หัวข้อ: ▌▌You Mean So Much To Me เพราะหนูเป็นลูกป๊า Y ▌▌ตอน special UP! 14/2/58

[R.michi]

จะได้อิ๊อ๊ะกันหนำใจเลยสิ กิ๊วๆ

[fay 13]

 

[poppycake]

ถถถถ คุณพ่อแดมที่น่าสงสาร
โดนเมินตลอดๆๆ 555
แต่ก้อน้า ถ้าจะไม่ให้พราวไปรับน้องนี่มันดีร้ออออ

[GF_pp]

ขอบคุณค่าาาาาาาาาา      

สนุกกมากๆๆๆๆๆเลย  น้องพราวนี้น่ารักน่าแกล้งซะจริงๆๆเลยมิหน้าพ่อหมีและคนอื่นๆๆถึงแกล้งได้ไม่หยุด     

[มะเขือม่วง]

สงสารพ่อแดมจัง 55555

[teamkoyza]

อยากมีป๊าแบบนี้
กริ๊ดๆ ฟินๆ อร๊ายยย
ขอมโนแปบ

[Bear Company]

 

[Naeon]

น่ารักอะ 555

[Ningg.Destiny]

55555555555 สนุกมาก #น้องพราวเป็นคนตลก
ตอนแต่งงานคือฮามาก พูดตามป๊า...
พูดตามทุกคำ แขกในงานแก้ให้แทบไม่ทัน ฮ่าา
แล้วป๊าน่ะไซโคเก่งจริ๊งง คอนเฟิร์ม!
ตั้งแต่ที่บอกลุงแดมเป็นเฒ่าหัวงู ล่อลวงเด็ก
จนมาถึงรุ่นพี่ว้ากนิสัยไม่ดีนี่อีก 55555

พราวตอนไปมหาวิทยาลัยคือฮา
โดนว้ากร้องไห้ใส่ โทรตามป๊า กร้ากกก
อยากให้แต่งต่อไปเรื่อยๆจังเลย
สนุกมากค่ะ หลงรักน้องพราว ❤

[am_am]

น่ารักมากเลยยยยย   อ่านแล้วนึกว่าน้องพราว 10 ขวบ ทุกทีเลย 555

[Sohso]

ภีมพูดได้ถูกใจมากเลย

แล้วคู่มินต์กับหม่อนอ่ะ ยังไงต่อ

พี่มาร์ชกับจักรอ่ะ คู่อื่นๆอีก

เป็นครอบครัวที่น่ารักอยู่แล้ว

พอมาเจอครอบครัวที่แท้จริงฮาเลยทีเดียว

[akeins]

 

[minneemint]

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกให้อ่านนะค่ะไรท์
 

[เก้าแต้ม]

 

[pe-ar]

 

น่าร้ากกกกกกกก

[koikoi]

น่ารักมากบางครั้งสายเลือดก็สู้ความผูกพันไม่ได้หรอกนะ

[ferrari_L]

Special : Earth x Alex 50%

 


               ฝ่ามือเล็กและนิ้วสั้นป้อมทั้งสองข้างขยับมาประกบกันแนบกลางหน้าผากก่อนจะโค้งหัวลงจนแทบจะโขกหัวเข่าคุณครูที่ยืนรอรับนักเรียนอยู่ตรงประตูโรงเรียน



“ฮ่าๆๆ ไม่สวยเลย อีกทีดิ”

            โป๊ก!




“โอ๊ย แม่!”


ชายหนุ่มร้องโอ๊ยเนื่องจากคุณครูผู้ซึ่งเป็นแม่ของเขาเขกหัวเข้าให้ อะไรก็ไม่น่าหงุดหงิดเท่าเด็กตัวเตี้ยๆป้อมๆยกมือมาปิดปากแล้วแอบหัวเราะคิกๆนั่นหรอก


“น้องอเล็กซ์เข้าไปเรียนได้แล้วครับ หนูไหว้เก่งมากเลย”


“ขอบคุณค้าบคุณครู”


ก่อนจะวิ่งไปทางตึกเรียนน้องอเล็กซ์กอดคอคุณครูคนสวยอ้อนๆแบบนี้จะไม่ให้เธอรักน้องได้ยังไงล่ะ


“เดี๋ยวมานะแม่”


“ไอ้เอิร์ธอย่าไปแกล้งน้อง! เอ้อออ เก่งจริ๊งกับเด็กกับหมากับแมวเนี้ย”


ตะโกนตามแต่ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ เป็นอะไรมากมายก็ไม่รู้ตั้งแต่เธอได้เป็นครูประจำชั้นอนุบาลสามของน้องอเล็กซ์ไอ้ลูกชายผู้ที่ควรจะนั่งติวแคลคูลัสหรือต่อวงจรไฟที่มหาวิทยาลัยกลับชอบมาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นแถมยังทำตัวกะเกณฑ์แกล้งเด็กตัวเล็กแทนเธอเสียอีก


เดินตามไม่กี่ก้าวก็ทันเด็กตัวสูงเลยเข่าเขามาไม่มาก มือใหญ่ผลักหัวกลมจนเซทำให้เด็กนั่นหันมามองเขาตาขวาง ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกที่หน้าประตูโรงเรียนตอนที่เขามาส่งแม่ก็รู้สึกโคตรอยากแกล้ง คนอะไรเป็นเด็กเป็นเล็กแต่ชอบทำหน้าหยิ่งใส่คนอื่น


“มองทำไมอ้วน”


“ไม่ได้อ้วน”


“ไม่ได้อ้วนแล้วนี่เรียกว่าอะไร” เอานิ้วจิ้มแก้มนิ้วอย่างที่ชอบทำ “จมูกกับปากจะยุบลงไปในแก้มหมดแล้ว”


“พูดอะไรไม่เห็นจะเข้าใจเลย”


เอิร์ธหัวเราะ แหงสิ พูดยังลิ้นพักันอยู่เลย พูดอะไรไปคงยังไม่เข้าใจ เอิร์ธลงนั่งคุกเข่าตรงหน้าน้องเพราะขืนยืนคุยกันไอ้ตัวอ้วนคงได้คอล๊อคแน่


“วันนี้มีขนมอะไรกินมั้ย”


“อีกแล้วเหรอ”


คิ้วเรียวสีอ่อนขมวดเข้าหากันก่อนจะปลดกระเป๋าที่สะพายหลังออกมาคุ้ยๆหาของมาสังเวยเขา ภาพนั้นทำให้เอิร์ธยิ้มด้ไม่ยาก ปากเล็กจิ้มลิ้มสีสดกับดวงตากลมดำกลิ๊กนั่นทำให้เขามองเพลิน


“อันนี้ไม่อยากให้เลย”


“ทำไมอ่ะ”


“พี่พราวให้มา”


“พี่พราวอีกละ”


“ก็พี่พราวจริงๆนี่”


กล่องขนมที่เป็นรูปหมี ไอ้อ้วนชอบเอามากัดกินทีละคำและชอบเริ่มกัดตรงแขนมันก่อน พอเขาบอกให้กัดตูดมันก่อนตัวเล็กก็บอกว่าหมีไม่มีก้นหรอก เถียงกันอยู่ตั้งนานสุดท้ายอเล็กซ์ก็วิ่งร้องไห้ไปฟ้องแม่เขา คนเริ่มคือไอ้เอิร์ธส่วนคนผิดก็ยิ่งเป็นไอ้เอิร์ธ


“เอาอันนี้ไปแทน”


“ป๊อกกี้เหรอ”


“อื้ม”


“อื้มอะไร”


“คร้าบบบบบบบบบ”


เอิร์ธคว้ากระเป๋ามาค้นๆเอง มีกล่องดินสอ สมุดวาดภา สมุดคัดลายมือเยอะแยะเลย เด็กตัวแค่นี้แบกหนังสือมาเยอะแยะผิดกับเขาที่ไปเรียนเลคเชอร์ด้วยปากกาแท่งเดียว แล้วเขาก็รู้มาจากแม่ว่าน้องอเล็กซ์เรียนเก่งและตั้งใจเรียนมากด้วย


“โอ๊ะ นี่นายพกโทรศัพท์ด้วยเหรอ”


“คิกๆๆ”


อเล็กซ์เอามือปิดปากแอบไว้แต่ดวงตากลับหรี่ลงเป็นสระอิ ใครจะไม่รู้บ้างว่าหัวเราะเยาะเขาอยู่ เอิร์ธเลยแกล้งจี้เอวแล้วขยุ้มพุงให้ไอ้ตัวเล็กปล่อยก๊ากออกมาเสียงดัง


“ไม่เอา ก๊ากๆๆ พอแล้ว คิกๆๆ พี่เออ ยอมแพ้ๆ”


เรียกชื่อเขาก็ไม่ชัดด้วย


“ยอมแพ้ต้องทำไง”


ฟอดดดดดดดดดดดดดด


แม้ร่างสูงจะนั่งคุกเข่าแต่อเล็กซ์ก็ยังต้องเข่งเท้าเพื่อจะหอมแก้มสากอยู่ดี เอิร์ธยกตัวเด็กน้อยขึ้นนั่งบนแขนข้างหนึ่งส่วนอีกข้างก็สะพายกระเป๋าการ์ตูนใบเล็กให้น้อง


“อันนี้มันของปลอม พี่พราวให้มาเล่น”


“พี่พราวอีกละ”


“ก็พี่พราวจริงๆนี่”


“เออ รำคาญจริงๆชื่อนี้”


เด็กน้อยได้ยินคำว่ารำคาญก็เงียบไปเพราะคิดไปว่าคนตัวโตรำคาญตัวเองทั้งๆที่ที่จริงแล้วเอิร์ธไม่อยากจะให้ไอ้ตัวเล็กพูดถึงคนอื่นต่างหาก อะไรๆก็ดูเหมือนคนนั้นจะสำคัญกับอเล็กซ์ไปซะหมดจนเขาหงุดหงิดอยากจะสำคัญบ้าง


“จะลง”


“จะถึงห้องแล้ว”


“อยากลงแล้ว”


เพราะไอ้ตัวกลมดิ้นมากๆก็เลยจต้องปล่อยลงเดินเอง หลังจากนั้นอเล็กซ์ก็ไม่คุยกับเขาอีกเลยจนถึงห้องเรียน แต่เขาไม่ได้สนใจอะไรมาก ยังไงเด็กน้อยก็ดูจะไม่ค่อยอยากพูดกับเขาเท่าไหร่อยู่แล้ว


“ตาเอิร์ธยังไม่ไปเรียนอีกเหรอ”


“เอิร์ธมีเรียนเก้าโมงครับ ไปนะครับ หวัดดีครับ อ้วน พี่ไปแล้วนะ”


อเล็กซ์เพียงแค่ปรายตามามองแล้วเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนไม่พูดอะไรอีก ชายหนุ่มแปลกใจเล็กน้อยเพราะปกติน้องต้องยิ้มให้เขาจนตาหยีพร้อมกับโบกมือหยอยๆแล้ว


“โอ๊ะ หรือจะคิดว่ากูว่าเขาน่ารำคาญวะ โอ๊ยยย ใช่แน่ๆ หลังจากที่พูดก็เงียบไปเลย ไอ้เอิร์ธหนอไอ้เอิร์ธ”


จะกลับเข้าไปหาคุณครูก็เริ่มสอนแล้ว ถ้ารอจนเสร็จคาบนี้เขาได้ไม่ทันแน่ กลัวว่าวันนี้จะมีควิซด้วยจึงรีบไปก่อน ตอนเย็นหวังว่าจะมาทันเลิกเรียนไอ้อ้วนน้อยนะ

-------------------------------------------------------------------------
มีคนอยากอ่านน้องเล็กด้วยอ่ะ
พิมพ์ไม่ทันและตัน เอาไปแค่นี้ก่อน TOT
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์จ้า

[mild-dy]

น้องเล็กน่ารักมากอ่ะ
มีหนุ่มแก่เด็กมหาลัยมาติดเด็กอนุบาล
5555555
คู่นี้หน้าอ่าน

[lune]

 

[Akikojae]

พี่เอิร์ธอย่าแกล้งน้อง
 

[dahlia]

ว้ายยยยยยยยยยยย จับพี่เอิร์ธกับน้องอเล็กซ์ เป็นเรื่องยาวเลย น่ารักอะ ชอบๆๆๆ

[ferrari_L]

EARTH x ALEX
ครึ่งหลัง

“เป็นไรของมึงวะ ดิ้นเยอะตั้งแต่เมื่อกี้ละ สีกูมากกูขึ้นนะ”


สาบานได้ว่าคนที่พูดคือผู้หญิง เอิร์ธส่ายหัวเอือมก่อนจะม้วนกระดาษเคาะหัวเพื่อนเบาๆ อาจารย์เลทมาสิบนาทีแล้ว ทั้งๆที่ควรจะเรียนเสร็จตอนบ่ายสอง แล้วโรงเรียนไอ้อ้วนน้อยเลิกตอนบ่ายสาม เขากลัวจะไปไม่ทันน่ะสิ แล้ววันนี้เขาก็กังวลเรื่องนี้มาทั้งวัน ถ้าอเล็กซ์โตกว่านี้เขาก็คงจะพอเดาความรู้สึกได้ แต่กับเด็กอนุบาลนี่เขาเดาไม่ออกพอๆกับหมาแมวเลย


“จารย์เลทไง”


“หิวข้าวเหรอวะ อ่ะหนม”


“มีอยู่”


หยิบป๊อกกี้รสกล้วยที่ได้จากเด็กอ้วนมาเมื่อเช้ากิน เขาไม่ได้อยากจะไถเด็กหรอก แค่อยากแกล้งให้ไอ้อ้วนแสดงความรู้สึกออกมาให้เขาเห็นหลากหลาย มันน่ารักเหมือนตุ๊กตาใส่ถ่านที่เขาอยากเอาไปตั้งโชว์ไว้บนหัวเตียงเลย


“เดี๋ยวนี้มึงชอลกินขนมเหรอวะ”


“ไม่อ่ะ ได้มาก็ต้องกิน”


“เฮ้ยยยย สาวที่ไหนมาติดอีกละวะ”


ร่างสูงอยากจะบอกว่าสาวติดที่ไหนกัน นี่ไปไถเด็กอนุบาลมา แต่ก็ทำได้แต่ยิ้มมุมปากกลับไปไม่ปฏิเสธอะไร ไอ้อ้วนเอ้ย เด็กกว่าก็โดนกด เอ้ย โดนแกล้งอย่างนี้แหละ


“วันนี้เอาไวแค่นี้...”


เอิร์ธรีบลุกขึ้นทันทีที่อาจารย์ก้าวลงจากสเตจแต่เพื่อนสาวคนเดียวในกลุ่มกลับคว้าแขนเอาไว้


“รีบไปไหนมึงวะ”


“ไปรับแม่ไง”


“รับแม่หรือรับเมีย”


“แม่โว้ยยยยยย”


“ช่วงนี้ติดแม่นะเรา หย่านมยังๆ”


“ไอ้สัสสสสส”


เพื่อนสนิทสองสามคนที่นั่งอยู่ในละแวกนั้นรุมกันแซวร่างสูงเลยรีบออกจากห้องมา ถ้าเขาทำตัวมีพิรุธพวกมันจะสืบทันทีไม่รอช้า เอิร์ธมาถึงโรงเรียนอนุบาลของไอ้อ้วน เสียงเพลงการ์ตูนที่คนร้องดัดเสียงเป็นสัตว์ต่างๆก็ดังขึ้นบอกถึงเวลาโรงเรียนเลิก


“พี่เอิร์ธ”


เด็กๆหลายคนที่ถูกเขาแกล้งกรู่กันเข้ามาหาพี่เอิร์ธอย่างร่าเริงเว้นแต่ไอ้อ้วนคนเดียวที่เดินไปนั่งชิงช้า ร่างสูงแจกขนมให้เด็กคนอื่นแล้วตามไปเอาถ้วยโฟมวางบนหัวทุยดังป๊อกแต่เด็กน้ยเพียงแค่เหลือบตามองเช่นเคย


“ขี้งอนนะเรา”


“...” น้องอเล็กซ์ไม่พูดอะไรแกะเหรียญบาทที่มัดจุกเสื้อแล้วเดินตรงไปที่โทรศัพท์แต่ปรากฏว่าหยิบไม่ถึง เอิร์ธหัวเราะร่าที่เห็นไอ้ตัวป้อมกระโดดเหย่งๆแต่ก็ยังหยิบเอาไม่ได้ แต่พอหัวเราะเสร็จก็รวบตัวเล็กอุ้มขึ้นเสมอเครื่องโทรศัพท์


“โทรไปไหนอ่ะ จำเบอร์ได้ด้วย เก่งเว้ย”


“โทรหาพี่พราว”


เอิร์ธเดินออกมาจากตู้โทรศัพท์เร็ว ในความคิดของเขาตอนนี้ พี่พราวที่อเล็กซ์พูดถึงคือเด็กผู้หญิงชั้นประถมศึกษาตอนต้นที่ยิ้มสวย ใจดี และมัดเปียแกละสองข้าง และไอ้อ้วนนี่คงไปจีบเขา(เหมือนตอนที่ร่างสูงเคยทำตอนอายุเท่าอเล็กซ์เนี้ยแหละ)


“นี่อ้วน พี่จะบอกอะไรให้นะ เดี๋ยวเขาก็ทิ้งเราไปคบประพี่ปอหกแล้วเรานั่นล่ะจะอกหัก”


“พี่เออพูดอะไร”



คิ้วเรียวเล็กขมวดเข้าหากันพร้อมกับเอียงคอเกาหัวอย่างงงๆ มันน่ารักจนเอิร์ธต้องกระชับแขนที่อุ้มน้องอยู่แน่นขึ้นอีก


“เอาเป็นว่าไม่ต้องโทรแล้ว ซื้อวุ้นที่ชอบกินมาให้”


“ว้าววววว”


มือป้อมสองข้างจับขอบถ้วยแล้วก้มมองพร้อมทำตาโต ปากสีสดอ้ากว้างร้องว้าวจนเห็นฟันซี่เล็กๆน่ารักทำให้เอิร์ธยิ้มกว้างไปด้วย ของกินที่ชอบทำให้เด็กน้อยลืมทุกอย่าง


“อย่างงี้ไงมันถึงได้อ้วน”


“น้องไม่ได้อ้วน”


“เออ ไม่อ้วนเล้ยยยยย แค่พองลมเฉยๆ เหอๆๆ”


ตัวเล็กหยิบส้อมมาจิ้มวุ้นขนาดเท่าถ้วยน้ำจิ้มเล็กๆเข้าปาก แต่ยังไงปากก็ยังเล็กกว่าของกินอยู่ดีทำให้มันเข้าปากไม่ได้ เอิร์ธหัวเราะจนเกือบทำน้องหลุดมือ


“บอกแล้วว่าแก้มมันเบียดปากเหลือนิดเดียวเอง”


“ทำไงดี”


“เดี๋ยวพี่ตัดให้แต่ตอนนี้ต้องหาที่นั่งก่อนมือพี่ไม่ว่าง” เพราะอุ้มเด็กอ้วนอยู่นั่นเอง


เอิร์ธอมยิ้มเมื่อเด็กตรงหน้าทำหน้าทำตาเหมือนอยากกินซะเต็มแก่ ไม่ใช่ว่าน้ำที่นองในถ้วยนั่นเป็นน้ำลายที่ไหลบอกมาหรอกนะ ฮ่าๆๆ กว่าจะหาที่นั่งได้แขนใหญ่ก็ล้าไปหมด


“ไอ้เอิร์ธ แกล้งน้องอีกแล้วเหรอ”


“เสร็จแล้วเหรอแม่”


“ยังหรอก มีประชุมนิดหน่อย”


“โอเค ไม่ต้องรีบนะฮับ” เอิร์ธทำเสียงกวน


“ติดันขนาดนี้เอาไปเลี้ยงที่บ้านเลยมั้ยหะ”


“ได้เหรอ” ร่างสูงแกล้งทำหน้าดีใจแล้วหันไปถามไอ้อ้วน “ไปอยู่กับพี่มั้ย โอ๊ยยย”


ผู้เป็นแม่อดเดินเข้ามาตบหัวลูกชายสุดที่รักไม่ได้  แต่คนตัวเล็กคิดว่าผู้ใหญ่พูดกันจริงๆจึงคิดหนักแต่ก็ตัดสินใจส่ายหน้าปฏิเสธตอนคุณครูคนสวยของเขาเดินออกไปแล้ว


“น้องไปไม่ได้หรอก วันนี้น้องจะไปนอนบ้านพี่พราว”


“อะไร แม่ไม่มารับเหรอ”



“แม่ไปเอาอลิสออกที่โรงพยาบาล”


“ไปเอาอลิสออก? ออกลูก เอ้ย คลอดลูกเหรอ”


ถ้าจำไม่ผิดไอ้อ้วนเคยบอกว่าแม่ท้องอยู่ ใบหน้ากลมพยักหน้ารับแล้วเคี้ยววุ้นตุ้ยๆๆ แก้มที่กลมอยู่แล้วขยายตัวขึ้นอีกสองเท่าเนื่องจากไอ้อ้วนตุนของกินไว้ในแก้มแล้วค่อยๆเคี้ยวทีละนิด ของกินเต็มจนปิดปากแทบไม่ได้เลยต้องทำปากบู่ไว้อย่างนั้น


“อ้วนอย่าเพิ่งเคี้ยวหมด”


แชะ!


หยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูป แต่ไอ้ตัวอ้วนสนใจที่ไหน สองตาตอนนี้มีแต่วุ้นหลากสีที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นแถมยับ่นใส่เขาอีกว่าชอบซื้อสีแดงมาเยอะมันไม่อร่อย คราวหลังให้ซื้อสีขาวมาด้วย


“ทำไมพี่พราวมาช้าจัง”


“ทำไมต้องพี่พราวตลอดเลย”


“ก็พี่พราวจริงๆนี่”


“รู้ว่าพี่พราวจริงๆ ไม่ใช่ปลอมๆ โว๊ะ! อกหักอย่ามาสะกิดนะบอกก่อน”


เอิร์ธขมวดคิ้วทำหน้าดุ แต่เด็กน้อยที่ลืมเรื่องเมื่อเช้าไปก็เริ่มฟื้นความจำมาอีกครั้งเลยนั่งเงียบๆซึมๆไป ร่างสูงทำหน้าโหดและทำเสียงหงุดหงิดใส่จนอเล็กซ์ไม่กล้าจะขยับตัว


“เป็นอะไร”


“...”


“นี่”


เอิร์ธเอานิ้วเขี่ยหน้าผากมนแต่ไอ้อ้วนเบี่ยงตัวหนี ทำให้เอิร์ธรู้ทันทีว่าถูกงอนอีกแล้ว


“อะแฮ่ม ที่เมื่อเช้าบอกว่ารำคาญนั่น...”


“ฮึก”


“เอ้ยยยย อย่าเพิ่งร้อง”


มือใหญ่รีบช้อนใต้รักแร้ทั้งสองข้างแล้วยกไอ้เด็กอ้วนมานั่งตักทันที น้ำตาหยดใส่คลออยู่ที่ใต้ตาจะหยดแหล่มิหยดแหล่ ปากบางเบะคว่ำดวงตาบีบเข้าหากัน


“พี่ไม่ได้รำคาญอ้วนเลย”


“ฮึก”


“พี่ไม่อยากให้อ้วนสนใจคนที่ชื่อพราวเฉยๆ”


“ก็ ฮึก ก็พี่พราวน่ารักนี่”


“หลงเขาขั้นแม๊กซ์แล้วสิเนี้ย รักแรกมันเจ็บปวดพี่เข้าใจๆ”


“อาเฟิร์สก็ใจดีด้วย”



เอิร์ธนิ่งไป ในใจก็คิด...เฟิร์สไหนอีกวะ = =;;


“มีแฟนหลายคนเหรอเรา”


“แฟนคืออะไร พัดลมเหรอ”


“อ่าว”


เอิร์ธนิ่งคิดไปอีกครั้ง สรุปไม่มีใครเป็นแฟนไอ้อ้วน นี่เขาเข้าใจผิดคิดไปเองเหรอ คือตั้งแต่รู้จักกันมาเขาก็ได้ยินแต่อ้วนพูดถึงชื่อพราวๆๆๆๆ จนเขาเกลียดชื่อนี้ฝังเข้าไปในกระดูกไขสันหลังแล้วอ่ะ


“แฟนคือคนรักกัน”



“ยังไง”


เด็กน้อยมีแต่ความสงสัยและไม่เข้าใจต่างจากคนตัวโตที่ว้าวุ่นไปด้วยอารมณ์และความคิด เอิร์ธกอดน้องไว้แนบอกก่อนจะบอกออกไป


“แฟนน้องคือพี่เอิร์ธไง”


“อ๋อออออ เข้าใจแล้ว เหมือนที่พี่พราวกับอาเฟิร์สเป็นแฟนกัน! ^O^”


“...เดี๋ยวนะๆ สรุปสองคนนั่นไม่ได้เกี่ยวข้องทางจิตใจอะไรกับเราเลยใช่มั้ยอ้วน”


“วันนี้พี่เอิร์ธยากจัง”


“ฮ่าๆๆๆ”


เอิร์ธจับไอ้อ้วนพาดบ่าแล้วหมุนตัวเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว ไอ้ตัวอ้วนก็กรี๊ดลั่นแม้จะกลัวแต่สนุกอยู่ไม่น้อย


“โตไปห้ามมีแฟนนะ”


“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”


“ตอบบบบบ” หมุนซ้ายแรงๆ


“ฮ่าๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดด”


ไอ้ตัวเล็กไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นนอกจากเสียงวืดวือของอากาศและอาการเวียนหัวเล็กๆ


“แฮ่กๆๆ อ้วนเอ้ย หนักเว้ยยยยย”


เอิร์ธจับน้องนั่งบนโต๊ะส่วนตัวเองนั่งบนเก้าอี้หอบด้วยความเหนื่อยพอๆกับอเล็กซ์ เท้าน้อยเหยียบอยู่บนหน้าขาจนกางเกงยีนส์ราคาหลายพันของเขาเปื้อนไปด้วยลายพื้นรองเท้าคู่น้อย แต่เอิร์ธก็ไม่ได้แคร์ สิ่งที่เขาสนตอนนี้คือใบหน้าจิ้มลิ้มที่แดงก่ำเนื่องจากกรี๊ดมากเกินไปต่างหาก


แขนยาวคร่อมร่างกลมไว้แล้วกดหอบลงไปฟอดใหญ่ทั้งสองข้าง


“ตกลงมั้ย ห้ามมีแฟนนะ” ใบหน้าหล่อเหลาแนบหน้าผากไว้กับหน้าผากเล็ก ไอ้อ้วนคิดว่าเล่นด้วยเลยเอาหัวมาโขกเขาใหญ่


“โอ๊ยยยๆๆ อ้วน พี่กำลังโรแมนติกอยู่”


“คิกๆๆๆๆ”


อเล็กซ์ห่อไหล่เอามือปิดปากหัวเราะคิกคักสนุกเขาล่ะ มันน่าฟัดให้น่วมจริงๆ


“ห้าม-มี-แฟน”


ถ้าจะขอเป็นแฟนก็ดูเหมือนจะโรคจิตคิดอะไรไปฝ่ายเดียว น้องคงยังไม่เข้าใจตอนนี้หรอกแต่ยังขอสะกดจิตไว้ก่อนแล้วกัน ถ้าไอ้อ้วนเซย์เยสเขาคงสบายใจไปอีกนานจนกว่าน้องจะโตนู่นแหละถึงจะได้หนักใจอีกครั้งเพราะเขาเชื่อว่าอเล็กซ์คงจะลืมเรื่องเขาไปแน่ๆ อีกไม่กี่ปีเขาจะไปเรียนที่เมืองนอก กลับมาอีกทีน้องคงโตเป็นหนุ่มแล้ว


“โอ๊ะ กกก 1 รถอาเฟิร์ส”


ไอ้อ้วนท่องได้แม้กระทั่งทะเบียนรถ ร่างกลมปีนลงจากโต๊ะเขย่งเท้าหยอยๆ ไม่ลืมที่จะไหว้เขาก่อนกลับ แต่ลืมที่จะ....


ปี๊บๆๆๆ


ซาวด์เอฟเฟ็กต์ร้องเท้านักเรียน เวลาย่ำเท้ามันจะดังขึ้นและตอนนี้มันก็ดังไกลออกไปเรื่อยๆ


เฮ้อออออ ยังไงมันก็เป็นเรื่องที่เขาเข้าใจไปเอง เด็กหกขวบจะไปรู้เรื่องอะไรที่ซับซ้อนแบบนั้น ขนาดคนที่โตบางคนยังไม่เข้าใจเรื่องความรักเลยด้วยซ้ำ


ปี๊บๆๆๆ


“พี่เออ”


“หืม”


“น้องจะไม่มีกาแฟนะ”


ไอ้ตัวกลมวิ่งกลับมาบอกแล้วโบกมือหยอยๆให้เขาแล้ววิ่งกลับออกไปอีกครั้ง โอเค ไม่ต้องมีหรอก ‘กาแฟ’ น่ะ = =;; เขาหมายถึงว่าไม่ต้องมีแฟนต่างหากล่ะโว้ยยยยย บางทีถ้าจะมีเมียเด็กเขาก็ควรจะต้องปรับตัวตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป!


“กาแฟ เหอๆๆ แฟน กาแฟ แฟน กาแฟ ไอ้อ้วนเอ้ย นอกจากจะเรียกแฟนผิดแล้วยังเรียกชื่อพี่ผิดด้วย ยังมีความหวังอยู่มั้ยเนี้ยหะ ความหวังอยู่ไหนครับTOT”


---------------------------------------------------------------------
เด็กเกิ๊นนนนนน ไม่เข้าใจความรู้สึกเลย
ชอบไม่ชอบยังไงบอกกันได้น้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า comment please

[Akikojae]

ฮ่าๆๆๆ ไอ้อ้วน กาแฟ พี่เออ
โอ้โห ผิดแทบทุกคำ
อเล็กซ์น่ารักมากจนพี่เอิร์ธต้องขอจองไว้ก่อน
ขอบคุณนะคะ ชอบมากๆ
 

[phai]

น่ารักจังงงงงงง

มาต่ออีกนะคะ ชอบบบ

[B52]

จะจำได้แต่กาแฟหรืิอเปล่า

[greensnake]

ตอนพิเศษนี่มันน่ารักมากๆล่ะ ทั้งน้องพราวและน้องอเล็กซ์ *o*
อยากจะตามลุ้นคู่น้องอเล็กซ์จังเลย กว่าจะโต พี่เอิร์ธคงเหี่ยว 
แต่มีการจองตั้งแต่น้องยังอยู่อนุบาล ไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย
หนทางยังอีกยาวไกล แต่คู่น้องพราวกับป๊ายิ่งกว่านี้อีก ตั้งแต่อยู่ในตู้อบ
ก็ยังได้แต่งงานและอยู่ด้วยกันได้เลยเนาะ สู้ๆนะพี่เอิร์ธ
มีอะไรก็ปรึกษาป๊าน้องพราวนะ รายนั้นเขาเก่ง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ 

[Teddysdeath]

อยากอ่านพี่เออน้องเล็กซ์แบบยาวๆอ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้าๆๆๆๆๆ จะอาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[fay 13]

 

[ida_iii]

อยากอ่านตอนเข้ามหาลัยด้วยอ่าาาาสนุกแน่ๆๆๆๆๆๆๆ

[koikoi]

เอาอีก