ตอนพิเศษ 3ผมกลัว...กลัวใจพี่โปรด กลัวว่าสักวัน...เขาจะเบื่อ เมื่อทุกอย่างมันอิ่มตัวแล้ว อะไรๆ ก็จะไม่เหมือนเดิม
พ้นช่วงสอบมิดเทอมแล้วเราสองคนก็กลับสู่ภาวะปกติ คือ เจอกันบ้างหากว่าพี่โปรดว่าง
เดือนมกราคมกำลังจะผ่านพ้นไปอย่างเชื่องช้า ผมสนุกกับการเรียน สนุกกับการได้อยู่กับเพื่อนๆ แต่ความสุขที่สุดของผมก็คือการได้อยู่กับพี่โปรด
แต่ผมไม่รู้ว่าตอนนี้พี่โปรดจะคิดเหมือนกันรึเปล่า ผมไม่มั่นใจเลย ผมแน่ใจว่าเขารักผม หลังจากที่เราผ่านอะไรๆ ร่วมกันมา แต่ตอนนี้มันมีหลายอย่างที่ทำให้ผมกลัวว่าเขาจะเบื่อ ทั้งพ่อที่ไม่ยอมรับในความสัมพันธ์ของเรา และทั้งผมที่มักจะงี่เง่ากับเขาอยู่บ่อยๆ
“โปรด... ไม่เอาแล้ว ไม่ทำ ปลื้มเจ็บ” เรื่องบนเตียงเดี๋ยวนี้ผมก็ห่วย พี่โปรดคงไม่มีความสุข ในเมื่อทุกครั้งมันจะดำเนินมาได้แค่ครึ่งๆ กลางๆ แล้วจะจบลงด้วยการที่เขาต้องช่วยตัวเอง
“ครับ ไม่ทำแล้ว อย่าร้องไห้นะ พี่ขอโทษ” พี่โปรดมักจะจูบซับน้ำตาตรงหางตาให้ผมเสมอ
ผมไม่ได้เล่นตัวหรืออะไร แต่เพราะห่างจากเรื่องพวกนี้มานาน ร่างกายผมถึงไม่พร้อมเอาซะเลย พี่โปรดเขาก็ไม่กล้าทำอะไรรุนแรง เขากลัวว่าเลือดผมจะออกแล้วทุกอย่างจะแย่ ทุกๆ ครั้งผมทำได้แค่ใช้ปากกับมือให้เขาเท่านั้น
“ทำทุกวันเดี๋ยวก็ชิน นี่ส่วนหัวเข้าไปได้เกือบหมดแล้ว”
ทุกวันอะไรล่ะ สามวันได้เห็นหน้ายังไม่มีเลย อาทิตย์ละครั้งเองมั้ง แล้วขนาดของพี่โปรดใครจะชินลง -///-
“-///- อ่า...พูดอะไรก็ไม่รู้”
ครืดดดด ครืดดดดด ครืดดดดดดดดดดด
มือถือผมสั่นอยู่ข้างๆ หมอน พี่โปรดหยิบขึ้นมา มองหน้าจอแล้วขมวดคิ้วก่อนจะส่งมาให้ผม
...เฮ้อ พ่อชอบโทรมาเวลานี้อยู่เรื่อย เหมือนเขาจะรู้เลยว่าผมอยู่กับใคร แล้วกำลังจะทำอะไรกัน -_-;
“ครับพ่อ”
“ไหนเย็นนี้ปลื้มบอกพ่อว่าจะกลับบ้าน นี่มันตีหนึ่งแล้วนะ อยู่ที่ไหน ทำไมไม่กลับ”
เย็นวันศุกร์ผมมักจะกลับบ้านไปอยู่กับแม่ แต่ผมบอกแม่ไว้แล้วว่าวันนี้คงไม่กลับ เพราะพี่โปรดเพิ่งจะได้พัก แต่ก็ลืมโทรบอกพ่อว่าผมเปลี่ยนแผน =_=;
“อยู่กับพี่โปรดครับ”
“ทำไมไปอยู่กับมันได้ กลับบ้านเดี๋ยวนี้”
“ผมกลับพรุ่งนี้นะพ่อ ดึกแล้ว ไม่อยากขับรถ”
เหมือนเหตุผลของผมจะฟังขึ้นเพราะพ่อเงียบไป พี่โปรดที่คลอเคลียอยู่กับซอกคอผมก็ยิ่งลงลิ้นหนักเข้าไปอีก
อ่า...พี่หงุดหงิดอีกแล้วอ่ะ T_T
“ตกลง พรุ่งนี้กลับมาให้ทันมื้อเช้า ให้พ่อคุยกับมาโปรดหน่อย”
“ได้ครับ”
ผมสะกิดเรียกพี่โปรด เขาผละจากซอกคอของผม ก่อนจะรับโทรศัพท์ที่ผมส่งให้ไปคุย
“ครับลุง ครับ เที่ยงๆ ไม่ได้เหรอครับ น้องคงเดินไม่ไหว โถ คนเป็นแฟนกัน อยู่สองต่อสองจะให้ทำอะไรล่ะครับ ^^ ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า แต่ปานตรงโคนขาน้องปลื้มน่ะ ผมชอบมากเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ”
พี่โปรดกับพ่อชอบปะทะคารมณ์กันตลอด ตอนนี้เดาได้ว่าพ่อคงโกรธหน้าดำหน้าแดงไปแล้วแน่ๆ บทสนทนาของสองคนนี้จบลงที่พี่โปรดหัวเราะสะใจทุกครั้งเลย
“หมั่นไส้พ่อปลื้มว่ะ พี่ลองอีกทีได้มั้ย” พี่โปรดแยกเขี้ยวนิดๆ วางโทรศัพท์ลง ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผม แต่เสียงแหบพร่าที่กระซิบที่ข้างหูนี่มันอะไรอ่า -///-
“อื้อ แบบขรุขระมันเจ็บ โปรดเปลี่ยนได้มั้ยล่ะ”
“เคยใช้แต่แบบนี้ เมื่อก่อนปลื้มก็ไม่เห็นเป็นไรเลย เดี๋ยวนี้ร้องเจ็บตลอด”
“ก็ไม่ได้โดนนานแล้ว แล้วมันก็ไม่ได้สร้างมาเพื่อทำเรื่องแบบนี้ด้วยนะ จะเจ็บก็เรื่องธรรมดาไม่ใช่เหรอ”
“ครับๆ ไม่ว่าแล้ว ลองอีกทีนะ”
“อื้อ -///-”
ถ้าเป็นเรื่องแบบนี้ พี่โปรดจะพยายามจนออกนอกหน้าเลย คงขัดใจมาหลายที แต่ก็ไม่บ่นอะไรมาก ใช่ครับ ไม่บ่นอะไรมาก แต่ไม่ใช่ว่าไม่บ่น ไม่มีหรอกที่จะพูดว่าไม่เป็นไรเพื่อถนอมน้ำใจผมอ่ะ
ก็มันเจ็บนี่นา ลองเปลี่ยนตำแหน่งกันบ้างสิ แล้วจะรู้สึก -*-
“โปรด...อื้อออ..โปรด จะ...เจ็...”
ผมพูดอะไรไม่ได้อีกต่อไปเมื่อพี่โปรดก้มลงมาจูบปิดปากอย่างไม่เปิดโอกาสให้เสียงของผมได้เล็ดลอดออกมา ทั้งเจ็บทั้งอึดอัดแต่เสียงร้องก็ดังเพียงในลำคอ ปากถูกปิดสนิท มือสองข้างก็ถูกรวบไว้เหนือหัว บริเวณอกก็ถูกมืออีกข้างของเขาเล่นงานเข้าอย่างจัง
ความรู้สึกเบลอๆ คล้ายมึนเมา เขากำลังทำให้ผมเสียศูนย์
พี่โปรดมาไม้นี้แล้วผมจะรอดเหรอ T_T
.
.
.
เป็นเช้าวันเสาร์ที่ไม่แจ่มใสเลย ง่วง เพลีย ปวดช่วงล่าง แต่ผู้ชายที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงกลับหน้าใสปิ๊งราวกับได้ทำดีท็อกซ์ แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือของเขาทำให้หน้าของผมร้อนผ่าวขึ้นมา ผมนอนมองเขาอยู่เงียบๆ รูปร่างและหน้าตาที่ราวกับพระเจ้าแกะสลักเขาขึ้นมาอย่างประณีตทำเอาผมเผลอคิดไปถึงเทพบุตรบนสวรรค์ที่คงมีแต่ในเทพนิยาย
รอยยิ้มที่ปะทะเข้ากับสายตาของผมบอกให้ผมรู้ว่าเขารู้ตัวแล้วว่าถูกแอบมอง พี่โปรดดับบุหรี่แล้วเดินเข้ามาหา เขานั่งลงบนเตียงข้างๆ ผม พร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ
“ไง คนเก่ง ไม่นอนต่อเหรอครับ ^^”
ที่ผมตื่นก็เพราะควานมือไปข้างๆ ตัวแล้วไม่เจอพี่ต่างหาก ความจริงก็ยังง่วงอยู่ -*-
“พี่ ปลื้มเมื่อยตัวจังเลย”
“จะเป็นไข้รึเปล่า บอกให้กินยากันไว้แล้ว น้องก็ดื้อ เดี๋ยวถ้าป่วยพี่จะฟาดให้ -_-;”
“T_T ดุตลอดอ่ะ ก็ใครทำล่ะ”
“โอเคๆ ไม่งอแงนะ เดี๋ยวพี่ไปหายามาให้”
พี่โปรดเดินออกจากห้องนอนไปสักพัก ก่อนจะกลับเข้ามาพร้อมยาพาราสองเม็ดกับน้ำหนึ่งแก้ว ผมรับมากินตามคำสั่ง แล้วก็นอนให้พี่โปรดนวดให้
“พี่โปรด...”
“หืม?”
“อย่าเบื่อปลื้มนะ”
“พี่จะเบื่อปลื้มได้ไง คิดอะไรแบบนั้น”
“ก็ปลื้มงี่เง่า”
“รู้ตัวด้วย?”
“T_T”
“พี่ล้อเล่น ปลื้มไม่ได้งี่เง่าซะหน่อย แค่อ้อนเก่ง แล้วก็...น่ารัก ^^”
“>///<”
“หน้าแดงเลย ^___^”
“พี่โปรดบ้า”
“ฮ่าๆๆ”
ผมตีแขนพี่โปรดเบาๆ ก่อนจะยิ้มไปกับเสียงหัวเราะของเขา
“กี่โมงแล้วอ่ะพี่”
“เกือบสิบโมงแล้ว”
โอ้ =_=; พ่อต้องฆ่าผมแน่ เขาบอกให้ผมไปให้ทันมื้อเช้า แล้วนี่อะไร อยากกรีดร้องงงงง!!
“ปลื้มต้องรีบกลับบ้านอ่า”
“วันนี้ไม่ต้องกลับ นอนพักก่อน”
“แต่พ่อ...”
“พี่ชนเอง ไม่เป็นไร”
“เดี๋ยวพ่อก็ยิ่งไม่ชอบพี่หรอก”
“ไม่ใช่ปัญหาหรอกน่า เดี๋ยวพี่มา”
พี่โปรดบอกแค่นั้น ก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง เขาคงโทรหาพ่อผมนั่นแหละ
บางทีผมก็อยากจะถามพ่อไปตรงๆ เหมือนกันว่าจะยังไง แต่ประเด็นนี้ไม่เคยถูกพูดถึงเลยเวลาผมกับพ่ออยู่กันตามลำพัง ถ้าผมเริ่ม พ่อก็จะเปลี่ยนเรื่อง เขาจะถามเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน แต่ยกเว้นเรื่องของพี่โปรด เหมือนจะยอมรับแต่ก็ไม่อยากยอมรับ ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ แล้วพอผมอยู่กับพี่โปรดนี่จะโทรมาตามตลอดเลย แม่บอกว่ายังอยู่ในระดับที่โอเค แต่ถ้าพ่อผมดาร์คขึ้นมาเมื่อไหร่ แม้แต่แม่ก็ช่วยผมไม่ได้ เพราะอย่างนั้นผมถึงไม่อยากให้พี่โปรดไฟท์กับพ่อ -*-
พี่โปรดกลับเข้ามาพร้อมกับใบหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย เขาโยนมือถือลงบนเตียง ก่อนตัวโตๆ ของเขาจะตามลงมานอนข้างๆ ผม
“ลุงแกบอกเย็นๆ ต้องกลับ ไม่รู้จะอะไรนักหนา -*- ห่วงอย่างกะลูกสาว” พี่โปรดทำหน้าเซ็งๆ
“พี่โปรดก็บอกว่าปลื้มเป็นลูกสาว”
“ปลื้มเป็นลูกสาวพี่คนเดียว -*- คนอื่นห้าม”
“ใจแคบ”
“แคบสิ ก็มีปลื้มคนเดียว”
“-///- ครับๆ”
พี่โปรดหันมายิ้มกว้าง เขาหอมหน้าผากผมไปหนึ่งที แล้วก็ยกตัวผมขึ้นไปนอนบนตัวเขา มือของพี่โปรดกอดเอวผมไว้ข้าง ส่วนอีกข้างก็รั้งศีรษะของผมให้แนบกับอกกว้างๆ ของเขา
“น้องอยากไปเที่ยวที่ไหนรึเปล่าวันนี้”
“ไม่อ่ะ อยากนอนกอดพี่โปรดมากกว่า” ผมว่าก่อนจะถูหน้าลงกับแผ่นอกขาวๆ
พี่โปรดเวลาอยู่ด้วยกันจะชอบใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น ตอนนี้ก็ใส่แค่กางเกงบอลตัวเดียว ย้ำว่าแค่กางเกงบอล กางเกงในอะไรไม่ใส่หรอก -*-
“ปากหวาน”
“ไม่ชอบเหรอ ปลื้มเป็นเด็กดีอย่างนี้ไม่ชอบเหรอครับ”
“ชอบ ยิ่งเด็กที่ขึ้นขย่มพี่เมื่อคืนนี้พี่ยิ่งชอบ”
“อ่า -///- ใครกันนะ แรดจริงๆ”
“หึหึ แรดน้อยของพี่”
ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยกัดปลายคางของพี่โปรดไปเบาๆ
“ปลื้ม”
“ครับ?”
“มั่นใจและเชื่อใจพี่นะ ถ้าพี่เรียนจบ พี่จะทำให้ชัดเจนมากกว่านี้ ตอนนี้พี่ยังไม่มีอะไรเป็นหลักประกันกับพ่อของปลื้มว่าจะดูแลปลื้มได้ เขาก็ห่วงตามประสาคนเป็นพ่อ อย่าสงสัยในการกระทำของเขาเลย ถ้าพี่พร้อมมากกว่านี้เขาคงวางใจ ปลื้มล่ะ จะรอได้รึเปล่า”
“อืม...ปลื้มรอได้ แค่พี่โปรดไม่เบื่อปลื้มก็พอแล้ว”
พี่โปรดยิ้ม ขยี้หัวผมแล้วหัวเราะเบาๆ ทำหน้าเหมือนอยากเข้ามากัด แต่เพราะผมชิงกัดเขาซะก่อน เขาเลยทำแค่แยกเขี้ยวส่งมาให้
“พี่โปรดจ๋าาา” ไม่บ่อยที่ผมจะเรียกเขาอย่างนี้ นอกจากเวลาที่อยากจะอ้อนจริงๆ และร้อยทั้งร้อยพี่โปรดจะยอมแบบถวายหัวเลย แถมจะหน้าแดงนิดๆ ด้วยนะ หายากมากมุมนี้
“หืม? -///-”
“ปลื้มสมัครค่ายอาสาไปแล้วอ่า ค่ายหนึ่งเดือนที่เคยขอพี่โปรดเมื่อครั้งนั้นไง พี่โปรดให้ไปนะ นะนะนะนะ”
“-*- อะไรคือการขออนุญาตหลังจากที่สมัครไปแล้ววะ”
เชร้ดดดดดด อาการประหม่าหน้าแดงเมื่อกี้อันตรธานหายไปไหนมหด ผมแทบอยากกลิ้งตัวลงจากตัวพี่โปรดบัดเดี๋ยวนั้น แต่พี่ท่านก็ล็อคไว้อย่างแน่นหนา
“อ่ะ...”
“ปลื้ม! ตอบ! ไม่มีคำตอบดีๆ พี่จะตีจริงๆ นะ”
“อยากไป คุณเฟรนก็ไป คุณกิมก็ไป ปลื้มก็อยากไปบ้าง”
พี่โปรดขมวดคิ้วอยู่พักใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ตามใจเถอะ ยังไงปิดเทอมนี้ พี่ก็ไม่ว่างอยู่ดี ปลื้มไปค่ายกับเพื่อนจะได้ไม่เหงา”
“พี่โปรดจ๋าน่ารักที่สุดดดดดด งั้นปลื้มเตรียมเก็บของเลยนะ”
“ตื่นเต้นไปมั้ยลูก =_=; ค่ายตั้งเดือนมีนา”
“ต้องพร้อมครับต้องพร้อม ฮี่ๆๆ แล้วจะถ่ายรูปมาเยอะๆ ให้พี่โปรดอิจฉา”
“-_-; ครับๆ เดี๋ยวพี่ซื้อกล้องให้เลยครับ”
“^O^ หนูรักเสี่ยจังเลย”
พี่โปรดหัวเราะเบาๆ โอเคเลยอย่างนี้ ถ้าอภินันทนาการจากพี่โปรดล่ะก็ ผมเลือกรุ่นที่อยากได้ได้เลยใช่มั้ย หลังจากที่ตัดใจจากมันมาเพราะราคาได้สักพักแล้ว ผมไม่ได้งกนะ ถึงพ่อจะให้บัตรเครดิตไว้ แต่เพราะมันไม่ใช่เงินผม ผมถึงใช้จ่ายตามใจตัวเองไม่ค่อยได้ ไม่มีใครว่าอะไรหรอก แต่ผมนึกไปถึงช่วงเวลาที่ต้องหาเงินเองแล้ว พอเห็นราคาของเป็นเลขหลายหลักก็เหงื่อตกเหมือนกัน เงินน่ะ กว่าจะได้มามันลำบากนะครับ T_T
“แล้ววันนี้พี่โปรดไปร้านมั้ยอ่า”
ร้านที่ว่านี่คือผับที่พี่โปรดร่วมหุ้นกับพี่เทพ อย่างที่ผมได้บอกไว้แล้วว่าพี่โปรดมีธุรกิจเป็นของตัวเอง แต่ผับที่เปิดกับพี่เทพ พี่โปรดเขาแค่เป็นหุ้นส่วน ให้ลูกน้องเขาเข้าไปช่วยพี่เทพบ้าง ส่วนใหญ่คือพี่เทพจัดการหมด เพราะลำพังเรื่องเรียนเขาก็ไม่มีเวลาแล้วครับ
ส่วนธุรกิจหลักก็ยังคงทำเงินให้พี่โปรดได้ดีเหมือนเดิม เขาเป็นเจ้าพ่อเงินกู้และตอนนี้ก็เหมือนจะไม่ใช่แค่ธุรกิจเล็กๆ แล้วด้วย ลูกน้องก็เพิ่มขึ้น เห็นเกริ่นไว้ว่าเรียนจบคงทำให้เป็นเรื่องเป็นราวไปเลย บางทีผมก็คิดนะว่า พี่โปรดเหมือนมาเรียนผิดทาง เพราะเวลาที่เขานั่งโซฟาก๊งเหล้ากับเพื่อนแล้วมาดของคุณหมอผู้แสนใจดีหายไปในพริบตา เหลือแต่ผู้ชายหล่อร้าย ทำผู้หญิงเกือบคลั่งตายแค่เพราะรอยยิ้ม
แต่ถ้าพูดกันตามจริง เวลาเห็นเขาในฟอร์มเสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตาก็จะให้ความรู้สึกอีกแบบ ว่าที่คุณหมอรูปหล่อที่มักจะซักถามอาการคนป่วยพร้อมกับรอยยิ้มพิฆาตใจเห็นทีไร ผมก็อยากจะป่วยทุกที -///-
“ไป แค่ไปตรวจบัญชี”
“ปลื้มอยากไปด้วย”
“พ่อให้กลับบ้านตอนเย็นนะครับ”
“ก็ปลื้มอยากอยู่กับพี่ -*-”
ปล่อยพี่โปรดไปคนเดียวไม่ได้หรอก พนักงานเสิร์ฟยิ่งสวยๆ กันทุกคน เหมือนคัดหุ่นคัดหน้าเข้าทำงาน พี่นิ้งก็วีนบ่อยๆ เหมือนกัน ยิ่งคนท้องคนไส้นะ อารมณ์แปรปรวนสุดๆ พี่เทพแทบจะโดนซ้อมเช้าซ้อมเย็น
“ไม่ไว้ใจพี่เหรอ”
“ไว้ใจ แต่ไม่ไว้ใจคนอื่น อย่างพี่อ่ะ โดนยั่วก็ไปแล้ว”
“-_- เด็กบ้านี่ อยากโดนตีแรงๆ ใช่มั้ยวะ”
“ก็มันจริงนิ -*-”
เพียะ!
พี่โปรดตีจริงๆ มือใหญ่นั่นฟาดลงบนก้นผม แรงด้วยนะ T_T
“ปล่อย!!! ไม่ต้องมากอดปลื้มเลย”
“อยากโดนอีกทีมั้ย”
“T_T”
พี่โปรดไม่โอ๋เลย แถมยังหน้านิ่ง ทำตาดุใส่อีก
“ขอโทษพี่เดี๋ยวนี้”
“....”
“ปลื้ม!”
เพราะเสียงตวาดของพี่โปรดทำให้น้ำตาผมร่วงลงมาด้วยไม่รู้ตัว
“ปลื้มขอโทษ”
พี่โปรดเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างเบามือ ก่อนริมฝีปากสวยๆ ของเขาจะแนบลงที่ริมฝีปากของผม นิ่งนานอยู่อย่างนั้นสักพัก เขาก็ผละออกแล้วมองผมอย่างจริงจัง
“อย่าดูถูกพี่ พี่มีแค่ปลื้ม ต้องการแค่ปลื้มเท่านั้น จำไว้นะครับ”
ผมซุกหน้าลงกับแผ่นอกของเขาก่อนจะพยักหน้า
“ปลื้มขอโทษ พี่โปรดอย่าโกรธปลื้มนะ”
“....”
“โปรดจ๋าาาา หายโกรธนะ ผิดไปแล้ว”
พี่โปรดไม่ตอบ แต่กระชับกอดผมให้แน่นขึ้น
ยิ่งคนรักของผม เขาเป็นที่หมายปองมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งกลัวว่าสักวันจะมีใครที่ดีกว่าผมปรากฎตัวออกมา กลัวว่าสักวันจะมีคนที่ใช่กว่าผมมาอยู่แทนที่
แม่บอกว่า ไม่ว่าใครก็ต้องกลัวกันทั้งนั้น แต่อยู่ที่ว่าเราจะจัดการความกลัวของเราได้ดีแค่ไหน จัดการเพื่อไม่ให้มันมาทำลายความสัมพันธ์ดีๆ ที่เรามี เริ่มรักกันมันอาจจะเป็นเรื่องง่ายๆ แต่รักแล้วต้องทำยังไงต่างหาก ทั้งเราและเขาถึงจะมีความสุข
ผมจะทำให้ดีกว่านี้ครับพี่...จะเชื่อในตัวพี่ และเชื่อในความรักของเรา
...............................End Special Ch3..........................................
ขอบคุณที่ยังติดตาม
วันมาฆบูชาใครไปเวียนเทียนกันมาบ้างคะ
ตอนพิเศษตอนหน้า : วันเกิดน้องปลื้ม + วันวาเลนไทน์ เตรียม
พี่โปรด
หัวข้อ: @มาโปรด@ : ตอนพิเศษ : 23/09/2014 (Page. 145) *แจ้งข่าวหน้า 149 28/1/2015 (อ่าน 2040684 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก