้ามืดวันนี้ วีรินทร์ผู้อิดออดในตอนแรกกลับเข้ามาปลุกเขาอย่างโหดร้าย ก่อนจะจัดแจงเอาเครื่องสำอางละเลงบนหน้าพร้อมเซ็ทผมให้อย่างดี


'ไปถ่ายรูปท่ามกลางคนหน้าเต็มด้วยหน้าสดๆ มันเสียดายค่าช่างกล้อง'


ประกาศิตของรูมเมทคนใหม่ทำให้เขาต้องจำยอมนั่งเกร็งหน้าให้อีกฝ่ายแต่งโน่นเติมนี่โดยที่ไม่กล้าถามว่าทำไมถึงแต่งหน้าเป็น สำหรับเขา แต่งกับไม่แต่งก็ดูไม่ได้แตกต่างอะไรจากเดิมนัก แต่จากการที่หลายคนเดินมาทักว่าวันนี้ดูดีนะ ก็คงจะพอเชื่อมือวีรินทร์ได้


พ่อแม่ของเขาและกัลยธารออยู่แล้วพร้อมช่างภาพ โดยในอ้อมแขนของเด็กสาวมีช่อดอกไม้เตรียมไว้สองช่อ เขาจึงเริ่มด้วยการถ่ายรูปกับครอบครัวก่อน พ่อแม่ของเขาไม่ค่อยว่างแต่ก็ยังอุตส่าห์กลับไทยมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ วีรินทร์จึงขอตัวไปหาเพื่อนคนอื่นๆ แทน


"ซื้อมาสองช่อเลยหรือ แพงมากเลยสิ" กันตธีร์รับช่อกุหลาบสีแดงสดที่จัดเป็นช่อยาวมาถือไว้ แล้วเอาช่อกลมใหญ่ที่มีดอกไม้หลากสีให้กัลยธาถือแทน

"ช่อใหญ่ของพ่อกับแม่ ส่วนช่อเล็กนั่นยัยธาเอามา ก็บอกแล้วนะว่าแม่สั่งไปแล้ว" แม่ของเขาว่า แต่เด็กสาวก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร


หลังจากถ่ายรูปกันพอสมควรพ่อแม่ของเขาก็ขอตัวกลับไปก่อนเพราะทนอากาศร้อนกับคนเยอะๆ ไม่ไหว กันตธีร์จึงเริ่มเดินถ่ายรูปกับเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องไปตามทางโดยมีกัลยธาติดสอยไปด้วย


"พี่ธีร์ รอตรงนี้แปปนึง" กัลยธาเข้ามาดึงแขนไว้เบาๆ เมื่อเขาจะเดินออกไปนอกคณะ

"หืม ทำไมหรือคะ พวกหมีมันรอพี่อยู่ตรงสนาน่ะ" เขาหันมาก้มหน้าคุยกับเด็กสาวที่ยกโทรศัพท์แนบหู

"แปปเดียวค่ะ แปปเดียว"


แล้วก็แปปเดียวดังว่า เมื่อชายหนุ่มร่างสูงโปร่งปรากฎตัวขึ้นพร้อมรอยยิ้มจางๆ ชวนมอง โชติภัทรมาในชุดนักศึกษาธรรมดาแต่กลับดูดีจนเป็นเป้าสายตา


"ยินดีด้วยนะ" กล่องของขวัญเรียบๆ ขนาดประมาณฝ่ามือถูกยื่นมาให้

"...ขอบคุณ" เขาอุบอิบเสียงเบา อดจะรู้สึกเขินขึ้นมานิดๆ ไม่ได้ "ไม่ต้องลำบากก็ได้...นี่ว่างแล้วหรือ"

"แค่นี้เอง...นี่ราวน์เช้าเสร็จแล้วก็รีบมาเลย" เสียงนุ่มของว่าที่แพทย์หนุ่มทำเอาเขาวางหน้าไม่ถูก

"ถ่ายรูปกันค่ะ! พี่โชหันมาทางนี้...ขยับใกล้กันนิดนึง" เด็กสาวอมยิ้มจนแก้มพอง พลางหันไปเออออจัดแจงท่าทางกับช่างภาพที่สุดจะรู้งาน


ชัตเตอร์ถูกกดไปรัวๆ พร้อมกับการจัดท่าถ่ายมุมนู้นมุมนี้จนกันตธีร์ต้องบอกให้พอ กัลยธาจึงยิ้มเผล่แล้วเอาของทั้งหมดให้แฟนพี่ชายถือแทน


"ธาไปก่อนนะ" หันมาบอกพี่ชายหน้าตาเฉย

"เฮ้ย!!" เขาเหลือกตามองน้องสาว "แล้วของพี่ล่ะคะ"

"คณะธาก็รับวันนี้ ธาจะไปหาพี่รหัส...ของพี่ธีร์ก็ให้พี่โชดูแลไง นี่หน้าที่แฟนนะ"

"ธา...ไม่เอาน่า" ชายหนุ่มกระซิบ รู้สึกว่าแก้มทั้งสองเห่อร้อน "อยู่ด้วยกันก่อนสิ"

"ม่ายยย" เด็กสาวลากเสียง ก่อนจะกระซิบกลับ "ไปเลยพี่ธีร์ พี่โชอุตส่าห์ซื้อดอกไม้ช่อนั้นมาให้นะ ไปเดินด้วยกันให้พี่เขาชื่นใจหน่อย"


ว่าจบก็กระเด้งตัวหนีไปทันทีแบบที่เรียกไวัไม่ทัน กันตธีร์คิดว่าตอนนี้ตัวเองคงหน้าแดงแทบระเบิด...จึงได้แต่หวังว่ารองพื้นของวีรินทร์จะช่วยกลบเกลื่อนมันเอาไว้ได้บ้าง เขายืนเลิกลั่กมองหน้าพี่ช่างกล้องซึ่งดูจะผ่านการเตี๊ยมกับกัลยธามาแล้ว เพราะพี่แกเอาแต่ยิ้มกริ่มอย่างเดียว


"ธีร์" สัมผัสเบาที่ข้อศอกทำเอาเขาสะดุ้งเฮือก "ไปหาเพื่อนเลยไหม"

"ป...ไปไป!" ว่าแล้วก็สาวเท้าเร็วๆ ออกไปทันที...กันตธีร์ที่เสหน้ามองไปทางอื่นจึงไม่ทันได้เห็นใบหน้าอมยิ้มของโชติภัทร


ชายหนุ่มเดินออกไปตรงจุดนัดพร้อมกับโชติภัทร และเมื่อไปถึงความเขินอายก็ดูจะพุ่งพรวดถึงขีดสุดเพราะทุกคนต่างต้อนรับเขาด้วยสายตาล้อเลียนระดับสิบ โดยเฉพาะวีรินทร์ที่ถึงขั้นเอื้อมมือไปตบไหล่กฤษณ์อย่างกวนประสาทเป็นที่สุด


"ลูกมึงเปิดตัวได้ยิ่งใหญ่มาก" เสียงแหบกระเซ้าไม่เบา

"...นี่มึงอยู่ด้วยกันก็ไม่คิดจะห้ามจะปรามมันบ้างเรอะ" พ่อหมีของกันตธีร์ตีหน้าเอือมระอา

"ตอนกูพาธีร์มา ก็มากันแค่สองคนนะ...ปล่อยคลาดสายตาแปปเดียว มีคนมาดูแลแล้วว่ะ"

"...พวกมึงพอเถอะ กูขอร้อง...นี่ไม่สู้จริงๆ"


กันตธีร์ยกมือยอมแพ้รู้สึกเขินจนน้ำตาแทบไหล จนพิชามณที่วันนี้สวยเป็นพิเศษต้องหัวเราะลั่นเดินมากอดปลอบอย่างเห็นใจ ส่วนโชติภัทรก็ดูจะไม่สะทกสะท้านกับอะไรทั้งนั้น ใบหน้าหล่อยิ้มรับคำแซวไปหมดจนเขาเริ่มอยากจะเอาอะไรฟาดให้สักที

จิรณัฐเองก็ร่วมวงล้อเลียนเขาไปด้วย นั่นทำให้เขารู้สึกสบายใจและนึกอยากถามไถ่เรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย แต่มันยังไม่ใช่เวลาเขาจึงได้แต่ยิ้มให้แล้วชวนคุยเรื่องทั่วๆ ไป

กลุ่มของเขามีคนดังอยู่หลายคน จึงไม่แปลกที่จะมีคนมากมายแวะเข้ามาขอถ่ายรูปด้วย กันตธีร์รู้สึกเหมือนโดนปั่นอยู่ในเครื่องซักผ้า หันไปทางไหนก็เจอแต่หน้าคน กับคำพูดซ้ำไปมา...แต่ความรู้สึกอบอุ่นของคณะที่เขาอยู่มาสี่ปีก็ทำให้ยิ้มไม่หุบเอาเสียเลย


หลายครั้งที่มีคนส่งสายตาแทนคำถามเมื่อเห็นโชติภัทรเดินตามถือของให้เขากับเพื่อนๆ นั่นทำให้เขิน...แต่กลับไม่อึดอัดอย่างที่คิด กันตธีร์เลือกแคร์คนที่แคร์ เขาจึงไม่รู้สึกอะไรกับสายตาเหล่านั้นหากโชติภัทรไม่อึดอัด


"มีที่ไหนอยากถ่ายเป็นพิเศษไหม?"


พี่ช่างกล้องถามเมื่อเพื่อนในกลุ่มต่างแยกย้ายกันไปถ่ายรูปกับครอบครัวของตัวเอง กันตธีร์หันมองหน้าคนข้างกายที่ยิ้มอย่างมีความหมาย ก่อนจะชี้ไปที่อาคารสี่ชั้นขนาดใหญ่ซึ่งอยู่อีกฟากของสนาม


"หอสมุดครับ"






มีคนไม่น้อยที่เข้ามาถ่ายรูปในหอสมุดกลางของมหาลัยฯ แต่ในพื้นที่ลับของเขากับโชติภัทรก็ยังคงไม่มีใครเหมือนเดิม ชั้นหนังสือไม้ยังคงมีกลิ่นของความขลังและความงดงามแบบเก่าทำให้พี่ช่างกล้องดูตื่นเต้นกับสถานที่จนออกไอเดียให้ถ่ายตรงนั้นตรงนี้อีกหลายชอต


"น้องโช...ใส่เสื้อกาวน์ได้ไหม"


โชติภัทรเลิกคิ้ว แล้วก็ดึงเอาเสื้อกาวน์ยาวมาสวมพร้อมกับเอาสเต็ทโตสโคปคล้องคอ ให้ภาพพจน์ที่ดูดีจนพี่ช่างกล้องออกปากชมแล้วลากไปจัดท่าถ่ายรูปคู่อีกนับไม่ถ้วน


"เอาแบบมองตากัน" คำบอกแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยดังขึ้น

"เฮ้ยพี่..." กันตธีร์สะดุ้งพร้อมกับโบกไม้โบกมือปฏิเสธ

"เอ้า เขินหรือ นี่พี่ยังไม่เขินเลยนะ" ช่างกล้องหัวเราะเอิ้กอ้าก "เขินก็เขิน เดี๋ยวพี่เดินหามุมแปปนึง"


ว่าจบก็เดินหายไปตามชั้นหนังสือ จนผู้ว่าจ้างต้องถอนหายใจเฮือกพิงสะโพกกับตู้ข้างหน้าต่าง...นี่มันจะคุ้มไปหรือเปล่า? ช่างกล้องคนนี้กระตือรืนร้นและมีไอเดียตลอดเวลาประหนึ่งจ้างร้อยแต่ทำให้เป็นล้าน...คือไอ้คุ้มมันก็คุ้ม ไอ้ดีมันก็ดี แต่ก็อดจะรู้สึกล้านิดๆ ไม่ได้เพราความตื่นตัวตลอดเวลา


"เหนื่อยไหม" โชติภัทรเดินมายืนพิงอยู่ข้างๆ แล้วหันหน้ามาถาม

"มาก...แต่ก็ดี ไม่เจอทุกคนมานานแล้ว" เขาเปิดยิ้มกว้างจนตาหยี

"เย็นนี้ธีร์จะไปกินข้าวกับครอบครัวใช่ไหม"

"อื้อ"

"...งั้นโชรอที่ห้องนะ"


กันตธีร์เหลือบมองเสี้ยวหน้าของคนรักแล้วก็รับคำเบาๆ โชติภัทรมีกุญแจสำรองของคอนโดที่เขาอยู่กับวีรินทร์ ซึ่งวีรินทร์เป็นคนออกปากให้ปั๊มไว้เองเพื่อความสะดวก บางครั้งชายหนุ่มจึงจะแวะมาค้างด้วย

เมื่อเห็นว่าบุคคลที่สามไม่อยู่แถวนี้โชติภัทรก็โน้มตัวมากดปลายจมูกที่ข้างขมับไวๆ แล้วก็ผละไป เขาจึงก้มมองช่อดอกกุหลาบสีแดงสดแก้เกี้ยวพร้อมกับความคิดที่ว่าใบหน้าตอนนี้ของตนคงจะแดงจัดไม่ต่างกัน...


ผู้ชายคนนี้บอกรักได้เงียบเชียบ...แต่ทำให้หัวใจเต้นแรงเหลือเกิน

++++++

ราวสัปดาห์ต่อมา...กันตธีร์ที่มัวแต่ยุ่งหัวหมุนกับงานในแลบของปริญญาโทก็ได้รับพัศดุจากช่างกล้องเป็นซีดีหนึ่งแผ่น ชายหนุ่มขมวดคิ้วเพราะจำได้ลางๆ ว่าตอนที่กัลยธาไปตกลงจ้างมาได้บอกให้อีกฝ่ายอัดรูปมาด้วย


'ซีดีแผ่นนี้พี่ยกให้ฟรี...พี่คิดว่าน้องควรจะเลือกรูปก่อน แล้วพี่จะไรท์แผ่นจริงพร้อมกับรูปอัดให้อีกที'


ข้อความในจดหมายทำให้ชายหนุ่มวางมือจากงานแล้วเอาซีดีเจ้าปัญหาใส่เข้าเครื่อง เขาเลื่อนดูทีละรูปเร็วๆ เรื่องมุมกล้องและแสงเงาไม่มีปัญหาเลย ภาพที่ถ่ายออกมานั้นสวยมากจนบางภาพกันตธีร์ยังแปลกใจกับความดูดีเกินปกติไปมากของตัวเอง


แต่แล้วเขาก็เริ่มเข้าใจความหมายของพี่ช่างกล่องในที่สุด...เพราะในบรรดารูปทั้งหมดนั้นมีรูป 'แอบถ่าย' ปะปนอยู่ด้วย

ตั้งแต่รูปที่เขายืนคุยกับเพื่อนแล้วมีโชติภัทรยืนมองมาจากด้านหลัง รูปที่อีกฝ่ายเอาทิชชู่ซับเหงื่อบนหน้าผากให้กับเขา และยังมีอีกหลายรูปที่หากใครมาเห็นเข้าก็คงไม่สงสัยเลยในความสัมพันธ์ระหว่างเขาสองคน


กันตธีร์ครางในลำคอ...เขาไม่รู้ตัวเลยว่าที่ผ่านมาอีกฝ่ายมองเขาด้วยสายตาแบบนี้ มันเป็นสายตาแบบที่ชวนให้เขินจนอิจฉาตัวเองในภาพถ่าย

...แล้วยังการกระทำที่อีกฝ่ายปฏิบัติกับเขา โชติภัทรไม่ได้เข้ามาดูแลเหมือนเขาเป็นผู้หญิง แต่การเอาใจใส่เล็กๆ น้อยๆ เช่น ซื้อน้ำเย็นมาให้พร้อมกับเอามือพัดเพื่อคลายร้อน มันเป็นภาพที่ทำให้เขาแทบมุดลงใต้โต๊ะด้วยความเขินอาย


ชายหนุ่มกลั้นใจเลื่อนดูไปเรื่อยๆ จนถึงภาพที่ถ่ายในหอสมุด...โชติภัทรในชุดเสื้อกาวน์ดูดีจนไม่น่าให้อภัย รูปถ่ายออกมาก็สวยมากจนอยากจะชื่นชมพี่ช่างกล้องอีกสิบรอบ


เฮ้ย...


กันตธีร์จ้องรูปในจอตาแทบถลน มือค่อยๆ กดเลื่อนดูไปพร้อมกับการแหกปากในใจที่ดังขึ้นเรื่อยๆ

รูปถ่ายเซ็ทสุดท้ายเป็นการถ่ายผ่านช่องของชั้นหนังสือ เห็นคนสองคนที่ยืนพิงหน้าต่างโดยที่เห็นสีหน้าไม่ชัดจากการถ่ายย้อนแสง...เป็นภาพที่เขายืนพิงตู้คุยกับโชติภัทร จนกระทั่งอีกฝ่ายกดจมูกลงมาที่ขมับของเขา

ชายหนุ่มเอามือทึ้งผมตัวเองพร้อมกับซบหน้าลงกับโต๊ะ...เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าทำไมพี่ช่างกล้องถึงบอกให้เขาเลือกรูปก่อน...นี่มันอันตรายมากหากคนที่บ้านเขามาเห็นเข้า


"ธีร์ทำอะไรอยู่"


กันตธีร์สะดุ้งแทบตกเก้าอี้ เขาเอื้อมแขนจะกดปิดหน้าจอแต่โชติภัทรที่มือไวกว่ากลับคว้าทับมือที่จับเมาส์ไว้ ทำให้ชายหนุ่มนั่งแข็งอยู่ในเก้าอี้โดยมีอีกฝ่ายยืนคร่อมซ้อนหลังทั้งตัวแล้วก้มลงมากดดูรูปน่าเขินอายเหล่านั้นใหม่ทีละรูปจนหมดแผ่น


"รูปสวยดีนะ" เสียงนุ้มเอ่ยเบาๆ

"อ...อืม" ลมหายใจเป่ารดที่ข้างแก้มทำเอาไม่กล้าหันหน้าไปหา

"...ธีร์" ปลายจมูกโด่งเกลี่ยเบาๆ ที่ข้างแก้ม ท่าทางที่เหมือนจะกดจูบแต่ก็ไม่ทำนั่นทำให้เขาตัวแข็งเกร็ง


โชติภัทรผละออกในที่สุดแล้วแตะแขนให้เขาลุกขึ้นตาม ก่อนจะรั้งให้มานั่งลงด้วยกันที่ปลายเตียง กันตธีรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนเห่อจนไม่กล้าสู้หน้าอีกฝ่ายแต่มือสากกลับประคองแก้มเขาให้เงยขึ้น

ใบหน้าหล่อเหลานั้นมีรอยยิ้มกว้างเต็มไปหมด ริมฝีปากอุ่นแตะลงมาแล้วก็ค่อยๆ จูบซับกลีบเนื้ออ่อนเบาๆ กันตธีร์หลับตาลงปล่อยให้สัมผัสรุกล้ำป้อนรสชาติของความอ่อนหวานอย่างเต็มใจ


"...ธีร์น่ารักเกินไปแล้ว"


เสียงนุ่มกระซิบบอกชิดริมฝีปาก แล้วก็บดจูบเข้ามาอีกครั้ง เรียวลิ้นค่อยๆ แทรกเข้ามาสัมผัสกันอย่างลึกซึ้ง กว่าจะรู้ตัวอีกทีแผ่นหลังก็แนบกับพื้นเตียงนุ่มโดยมีอีกฝ่ายคร่อมทับอยู่ด้านบน

รสจูบของโชติภัทรทำให้เขาแทบจะสำลักความสุขตาย เพราะทุกสัมผัสที่อ่อนโยนทนุถนอมมันบอกว่าเขาเป็นคนพิเศษ


อีกฝ่ายผละออกไปในตอนที่เขารู้สึกจะขาดใจ เสียงหอบหายใจเบาๆ เพิ่มให้บรรยากาศรอบตัวดูร้อนระอุขึ้นทันตา แต่รอยยิ้มจางกับปลายนิ้วที่เกลี่ยเบาๆ ตรงแก้มกลับดึงให้เขากลับมา แล้วจ้องตากันนิ่งๆ


"...อย่าต่อเลยนะ"

"นั่นสิ"


ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน คนที่คร่อมอยู่ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ แล้วดึงเอาคนตัวเล็กกว่ามากอดฟัด กันตธีร์ร้องโวยวายเบาๆ พยายามหลบปลายจมูกของอีกฝ่าย ก่อนจะจบลงด้วยจูบหวานๆ อีกหลายครั้ง

กันตธีร์ชอบความสัมพันธ์ของตัวเองกับโชติภัทรมาก แต่ก็อยากให้ทุกอย่างค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ...ซึ่งอีกฝ่ายก็คงคิดเหมือนกัน


ชายหนุ่มซุกตัวในอ้อมกอดอบอุ่นแล้วซึบซับความรู้สึกของกันและกันกับคำรักที่ไร้เสียง

โชติภัทรรักกันตธีร์...กันตธีร์รักโชติภัทร








::talk::

//กราบไหว้รอบทิศ

กลับมาแล้วค่าาาาา กับตอนพิเศษที่สัญญาไว้นานเมิ่กกกก 55555555555 //โดนตรบ 

ก่อนอื่นจะแจ้งข่าวนิดนึงว่า    นิยายเรื่องนี้ได้เซ็นสัญญาตีพิมพ์กับสนพ.maled publishingแล้วนะคะ แต่ตอนนี้ยังอยู่ในขั้นตอน คาดว่าจะได้เปิดจองในเดือนกพ.นี้แล้วล่ะค่ะ

สำหรับตอนพิเศษ เราตั้งใจจะมีทั้งหมด5เรื่อง เลยจะขอลงในบอร์ดไว้2เรื่อง ส่วนอีก3เรื่องขออนุญาตเก็บไว้ลงในรวมเล่มนะคะ

เรื่อง silent sweet นี่คืออยากให้มีโมเมนต์หวานๆ จิกหมอนของคู่นี้บ้าง  555 เขียนไปแล้วก็รู้สึกอิจฉาพี่ช่างกล้องมาก //พี่เอารูปมาขายหนูค่ะ! ขายมาาาาาา!!! 

สำหรับตอนพิเศษเรื่องถัดไป...เราอาจจะมาลงในช่วงที่เปิดจองแล้วน่ะค่ะ  ตอนนี้ใครว่างๆ ก็ตามไปอ่านเรื่องของเจก่อนได้นะคะ แหะๆ //โดนโบก >>>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44595.0

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ กอดดดดดด  [

ป.ล. สำหรับช่องทางการติดต่อนะคะ สามารถมาติดตามข่าวสาร พูดคุย ติดต่อ ทวงนิยาย จิกทึ้งกันได้ที่ >>> https://www.facebook.com/pages/Velvetronica/842351032488041 นะคะ มาคุยกันเยอะๆน้า เราเหงา 55555555


::comment::

BeeRY - จริงค่ะ 555 แต่ มันก็คงจะมีขึ้นๆลงๆบ้างตามชีวิตปกติแหละค่ะ
Zelsy - เอาตอนพิเศษหวานๆมาเสิร์ฟค่าาา  (หวานไหมอ่ะ แงงง) ภาคต่อคงไม่มี แต่ตอนพิเศษจะมาอีกนะคะ 
kokoro - ลุ้นอนาคตในตอนพิเศษนี่แหละค่ะ 5555 ส่วนเรื่องของเจจริงๆเป็นไทม์ไลน์ที่เหลื่อมกับโชธีร์น่ะค่ะ
malula - ขอบคุณค่าาาา หวังว่าจะชอบตอนพิเศษนะคะะ 
RinNam - ขอบคุณนะคะ คนอ่านคอมเมนท์แบบนี้ก็ได้บุญนะคะ คนเขียนมีความสุขมากกกกกที่ได้อ่านคอมเมนท์ค่ะ //เขินอายใส่ 
ตีสี่ - ขอบคุณค่า ดีใจที่ชอบนิยายเรื่อยๆเรื่องนี้นะคะ
lizzii - ขอบคุณค่ะ เราก็แอบกลัวว่ามันน่าจะเบื่อเหมือนกัน ดีใจมากที่ชอบนะคะ 
Ice_Iris - ขอบคุณค่ะะะ เราก็ตั้งใจให้มันดูเรียบๆ กลัวจะน่าเบื่อเหมือนกัน ขอบคุณจริงๆนะคะ 
quiicheh. - ขอบคุณค่าาา  เอาตอนพิเศษมาเสิร์ฟแล้วนะคะะะะ
Inwoสูs - ขอบคุณค่ะ สดใสบ้างหม่นบ้างตามสภาพ แต่เรายืนยันนะคะว่าพวกเขารักกันดี 
kaireaw - เอาตอนพิเศษมาแก้คิดถึงนะคะ ขอบคุณค่า ดีใจที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ
wan_sugi - เราก็ชอบอ่านนิยายรวดเดียวเหมือนกันค่ะ  ดีใจมากที่ชอบนะคะ
zeroj - ขอบคุณค่าาา ดีใจมากๆที่ชอบนะคะะะ
mukmaoY - เป็นความตั้งใจของเราเลยค่ะ ฟีลเย็นๆ
Bear Company - ขอบคุณเช่นกันค่ะ
Linyu_ta - เอาตอนพิเศษมาให้แก้คิดถึงค่ะ  เนื้อเรื่องของตอนพิเศษก็จะนำเสนอชีวิตของหนุ่มๆหลังจากนี้ไปเรื่อยๆแหละค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ อ่านคอมเมนท์แล้วรู้สึกมีพลังมาก ขอบคุณนะคะ 
litlittledragon - เรื่องของซอลคงเป็นคิวถัดๆไปน่ะค่ะ ซึ่งซอลไม่ได้คู่กับเจค่ะ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลย 555
samsung009 - 
dukdikdukdik - ขอบคุณค่า ดีใจที่ชอบเรื่องนี้นะคะะะ 
KARMI - 
FortuneTeller - ขอบคุณค่ะ พูดงี้เขินเลย    555  ดีใจมากๆๆๆที่ชอบนะคะ 
mmilds - ขอบคุณค่ะะะะะ ดีใจจังงงง  ขอบคุณที่ชอบนะคะ เอาตอนพิเศษมาหย่อนให้  ก็จะเป็นเรื่องราวของคู่นี้ในตอนที่โตขึ้นเรื่อยๆน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้สำหรับการเรียนนะคะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจเหมือนกันค่า 
คุณอัง - ขอบคุณเหมือนกันค่ะ ดีใจที่ชอบนิยายของเรานะคะะะ 

รู้สึกพิมพ์คำว่าขอบคุณเต็มไปหมด  ...แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆนะคะ  ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากๆ ค่ะ  คอมเมนท์ของทุกคนมีพลังให้เรามากจริงๆ รักคนอ่านนะคะะะะ 

[Zelsy]

หวานมากกกกก ฟินมากกก เขินตัวแตกอะ อิจฉาพี่ช่างภาพมากกกกกกก กไก่ล้านตัวเลย

[kokoro]

พี่ธีร์คะ ถ้าพี่จะมุ้งมิ้งกับพี่โชให้น้องเขินบิดตัวเองจนเลือดสาดขนาดนี้
โปรดเอามีดมาให้น้องเถอะค่ะ  จะฮาราคีรีไปขณะที่ฟิน
ปลื้มพี่ตากล้อง ถ้าพี่แกจะเป็นแนวร่วมขนาดนี้ ภาพงานโชได้โปรดเรียกใช้อีกนะคะ
และได้โปรดเห็นใจแม่ยก แอบเอารูปมาให้เราดูบ้างงง เราอยากเห็น

[ตีสี่]

อั้ยยะ!!! อ่านแล้วฟิน

[kaireaw]

กรี้ดดดน่ารักมากกก ปลื้มพี่ตากล้องสุดค่ะงานค่ะ ฮ่าๆๆ
อยากจะขอแอบขโมยรูปจากพี่แกจริงๆ แค่อ่านยังคิดถึงความอ่อนโยน ความละมุนของโช งื้ออหวานมาก
น่ารักมากๆค่ะ จะรอติดตามนะค๊าา

[Celestia]

หวานเว่ออออ อยากเป็นพี่ช่างกล้องคนนั้นนนน

[lune]

 
รู้สึกดี กับความพอดีของคู่นี้

[warin]

 

[malula]

ฟินมากค่ะ ยิ้มปากฉีก โอย...ทำไมหวานละมุนอย่างนี้ มันเหมาะ มันพอดี
อยากเห็นรูปถ่ายจังเลย

[koikoi]

น่ารักมาก

[monoo]

 
 

[gayraygirl]

บินไกลไปฟินแลนด์ อยากได้รูปแผ่นนั้นจัง 

[BeeRY]

สมชื่อตอนเลย

[Bear Company]

 

[NOPKAN]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เมื่อคืนอ่านรวดเดียวจบเลย ชอบค่ะ

รอลุ้นเรื่องพ่อแม่ของทั้งคู่ หวังว่าคนแต่งจะเอามาลงให้อ่าน แหะๆ

[mickeyz.min]

เหมือนแบบภาคต้นเลย แอบรับ มารักกัน... น่ารัก ชอบพ่อหมี ชอบเรื่องนี้ อบอุ่น ละมุ่นมาก ค่อยๆรักน้อยๆ จนผูกพัน 

[velvetronica]

[SP-Drabble] valentine day



ทั้งกันตธีร์และโชติภัทรไม่ค่อยถูกโรคกับของหวานสักเท่าไร โดยเฉพาะพวกที่หวานมากๆ อย่างเช่นชอคโกแลตเป็นกล่อง โทสต์ราดน้ำผึ้ง หรือไอศกรีม

แต่ด้วยความที่วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์...ทุกหนทุกแห่งจึงพากันลดราคาชอคโกแลต วิศวกรหนุ่มจึงโดนล่อลวงด้วยตัวเลขที่ถูกแสนถูกจนต้องหยิบดาร์กชอคโกแลตใส่ตะกร้าจ่ายเงินมาสองอัน


แล้วก็ต้องมายืนกลุ้มใจ...เพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไรดี


"ธีร์ ทำอะไรอยู่"


โชติภัทรที่กลับมาจากงานรีบเดินเข้ามาดูเมื่อเห็นว่าเขาอยู่ในครัว...บางทีคุณหมอก็กลัวเกินเหตุว่าเขาจะทำห้องครัวไฟไหม้เข้าสักวัน


"กำลังคิดอยู่ว่าซื้อมาแล้วจะเอาไปทำอะไรดี" ชี้ที่ห่อชอคโกแลตเจ้าปัญหา

"...โธ่ ไอ้เราก็หลงดีใจนึกว่าธีร์จะซื้อมาให้" แกล้งทำเสียงสลดอย่างน่าหมั่นไส้

"โชก็ไม่อยากได้เหอะ ทำมาโอดครวญ"


เขาทั้งคู่เป็นพวกไม่ค่อยใส่ใจกับเทศกาลนัก เลยไม่ค่อยได้ให้ของขวัญอะไรกับตามวันพิเศษ...ส่วนใหญ่ถ้าอยากให้ก็จะให้ ไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น


"99%cacao...ฉันก็ไม่ชอบหวานนะ แต่นี่มันขมไปหรือเปล่า" หยิบห่อขึ้นมาอ่าน

"ชิมไปละ โคตรขม...ไม่รู้จะกินยังไงเลย"


โชติภัทรยืนพิจารณาห่อชอคโกแลตอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหันหยิบหม้อใบเล็กมาใส่น้ำตั้งไฟแล้วเอาถ้วยเล็กๆ ใส่ไว้ในน้ำอีกที


"ธีร์ ในตู้เย็นมีผลไม้อะไรบ้าง"

"แอปเปิ้ลกับองุ่น" เดินไปดู "มีกล้วยด้วย"

"เอาออกมาให้หมดเลย แล้วปอกแอปเปิ้ลให้หน่อย" โชติภัทรบอกพลางทุบชอคโกแลตเป็นชิ้นเล็กๆ "ทำฟองดูว์ผลไม้กินกัน"


ชอกโกแลตเข้มข้นถูกเอาไปละลายในถ้วยช้าๆ ด้วยไฟอ่อนๆ กันตธีร์จัดผลไม้ที่ปอกล้างเรียบร้อยใส่จานแล้วก็ไปยืนดูอย่างตื่นตาตื่นใจ


"โชรู้ได้ไงว่าต้องทำแบบนี้"
"เคยเห็นแม่ทำตอนเด็กๆ แบบนี้ก็น่าจะพอกินได้อยู่นะ"


ใช้เวลาไม่นานชอคโกแลตแท่งก็กลายสภาพมาเป็นซอสชอคโกแลตเหลวแลดูน่ากิน โชติภัทรหยิบองุ่นมาจิ้มแล้วเป่าให้เย็นก่อนจะยื่นไปจ่อปากอีกคน

รสชาติขมผสมกับความหวานขององุ่นได้เป็นรสชาติที่กำลังพอดี กันตธีร์หันไปยกนิ้วโป้งให้คนออกไอเดีย ซึ่งโชติภัทรก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้มจางที่คุ้นเคยมาตลอด


บางที...เทศกาลพวกนี้มันก็ดีนะ




::talk::

สวัสดีค่าาาาา 

ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าอันนี้เป็นตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงในเล่มนะคะ เราเพิ่งเขียนขึ้นมาเมื่อวานเพื่อลงในวันวาเลนไทน์ แต่ลงไม่ทันอ่ะ 55555

ก็ถือเป็น drabble สั้นๆ ตามเทศกาลแล้วกันนะคะ 

ส่วนข่าวที่ตั้งใจจะมาแจ้งก็คือ...นิยายเรื่องนี้เปิดจองแล้วนะคะ!! 


เรื่อง : Under the blue sky ใต้ผืนฟ้าสีคราม

ผู้เเต่ง : velvetronica

ขนาด : A5

จำนวนหน้า : 260++

ของเเถม : ที่คั่นหนังสือ ตอนพิเศษไม่ลงเว็บ 3 ตอน

ราคา : 290 บาท ยังไม่รวมค่าจัดส่งทางไปรษณีย์

 จิ้มตรงนี้เลยค่ะ

[วิธีจิ้มคือจิ้มตรง หยิบสินค้าลงตะกร้า แล้วก็ไปจิ้มที่ สินค้าในตะกร้า มันจะขึ้นจอมาให้กดสั่งซื้อค่า]




สำหรับตอนพิเศษที่ลงในเล่มจะมี 5 ตอนนะคะ เราจะลงในบอร์ด 2 ตอน ส่วนอีก 3 ตอนขอเก็บไว้ในเล่มสำหรับคนที่ซื้อค่ะ

เดี๋ยวตอนพิเศษในเล่มที่เหลืออีกหนึ่งตอนจะเอามาลงให้อ่านกันศุกร์หน้าค่ะ 

ขอบคุณทุกๆกำลังใจจากทุกคนนะคะ เลิฟฟฟ 



::comment::

Zelsy - อุฮิ คุณพี่ช่างภาพคือคนที่ชนะเลิศในตอนนี้ค่ะ  ดีใจที่ชอบนะคะะะ
kokoro - อย่าเพิ่งฮาราคีรีนะคะะะะ ยังมีให้ฟินอีก  55555 คิดว่างานของโชก็คงจะเป็นพี่คนนี้ล่ะค่ะ อุอิ
ตีสี่ - ดีใจที่ชอบนะคะะะะ 
kaireaw - เราก็อยากได้รูปค่ะะะะ ความละมุนของพี่โชยังจะไม่หมดลงเพียงเท่านี้ค่ะ 
Celestia - คุณพี่มาวินที่สุดในตอนนี้แล้วค่ะ 55555 
lune - ความสันพันธ์ของทั้งคู่ก็จะค่อยๆ พัฒนาไปเรื่อยๆแหละค่ะ เรื่อยๆ ตามแบบฉบับโชธีร์
warin - 
malula - เราก็อยากได้รูปเมหือนกันค่ะะะะ พี่ขายหนูสิคะะะ ขายมาาา 555 
koikoi - ขอบคุณค่าา 
monoo - 
gayraygirl - เราก็ต้องการรูปหลุดมากค่ะ!! 555555 
BeeRY - ก็ตัง้ใจจะให้หวานนี่แหละค่ะ อุฮิ 
Bear Company - 
NOPKAN - ขอบคุณค่า ดีใจที่ชอบนะคะะะ เขินนนน  แต่เรื่องพ่อแม่ของทั้งคู่คือมันอยู่ในส่วนของตอนพิเศษในเล่มอ่ะค่า คงไม่ได้เอามาลงที่นี่นะคะ
mickeyz.min - ขอบคุณค่ะะะ ดีใจที่ชอบนะคะ เป็นความสัมพันธ์แบบที่ค่อยๆรักกันทีละนิดๆเรื่อยๆเลยค่ะ //แต่ภาคต้นนี่คืออะไรอ่ะคะ

ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากๆนะคะะะ  เจอกันใหม่วันศุกร์หน้าค่าาาา


ป.ล.1 ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ที่ >>> https://www.facebook.com/velvetronica 
ป.ล.2 เห็นทุกคนบอกอยากเห็นรูปของพี่ช่างกล้อง เราก็อยากเห็นค่ะ เลยวาดเองซะเลย 555555555



[จริงๆเคยแอบลงในเพจไปแล้วค่ะ แอบเอามาลงนี่ด้วยละกัน อุอิ]

[Cressent]

หวานสุดๆ

[BeeRY]

กำลังหวานเพลินๆ อ้าว จบแล้ว
ขอบคุณค่าาา สำหรับตอนพิเศษในวันแห่งความรัก

[Aumy8059yaoi]

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกค่ะ
รู้สึกว่าก้อ่านไปแบบเรียบๆเรื่อยๆเอื่อยๆนะ
แต่กลับทำให้เราหัวเราะออกมาได้ซะงั้น!!!?(รึเราเส้นตื้นเองหว่าาา???!!)

ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆให้เราได้ติดตาม
ชอบมากกกกกกกก

 

[mild-dy]

โชอบอุ่นมากกกกกกก

ขอสักคนเหอะ