พี่โปรดมารับจริงๆ แถมยังเช้ามากด้วย เขาตั้งใจมาสนทนากับพ่อผมโดยเฉพาะเลยครับ ผมเลยเลี่ยงไปช่วยแม่ทำอาหารเช้า
“ปล่อยให้พี่โปรดอยู่กับพ่อเราจะดีเหรอ แม่ว่าน้องปลื้มไปอยู่ด้วยจะดีกว่านะ” แม่กำลังยืนดูแม่นมของผมเคี่ยวโจ๊กอยู่หน้าเตาหันมาบอกด้วยรอยยิ้มสดใส
“ไม่เอาอ่ะ สองคนนั้นคุยกันทีไรเหมือนขว้างมีดเฉือนเนื้อกันทุกที”
“พ่อเราก็ทำตัวเป็นเด็กๆ”
เห็นด้วยเลย แม่บอกว่าเมื่อก่อนพ่อชอบพี่โปรดมาก เรียกได้ว่าเป็นลูกรัก เพราะคุยกันถูกคอ อยากได้มาเป็นลูกเขยเลยหมายมั่นปั้นมือจะให้แต่งกับพี่ยินดี แต่ตอนนี้ก็เป็นอย่างที่เห็น ผิดประเด็นแล้วยังผิดตัว พ่อเลยขัดขวางเต็มรูปแบบ
ผมอยู่ช่วยแม่ทำกับข้าวจนเสร็จ ปล่อยให้พี่แม่บ้านตั้งโต๊ะกันแล้ว ก็เดินมาเรียกพ่อกับพี่โปรดไปทานข้าว ก็เห็นนั่งดูข่าวรอบเช้าด้วยกันดีนะครับ หรือผมจะคิดมากไปเอง
“คอไปโดนอะไรมาน่ะปลื้ม -_-” พ่อผมตาดีตลอดเลย
“ยุงกัดครับ”
“ไหนๆ ให้พี่ดู” พี่โปรดแอคติ้งอย่างที่อยากหาโล่รางวัลมาขว้างหัวมาก
“ไม่ต้องดูหรอก” ผมปัดมือพี่โปรดออก แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะพี่ท่านหันไปส่งยิ้มให้พ่อเป็นที่เรียบร้อย
“ลุงๆ ดูสิ นี่มันรอยดูดชัดๆ”
“ห้ะ?”
“รอยดูดอ่ะ ชัดเลย”
“ปลื้ม!! ทำไมทำตัวแบบนี้”
โอ้ยยย อะไรกันเนี่ย -*- มันอะไรกันนนนนนน ทำไมพ่อต้องดุผมด้วย
“อย่าโทษน้องเลยครับ ผมผิดเองอ่ะ”
“นี่อย่าบอกนะว่าแก...”
“เยสสสสสสสส”
“พี่โปรด! -*-”
ผมตีแขนพี่โปรดไปแรงๆ และก่อนที่พ่อจะทันได้ความดันขึ้นไปมากกว่านี้ แม่ก็มาเรียกไว้พอดี
“ทำไมพี่ถึงชอบทำแบบนี้ห้ะ! ทำไมไม่ทำตัวดีๆ ถ้าพ่อไม่ยกปลื้มให้จะทำยังไง”
“ปลื้มยอมหนีไปกับพี่แน่ๆ พี่มั่นใจ -_-Y”
“ไม่ต้องมาชูสองนิ้ว ปลื้มไม่หนีไปกับพี่หรอก คนบ้าๆ อย่างพี่ปล่อยให้อยู่คนเดียวไปเลย”
“โอยยย ผิดไปแล้วจ้า”
ผมล่ะเบื่อตัวเองจริงๆ ที่ทำยังไงก็โกรธเขาได้ไม่นาน ยิ่งวันนี้แต่งหล่อมาด้วย ออร่ายิ่งมาเต็ม แบรนด์เนมหัวจรดเท้าอีกตามเคย วันนี้พี่ท่านล่อแบรนด์ Chrome Heart มาเกือบทั้งตัว ยกเว้นนาฬิกาที่เป็นของ Audemars Piguet ต่างจากผมที่ใส่เสื้อยืดตลาดนัดตัวละร้อยเก้าสิบเก้า กับกางเกงยีนที่ใส่กับช็อปเป็นประจำ ผมไม่ชอบใส่นาฬิกาหรือเครื่องประดับอะไรให้เกะกะ จะมีก็แต่แหวนทองคำขาวที่พี่โปรดให้มาเท่านั้นที่เป็นของมีราคาอยู่บนตัวผมตอนนี้ อ๋อ ถ้าไม่นับรวมกระเป๋าเป้ของ MCM ที่เพิ่งได้จากพี่โปรดมาเมื่อคืนนะ
“ทำไมไม่ใส่นาฬิกาที่พี่ซื้อให้ ปลื้มไม่ชอบเหรอ”
“ชอบนะ มันสวยดี แต่แค่ไม่ชอบใส่ มันเกะกะ”
“-_- ซะงั้น”
“แต่เดี๋ยวปลื้มไปเอามาใส่ก็ได้ ไปกินข้าวกันเถอะครับ”
เอาใจเขาหน่อยครับ ยังไงก็อุตส่าห์ซื้อมาให้ ใส่สักวันสองวันให้เขาได้ชื่นใจ
“แล้ววันนี้จะไปไหนกันคะ” แม่ถามขึ้น พี่โปรดรีบส่งยิ้มเอาใจไปให้แม่ทันที
“ก็คงแล้วแต่น้องปลื้มล่ะครับ โปรดยังไงก็ได้อยู่แล้ว คุณแม่ไปด้วยกันมั้ยครับ นานๆ ไปเที่ยวพักผ่อนบ้างก็ดีนะครับ”
เพราะพี่โปรดเป็นแบบนี้ แม่ถึงได้รักได้หลงเขา ถ้าถามถึงเรื่องที่ผ่านมา ผมว่าแม่ก็คงไม่ได้ลืม แต่ตอนที่เขาเจ็บสาหัสเพราะช่วยผม แม่ก็เริ่มเทใจให้เขาแล้ว แถมเขายังดูแลดี เอาใจเก่ง ในสายตาแม่ พี่โปรดถึงได้เหมือนเทพบุตรเลยทีเดียว
แต่ผมว่าพี่โปรดไม่ได้ทำคะแนนอะไรหรอกนะ เพราะเขาก็ปฏิบัติกับแม่เขาแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว กับผู้หญิงที่อายุรุ่นเดียวกับแม่เขาน่ะ เขาจะน่ารักแบบนี้ด้วยตลอดล่ะครับ ไม่งั้นคนป่วยอายุเยอะๆ ในโรงพยาบาลคงไม่เรียกหาแต่หมอโปรดหรอก -_-;
“วันนี้แม่นัดคนไข้ไว้ค่ะ คงจะไปด้วยไม่ได้ ไว้คราวหน้าโปรดชวนแม่ด้วยนะคะ อยากไปเที่ยวพักผ่อนบ้าง เอางี้มั้ยคะ ไว้วันหยุดยาวๆ ไปเที่ยวทะเลกัน ชวนคุณพ่อคุณแม่ของโปรดไปด้วย”
“แล้วแต่คุณแม่เลยครับ น้องก็บ่นอยากไปทะเลเหมือนกัน แต่โปรดก็ไม่มีเวลาพาไป”
“ไม่มีเวลาหรือว่าติดหญิง” พ่อพูดแทรกขึ้นมา
“คุณคะ ทำไมต้องชอบทำเสียบรรยากาศอยู่เรื่อย”
พี่โปรดยิ้มนิดๆ เหมือนไม่ได้ติดใจอะไรกับคำพูดของพ่อ แต่ไม่รู้ทำไม ผมรู้สึกเหมือนเขาเป็นตัวโกงเลยอ่ะ -*- รอยยิ้มนี้คืออะไรครับพี่
“คุณแม่อย่าว่าคุณพ่อเลยครับ เมื่อก่อนโปรดอาจจะเป็นคนไม่ดี แต่ตอนนี้โปรดก็มีน้องคนเดียว”
“ถุ้ยยย!”
“คุณคะ!! ทำไมหยาบคายแบบนี้!!! คุณเป็นเจ้าของโรงพยาบาลนะคะ แล้ว !@#!^$%@#^%$#&^$*&%”
พ่อหน้าเหวอไปในทันทีที่โดนแม่ผู้ไม่เคยพูดมากของผมบ่นเป็นชุด ผมหันกลับมาจ้องพี่โปรดตาเขียวเมื่อเห็นเขาแอบหัวเราะเบาๆ พี่โปรดนี่เหมือนตัวโกงเข้าไปทุกที -*-
“โทษฐานที่หลอกพี่ ก็ต้องโดนแบบนี้แหละ -_-;”
“ถ้าพี่ไม่โง่เอง ใครจะหลอกพี่ได้ล่ะครับ”
“ปลื้ม! -*- เดี๋ยวโดนนะ ปากเก่งใหญ่แล้ว”
“ขอโทษครับ -*- แต่มันก็จริงนี่นา”
“ปลื้มก็เข้าข้างพ่อตัวเองตลอด พี่น้อยใจแล้วนะ”
“อ้าว ซะงั้น -O-;”
ผมเลยต้องง้อโดยการแอบจับมือกับพี่โปรดใต้โต๊ะ พี่โปรดหันมามองหน้านิ่ง ผมยิ้มให้ก็ทำแค่ยักคิ้วตอบกลับมา แต่พอผมจะดึงมือตัวเองออก เขาก็จับไว้ไม่ยอมปล่อยแถมยังอมยิ้มอีกต่างหาก
จับมือผม ผมไม่เขินนะ แต่ตอนพี่อมยิ้มเท่านั้นล่ะ ไม่รู้ทำไมถึงได้...เขิน -///-
หลังจากขออนุญาตแม่แล้วว่าคืนนี้จะกลับไปนอนคอนโด ผมก็ออกมาผจญรถติดพร้อมกับพี่โปรด วันนี้เราก็ไม่ได้คิดจะไปเที่ยวไหนกันเป็นพิเศษหรอกครับ แค่ไปร้านหนังสือ แล้วก็ดูหนังด้วยกันเท่านั้น
มาถึงร้านหนังสือก็แยกย้ายกันไปคนละมุม ผมก็มาหาซื้อหนังสือไปอ่านเสริมครับ พวกหนังสือ PHP JAVA อะไรพวกนั้น ก่อนจะตามด้วยการ์ตูนอีกยกชุด ได้หนังสือแล้วก็หอบไว้เต็มอ้อมแขนเดินไปหาพี่โปรด
“ซื้อการ์ตูนไปแล้วไม่ใช่ว่าอ่านแต่การ์ตูนหรอกนะ -_-”
“ไม่แน่นอน อันนี้เก็บไว้อ่านตอนปิดเทอม”
“ให้มันจริง”
“จริงครับ พี่โปรดเลือกได้ยัง ไปจ่ายตังค์กันเถอะ ปลื้มอยากกินไอติมอ่ะ”
“อืมๆ”
ได้หนังสือเรียบร้อย แค่เพราะการ์ดใบเดียวที่พี่โปรดมีก็ไม่ต้องเสียเวลาหาเศษตังค์ในกระเป๋าผมเลย เพราะเขาชิงตัดหน้าจ่ายให้ตลอดในระหว่างที่ผมกำลังนับแบงค์ร้อยแบงค์ยี่สิบให้พนักงานอยู่ มากับพี่โปรดฟรีตลอดทริปก็จริง แต่บางทีผมก็เกรงใจนะ อยากจ่ายบ้าง แต่พี่ก็ไม่ยอมอ่ะ -*-
“พี่ กินร้านไหนอ่ะ” หันไปถามความเห็นของคนที่ถือถุงหนังสือให้มือหนึ่ง ส่วนอีกมือก็อยู่ที่เอวผม
ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมองหรอกครับ เพราะถึงพี่โปรดไม่โอบเอวผมไว้ ก็มีคนมองอยู่ดี ก็เขาออกจะสูงเท่ซะขนาดนี้อ่ะ ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า เป็นผมผมก็มอง ยิ่งเด่นกว่าชาวบ้านเขาเพราะส่วนสูงด้วยแล้ว ไม่รอดครับผู้หญิงบริเวณใกล้ๆ บางคนมากับแฟนยังแอบชำเลืองมาเลย -_-;
“Häagen-Dazsก็ได้ ปลื้มชอบกินซูชิไอศกรีมไม่ใช่เหรอ”
“พี่โปรดจำได้ด้วย ><”
“จำได้สิ ก็ไม่เคยเปลี่ยนเมนูเลยนี่หว่า ฮ่าๆๆ”
กำลังจะซึ้ง กำลังจะคิด ว่าพี่แม่งโคตรน่ารักเลย แต่ผมขอหยุดฟินแต่เพียงเท่านี้ล่ะครับ -*-
ผมชอบไอศกรีมนะ ให้กินอยู่ที่นี่ทั้งวันก็ทำได้ ยิ่งมากับพี่โปรดไม่ต้องคิดอะไรให้มากครับ มีปัญญากินเท่าไหร่ก็กินเข้าไป ดีกว่าที่มาคนเดียวแล้วต้องหน้าซีดตอนจ่ายเงิน แต่ที่ยิ่งกว่านั้น...การได้นั่งเบียดกับพี่โปรดต่างหาก ที่ทำให้รู้สึกดีมากกว่า อยู่ใกล้ๆ แล้วชอบมากเลย เพราะผู้ชายคนนี้ตัวหอม ยิ่งตรงอกนะ หอมมากๆ เลย >_<
“กินเยอะเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก”
“พี่โปรดก็ช่วยกินบ้างสิครับ”
พี่โปรดไม่ค่อยชอบของหวานเท่าไหร่ นั่งจิบเอสเพรซโซ่อย่างเดียว แต่ถ้าผมป้อนให้ เขาก็กินนะ
“ปลื้มไปค่ายเมื่อไหร่นะ”
“เดือนหน้า”
“กลับก่อนสงกรานต์ใช่ไหม”
“ใช่แล้ว”
“อืม สงกรานต์จะได้ไปทะเลกัน”
“เย้!!! จะได้ไปแล้วจริงๆ นะ”
“จริงสิ เห็นแม่ปลื้มบอกว่าพี่ยินดีจะกลับตอนสงกรานต์ ไอ้เปรมก็จะกลับมาเยี่ยมบ้านด้วย จะได้ไปกันพร้อมหน้า ดีมั้ย”
“ดีมากกกกกกก ปลื้มอยากไปแล้วอ่ะพี่ อยากให้ถึงสงกรานต์เร็วๆ อยากเจอคุณเปรมด้วย”
“ครับๆ แต่ตอนนี้กินให้หมดก่อนครับ จะได้ไปดูหนังกัน”
“จ้า ^O^ แต่ปลื้มดีใจจริงๆ นะ รักพี่โปรดที่สุดเลย”
ผมกอดแขนพี่โปรดไว้ เขาทำแค่หัวเราะเบาๆ แล้วยกมือขึ้นลูบหัวผม
“รักพี่แค่ตอนได้ดั่งใจใช่ไหม หืมมม”
“ไม่ใช่นะ รักตลอดเลย ><”
“งั้นคืนนี้...อยู่กับพี่นะ”
ผมย่นคอเล็กน้อยเมื่อพี่โปรดเข้ามากระซิบข้างๆ หู
“>///< อือ”
กินไอศกรีมเสร็จ ผมก็เดินออกจากร้านมาพร้อมความรู้สึกที่เหมือนตัวจะลอยได้ มาถึงหน้าโรงหนัง ก็ปล่อยให้พี่โปรดเขาเลือกเองว่าจะดูเรื่องอะไร ผมอะไรก็ได้อ่ะ แค่คนที่นั่งดูข้างๆ เป็นพี่โปรดก็พอ
แต่มาดูหนังรอบนี้ไม่ค่อยคุ้มเท่าไหร่ เพราะได้ดูแค่ไม่กี่นาที ก็ต้องมาดูหน้าพี่โปรดซะแล้ว ผมเกือบแย่เลยเมื่อพี่โปรดไม่ยอมถอนจูบ โดนเขาดูดลิ้นเบาๆ จนเกือบจะครางออกมาอยู่แล้ว อีกทั้งไอศกรีมที่เพิ่งกินไปทำให้จูบนี้หวานขึ้นไปอีก ออกจากโรงหนังริมฝีปากของผมก็เลยบวมนิดๆ
“เด็กน้อยปากแดง ^^”
“เพราะพี่นั่นแหละ”
“โทษพี่ได้ไง...ก็ปลื้มน่าจูบ”
“พี่โปรดบ้า”
“หึหึ”
“พี่โปรด เย็นนี้ทำกับข้าวกินกันนะ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวแวะโลตัสใกล้ๆ คอนโดพี่เนอะ”
“อ่า...คอนโดพี่”
“ครับ ก็ปลื้มบอกว่าคืนนี้จะอยู่กับพี่ไม่ใช่เหรอ”
“แล้วถ้าพ่อโทรเข้าห้อง...”
“ไม่เป็นไรหรอก เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” พี่โปรดส่งยิ้มมาให้ ก่อนมือผมจะถูกเขากุมไว้ “...เมื่อก่อนเป็นห้องของเรา เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นอยู่นะ...เจ้าของอีกคนไม่กลับไปนานแล้ว เป็นแบบนี้จะดีเหรอ”
มันก็ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากไป...แต่ที่ผ่านมาไม่มีโอกาสเลยนี่นา ...ก็คิดถึงเหมือนกันนะ ห้องที่ผมเคยใช้ชีวิตอยู่กับเขา
“งั้นพี่โปรดบอกพ่อเองนะ”
“ต้องแบบนี้สิ เด็กน้อยของพี่”
“ปลื้มเหมือนเด็กใจแตกเลย -*-”
“เพิ่งรู้เหรอ”
“พี่โปรด!”
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่น ปลื้มจะใจแตก จะแรด จะเป็นยังไงก็น่ารักทั้งนั้นแหละ แค่เป็นกับพี่คนเดียวก็พอ”
เหมือนเขาว่าเลย แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่โกรธ -*-
“ว่าบ่อยๆ ปลื้มจะไปทำกับคนอื่นบ้าง”
“ลองสิ จะตีให้เลือดอาบเลย -_-”
“โหดร้าย”
“-_-”
เห็นพี่โปรดยังคงทำหน้านิ่ง ผมเลยรีบเข้าไปกอดแขนเขาไว้ แค่อ้อนนิดหน่อยพี่โปรดก็อารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว กับผู้ชายคนนี้ไม่ต้องขู่บังคับอะไรหรอกครับ แค่อ้อนนิดอ้อนหน่อย เขาก็ไปไหนไม่รอดแล้ว ^^
............................................................End Special Ch4.................................................
อิอิ กลัวทำไมเรื่องตบเสี่ย
อยากจิกหมอนเพราะพี่โปรดอ่าาาาาาา
น้องปลื้มออกมา!!!
ยาวนะ อันเดียวไม่พอ
แก้คำจากเมื่อวานเป็นเมื่อคืน ***
หัวข้อ: @มาโปรด@ : ตอนพิเศษ : 23/09/2014 (Page. 145) *แจ้งข่าวหน้า 149 28/1/2015 (อ่าน 1910743 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก